Tworzenie stron internetowych

Konin

Sprawdź naszą ofertę w zakresie tworzenia stron www oraz sklepów internetowych. Nasza firma oferuje strony internetowe które przyciągną klientów w mieście Konin. Zapewniemy wyjątkowe podejście do Twojego biznesu. Niskie ceny i profesjonalne wykonanie zapewni Ci sukces. Miejsce w internecie jest jedną z metod na pozyskanie klientów dla Twojego biznesu, ładnie wykonana strona jest jednym z elementów który zachęcają kupującego do skorzystania z Twojej oferty. Nowoczesne technologie jakie wykorzystujemy zapewniają skuteczne wykonanie naszej usługi.

Strony internetowe

Jeżeli chesz mieć własną stronę internetową, a Twoja firma znajduje się w miejscowości Konin - dobrze trafiłeś. Projektujemy, wdrażamy i tworzymy strony internetowe dla każdego. Napewno chesz aby klient wpisując w wyszukiwarkę nazwę "Twojej firmy + Konin" uzyskał informację o Twojej stronie oraz ofercie Twojej firmy. Dlatego jeżeli chcesz aby Twoja firma była dobrze widoczna kiedy wyszuka się informacje o mieście Konin warto stworzyć stronę korzystająć z naszych usług.
Pamietaj! jeśli "Strony Internetowe Konin" to tylko My.

Sklepy internetowe

Chcesz aby twój sklep był popularny i aby ludzie mogli go łatwo znaleźć, aby wpisując w wyszukiwarkę "sklep Konin" mogli trafić do twojej witryny i szybko oraz wygodnie zrobić zakupy? Potrzebujesz wydajnego i profesjonalnie wykonanego sklepu internetowego? Napisz teraz do nas. Projektujemy profesjonalne sklepy internetowe, dzięki naszym usługom możesz sprzedawać szybko i wygodnie w Internecie, na terenie miasta Konin i w całej Polsce!

Portfolio

Poniżej mozesz zobaczyć kilka nszych prac. Pamiętaj każdy sklep projektujemy indywidualnie pod konkretne potrzeby..

O mieście: Konin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Ten artykuł dotyczy miasta. Zobacz też: Konin (ujednoznacznienie).
Konin
Konin, Rynek
Konin, Rynek
Herb Flaga
Herb Konina Flaga Konina
Państwo  Polska
Województwo  wielkopolskie
Powiat miasto na prawach powiatu
Data założenia przed 1283
Prezydent Józef Nowicki
Powierzchnia 82,2 km²
Wysokość 88 m n.p.m.
Populacja (2016)
• liczba ludności
• gęstość

75 607
919 os./km²
Strefa numeracyjna
63
Kod pocztowy 62-500 do 62-510
Tablice rejestracyjne PN
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa lokalizacyjna województwa wielkopolskiego
Konin
Konin
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Konin
Konin
Ziemia52°13′39″N 18°15′41″E/52,227500 18,261389
TERC
(TERYT)
3062011
SIMC 0948667
Urząd miejski
pl. Wolności 1
62-500 Konin
Strona internetowa
BIP
Widok z mostu Warszawskiego na Wartę (w czasie powodzi w 2010)

Koninmiasto na prawach powiatu w środkowej Polsce, w województwie wielkopolskim, położone w Dolinie Konińskiej, nad Wartą; siedziba powiatu konińskiego, główny ośrodek Konińskiego Zagłębia Węgla Brunatnego.

Konin był miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego[1].

Położenie[edytuj]

Konin jest położony w Dolinie Konińskiej nad rzeką Wartą, we wschodniej części województwa wielkopolskiego.

W latach 1975–1998 stolica województwa konińskiego.

Historia[edytuj]

Początki miasta[edytuj]

Pierwsza wzmianka o Koninie (tj. wójcie Gosławie z Konina) pochodzi z 1293 r. Konin był początkowo osadą na wyspie wśród rozlewisk Warty strzegącą brodu, a następnie mostu (pierwsza wzmianka z 1328 r.) na szlaku między Kaliszem a Kruszwicą. Miasto zostało zniszczone przez Krzyżaków w 1331 r., następnie odbudowane na polecenie Kazimierza Wielkiego w latach 1333–1370. Wtedy to zostało otoczone murem i stało się siedzibą powiatu sądowego (starosta rezydował w obecnie już nieistniejącym zamku), w którym odbywały się sądy szlacheckie: ziemski i grodzki (przetrwały do rozbiorów)[2]. Miasto rozwijało się w XV i XVI w.

W XVII w. nadeszło pasmo klęsk: epidemia (1628–1631), seria pożarów, w czasie potopu szwedzkiego okupacja i złupienie miasta przez Szwedów (1655).

Do 1793 Konin leżał w województwie kaliskim, w wyniku II rozbioru Polski znalazł się na obszarze zaboru pruskiego, od 1795 w departamencie kaliskim Prus Południowych, a po 1807 w departamencie kaliskim Księstwa Warszawskiego. Po kongresie wiedeńskim (1815) Konin znalazł się w województwie kaliskim Królestwa Polskiego, a po 1837 w guberni kaliskiej. W latach 20. XIX wieku powstało wiele nowych budynków. Ostatecznie rozebrane zostały resztki zamku, a w jego miejscu powstała dzielnica żydowska. W czasie powstania styczniowego w 1863 w okolicy miało miejsce kilka potyczek i bitew; po powstaniu miasto zostało objęte represjami władz rosyjskich.

W okresie popowstaniowym miasto rozwija się pomyślnie.[potrzebny przypis] Powstaje fabryka maszyn rolniczych i inne, drobne zakłady. Już w 1905 uruchomiona została centrala telefoniczna. Zabudowa sięgała poza średniowieczne granice. Rozrastają się przedmieścia: Kaliskie, Kolskie i Słupeckie. Trwał proces brukowania ulic, a od 1916 (wybudowanie elektrowni miejskiej) elektryfikacji miasta.

Okres I wojny światowej[edytuj]

Podczas I wojny światowej, pod koniec sierpnia 1914 r. Konin został zajęty przez wojska niemieckie[3]. 11 listopada 1918 doszło do strzelaniny na placu Wolności w Koninie. W tym dniu budynek szkoły handlowej, znajdującej się w kamienicy Zemełki, został przejęty przez POW. Wiadomość ta zgromadziła tłum uczniów przed budynkiem. W tym czasie żołnierze POW udali się do gmachu starostwa z prośbą o wydanie broni. Jeden z niemieckich urzędników zadzwonił do koszar z prośbą o interwencję. Przybyli żołnierze, zastawszy tłum na placu otworzyli w jego kierunku ogień. W wyniku salwy zginęło 5 osób, a dwie następne zmarły w szpitalu. Pogrzeb ofiar przerodził się w dużą manifestację uczuć patriotycznych. W 1984 na kamienicy osłonięto tablicę ku czci ofiar[4]. 12 listopada 1918 siły okupacyjne opuściły miasto[3].

II Rzeczypospolita[edytuj]

Po odzyskaniu niepodległości Konin był kilkunastotysięcznym miastem powiatowym położonym na uboczu uczęszczanych szlaków komunikacyjnych. Pewne ożywienie gospodarcze przyniosła budowa linii kolejowej Strzałkowo – Kutno, łączącej miasto z Poznaniem i Warszawą (otwartej w 1922 roku) oraz kanału Warta–Gopło (rozpoczętego w 1937 roku)[3].

II Wojna Światowa[edytuj]

Po wybuchu II wojny światowej, od 1 września 1939 r. obiekty kolejowe w Koninie były bombardowane przez niemieckie lotnictwo, po czym miasto zostało zajęte przez wojska niemieckie 14 września 1939 r[3]. Podczas wojny Konin był siedzibą niemieckich władz powiatowych i należał do ziem włączonych do terenów III Rzeszy (jako część Kraju Warty). W czasie okupacji Niemcy dokonali w okolicznych lasach eksterminacji ludności żydowskiej, która w 1939 r. stanowiła ok. 21% ogółu mieszkańców miasta. Z miasta w latach 1939-1941 wysiedlono również większość Polaków do Generalnego Gubernatorstwa, a w zamian sprowadzono Niemców w ramach akcji kolonizacyjnej Heim ins Reich.

Konin został wyzwolony spod okupacji niemieckiej 20 stycznia 1945 r. przez wojska radzieckie 8 Zmechanizowanego Korpusu Pancernego gen. Iwana Driemowa ze składu 1 Armii Gwardii gen. Katukowa.

Polska Ludowa[edytuj]

Już w lutym 1945 roku powołano w mieście komitet powiatowy Polskiej Partii Robotniczej (na ul. Mickiewicza 21 w 1972 roku wmurowano tablicę pamiątkową upamiętniającą pierwsze posiedzenie komitetu). W tym samym roku naprawiono most na Warcie a na korycie Ulgi zmontowano most wojskowy oraz uruchomiono odkrywkę w Morzysławiu. W 1945 roku przed ratuszem ustawiono Pomnik Wdzięczności poświęcony Armii Czerwonej. Rok później rozpoczęła działalność brykietownia w Marantowie. W 1948 roku rozpoczęło działalność Liceum Pedagogiczne w Morzysławiu. W latach 1949 do 1953 roku budowano pierwsze w Koninie osiedle mieszkaniowe przy stacji PKP. W 1948 roku uruchomiono nową drogę wodną łączącą Wartę z Jeziorem Gopło. Junacy z 20 Brygady Powszechnej Organizacji "Służba Polsce" wybudowali w latach 1948 - 1952 wał przeciwpowodziowy wzdłuż brzegu Warty. W 1952 roku oddano do użytku nowy most na Warcie.

Od 1953 roku rozpoczął się gwałtowny rozwój miasta w Polsce Ludowej związany z odkryciem złóż węgla brunatnego. W tym roku uzyskano pierwszy węgiel z odkrywki "Niesłusz". W latach 1953 - 58 trwała budowa pierwszego etapu elektrowni "Konin". W 1958 roku rozpoczęto wydobywanie węgla z odkrywki "Gosławice". 1958 rok to również moment założenia Muzeum Regionalnego w mieście przez miejscowy oddział PTTK. W 1959 roku na terenie starego cmentarza żydowskiego ustawiono Pomnik Ofiar Faszyzmu.

W 1960 roku Konin liczył 17, tys. mieszkańców

W 1961 roku rozpoczęto budowę Huty Aluminium "Konin"(zakończono w 1966 roku). Rok później Konin uzyskał połączenie pociągiem elektrycznym z Warszawą. Rozpoczęto również eksploatację odkrywki "Pątnów" a rok później uruchomiono elektrownię "Pątnów". W 1964 roku oddano do użytku zelektryfikowany odcinek linii kolejowej Poznań - Konin oraz rozpoczęto eksploatację odkrywki "Kazimierz". W 1964 roku na pl. Zamkowym odsłonięto obelisk poświęcony pamięci poległych w latach czterdziestych milicjantów i ormowców. Miasto również rozrastało się terytorialnie. Od 1965 roku trwała budowa osiedla Kurów. W 1967 roku do Konina przyłączono wsie Chorzeń, Marantów, Morzysław i Niesłusz. W 1968 roku oddano do użytku gmach siedziby oddziału NBP

W 1970 roku Konin liczył 40, 7 tys. mieszkańców.

W 1970 roku rozpoczęło działalność Dom Kultury Zagłębia Konińskiego (na ówczesnym Placu PZPR). Dysponował on salą widowiskową na 500 miejsc i kinem "Centrum". W tym roku ruszyło również wydobycie z odkrywki "Jóźwin". W 1972 roku uruchomiono w Hucie "Konin" walcownię. W tym roku rozpoczął też działalność Pałac Sportu (głównym projektantem był mistrz szabli Wojciech Zabłocki). Na początku lat 70-tych (1973 rok) oddano do użytku wielospecjalistyczny szpital wojewódzki na 700 łóżek z Liceum Medycznym. W 1974 roku pierwsze pociągi ruszyły z Konina do Kazimierza Biskupiego. W tym samym roku otwarto Dom Handlowy "Centrum" oraz hotel "Konin" (wg. projektu H. Kleszczewskiego)i stadion "XXX lecia" na 30 tys. widzów. W latach 70-tych rozpoczął działalność Koniński Kombinat Budowlany. Z produkowanych przez niego prefabrykatów zbudowano m. in. osiedle "Zatorze". W mieście działały również Konińskie Zakłady Naprawcze Przemysłu Węgla Brunatnego. 1 stycznia 1975 roku ruszyła produkcja w Zakładzie Badawczo-Rozwojowym "Polmos". W 1975 roku oddano do użytku amfiteatr na 4600 miejsc.

Od 1972 r. codziennie o 12.00 rozlegał się z wieży ratusza hejnał skomponowany przez Witolda Friemanna (w tym roku został honorowym obywatelem miasta).

1 czerwca 1975 roku Konin stał się stolicą województwa konińskiego (był nią do 1998 r.).

W 1976 roku terytorium miasta powiększono o 7 sołectw (w tym : Gosławice, Maliniec i Pątnów). W 1976 roku rozpoczęło działalność Towarzystwo Przyjaciół Miasta Konina (kontynuator działalności Konińskiego Towarzystwa Regionalnego działającego od 1963 r.). Od tego roku w Hucie Aluminium organizowano plenery malarskie i rzeźbiarskie, których wynikiem były m. in rzeźby plenerowe umieszczone na terenie miasta. W tym też roku w mieście rozpoczął działalność Ośrodek Oddziaływania Kulturalno -Oświatowego Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu. Działały tu też punkty konsultacyjne Akademii Ekonomicznej i Politechniki w Poznaniu. W 1977 roku odsłonięto aluminiowy pomnik Lotników a w 1978 roku na ulicy Kolskiej wystawiono pomnik Zofi Urbanowskiej dłuta K. Łukaszewskiego. Pod koniec lat 70-tych w czynie społecznym budowano park Przyjaźni o powierzchni 90 ha[5].

Okres po 1989 roku[edytuj]

Od 1 stycznia 1999 r. jest miastem na prawach powiatu i siedzibą powiatu konińskiego. W 1990 prezydentem został Marek Waszkowiak, który sprawował urząd do 1994 r. Jego następcą został Kazimierz Pałasz (4 kadencje) w latach 1994 - 2010. W 2010 r. nowym prezydentem został wybrany Józef Nowicki, startujący z ramienia SLD, który wygrał również wybory w 2014 roku.

Demografia[edytuj]

 Osobny artykuł: Ludność Konina.
  • Wykres liczby ludności Konina na przestrzeni ostatnich 6 stuleci[6][7]

Największą populację Konin odnotował w 2000 r. – według danych GUS 83 517 mieszkańców[8].

Według prognozy ludności Konina w 2030 r. liczba ta spadnie do 66 664 mieszkańców[9].


  • Piramida wieku mieszkańców Konina w 2014 roku[10].


Piramida wieku Konin.png

Zabytki[edytuj]

Starówka[edytuj]

(część Konina położona na lewym brzegu Warty)

Synagoga i żydowski „dom nauki” znajdujący się obok synagogi
Dawniej budynek Starostwa Powiatowego a obecnie Urząd Miasta
  • Grodzisko Kaszuba - odkryte w 1966 roku, datowane na VI-VII wiek naszej ery, w wieku X-XII rozrosło się do 120 metrów średnicy, położone u ujścia Powy, na szlaku ze Starego Miasta przez Rumin i bród na Warcie do wsi Chorzeń koło Konina. Grodzisko pełniło głównie funkcję kontroli przeprawy przez rzekę Wartę. Obecnie zachowane pozostałości to długie na 15 metrów i szerokie na 6 metrów i wysokie na 2,30 metra nad poziom rzeki resztki wałów.[11]
  • Słup Koniński – najstarszy znak drogowy w Europie Środkowo-Wschodniej. Mieści się przy kościele św. Bartłomieja na konińskiej Starówce. Inskrypcja na nim głosi, że został ufundowany przez komesa Piotra Włostowica w 1151 r. Pierwotnie (do 1828 r.) umiejscowiony był w okolicach konińskiego zamku na obecnym Pl. Zamkowym, dawniej zwanym Rynkiem Garncarskim, a przez ludność żydowską Tepper Mark. Wskazywał połowę drogi z Kalisza do Kruszwicy. W 2010 r. przeprowadzono jego renowację[12].
  • Kościół św. Bartłomieja, gotycki, o układzie bazylikowym, trójnawowy. Pochodzi z XIV w. Od południowej strony kaplice gotycka NMP i renesansowa koninianina Jana Zemełki, w której znajdują się bogato intarsjowane stalle z ornamentami roślinnymi, ptakami i jednorożcami oraz gotycka rzeźba Matki Boskiej z XVI wieku. W kruchcie bocznej z 1866 r. znajduje się gotycka kropielnica. Sklepienia: siatkowe w prezbiterium i gwiaździste w nawach. Polichromię i witraże wykonał w latach 1908-1910 Eligiusz Niewiadomski, późniejszy zabójca pierwszego prezydenta RP Gabriela Narutowicza. Drzwi frontowe posiadają brązowe maszkarony z XV wieku, w kształcie lwich głów. Kościół przyozdobiony jest pomnikami:
W skarbcu kościelnym znajduje się kielich z 1536 r., wykonany przez konińskiego mistrza złotnika – Bartłomieja. W pobliżu znajdują się dzwonnica z 1878 r. oraz słup koniński (patrz wyżej).
  • Dzwonnica kościoła św. Bartłomieja z 1878 r., ufundowana przez koninianina Walentego Modrzejewskiego
  • Plebania kościoła farnego, wybudowana w stylu klasycystycznym w początku XX wieku, ozdobiona pilastrami jońskimi.
  • Zespół klasztorny oo. Reformatów:
    • Klasztor oo. Reformatów, wybudowany w 1733 r., na planie podkowy, z wirydarzem pośrodku. Posiada dwie kondygnacje, oddzielane gzymsem kordonowym. U zbiegu skrzydeł północnego i wschodniego znajduje się rotunda na cokole (pierwotnie biblioteka).
    • Kościół św. Marii Magdaleny, wybudowany w 1727 r. Barokowy. Posiada jedną nawę i trzy późnobarokowe ołtarze z połowy XVIII w. W kościele znajdują się też dwie zabytkowe rzeźby: ludowa Pieta Chrystusa Frasobliwego z 1430 r. oraz gotycka Madonna z Dzieciątkiem z 1490 r.
  • klasycystyczny ratusz, zaprojektowany przez Andrzeja Pelletiera, został wybudowany między 1796 a 1803 na ówczesnym rynku, o średniowiecznym układzie urbanistycznym i kształcie mocno wydłużonego wrzeciona na osi północ-południe. Ze względu na ograniczoną szerokość rynku, rozchodzące się jezdnie, przyległe do ścian ratusza, „uformowały” nietypowe ustawienie bocznych ścian i dlatego rzut tego 2-kondygnacyjnego budynku ma kształt trapezu. Dach jest 4-spadowy, pokryty dachówką, ale przez nietypowy rzut posiada unikatowe połacie boczne – płaszczyzny prostokreślne o kształcie paraboloid hiperbolicznych. Ratusz ma nadbudowaną osiemnastowieczną wieżą zegarową licowaną drewnem (zegar pochodzi z klasztoru w Lądzie). Fronton z 4 kolumnami doryckimi wielkiego porządku i trójkątnym tympanonem z herbem Konina. Wnętrza przyozdobione są witrażami z początku XX w., a sufit Sali Rady Miejskiej – stiukowym plafonem.
  • Jatki Miejskie, wybudowane w stylu klasycystycznym w początku XIX w., ozdobione kolumnadą w stylu doryckim. Obecnie pełnią funkcję sali ratuszowej
  • Synagoga, wybudowana w latach 1825-1829, nawiązuje w stylu do budowli bizantyńskich. Pierwotnie budynek stanowił bryłę na planie prostokąta. W 1883 roku do strony północnej na całej długości dobudowano dwukondygnacyjny element z przeznaczeniem na salę modlitw dla kobiet, a w części zachodniej przedsionek. Znajdowała się tam biblioteka miejska, która została przeniesiona na ulicę Dworcową.
  • Żydowski „dom nauki” („bes medresz” – „bet ha-midrasz”) znajdujący się obok synagogi, zbudowany w 1883 roku. Obecnie znajduje się w nim oddział Miejskiej Biblioteki Publicznej.
  • Rynek (dawniej zwany Dużym Rynkiem, Rynkiem Pierwszym, obecnie Plac Wolności). Do 1786 r. na jego środku stał ratusz.
    • Kamienica Jana Zemełki, wybudowana w końcu XVI w. Była pierwszym murowanym budynkiem świeckim w mieście. Cechy renesansowe utraciła w kilku przebudowach. Dwukondygnacyjna, z dwuspadowym dachem. Sklepienia: beczkowe w sieni i piwnicach, a kolebkowo-krzyżowe w piwnicach i na parterze.
    • Gmach Starostwa Powiatowego w Koninie. Budynek o wyraźnych cechach klasycystycznych, kryty dachem naczółkowym, powstał w 1828 r. według projektu architekta T.K. Pelletiera, Budowniczego Obwodu Konińskiego. Miał być siedzibą władz rozległego obwodu konińskiego. Obwód tworzyły ówczesne powiaty koniński i pyzderski, z których w 1866 r., po reformie administracyjnej zaboru rosyjskiego, utworzono po raz pierwszy w historii powiaty kolski, turecki i słupecki. Powiat koniński wydatnie zmniejszono, a pyzderski zniknął na zawsze.
    • Kamienica klasycystyczna na narożniku Pl. Wolności i ul. Zofii Urbanowskiej ozdobiona pilastrami jońskimi oraz tympanonem z wieńcem i datą 1840. Przed II wojną światową mieścił się w niej Hotel Litewski.
    • Kamienica zwana „Grodzką” klasycystyczna z I połowy XIX wieku na Placu Wolności, ornamentowana pilastrami jońskimi oraz ozdobiona gankiem z dwustronnymi schodami. W czasach carskich więzienie (więziono tam legendarnego kapucyna ks. Maksymiliana Tarejwę, dowódcę powstania styczniowego na ziemi konińskiej). Przed II wojną światową mieścił się w niej Hotel Polski.
  • Zajazd „Pod Jelonkiem” położony na skrzyżowaniu ul. Kolskiej i 3 Maja. Wybudowany w końcu XVIII wieku. Długi, narożnikowy, jednokondygnacyjny budynek z poddaszem posiadający skromne cechy klasycystyczne. Nad wjazdem na podwórze zachowany herb zajazdu – jelonek.
  • Zespół kamienic staromiejskich, dwu- i trzykondygnacyjnych, rzadziej jednokondygnacyjnych. Budowane od XVI do XX wieku. Większość zabudowy z początku i I połowy XIX wieku. W Rynku (obecnie Plac Wolności) 6 stylowych kamienic klasycystycznych, w dalszych okolicach klasycyzujące, np. stylowa kamienica rejenta Sikorskiego z II połowy XIX wieku, kamienica Essowej z ok. 1850 r., neoklasycystyczna kamienica „Stary Dom”, kamienice przy ulicy 3 maja i na Placu Zamkowym.
  • Kościół ewangelicko-augsburski Świętego Ducha i jego plebania z XIX wieku.
  • Eklektyczny pałac E. Reymonda z 1880 r.
  • Budynek dawnego więzienia z XIX wieku, obecnie Centrum Kształcenia Ustawicznego
  • Dworek Zofii Urbanowskiej, pisarki, honorowej obywatelki miasta, z 2 połowa XIX wieku.
  • Park Miejski im. Fryderyka Chopina z połowy XIX wieku. Najstarszy park w mieście, posiada liczne okazy starego drzewostanu, zwierzyniec, place zabaw dla dzieci.
  • Elektrownia miejska, wzniesiona przez Niemców w 1916 r., dawniej mieszcząca również łaźnie
  • Most Toruński

Gosławice[edytuj]

Zamek w Koninie-Gosławicach i znajdujący się obok zamku skansen
Kościół św. Andrzeja w Koninie-Gosławicach
  • Zamek, wybudowany w latach 1420-1426 przez biskupa poznańskiego Andrzeja Łaskarza herbu Godzięba, gotycki. Rezydencję typu dwór obronny zbudowano bez wieży. Pierwotnie zachowały się mury do wysokości I piętra oraz mur zewnętrzny. Po odrestaurowaniu w 1978-1986 siedziba Muzeum Okręgowego.
  • Skansen budownictwa wiejskiego w sąsiedztwie zamku – wiatraki, kuźnia, stodoły oraz zrekonstruowany dworek z XIX w. Dwukondygnacyjny, o konstrukcji szachulcowej, kryty dwuspadowym dachem łamanym.
  • Kościół św. Andrzeja Apostoła w Gosławicach, gotycko-neogotycki. Ufundowany przez właściciela Gosławic biskupa poznańskiego Andrzeja Łaskarza herbu Godzięba. Zbudowany na planie krzyża greckiego. Sklepienie palmowe wspiera centralnie usytuowana kolumna. Do ośmiobocznej nawy przylegają tworząc ramiona krzyża: prezbiterium, dwie kaplice i kruchta. Wewnątrz kościoła są trzy neogotyckie ołtarze z końca XIX wieku oraz ośmioboczna chrzcielnica kamienna z początku XVI w. Kościół częściowo zrujnowany w XVII wieku został odbudowany w latach 1755-1775. Dachy i wieżyczka w stylu neogotyckim pochodzą z końca XIX wieku, w końcu XX wieku dokonano renowacji dachu oraz przebudowano wieżyczkę, podwyższając ją.
  • Spichlerz – zbudowany w stylu klasycystycznym w 1838 roku przez Hektora Kwileckiego, właściciela dóbr Gosławice
  • Budynek Gorzelni z XIX wieku

Morzysław[edytuj]

  • Neobarokowy kościół św. Wojciecha z 1905-1914, wzniesiony częściowo na fundamentach starszej świątyni z XVIII w.
    • Dzwonnica kościoła św. Wojciecha z 1902 r.
    • Cmentarz kościelny z XIV – XV w. (ul. Staromorzysławska)

Centrum[edytuj]

Nieczynna wieża ciśnień przy dworcu PKP w Koninie (obecnie galeria „Wieża Ciśnień”)
Skrzyżowanie Alei 1 Maja z ulicą Dworcową w Koninie
  • zabytkowe wieże ciśnień: jedna z początku lat 20. XX w. położona przy dworcu PKP (obecnie galeria Wieża Ciśnień), druga z początku lat 40. XX w. przy ulicy Parowozownia
  • dworek z początku XX w. przy Alejach 1 Maja – dawny pałacyk ślubów – obecnie w odrestaurowanym dworku mieści się hotel i restauracja „Pałacyk”
  • dworek z początku XX w. przy ul. Bydgoskiej 7 – obecnie w odrestaurowanym dworku mieści się siedziba firmy „Provident”

Podział administracyjny miasta[edytuj]

Konin oficjalnie podzielony jest na 19 obrębów :

  • Część lewobrzeżna (tzw. stary Konin)

Gospodarka[edytuj]

Zwałowarka KWB Konin

Konin jest głównym ośrodkiem przemysłu, Konińskiego Zagłębia Węgla Brunatnego. Obecność złóż węgla brunatnego w pobliżu miasta zadecydowała o powstaniu Zespołu Elektrowni Pątnów-Adamów-Konin, który dostarcza ok. 8,5% wytwarzanej w Polsce energii elektrycznej[13]. 3 spośród 4 elektrowni należących do Zespołu położone są na obszarze Konina. W mieście znajduje się również jedyna w Polsce huta aluminium, która jeszcze do niedawna wykorzystywała znaczną część energii elektrycznej produkowanej przez konińskie elektrownie, z uwagi na energochłonność hutnictwa aluminium. Obecnie, po zamknięciu wydziału elektrolizy, zapotrzebowanie na energię jest dużo mniejsze. Huta aluminium, wytwarza ponad 80 tys. ton wyrobów walcowanych rocznie[14]. Dwie konińskie elektrownie oraz nowo wybudowana elektrownia Pątnów II produkują blisko 8,5% mocy krajowej[15]. Miasto słynęło także z przemysłu odzieżowego,w mieście działały 3 duże zakłady odzieżowe między innymi dawny oddział gnieźnieńskiego Polanexu przekształcony po 1990 roku w ZPO Konwart który w 2009 roku ogłosił upadłość. Stopa bezrobocia w mieście według stanu na koniec lipca 2016 r wynosi 10,1%. W Powiatowym Urzędzie Pracy zarejestrowanych było 4481 mieszkańców miasta[16]. W Koninie znajduje się port rzeczny łączący miasto z Morzem Bałtyckim.

W 2013 r. wydatki budżetu samorządu Konina wynosiły 404,63 mln zł, a dochody budżetu 394,66 mln zł[17][18]. Zadłużenie (dług publiczny) samorządu na koniec 2013 r. wynosiło 116,5 mln zł, co stanowiło 29,51% wysokości jego dochodów[19].

Transport[edytuj]

Transport drogowy[edytuj]

Konin jest węzłem drogowym. Tuż przy południowej granicy Konina przebiega Autostrada A2 ŚwieckoStryków (Łódź), będąca częścią trasy europejskiej E30. Połączenie z autostradą zapewniają dwa węzły: Konin – Zachód (dawniej nazywany Modła) i Konin – Wschód (dawniej Żdżary). Miasto przecina droga krajowa nr 92 łącząca Rzepin z Łowiczem i droga krajowa nr 25 z Bobolic do Oleśnicy.

Mosty[edytuj]

W obrębie miasta znajdują się cztery mosty drogowe na Warcie: dwa łączące dzielnice południowe z północnymi: Most im. Marszałka Józefa Piłsudskiego w centrum Konina w ciągu drogi krajowej nr 92 i Most Unii Europejskiej w ciągu drogi krajowej nr 25. I dwa mosty komunikujące Starówkę: Most Warszawski w ciągu drogi krajowej nr 92 i Most Toruński w ciągu ulicy Wojska Polskiego, a także most na Kanale Warta-Gopło w ciągu drogi wojewódzkiej nr 266.

Transport autobusowy[edytuj]

Komunikację autobusową w Koninie i okolicach zapewnia przedsiębiorstwo PKS Konin oraz prywatni przewoźnicy: Euromatpol i Andrew Bus. Do Konina kursują m.in. autobusy PKS Poznań, PKS Łódź, PKS Turek, Kujawsko-Pomorskiego Transportu Samochodowego, Mobilis PKS Mrągowo, PKS Gniezno, PKS Tomaszów Mazowiecki i Arriva Bus Polska oraz prywatnych przewoźników: Nadgoplańskiej Komunikacji Autobusowej w Kruszwicy, Trako Bus Wrocław, Andrew Bus Uniejów, BP Tour Lublin, Eko-Stamar Końskie. Konin posiada bezpośrednie połączenia autobusowe z Poznaniem, Wrocławiem, Łodzią, Bydgoszczą, Lublinem, Giżyckiem, Toruniem, Włocławkiem i in. Najpopularniejsze kierunki lokalne to Słupca, Turek, Koło, Licheń, Zagórów, Tuliszków, Ślesin, Kramsk i Kleczew.[potrzebny przypis]

Komunikacja miejska[edytuj]
Solaris Urbino MZK Konin

Miejski Zakład Komunikacji (MZK Konin) zapewnia przewozy autobusowe na terenie miasta i jego najbliższych okolic. Obsługuje 22 linie, mając do dyspozycji 55 autobusów, w tym 8 przegubowych[20].

Linie MZK Konin[edytuj]

50,51,52,53,54,54b,55,56,57,58,59,60,61,62,64,65,66,67,69,70,71

Przebieg linii w osobnym artykule: ( Przebieg linii MZK Konin)

Transport kolejowy[edytuj]

 Osobny artykuł: Transport kolejowy w Koninie.

Początki kolei żelaznych w Koninie sięgają początku XX w. W 1912 roku otwarto kolej wąskotorową Cukrowni Gosławice o prześwicie 750 mm, przedłużoną w 1914 roku (podczas I wojny światowej) do Czarkowa pod Koninem (stacja Konin Wąskotorowy)[3]. W styczniu 1922 oddano do użytku 111 km 2-torową normalnotorową linię kolejową Kutno – Konin – Strzałkowo[3].

Obecnie Konin jest stacją węzłową na 475 km 2-torowej zelektryfikowanej linii kolejowej Frankfurt nad Odrą-PoznańKutnoWarszawa Zachodnia, będącym częścią międzynarodowej trasy E20 BerlinMoskwa.

Od maja 1974 do maja 1996 funkcjonowała w ruchu pasażerskim 14,3 km linia kolei normalnotorowej z centrum miasta przez Niesłusz, Marantów, Maliniec, Gosławice, Pątnów do Kazimierza Biskupiego. Własne normalnotorowe linie kolejowe posiada także KWB Konin, do przewozu węgla brunatnego z odkrywek do elektrowni Pątnów i Konin – około 100 km szlaków o napięciu 2,4 kV, z czego najdłuższe to:

Stacje kolejowe

Transport wodny[edytuj]

Rzeka Warta oraz Kanał Ślesiński umożliwiają komunikację drogami wodnymi z głównymi rzekami Polski: Wisłą i Odrą. W dzielnicy Osiedle Morzysław (Konin) znajduje się port rzeczny oraz śluza.

Transport lotniczy[edytuj]

Około 12 km od miasta, w Kazimierzu Biskupim znajduje się lądowisko Konin-Kazimierz Biskupi.

W 2012 przy ul. Szpitalnej oddano do użytku sanitarne lądowisko.

Edukacja[edytuj]

Przedszkola:

  • Przedszkola: 1, 2, 4, 5, 6, 7, 8, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 25, 31, 32 oraz niepubliczne

Szkoły podstawowe:

Szkoła Podstawowa nr 1 w Koninie
  • Szkoły Podstawowe: 1, 3, 4, 5, 6, 8, 9, 10, 11, 12, 15

Gimnazja:

  • Gimnazja nr. 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 oraz 2 niepubliczne

Szkoły ponadgimnazjalne:

Uczelnie:

Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa – budynek przy ulicy Popiełuszki w Koninie-Morzysławiu

Inne instytucje oświatowe:

  • Kuratorium Oświaty w Poznaniu – Delegatura w Koninie
  • Szkoła Muzyczna I i II Stopnia im. I.J. Paderewskiego w Koninie

Placówki oświatowe:

  • Bursa Szkolna nr 1 im. Ryszarda Michalskiego
  • Centrum Kształcenia Praktycznego w Koninie
  • Centrum Kształcenia Ustawicznego im. Stefana Batorego w Koninie
  • Międzyszkolny Ośrodek Sportowy w Koninie
  • Miejska Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna
  • Miejski Ośrodek Doskonalenia Nauczycieli
  • Młodzieżowy Dom Kultury
  • Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy im. Janusza Korczaka w Koninie
  • Schronisko Młodzieżowe

Kultura[edytuj]

Corocznie, w czerwcu, odbywa się Międzynarodowy Dziecięcy Festiwal Piosenki i Tańca, w którym uczestniczą wykonawcy z Europy oraz miast partnerskich.

W Koninie znajduje się Muzeum Okręgowe z 14 wystawami stałymi i skansenem etnograficznym[24].

W mieście działa Orkiestra Dęta KWB Konin, a także chór Konin Gospel Choir.

Cykliczne imprezy artystyczno-kulturalne odbywające się w Koninie:

  • Międzynarodowy Dziecięcy Festiwal Piosenki i Tańca
  • Międzynarodowy Festiwal Muzyki Gospel „Gospel nad Wartą”
  • Międzynarodowy Festiwal „Bluesonalia”
  • Ogólnopolski Konkurs Pianistyczny dla Szkół Muzycznych
  • Ogólnopolski Festiwal Pianistyczny „Chopinowskie Interpretacje Młodych”
  • Ogólnopolski Konkurs Filmów Amatorskich
  • Ogólnopolski Konkurs Gitary Klasycznej
  • Ogólnopolski Konkurs Poetycki o „Nagrodę Milowego Słupa”
  • Festiwal Jazzonalia
  • Konińskie Derby Kabaretowo – Estradowe
  • HardCore Show - cykl koncertów ze sceny hardcore punk w latach 1998 - 2005
  • Punkowe Słoneczko - cykl koncertów punkowych, hardcore punk, crust punk

Ośrodki kultury[edytuj]

  • Centrum Kultury i Sztuki w Koninie
  • Koniński Dom Kultury
  • Młodzieżowy Dom Kultury
  • Osiedlowy Dom Kultury Zatorze
  • Dom kultury Oskard
  • Centrum Kultury Chrześcijańskiej
  • Klub „Energetyk” (należący obecnie do Młodzieżowego Domu Kultury)
  • Klub „Hutnik”
  • Studio „Pax” - muzyczna scena hardcore

Biblioteki[edytuj]

Konin – Miejska Biblioteka Publiczna
  • Biblioteka PWSZ
  • Miejska Biblioteka Publiczna, filie 2 – 12, filia muzyczna, filia dla niewidomych, filia dla dzieci
  • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna

Kina[edytuj]

  • „Centrum”
  • „Helios”
  • „Oskard”
  • „Górnik” – dawny Kinoteatr „Polonia” (aktualnie nieczynne)

Galerie[edytuj]

  • „Giotto”
  • „Wieża ciśnień”
  • „Przegląd koniński”
  • „Łaźnia”
  • „Wieża bez ciśnień”
  • „Pod Biblioteką”
  • „Zakątek”
  • „Na Glince”

Media[edytuj]

  • Przegląd Koniński
  • Portal regionalny – LM.pl
  • Kurier Koniński
  • Życie Konina – dodatek do Głosu Wielkopolskiego
  • Konińska Gazeta Internetowa www.powiatkoninski.pl
  • Niezależny portal lokalny – toKonin.pl
  • RMF MAXXX Konin (byłe Radio Konin)
  • Radio ZET Gold 99,6 FM (byłe Radio Planeta Konin)
  • Telewizja Wielkopolska
  • Telewizja – Wirtualna.TV
  • Portal regionalny – Wirtualny Konin
  • Portal konińskiej młodzieży – M.Konin.pl
  • Portal Konińskiej Starówki – konin-starowka.pl
  • Portal Bezpieczny Konin – bezpieczny.konin.pl
  • Portal Konin24.info
  • Portal infokonin.pl
  • Portal kulturalny Facebook- Kultura OK

Religia[edytuj]

W Koninie funkcjonuje 10 kościołów rzymskokatolickich, 5 protestanckich oraz dwie Sale Królestwa Świadków Jehowy[25][26]. Do 1924 roku na północnym skrawku placu Wolności stała pułkowa Cerkiew prawosławna pw. Trójcy Świętej wybudowana ok. 1890 r., rozebrana w latach 20. XX w.

Kościoły rzymskokatolickie[edytuj]

Kościół św. Wojciecha w Koninie-Morzysławiu

Kościoły protestanckie[edytuj]

Inne[edytuj]

Cmentarze[edytuj]

Najstarszym konińskim cmentarzem jest cmentarz parafii pw. św. Bartłomieja przy ulicy Kolskiej. Znajdują się tam groby z początku XIX wieku: katolickie, protestanckie i prawosławne. Tu mieści się też grobowiec konińskiej powieściopisarki Zofii Urbanowskiej.

Sport i rekreacja[edytuj]

Kluby sportowe[edytuj]

  • Konińskie Ludowe Towarzystwo Cyklistów KLTC Konin (kolarstwo)
  • KKF Konin (futsal)
  • Klub Bokserski „Zagłębie” (boks)
  • Klub Sportowy Górnik Konin (piłka nożna)
  • Klub Sportowy „Medyk” (piłka nożna kobiet)
  • AZS PWSZ Konin (piłka nożna kobiet)
  • Koniński Klub Szermierczy (szermierka)
  • Cukrowniczy Klub Sportowy „Sparta” (piłka nożna)
  • Klub Żeglarski „Energetyk” (żeglarstwo)
  • Klub Żeglarski Kopalni Węgla Brunatnego (żeglarstwo)
  • TS-R Hetman Konin (szachy)
  • SZSiR „Start” Konin (piłka ręczna)
  • Koniński Klub Tenisowy (tenis ziemny)
  • Konińskie Stowarzyszenie Sportów Walki – Shooters Konin (MMA)
  • Konińskie Stowarzyszenie Rolkarskie "SkateKon" (rolkarstwo)
  • UKS Górnik Judo Konin (judo)

Obiekty sportowe[edytuj]

  • Stadion Miejski im. Złotej Jedenastki Kazimierza Górskiego
  • Stadion KS „Górnik” Konin
  • Stadion lekkoatletyczny przy PWSZ w Morzysławiu
  • Hala Sportowa MOSiR
  • Basen MOSiR
  • Miejski Obiekt Sportu i Rekreacji Hala „Rondo”
  • Ośrodek szermierczy
  • Korty tenisowe TKKF „Lokator”
  • Hala sportowa MKS MOS
  • Hala „Shootersów”

Ludzie związani z Koninem[edytuj]

 Z tym tematem związana jest kategoria: Ludzie związani z Koninem.

Współpraca międzynarodowa[edytuj]

Miasta partnerskie[28]:

Przypisy

  1. Magazin für die neue Historie und Geographie Angelegt, t. XVI, Halle, 1782, s. 12.
  2. M. Pawlikowski, Sądownictwo grodzkie w przedrozbiorowej Rzeczypospolitej, Strzałków 2012, tenże, Sądownictwo ziemskie w przedrozbiorowej Rzeczypospolitej, Strzałków 2012.
  3. abcdef Robert Michalak: Zarys dziejów kolei żelaznej w Koninie, w: „Świat Kolei” nr 4/2009, s. 13-17.
  4. Piotr Maluśkiewicz, „Ziemia Konińska”, Wyd. Apeks 1997.
  5. Piotr Maluśkiewicz "Konin i okolice" Wydawnictwo Poznańskie 1979 r, ​ISBN 83-210-0067-3​,str. 33-38, 48 - 62
  6. Ludność Konina.
  7. Historia Miasta.
  8. GUS Bank Danych Regionalnych, faktyczne miejsce zamieszkania, stan na 31 XII 2000.
  9. http://www.konin.pl/files/images/pdf/prognoza_liczby_ludnosci_konina_do_roku_2030.pdf.
  10. http://www.polskawliczbach.pl/Konin, w oparciu o dane GUS.
  11. http://www.koniniana.netstrefa.com.pl/3_2003.pdf
  12. Najstarszy znak drogowy w Polsce doczeka się renowacji (pol.). WP/PAP, 3 stycznia 2010.
  13. Oficjalna witryna Zespołu Elektrowni Pątnów-Adamów-Konin.
  14. Huta Aluminium Konin – O firmie.
  15. Strona firmy ZE PAK Konin SA.
  16. , Liczba bezrobotnych zarejestrowanych w PUP w Koninie, data publikacji 05.12.2014,
  17. Działalność informacyjna » Wykonanie budżetów jst » 2013 » IV kwartał» Wydatki bieżące i majątkowe (Tab.5). Regionalna Izba Obrachunkowa w Poznaniu. [dostęp 2014-10-10].
  18. Działalność informacyjna » Wykonanie budżetów jst » 2013 » IV kwartał» Dochody bieżące i majątkowe (Tab.2). Regionalna Izba Obrachunkowa w Poznaniu. [dostęp 2014-10-10].
  19. Działalność informacyjna » Wykonanie budżetów jst » 2013 » IV kwartał» Zobowiązania (Tab.9). Regionalna Izba Obrachunkowa w Poznaniu. [dostęp 2014-10-10].
  20. Biuletyn Informacji Publicznej MZK Konin.
  21. III Liceum im. Cypriana Kamila Norwida w Koninie.
  22. Wyższa Szkoła Kadr Menedżerskich w Koninie.
  23. Wyższa Szkoła Pedagogiczno-Techniczna w Koninie.
  24. Muzeum Okręgowe w Koninie. W: Biuletyn Informacji Publicznej [on-line]. Urząd Marszałkowski Woj. Wielkopolskiego, 2011-01-05. [dostęp 2012-05-13].
  25. ab Dane według raportów wyszukiwarki zborów (www.jw.org) z 6 stycznia 2015.
  26. Sala Królestwa Świadków Jehowy: ul.Parowa 2 b oraz ul.Torowa 2 e.
  27. konin.lm.pl.
  28. Miasta partnerskie. Urząd Miejski w Koninie. [dostęp 2016-08-07].

Linki zewnętrzne[edytuj]

'