Tworzenie stron internetowych

Ten artykuł dotyczy miasta. Zobacz też: Gorlice (ujednoznacznienie).

Gorlice
Kolaż Gorlic: panorama, ratusz, pierwsza na świecie uliczna lampa naftowa, Dwór Karwacjanów, ul. 3 maja
Herb Gorlic Flaga Gorlic
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Powiat	gorlicki
Gmina	gmina miejska
Data założenia	1354
Prawa miejskie	1354
Burmistrz	Rafał Kukla
Powierzchnia	23,56 km²
Wysokość	274 – 441 m n.p.m.
Populacja (30.06.2016) • liczba ludności • gęstość	27 950[1] 1 187,8 os./km²
Strefa numeracyjna	18
Kod pocztowy	38-300, 38-301, 38-302, 38-320
Tablice rejestracyjne	KGR
Położenie na mapie województwa małopolskiego Gorlice
Położenie na mapie Polski Gorlice
49°39′16″N 21°09′33″E/49,654444 21,159167
TERC (TERYT)	1205011
SIMC	0959903
Urząd miejski Rynek 2 38-300 Gorlice
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku
Strona internetowa

Gorlicki Rynek o poranku

Widok na centrum

Park Miejski w Gorlicach nocą

Pomnik Tereski w Gorlicach (obecnie na Dworzysku)

Synagoga w Gorlicach (obecnie piekarnia)

Gorlice – miasto w województwie małopolskim, siedziba gminy wiejskiej Gorlice i powiatu gorlickiego^[2].

Gorlice leżą w dolinie Ropy i jej dopływu Sękówki, na północnej granicy Beskidu Niskiego. Przyległą zachodnią część Beskidu Niskiego powszechnie nazywa się Beskidem Gorlickim. Najwyższy szczyt Gorlic stanowi wzgórze Musiałówka (379 m n.p.m.).

Miasto liczy 28 243 mieszkańców (31 grudnia 2015)^[3]. Dzielnicami Gorlic są: Zawodzie, Glinik, Sokół, Zakole, Magdalena, Centrum.

Środowisko naturalne[edytuj]

Miasto Gorlice zajmuje obszar 23,56 km² (2002)^[4], w tym:

• użytki rolne: 61%
• użytki leśne: 10%

Miasto stanowi 2,44% powierzchni powiatu.

Pochodzenie nazwy[edytuj]

Etymologia nazwy miasta jest niejasna. Próby jej ustalenia podjął Józef Barut w swym opracowaniu monograficznym na temat Gorlic. Najstarsza nazwa odnotowana przez Długosza brzmi Gardlicza. Marcin Kromer w swej kronice nazywa miasto Gorlicza^[5] i łączy jej powstanie z osadnikami ze Zgorzelca (niem. Görlitz). Według Baruta w zachowanych w Archiwum Miejskim w Gorlicach wyciągach z ksiąg ziemskich i grodzkich bieckich, sądeckich i czchowskich od 1401 r. nazwa Gorlicza przeważa liczebnie nad Gorlice. Większość późniejszych źródeł powiela wersję Marcina Kromera ale pojawiają się też opinie, że choć do miasta przybyli osadnicy ze Zgorzelca to nazwa jest jednak miejscowego pochodzenia, a nie przeniesiona (a więc ponowiona) przez Niemców przybyłych z łużyckiego Zgorzelca. Powołując się na teksty Wacława Potockiego, Barut sugeruje, że pierwotnie nazwa była rodzaju żeńskiego podobną do okolicznych (Ropica, Moszczenica, Nowica, Banica, Osobnica). Uległa ona zatem późniejszej pluralizacji, dając dzisiejsze Gorlice. W nazewnictwie rusińsko-łemkowskim nazwa Gorlic to Horłycia czyli 'gardło'^[6].

Demografia[edytuj]

Dane z 30 czerwca 2012 r.^[3]:

• Piramida wieku mieszkańców Gorlic w 2014 roku^[1].

Historia[edytuj]

Pawilon Historii Miasta Gorlice

Data powstania miasta jest niepewna. Kromer podaje rok 1355. Prawdopodobnie miasto początkowo osadzone na prawie polskim, od 1417 r. na prawie niemieckim. Według kronik Marcina Kromera z 1354 r. Dersław I Karwacjan^[7] otrzymał od króla Kazimierza Wielkiego przywilej utworzenia miasta Gorlic u zbiegu rzek Ropy i Sękówki. Zgodnie z zapiskami zawartymi w tych kronikach pierwsi osadnicy przybyli z miasta Görlitz na Łużycach. W drugiej połowie XVI w. dziedzicami Gorlic została rodzina Pieniążków herbu Odrowąż. W 1625 r. połowę miasta wykupiła rodzina Rylskich będących w czasie Potopu po stronie najeźdźcy, natomiast Pieniążkowie byli stronnikami króla Jana Kazimierza. Pod władaniem Pieniążków i Rylskich Gorlice były jednym z ważnych ośrodków kalwinizmu w Polsce^[8]. Miasto Gorlice szybko stało się ośrodkiem rzemieślniczo-handlowym.

W XIX w. region gorlicki stał się kolebką przemysłu naftowego. W latach 1853–1858 pracownię miał Ignacy Łukasiewicz, farmaceuta, konstruktor lampy naftowej, ojciec przemysłu naftowego.

W 1895 r. założyciele spółki „Bergheim i Mac Garvey”, kanadyjczyk William Henry Mac Garvey i austriacki bankier Johan Bergheim uzyskali koncesję na założenie Galicyjskiego Karpackiego Naftowego Towarzystwa Akcyjnego z siedzibą w Gliniku Mariampolskim, a ich zakład zaczął funkcjonować jako samodzielna Fabryka Maszyn i Narzędzi Wiertniczych w Gliniku Mariampolskim^[9].

W 1865 r. Gorlice stały się miastem powiatowym. Od tego czasu wyraźnie widoczny staje się proces rozwoju miasta, przejawiający się m.in. założeniem Parku Miejskiego (otwarcie w 1900 r.), powstaniem szpitala i pierwszych szkół średnich (Seminarium Nauczycielskie dla dziewcząt – 1904 r., Gimnazjum – 1906 r.).

I wojna światowa[edytuj]

Ogólny widok Gorlic od strony Zawodzia przed I wojną światową

Rozwój miasta przerwała pierwsza wojna światowa. Pod Gorlicami, po wielkiej bitwie 2 maja 1915 r., został przerwany front rosyjski. Gen. Tadeusz Rozwadowski, dowódca 12 Brygady Artylerii w 12 „Krakowskiej” Dywizji Piechoty odegrał jedną z kluczowych ról w tej majowej bitwie. Za główne źródło sukcesu 12 DP w pierwszym dniu bitwy uznano współdziałanie artylerii z piechotą. Dokonany przez artylerię 12 DP wyłom w linii obronnej wroga zaczął się rozszerzać, co umożliwiło zdobycie Gorlic. Rozwadowski zastosował nowy sposób użycia artylerii i należy do twórców i prekursorów tzw. Ruchomej zasłony ogniowej, polegającej na tym, że ogień artyleryjski postępował tuż przed atakującą piechotą. Metoda ta bardzo szybko weszła na trwałe do niemieckiego regulaminu walki jako Feuerwalze, a do francuskiego jako barrage roulant, zastępując stosowane wcześniej wielogodzinne ostrzeliwanie pozycji wroga, po których następował pochłaniający liczne ofiary szturm wojsk. 17 maja pod Jarosławiem Rozwadowski takim samym systemem, jaki zastosował pod Gorlicami, powstrzymał kontrnatarcie Rosjan. Wprawiło to w zachwyt cesarza niemieckiego Wilhelma II.

Jednak na skutek samej bitwy, a także trwających 126 dni poprzedzających ją walk pozycyjnych, zniszczeniu uległa większość zabudowy Gorlic.

Okres II Rzeczypospolitej[edytuj]

W okresie międzywojennym Gorlice należały do województwa krakowskiego.

II wojna światowa[edytuj]

7 września 1939 r. na obszar powiatu gorlickiego wkroczyły wojska niemieckie. Burmistrzem Gorlic został w tym czasie Andrzej Kwaskowski, aktywny członek ruchu oporu. Mieszkańcy Gorlic zostali dotknięci różnymi formami represji ze strony okupanta. Już 21 sierpnia 1940 r. zorganizowana została pierwsza uliczna łapanka w której zostało aresztowanych 60 mieszkańców miasta, wywiezionych następnie do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu. W 1942 r. zatrzymano, a następnie wywieziono do III Rzeszy uczniów byłego gimnazjum. Tragiczny los spotkał gorlickich Żydów. Byli oni wywożeni do obozów koncentracyjnych drogą kolejową. W październiku 1941 r. zostało utworzone getto, które zlikwidowane ostatecznie zostało w sierpniu 1942 r. Jednocześnie nie zabrakło wśród ludzi woli samozorganizowania się w zbrojny opór przeciwko hitlerowskiemu okupantowi. W 1939 r. powstał obwód Gorlice Związku Walki Zbrojnej, natomiast w 1942 r. powstaje Sztab Obwodu AK Gorlice. Na terenie działały również Bataliony Chłopskie. Równocześnie odbywały się Tajne komplety. 28 kwietnia 1942 roku hitlerowcy dokonali aresztowań działaczy podziemnych lewicowych organizacji(PPR i PPS), których wywieziono do obozów koncentracyjnych (w 1962 roku na ul. Waryńskiego 100 odsłonięto tablicę upamiętniającą ten fakt)16 stycznia 1945 roku miasto zostało wyzwolone przez jednostki IV Frontu Ukraińskiego (w 1965 roku na budynku Urzędu Miasta odsłonięto tablicę upamiętniającą ten fakt)^[10]. 16 stycznia 1945 roku miasto zostało wyzwolone przez jednostki IV Frontu Ukraińskiego (w 1965 roku na budynku Urzędu Miasta odsłonięto tablicę upamiętniającą ten fakt)^[11]. W bezpośrednich walkach o miasto zginęło 60 czerwonoarmistów.

Okres po 1945 roku[edytuj]

Po zakończeniu II wojny światowej Gorlice weszły w skład nowo utworzonego województwa rzeszowskiego.
W 1965 roku przy Zakładowym Domu Kultury „Górnik” powstał Regionalny Zespół Taneczny „Pogórzanie”^[12].
Gorlice w 1969 roku brały udział w Telewizyjnym Turnieju Miast, turniej o formule zawodów emitowany był na żywo Telewizji Polskiej, w tym turnieju Gorlice rywalizowały z miastem Sanok. W latach 1975–1998 miasto należało do województwa nowosądeckiego.

Etnografia okolic Gorlic[edytuj]

Dwór Karwacjanów

Doliny Ropy i Sękówki były częścią szlaków handlowych, o czym świadczyć mogą znaleziska archeologiczne. Jedną z najwcześniejszych osad tych terenów jest Stróżówka pochodząca z czasów Bolesława Chrobrego. Przypuszcza się, że mogła ona powstać w ramach umacniania granicy z Czechami.

Według Marcina Kromera w 1354 r. Dersław I Karwacjan otrzymał od króla Kazimierza Wielkiego przywilej utworzenia miasta Gorlice u zbiegu rzek: Ropy i Sękówki. Zgodnie z zapiskami zawartymi w kronikach pierwsi osadnicy przybyli z miasta Görlitz na Łużycach.

W 1816 r. Tomasz Święcki, a następnie Adam Naruszewicz (wyd. z 1836) pisali, że „całe Podgórze Ruskie i Małopolskie, tudzież inne miejsca pograniczne, różnych teraz rzemieślników pełne, są to osady pierwiastkowe tego dobroczynnego króla (Kazimierza Wielkiego). Język tych ludzi nieco przygrubszy, a jakieś ze Szląskiem, Morawskiem, Czeskim i Pruskim podobieństwem mający, dowodem jest pierwszej ich ojczyzny. Stąd też poszły owe zniemczone od nowych osadników, lub na nowo nadane miastom Polskim i Ruskim, Lambergi, Frawensztadu, Łańcuta, Pilsna, Gorlicy, i tym podobne nazwiska”^[13].

W 1869 r. okolice Gorlic opisał m.in. Wincenty Pol: „Na obszarze Wisłoki uderza nas fakt inny; całą tę okolicę, którą obszar Wisłoki, Ropy, Jasły, Jasełki i średniego Wisłoka zajmuje, osiedli tak zwani Głuchoniemcy od dołów Sanockich począwszy, to jest od okolicy Komborni, Haczowa, Trześniowa aż po Grybowski dział: Gorlice, Szymbark i Ropę od wschodu na zachód, ku północy aż po ziemię Pilźniańską która jest już ziemią województwa Sandomierskiego. Cała okolica Głuchoniemców jest nowo-siedlinami Sasów; jakoż strój przechowali ten sam co węgierscy i siedmiogrodzcy Sasi. Niektóre okolice są osiadłe przez Szwedów, ale cały ten lud mówi dzisiaj na Głuchoniemcach najczystszą mową polską dijalektu małopolskiego, i lubo z postaci odmienny i aż dotąd Głuchoniemcami zwany, nie zachował ani w mowie ani w obyczajach śladów pierwotnego swego pochodzenia, tylko że rolnictwo stoi tu na wyższym stopniu, a tkactwo jest powołaniem i głównie domowem zajęciem tego rodu”^[14].

Zabytki[edytuj]

Obiekty wpisane do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego^[15]

Administracja[edytuj]

Burmistrzowie Gorlic

Podział administracyjny[edytuj]

Gospodarka[edytuj]

Miasto jest ośrodkiem przemysłu naftowego, maszynowego i drzewnego. W Gorlicach mieści się obszar przemysłowy podlegający Specjalnej Strefie Ekonomicznej Euro-park Mielec^[17].

Lista przedsiębiorstw w mieście których obrót roczny wynosi powyżej 25 milionów złotych:

• Grupa Kapitałowa „Glinik” S.A.^[18]
• Przedsiębiorstwo Materiałów Izolacyjnych „Matizol” S.A. (wchodzi w skład Grupy Selena)
• FOREST Gorlice sp. z o.o.
• SEVERT Polska Sp. z o.o.^[19]
• Gór Stal sp. z o.o.^{[potrzebny przypis]}

W Gorlicach od 1870 r. funkcjonuje bank spółdzielczy (zob. Bank Spółdzielczy w Gorlicach).

Transport[edytuj]

Drogi krajowe i wojewódzkie[edytuj]

• Droga krajowa nr 28: Zator – Wadowice – Nowy Sącz – Gorlice – Biecz – Jasło – Krosno – Sanok – Medyka.
• Droga wojewódzka nr 977: Tarnów – Gromnik – Gorlice – Konieczna.
• Droga wojewódzka nr 993: Gorlice – Folusz – Nowy Żmigród – Dukla.
• Droga wojewódzka nr 979: Gorlice – Moszczenica.

Koleje[edytuj]

Linie kolejowe:

• Linia kolejowa nr 108: Stróże – Krościenko
• Linia kolejowa nr 110: Gorlice Zagórzany – Gorlice, w całości położona na terenie miasta

Stacje kolejowe:

• Gorlice Zagórzany
• Gorlice
• Gorlice Glinik

Komunikacja miejska[edytuj]

W Gorlicach kursuje 10 linii autobusowych MZK. Obsługują one również sąsiednie miejscowości takie jak Bystra, Dominikowice, Kobylanka, Kryg, Kwiatonowice, Libusza, Owczary, Sękowa, Siary, i Zagórzany.

Z momentem uruchomienia połączenia kolejowego Kraków - Stacja Zagórzany, powstała nowa linia autobusowa która poprowadzona została od Zajezdni MZK , przez Krytą pływalnię aż do stacji kolejowej w Zagórzanach. Linia ta jest bezpłatna dla wszystkich pasażerów.

Najczęściej kursującą linią Gorlickiego MZK jest linia numer 13. Prowadzi ona od przystanku Bystra Szkoła do Osiedla Górnego.

Transport lotniczy[edytuj]

Najbliższe międzynarodowe porty lotnicze znajdują się w Rzeszowie-Jasionce (108 km), oraz Krakowie-Balicach (142 km)^{[potrzebny przypis]}. W 2012 r. przy ul. Węgierskiej otworzono sanitarne lądowisko dla śmigłowców pogotowia ratunkowego.

Edukacja[edytuj]

Przedszkola[edytuj]

• • Miejskie Przedszkole nr 1, ul. Jagiełły 9
  • Miejskie Przedszkole nr 3, ul. Potockiego 7
  • Miejskie Przedszkole nr 4, ul. Broniewskiego 11
  • Miejskie Przedszkole nr 5, ul. Krakowska 11
  • Miejskie Przedszkole nr 8, ul. Hallera 17
  • Niepubliczne Przedszkole Sióstr Felicjanek, ul. Krasińskiego 21
  • Niepubliczne Przedszkole Sióstr Służebniczek, ul. Jezierskiego 3
  • Niepubliczne Przedszkole „Chatka Misia Uszatka”, ul. Wyszyńskiego 21
  • Niepubliczne Przedszkole „Wesołe Skrzaty”, ul. Dukielska 73
  • Niepubliczne Przedszkole Specjalne Caritas, ul. Konopnickiej 21

Miejskie zespoły szkół (szkoły podstawowe i gimnazja)[edytuj]

• • Miejski Zespół Szkół nr 1 w Gorlicach im. ks. Stanisława Konarskiego, ul. Piękna 9
  • Miejski Zespół Szkół nr 3 im. św. Jana Kantego, ul. Wyszyńskiego 16
  • Miejski Zespół Szkół nr 4, ul. Krasińskiego 9
  • Miejski Zespół Szkół nr 5 im. ks. Jana Twardowskiego, ul. Krakowska 5
  • Miejski Zespół Szkół nr 6, ul. Hallera 79

Szkoły ponadgimnazjalne[edytuj]

• • Zespół Szkół nr 1 im. I. Łukasiewicza, ul. Wyszyńskiego 18
  • I Liceum Ogólnokształcące im. M. Kromera, ul. Kromera 1
  • Zespół Szkół Ekonomicznych im. Jana Pawła II, ul. Ariańska 3
  • Zespół Szkół Technicznych im. W. Pola, ul. Michalusa 6
  • Zespół Szkół Zawodowych im. K. Pułaskiego, ul. Niepodległości 5
  • Zespół Jednostek Edukacyjnych Województwa Małopolskiego w Gorlicach^[20]
  • Centrum Kształcenia Torus – oddział w Gorlicach

Szkoły wyższe[edytuj]

• • Wydział zamiejscowy Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, ul. Niepodległości 5
  • Wydział zamiejscowy Małopolskiej Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Tarnowie

Media[edytuj]

Telewizja[edytuj]

• Regionalna Telewizja Gorlicka
• Telewizja internetowa Gorlice.TV

Ciekawostki[edytuj]

Skrzyżowanie ulic Kościuszki i Węgierskiej w Gorlicach – miejsce, gdzie zapłonęła pierwsza na świecie uliczna lampa naftowa.

Z wieży gorlickiego ratusza codziennie w południe odgrywany jest hejnał „Beskidzkie Echo”.

Wychodnie skałek piaskowcowych w centrum miasta, w parku miejskim oraz skałki znajdujące się poniżej cmentarza wojskowego Gorlice-Sokół (nr 88) z okresu I wojny światowej.

Gorlice są jednym z głównych punktów na trasie Karpacko-Galicyjskiego Szlaku Naftowego, powstałego dla upamiętnienia faktu, że ten region stał się kolebką światowego przemysłu naftowego.

4 czerwca 2010 r. Gorlice i okolice dotknęła katastrofalna powódź. Woda która pojawiła się w nocy po opadach, spowodowała wylanie Stróżowianki, Ropy i Sękówki. W wyniku powodzi zalany został park miejski, targ, Zawodzie, Zagórzany, Biecz.

Od 2015 patronką miasta jest Matka Boża Niepokalana^[25].

Od września 2015 roku w Gorlicach z inicjatywy pisarza Andrzeja Stasiuka organizowany jest Festiwal im. Zygmunta Haupta^[26].

Sport[edytuj]

Większe kluby sportowe[edytuj]

Obiekty sportowe[edytuj]

Stadion na którym Glinik Gorlice rozgrywa mecze

Szlaki turystyczne[edytuj]

• Szlak zielony: Gorlice – Ożenna – od stacji PKP w Gorlicach przez: Wapienne, Magurę Wątkowską, Nowy Żmigród
• Szlak niebieski: Bartne – Szalowa

– od stacji PKP w Gorlicach przez: Łysą Górę do Szalowej

– od stacji PKP w Gorlicach przez: Magurę Małastowską do Bartnego

• Szlak żółty: Gorlice stacja PKP – Bartnia Góra (góra) – Bielanka – Miejska Góra – Ropa – Wawrzka – Florynka – Jamnica
• od ul. Korczaka – cmentarz nr 91 – Stróżówka (szlak cmentarny poprowadzony tak jak szlak niebieski)

Instytucje wyznaniowe[edytuj]

Bazylika mniejsza Narodzenia Najświętszej Maryi Panny

Katolickie[edytuj]

• Kościół Rzymskokatolicki
  • parafia Narodzenia Najświętszej Maryi Panny
  • parafia św. Andrzeja Boboli
  • parafia św. Jadwigi Królowej
  • parafia Matki Bożej Nieustającej Pomocy
  • parafia św. Wawrzyńca Diakona i Męczennika w Zagórzanach (diecezja tarnowska) – kaplica filialna pw. Niepokalanego Serca Matki Bożej – os. Skrzyńskich w Gorlicach
• Kościół greckokatolicki
  • Parafia Przemienienia Pańskiego

Prawosławne[edytuj]

Prawosławna cerkiew katedralna Świętej Trójcy

• Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny
  • Katedralna Parafia Świętej Trójcy

Od 2009 r., w Gorlicach ma swoją siedzibę prawosławny biskup Paisjusz (Martyniuk), sufragan diecezji przemysko-nowosądeckiej PAKP (od 2016 ordynariusz diecezji przemysko-gorlickiej). Z związku z tym cerkiew gorlicka została podniesiona do rangi Katedry biskupiej. W cerkwi katedralnej spoczywają relikwie św. Maksyma Sandowicza. Znajduje się także cząstka św. Krzyża oraz relikwie Apostoła Andrzeja, św. Pantelejmona i św. Łazarza. Proboszczem parafii jest ks. dr kanonik Roman Dubec.

Protestanckie[edytuj]

• Kościół Zielonoświątkowy
  • Zbór w Gorlicach
• Ewangeliczna Wspólnota Zielonoświątkowa
  • Zbór w Gorlicach
• Kościół Adwentystów Dnia Siódmego
  • Zbór w Gorlicach

Inne[edytuj]

• Świadkowie Jehowy
  • Zbór w Gorlicach, Sala Królestwa^[27]

Cmentarze[edytuj]

Cmentarz z I wojny światowej na Górze Cmentarnej

Nad miastem góruje cmentarz nr 91 na Górze Cmentarnej, a w okolicach Gorlic znajduje się wiele rozrzuconych po lasach i wzgórzach cmentarzy wojskowych z okresu I wojny światowej. Niektóre to prawdziwe arcydzieła architektury cmentarnej.

Cmentarze z I wojny w ramach „gniazda Gorlice”

• nr 87 (Cmentarz Na Pocieszce) – ul. Łokietka ( żółty szlak turystyczny do Bielanki)
• nr 88 – Gorlice-Sokół – ( zielony szlak turystyczny do Wapiennego)
• nr 89 – ul. Kopernika (nieistniejący, szczątki żołnierzy przeniesiono, w latach 1961–62, na cmentarz na Górze Cmentarnej).
• nr 90 – na zachodnim stoku Góry Cmentarnej (nieistniejący), znajdujący się na terenie cmentarza żydowskiego.
• nr 91 – na szczycie Góry Cmentarnej
• nr 98 – Gorlice-Glinik.

Cmentarz wojenny z II wojny światowej, Gorlice ul Wincentego Pola.

Muzea[edytuj]

Skansen Przemysłu Naftowego "Magdalena"

• Muzeum Dwory Karwacjanów i Gładyszów – oddział Galeria Sztuki „Dwór Karwacjanów” – ul. Wróblewskiego 10^[28];
• Muzeum Regionalne PTTK im. Ignacego Łukasiewicza – ul. Wąska 7/9;
• Muzeum Gorlickiego Kopalnictwa Naftowego – kopalnia „Magdalena”, ul. Krakowska

Pomniki[edytuj]

Ławeczka Ignacego Łukasiewicza w Gorlicach

Miasta partnerskie^[29][edytuj]

Osoby związane z Gorlicami[edytuj]

Honorowi obywatele miasta[edytuj]

Zobacz też[edytuj]

• Synagoga w Gorlicach
• Synagoga w Gorlicach (ul. Strażacka)
• Międzynarodowe Prezentacje Muzyczne Ambient
• Stare Gorlice

Przypisy

Bibliografia[edytuj]

1. Władysław Boczoń: Za ziemię ojców. Centralny Ośrodek Informacji Turystycznej, 1989.
2. Józef Barut: Gorlice. Studium historyczno-urbanistyczne miasta. Brzozów, Muzeum Regionalne PTTK Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego im. Adama Fastnachta, zlec. Muzeum Regionalne PTTK im. Ignacego Łukasiewicza w Gorlicach, 1991. ISBN 83-900130-2-9.
3. Michał Klimecki: Gorlice 1915. Warszawa, „Bellona”, 1991. ISBN 83-11-07938-2.
4. Bronisław Świeykowski: Z dni grozy w Gorlicach, od 25 IX 1914 do 2 V 1915. Kraków, Druk. Narodowa, 1991.

Linki zewnętrzne[edytuj]

• Gorlice w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. II: Derenek – Gżack. Warszawa, 1881.
• Miasto Gorlice – oficjalna strona WWW
• Historia Żydów w Gorlicach na portalu Wirtualny Sztetl
• Wizerunek miasta w czasie I wojny światowej

p • d • e Miasta województwa małopolskiego Miasta na prawach powiatu Kraków • Nowy Sącz • Tarnów Miasta powiatowe Bochnia • Brzesko • Chrzanów • Dąbrowa Tarnowska • Gorlice • Limanowa • Miechów • Myślenice • Nowy Targ • Olkusz • Oświęcim • Proszowice • Sucha Beskidzka • Wadowice • Wieliczka • Zakopane Miasta gminne Alwernia • Andrychów • Biecz • Bobowa • Brzeszcze • Bukowno • Chełmek • Ciężkowice • Czchów • Dobczyce • Grybów • Jordanów • Kalwaria Zebrzydowska • Kęty • Krynica-Zdrój • Krzeszowice • Libiąż • Maków Podhalański • Mszana Dolna • Muszyna • Niepołomice • Nowe Brzesko • Nowy Wiśnicz • Piwniczna-Zdrój • Rabka-Zdrój • Ryglice • Skała • Skawina • Słomniki • Stary Sącz • Sułkowice • Szczawnica • Szczucin • Świątniki Górne • Trzebinia • Tuchów • Wojnicz • Wolbrom • Zakliczyn • Zator • Żabno

p • d • e Powiat gorlicki Miasta Biecz • Bobowa • Gorlice Gminy miejskie Gorlice Gminy miejsko-wiejskie Biecz • Bobowa Gminy wiejskie Gorlice • Lipinki • Łużna • Moszczenica • Ropa • Sękowa • Uście Gorlickie