Tworzenie stron internetowych

Dzierżoniów

Sprawdź naszą ofertę w zakresie tworzenia stron www oraz sklepów internetowych. Nasza firma oferuje sklepy internetowe które przyciągną klientów w mieście Dzierżoniów. Zapewniemy wyjątkowe podejście do Twojego biznesu. Konkurencyjne ceny i dobre wykonanie zapewni Ci sukces. Adres w internecie jest jedną z metod na pozyskanie klientów dla Twojego biznesu, dokładnie wykonana strona jest jednym z elementów który zachęcają kupującego do skorzystania z Twojej oferty. Nowoczesne technologie jakie wykorzystujemy zapewniają skuteczne wykonanie naszej usługi.

Strony internetowe

Jeżeli chesz mieć własną stronę internetową, a Twoja firma znajduje się w miejscowości Dzierżoniów - dobrze trafiłeś. Projektujemy, wdrażamy i tworzymy strony internetowe dla każdego. Napewno chesz aby klient wpisując w wyszukiwarkę nazwę "Twojej firmy + Dzierżoniów" uzyskał informację o Twojej stronie oraz ofercie Twojej firmy. Dlatego jeżeli chcesz aby Twoja firma była dobrze widoczna kiedy wyszuka się informacje o mieście Dzierżoniów warto stworzyć stronę korzystająć z naszych usług.
Pamietaj! jeśli "Strony Internetowe Dzierżoniów" to tylko My.

Sklepy internetowe

Chcesz aby twój sklep był popularny i aby ludzie mogli go łatwo znaleźć, aby wpisując w wyszukiwarkę "sklep Dzierżoniów" mogli trafić do twojej witryny i szybko oraz wygodnie zrobić zakupy? Potrzebujesz wydajnego i profesjonalnie wykonanego sklepu internetowego? Napisz teraz do nas. Projektujemy profesjonalne sklepy internetowe, dzięki naszym usługom możesz sprzedawać szybko i wygodnie w Internecie, na terenie miasta Dzierżoniów i w całej Polsce!

Portfolio

Poniżej mozesz zobaczyć kilka nszych prac. Pamiętaj każdy sklep projektujemy indywidualnie pod konkretne potrzeby..

O mieście: Dzierżoniów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Dzierżoniów
Ratusz w Dzierżoniowie
Ratusz w Dzierżoniowie
Herb Flaga
Herb Dzierżoniowa Flaga Dzierżoniowa
Państwo  Polska
Województwo  dolnośląskie
Powiat dzierżoniowski
Gmina gmina miejska
Data założenia XII wiek
Prawa miejskie połowa XIII
Burmistrz Dariusz Kucharski
Powierzchnia 20,07 km²
Wysokość ok. 261 m n.p.m.
Populacja (30.06.2016)
• liczba ludności
• gęstość

33 851[1]
1 686,6 os./km²
Strefa numeracyjna
74
Kod pocztowy 58-200 do 58-205
Tablice rejestracyjne DDZ
Położenie na mapie powiatu dzierżoniowskiego
Mapa lokalizacyjna powiatu dzierżoniowskiego
Dzierżoniów
Dzierżoniów
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa lokalizacyjna województwa dolnośląskiego
Dzierżoniów
Dzierżoniów
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Dzierżoniów
Dzierżoniów
Ziemia50°43′41″N 16°39′04″E/50,728056 16,651111
TERC
(TERYT)
0202021
SIMC 0983988
Urząd miejski
Rynek 1
58-200 Dzierżoniów
Strona internetowa

Dzierżoniów (do 1946 pol. Rychbach, też Rychonek[2], niem. Reichenbach im Eulengebirge) – miasto w południowo-zachodniej Polsce, na Dolnym Śląsku, w województwie dolnośląskim, siedziba władz powiatu powiatu dzierżoniowskiego oraz władz gminy wiejskiej Dzierżoniów. Położone w Kotlinie Dzierżoniowskiej, nad rzeką Piławą.

W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa wałbrzyskiego. Obecna, polska nazwa miasta, została nadana na cześć Jana Dzierżonia – śląskiego pszczelarza.

31 grudnia 2015 miasto liczyło 33 946 mieszkańców.

W 2013 r. liczba mieszkańców wyniosła 33 372 (kobiety – 17 936, mężczyźni – 15 436)[3]

Warunki naturalne[edytuj]

Dzierżoniów jest położony w Kotlinie Dzierżoniowskiej u podnóża Gór Sowich od południa i Masywu Ślęży od północy. Miasto leży nad rzeką Piława.

Według danych z roku 2002[4] Dzierżoniów ma obszar 20,07 km² (287. lokata w kraju), w tym:

  • użytki rolne: 63%
  • użytki leśne: 0%

Miasto stanowi 4,19% powierzchni powiatu.

Historia[edytuj]

Kalendarium:

  • XII w. – legendarne początki miasta.
  • 1159 – legendarna data wybudowania kościoła św. Jerzego przez księcia Bolesława Kędzierzawego.
  • 13 lutego 1258 – pierwsza pisemna wzmianka o Reichenbach i kościele św. Jerzego.
  • 1290 – miasto otrzymało pieczęć przedstawiającą św. Jerzego zabijającego smoka na tle murów miejskich – obecny herb miasta.
  • 1291 – miasto przeszło pod władzę Piasta świdnicko-ziębickiegoBolka I Surowego.
  • pocz. XIV w. – budowa kościoła Niepokalanego Poczęcia NMP przez zakon augustianów-eremitów.
  • 1337 – uniezależnienie się od księcia świdnicko-jaworskiego.
  • 1338 – przekazanie przez księcia Bolka II kościoła św. Jerzego zakonowi rycerskiemu joannitów.
  • 1392 – miasto przeszło wraz z księstwem jaworsko-świdnickim do Korony Czeskiej.
  • XVI w. – rozwój miasta jako ośrodka tkactwa.
  • 1526 – przejście pod zwierzchnictwo Habsburgów.
  • 1618–1648 (wojna trzydziestoletnia) – pożary, wyludnienie i upadek miasta.
  • 1742 – przejście pod panowanie Prus.
  • 1750 – w polskojęzycznym dokumencie pruskim miejscowość jest wymieniona jako Reychenbach[5]
  • 1780–1784 – wyburzenie starych domów i budowa w ich miejscu jednopiętrowych domów kalenicowych.
  • 1790 – spotkanie dyplomatów Prus, Szwecji, Anglii i Rzeczypospolitej, którego rezultatem było przymierze polsko-pruskie.
  • 1795–1798 – budowa kościoła ewangelickiego (obecnie rzymskokatolicki pw. NMP Matki Kościoła).
  • 1805 – założenie ewangelickiego cmentarza z kaplicą grobową Sadebecków.
  • 1813 – zawarcie tajnych układów, które zapoczątkowały powstanie VI koalicji antynapoleońskiej; spotkanie króla pruskiego Fryderyka Wilhelma III oraz cara Aleksandra I.
  • 1815–1820 – stolica pruskiej rejencji dzierżoniowskiej.
  • 1815 – powstanie w Dzierżoniowie loży masońskiejAurora zur ehernen Kette[6]
  • 1871 – Prusy stają się częścią zjednoczonych Niemiec.
  • 1872–1875 – gruntowna przebudowa siedziby władz miejskich (ratusza).
  • 1945
    • styczeń – zbliżanie się Armii Czerwonej spowodowało ucieczkę i ewakuację ludności niemieckiej z terenów Pomorza i Śląska[7][8] zarządzonej przez władze niemieckie bez przygotowania[9]. Z tego powodu wielu ludzi zginęło, w wyniku działań frontowych, bądź wskutek silnych mrozów[10].
    • 8 maja – wkroczenie do miasta Armii Czerwonej
    • włączenie miasta wraz z Dolnym Śląskiem do państwa polskiego
    • zaczęli przybywać Polacy z obszarów, które po konferencji jałtańskiej znalazły się poza nową wschodnią granicą Polski. Polaków tych wysiedlano na podstawie umów z ZSRR, które podpisał Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego[10].
    • początek wysiedlenia niewielu pozostałych jeszcze po zimowej ucieczce i ewakuacji dotychczasowych mieszkańców miasta do Niemiec
    • specyfiką miasta był silny napływ osadników pochodzenia żydowskiego, wskutek czego stało się ono wówczas jednym z 6 największych skupisk ludności żydowskiej w Polsce[11].
    • uruchomienie Państwowej Fabryki Odbiorników Radiowych, późniejszych Zakładów Radiowych Diora.
  • 1946 – zmiana nazwy miasta z Rychbach na Dzierżoniów[12][13], – na cześć ks. Jana Dzierżona, sławnego pszczelarza.
  • 1948 – Dzierżoniów liczy ok. 24 000 mieszkańców, w tym ok. 26% Żydów[14].
  • lata 50. – emigracja ludności pochodzenia żydowskiego za granicę.
  • lata 60. – wyburzenie 13 zabytkowych kamienic, tworzących północną pierzeję rynku.
  • 1999 – uzyskanie przez Urząd Miasta certyfikatu ISO 9002 (pierwsza jednostka samorządowa w Polsce z certyfikatem ISO 9002).

Filia Groß-Rosen[edytuj]

W miejscowości znajdowała się filia obozu koncentracyjnego Groß-Rosen[15].

Architektura[edytuj]

Zabytki[edytuj]

Mury miejskie
Ratusz Miejski oraz Rynek
Kościół pw. św Jerzego
Poaugustiański kościół pw. Niepokalanego Poczęcia NMP
Kościół poewangelicki (obecnie rzymsko-katolicki pw. NMP Matki Kościoła
Kościół (kaplica) pw. św. Trójcy
 Osobny artykuł: Zabytki Dzierżoniowa.

Według rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisane są[16]:

  • zespół urbanistyczny miasta
  • kościół par. pw. św. Jerzego, z drugiej poł. XIV w., XVI w.; wybudowany według legendy za czasów księcia Bolesława Kędzierzawego w 1159, faktycznie około roku 1230; w 1338 r. przekazany przez księcia Bolka II zakonowi rycerskiemu joannitów. Przebudowany w okresie XV-XVI w.
  • zespół klasztorny augustianów, ul. Hempla 16 / Klasztorna, z XIV w., 1713 r., 1845 r.:
    • kościół, ob. par. pw. Niepokalanego Poczęcia NMP; wybudowany w pocz. XIV w. przez zakon augustianów-eremitów
    • klasztor
  • zbór ewangelicki, obecnie kościół rzym.kat. par. pw. MB Królowej Polski; klasycystyczny kościół wybudowany w latach 1795-1798 według projektu architekta Carla Gottharda Langhansa; do 1962 r. funkcjonował jako świątynia ewangelicka, potem został przejęty przez miasto i używany jako magazyn meblowy. Pozbawiony właściwej opieki spłonął częściowo w 1973 r. Przekazany w 1978 r. parafii katolickiej, został konsekrowany w 1979 r. i do 1984 r. odremontowany; kolumny w kościele są utrzymane w porządku spiętrzonym obejmującym trzy style: toskański, joński i koryncki; współczesny ołtarz został przeniesiony z kościoła pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia NMP który pochodzi z XVIII w.; ołtarz jest przykładem barokowego malarstwa tablicowego
  • kościół pw. Świętej Trójcy, wybudowany w XV w. jako kaplica cmentarna; przebudowany po pożarze w 1831 i 1851 r. - w XIX w.
  • kaplica grobowa rodziny Sadebecków na cmentarzu ewangelickim, ul. Daszyńskiego, wzniesiona w 1805 r. przez patrycjuszowski ród Sadebecków, jako centrum cmentarza ewangelickiego; ma postać rotundy
  • synagoga, wybudowana w 1875 r., ul. Krasickiego 28
  • mury obronne – wzniesione pod koniec XIII w. na polecenie księcia świdnickiego Bolka II; wzmocnione basztami i półbasztami łupinowymi; po wojnie husyckiej dobudowano mury zewnętrzne, tworząc w ten sposób pas zieleni (międzymurze); w XVIII w. częściowo zlikwidowane
  • ratusz i wieża ratuszowa – pozostałość po starym średniowiecznym ratuszu; pełniła wtedy rolę strażnicy i punktu obronnego; dziś jest punktem widokowym, skąd można podziwiać panoramę miasta i okolic, Rynek, XV, z l. 1873-75; ratusz wybudowano jako dom handlowy i centrum kupieckie; od 1337 siedziba władz miejskich; w latach 1872-1875 gruntownie przebudowany
  • sukiennice, Rynek 2, z XV w., XIX w.
  • dom, ul. Klasztorna 7, z XVI-XVII w., XIX w.
  • dom, ul. Klasztorna 12, z XVIII/XIX w.
  • dom, ul. Kościelna 30, z pocz. XIX w.
  • dom, ul. Krasickiego 21, z XVIII w.
  • dom, ob. przedszkole, ul. Miernicza z drugiej i trzeciej ćw. XIX w.
  • dom, ul. Przedmieście 27
  • hotel „Polonia”, ul. Sienkiewicza 4 ( d. Świerczewskiego), z 1908 r., 1920 r.
  • willa, ul. Szkolna 14, z 1894 r.
  • kamienica, ul. Świdnicka 2, z XVIII w., XIX/XX w.
  • willa, ul. Świdnicka 30, z 1897 r.
  • willa, ul. Świdnicka 32, z 1870 r.
  • dom, pl. Wolności 4 (Rynek), z pocz. XIX w. XIX/XX w.
  • dom, pl. Wolności 5 (Rynek), z XVIII w., XIX/XX w.
  • domy, pl. Wolności 5-9 (d. Rynek 6-9), z XVIII w., XIX w.
  • domy, pl. Wolności 11 (d. Rynek nr 12/13), z XIX w.
  • dom, pl. Wolności 17 (Rynek), z XVIII/XIX/XX w.
  • domy, pl. Wolności 18, 19 (Rynek), z XIX/XX w.
  • kamienica, pl. Wolności 20 (Rynek), z XVIII w., XIX w.
  • dom, pl. Wolności 21 (Rynek), z XVIII-XX w.
  • kamienica, pl. Wolności 22 (Rynek), z XVIII w.
  • domy, pl. Wolności 23/24 (Rynek), z 1800 r., przeb. w pocz. XX w.
  • kamienica, pl. Wolności 25 (Rynek), z pocz. XIX w.
  • kamienica, pl. Wolności 26 (Rynek), z XIX/XX w.
  • kamienica, pl. Wolności 27 (Rynek), z k. XIX w.
  • domy, pl. Wolności 28, 29, 30 (Rynek), z XVIII-XIX w.
  • kamienica, pl. Wolności 31 (Rynek), z XVIII w. , 1905 r.
  • domy, pl. Wolności 33, 35, 36 (Rynek), z XVIII-XX w.
  • dom, pl. Wolności 34 (Rynek), z XVIII w., przebudowany pocz. XX w.
  • dom, pl. Wolności 37 (Rynek), z XIX w.
  • dom, pl. Wolności 39 (Rynek), z pierwszej poł. XIX w.
  • kamienica, pl. Wolności 51 (Rynek), z XVIII-XIX w.
  • kamienica, pl. Wolności 54 (Rynek), z XVII-XIX w.
  • kamienica, pl. Wolności 55 (Rynek), z XIX/XX w.
  • domy, ul. Ząbkowicka 2, 4, 6, 8, 10, 12, 14, 16, 18, z XVIII/XIX w.
  • sąd, ul. Ząbkowicka 57, z czwartej ćw. XIX w.
  • budynki tkalni d. E.F. Haina, ul. Kilińskiego 14, z l. 1887-89
  • dwa budynki produkcyjne
  • kotłownia
  • parowozownia wachlarzowa, ul. Kolejowa 8 b, z 1910 r.

Kultura[edytuj]

  • Dzierżoniowski Ośrodek Kultury (DOK) – położony jest przy ulicy Świdnickiej 23. Do Dzierżoniowskiego Ośrodka Kultury należy też kino „Zbyszek”[17].
  • Kino-teatr „Zbyszek” (Kino im. Zbigniewa Cybulskiego), należące do Dzierżoniowskiego Ośrodka Kultury, położone przy ulicy Ignacego Daszyńskiego. Zostało nazwane imieniem Zbigniewa Cybulskiego, który w latach 1945–1947 mieszkał i uczył się w Dzierżoniowie.
  • Muzeum Miejskie Dzierżoniowa, mieści się w budynku willowym przy ulicy Świdnickiej 30.

Powiązani z Dzierżoniowem[edytuj]

  • Zbigniew Cybulski – w latach 1945–1947 mieszkał w Dzierżoniowie i uczęszczał do gimnazjum im. Jędrzeja Śniadeckiego (obecnie I Liceum Ogólnokształcące im. Jędrzeja Śniadeckiego)
  • Katarzyna Glinka – wychowała się w Dzierżoniowie
  • Piotr Ligienza – urodził się i wychował w Dzierżoniowie
  • Sylwester Chęciński – w 1950 roku ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Jędrzeja Śniadeckiego

Gospodarka[edytuj]

Największe firmy to[potrzebny przypis]: Tailor, Technika Szpitalna i Frankonia Poland, Dionar, Kamitech, Galwanizer, Hak-Hol, Diotech, Faro i S.I."Elektromet" oraz działające w Wałbrzyskiej Specjalnej Strefie Ekonomicznej Invest-Park podstrefa Dzierżoniów: Metzeler Automotive Profile Systems, Henkel Ceresit, Orion, Broen DZT, Libra, Ermosoga, Pamax, Domex.

Demografia[edytuj]

Struktura demograficzna mieszkańców Dzierżoniowa według danych z 31 grudnia 2007[18]:

Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
Jednostka osób  % osób  % osób  %
Populacja 34 471 100 18 490 53,64 15 981 46,36
Wiek przedprodukcyjny (0–17 lat) 5487 15,92 2664 7,73 2823 8,19
Wiek produkcyjny (18–65 lat) 22 319 64,75 11 093 32,18 11 226 32,57
Wiek poprodukcyjny (powyżej 65 lat) 6665 19,34 4733 13,73 1932 5,6

Piramida wieku mieszkańców Dzierżoniowa w 2014 roku[1].
Piramida wieku Dzierzoniow.png

Transport[edytuj]

Pierwsze połączenie kolejowe Dzierżoniów uzyskał 24 listopada 1855. Było to 1-torowa 25 km linia do Świdnicy, wzbogacona o dodatkowy, drugi tor w 1908. Niespełna 3 lata później, 1 listopada 1858 uruchomiono 2-torową 21 km linię do Ząbkowic Śląskich. Obydwa odcinki pozbawiono drugiego toru latem 1945, niedługo po wkroczeniu wojsk radzieckich[19]. Trzecią linią był krótki 1-torowy 5,9 km odcinek do Bielawy, otwarty 25 maja 1891. Po 86 latach eksploatacji, w maju 1977 wstrzymano na nim ruch pasażerski (w 2001 zawieszono przewozy towarowe, a od 2006 odcinek ten jest już nieprzejezdny). Czwartą i ostatnią linią był alternatywny, wyraźnie dłuższy od poprzedniego, 1-torowy 10,8 km odcinek do Bielawy Zachodniej uruchomiony 1 października 1900. Odcinek ten później został przedłużony do Ząbkowic przez Srebrną Górę wzdłuż masywu Gór Sowich. Trasą to jeszcze w latach 60 jeździły pociągi pasażerskie. Po 76 latach użytkowania został zamknięty w styczniu 1977,a następnie całkowicie rozebrany (1978).

Dzierżoniów obecnie przecina linia kolejowa nr 137 Katowice-Legnica nazywana Magistralą Podsudecką.

Miasto jest także centrum przesiadkowym rozległej sieci komunikacji autobusowej, łączącej większość miejscowości w powiecie dzierżoniowskim. Układ ten funkcjonuje od 1950 roku. Jego cechą charakterystyczną jest to, że prawie wszystkie linie objeżdżają dookoła centrum miasta oraz mają wspólny przystanek przy dworcu kolejowym. Oprócz tego w granicach miasta kursują dwie przeciwstawne linie okólne „A” i „B”. Od stycznia 2010 roku sieć jest administrowana przez Zarząd Komunikacji Miejskiej w Bielawie, a obsługiwana przez trzech przewoźników[a]:

  • Sudecka Komunikacja Autobusowa;
  • PKS Dzierżoniów;
  • Autokarowe Usługi Przewozowe Krzysztof Gajda.

Sport[edytuj]

W Dzierżoniowie funkcjonuje jeden basen kryty i jeden odkryty, dwa boiska piłkarskie w tym jedno ze sztuczną murawą. Działa piłkarski klub Lechia Dzierżoniów, który w sezonie 2007/2008 gra w „Piast” IV lidze dolnośląskiej, klub piłki ręcznej Żagiew Dzierżoniów, który w sezonie 2007/2008 gra w I lidze, KSP Broen-Karo Dzierżoniów – klub pétanque, zwycięzca ligi PFP 2007, Towarzystwo Szachowe Ziemi Dzierżoniowskiej „Dwie Wieże” oraz klub sportowy taekwondo Tiger.

Ośrodek Sportu i Rekreacji: OSIR Dzierżoniów położony jest przy ulicy Strumykowej, niedaleko dworca kolejowego. Składa się ze: stadionu, boiska sztucznego, dwóch basenów kąpielowych, kortów tenisowych, hali sportowej, hotelu OSIR, oraz parkingu.

Życie religijne[edytuj]

Kościół pw. Chrystusa Króla

Katolicy w Dzierżonowie posiadają 7 kościołów. Miasto podzielone jest pomiędzy cztery parafie rzymskokatolickie, które podlegają pod dekanat Dzierżoniów w diecezji świdnickiej.

W mieście znajduje się także filiał Kościoła ewangelicko-augsburskiego, zbór „Betezda” Kościoła Zielonoświątkowego w RP, zbór Świeckiego Ruchu Misyjnego „Epifania” oraz zbór Świadków Jehowy[20].

Do końca lat 90. XX wieku w mieście funkcjonowała gmina żydowska.

Administracja[edytuj]

Dzierżoniów ma status gminy miejskiej. Mieszkańcy Dzierżoniowa wybierają do swojej rady miasta 21 radnych[21]. Organem wykonawczym władz jest burmistrz. Siedzibą władz miasta jest ratusz przy rynku. Dzierżoniów jest członkiem Związku Miast Polskich.

Burmistrzowie Dzierżoniowa po 1989:

  • Andrzej Bartoszyński (1989–1991)
  • Jacek Adamczyk (1991–1993)
  • Leszek Tymcio (1993–1998)
  • Grzegorz Kiejnich (1998–1999)
  • Marek Nowakowski (2000–2002)
  • Marek Mieczysław Piorun (2002-2014)
  • Dariusz Kucharski (od 2014)

Miasto jest siedzibą starostwa powiatu dzierżoniowskiego oraz siedzibą wiejskiej gminy Dzierżoniów. W mieście znajduje się także sąd rejonowy, prokuratura rejonowa, urząd skarbowy i urząd celny.

Mieszkańcy Dzierżoniowa wybierają parlamentarzystów z okręgu wyborczego Wałbrzych.

Podział administracyjny[edytuj]

Lista osiedli w Dzierżoniowie[potrzebny przypis]:

  • Osiedle Makowe
  • Osiedle Andrzeja Struga
  • Osiedle Słoneczne
  • Stare Miasto
  • Osiedle Kolorowe
  • Osiedle Jasne
  • Osiedle Różane
  • Osiedle Błękitne
  • Osiedle Złote
  • Osiedle Tęczowe
  • Osiedle Pogodne
  • Osiedle Zielone
  • Osiedle Młodych
  • Osiedle Zacisze
  • Osiedle Rynek
  • Osiedle Małopolne
  • Osiedle Sobieskiego

Miasta partnerskie[edytuj]

Hajdúszoboszló  Węgry 2015-09-26
 Bischofsheim  Niemcy 1990-03-31
 Crewe and Nantwich  Wielka Brytania 2005-10-22
 Lanškroun  Czechy 1999-10-27
 Serock

Kluczbork

 Polska  ?

Sąsiednie gminy[edytuj]

Bielawa, gmina wiejska Dzierżoniów, Pieszyce.

Zobacz też[edytuj]

Uwagi

  1. Kompletna baza informacji o autobusach w Dzierżoniowie i okolicach znajduje się na stronie http://www.komunikacja.dzierzoniow.pl

Przypisy

  1. ab http://www.polskawliczbach.pl/Dzierzoniow, w oparciu o dane GUS.
  2. Dz.U. 1945 nr 33 poz. 196
  3. Dzierżoniów w demografii, 24 stycznia 2014 dtp-24.pl
  4. Portal Regionalny i Samorządowy REGIOset (pol.). regioset.pl. [dostęp 2010-09-14].
  5. Polskie nazwy śląskich miejscowości z patentu Fryderyka II z 1750
  6. Norbert Wójtowicz, Masońskie śpiewy w „Jutrzence pod Spiżowym Łańcuchem” (przyczynek do działalności dzierżoniowskiej loży w 1. połowie XIX wieku), „Musica Sacra Nova” 2009/2010, t. 3/4, s. 307-317.
  7. Jürgen Thorwald: Wielka ucieczka. Warszawa: Wydawnictwo Literackie, 2009. ISBN 9788308043677.
  8. Gorycz klęski i wyzwolenia
  9. Niemiecka Ucieczka przyciąga widzów - Wydarzenia w Stopklatka.pl
  10. ab Pochodzenie terytorialne dzisiejszych mieszkańców Śląska
  11. Engelking B., Tych F., Żbikowski A., Żyndul J.: Pamięć. Historia Żydów Polskich przed, w czasie, i po Zagładzie, Warszawa 2004, s. 187, ​ISBN 83-901016-3-7
  12. Dzierżoniów. Zarys monografii miasta, pod redakcją S. Dąbrowskiego, Wrocław-Dzierżoniów 1998, s. 248
  13. Zarządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 7 maja 1946 r. (M.P. z 1946 r. Nr 44, poz. 85).
  14. Cmentarz żydowski w Dzierżoniowie.
  15. Abraham Kajzer: Za drutami śmierci. Wałbrzych, Muzeum Gross-Rosen: 2013.
  16. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. [dostęp 3 września 2012]. s. 10,11,12.
  17. Dzierżoniowski Ośrodek Kultury
  18. Bank Danych Regionalnych – Strona główna (pol.). GUS. [dostęp 2010-09-14].
  19. Ogólnopolska Baza Kolejowa (pol.). [dostęp 18 stycznia 2009].
  20. Dane według raportów wyszukiwarki zborów (http://www.jw.org) z 15 stycznia 2017.
  21. Wybory samorządowe 2006 (pol.). Państwowa Komisja Wyborcza, 2006. [dostęp 2009-03-03].

Bibliografia[edytuj]

Dzierżoniów. Zarys monografii miasta, pod redakcją S. Dąbrowskiego, Wrocław-Dzierżoniów, 1998, ​ISBN 83-85689-77-X

Linki zewnętrzne[edytuj]

'