Tworzenie stron internetowych

Ten artykuł dotyczy miasta. Zobacz też: inne miejscowości o tej nazwie.

Krotoszyn
Ratusz w Krotoszynie
Herb Krotoszyna Flaga Krotoszyna
Państwo	Polska
Województwo	wielkopolskie
Powiat	krotoszyński
Gmina	Krotoszyn gmina miejsko-wiejska
Prawa miejskie	1415
Burmistrz	Franciszek Marszałek
Powierzchnia	23[1] km²
Wysokość	130-140 m n.p.m.
Populacja (30.06.2016) • liczba ludności • gęstość	29 113[2] 1 291,6 os./km²
Strefa numeracyjna	62
Kod pocztowy	63-700
Tablice rejestracyjne	PKR
Położenie na mapie powiatu krotoszyńskiego Krotoszyn
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Krotoszyn
Położenie na mapie Polski Krotoszyn
51°41′44″N 17°26′13″E/51,695556 17,436944
TERC (TERYT)	3012044
SIMC	0936931
Urząd miejski ul. Kołłątaja 7 63-700 Krotoszyn
Multimedia w Wikimedia Commons
Informacje w Wikipodróżach
Hasło w Wikisłowniku
Strona internetowa
BIP

Krotoszyn (niem. Krotoschin) – miasto w województwie wielkopolskim, na Wysoczyźnie Kaliskiej, siedziba powiatu krotoszyńskiego i gminy Krotoszyn. W XV wieku Krotoszyn należał do rodu Krotowskich.

Według danych z 30 czerwca 2016 miasto liczyło 29 113 mieszkańców^[2].

Położenie[edytuj]

Krotoszyn położony w południowej Wielkopolsce, około 108 km na południe od Poznania i około 26 km na zachód od Ostrowa Wielkopolskiego.

W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa kaliskiego.

Według podziału regionalnego Polski J. Kondrackiego i J. Ostrowskiego Krotoszyn leży w prowincji Niżu Środkowoeuropejskiego, prowincji Nizin Środkowopolskich w makroregionie Niziny Południowowielkopolskiej i mezoregionie Wysoczyzny Kaliskiej. Według szczegółowego podziału geomorfologicznego Bogumiła Krygowskiego Krotoszyn leży w regionie Wysoczyzny Kaliskiej w subregionie Wału Krotoszyńskiego. Przeważającą formą na terenie miasta i gminy jest wysoczyzna morenowa płaska, która zajmuje około 75% powierzchni gminy. Jest to w zasadzie morena denna, powstała podczas stadiału Warty, zlodowacenia Odry (środkowopolskiego). Dlatego też większą część tego obszaru zajmują osady akumulacji lodowcowej, reprezentowane głównie przez gliny zwałowe.

Nazwa[edytuj]

Miejscowość pod zlatynizowaną nazwą Crotochino wymieniona jest w łacińskim dokumencie z 1282 roku sygnowanym przez legata apostolskiego Filipa Firmanusa^[3]. W 1405 roku miejscowość wymieniona jest jako Crothoszino.

Historia[edytuj]

W 1414 roku niedaleko wsi Krotoszyn założył miasto uczestnik bitwy pod Grunwaldem, Wierzbięta Krotoski z rodu Łodziów. Od tego czasu wieś zaczęto określać jako Stary Krotoszyn. W 1415 gród został lokowany na prawie magdeburskim. Prawa miejskie zostały nadane przywilejem Władysława Jagiełły. Miasto było niszczone kilkakrotnie podczas pożarów (1453, 1638, 1774) i wojen (potop szwedzki, wojna północna), mimo tego za każdym razem było odbudowywane i rozwijało się pomyślnie. W 1628 roku osiedlili się tu protestanci uciekający z Niemiec. W XVII wieku miasto otoczono fosą i wałem obronnym z trzema bramami. W XVIII wieku Krotoszyn liczył już około 4 tysięcy mieszkańców. W tym też wieku miasto zasłynęło z wielkich jarmarków krotoszyńskich, na których sprzedawano za każdym razem około 1000 wołów.

W 1793 roku Krotoszyn znalazł się w zaborze pruskim. W pruskim podziale administracyjnym Krotoszyn był miastem powiatowym (1793-1919). Swoją siedzibę miał tu landrat powiatu Krotoszyn^[4]. W 1819 roku miasto nabył książę bawarski Karol Aleksander von Thurn und Taxis. Książęta tego rodu utworzyli na okolicznych terenach latyfundium nazywane księstwem krotoszyńskim (1819-1927).

Wiek XIX i początek wieku XX, to okres uprzemysłowienia Krotoszyna, ale także przyspieszonego rozwoju rzemiosła (kuśnierstwo, garbarstwo, szewstwo), szkolnictwa (gimnazjum, seminarium nauczycielskie), spółdzielczości (polska kasa pożyczkowa, Bank Ludowy, Towarzystwo Rolnicze, Towarzystwo Pszczelarzy) i rolnictwa (XIX wiek, cykoria). Według spisu urzędowego z 1837 roku miasto liczyło 6266 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 653 dymy (domostwa)^[4]. W 1910 roku Krotoszyn zamieszkiwało 13 tysięcy osób.

Ul. Dworcowa, kamień poświęcony ofiarom nalotu niemieckiego lotnictwa na cywilny pociąg ewakuacyjny w dniu 2 września 1939 r.

Mieszkańcy Krotoszyna brali czynny udział w powstaniu wielkopolskim. Miasto zostało zdobyte przez Polaków 1 stycznia 1919 roku, między innymi dzięki interwencji pociągu pancernego Poznańczyk. W latach międzywojennych nastąpiło zahamowanie rozwoju miasta.

Okres II wojny światowej[edytuj]

Okupacja hitlerowska trwała w mieście od 3 września 1939 do 23 stycznia 1945. Krotoszyński 56 Pułk Piechoty Wielkopolskiej wsławił się w 1939 roku w obronie położonego blisko granicy Krotoszyna oraz w obronie Warszawy, o czym wspomniał w pożegnalnym rozkazie generał Juliusz Rómmel.

Od września do końca roku w mieście działała niemiecka grupa operacyjna Einsatzgruppe VI prowadząca czystki etniczne w ramach akcji T4, Intelligenzaktion oraz operacji Tannenberg^[5].

W czasie II wojny światowej w latach 1939–1941 z miasta wysiedlono większość Polaków do Generalnego Gubernatorstwa, a w zamian sprowadzono Niemców w ramach akcji Heim ins Reich.

Okres powojenny[edytuj]

W okresie powojennym uprzemysłowienie miasta i rozwój, wzrost liczby mieszkańców z 22 tysięcy w roku 1973 do 27 tysięcy w roku 1985, elektryfikacja linii kolejowych Krotoszyn – Jarocin, Krotoszyn – Grabowno Wielkie, Krotoszyn – Ostrów Wielkopolski.

W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. kaliskiego. Po likwidacji powiatu nastąpiło ograniczenie samorządności i zmniejszenie nakładów. Po roku 1989 dalszy rozwój, nowe inwestycje, renowacje niektórych obiektów, ale także likwidacja kolei wąskotorowej Krotoszyn – Rozdrażew – Dobrzyca – Pleszew. W 1999 ponowne przywrócenie powiatu krotoszyńskiego.

W 2016 miasto gościło Mistrzostwa Europy w Sumo^[6].

Architektura[edytuj]

Układ urbanistyczny miasta, XIV/XV-XIX (przed remordenizacją)

Późnogotycki Kościół farny św. Jana Chrzciciela

Kościół św. Fabiana i św. Sebastiana (1572 r.)

Zabytkowy Kościół św. Marii Magdaleny z 1755

Zabytki[edytuj]

Zabytkami prawnie chronionymi są^[7]:

• Historyczny układ urbanistyczny miasta, XIV/XV-XIX,
• Ratusz miejski w Rynku, zbudowany w 1689 roku z fundacji burmistrza J. Dobrowolskiego oraz właściciela Krotoszyna F.Z. Gałeckiego, w 1774 spalony, odbudowany, nadbudowany o jedną kondygnację i przebudowany w latach 1898–1899, obecnie neorenesansowy, trzykondygnacyjny z mansardami, ze stromymi dachami dwuspadowymi, z niewielkimi wieżyczkami na bokach przedniej i tylnej ściany, od XIX wieku otoczony kramami, które w latach 1968–1969 zostały zlikwidowane i przebudowane na betonowe pawilony handlowe,
  • wieża mająca ślady pierwotnego wyglądu budowli, barokowa, smukła, ośmioboczna, z zegarem i niewielkim balkonem, zwieńczona ażurowym hełmem z podwójną latarnią, z 1777 roku,
  • sklepienia w przyziemiu, również pozostałość po „pierwszym” ratuszu, dawniej cele więzienne,
• Kościół farny św. Jana Chrzciciela, późnogotycki, wybudowany w latach 1592–1597 z fundacji kasztelana poznańskiego Jana Rozdrażewskiego dla braci czeskich, od 1601 roku katolicki, trójnawowy, o układzie bazylikowym, ze sklepieniem kolebkowym z lunetami,
  • wieża na planie kwadratu,
  • kaplice boczne z renesansowymi szczytami,
  • bogate wyposażenie wnętrza z XVII i XVIII wieku,
  • ołtarz główny, manierystyczny, z lat 1630–1640, drewniany, trzykondygnacyjny, z kopią obrazu Rubensa Zdjęcie z krzyża z XVII wieku oraz późnogotycką rzeźbą Madonna z Dzieciątkiem,
  • belka tęczowa z grupą pasyjną z XVII wieku,
  • renesansowy nagrobek Jana Rozdrażewskiego (zmarłego 1600), wykonany z piaskowca w latach 1597–1599, z postacią leżącego rycerza w zbroi,
• Kościół św. Fabiana i św. Sebastiana z 1572, zbudowany jako szpitalny, na planie krzyża greckiego, drewniany, z kopułą, kryty gontem, restaurowany w XIX wieku, we wnętrzu krzyż procesyjny z XIX wieku, tablica z XVIII wieku poświęcona ofiarom zarazy,
• Barokowy zespół klasztorny trynitarzy:
  • klasztor z 1733, trynitarski do kasaty zakonu w 1819, nad wejściem herby szlacheckie (Pilawa, Mniszech), w piwnicy i na parterze sklepienia kolebkowe, obecnie Muzeum Regionalne,
  • kościół św. Ap. Piotra i Pawła, późnobarokowy, wybudowany w latach 1766–1772 według projektu K.M. Frantza, jednonawowy, ambona w kształcie łodzi z żaglem i sieciami, wyposażenie wnętrza barokowe,
• Pałac Rozdrażewskich i Gałeckich, barokowy, z późnoklasycystyczną fasadą, obecnie szkoła, zachowana sala na I piętrze z podcieniami, polichromowany strop dawnej sali balowej. Powstał w miejscu wzmiankowanej w 1415 roku fortalicji, położonej na południe od miasta, którą wzniósł Wierzbięta z rodu Łodzia. Około 1585 roku Jan Rozdrażewski wybudował w miejscu drewnianego piętrowy, podpiwniczony dwór murowany „pod dwoma dachami”, z trzema pomieszczeniami na parterze i piętrze oraz sześcioma w piwnicy, obok dworu urządzono ogród. Kolejny właściciel Franciszek Gałecki w latach 1692–1700 przebudował dwór poszerzając fasadę budynku o boczne alkierzowe wieże. Na parterze urządzono siedem izb i dwa gabinety, na piętrze sześć pomieszczeń, a w piwnicy m.in. kuchnię. Inwentarz spisany po śmierci Franciszka Gałeckiego z 1718 roku wymienia m.in. skarbiec (a w nim wiele sztuk broni), a na piętrze bibliotekę. Sufity dwóch gabinetów ozdabiały m.in. malowidła „wojny wiedeńskiej” i „wojny chocimskiej”. Na korytarzach i w pomieszczeniach zawieszono łącznie 140 obrazów. Teren dworski, zwany zamkowym, ogrodzony był wysokim płotem, wjazd do niego prowadził od strony północnej przez most zwodzony oraz wielką bramę z malowanymi na blasze herbami: Junoszę Gałeckich i Sasa Rozalii z Dzieduszyckich. Od córki Gałeckiego pałac w 1725 roku przejął Józef Potocki. Niedługo po tym wydarzeniu pałac uległ spaleniu. Józef Potocki odnowił go w 1727 roku, pokrył budynek nową blachą i wzbogacił nową dekoracją. Z sieni, w której stała warta, wchodziło się do apartamentów. Na piętrze, przez całą szerokość budowli, urządzono salę balową oświetloną sześcioma oknami po każdej z dwóch stron. Ściany szczytowe ozdabiały pilastry^[8]
  • park pałacowy, założony w 1685 jako ogród włoski, później przekształcony na park krajobrazowy (ok. 1819), okazy drzew egzotycznych, obecnie Park Miejski,
• Zespół kościelny poewangelicki, z lat 1788–1790, neobarokowa fasada z lat 1884–1885, klasycystyczny, na rzucie koła,
• Kościół fil. pw. św. Marii Magdaleny, Stary Krotoszyn, drewniany, 1755,
• Dom z oficyną, ul. Kobylińska 8, k. XIX,
• Gimnazjum, ob. LO, ul. Kołłątaja 1, 1878-81,
• Budynek sali gimnastycznej, 1903,
• Dom dla nauczycieli, 1881,
• Zespół starostwa, ul. Kołłątaja 7, pocz. XX, składający się ze starostwa, ob. Urząd Miasta, 1900-1901, 1912, 1928 i budynku gospodarczego,
• Dom, ul. Koźmińska 36, szach., 2 poł. XVIII,
• Dom, ul. Popiełuszki 3, 1 ćw. XIX,
• Dom, ul. Popiełuszki 6, szach., 1 poł. XIX,
• Dom, ul. Powstańców Wielkopolskich 14,
• Dom, ul. Sienkiewicza 5, 1 poł. XIX,
• Dom, ul. Sienkiewicza 6, XVIII/XIX,
• Dawny sąd, ul. Sienkiewicza 9, 1 ćw. XIX,
• Dom, ul. Sienkiewicza 14, 1820,
• Dom, ul. Rawicka 8, 1823,
• Dom, ul. Rawicka 20, 1 poł. XIX,
• Dom, ul. Rawicka 28, 1 poł. XIX,
• Dworek, ul. Zamkowy Folwark, XVIII/XIX.

Pozostałe obiekty[edytuj]

• Arsenał z 1823 roku, klasycystyczny,
• Cmentarz,
  • obelisk powstańców wielkopolskich oraz żołnierzy 56 Pułku Piechoty Wielkopolskiej i 2 Pułku Strzelców Wielkopolskich,
  • grób pułkownika W.J. Tyczyńskiego, dowódcy 56 Pułku Piechoty w latach 1932–1939,
  • Krzyż Katyński w Krotoszynie.

Przyroda[edytuj]

• Obszar Chronionego Krajobrazu Dąbrowy Krotoszyńskie i Baszków Rochy,
• Dąbrowy Krotoszyńskie,
• Leśny Rezerwat przyrody Miejski Bór,
• Park Miejski.

Demografia[edytuj]

• Piramida wieku mieszkańców Krotoszyna w 2014 roku^[2].

Gospodarka[edytuj]

Zbieg ulic: Słodowej i Floriana z budynkiem centrum handlowego

Największym zakładem w mieście jest Mahle Polska Sp. z o.o., zatrudniający ok. 3000 osób, produkujący komponenty do silników spalinowych światowych producentów. Inne ważne zakłady branży metalowej to: Jotkel Sp. z o.o. Sp. k., Fugor Sp. z o.o., Metpol, Konstal. W Krotoszynie istnieją dwa zakłady konfekcyjne Teomina S.A. i Krisbit. Największymi zakładami branży spożywczej są Nutricia Sp. z o.o. i Ewa Krotoszyn S.A. Dużymi zakładami są również: Maxpol i Krepel Polska Sp. z o.o. W Krotoszynie mają również siedzibę dwa duże przedsiębiorstwa handlowe: AT Krotoszyn S.A. i Dino Sp. z o.o., mające swoje sklepy i hurtownie na terenie całego kraju.

Transport[edytuj]

Rondo Wł. Rybakowskiego w Krotoszynie

Rondo Władysława Nawrockiego

Transport drogowy[edytuj]

Przez miasto przebiegają drogi krajowe i wojewódzkie:

• Droga krajowa nr 15: (Wrocław) – Trzebnica – Krotoszyn – Września – Gniezno – Toruń – Ostróda – (Olsztyn)
• Droga krajowa nr 36: Ostrów Wielkopolski – Krotoszyn – Rawicz – Lubin – Prochowice
• Droga wojewódzka nr 444: Krotoszyn – Sulmierzyce – Odolanów – Ostrzeszów.

Autobusy dalekobieżne[edytuj]

Z dworca autobusowego PKS można w połączeniach bezpośrednich dojechać między innymi do: Poznania, Bydgoszczy, Konina, Ostrowa Wielkopolskiego, Pleszewa, Kępna, Sycowa, Wrocławia, Zgorzelca, Milicza, Żmigrodu, Konina, Leszna, Pogorzeli, i Szklarskiej Poręby. Przez Krotoszyn przebiegają także prywatne regularne międzynarodowe linie autobusowe relacji: Lublin – Kalisz – Krotoszyn – Leszno – Londyn, Lublin – Kalisz – Krotoszyn – Leszno – Lyon – Marsylia – Barcelona – Madryt, oraz Chełm – Kalisz – Krotoszyn – Leszno – Bruksela – Paryż. Ponadto prywatni przewoźnicy obsługują regularne przewozy między Krotoszynem a Poznaniem.

Komunikacja miejska[edytuj]

 Osobny artykuł: Komunikacja miejska w Krotoszynie.

W Krotoszynie funkcjonuje komunikacja miejska obsługiwana przez autobusy Miejskiego Zakładu Komunikacji.

MZK Krotoszyn obsługuje 11 linii autobusowych:

• Linia nr 1: Krotoszyn – Cieszków
• Linia nr 2: Krotoszyn – Orpiszew
• Linia nr 3: Krotoszyn – Dzierżanów
• Linia nr 4: Krotoszyn – Wielowieś
• Linia nr 5: Krotoszyn – Sulmierzyce
• Linia nr 6: Krotoszyn – Rozdrażew
• Linia nr 7: Krotoszyn – Świnków
• Linia nr 8: Krotoszyn – Ruda
• Linia nr 9: Krotoszyn – Roszki
• Linia nr J: Krotoszyn – Jarocin (obsługiwana wspólnie z JLA Jarocin),
• Linia nr K: Krotoszyn – Ostrów Wielkopolski

Ponadto na terenie Krotoszyna funkcjonują trzy linie autobusowe obsługiwane przez innych przewoźników:

• Linia nr K-1: Ostrów Wielkopolski – Krotoszyn obsługiwana przez MZK Ostrów Wlkp.,
• Linia nr B: Koźmin Wielkopolski – Krotoszyn obsługiwana przez SCR „Centrol” Koźmin Wlkp.,
• Linia nr X: Krotoszyn – Kobylin obsługiwana przez prywatnego przewoźnika z Krotoszyna.

Transport kolejowy[edytuj]

Dworzec kolejowy w Krotoszynie – widok od strony torów

W Krotoszynie krzyżują się linie kolejowe:

• nr 14: Tuplice – Głogów – Leszno – Krotoszyn – Ostrów Wielkopolski – Kalisz – Łódź Kaliska,
• nr 281: Oleśnica – Krotoszyn – Jarocin – Gniezno – Chojnice.

Obecnie Krotoszyn posiada bezpośrednie połączenia kolejowe między innymi z Poznaniem, Lesznem i Ostrowem Wielkopolskim, a także jedno dziennie z Wrocławiem. Dawniej można było stąd bezpośrednio dojechać m.in. do Piły, Zbąszynka, Głogowa czy Łodzi.

W Krotoszynie w okolicach dworca kolejowego znajdowała się do 1987 stacja rozebranego odcinka kolei wąskotorowej relacji: Krotoszyn Wąsk. – Dobrzyca – Pleszew Wąsk. – Pleszew, kursującej w ramach tzw. Krotoszyńskiej Kolei Dojazdowej.

 Zobacz też: Krotoszyn Wąskotorowy i Krotoszyn Stary.

Transport lotniczy[edytuj]

W 2013 przy ul. Mickiewicza oddano do użytku sanitarne lądowisko.

Polityka[edytuj]

Budynek Starostwa, obecnie Urząd Miasta i Gminy Krotoszyn

Burmistrzowie Krotoszyna (od 1990)[edytuj]

• 1990-1994 Mikołaj Ilnicki
• 1994-2014 Julian Jokś
• od 2014 Franciszek Marszałek

Przewodniczący Rady Miejskiej (od 1990)[edytuj]

• 1990-1994 Marian Grządka
• 1994-1998 Ryszard Belak
• 1998-2002 Włodzimierz Fudała
• 2002 Krzysztof Krysztofiak
• 2002-2006 Wiesław Świca
• 2006-nadal Zofia Jamka

 Osobny artykuł: Rada Miejska w Krotoszynie.

Skład Rady Miejskiej VII kadencji (2014-2018)[edytuj]

Koalicja – 12 radnych

• Polskie Stronnictwo Ludowe – 7 radnych
• Samorządowa Inicjatywa Obywatelska – 5 radnych

Opozycja – 9 radnych

• Obywatelskie Porozumienie Samorządowe – 7 radnych
• Platforma Obywatelska – 2 radnych

Współpraca międzynarodowa[edytuj]

Miasta partnerskie^[9]

• Brummen (od 15 marca 1989)
• Mejszagoła (od 18 stycznia 1992)
• Fontenay-le-Comte (od 28 maja 1994)
• Dierdorf (od 6 września 1997)
• Bucak (od 3 września 2007)
• Okinoshima (Shimane) (od 9 lipca 2016)
• Fonyód (od 27 lipca 2017)

Oświata[edytuj]

• Szkoły podstawowe i gimnazja
  • Szkoła Podstawowa nr 1 im. Powstańców Wielkopolskich w Krotoszynie, al. Powstańców Wlkp. 13,
  • Szkoła Podstawowa nr 3 z Oddziałami Integracyjnymi im. Jana Pawła II w Krotoszynie, ul. Plac Szkolny 19,
  • Szkoła Podstawowa nr 4 im. Wojska Polskiego w Krotoszynie, ul. Sienkiewicza 9,
  • Szkoła Podstawowa nr 5 im. Mikołaja Kopernika w Krotoszynie, ul. Zdunowska 83,
  • Szkoła Podstawowa nr 7 z Oddziałami Integracyjnymi im. Henryka Jordana w Krotoszynie, ul. Władysława Jagiełły 4,
  • Szkoła Podstawowa nr 8 z Oddziałami Dwujęzycznymi im. Marii Skłodowskiej-Curie w Krotoszynie, ul. 23 Stycznia 20.
• Szkoły ponadgimnazjalne
• Liceum Ogólnokształcące im. H. Kołłątaja w Krotoszynie, ul. Kołłątaja 1,
• Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych nr 1 w Krotoszynie, ul. Mickiewicza 11,
• Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych nr 2 im. Karola F. Libelta w Krotoszynie, Plac Jana Pawła II nr 5,
• Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych nr 3 im. Jana Pawła II w Krotoszynie, ul. Zdunowska 81,
• Zakład Doskonalenia Zawodowego w Krotoszynie, Plac Jana Pawła II nr 5 (budynek nr ZSP 2),
• Zespół Szkół Specjalnych w Krotoszynie, ul. Ostrowska 39,
• Szkoły artystyczne
  • Państwowa Szkoła Muzyczna I Stopnia w Krotoszynie, ul. Młyńska 2 D,
  • Społeczne Ognisko Muzyczne w Krotoszynie, ul. Młyńska 2 D.

Kultura[edytuj]

Muzeum Regionalne im. Hieronima Ławniczaka

Instytucje kulturalne znajdujące się na terenie miasta:

• Krotoszyński Ośrodek Kultury
  • Kino 3D Przedwiośnie
  • Galeria Refektarz
• Krotoszyńska Biblioteka Publiczna im. Arkadego Fiedlera
• Muzeum Regionalne im. Hieronima Ławniczaka

Prasa[edytuj]

• Rzecz Krotoszyńska
• Życie Krotoszyna
• Gazeta Lokalna KROTOSZYN
• Gazeta Krotoszyńska
• Gazeta Internetowa iKrotoszyn.pl
• Krotoszyn Nasze Miasto

Religia[edytuj]

Klasztor z kościołem pw. św. Piotra i Pawła II.

Na terenie miasta działalność religijną prowadzą następujące kościoły i związki wyznaniowe:

• Kościół Rzymskokatolicki
  • Parafia pw. św. Andrzeja Boboli, ul. Popiełuszki 3
  • Parafia pw. św. Jana Chrzciciela, ul. Farna 10
  • Parafia pw. św. Marii Magdaleny, ul. Wiejska
  • Parafia pw. św. Piotra i Pawła, ul. Klasztorna 3
• Kościół Zielonoświątkowy
  • Zbór w Krotoszynie, ul. Benicka 37
• Gmina Mesjańska w Krotoszynie
• Chrześcijański Zbór Świadków Jehowy
  • Sala Królestwa, ul. Osadnicza 7^[10].

Sport[edytuj]

Kluby sportowe[edytuj]

• Klub Sportowy „Astra” Krotoszyn ul. Sportowa 1 (sekcja: piłka nożna, siatkówka),
• Ludowy Klub Sportowy „Ceramik”, ul. Sportowa 2 (sekcja: zapasy styl wolny),
• Klub Sportowy „Krotosz”, ul. Młyńska 2 B (sekcja: karate, pływanie, biegi, tenis stołowy),
• Towarzystwo Atletyczne „Rozum”, ul. Mały Rynek 13 (sekcja: sumo),
• Krotoszyn Open, Krotoszyńska Liga Piłki Nożnej.

Osoby związane z Krotoszynem[edytuj]

• Roman Abraham – dowódca wojskowy, więziony w Oflagu Krotoschin
• Tadeusz Bartoś – polski filozof i teolog, do 2007 ksiądz w zakonie dominikanów
• Ludwik Begale – prawnik, działacz społeczny i samorządowy
• Paweł Bielawny – generał brygady Biura Ochrony Rządu, zastępca szefa BOR.
• Ludwik Danielak – współtwórca harcerstwa w powiecie krotoszyńskim, działacz społeczny i szachista, pocztowiec, zamordowany przez żołnierzy Wehrmachtu 7 września 1939 roku w Modlnej
• Walenty Danielak – działacz społeczny i patriota
• Jan Domagalski – powstaniec wielkopolski, podnaczelnik Straży Ludowej, działacz społeczny
• Agnieszka Duczmal – polska dyrygentka, współpracująca z orkiestrami symfonicznymi w kraju i za granicą
• Katarzyna Grochola – pisarka i dziennikarka
• Georg Huth – niemiecki orientalista i podróżnik
• Marcin Lijewski – wicemistrz świata w piłce ręcznej
• Krzysztof Lijewski – wicemistrz świata w piłce ręcznej
• Piotr Olivier Janiak – model, prezenter
• Łukasz Kaczmarek – reprezentant polskiej drużyny siatkarskiej
• Rafał Sobański - siatkarz polskiej drużyny siatkarskiej GKS-u Katowice
• Stanisław Karłowski – bankowiec, senator II Rzeczypospolitej, absolwent krotoszyńskiego gimnazjum
• Kazimierz Karolczak – historyk, profesor, dziekan Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie
• Feliks Kasprzak – dziennikarz, starosta krotoszyński
• Michał Kozal – błogosławiony kościoła katolickiego
• Harold Kroto – laureat Nagrody Nobla w dziedzinie chemii w 1996 roku za odkrycie fulerenów (obywatel Wielkiej Brytanii, rodzina pochodziła z Krotoszyna).
• Marian Langiewicz – dyktator powstania styczniowego, generał
• Wojciech Lipski – działacz społeczny i narodowościowy w Poznańskiem, poseł do sejmu pruskiego z powiatu krotoszyńskiego
• Hieronim Ławniczak – regionalista polski, pedagog, współtwórca i kustosz Muzeum Regionalnego PTTK w Krotoszynie
• John Monash – generał australijski, jego rodzice byli Żydami z Krotoszyna
• Władysław Nawrocki – oficer Wojska Polskiego II RP, powstaniec wielkopolski, bohater bitwy o Postawy i nad rzeką Autą w czasie wojny polsko-bolszewickiej 1920 roku, zamordowany w Katyniu 23 kwietnia 1940 roku, wnuk legendarnego powstańca styczniowego Franciszka Nawrockiego.
• Franciszek Nawrocki – powstaniec poznański i styczniowy, organizator oddziału powstańczego, działacz społeczny, patriota
• Franciszek Nowak – rzeźbiarz ludowy
• Marek Paczków – trener polskiej kadry narodowej w sumo, multimedalista Mistrzostw Świata i Europy w sumo
• Robert Paczków – Międzynarodowy Mistrz Świata w sumo
• Maciej Paterski – polski kolarz szosowy, startujący w zawodowej grupie Liquigas-Doimo
• Franciszek Pukacki – cichociemny
• Melitta Schenk von Stauffenberg – niemiecka pilotka i konstruktorka lotnicza
• Maria Siemionow – wybitny chirurg, transplantolog, urodzona w Krotoszynie
• Stanisław Śniatała – szambelan papieski, radca duchowny, dziekan dekanatu koźminskiego, więziony w Krotoszynie
• Władysław Stróżewski – filozof
• Wojciech Tyczyński – pułkownik, dowódca 56 Pułku Piechoty Wielkopolskiej stacjonującego w okresie międzywojennym w Krotoszynie
• Adam Wiedemann – poeta, prozaik, tłumacz, krytyk literacki i muzyczny
• Wierzbięta z Krotoszyna – założyciel miasta, który wziął udział w bitwie pod Grunwaldem

Zobacz też[edytuj]

Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Krotoszyn

• Cmentarz żydowski w Krotoszynie
• Kalisko-Ostrowski Okręg Przemysłowy
• Krzyż Katyński w Krotoszynie

Przypisy

Bibliografia[edytuj]

• Jochen Böhler, Klaus-Michael Mallmann, Jürgen Matthäus: Einsatzgruppen w Polsce. Warszawa: Bellona, 2009. ISBN 978-83-11-11588-0.

Linki zewnętrzne[edytuj]

W Wikimedia Commons znajdują się multimedia związane z tematem: Krotoszyn

• Krotoszyn w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. IV: Kęs – Kutno. Warszawa, 1883.
• Freunde des Kreises Krotoshin (Przyjaciele Powiatu Krotoszyńskiego) (niem.)
• Fotografie Krotoszyna i okolic

p • d • e Miasta województwa wielkopolskiego Miasta powiatowe Chodzież • Czarnków • Gniezno • Gostyń • Grodzisk Wielkopolski • Jarocin • Kalisz • Kępno • Koło • Konin • Kościan • Krotoszyn • Leszno • Międzychód • Nowy Tomyśl • Oborniki • Ostrów Wielkopolski • Ostrzeszów • Piła • Pleszew • Poznań • Rawicz • Słupca • Szamotuły • Śrem • Środa Wielkopolska • Turek • Wągrowiec • Wolsztyn • Września • Złotów Miasta gminne Bojanowo • Borek Wielkopolski • Buk • Chocz • Czempiń • Czerniejewo • Dąbie • Dobra • Dobrzyca • Dolsk • Golina • Gołańcz • Grabów nad Prosną • Jaraczewo • Jastrowie • Jutrosin • Kleczew • Kłecko • Kłodawa • Kobylin • Kostrzyn • Koźmin Wielkopolski • Kórnik • Krajenka • Krobia • Krzywiń • Krzyż Wielkopolski • Książ Wielkopolski • Luboń • Lwówek • Łobżenica • Margonin • Miejska Górka • Miłosław • Mikstat • Mosina • Murowana Goślina • Nekla • Nowe Skalmierzyce • Obrzycko • Odolanów • Okonek • Opalenica • Opatówek • Osieczna • Ostroróg • Pniewy • Pobiedziska • Pogorzela • Poniec • Przedecz • Puszczykowo • Pyzdry • Rakoniewice • Raszków • Rogoźno • Rydzyna • Rychwał • Sieraków • Skoki • Sompolno • Stawiszyn • Stęszew • Sulmierzyce • Swarzędz • Szamocin • Ślesin • Śmigiel • Trzcianka • Trzemeszno • Tuliszków • Ujście • Wieleń • Wielichowo • Witkowo • Wronki • Wyrzysk • Wysoka • Zagórów • Zbąszyń • Zduny • Żerków

p • d • e Gmina Krotoszyn Siedziba gminy: Krotoszyn Miasta Krotoszyn Sołectwa Baszyny • Benice • Biadki • Bożacin • Brzoza • Chwaliszew • Durzyn • Duszna Górka • Dzierżanów • Gorzupia • Jasne Pole • Kobierno • Lutogniew • Nowy Folwark • Orpiszew • Osusz • Raciborów • Romanów • Roszki • Różopole • Smoszew • Świnków • Tomnice • Unisław • Ustków • Wielowieś • Wronów • Wróżewy Pozostałe miejscowości Baran • Brzezinka • Chmielnik • Dąbrowa • Janów (Orpiszew) • Janów (Świnków) • Jastrzębiec • Jaźwiny • Jelonek • Jobki • Łówkowiec • Miłowiec • Odrodzenie • Piaski • Pustkowie Jędrzejewskie • Rąbież • Rozdrażewek • Roszki-Bór • Rudy • Salnia • Sędziszew • Sobki • Sokołówka • Stare Budy • Stary Las • Teresiny • Ugrzele • Witki • Zofiówka

p • d • e Powiat krotoszyński Miasta Kobylin • Koźmin Wielkopolski • Krotoszyn • Sulmierzyce • Zduny Gminy miejskie Sulmierzyce Gminy miejsko-wiejskie Kobylin • Koźmin Wielkopolski • Krotoszyn • Zduny Gminy wiejskie Rozdrażew