Tworzenie stron internetowych

Kłodawa

Oceń naszą ofertę w zakresie tworzenia stron www oraz sklepów internetowych. Nasza firma oferuje strony www które przyciągną klientów w mieście Kłodawa. Zapewniemy profesjonalne podejście do Twojego biznesu. Niskie ceny i z dbałością o detale wykonanie zapewni Ci sukces. Miejsce w internecie jest jedną z metod na pozyskanie klientów dla Twojego biznesu, dokładnie wykonana strona jest jednym z elementów który zachęcają kupującego do skorzystania z Twojej oferty. Rozwiązania na czasie jakie wykorzystujemy zapewniają skuteczne wykonanie naszej usługi.

Strony internetowe

Jeżeli chesz mieć własną stronę internetową, a Twoja firma znajduje się w miejscowości Kłodawa - dobrze trafiłeś. Projektujemy, wdrażamy i tworzymy strony internetowe dla każdego. Napewno chesz aby klient wpisując w wyszukiwarkę nazwę "Twojej firmy + Kłodawa" uzyskał informację o Twojej stronie oraz ofercie Twojej firmy. Dlatego jeżeli chcesz aby Twoja firma była dobrze widoczna kiedy wyszuka się informacje o mieście Kłodawa warto stworzyć stronę korzystająć z naszych usług.
Pamietaj! jeśli "Strony Internetowe Kłodawa" to tylko My.

Sklepy internetowe

Chcesz aby twój sklep był popularny i aby ludzie mogli go łatwo znaleźć, aby wpisując w wyszukiwarkę "sklep Kłodawa" mogli trafić do twojej witryny i szybko oraz wygodnie zrobić zakupy? Potrzebujesz wydajnego i profesjonalnie wykonanego sklepu internetowego? Napisz teraz do nas. Projektujemy profesjonalne sklepy internetowe, dzięki naszym usługom możesz sprzedawać szybko i wygodnie w Internecie, na terenie miasta Kłodawa i w całej Polsce!

Portfolio

Poniżej mozesz zobaczyć kilka nszych prac. Pamiętaj każdy sklep projektujemy indywidualnie pod konkretne potrzeby..

O mieście: Kłodawa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Ten artykuł dotyczy miasta w województwie wielkopolskim. Zobacz też: inne miejscowości o tej nazwie.
Kłodawa
Centrum Kłodawy
Centrum Kłodawy
Herb
Herb Kłodawy
Państwo  Polska
Województwo  wielkopolskie
Powiat kolski
Gmina Kłodawa
gmina miejsko-wiejska
Data założenia XI wiek
Prawa miejskie 1430-1867; 1925-
Burmistrz Robert Olejniczak
Powierzchnia 4,32 km²
Wysokość 114 m n.p.m.
Populacja (30.06.2016)
• liczba ludności
• gęstość

6 570[1]
1 524,4 os./km²
Strefa numeracyjna
(+48) 63
Kod pocztowy 62-650
Tablice rejestracyjne PKL
Położenie na mapie powiatu kolskiego
Mapa lokalizacyjna powiatu kolskiego
Kłodawa
Kłodawa
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa lokalizacyjna województwa wielkopolskiego
Kłodawa
Kłodawa
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Kłodawa
Kłodawa
Ziemia52°15′19″N 18°54′50″E/52,255278 18,913889
TERC
(TERYT)
3009064
SIMC 0949046
Urząd miejski
ul. Dąbska 17
62-650, 62-651 Kłodawa
Strona internetowa
BIP
Górnicy kłodawscy

Kłodawamiasto w woj. wielkopolskim, w powiecie kolskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Kłodawa. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. konińskiego.

Kłodawa leży na Wysoczyźnie Kłodawskiej, nad Rgilewką (dopływ Warty). W mieście znajduje się największa w Polsce czynna kopalnia soli (sól kamienna, sól potasowa i sól magnezowa) oraz najgłębsza podziemna trasa turystyczna w kraju (600 metrów).

Kłodawa była małą osadą przykościelną powstałą w XI w. Była miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego[2] w starostwie przedeckim[a] w powiecie łęczyckim województwa łęczyckiego w końcu XVI wieku[3]. Prawa miejskie uzyskała przed 1430, utraciła w 1870, w 1925 odzyskała. Znacznie zniszczona podczas wojen w XVII w. oraz podczas II wojny światowej (zginęło ponad 3 tys. mieszkańców). Na przedmieściach znajduje się cmentarzysko z okresu kultury łużyckiej. Kościoły: drewniany z 1557 i późnobarokowy (1718-1765) z byłym klasztorem karmelitów.

Kopalnia Soli w Kłodawie

Historia miasta[edytuj]

Pierwsze ślady osadnictwa sprzed 4000 lat odkryto we wsi Słupeczka, zaś sprzed 2500 – w Starej Kłodawie. Była to kultura łużycka. Samo miasto Kłodawa położone jest nad rzeką Rgilewką (dopływ Warty), inaczej zwaną Kłodawicą. Nazwa miasta pochodzi od wyrazu „kłoda”, które oznaczało legowisko zwierzyny leśnej, zawalone drzewem i pilnowane przez „zakłodników”. Nazwy pobliskich miejscowości (Pomarzany, Radzyń) świadczą, że ludność napływała do miasta z północnej Polski. Za Piastów tereny te porośnięte były gęstymi lasami, a królowie chętnie przybywali tu na polowania. Miasto należało do województwa łęczyckiego.

Królowie otaczają miasto swoją opieką[edytuj]

Już w 1085 książę Władysław Herman nakazał wybudować w Kłodawie kościół, będąc wdzięcznym za narodziny swojego syna, Bolesława. Takie budynki wznoszono również w innych miastach Polski. Kościół otrzymał za patrona świętego Idziego. Jego powstanie znacznie zwiększyło napływ rzemieślników do miasta. Królem, który szczególnie lubił te strony, był Władysław Jagiełło. W 1387 przeznaczył on probostwo kłodawskie na uposażenie biskupów wileńskich, którzy tak długo je trzymali aż póki lepiej uposażeni nie zostali[4]. Na jednym ze zjazdów koronnych w Łęczycy w 1409 wydał przywilej, uwalniający mieszkańców Kłodawy od dostarczania podwód dla posłańców i sokolników królewskich. Zastrzegał, że kiedy jego żona, Jadwiga, będzie przebywać w mieście, Kłodawiacy zobowiązani są zapewnić jej kilka wozów oraz kuchnię królewską. W 1429 do Kłodawy przybywają kanonicy laterańscy regularni. Monarcha, zanim zmarł, spełnił ogromne marzenie mieszczan i 9 sierpnia 1430 nadał Kłodawie prawa miejskie magdeburskie. Nadał jeszcze jeden przywilej miastu: zapewnił swobody miejskie mieszkańcom, uwalniając ich od ciężarów dawnego prawa polskiego. Miastu nadawano odtąd ustawy magdeburskie. Na czele miasta stanął wójt, który miał za zadanie sądzić mieszczan. Pomagali mu w tym ławnicy. Rozwojowi miasta sprzyjał również kolejny król, Kazimierz IV Jagiellończyk. W 1455 uwolnił miasto od wszelkich ceł i opłat targowych. Było to wtedy jedno z największych miast województwa. Król chętnie przebywał w Kłodawie, gdyż na północy toczono wojnę o brzegi Bałtyku. W 1464 wybuchła morowa zaraza. Rok później w Kłodawie wybuchł ogromny pożar, król Kazimierz odwiedził zgliszcza i dopomógł miastu naprawić szkody, wydał również zgodę na wybudowanie szpitala. Nadał Kłodawie wójtostwo. W mieście zbierały się większe zgromadzenia szlachty i duchowieństwa. Wiece były zwykle spowodowane konfliktami z Turcją. W 1485 zwołano sejmik szlachty wielkopolskiej.

Punktem kulminacyjnym świetności Kłodawy było panowanie Zygmunta Starego. Zatwierdził on w Krakowie wszystkie dotychczas nadane przywileje, a po kolejnym pożarze uwolnił mieszczan od płacenia czynszu z placów i domów; później także od reszty czopowego. Pozwolił na wykopanie studni pośrodku rynku.

W 1535 miasto nawiedziła kolejna klęska pożaru, który zniszczył jego znaczną część. Delegacja wybrała się do króla, aby zlitował się nad miejską tragedią. Wszystkie te prawa potwierdził syn monarchy, Zygmunt August. Uwolnił mieszczan od wszelkich „foraliów” i różnych innych opłat. W czasie bezkrólewia znów nawiedził miasto pożar. Zwolnienie od wszelkich opłat (chyba już tradycyjne) nastąpiło zaraz po koronacji kolejnego króla, Stefana Batorego. Pozwolił wystawić nowy ratusz, gdy stary uległ znacznemu zniszczeniu. Zygmunt III Waza zezwolił na wybudowanie mostu na rzece Rgilewce. W latach 1516–1762 kłodawska szkoła kolegiacka stała się filią Akademii Krakowskiej. W czasie potopu szwedzkiego Kłodawa została doszczętnie zniszczona i mimo pomocy władców nie była w stanie przez bardzo długi okres powrócić do dawnej świetności. Ruinę przypieczętowała zaraza w 1708. W latach 1718–1755 budowano w mieście kościół parafialny, obecnie pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Kłodawie. Ostatnie łaski nadawał miastu Stanisław August Poniatowski. Według niektórych źródeł, w 1788 wybuchło tu 151 pożarów.

W roku 1793 znajduje się na ziemiach zabranych II zaborem pruskim, w 1807 wchodzi w skład Księstwa Warszawskiego, a w 1815 – Królestwa Polskiego, odtąd pod zaborem rosyjskim.

W 1818 rozebrano kolegiatę Świętego Idziego, a cegły z jej rozbiórki wykorzystano na budowę Ratusza Miejskiego. Zabytkowa drewniana dzwonnica, znajdująca się przy zlikwidowanym kościele, została przeniesiona na cmentarz parafialny. W 1866 nastąpiła kasacja zakonu kanoników regularnych laterańskich, a wkrótce Kłodawa utraciła prawa miejskie. W 1897 powstała pierwsza świecka szkoła (obecnie Gimnazjum nr 1 im. Świętego Jana Pawła II). W 1901 wybudowano kościół pw. Świętego Dominika w Bierzwiennej Długiej, który konsekrowano trzy lata później.

Lata wojen światowych oraz dwudziestolecie międzywojenne[edytuj]

Kłodawa została wyzwolona przez Polską Organizację Wojskową 9 listopada 1918. Trzy lata później w wyniku pożaru spłonęło 130 budynków mieszkalnych, a dach nad głową straciło 85 rodzin. W 1922 oddano do użytku linię kolejową Kutno-Strzałkowo, przebiegającą w odległości 4 km od Kłodawy. Trzy lata później Kłodawa odzyskała prawa miejskie. Najważniejszymi inwestycjami okresu międzywojennego była elektryfikacja miasta oraz regulacja Rgielewki. W 1936 do Bierzwiennej Długiej przybyły Siostry Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi; do 1940 zajmowały się prowadzeniem ochronki dla dzieci, zamkniętej w czasie wojny przez Niemców. Od 1938 miasto administracyjnie przyłączono do województwa poznańskiego. We wrześniu 1939 w dworku w pobliskiej wsi Leszcze przebywał oddział Armii Poznań z generałem Tadeuszem Kutrzebą, oczekujący na spotkanie z generałem Bortnowskim. Do spotkania nie doszło, obaj panowie spotkali się wkrótce w Mchówku. W Leszczach zapadła decyzja o zorganizowaniu bitwy nad Bzurą. W kwietniu 1940 dokonano morderstwa w Katyniu, w którym śmierć ponieśli również Kłodawiacy. W okresie okupacji Niemcy wprowadzili nową nazwę miasta – Tonningen (w latach 1940–1945). W 1941 w obozie zagłady Kulmhof w Chełmnie nad Nerem Niemcy zamordowali ponad 1500 kłodawskich Żydów. W 1943 w Dachau zamordowano proboszcza parafii w Kłodawie, księdza Teofila Choynowskiego. Kłodawa spod niemieckiej okupacji została wyzwolona przez

Armię Czerwoną – 19 stycznia 1945 r.

Pomnik Poległych na rynku w centrum miasta

Okres powojenny i historia współczesna[edytuj]

Podziemna trasa turystyczna w Kłodawie

W latach 1945–1949 do Kłodawy przybywały Siostry Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi. Rok później otwarto tu pierwszą miejską bibliotekę „Wiedza”. W 1949 rozpoczęto budowę kopalni soli, a w 1956 rozpoczęto eksploatację. Siostry doprowadziły do wybudowania w 1975 roku ich własnego domu przy ulicy Toruńskiej. W tym samym roku w wyniku reformy administracyjnej Kłodawa zostaje włączona w skład województwa konińskiego.

27 maja 1990 odbyły się pierwsze w mieście wybory na burmistrza (został nim Józef Chudy). W 1991 roku zmieniono nazwy wielu ulic, m.in. Armii Czerwonej na Świętego Ducha. 23 kwietnia 1997 na Placu Wolności wybuchł pożar, który strawił kamienicę mieszkalną oraz budynek Poczty Polskiej. 11 października 1998 roku przeprowadzono w gminie wybory samorządowe i w ich efekcie burmistrzem miasta został Zdzisław Domański. Funkcję tę obejmował nieprzerwanie przez trzy kadencje, do jesieni 2006 roku. Wtedy to burmistrzem ponownie wybrano Józefa Chudego. W 2011 ukończona została renowacja drogi na ulicy Przedeckiej i remont zabytkowego kościoła pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny[5].

20 kwietnia 2007 w Kłodawie pobity został rekord Guinessa. W podziemnej trasie turystycznej odbył się koncert Filharmonii Kaliskiej - jeszcze nigdy filharmonia nie zagrała tak głęboko pod ziemią. Gwiazdą koncertu został znakomity skrzypek rosyjski Dmitry Wasiliev.

W 2012 roku w mieście i gminie odbyła się gruntowna reorganizacja oświaty. Zamknięto większość szkół (w tym istniejącą od stu piętnastu lat Szkołę Podstawową Nr 1, powołując do życia na jej miejsce Gimnazjum Nr 1 w Kłodawie). Otwarto również Szkołę Podstawową Nr 2 (na miejscu dawnego Zespołu Szkół Nr 2). Szkołę Podstawową w Bierzwiennej Długiej i Gimnazjum w Rysinach połączono w Zespół Szkół Nr 3 w Rysinach Kolonii. Przeprowadzone zmiany doprowadziły do zorganizowania dnia 2 września 2012 referendum w sprawie odwołania burmistrza Józefa Chudego i rady miejskiej. Decyzją mieszkańców burmistrz został odwołany ze swojego stanowiska w drugim roku kadencji[6], a obowiązki włodarza zaczął pełnić Robert Olejniczak.

Dnia 7 września 2012 wybuchł pożar w kopalni soli[7].

We wrześniu 2014 potwierdzono, że słynny seryjny morderca - Aaron Mordka Koźmiński - znany jako Kuba Rozpruwacz, urodził się w Kłodawie. W mieście, podobnie jak bracia, zajmował się krawiectwem. Później wyjechał do Londynu, gdzie dokonał wielu brutalnych mordów.

25 listopada 2014 odbyła się pierwsza tura przedterminowych wyborów na stanowisko burmistrza miasta i gminy, w których o reelekcję ubiegał się Józef Chudy. Najwięcej głosów otrzymali Robert Olejniczak i Włodzimierz Sarnociński[8]. 9 grudnia, w drugiej turze głosowania, na stanowisko wybrany został Robert Olejniczak[9].

30 listopada 2014, w drugiej turze wyborów samorządowych, burmistrzem na kolejną kadencję wybrany został Robert Olejniczak, zdobywając 2461 głosów[10].

14 października 2015 oddany został do użytku nowy komisariat policji. Nowoczesny obiekt powstał w oparciu o wysokie standardy techniczne i funkcjonalne. Budowa komisariatu została sfinansowana za pieniądze pochodzące z Programu Standaryzacji Komend i Komisariatów Policji. Finansowe wsparcie zostało także udzielone przez miejscowe samorządy.15 lutego 2017[11], około godziny 21:35, w holu budynku komisariatu doszło do wybuchu ładunku wybuchowego domowej konstrukcji[12]. W zdarzeniu nikt nie został poszkodowany[13].

Demografia[edytuj]

  • Piramida wieku mieszkańców Kłodawy w 2014 roku[1].


Piramida wieku Klodawa.png

Zabytki[edytuj]

Dawny klasztor karmelitów trzewiczkowych
  • Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny – obecnie kościół parafialny. Wybudowany w XVIII wieku (ukończony w 1755 roku) w stylu późnobarokowym, wnętrze rokokowe. Znajduje się tam ambona w kształcie łodzi oraz kielich z 1707 roku. W roku 2011 przeszedł generalny remont.
  • Drewniany kościół cmentarny pw. Świętych Fabiana i Sebastiana – zbudowany w 1557 roku. W latach 1847–1878 pełnił funkcję kościoła parafialnego. Konsekrowany pw. Bożego Ciała, a kapłanów w nim pracujących nazywano Bożeciałkami.
  • Kolegiata Świętego Idziego – znajdowała się na placu przy skrzyżowaniu obecnej ulicy Poznańskiej i Dąbskiej. Nakazał wybudować ją Władysław Herman z wdzięczności za narodziny swojego syna. Zajmowali się nią kanonicy laterańscy regularni. Wokół znajdował się cmentarz. Została rozebrana, a cegieł użyto do budowy Ratusza Miejskiego.
  • Drewniana dzwonnica na cmentarzu parafialnym – przeniesiona w to miejsce z placu, na którym znajdowała się kolegiata Świętego Idziego.
 Osobny artykuł: Ratusz w Kłodawie.
  • Ratusz Miejski – zbudowany w 1819 roku w stylu klasycystycznym z cegieł rozebranej kolegiaty Świętego Idziego. Do jesieni 2015 roku siedziba Komisariatu Policji.
  • Szkoła klasztorna z XVIII wieku – początkowo pod administracją kościelną, obecnie Zespół Szkół nr 1.
  • Drewniana chałupa – znajdowała się przy ulicy Poznańskiej, była własnością pana Zarębskiego. Została rozebrana kilka lat temu.

Cmentarze i miejsca pamięci narodowej[edytuj]

Cmentarze

Pomnik żołnierzy radzieckich
  • Cmentarz parafialny – początkowo położony był przy kolegiacie świętego Idziego. W latach 1420–1810 opiekowali się nim zakonnicy, pracujący w parafii. Jako miejsce pochówku został użyty dopiero w XVIII wieku.
  • Cmentarz ewangelicki - położony około 100m od skrzyżowania ul.Cegielnianej, Toruńskiej w kierunku Bierzwienna Długa-Kolonia. Znajdują się na nim między innymi: kwatery żołnierzy niemieckich poległych podczas I wojny światowej, grobowiec rodziny Woltersdorf.
  • Nieczynny cmentarz żydowski – znajdował się w dawnej dzielnicy Kłodawy – Dziadowicach (obecnie ulica Łęczycka). W latach II wojny światowej doszczętnie zniszczony przez Niemców. Nagrobki zostały przez nich użyte jako płyty chodnikowe. Uratowane przez mieszkańców tablice znajdują się w pracowni historycznej ZS nr 2.

Miejsca pamięci narodowej

  • Pomnik podpułkownika Wojska Polskiego Józefa Byszewskiego (znajduje się przy kościele parafialnym).
  • Mogiła żołnierzy Wągrowieckiego Batalionu Obrony Narodowej (na cmentarzu parafialnym).
  • Tablica na cmentarzu parafialnym, upamiętniająca śmierć proboszcza ks. Teofila Choynowskiego w Dachau.
  • Pomnik na Placu Wolności upamiętniający żołnierzy poległych w walce w czasie II wojny światowej.
  • Pomnik przy kościele parafialnym, upamiętniający śmierć żołnierzy Armii Radzieckiej. Przy pomniku umieszczona jest lufa czołgu trafionego granatem przez Niemca Hermanna Kanta.
  • W kaplicy św. Kingi w kopalni soli znajduje się tablica, poświęcona górnikom, którzy zginęli w czasie pracy oraz budowniczym kopalni, którzy zginęli podczas jej tworzenia.

Znane osoby pochowane na cmentarzu parafialnym w Kłodawie

  • Roch Szurgociński (uczestnik powstania styczniowego)
  • Leopold Płaczkiewicz (uczestnik powstania styczniowego)
  • Adam Rustejko-Pieńkiewicz (poeta)
  • Stanisław Markowski (łącznik Armii Krajowej)
  • Józef Ochędalski (VI baon I Brygada Legionów Polskich)

Edukacja[edytuj]

  • Gimnazjum nr 1 im. Świętego Jana Pawła II w Kłodawie przy ulicy Kościelnej – najstarsza w mieście placówka edukacyjna, będąca siedzibą gimnazjum, w obecnej formie istniejąca od 2012 roku[14]. Powstała w 1897 roku jako Publiczna Szkoła Elementarna; w 1919 jej nazwę zmieniono na Publiczna Szkoła Powszechna, a naukę prowadzono w czterech klasach. W 1921 powołano siedmioklasową Publiczną Szkołę Powszechną. W okresie II wojny światowej nie prowadzono zajęć edukacyjnych w szkole; w jej budynku znajdował się szpital i koszary. Jej działalność wznowiono w 1945, a w latach pięćdziesiątych ustanowiono Szkołę Podstawową Nr 1 (w odróżnieniu od powstałej w południowej części miasta drugiej szkoły podstawowej). W 1997 obchodzono stulecie istnienia placówki. W 1999, wskutek reformy edukacyjnej, utworzono Zespół Szkół Nr 1 w Kłodawie, składający się z sześcioletniej szkoły podstawowej i trzyletniego gimnazjum. Od marca 2012 w budynku funkcjonuje Gimnazjum Nr 1 w Kłodawie, które 29 sierpnia 2014 otrzymało imię Świętego Jana Pawła II. Szkoła zlokalizowana jest w centrum miasta, tuż przy kościele parafialnym. Funkcję dyrektora placówki pełnili: Edward Kubicki, Janina Gierszówna (od ok. 1913 do 1921), Henryk Zwański (od 1921 do 1923), Alfons Sternent (od 1923 do 1924), Stanisław Postek (od 1924 do 1927), Zenon Koradakowski (od 1927 do 1931), Władysław Grabski (od 1931 do 1937), Michalina Remieszko (od 1937 do 1965), Tadeusz Lankiewicz (od 1965 do 1968), Jan Pietrusiak (od 1968 do 1986), Janina Roszkiewicz (od 1986 do 2007), Beata Kołuda (od 2007).
  • Przedszkole nr 1 im. Jana Brzechwy w Kłodawieprzedszkole utworzone w 1931 roku z inicjatywy ówczesnego burmistrza Kłodawy, Władysława Zalewskiego. W latach 1950–1967 mieściło się przy ulicy Przedeckiej, potem zostało przeniesione do nowo wybudowanego obiektu na Osiedlu Górniczym, gdzie znajduje się obecnie.
  • Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych im. Marii Dąbrowskiej w Kłodawie przy ulicy Adama Mickiewicza – jedyna szkoła ponadgimnazjalna na terenie miasta, w obecnej formie istniejąca od 2002 roku. W jej skład wchodzi liceum ogólnokształcące, technikum, zasadnicza szkoła zawodowa i liceum dla pracujących. Budowę szkoły rozpoczęto w 1938 roku w zachodniej części miasta z inicjatywy Michaliny Remieszko[15], ponieważ w dotychczasowej podstawówce brakowało miejsca dla wszystkich uczniów. Prace przerwał wybuch II wojny światowej; wznowiono je w 1949, a oddano do użytku w 1952. W 1953 Ministerstwo Oświaty wyraziło zgodę, by w Kłodawie otworzyć liceum ogólnokształcące. Pierwsi uczniowie w liczbie 39 osób podjęli naukę we wrześniu tego samego roku. W 1955, po reformie oświaty, placówkę nazwano: Szkoła Podstawowa i Liceum Ogólnokształcące w Kłodawie (tzw. „Jedenastolatka”). Pierwsi maturzyści złożyli egzaminy w 1957. W 1966, w efekcie wybudowania w mieście kolejnej szkoły podstawowej, placówka przyjęła nazwę Liceum Ogólnokształcące w Kłodawie. W latach 1937–1983 nazywana była Zbiorczą Szkołą Gminną. We wrześniu 1996 połączono miejską szkołę zawodową z liceum ogólnokształcącym i utworzono Zespół Szkół Ponadpodstawowych. W 2002 powołano Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych. Stanowisko dyrektora szkoły zajmwali: Jerzy Rybicki (od 1953), Jan Grzegorzewicz (od 1973 do 1984), Roman Kopczyński (od 1990 do 1996), dr Barbara Gańczyk (od 1996), Jerzy Markowski (od 2001)[16].
  • Szkoła Podstawowa nr 2 im. Białych Górników w Kłodawie przy ulicy 3 Maja – jedyna na szkoła podstawowa na terenie miasta, w obecnej formie istniejąca od 2012 roku. Powstała 1 września 1965 roku jako druga szkoła podstawowa w Kłodawie[17], a jej patronem został Aleksander Zawadzki (zrezygnowano z patrona 28 lutego 1991). W latach 1974–1984 wchodziła w skład Zbiorczej Szkoły Gminnej. Po reformie w 1999 utworzono Zespół Szkół nr 2 w Kłodawie, składający się ze szkoły podstawowej i gimnazjum; następnie po zmianach w gminie w 2012 zlikwidowano gimnazjum i powrócono do nazwy Szkoła Podstawowa nr 2, dodając imię Białych Górników. Funkcję dyrektorów szkoły pełnili[18]: Walenty Mieleszczuk, Jan Grzegorzewicz, Leon Jarząbkowski, Jan Mikołajczyk, Ewa Nowak, Cecylia Karoń i Jolanta Szadkowska (od 2009)[19].
  • Przedszkole nr 2 w Kłodawie przy ulicy Juliana Tuwima – przedszkole istniejące od 1988 do 2000 roku, utworzone na potrzeby mieszkańców starej części miasta. Budynek posiadał własną pralnię, gabinet lekarski, sale lekcyjne i plac zabaw. Dyrektorem przedszkola była Urszula Kołodziejska. Placówka zlikwidowana została w 2000 roku, a budynek zagospodarowano na potrzeby Szkoły Podstawowej nr 1. W 2015 w miejscu starego przedszkola oddano do użytku nowoczesny komisariat policji.
  • Punkt Przedszkolny „Poziomka” przy ulicy Toruńskiej[20] – prywatny punkt przedszkolny istniejący od 2012 roku w starszej części miasta; stanowi alternatywę dla dzieci, które nie zostały przyjęte do przedszkola publicznego; do punktu przyjmowane są dzieci od drugiego roku życia. Właścicielami placówki są Patrycja Turowska i Martyna Majerczyk.

Sport i rekreacja[edytuj]

 Osobny artykuł: Górnik Kłodawa.

W mieście działa klub sportowy Górnik Kłodawa, którego sekcja piłkarska w sezonie 2015/2016 występuje w konińskiej klasie okręgowej. Przy szkołach znajdują się Szkolne Koła Sportowe lub Szkolne Kluby Sportowe.

Obiekty sportowe w Kłodawie:

  • „Orlik” (boisko sportowe wraz z kortem tenisowym i koszami)
  • Boisko szkolne przy Gimnazjum Nr 1 (nawierzchnia trawiasta i betonowa, bieżnia, piaszczysta skocznia)
  • Stadion Miejski (nawierzchnia trawiasta, bieżnia)
  • Hala sportowa przy Gimnazjum Nr 1
  • Hala sportowa przy ZSP
  • Sala Gimnastyczna przy Szkole Podstawowej Nr 2
  • Boisko szkolne przy Szkole Podstawowej Nr 2 (sztuczna nawierzchnia, kosze)
  • Park Górnika (bieżnia do joggingu)
  • Siłownie miejskie (przy OSP Kłodawa, przy Szkole Podstawowej Nr 2)

Gospodarka[edytuj]

 Osobny artykuł: Kopalnia Soli Kłodawa.

Niegdyś miasto rozwijało się głównie dzięki Kopalni soli „Kłodawa”, przy której osiedlało się coraz więcej mieszkańców. Cztery kilometry na południe od miasta biegnie międzynarodowa linii kolejowej E20 BerlinPoznańWarszawaMoskwa. Krzyżują się tu ważne szlaki komunikacyjne, m.in. droga krajowa nr 92 z rozjazdami w kierunku Dąbia, Izbicy i Przedcza. Najważniejsze ulice miasta to: Warszawska, kard. Stefana Wyszyńskiego, Plac Wolności, Kolska, Bierzwieńska, Dąbska i Przedecka i ul. Bohaterów września.

Perony

Władze miasta[edytuj]

Burmistrzowie miasta[edytuj]

  • Stanisław Paluszewski (? – 1927)
  • Saturnin Czerniewicz (1927 – 1930)
  • Stanisław Binkowski (1930 – 1931)
  • Władysław Zalewski (1931 – 1935)
  • Franciszek Kaczmarek (1935 – 1939)
  • brak stanowiska w okresie II wojny światowej
  • Józef Michalak (1945 – 1945)
  • Kazimierz Ebel (1945 – 1945)
  • Jan Paluszewski (1945 – 1946)
  • Jan Kurowski (1946 – 1946)
  • Stanisław Binkowski (1946 – 1948)
  • Tadeusz Nowicki (1948 – 1950)
  • w latach 1950–1990 funkcja zniesiona
  • Józef Chudy (1990 – 1994), zastępca Dariusz Kwiatkowski
  • Zdzisław Domański (1994 – 2002), zastępcy Tadeusz Łojewski (do 2002), Wiesław Ratajczyk (do 2006)
  • Józef Chudy (2006 – 2012), zastępcy Paweł Nowak (do 2008), Stanisław Marciniak (do 2012)
  • Robert Olejniczak (od 2012 - do teraz)

Przewodniczący Rady Miejskiej[edytuj]

Przewodniczący Prezydium Miejskiej Rady Narodowej

  • Tadeusz Nowicki (1950 – ?)
  • Władysław Banakiewicz
  • Władysław Korczak
  • Wacław Witczak
  • Jan Ryśkiewicz
  • Wacław Pokrywczyński (? – 1972)

Przewodniczący Rady Miasta i Gminy

  • Czesław Kukawka (1973 – ?)
  • Roman Krawczyk
  • Wiktor Mejer
  • Andrzej Walczak (? – 1990)
  • Wacław Kurpik (1990 – 1994)
  • Antoni Sikorski (1994 – 2002)
  • Tadeusz Łojewski (2002 – 2006)
  • Jadwiga Jaroniewska (2006 – 2011)
  • Jerzy Cichocki (2011 – 2014)
  • Grzegorz Siwiński (od 2014)

Naczelnik miasta i gminy[edytuj]

  • Ludwik Zalewski (od 1973)
  • Stanisław Roszkiewicz
  • Józef Dużyński
  • Piotr Wajer
  • Zdzisław Ferenc
  • Tadeusz Łojewski (do 1990)

Wspólnoty wyznaniowe[edytuj]

Ponadto w mieście mieszkają wierni Kościoła Starokatolickiego Mariawitów, którzy należą do parafii pw. Przenajświętszego Sakramentu w Kadzidłowej. [22].

Osoby związane z miastem[edytuj]

  • Michał Biały, budowniczy kopalni soli, którego imieniem nazwano jeden z szybów, a także pierwszy dyrektor kopalni;
  • Cezary Chmielecki, doktor nauk medycznych, specjalista chorób wewnętrznych, pochodzący z kłodawskiej rodziny z tradycjami lekarskimi, od 2015 pełniący obowiązki dyrektora Niepublicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w Kole[23];
  • ks. Teofil Choynowski (zm. 1943), proboszcz parafii Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Kłodawie, zamordowany w obozie koncentracyjnym w Dachau; w budynku kościoła znajduje się tablica upamiętniająca to wydarzenie;
  • Zdzisław Domański (ur. 1943), polityk Polskiego Stronnictwa Ludowego, poseł na Sejm, burmistrz miasta Kłodawy, radny powiatu kolskiego;
  • ks. Jerzy Józef Dylewski, ksiądz prałat, absolwent Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku, od 1988 roku proboszcz parafii Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Kłodawie, z jego inicjatywy przeprowadzono gruntowny remont kościoła parafialnego, budynków plebanii i ogrójca kościelnego;
  • Jan Grzegorzewicz, historyk, dyrektor szkoły podstawowej i liceum ogólnokształcącego, autor „Kroniki Miasta Kłodawy”.
  • Aron Mordke Koźmiński (ur. 1865, zm. 1919), pochodzący z kłodawskiej rodziny żydowskiej, jeden z podejrzanych w sprawie morderstw dokonywanych w Londynie przez mężycznę o nieustalonej tożsamości, Kubę Rozpruwacza.
  • Ireneusz Niewiarowski (ur. 1953), polityk Platformy Obywatelskiej, poseł na Sejm i senator, absolwent Liceum Ogólnokształcącego w Kłodawie, działacz regionalny;
  • Perec Opoczyński (ur. 1892, zm. 1943), poeta, pisarz, w okresie międzywojennym mieszkał w Kłodawie i pracował jako nauczyciel języka hebrajskiego; ożenił się w mieście i wraz z rodziną wyjechał do Łodzi;
  • Michalina Remieszko (ur. 1901, zm. 1970), nauczyciel, kierowniczka Szkoły Powszechnej w Kłodawie, z jej inicjatywy utworzono w mieście liceum ogólnokształcące, pochowana na cmentarzu parafialnym w Kłodawie[24];
  • Andrzej Ruciński (ur. 1958), polityk Prawa i Sprawiedliwości, poseł na Sejm;
  • Jan Sierakowski herbu Ogończyk (ur. 1498, zm. 1589) – wojewoda łęczycki, marszałek Sejmu, zmarł w Kłodawie;
  • Michał Rawita Witanowski (ur. 1858, zm. 1943), regionalista, krajoznawca, historyk, farmaceuta; w latach 1890–1907 mieszkał w Kłodawie i prowadził własną aptekę; jest autorem książek historycznych dotyczących miasta; znajduje się tutaj ulica nazwana jego imieniem.

Zobacz też[edytuj]

Uwagi

  1. Samo starostwo było starostwem grodowym województwa brzeskokujawskiego.

Przypisy

  1. ab http://www.polskawliczbach.pl/Klodawa, w oparciu o dane GUS.
  2. Magazin für die neue Historie und Geographie Angelegt, t. XVI, Halle, 1782, s. 12.
  3. Województwo sieradzkie i województwo łęczyckie w drugiej połowie XVI wieku. Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 1998, s. 65.
  4. Kłodawa w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. IV: Kęs – Kutno. Warszawa, 1883.
  5. http://www.klodawaparafia.org/renowacja-kosciola.html.
  6. http://kolo.naszemiasto.pl/artykul/1525591,burmistrz-klodawy-odwolany,id,t.html.
  7. http://kolo.naszemiasto.pl/artykul/galeria/1531265,klodawa-pozar-w-kopalni-soli-zdjecia-wideo,id,t.html.
  8. http://konin24.info/konin.php/a,151,n,9101/Aktualnosci/Olejniczak-i-Sarnocinski-w-drugiej-turze.
  9. http://koninskagazetainternetowa.pl/2012/12/09/klodawa-robert-olejniczak-burmistrzem-klodawy-platforma-obywatelska-sie-cieszy/.
  10. http://www.e-kolo.pl/news.php?id=7424.
  11. http://www.fakt.pl/wydarzenia/polska/poznan/klodawa-wybuch-bomby-na-komisariacie/q8zwwgx
  12. http://wyborcza.pl/7,75398,21382526,komisariat-w-klodawie-to-byla-bomba-ukryta-w-gasnicy-w-srodku.html
  13. http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/7,114883,21380196,wybuch-bomby-na-komisariacie-w-klodawie-nikt-nie-zostal-ranny.html
  14. http://www.gim1klodawa.pl/pliki/Kalendarium.pdf.
  15. http://zspklodawa.org/index.php/historia-szkoly.
  16. https://nabor.pcss.pl/kolo/szkolaponadgimnazjalna/nabor/?service=external/eduHighInfo:SchoolDetails&sp=85370.
  17. http://sp2klodawa.superszkolna.pl/cms/15658/historia_szkoly.
  18. http://sp2klodawa.superszkolna.pl/cms/15661/dyrektorzy_szkoly_w_latach_19652013.
  19. Bip.klodawa.wlkp.pl/?p=document&action=save&id=2315&bar_id=439.
  20. http://poziomka-klodawa.cba.pl/index.php.
  21. Dane według wyszukiwarki zborów na oficjalnej stronie Świadków Jehowy (www.jw.org), dostęp z 8 czerwca 2014.
  22. Dane według [1] na oficjalnej stronie parafii Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w Nowej Sobótce i Kadzidłowej
  23. http://kurier-kolski.pl/2015/10/doktor-cezary-chmielecki-bedzie-zarzadzal-kolskim-szpitalem/.
  24. http://klodawa.eu/zycie-w-klodawie/edukacja-i-nauka/392-renowacja-grobu-wieloletniej-kierowniczki-szkoy-podstawowej-nr-1-w-kodawie-p-michaliny-remieszko.html.

Bibliografia[edytuj]

  • Piotr Maluśkiewicz. Województwo konińskie. Warszawa – Poznań 1983
  • Piotr Maluśkiewicz. Ziemia Konińska. Konin 1997
  • P. Anders, W. Gostyński, B. Kucharski, W. Łęcki, P. Maluśkiewicz, J. Sobczak, Z. Szmidt. 155x Wielkopolska. Poznań 2000

Linki zewnętrzne[edytuj]

'