Tworzenie stron internetowych

Dobrodzień

Poznaj naszą ofertę w zakresie tworzenia stron www oraz sklepów internetowych. Nasza firma oferuje sklepy online które przyciągną klientów w mieście Dobrodzień. Zapewniemy szczegółowe podejście do Twojego biznesu. Niskie ceny i fachowe wykonanie zapewni Ci sukces. Adres w internecie jest jedną z metod na pozyskanie klientów dla Twojego biznesu, kreatywnie wykonana strona jest jednym z elementów który zachęcają oferenta do skorzystania z Twojej oferty. Rozwiązania z wysokiej półki jakie wykorzystujemy zapewniają skuteczne wykonanie naszej usługi.

Strony internetowe

Jeżeli chesz mieć własną stronę internetową, a Twoja firma znajduje się w miejscowości Dobrodzień - dobrze trafiłeś. Projektujemy, wdrażamy i tworzymy strony internetowe dla każdego. Napewno chesz aby klient wpisując w wyszukiwarkę nazwę "Twojej firmy + Dobrodzień" uzyskał informację o Twojej stronie oraz ofercie Twojej firmy. Dlatego jeżeli chcesz aby Twoja firma była dobrze widoczna kiedy wyszuka się informacje o mieście Dobrodzień warto stworzyć stronę korzystająć z naszych usług.
Pamietaj! jeśli "Strony Internetowe Dobrodzień" to tylko My.

Sklepy internetowe

Chcesz aby twój sklep był popularny i aby ludzie mogli go łatwo znaleźć, aby wpisując w wyszukiwarkę "sklep Dobrodzień" mogli trafić do twojej witryny i szybko oraz wygodnie zrobić zakupy? Potrzebujesz wydajnego i profesjonalnie wykonanego sklepu internetowego? Napisz teraz do nas. Projektujemy profesjonalne sklepy internetowe, dzięki naszym usługom możesz sprzedawać szybko i wygodnie w Internecie, na terenie miasta Dobrodzień i w całej Polsce!

Portfolio

Poniżej mozesz zobaczyć kilka nszych prac. Pamiętaj każdy sklep projektujemy indywidualnie pod konkretne potrzeby..

O mieście: Dobrodzień

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Ten artykuł dotyczy miasta. Zobacz też: Dobrodzień (ujednoznacznienie).
Dobrodzień
Rynek
Rynek
Herb Flaga
Herb Dobrodzienia Flaga Dobrodzienia
Państwo  Polska
Województwo  opolskie
Powiat oleski
Gmina Dobrodzień
gmina miejsko-wiejska
Data założenia przed 1279 (pierwsza wzmianka)
Prawa miejskie 1374
Burmistrz Róża Koźlik
Powierzchnia 19,46 km²
Populacja (30.06.2016)
• liczba ludności
• gęstość

3 752[1]
192,1 os./km²
Strefa numeracyjna
(+48) 34
Kod pocztowy 46-380
Tablice rejestracyjne OOL
Położenie na mapie województwa opolskiego
Mapa lokalizacyjna województwa opolskiego
Dobrodzień
Dobrodzień
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Dobrodzień
Dobrodzień
Ziemia50°43′40″N 18°26′40″E/50,727778 18,444444
TERC
(TERYT)
1608014
SIMC 0931454
Urząd miejski
pl. Wolności 1
46-380 Dobrodzień
Strona internetowa

Dobrodzień (dodatkowa nazwa w j. niem. Guttentag) – miasto na Górnym Śląsku, w województwie opolskim, w powiecie oleskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Dobrodzień. Miasto znajduje się między Opolem a Lublińcem. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. częstochowskiego. Przed rokiem 1975 Dobrodzień należał do powiatu lublinieckiego. Miejscowość położona na historycznej ziemi lublinieckiej.

Według danych z 30 czerwca 2008 miasto liczyło 4014 mieszkańców[2].

Nazwa[edytuj]

Nazwa Dobrydzień wśród innych nazw śląskich miejscowości w urzędowym pruskim dokumencie z 1750 roku wydanym w języku polskim w Berlinie[3]

Nazwa miejscowości nawiązuje do zwyczajowego powitania „dzień dobry”. Według niemieckiego językoznawcy Heinricha Adamy nazwa miejscowości pochodzi od wcześniejszej polskiej nazwy powitania[4]. W swoim dziele o nazwach miejscowych na Śląsku wydanym w 1888 roku we Wrocławiu Adamy wymienia jako najstarszą zanotowaną nazwę miasta Dobrodzin podając jej znaczenie "wurde ubesetz in Guttentag" czyli po polsku "zostało przetłumaczone na Guttentag"[4].

W 1475 roku w łacińskich statutach Statuta Synodalia Episcoporum Wratislaviensium miejscowość wymieniona jest w zlatynizowanej formie Dobrosin[5].

W dziele „Typographia Bohemiae, Moraviae et Silesiae”, napisanej i wydanej przez Mateusza Meriana we Frankfurcie w roku 1650 miasto opisane jest słowiańską nazwą Dobradin[6]. W pruskim urzędowym dokumencie z 1750 roku wydanym w języku polskim w Berlinie przez Fryderyka Wielkiego miasto wymienione jest pośród innych śląskich miejscowości jako Dobrydzień[3].

W alfabetycznym spisie miejscowości na terenie Śląska wydanym w 1830 roku we Wrocławiu przez Johanna Knie miejscowość występuje pod nazwą niemiecką Guttentag oraz polską Dobrodzień[7]. Statystyczny opis Prus z roku 1837 notuje "Gutentag (poln. Dobrdzien)"[8]. Polską nazwę Dobrodzień oraz niemiecką Guttentag w książce „Krótki rys jeografii Szląska dla nauki początkowej” wydanej w Głogówku w 1847 wymienił śląski pisarz Józef Lompa[9]. Polską nazwę Dobrodzień oraz niemiecką Guttentag wymienia również w 1896 roku śląski pisarz Konstanty Damrot w książce o nazewnictwie miejscowym na Śląsku[10].

Topograficzny opis Górnego Śląska z 1865 roku notuje miejscowość we fragmencie "Guttentag - polnisch Dobrodzien"[11]. Również katalog herbów niemieckich miejscowości, wydany w 1898 roku we Frankfurcie nad Menem, określa polską nazwę jako Dobrodzien[12]. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego wydany pod koniec wieku XIX podaje dwie polskie nazwy miejscowości – Dobrydzień i – Dobrodzień oraz niemiecką Guttentag[13].

W historii nazwa miejscowości została udokumentowana następującymi nazwami:

  • 1279: Dobrosin[5]
  • 1300: Dobradin
  • 1304: Dobrodzien[14]
  • 1311: Dobrodzen[14]
  • 1312: Dobrozen[14]
  • 1384: Dobrosin[10][14], Dobrodzyn[14]
  • 1405: Dobrodzen[14]
  • 1574: Dobrodzin[14]
  • 1644: oppidium Dobrodzienie[14], Dobrodinium
  • 1687: Guttentag vulgo Dobrodzien[14]
  • 1750: Dobrydzień[3]
  • XIX wiek: Guttentag, Gutentag[13]

Od 1945 r. jako nazwa urzędowa od 1946[15] roku: Dobrodzień. W 2008 roku dodano nazwę dodatkowa w języku mniejszości niemieckiej Guttentag.

Historia[edytuj]

Dobrodzień pojawia się w dokumentach w 1267 roku, w kilkanaście lat przed nadaniem miejscowemu sołtysowi Henrykowi przywilejów przez Bolesława Iksięcia opolskiego (w skład którego wchodził Dobrodzień)[16]. Na początku XIV wieku była to już dosyć duża osada, bo w roku 1311 istniał w niej kościół parafialny. Prawa miejskie Dobrodzień uzyskał w 1374 roku z rąk księcia Władysława Opolczyka. Jednak można zakładać, że historia Dobrodzienia sięga znacznie odleglejszych czasów. Najstarsze znaleziska archeologiczne – przedmioty codziennego użytku, pochodzą z II-III okresu epoki brązu (1450-1000 r. p.n.e.). Zachowała się też legenda o pobycie w Dobrodzieniu św. Wojciecha. Do czasów współczesnych co roku 23 kwietnia odbywają się w mieście msze św. ku czci tego świętego oraz procesje do kapliczki, w której zachowała się jego rzeźba[17]. Niedługo przed pierwszymi wzmiankami o miejscowości, Dobrodzień – tak jak cały Śląsk, padł ofiarą rozdrobnienia dzielnicowego, rozpoczętego po śmierci króla Bolesława Krzywoustego, który podzielił Polskę pomiędzy swych synów. Śląsk przypadł Władysławowi II, jednak na skutek konfliktów wewnętrznych musiał on szukać pomocy na zewnątrz. Nie powrócił już do kraju, stąd został nazwany Wygnańcem, jednak jego synowie na skutek interwencji cesarza Fryderyka Barbarossy, otrzymali prawa do Śląska w 1163 r.[18] Dobrodzień prawdopodobnie zaistniał w jakiś sposób także podczas najazdu tatarskiego w 1241 r., o czym zdaje się świadczyć późniejsza nazwa pewnej niwy na przedmieściu – Turkopole (niem. Turkenfeld)[19]. W końcu XIV wieku na skutek konfliktów zbrojnych książąt opolskich z królem polskim Władysławem Jagiełło, Dobrodzień dostał się w ręce Spytka z Melsztyna, dowodzącego rycerstwem koronnym, by następnie stać się własnością książąt niemodlińskich. Po paru nieudanych próbach zawładnięcia tronem krakowskim Piastowie śląscy odwrócili się od Polski i złożyli hołd lenny królowi Czech[20].

Drewniany, cmentarny kościół św. Walentego z XVII wieku w Dobrodzieniu
Most z XVII wieku w Dobrodzieniu

W 1452 roku w Dobrodzieniu wybudowano prawdopodobnie zamek warowny otoczony wałami ziemnymi i ostrokołem, który jednak nie zachował się do dzisiejszych czasów. Jako pierwszy właściciel Dobrodzienia obowiązki pańszczyźniane jego mieszkańcom narzucił w 1452 roku Henryk Kranczkowski. Podobnie postępowali późniejsi właściciele, co spowolniło rozwój gospodarczy miasta. W XV wieku wielu synów mieszczan studiowało w Akademii Krakowskiej, a Maciej – syn Światosława z Dobrodzienia był osobistym sekretarzem archidiakona z Dobrodzienia. Kolejnymi właścicielami Dobrodzienia w XVI i XVII wieku byli m.in.: Franciszek Kalinowski, Jan I Posadowski, Wacław Posadowski, Jan II Posadowski, Magdalena Kurtzbach, Jerzy Jarocki, Daniel Jarocki, Anna Jarocka – ta ostatnia, z racji znacznego zwiększenia obciążeń feudalnych, zapisała się niechlubnie w pamięci mieszkańców, co zaowocowało uwiecznieniem jej w legendach o Czarnej Damie, pokutującej jakoby za swe grzechy i pojawiającej się pośmiertnie w niektóre noce w okolicach zabytkowego mostu z 1610 roku, Bogusław Blacha, Jan von Blankowski oraz jego potomkowie[21]. W 1526 r. na skutek śmierci króla Czech Ludwika II Jagiellończyka Czechy i Śląsk znalazły się pod panowaniem Habsburgów, jednak faktycznie nadal istniały silne wpływy czeskie, a tylko najważniejsze sprawy były rozstrzygane w Wiedniu[22]. Dobrodzień został wyjątkowo ciężko doświadczony na skutek wojny trzydziestoletniej. Miasto było wówczas kilkakrotnie plądrowane, a część mieszkańców wymordowana. Nie obyło się też bez pożarów. Z tego czasu pochodzi niechlubna sława Anny Jarockiej, która miała jakoby najpierw zagarnąć lasy i pastwiska miejskie, a potem po zniszczeniach wojennych odmówić mieszkańcom drewna na odbudowę domów.

 Osobny artykuł: Wojny śląskie.

W 1740 roku podczas wojen śląskich pomiędzy Austrią oraz Królestwem Prus na Śląsk wkroczyły wojska króla pruskiego Fryderyka II Hohenzollerna. Zajęły one także Dobrodzień. Austria została zmuszona do zawarcia pokoju z Prusami, w myśl którego Śląsk przypadł w udziale pruskim junkrom. Rozpoczęła się kolonizacja fryderycjańska, polegająca na napływie na Górny Śląsk osadników z Prus, często wyznania ewangelickiego. W samym tylko ostatnim 40-leciu XVIII wieku napłynęło ich przeszło 170 tys.[23] W 1743 roku w Dobrodzieniu powstała „komuna miejska” – właścicielami miasta stali się jego mieszkańcy na skutek wykupienia go od Franciszka Ludwika barona von Blankowskiego. Jednak na skutek różnych okoliczności i z powodu braku środków finansowych w 1748 roku Dobrodzień ponownie został własnością, tym razem przedstawicieli rodów pruskich. Mimo wysokich kontrybucji miasto rozwijało się pod względem gospodarczym. Już we wcześniejszych latach w Dobrodzieniu dynamicznie rozwijało się stolarstwo, które do dziś jest wizytówką miasta. W XVIII wieku wybudowano w mieście zakład hutniczy z wielkim piecem. Mieszkańcy, spośród których niektórzy mieli po 15-20 par koni, transportowali wyroby hutnicze do Odessy, Wrocławia, Brna, Poznania i Krakowa. Miasto poziomem zamożności mieszkańców przewyższało wówczas wiele okolicznych ośrodków, co jednak uległo odwróceniu na skutek pominięcia Dobrodzienia przy budowie sieci kolei żelaznych i rozwoju przemysłu na Górnym Śląsku.

Ratusz XIX wieku w Dobrodzieniu

W 1846 r. potężny pożar zniszczył większość zabudowy miasta, m.in. spłonął kościół, probostwo, poczta, synagoga, gospody, folwark z gorzelnią i wiele innych budynków. Ocalały tylko budynki na jego obrzeżach, a także zabytkowy kościół pod wezwaniem św. Walentego – do dziś będący ozdobą miasta. Paradoksalnie, pożar w dłuższej perspektywie wyszedł miastu na korzyść. Przyczynił się do rozbudowy Dobrodzienia i powstania budynków murowanych w miejsce drewnianych. W połowie XIX wieku wzniesiono stopniowo nowe, murowane budynki: ratusz, pałac, kościół katolicki i ewangelicki, synagogę. W 1865 roku w mieście żyło 2399 mieszkańców z czego 1140 mężczyzn i 1259 kobiet; 184 było ewangelikami, 1935 katolikami; zanotowano także 280 wyznawców judaizmu[24].

Od 1884 roku Dobrodzień przypadł w udziale królom Saksonii. Fryderyk August III przebywał często w Dobrodzieniu, zamieszkując zachowany do dziś budynek, znajdujący się na skrzyżowaniu obecnych ulic: Piastowskiej i Powstańców Śląskich. W 1898 roku z inicjatywy saksońskiej królowej Karoli wybudowano w Dobrodzieniu szpital (dzisiejszy Zakład Opieki Leczniczej im. Królowej Karoli). W 1919 roku król saksoński sprzedał część dóbr państwu i osobom prywatnym, a w 1927 roku całość.

 Osobny artykuł: Powstania śląskie.

W 1910 roku w miejscowości mieszkało 3186 osób, z czego 1702 mówiło językiem polskim, 338 polskim i niemieckim, a 1146 niemieckim. W I wojnie zginęło 167 mieszkańców miasta[25]. W wyborach komunalnych, jakie odbyły się w listopadzie 1919 roku, mieszkańcy oddali 248 głosów na polską listę na ogólną sumę 993, zdobywając 5 z 18 mandatów[26]. W latach 1919–1921 miały miejsce trzy powstania śląskie, w których brali udział również mieszkańcy Dobrodzienia. Największa skala konfliktu nastąpiła w czasie III powstania, kiedy 4 maja 1921 roku rozpoczęły się walki o miejscowość. 6 maja Dobrodzień został zdobyty przez lubliniecko-opolski pułk piechoty pod dowództwem Karola Lubosa oraz Teodora Mańczyka. Do zakończenia działań wojskowych pozostał on w rękach powstańców i mieścił się w nim główny sztab podgrupy „Linke”[27]. Wcześniej, w czasie plebiscytu, większość mieszkańców opowiedziała się jednak za Niemcami (1664 do 430 za Polską)[28] i po podziale Górnego Śląska Dobrodzień pozostał w granicach Niemiec, tworząc najmniejszy w Rzeszy powiat dobrodzieński (Landkreis Guttentag)[29].

Dobrodzień od pokoleń był przykładem wielokulturowości i w miarę zgodnego współżycia przedstawicieli różnych nacji. W kościele katolickim pleban wygłaszał kazania w języku niemieckim raz na miesiąc, a po polsku co tydzień[30]. W mieście aż do przedednia wybuchu II wojny światowej funkcjonowały organizacje polskie i żydowskie. Niechlubnym wyjątkiem były wydarzenia „Nocy Kryształowej” w 1938 roku, kiedy to spalona została przez członków SS i SA synagoga i jeden ze sklepów[31]. (choć istnieje też źródło, z którego wynika, że spalono wówczas jedynie sklep Siednerów, a synagogę, którą wcześniej oddano już w użytkowanie powszechnej kasie oszczędności – z uwagi na znaczący odpływ z miejscowości ludności pochodzenia żydowskiego w latach 30. ubiegłego wieku – rozebrano już po wydarzeniach „Kryształowej Nocy”)[32]. W czasie II wojny światowej w pobliskich lasach stacjonowały wojska gen. Reichenaua. 21 stycznia 1945 roku do miasta wkroczyły wojska radzieckie pod dowództwem gen. Gusiewa[33]. W trakcie wyzwalania miasta zginęło 70 żołnierzy radzieckich[34] .Po zakończeniu działań wojennych Dobrodzień znalazł się w województwie śląskim (śląsko-dąbrowskim), następnie katowickim, a od 1975 roku – w częstochowskim. Po ostatniej reformie administracyjnej jest częścią województwa opolskiego.

Demografia[edytuj]

  • Piramida wieku mieszkańców Dobrodzienia w 2014 roku[1].


Piramida wieku Dobrodzien.png

Zabytki[edytuj]

Według rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisane są[35]:

Budynek Domu Kultury

Religia[edytuj]

Miasta partnerskie[edytuj]

Zobacz też[edytuj]

Przypisy

  1. ab http://www.polskawliczbach.pl/Dobrodzien, w oparciu o dane GUS.
  2. Lucyna Nowak, Joanna Stańczyk, Agnieszka Znajewska: Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym (Stan w dniu 30 VI 2008 r.). Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2008. ISSN 1734-6118. (pol.)
  3. abc Pruski dokument z roku 1750 ustalający urzędowe opłaty na Śląsku – „Wznowione powszechne taxae-stolae sporządzenie, Dla samowładnego Xięstwa Sląska, Podług ktorego tak Auszpurskiey Konfessyi iak Katoliccy Fararze, Kaznodzieie i Kuratusowie Zachowywać się powinni. Sub Dato z Berlina, d. 8. Augusti 1750”.
  4. ab Heinrich Adamy: Die Schlesischen Ortsnamen ihre entstechung und bedeutung. Breslau: Verlag von Priebotsch`s Buchhandlung, 1888, s. 3.
  5. ab Franz Xaver Seppelt, Die Breslauer Diözesansynode vom Jahre 1446, Franz Goerlich, Breslau 1912, s. 97. – tekst łaciński statutów w wersji zdigitalizowanej.
  6. Topographia Bohemiae, Moraviae, Et Silesiae by Matthaeus Merian, PUBLISHER BARENREITER 1960 ​ISBN 1-4991-8341-0​, ​ISBN 978-1-4991-8341-2​.
  7. Johann Knie 1830 ↓, s. 937.
  8. L. Freiherrn 1837 ↓, s. 131.
  9. Józef Lompa, „Krótki rys jeografii Śląska dla nauki początkowej”, Głogówek 1847, s. 30.
  10. ab Konstanty Damrot, Die älteren Ortsnamen Schlesiens, ihre Entstehung und Bedeutung mit einem Anhange über die schlesisch-polnischen Personennamen. Beiträge zur schlesischen Geschichte und Volkskunde”, Verlag von Felix Kasprzyk, Beuthen 1896.
  11. Felix Triest 1865 ↓, s. 442.
  12. Die Wappen und Siegel der Deutschen Staedte : Flecken und Doerfer, Frankfurt a/Main 1898, s. 105
  13. ab Dobrydzień – Słownik geograficzny Królestwa Polskiego.
  14. abcdefghi Kazimierz Rymut (red.): Nazwy miejscowe Polski: historia, pochodzenie, zmiany. T. 2: C-D. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN, 1997, s. 375. ISBN 83-85579-64-8.
  15. Zarządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 7 maja 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. 1946 nr 44 poz. 85).
  16. P. Mrozek, Historia Dobrodzienia w datach do roku 2004, Zeszyt Dobrodzieński 2004, ISBN 83-60079-02-01.
  17. Paweł Mrozek, Czy w Dobrodzieniu był św. Wojciech?, „Echo Dobrodzienia”, wrzesień-październik 2007, nr 68, s. 11.
  18. Edward Goszyk, Historia Rzędowic, www.rzedowice.pl.
  19. Weltzel A., Die Geschichte der Stadt und Herrschaft Guttentag, Ratibor 1882, s. 453.
  20. Edward Goszyk, op.cit.
  21. Paweł Mrozek, Historia..., op.cit.
  22. Edward Goszyk, op.cit.
  23. Dorota Borowicz, Mapy narodowościowe Górnego Śląska od połowy XIX wieku do II Wojny Światowej, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2004, s. 34, ​ISBN 83-229-2569-7​.
  24. Felix Triest 1865 ↓, s. 443.
  25. Paweł Mrozek, Historia..., op.cit.
  26. „Encyklopedia powstań śląskich”, Instytut Śląski w Opolu, Opole 1982, s. 95, hasło „Dobrodzień”.
  27. „Encyklopedia powstań śląskich”, Instytut Śląski w Opolu, Opole 1982, s. 95, hasło „Dobrodzień”.
  28. Landkreis Lublinitz.
  29. Utworzono go z części powiatu lublinieckiego, która pozostała w Niemczech.
  30. http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geograficzny/Tom_II/81.
  31. Paweł Mrozek, Historia..., op.cit.
  32. M. Borkowski, A. Kirmel, T. Włodarczyk, Śladami Żydów. Dolny Śląsk, Opolszczyzna, Ziemia Lubuska, Warszawa 2008, s. 113.
  33. P. Mrozek, op. cit.
  34. ”Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939- 1945” Sport i Turystyka 1988, ​ISBN 83-217-2709-3​, str. 166
  35. Rejestr zabytków nieruchomych woj. opolskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. [dostęp 30.12.2012]. s. 81.
  36. Dane według raportów wyszukiwarki zborów (www.jw.org) z 4 czerwca 2014.

Bibliografia[edytuj]

  1. Johann Knie: Alpabetisch, Statistisch, Topographische Uebersicht aller Dorfer, Flecken, Stadt und andern Orte der Konigl. Preus. Provinz Schliesen.... Breslau: Barth und Comp., 1830.
  2. Felix Triest: Topographisches handbuch von Oberschliesen. Breslau: Verlag von Wilh. Gottl. Korn, 1865.
  3. L. Freiherrn: Der Preußische Staat in allen seinen Beziehungen (...) Dritter Band. Berlin: Verlag von'August Hirschwald, 1837.

Linki zewnętrzne[edytuj]

'