Tworzenie stron internetowych

Grójec

Sprawdź naszą ofertę w zakresie tworzenia stron www oraz sklepów internetowych. Nasza firma oferuje sklepy w internecie które przyciągną klientów w mieście Grójec. Zapewniemy dokładne podejście do Twojego biznesu. Atrakcyjne ceny i profesjonalne wykonanie zapewni Ci sukces. Strona www jest jedną z metod na pozyskanie klientów dla Twojego biznesu, ładnie wykonana strona jest jednym z elementów który zachęcają kupującego do skorzystania z Twojej oferty. Aktualne rozwiązania jakie wykorzystujemy zapewniają skuteczne wykonanie naszej usługi.

Strony internetowe

Jeżeli chesz mieć własną stronę internetową, a Twoja firma znajduje się w miejscowości Grójec - dobrze trafiłeś. Projektujemy, wdrażamy i tworzymy strony internetowe dla każdego. Napewno chesz aby klient wpisując w wyszukiwarkę nazwę "Twojej firmy + Grójec" uzyskał informację o Twojej stronie oraz ofercie Twojej firmy. Dlatego jeżeli chcesz aby Twoja firma była dobrze widoczna kiedy wyszuka się informacje o mieście Grójec warto stworzyć stronę korzystająć z naszych usług.
Pamietaj! jeśli "Strony Internetowe Grójec" to tylko My.

Sklepy internetowe

Chcesz aby twój sklep był popularny i aby ludzie mogli go łatwo znaleźć, aby wpisując w wyszukiwarkę "sklep Grójec" mogli trafić do twojej witryny i szybko oraz wygodnie zrobić zakupy? Potrzebujesz wydajnego i profesjonalnie wykonanego sklepu internetowego? Napisz teraz do nas. Projektujemy profesjonalne sklepy internetowe, dzięki naszym usługom możesz sprzedawać szybko i wygodnie w Internecie, na terenie miasta Grójec i w całej Polsce!

Portfolio

Poniżej mozesz zobaczyć kilka nszych prac. Pamiętaj każdy sklep projektujemy indywidualnie pod konkretne potrzeby..

O mieście: Grójec

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Ten artykuł dotyczy miasta. Zobacz też: inne hasła o nazwie Grójec.
Grójec
Ratusz w Grójcu
Ratusz w Grójcu
Herb
Herb Grójca
Państwo  Polska
Województwo  mazowieckie
Powiat grójecki
Gmina Grójec
gmina miejsko-wiejska
Prawa miejskie 1419
Burmistrz Jacek Stolarski
Powierzchnia 8,57[1] km²
Wysokość 153 m n.p.m.
Populacja (30.06.2016)
• liczba ludności
• gęstość

16 607[2]
1 937,8 os./km²
Strefa numeracyjna
(+48) 48
Kod pocztowy 05-600
Tablice rejestracyjne WGR
Położenie na mapie powiatu grójeckiego
Mapa lokalizacyjna powiatu grójeckiego
Grójec
Grójec
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa lokalizacyjna województwa mazowieckiego
Grójec
Grójec
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Grójec
Grójec
Ziemia51°51′56″N 20°52′03″E/51,865556 20,867500
TERC
(TERYT)
1406054
SIMC 0973352
Urząd miejski
ul. Piłsudskiego 47
05-600 Grójec
Strona internetowa

Grójecmiasto w woj. mazowieckim, siedziba powiatu grójeckiego i gminy miejsko-wiejskiej Grójec. Leży 45 km na południe od Warszawy, na pograniczu Wysoczyzny Rawskiej i Równiny Warszawskiej. Przez miasto przepływa Molnica będąca dopływem rzeki Kraski.

Według spisu ludności z 2011 roku Grójec liczy ponad 16 tys. mieszkańców.

Historia[edytuj]

Cmentarz żydowski podczas I wojny światowej

Grójec był miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego[3]. Początkowo jego nazwa brzmiała Grodziec[4]. Grodziec położony był w drugiej połowie XVI wieku w powiecie grójeckim ziemi czerskiej województwa mazowieckiego[5]. Do 1954 roku Grójec był siedzibą wiejskiej gminy Kobylin. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa radomskiego, a przed 1975 do województwa warszawskiego.

  • Pierwsze ślady osadnictwa datowane są na VII w. p.n.e.
  • W XI-XII wieku Grójec był grodem kasztelańskim. Tytuł przeniesiono około 1250 do Czerska.
  • W latach 1124-1250 Grójec był siedzibą archidiakonatu diecezji poznańskiej, przeniesionego następnie do Czerska.
  • Prawa miejskie Grójec otrzymał w 1419 r. z nadania księcia mazowieckiego Janusza I Starszego.
  • Statut miasta powiatowego uzyskał w 1526 r., stracił go na czas zaborów. Grójec wchodził w skład Księstwa Mazowieckiego.
  • Miasto było zniszczone podczas potopu szwedzkiego 1656 r.
  • W dniach 22-25 I 1863 r. doszło do pierwszych wystąpień powstańczych.
  • W 1863 r. na terenie gminy miały miejsce walki z wojskami rosyjskimi.
  • W okresie międzywojennym na 11000 mieszkańców Grójca 5500 stanowiła ludność żydowska.
  • Grójec w czasie II wojny światowej:
    • 6 września 1939 – na Grójec spadły 3 bomby („w wyniku nalotów uległy zniszczeniu domy mieszkalne, młyn, oraz częściowo kościół, na który spadła jedna bomba, a obok dwie następne”[6]).
    • 9 września 1939 – Niemcy wkraczają do Grójca, kwaterą niemieckiego starosty miasta zostaje pałacyk w Kobylinie.
    • jesień 1940 – utworzenie getta dla ludności żydowskiej z Grójca oraz innych miejscowości (ok. 6 tys. osób)[7]
    • luty 1941 – wywiezienie Żydów z grójeckiego getta do getta warszawskiego[7]
    • 26 marca 1944 – odbicie więźniów z siedziby gestapo.
    • 15 stycznia 1945 – zajęcie Grójca przez Armię Czerwoną (w obecnym budynku PSP nr 1 w Grójcu zostaje założony szpital polowy).

Zabytki[edytuj]

Późnogotycki kościół św. Mikołaja z dzwonnicą z 1889 r.
kościół Miłosierdzia Bożego w Grójcu
  • Ratusz w Grójcu – wybudowany w 1821 roku według projektu Hilarego Szpilowskiego w stylu klasycystycznym. Został wpisany do rejestru zabytków 23 marca 1962 roku oraz 12 lutego 1982. Znajduje się przy Rynku (Plac Wolności). Obecnie siedziba Urzędu Stanu Cywilnego
  • Cmentarz żydowski w Grójcu
  • Dawna poczta
  • Hale targowe
  • Szpital
  • Kamienice
  • Późnogotycki kościół św. Mikołaja z lat 1520-1530 i dzwonnica z 1889 roku
  • Budynek Szkoły Podstawowej nr 1
  • Budynek Szkoły Podstawowej nr 3 – dawne koszary carskie
  • Budynek Starostwa Powiatowego

Demografia[edytuj]

  • Piramida wieku mieszkańców Grójca w 2014 roku[2].


Piramida wieku Grojec.png

Gospodarka[edytuj]

Jabłka grójeckie[edytuj]

Okolice Grójca są najważniejszym polskim regionem uprawy i przetwórstwa jabłek. Obecnie w regionie Grójca uprawia się intensywne sady karłowe, które dostarczają ok. 40% krajowej produkcji jabłek, a intensywność upraw w niektórych gminach sięga nawet 70%.

Tradycja upraw jabłoni sięga XVI w. W regionie znajdują się duże firmy dystrybuujące środki ochrony roślin, firmy przetwórcze (produkujące koncentrat jabłkowy), sklepy zaopatrzenia ogrodniczego.

Długa historia upraw tego owocu w regionie spowodowała wykształcenie się naturalnej marki „jabłka grójeckie”, której istnienie potwierdzają liczne zapisy duchownych i naukowców. Uprawę jabłoni promowała już królowa Bona. Rolę w rozwoju sadownictwa grójeckiego odegrali duchowni, którzy wprowadzali wysoką kulturę upraw sadowniczych. W XIX w. pojawili się pierwsi doradcy sadowniczy[8]. Szczególnie dla rozwoju sadownictwa w regionie grójeckim zasłużył się Tadeusz Morawski, który w swoim majątku w Małej Wsi rozpoczął intensywną uprawę jabłoni, które eksportował do Niemiec.

Od 28 kwietnia 2008 jabłka grójeckie są oficjalnie produktem tradycyjnym[9], a 27 listopada 2010 uzyskały[10] rejestrację jako chronione oznaczenie geograficzne – produkt regionalny.

Bardzo szybko rozwija się także przetwórstwo tych owoców, które od prostej produkcji koncentratu do soku jabłkowego, przekształca się w kierunku produkcji soków mętnych i cydru.

Jabłka grójeckie wyróżnia:

  • wybarwienie – więcej czerwonego rumieńca
  • kwasowość – wyższa
  • smak – bardziej wyrazisty za sprawą wyższej kwasowości
  • ilość antyoksydantów – lepiej wybarwione owoce posiadają więcej antyoksydantów

Inne gałęzie przemysłu[edytuj]

W latach 1993-2001 w Zakładzie Tapicerki Samochodowej produkowano nadwozia Polonezów Ambulansów

W Grójcu mają swoje fabryki i siedziby międzynarodowe koncerny:

Stopa bezrobocia w powiecie grójeckim w czerwcu 2007 wynosiła 6,9%, a we wrześniu 2012 8,0%[11].

Transport[edytuj]

 Osobny artykuł: Grójec (stacja kolejowa).

Edukacja[edytuj]

Zabytkowy budynek dawnego gimnazjum w Grójcu, obecnie Publiczna Szkoła Podstawowa nr 3, (ul. Armii Krajowej 34)

W Grójcu znajdują się:

  • 4 przedszkola publiczne i 2 prywatne,
  • 3 szkoły podstawowe,
  • gimnazjum im. Prymasa Tysiąclecia,
  • 5 szkół ponadgimnazjalnych,
  • Zespół Szkół Specjalnych im. Ks. Jana Twardowskiego.

Ochrona zdrowia[edytuj]

Na terenie miasta i gminy Grójec prowadzą działalność medyczną następujące podmioty opieki medycznej:

  • Powiatowe Centrum Medyczne w Grójcu,
  • Pogotowie Ratunkowe będące samodzielną placówką transportu medycznego dysponujące 10 karetkami,
  • Przychodnia Rejonowa w Grójcu złożona z poradni internistycznych, pediatrycznych i stomatologicznych,
  • Niepubliczny zakład opieki zdrowotnej o charakterze przychodni pierwszego kontaktu,
  • Apteki – 8,

Wspólnoty religijne[edytuj]

Organizacje charytatywne, pożytku publicznego i stowarzyszenia działające w powiecie grójeckim[edytuj]

  • Internetowy Charytatywny Vortal Pomocy „Dzieci Dzieciom Pomocna – Dłoń”
  • Polski Czerwony Krzyż – Klub Honorowych Dawców Krwi „Puls”
  • Stowarzyszenie WGR KiS (WGR Kultura i Sport). Organizacja Pozarządowa, której celem jest propagowanie, organizowanie i rozwijanie działalności kulturalnej, sportowej i turystycznej. http://wgrkis.pl/
  • Związek Harcerstwa Polskiego – Hufiec Grójec im. Szarych Szeregów liczący około 200 harcerzy.
  • Ochotnicza Straż Pożarna w Grójcu

Współpraca zagraniczna[edytuj]

Grójec współpracuje z czterema miastami partnerskimi[14]:

Ludzie urodzeni w Grójcu[edytuj]

Zobacz też[edytuj]

Pomnik „Gloria Victis”

Przypisy

  1. Dane Głównego Urzędu Statystycznego: Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym (Stan w dniu 31 XII 2008 r.). [dostęp 1.10.2009].
  2. ab http://www.polskawliczbach.pl/Grojec, w oparciu o dane GUS.
  3. Adolf Pawiński, Mazowsze, Warszawa 1895, s. 37.
  4. Grójec (1) w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. II: Derenek – Gżack. Warszawa, 1881.
  5. Mazowsze w drugiej połowie XVI wieku ; Cz.1, Mapa, plany, Warszawa 1973, k. 4.
  6. Henryk Świderski: Okupacja i konspiracja w obwodzie AK Grójec – „Głuszec”. Warszawa: PAX, 1989, s. 8.
  7. ab Czesław Pilichowski: Obozy hitlerowskie na ziemiach polskich 1939–1945. Informator encyklopedyczny. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 194. ISBN 83-01-00065-1.
  8. Beata Anna Słowińska: Początki Sadownictwa w Grójeckiem. Wydawnictwo Hortpress Sp.z o.o., 2007. ISBN 8389211637.
  9. Lista produktów tradycyjnych – Jabłka grójeckie. Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi.
  10. Dz. Urz. UE C 322/35 z 27.11.2010.
  11. Statystyki/Stopa bezrobocia. Powiatowy Urząd Pracy w Grójcu.
  12. Rozkład jazdy. PKS Grójec Sp. z o.o..
  13. Dane według raportów wyszukiwarki zborów (www.jw.org) z 5 czerwca 2014.
  14. Karol Biedrzycki: Strumica nowym miastem partnerskim Grójca. 2012-03-16.

Bibliografia[edytuj]

  • Serwis internetowy społeczności Gminy i Miasta Grójec.
  • Robert Kąkol, Eryk Kacewicz i zespół: Polskie miasta i miasteczka: niezwykły przewodnik po największych, najmniejszych, najstarszych, najmłodszych, najciekawszych, najdziwniejszych miastach i miasteczkach. Warszawa: Readers's Digest, 2010. ISBN 978-83-60530-95-5.
  • Remigiusz Matyjas: Z dziejów grójecczyzny. Rada Miejska w Grójcu, 1994.
  • Remigiusz Matyjas: Powiat grójecki w latach II Rzeczypospolitej. Arkadiusz Kołodziejczyk. Akademia Podlaska w Siedlcach, 2005.
  • Wacław Skarbimir Laskowski: Grójec: w 500-letnią rocznicę wyniesienia do godności miasta. Zdzisław Szeląg. Wyd. 2. Towarzystwo Literackie im. Adama Mickiewicza, 2004. ISBN 9788391924228.
  • Miasto Grójec. „Tygodnik Ilustrowany”. XV (381), 1867-01-12. Warszawa. 
  • Aleksander Brückner , Encyklopedia staropolska, 1939,
  • Arkadiusz Kępka, Dzieje Grójca do 1945 roku, Grójec: Wydawnictwo Neriton, 2006,
  • Remigiusz Matyjas, Powiat grójecki w okresie drugiej Rzeczypospolitej. Studia i materiały, Kielce, Grójec: Oficyna Poligraficzna „Apla”, Rada Powiatu i Zarząd Powiatu w Grójcu, 2004,
  • Andrzej Zygmunt Rola-Stężycki, Grójeckim traktem, 1992,
  • Zdzisław Szeląg, Grójeckie we wspomnieniach, Grójec: Towarzystwo Literackie im. Adama Mickiewicza, Oddział w Grójcu, 2008,
  • Zdzisław Szeląg, Zagłada Żydów w Grójcu, Grójec: Towarzystwo Literackie im. Adama Mickiewicza, Oddział w Grójcu, 2011,
  • Polski Słownik Biograficzny PAN,
  • Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego,
  • Trzaska, Evert, Michalski, Ilustrowana Encyklopedia T.E. i M. (1925-1932)
  • Polska. Zabytkowe ratusze. Warszawa: Sport i Turystyka - Muza SA, 2003, s. 154. (pol.)

Linki zewnętrzne[edytuj]

'