Strony internetowe
Jeżeli chesz mieć własną stronę internetową, a Twoja firma znajduje się w miejscowości Górażdże - dobrze trafiłeś. Projektujemy, wdrażamy i tworzymy strony internetowe dla każdego. Napewno chesz aby klient wpisując w wyszukiwarkę nazwę "Twojej firmy + Górażdże" uzyskał informację o Twojej stronie oraz ofercie Twojej firmy. Dlatego jeżeli chcesz aby Twoja firma była dobrze widoczna kiedy wyszuka się informacje o mieście Górażdże warto stworzyć stronę korzystająć z naszych usług.
Pamietaj! jeśli "Strony Internetowe Górażdże" to tylko My.
Sklepy internetowe
Chcesz aby twój sklep był popularny i aby ludzie mogli go łatwo znaleźć, aby wpisując w wyszukiwarkę "sklep Górażdże" mogli trafić do twojej witryny i szybko oraz wygodnie zrobić zakupy? Potrzebujesz wydajnego i profesjonalnie wykonanego sklepu internetowego? Napisz teraz do nas. Projektujemy profesjonalne sklepy internetowe, dzięki naszym usługom możesz sprzedawać szybko i wygodnie w Internecie, na terenie miasta Górażdże i w całej Polsce!
Portfolio
Poniżej mozesz zobaczyć kilka nszych prac. Pamiętaj każdy sklep projektujemy indywidualnie pod konkretne potrzeby..
O mieście: Górażdże
|
||
 Dwa piece szybowe do wypału wapna |
||
| Rodzaj miejscowości | wieś | |
| Państwo |  Polska |
|
| Województwo | opolskie | |
| Powiat | krapkowicki | |
| Gmina | Gogolin | |
| Liczba ludności (2006) | 1073 | |
| Strefa numeracyjna | 77 | |
| Kod pocztowy | 47-316 | |
| Tablice rejestracyjne | OKR | |
| SIMC | 0494930 | |
|
Położenie na mapie gminy Gogolin
  Górażdże
|
||
|
Położenie na mapie powiatu krapkowickiego
 Górażdże
|
||
|
Położenie na mapie województwa opolskiego
 Górażdże
|
||
|
Położenie na mapie Polski
 Górażdże
|
||
 50°31′48″N 18°00′32″E/50,530000 18,008889 |
||
Górażdże (dodatkowa nazwa w j. niem. Goradze) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie krapkowickim, w gminie Gogolin.
Spis treści
Nazwa[edytuj]
Nazwa miejscowości wywodzi się od polskiego słowa góra[1]. Heinrich Adamy w swoim dziele o nazwach miejscowości na Śląsku wydanym w 1888 roku we Wrocławiu jako najstarszą zanotowaną nazwę miejscowości wymienia Górazdz podając jej znaczenie „Bergdorf”, czyli po polsku „Górna wieś”[1]. W alfabetycznym spisie miejscowości na terenie prowincji śląskiej wydanym w 1830 roku we Wrocławiu przez Johanna Knie wymieniona jest jako Gorasdze oraz Gorażdz[2].
W 1935 roku zmieniono nazwę z Goradze na Waldenstein[3].
Historia wydobycia wapna[edytuj]
We wsi już w pierwszej połowie XIX wieku rozpoczęto intensywne wydobycie wapieni triasowych do produkcji wapna. Z tego okresu zachowało się kilka szybowych pieców wapienniczych[4]. Otwarcie linii kolejowej Opole – Kędzierzyn w 1845, ze stacją w Górażdżach umożliwiło dalszy rozwój przemysłu. W latach 60. XX wieku zaczęto rozbudowywać kamieniołomy, w związku ze zwiększeniem produkcji wapna i otwarciem w 1966 nowego zakładu wapienniczego. W 1973-1977 zbudowano Cementownię Górażdże (umiejscowioną w sąsiedniej wsi Chorula), jedną z większych i nowocześniejszych w kraju. Bazuje ona na wydobyciu w kamieniołomie Górażdże. W 1993 zakład wapienniczy i cementownię przejęła firma HeidelbergCement. Wkrótce potem przeprowadzono szereg modernizacji zakładów wydobywczych i produkcyjnych. Obecnie we wsi działa jeden z większych w Polsce kamieniołomów wapienia[4] oraz duży zakład wapienniczy należący do LHOIST S.A.
Zabytki[edytuj]
Według rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisane są[5]:
- dwa piece szybowe do wypału wapna, z 1823 r.
Przypisy
- ↑ ab Heinrich Adamy: Die Schlesischen Ortsnamen ihre entstechung und bedeutung. Breslau: Verlag von Priebotsch’s Buchhandlung, 1888, s. 28.
- ↑ Alphabetisch-Statistisch-Topographische Uebersicht aller Dörfer, Flecken, Städte und andern Orte der Königl. Preuß. Provinz Schlesien..., s. 198.
- ↑ Landkreis Gross Strehlitz.
- ↑ ab Robert Niedźwiedzki, Joachim Szulc, Marek Zarankiewicz, 2012: Przewodnik geologiczny. Kamienne skarby Ziemi Annogórskiej. Wyd.: Stowarzyszenie Kraina św. Anny, strony 74-75. ISBN 978-83-63036-04-1.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. opolskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. [dostęp 9.12.2012]. s. 47.
|
||||||||||||||
