Tworzenie stron internetowych

Ten artykuł dotyczy miasta. Zobacz też: Karpacz (ujednoznacznienie).

Karpacz
Świątynia Wang
Herb Karpacza
Dewiza: Miasto pod Śnieżką
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Powiat	jeleniogórski
Gmina	gmina miejska
Prawa miejskie	31 grudnia 1959
Burmistrz	Radosław Jęcek
Powierzchnia	37,99 km²
Populacja (30.06.2016) • liczba ludności • gęstość	4 841[1] 127,4 os./km²
Strefa numeracyjna	(+48) 75
Kod pocztowy	58-540
Tablice rejestracyjne	DJE
Położenie na mapie powiatu jeleniogórskiego Karpacz
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Karpacz
Położenie na mapie Polski Karpacz
50°46′42″N 15°45′26″E/50,778333 15,757222
TERC (TERYT)	0206011
SIMC	0936032
Urząd miejski ul. Konstytucji 3 Maja 54 58-540 Karpacz
Multimedia w Wikimedia Commons
Informacje w Wikipodróżach
Hasło w Wikisłowniku
Strona internetowa

Karpacz (niem. Krummhübel) – miasto w województwie dolnośląskim, w powiecie jeleniogórskim. Położone w Sudetach Zachodnich, w dolinie rzeki Łomnicy.

Historycznie leży na Dolnym Śląsku. W latach 1945-1954 siedziba wiejskiej gminy Karpacz. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa jeleniogórskiego.

Według danych z 31 grudnia 2015 r. miasto miało 4882 mieszkańców^[2].

Położenie[edytuj]

Odsłonięcie hornfelsów przy ulicy Obrońców Pokoju – jedna z atrakcji naturalnych miasta

Według danych z roku 2007 Karpacz ma obszar 37,99 km² (118. lokata w kraju), w tym: użytki rolne 11%, użytki leśne 63%^[3].

Według danych z 1 stycznia 2011 r. powierzchnia miasta wynosi 37,99 km²^[4]. Miasto stanowi 6,04% powierzchni powiatu.

Sąsiednie gminy: Kowary, Podgórzyn. Na południu gmina sąsiaduje z Czechami.

Miasto jest położone w Karkonoszach, u stóp Śnieżki (1602 m n.p.m.), której polska część znajduje się w granicach miasta, w dolinie rzeki Łomnicy oraz potoków, będących jej dopływami^[5].

Części miasta i osiedla[edytuj]

Urzędowo wyróżnia się następujące części miasta^[6]:

• Bierutowice (potocznie Karpacz Górny)
• Budniki
• Płóczki
• Wilcza Poręba
• Wodna

Osiedla, niewyróżniane urzędowo:

• Skalne Osiedle^[7]
• Brzezie Karkonoskie (rejon ulic Przemysłowej i Bocznej w Karpaczu)^[7], oficjalnie jednak w całości stanowią część wsi Miłków^[6].

Demografia[edytuj]

Dane z 31 grudnia 2007^[8]:

Piramida wieku mieszkańców Karpacza w 2014 roku^[1].

Historia[edytuj]

Karpacz, 1900 r.

Osada poszukiwaczy złota powstała w XII wieku. Pierwsze zapiski o Karpaczu pojawiły się w „Księgach Walońskich” z końcem XIV wieku. Dzielnicę Płóczki po raz pierwszy wymieniono w dokumencie z dnia 21 maja 1418 roku. Podczas wojny trzydziestoletniej (1618-1648) na terenie Karpacza osiedlili się uciekinierzy religijni z Czech. Po wybudowaniu kaplicy św. Wawrzyńca na Śnieżce (poświęconej 10 sierpnia 1681 roku przez cysterskiego opata Bernarda Rosę), Karpacz znalazł się na szlaku tzw. turystyki pielgrzymkowej. W 1772 roku założono szkołę ewangelicką. Poświęcony 28 lipca 1844 r. drewniany kościółek ewangelicki, sprowadzony z norweskiego miasteczka Vang przez króla Prus Fryderyka Wilhelma IV, stał się atrakcją turystyczną Karpacza – znaną obecnie jako Świątynia Wang. W związku z napływem turystów w II połowie XIX wieku nastąpił rozwój osady: powstały hotele, zajazdy i gospody. W górnej części miasta (ówcześnie Brückenberg) w 1914 r. znajdowało się 12 hoteli i 54 pensjonaty, dysponujące łącznie około tysiącem miejsc noclegowych^[9].

W 1945 r. miejscowość została wcielona do Polski. Przez kilka pierwszych tygodni używano nazwy Szterlingowo, dla uczczenia dowódcy patrolu wojskowego, który jako pierwszy zdobył szczyt Śnieżki^[10]. Używano również nazwy Krzywa Góra (m.in. dla stacji kolejowej). Z kolei na początku 1946 r. Komisja Ustalania Nazw Miejscowości przyjęła nazwę Drogosławice, która wywołała protesty miejscowych mieszkańców^[11]. Ostatecznie Komisja zmieniła zdanie i w maju 1946 r. przyjęto obowiązującą do dziś nazwę Karpacz^[12] (nazwa ta pojawiła się już pod koniec 1945 r., czasem jako Karbacz). Pozostałą niemiecką ludność wysiedlono do Niemiec.

W 1954 r. utworzono osiedle Karpacz^[13]. W 1960 r. z obszaru osiedla Karpacz ustanowiono miasto Karpacz^[14].

W 2012 zakończono realizację tunelu pod stokiem „Kolorowa”, który umożliwił wyprowadzenie ruchu samochodowego z głównego ciągu komunikacyjnego miasta i przekształcenie go w deptak. Wykonany w technice odkrywkowej tunel o stalowej konstrukcji nośnej znajduje się na wysokości 637,75 m n.p.m., składa się z 854 segmentów, połączonych za pomocą 18 000 śrub i posiada wymiary: długość – 100 metrów, szerokość – 11 metrów, wysokość w najwyższym punkcie – 5,8 metra^[15]. Przez tunel przeprowadzono jezdnię o 2 pasach ruchu o szerokości 3,5 m każdy; nie posiada on natomiast chodników dla pieszych. Koszt budowy trasy wyniósł 22 218 337,71 zł, natomiast zakończona rok wcześniej przebudowa ul. Parkowej (dojazdu do tunelu) – 8 mln zł^[16], a jej wykonawcą była firma Skanska. Tunel został otwarty 18 grudnia 2012. Wraz z otwarciem obwodnicy ulica Konstytucji 3 Maja stała się ulicą jednokierunkową, na której ruch odbywa się według zasad właściwych dla strefy zamieszkania.

29 października 2012 r. dotychczasowa przychodnia zdrowia została zamknięta, a w jej miejscu rozpoczęto budowę nowej, której uroczyste otwarcie nastąpiło 22.10.2014, a oddanie do użytku pięć dni później. W roku 2013 nastąpiło połączenie miejscowej szkoły podstawowej i gimnazjum w zespół szkół. Zawarto również na 30 lat umowę na dzierżawę stadionu miejskiego, w której dzierżawca zobowiązał się do budowy w jego miejscu Górskiego Wysokościowego Centrum Piłkarskiego – zadaszonego, pełnowymiarowego boiska ze sztuczną trawą, hotelu oraz podziemnego parkingu na 160 pojazdów^[17]. Ponieważ dzierżawca nie wywiązywał się z umowy, stadion wrócił w posiadanie miasta, które zamierza zmodernizować go dla potrzeb lekkiej atletyki.

Aktualnie planowana jest przebudowa deptaka na ul. Konstytucji 3 Maja (podgrzewany granitowy chodnik, nowoczesne latarnie, oryginalne elementy małej architektury)^[18].

W latach 2009-2012 gmina pozyskała fundusze unijne w wysokości 3794,27 zł na jednego mieszkańca.

Zabytki[edytuj]

Kościół Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny, ul.Konstytucji 3 Maja

Świątynia Wang i cmentarz

Schronisko „Samotnia”

Były Dworzec kolejowy, obecnie Karpaczańskie Centrum Kultury i Turystyki, Miejskie Muzeum Zabawek i informacja turystyczna

Według rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisane są obiekty^[19]:

• miasto, z XIX/XX w.
• Karczma Sądowa z 1735 w Karpaczu Górnym, ul. Karkonoska 7 – jedna z trzech zachowanych na terenie Karpacza, obecnie dom wczasowy Morskie Oko. Dawna siedziba górskiej gminy Budziska^[20]
• kościół parafialny pw. Nawiedzenia NMP, mur.-szach.-drewn., z 1910 r.
• kościół pomocniczy pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa, mur.-szach.-drewn., z 1908 r.
• dworek myśliwski, ob. liceum, ul. Gimnazjalna 7
• dawny dworzec kolejowy z wiatą peronową, ul. Kolejowa 3, z 1925 r.
• chałupa (buda pasterska), ul. Konstytucji 3 Maja 27 (d. ul. 1 Maja 27), z XVII/XVIII w.,
• dom, ul. Konstytucji 3 Maja 34, mur.-drewn.
• karczma sądowa, ob. DW „Bachus”, ul. Konstytucji 3 Maja 37, obecny bud. z 1836 r., l. 1910-1920; obiekt przez ponad 225 lat stanowił własność rodziny Exnerów
• dom, ul. Konstytucji 3 Maja 58, z 1910 r.
• dom, ul. Karkonoska (d. Odrodzenia) 23, drewn., z trzeciej ćw. XIX w.
• dom wycieczkowy, ob. hotel „Rezydencja”, ul. Parkowa 6 (d. ul. Waryńskiego), z l. 1900-1910
• pensjonat „Patria”, ul. Słowackiego 1, z 1910 r.
• zespół kościoła „Wang”:
  • kościół ewangelicki, drewn., z pocz. XIII w., l. 1842-45
  • cmentarz z murem oporowym
• schronisko „Samotnia” nad Małym Stawem, drewn., z poł. XIX w., 1922 r.
• schronisko „Strzecha Akademicka”, drewn., z 1907 r.
• kaplica pw. św. Wawrzyńca na Śnieżce, drewn., z XVII w., XIX w.

Transport[edytuj]

Transport kolejowy[edytuj]

 Osobny artykuł: karpacz (stacja kolejowa).

Historia kolei w Karpaczu sięga schyłku XIX w. 1 lipca 1895 uruchomiono 6,9 km jednotorową linię kolejową Mysłakowice – Karpacz. 19 czerwca 1934 zakończono elektryfikację tej linii (napięcie prądu: 15 kV, prąd przemienny o częstotliwości 16⅔ Hz). Trakcję elektryczną zlikwidowano wkrótce po zakończeniu II wojny światowej (8 lipca 1945). W kwietniu 2000 wstrzymano na niej ruch pasażerski, a w styczniu 2003 zawieszono także przewozy towarowe. Na 3,14 km odcinku Karpacz – Miłków wznowiono w sierpniu 2006 ruch drezynowy^[21], obecnie odbywający się tylko w obrębie stacji w Karpaczu.

Klimat[edytuj]

W latach powojennych uruchomiono w Karpaczu (wys. 700 m n.p.m., 50°46′N 15°45′E/50,766667 15,750000) klimatologiczna stację meteorologiczną. Jej poprzedniczka, na wys. 605 m n.p.m., istniała i prowadziła pomiary meteo już w 1891 r. Średnie roczne ciśnienie atmosferyczne, w latach 1954-1965, wyniosło 932,6 hPa. Nieco wyższe wartości odnotowywano zazwyczaj w cieplejszej połowie roku, od maja do października – średnie ciśnienie miesięczne wahało się w przedziale od 933,7 hPa (maj i lipiec) do 935,2 hPa (wrzesień). Ze względu na usytuowanie stacji meteo na pn.-wsch. stoku i przewagę wiatrów NW notuje się bardzo wysoką frekwencję cisz (58,8%). W Karpaczu prawie 28% wszystkich wiatrów towarzyszy zjawiskom fenowym. Średnio, przez 11 dni w roku (zazwyczaj jesienią i zimą) w Karpaczu występują silne wiatry o prędkości przekraczającej 15 m/s.^[22]

Średnia temperatura roczna w latach 1931-1970 wyniosła +5,9 °C. Najzimniejszym miesiącem jest styczeń ze średnią dobową wynoszącą –5,4 °C. W Karpaczu najcieplejsze bywają lipiec i sierpień ze średnimi temperaturami wynoszącymi odpowiednio: +14,9 °C i +14,3 °C. Rocznie notuje się tu zazwyczaj 93 dni ze średnią temperaturą dobową poniżej 0 °C (początek 7 XII, koniec 11 III), 195 dni ze średnią temperaturą powyżej +5 °C (od 13 IV do 26 X) i 132 dni z temperaturą dobową przekraczającą +10 °C. W środku lipca (od 12 do 24) – średnio przez 13 dni – średnia dobowa przekraczała w cieniu +15 °C.^[23]

Religia[edytuj]

Kościół pomocniczy pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa

Na terenie miasta działalność prowadzą następujące związki wyznaniowe:

• parafia rzymskokatolicka Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny
• Kościół Ewangelicko-Augsburski w RP (parafia ewangelicko-augsburska)
• Świadkowie Jehowy^[24]

Sport i turystyka[edytuj]

Wijące się uliczki Karpacza nocą

Karpacz zaliczany jest do znanych ośrodków turystycznych w Karkonoszach. Prócz popularnych tu możliwości zimowej turystyki sportowej, oferuje bogaty wachlarz turystyki górskiej, krajobrazowej. Posiada zasobną bazę noclegową (ok. 11 tys. miejsc noclegowych) i restauracyjno-wyżywieniową^[25].

Wielką atrakcją Karpacza są pobliskie Karkonosze z najwyższym szczytem Sudetów – Śnieżką.

Znajduje się tu również Muzeum Sportu i Turystyki.

Od września 2003 organizowany jest międzynarodowy marszobieg „Lawina” na trasie Śnieżka – schronisko Samotnia.

Od 2012 w Karpaczu odbywa się Festiwal Smaków Liczyrzepy^[26].

Piesze szlaki turystyczne[edytuj]

Schronisko Górskie „Dom Śląski”

• Główny Szlak Sudecki: Przełęcz Karkonoska (Schronisko PTTK „Odrodzenie”) – Równia pod Śnieżką – Przełęcz pod Śnieżką (Schronisko „Dom Śląski”) – Schronisko PTTK „Nad Łomniczką” – Karpacz – Płóczki – stoki Grabowca – Głębock
• Przełęcz Okraj (schronisko PTTK) – Wilcza Poręba – Karpacz – Przełęcz Karkonoska^[27]
• „Śląska Droga”: Karpacz – górna stacja wyciągu krzesełkowego na Kopę – Przełęcz pod Śnieżką (Schronisko „Dom Śląski”)
• Karpacz – Schronisko PTTK „Strzecha Akademicka” – dojście do Śląskiej Drogi
• Karpacz – Karpacz Górny (Świątynia Wang) – Schronisko PTTK „Samotnia” – Schronisko PTTK „Strzecha Akademicka” – Przełęcz pod Śnieżką (Schronisko „Dom Śląski”) – trawers Śnieżki – Czarny Grzbiet – Czoło – Przełęcz Okraj
• Zamek Chojnik (Jelenia Góra-Sobieszów) – Złoty Widok – Borowice – Karpacz Górny (Świątynia Wang) – Płóczki – Karpacz – Krzaczyna – Kowary
• Karpacz Górny (Świątynia Wang) – Kaplica św. Anny na Grabowcu – Sosnówka

Narciarstwo[edytuj]

Skocznia narciarska „Orlinek”

W Karpaczu i jego pobliżu znajduje się kilkanaście ośrodków narciarskich, spośród których największymi są:

• Kompleks Narciarski Kopa m.in. z wyciągiem krzesełkowym „Zbyszek” im. Zbigniewa Pawłowskiego na Kopę, wyciągiem krzesełkowy „Liczykrupa” (wzdłuż dolnego fragmentu „Zbyszka”, o długości 924 m) i 7 km tras narciarskich
• Stacja Narciarska Biały Jar z 6-osobowym wyciągiem krzesełkowym (od 2011).

Ponadto istnieje wiele wyciągów położonych m.in. w dzielnicach Wilcza Poręba, Płóczki, Skalne Osiedle oraz w Karpaczu Górnym. Są to^[28]:

• Baby-Lift, ul. Myśliwska, długość: 80 m, przepustowość: 300 osób na godzinę, przewyższenie: 10 m
• Bambino-Ski, ul. Parkowa, oświetlony, długość: 100 m, przepustowość: 120 osób na godzinę, przewyższenie: 50 m
• Centrum Pod Śnieżką 1, ul. Myśliwska, oświetlony, długość: 135 m, przepustowość: 800 osób na godzinę, przewyższenie: 20 m
• Centrum Pod Śnieżką 2, ul. Myśliwska, oświetlony, długość: 100 m, przepustowość: 450 osób na godzinę, przewyższenie: 14 m
• Czarodziejski Dywan, ul. Obrońców Pokoju, oświetlony i naśnieżany, długość: 66 m, przepustowość: 360 osób na godzinę, przewyższenie: 8 m
• Jumbomatik, ul. Obrońców Pokoju, oświetlony, długość: 124 m, przepustowość: 120 osób na godzinę, przewyższenie: 24 m
• Karpatka I, ul. Myśliwska, oświetlony i naśnieżany, długość: 350 m, przepustowość: 700 osób na godzinę, przewyższenie: 55 m
• Karpatka II, ul. Myśliwska, oświetlony i naśnieżany, długość: 330 m, przepustowość: 700 osób na godzinę, przewyższenie: 45 m
• Karpatka-Panorama, ul. Myśliwska, oświetlony, długość: 310 m, przepustowość: 500 osób na godzinę, przewyższenie: 60 m
• Kolorowa I, ul. Parkowa (strona www stacji), oświetlony i naśnieżany, długość: 370 m, przepustowość: 150 osób na godzinę, przewyższenie: 77 m
• Kolorowa II, ul. Parkowa, oświetlony i naśnieżany, długość: 100 m, przepustowość: 100 osób na godzinę, przewyższenie: 30 m
• Krucze Skały, ul. Wilcza, długość: 250 m, przepustowość: 450 osób na godzinę, przewyższenie: 63 m
• Lodowiec, ul. Wolna, oświetlony i naśnieżany, długość: 180 m, przepustowość: 150 osób na godzinę, przewyższenie: 40 m
• Lodowiec-Bobo, ul. Wolna, oświetlony i naśnieżany, długość: 164 m, przepustowość: 200 osób na godzinę, przewyższenie: 20 m
• Maciuś I, ul. Saneczkowa, oświetlony, długość: 177 m, przepustowość: 100 osób na godzinę, przewyższenie: 34 m
• Michałek, ul. Strażacka, oświetlony, długość: 155 m, przepustowość: 300 osób na godzinę, przewyższenie: 23 m
• Pod Wangiem, ul. Szkolna, oświetlony i naśnieżany, długość: 350 m, przepustowość: 700 osób na godzinę, przewyższenie: 55 m
• Relaks I, ul. Obrońców Pokoju, oświetlony i naśnieżany, długość: 273 m, przepustowość: 550 osób na godzinę, przewyższenie: 40 m
• Relaks II, ul. Obrońców Pokoju, oświetlony i naśnieżany, długość: 80 m, przepustowość: 520 osób na godzinę, przewyższenie: 15 m
• Relaksik, ul. Obrońców Pokoju, oświetlony i naśnieżany, długość: 80 m, przepustowość: 450 osób na godzinę, przewyższenie: 4 m
• Stok Rodzinny, ul. Myśliwska, oświetlony, długość: 150 m, przepustowość: 500 osób na godzinę, przewyższenie: 30 m

W Karpaczu istnieją również skocznie narciarskie:

• Karpatka o punkcie konstrukcyjnym K35 (zdewastowana)
• Orlinek o punkcie konstrukcyjnym K85.

Inne atrakcje[edytuj]

Zapora na Łomnicy

• Karczma Sądowa z 1735 w Karpaczu Górnym, ul. Karkonoska 7 – jedna z trzech zachowanych na terenie Karpacza, obecnie dom wczasowy Morskie Oko. Dawna siedziba górskiej gminy Budziska^[29]
• Muzeum Zabawek
• tor saneczkowy „Kolorowa”
• Zapora na Łomnicy
• rzekoma Anomalia grawitacyjna w Karpaczu
• interaktywna wystawa modeli zbudowanych z klocków Lego
• dom Nesthäkchen (willa przy ul. Konstytucji 3 Maja 80) – były dom znanej niemieckiej pisarki Else Ury, obecnie pensjonat
• Fluchtburg - dawny dom Gerharta Pohla na Wilczej Porębie^[30].
• największy pomnik Liczyrzepy w Karkonoszach, według pierwszego znanego przedstawienia Ducha Gór autorstwa Martina Helwiga (od 11 lipca 2012)
• Muzeum Karkonoskie Tajemnice

Administracja[edytuj]

Karpacz ma status gminy miejskiej. Organem uchwałodawczym jest Rada Miejska w Karpaczu, składająca się z 15 radnych^[31]. Organem wykonawczym samorządu jest Burmistrz Karpacza.

Burmistrzowie Karpacza:

• Józef Piotrowski (od 12 czerwca 1990)^[32]
• Bogdan Malinowski (od 8 lipca 1994)^{[33][34][35][36][37]}
• Radosław Jęcek (od 2014)

Miasta partnerskie[edytuj]

Stan z lipca 2016^[38].

• Gdynia
• Rewal
• Reichenbach/O.L.
• Kamenz
• Pec pod Sněžkou

Zobacz też[edytuj]

• Karpacz (stacja kolejowa)

Przypisy

Linki zewnętrzne[edytuj]

Zobacz w Wikicytatach kolekcję cytatów o Karpaczu

• Oficjalna strona internetowa miasta
• Krummhübel (niem.) w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. IV: Kęs – Kutno. Warszawa, 1883.
• Karpacz na panoramie z lotu ptaka

p • d • e Miasta województwa dolnośląskiego Bardo • Bielawa • Bierutów • Bogatynia • Boguszów-Gorce • Bolesławiec • Bolków • Brzeg Dolny • Bystrzyca Kłodzka • Chocianów • Chojnów • Duszniki-Zdrój • Dzierżoniów • Głogów • Głuszyca • Góra • Gryfów Śląski • Jawor • Jaworzyna Śląska • Jedlina-Zdrój • Jelcz-Laskowice • Jelenia Góra • Kamienna Góra • Karpacz • Kąty Wrocławskie • Kłodzko • Kowary • Kudowa-Zdrój • Lądek-Zdrój • Legnica • Leśna • Lubań • Lubawka • Lubin • Lubomierz • Lwówek Śląski • Mieroszów • Międzybórz • Międzylesie • Milicz • Mirsk • Niemcza • Nowa Ruda • Nowogrodziec • Oborniki Śląskie • Oleśnica • Olszyna • Oława • Piechowice • Pieńsk • Pieszyce • Piława Górna • Polanica-Zdrój • Polkowice • Prochowice • Prusice • Przemków • Radków • Siechnice • Sobótka • Stronie Śląskie • Strzegom • Strzelin • Syców • Szczawno-Zdrój • Szczytna • Szklarska Poręba • Ścinawa • Środa Śląska • Świdnica • Świebodzice • Świeradów-Zdrój • Świerzawa • Trzebnica • Twardogóra • Wałbrzych • Wąsosz • Węgliniec • Wiązów • Wleń • Wojcieszów • Wołów • Wrocław • Zawidów • Ząbkowice Śląskie • Zgorzelec • Ziębice • Złotoryja • Złoty Stok • Żarów • Żmigród Portal:Województwo dolnośląskie • Wikiprojekt:Dolny Śląsk

p • d • e Powiat jeleniogórski Miasta Karpacz • Kowary • Piechowice • Szklarska Poręba Gminy miejskie Karpacz • Kowary • Piechowice • Szklarska Poręba Gminy wiejskie Janowice Wielkie • Jeżów Sudecki • Mysłakowice • Podgórzyn • Stara Kamienica