Strony internetowe
Jeżeli chesz mieć własną stronę internetową, a Twoja firma znajduje się w miejscowości Kobylin - dobrze trafiłeś. Projektujemy, wdrażamy i tworzymy strony internetowe dla każdego. Napewno chesz aby klient wpisując w wyszukiwarkę nazwę "Twojej firmy + Kobylin" uzyskał informację o Twojej stronie oraz ofercie Twojej firmy. Dlatego jeżeli chcesz aby Twoja firma była dobrze widoczna kiedy wyszuka się informacje o mieście Kobylin warto stworzyć stronę korzystająć z naszych usług.
Pamietaj! jeśli "Strony Internetowe Kobylin" to tylko My.
Sklepy internetowe
Chcesz aby twój sklep był popularny i aby ludzie mogli go łatwo znaleźć, aby wpisując w wyszukiwarkę "sklep Kobylin" mogli trafić do twojej witryny i szybko oraz wygodnie zrobić zakupy? Potrzebujesz wydajnego i profesjonalnie wykonanego sklepu internetowego? Napisz teraz do nas. Projektujemy profesjonalne sklepy internetowe, dzięki naszym usługom możesz sprzedawać szybko i wygodnie w Internecie, na terenie miasta Kobylin i w całej Polsce!
Portfolio
Poniżej mozesz zobaczyć kilka nszych prac. Pamiętaj każdy sklep projektujemy indywidualnie pod konkretne potrzeby..
O mieście: Kobylin
|
|||
|
|||
| Państwo |  Polska |
||
| Województwo |  wielkopolskie |
||
| Powiat | krotoszyński | ||
| Gmina | Kobylin gmina miejsko-wiejska |
||
| Prawa miejskie | przed 1303 | ||
| Burmistrz | Rafał Nowacki (p.o) | ||
| Powierzchnia | 4,87 km² | ||
| Wysokość | 104 m n.p.m. | ||
| Populacja (30.06.2016) • liczba ludności • gęstość |
3 288[1] 675,2 os./km² |
||
| Strefa numeracyjna |
+48 65 | ||
| Kod pocztowy | 63-740 | ||
| Tablice rejestracyjne | PKR | ||
|
Położenie na mapie powiatu krotoszyńskiego
  Kobylin
|
|||
|
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
 Kobylin
|
|||
|
Położenie na mapie Polski
 Kobylin
|
|||
 51°42′58,14″N 17°13′36,05″E/51,716150 17,226681 |
|||
| TERC (TERYT) |
3012024 | ||
| SIMC | 0954478 | ||
|
Urząd miejski
Rynek Marszałka J. Piłsudskiego 163-740 Kobylin |
|||
| Strona internetowa | |||
Kobylin – miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Kobylin.
Według danych z 31 grudnia 2009 miasto miało 3130 mieszkańców[2].
Prywatne miasto szlacheckie lokowane w 1303 roku położone było w XVI wieku w województwie kaliskim[3].
Spis treści
Położenie[edytuj]
Położony jest nad strumieniem Radęca (dawniej Rzedziąca), u zbiegu linii kolejowych Krotoszyn-Leszno i Kobylin-Rawicz (nieczynna), przy drodze krajowej nr 36: Ostrów Wielkopolski-Krotoszyn-Rawicz-Lubin-Prochowice, około 16 km na zachód od Krotoszyna i około 45 km na zachód od Ostrowa.
Historia[edytuj]
Z 1303 roku pochodzi pierwsza wzmianka o Kobylinie jako mieście. Data samej lokacji pozostaje nieznana, doszło do niej jednak z pewnością wskutek starań ówczesnego właściciela, wojewody kaliskiego, Mikołaja Przedpełkowica z rodu Łodziów - być może doszło do niej jeszcze za panowania Przemysła II[4].
Pierwszą nazwą miasta była Wenecja. W przeszłości liczne jarmarki (do dziewięciu rocznie). Od 1456 roku w Kobylinie prowadzono szkołę przyklasztorną oo. Bernardynów. Jej absolwenci kierowali się zazwyczaj na studia do Krakowa. Byli wśród nich:
- Maciej z Kobylina - nauczyciel Mikołaja Kopernika,
- Piotr z Kobylina - profesor Uniwersytetu Krakowskiego, autor pierwszego znanego polskiego podręcznika, wydanego w 1541 roku O nauce ratowania położnic,
- Andrzej Glaber - profesor Uniwersytetu Krakowskiego, lekarz.
W czasie zaboru pruskiego Kobylin należał do powiatu Krotoszyn (1793-1919)[5]. Według spisu urzędowego z 1837 roku miasto liczyło 2 226 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 261 dymów (domostw)[5].
Podczas powstania wielkopolskiego mieszkańcy zorganizowali kompanię ochotniczą, która brała udział w walkach o Zduny i Rawicz. Podczas II wojny światowej w mieście i okolicy toczyły się zacięte boje. Kobylin został zajęty przez Armię Czerwoną 23 stycznia 1945 roku, ale już następnego dnia Wehrmacht ponownie zajął miasto na kilka godzin. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. leszczyńskiego.
Demografia[edytuj]
- Piramida wieku mieszkańców Kobylina w 2014 roku [1].
Zabytki[edytuj]
- ratusz miejski w Rynku, z herbem miasta nad wejściem,
- zabytkowe domy,
- kościół parafialny pw. św. Stanisława - kościół późnogotycki wzniesiony w latach 1512 – 1518 i przebudowany w 1782 roku:
- w ołtarzu głównym kościoła mieści się renesansowy tryptyk z około 1518 roku. Wykonany w drewnie lipowym i malowany temperą przez mistrza Franciszka z Sierakowa. Tryptyk przedstawia legendę o św. Stanisławie biskupie męczenniku. Na lewym skrzydle ukazano kupno wsi od Piotrowina i świadczenie przed królem, w środku zabójstwo, a po prawej oskarżenie i poćwiartowanie zwłok biskupich. W środkowej części znajduje się także wizerunek klęczącego biskupa Jana Konarskiego z Kobylina, fundatora ołtarza,
- na wyposażeniu wczesnorenesansowa kropielnica z 1518 roku,
- zespół klasztorny franciszkanów (OFM - Zakon Braci Mniejszych), pod wezwaniem Matki Bożej przy Żłóbku, którzy osiedlili się w Kobylinie w 1456 roku. Ufundowany przez Katarzynę, Wojciecha, Klimka i Mikołaja Kobylińskich, ówczesnych właścicieli miasta. Początkowo arcybiskup gnieźnieński Jan Sprowski był przeciwny tej fundacji, wyraził na nią zgodę dopiero w 1463 roku. Pierwsze budynki, zbudowane z drewna były usytuowane nad rzeką Rdęcą. Murowany gotycki kościół powstał pod koniec XV wieku. Najpierw zbudowano prezbiterium (które zachowało się do dziś), następnie powstał korpus kościoła (pod koniec XVI w.). W 1707 roku wojska rosyjskie walcząc przeciwko Szwedom zrabowali i spalili klasztor Benedyktynów. Klasztor odbudowano po zakończeniu działań wojennych, prace ukończono w 1720 roku. Świątynia jest budowlą wzniesioną z cegły, nawa główna została otynkowana, prezbiterium natomiast pozostało w stanie surowym. Od strony południowej do kościoła przylega klasztor, zbudowany w XVI wieku i rozbudowany w wieku XVII i XVIII. To budynek w stylu barokowym, z cegły, otynkowany, jednopiętrowy, częściowo podpiwniczony. Składa się z trzech skrzydeł, otaczających prostokątny wirydarz. Czwarte skrzydło jest wydłużone w kierunku północnym. Zarówno kościół, jaki i klasztor były wyposażone w cenne naczynia i liczne dzieła sztuki:
- na uwagę zasługuje kolekcja prowincjałów wielkopolskich, składający się z ośmiu obrazów późnobarokowych z końca XVIII wieku. W kruchcie (przedsionku kościoła) znajduje się nagrobek Jana Konarskiego, kasztelana kaliskiego (rzeźba z czerwonego marmuru – postać rycerza w zbroi), drewniany krucyfiks i zabytkowe prowadzące do wnętrza kościoła dwuskrzydłowymi, rzeźbionymi, drewnianymi drzwiami z 1726 roku,
- w podziemiach kościoła pochowano m.in. Jana Konarskiego (1599); poetę i historyka Samuela ze Skrzypna Twardowskiego (1661); starosta bielski, ojciec generała J.N. Umińskiego i dziadek błogosławionego Edmunda Bojanowskiego Hilary Umiński (1791),
- obok kościoła klasztornego wznosi się barokowa dzwonnica z pierwszej połowy XVIII wieku, drewniana, zbudowana według konstrukcji słupkowej oraz kapliczka (również z XVIII wieku), murowana i otynkowana. Znajdują się w niej dwie figurki gotyckie: Matki Bożej Bolesnej i Chrystusa Frasobliwego,
- cmentarz przykościelny,
Sport[edytuj]
- KS Piast Kobylin, klub piłkarski założony w 1924 roku, grający w sezonie 2012/2013 w III lidze, grupie kujawsko-pomorskiej-wielkopolskiej.
- UKS " SAMSON " - sekcja zapasów-styl wolny oraz sumo, klub odnosi sukcesy na arenie krajowej oraz międzynarodowej.
Zobacz też[edytuj]
Linki zewnętrzne[edytuj]
- Kobylin 3 (1) w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. IV: Kęs – Kutno. Warszawa, 1883.
Galeria[edytuj]
-
Zygumnt II August zezwala miastu Kobylin pobierać opłaty 1570 r. (miejsce przechowywania: Archiwum Państwowe w Poznaniu).
-
Stefan Batory potwierdza poprzednie przywileje Kobylina 1578 r. (miejsce przechowywania: Archiwum Państwowe w Poznaniu).
-
Zygmunt III Waza potwierdza poprzednie przywileje Kobylina 1589 r. miejsce przechowywania: Archiwum Państwowe w Poznaniu).
-
August II nadaje miastu Kobylin prawo odbywania jarmarków 1714 r. (miejsce przechowywania: Archiwum Państwowe w Poznaniu).
Przypisy
- ↑ ab http://www.polskawliczbach.pl/Kobylin, w oparciu o dane GUS.
- ↑ Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym (Stan w dniu 31 XII 2009 r.). Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2010-06, s. 104. ISSN 1734-6118. [dostęp 16 lipca 2010].
- ↑ Zenon Guldon, Jacek Wijaczka, Skupiska i gminy żydowskie w Polsce do końca XVI wieku, w: Czasy Nowożytne, 21, 2008, s. 179.
- ↑ Zbyszko Górczak: Najstarsze lokacje miejskie w Wielkopolsce (do 1314 r.), Poznań 2002, s. 110.
- ↑ ab Leon Plater: Opisanie historyczno-statystyczne Wielkiego Ksie̜ztwa Poznańskiego. Lipsk: Jan Nepomucen Bobrowicz, Ksie̜garnia Zagraniczna (Librairie Étrangère), 1846, s. 248.
|
|||||||||||||||||
|
||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||