Tworzenie stron internetowych

Lubawa

Oceń naszą ofertę w zakresie tworzenia stron www oraz sklepów internetowych. Nasza firma oferuje sklepy www które przyciągną klientów w mieście Lubawa. Zapewniemy wyjątkowe podejście do Twojego biznesu. Konkurencyjne ceny i dobre wykonanie zapewni Ci sukces. Strona internetowa jest jedną z metod na pozyskanie klientów dla Twojego biznesu, dobrze wykonana strona jest jednym z elementów który zachęcają kupującego do skorzystania z Twojej oferty. Nowoczesne technologie jakie wykorzystujemy zapewniają skuteczne wykonanie naszej usługi.

Strony internetowe

Jeżeli chesz mieć własną stronę internetową, a Twoja firma znajduje się w miejscowości Lubawa - dobrze trafiłeś. Projektujemy, wdrażamy i tworzymy strony internetowe dla każdego. Napewno chesz aby klient wpisując w wyszukiwarkę nazwę "Twojej firmy + Lubawa" uzyskał informację o Twojej stronie oraz ofercie Twojej firmy. Dlatego jeżeli chcesz aby Twoja firma była dobrze widoczna kiedy wyszuka się informacje o mieście Lubawa warto stworzyć stronę korzystająć z naszych usług.
Pamietaj! jeśli "Strony Internetowe Lubawa" to tylko My.

Sklepy internetowe

Chcesz aby twój sklep był popularny i aby ludzie mogli go łatwo znaleźć, aby wpisując w wyszukiwarkę "sklep Lubawa" mogli trafić do twojej witryny i szybko oraz wygodnie zrobić zakupy? Potrzebujesz wydajnego i profesjonalnie wykonanego sklepu internetowego? Napisz teraz do nas. Projektujemy profesjonalne sklepy internetowe, dzięki naszym usługom możesz sprzedawać szybko i wygodnie w Internecie, na terenie miasta Lubawa i w całej Polsce!

Portfolio

Poniżej mozesz zobaczyć kilka nszych prac. Pamiętaj każdy sklep projektujemy indywidualnie pod konkretne potrzeby..

O mieście: Lubawa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Ten artykuł dotyczy miasta. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.
Lubawa
Rynek w Lubawie
Rynek w Lubawie
Herb Flaga
Herb Lubawy Flaga Lubawy
Państwo  Polska
Województwo  warmińsko-mazurskie
Powiat iławski
Gmina gmina miejska
Data założenia 1216
Prawa miejskie 1311
Burmistrz Maciej Radtke
Powierzchnia 16,84[1] km²
Wysokość 145 m n.p.m.
Populacja (30.06.2016)
• liczba ludności
• gęstość

10 124[2]
601,2 os./km²
Strefa numeracyjna
89
Kod pocztowy 14-260
Tablice rejestracyjne NIL
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Lubawa
Lubawa
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Lubawa
Lubawa
Ziemia53°30′18″N 19°45′06″E/53,505000 19,751667
TERC
(TERYT)
2807021
SIMC 0964749
Urząd miejski
ul. Rzepnikowskiego 9a
14-260 Lubawa
Strona internetowa
Lubawa w 2. połowie XVII w. (obraz olejny z kościoła w Lipach)

Lubawa (niem. Löbau in Westpreußen, prus. Lūbawa) – miasto w województwie warmińsko-mazurskim w powiecie iławskim, na wschodnich krańcach ziemi chełmińskiej, stolica historycznej ziemi lubawskiej.

Prywatne miasto duchowne lokowane w latach 1245-1260 położone było w XVI wieku w województwie chełmińskim[3]. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należące do województwa olsztyńskiego.

Struktura powierzchni[edytuj]

Według danych z roku 2002[4] Lubawa ma obszar 16,84 km², w tym:

  • użytki rolne: 83%
  • użytki leśne: 0%

Miasto stanowi 1,22% powierzchni powiatu.

Demografia[edytuj]

Dane z 30 czerwca 2013[5]:

Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
jednostka osób  % osób  % osób  %
populacja 10 092 100 5181 51,34 4911 48,66
gęstość zaludnienia
(mieszk./km²)
599,3 307,7 291,6
  • Piramida wieku mieszkańców Lubawy w 2014 roku [2].


Piramida wieku Lubawa.png

Historia[edytuj]

Kościół św. Anny
Kościół św. Barbary
Kościół parafialny pw. św. Jana Chrzciciela
Widok na farę i mury obronne od strony południowej

Pierwsza wzmianka źródłowa na temat ziemi lubawskiej mówiąca o istnieniu grodu w Lubawie pochodzi z 1216 r. Świadczy o tym dokument podpisany przez papieża Innocentego III z 18 stycznia tegoż roku, w którym potwierdził Chrystianowi – biskupowi pruskiemu – posiadanie Ziemi lubawskiej stanowiącej darowiznę od nowo nawróconego władcy pruskiego Surwabuno. Od 1257 roku Lubawa i okolice przeszły na własność biskupów chełmińskich i stała się centrum administracyjnym znacznego kompleksu dóbr biskupich zwanych kluczem lubawskim. Biskupi wybudowali w Lubawie wspaniały zamek będący ich rezydencją. W 1260 roku miejscowość była już znacznym centrum o charakterze miejskim i obronnym. W roku 1269 Lubawa została zburzona w czasie najazdów Prusów z plemienia Sudowów. Dzięki wysiłkowi mieszkańców dość szybko ją odbudowano. Doceniając ten trud biskup chełmiński Herman (1303-1311) wydał przywilej lokacyjny dla Lubawy. Niestety dokument ten nie zachował się do naszych czasów. Wspomina o tym jedynie wznowiony przywilej lokacyjny dla Lubawy, tym razem biskupa chełmińskiego Ottona z 13 kwietnia 1326 roku. Po roku 1326 Lubawa rozwijała się w oparciu o zasady prawa chełmińskiego, tworząc stopniowo organ samorządowy, czyli radę miejską. W 1440 roku miasto przystąpiło do Związku Pruskiego walczącego przeciwko Zakonowi Krzyżackiemu. Od pokoju toruńskiego (1466) Lubawa wraz z okolicą należała do Polski aż do I rozbioru w 1772 r. Na ten okres przypada najszybszy rozkwit miasta. Szczególnie rozwinął się handel i rzemiosło.

Od 1772 roku Lubawa przeszła pod panowanie pruskie. Pożary i wojny oraz zerwanie powiązań gospodarczych i politycznych miasta z Polską spowodowały jego upadek. W 1774 roku w Lubawie stanął garnizon pruski. Jednocześnie nowe władze rozpoczęły akcję kolonizacyjną, ściągając na ziemię lubawską osadników niemieckich, w znacznej mierze wyznania ewangelickiego. Na mocy traktatu tylżyckiego z 7 lutego 1807 r. ziemia lubawska weszła w skład Księstwa Warszawskiego. Zniszczenia spowodowane wojnami napoleońskimi pogorszyły sytuację miasta. Mimo napływu dużej liczby ludności niemieckiej ziemia lubawska zachowała swój polski charakter. W mieście umacniały się tendencje patriotyczne.

W II połowie XIX w. Lubawa oraz ówczesny powiat lubawski stał się znaczącym ośrodkiem polskiego ruchu narodowego w zaborze pruskim. Stąd też wywodzili się ochotnicy do oddziałów powstańczych w 1863 r., tworząc tzw. kompanię lubawską. Okres ten przyniósł też ziemi lubawskiej ponowny wzrost gospodarczy. Miasto pełniło funkcje ośrodka usługowego dla rolnictwa.

Na mocy traktatu wersalskiego powiat lubawski powrócił do Polski. Dnia 19 stycznia 1920 roku do Lubawy wkroczyły entuzjastycznie witane oddziały polskie armii generała Józefa Hallera. Rozpoczął się nowy okres w dziejach miasta – okres międzywojenny, w którym Lubawa utrzymała nadal swój charakter zaplecza usługowego dla rolnictwa. Okupacja hitlerowska przyniosła wzmożoną eksterminację ludności polskiej. Na terenie Lubawy zlokalizowany był obóz karny dla nieletnich. Wraz z wyzwoleniem miasto popadło w ruinę. Zniszczenia wojenne po przejściu II Frontu Białoruskiego sięgały ok. 80% budynków i budowli. Mimo ogromnych zniszczeń ocalały obiekty architektury sakralnej stanowiące dziś chlubę miasta.

Na zamku biskupim, w latach 1535-1539, czterokrotnie przebywał Mikołaj Kopernik. Lubawa zasłynęła nie tylko z tego, że przebywał w niej słynny astronom, ale także z Biblii Gutenberga, zwanej też Biblią Pelplińską. Zakupił ją dla zamku biskupów chełmińskich biskup Chrapicki. Niestety, na początku XIX w., po zmianie granic biskupstwa, biblia została wraz ze stolicą diecezji przeniesiona do Pelplina.

Miasto było silnym ośrodkiem kulturalnym i oświatowym. Pierwszym wieszczem ziemi lubawskiej był nauczyciel i poeta Teofil Ruczyński. Drugim, ks. prof. Janusz Stanisław Pasierb. Trzecim autorem wywodzącym się z Lubawy poetą jest Tomasz Reich.

Gospodarka[edytuj]

W mieście znajduje się siedziba spółki Lubawa, notowanej od 1996 na Giełdzie Papierów Wartościowych.

Dużą rolę w rozwoju gospodarczym pełnią firmy zlokalizowane w dzielnicy przemysłowej Borek, takie jak IKEA Industry (największa fabryka w regionie[potrzebny przypis] produkująca meble dla szwedzkiej firmy IKEA), Szkłomal (zajmująca się produkcją luster oraz mebli ze szkła), czy firma stolarska Szynaka Meble.

Oświata[edytuj]

  • Przedszkole Miejskie (ul. Rzepnikowskiego 9)
  • Szkoła Podstawowa (ul. Rzepnikowskiego 7)
  • Gimnazjum im. Biskupów Chełmińskich (ul. św. Barbary 45)
  • Zespół Szkół w Lubawie (ul. Gdańska 25)
    • Liceum Ogólnokształcące im. W. Broniewskiego
    • Technkum Elektryczne
    • Technikum Handlowe
    • Zasadnicza Szkoła Zawodowa
    • Zasadnicza Szkoła Zawodowa Specjalna

Komunikacja[edytuj]

Przez Lubawę przebiegają następujące drogi:

Sport[edytuj]

Zabytki[edytuj]

Według rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków w Lubawie wpisane są następujące obiekty[6]:

Budowle sakralne 
  • kościół parafialny pw. św. Anny, tz. Fara - z 1330 r. z kaplicą Mortęskich z 1581 r. Bogate wyposażenie wnętrza. Sanktuarium Matki Boskiej Lipskiej. Przy parafii Muzeum Ziemi Lubawskiej, nr rej.: 265 (L/51) z 20.03.1957
  • kościół parafialny pw. św. Jana Chrzciciela, tz. Jan - zbudowany 1603-1608, parafia została erygowana w 2000 r. z części macierzystej parafii Nawiedzenia NMP i św. Anny w Lubawie, do najpiękniejszych zabytków świątyni należy kasetonowy, figuralno-ornamentowy strop nawy z 1612 r. rzeźbiony i polichromowany strop prezbiterium, manierystyczne stalle – bogato rzeźbione i po­lichromowane, renesansowa ambona oraz XIV-wieczny krucyfiks, z którym fran­ciszkanie saksońscy przybyli do Lubawy. Nr rej.: 264 (L/50) z 22.03.1957
  • drewniany kościół par. pw. św. Barbary, tz. Barbarka - 1673, nr rej.: 89 z 28.09.1953
  • zespół klasztorny bernardynów - XIV, XVII-XVIII, niegdyś szkoła podstawowa, nr rej.: 409 (L/49) z 4.08.1957
  • odpustowa kaplica filialna Nawiedzenia NMP w Lipach - 1870 r.
Obiekty świeckie 
  • pozostałości murów obronnych, ul. Pod Murami, Pomorska, Bankowa - po 1300, XIV-XVI, nr rej.: 243 (L/88) z 1.08.1957 oraz 1145 z 2.05.1968
  • ruiny zamku biskupów chełmińskich - XIV, nr rej.: 408 (L/11) z 4.08.1957
  • zespół szpitala miejskiego pw. św. Jerzego z II poł. XIX wieku, nr rej.: A-2502 z 8.09. 2003:
    • szpital, ul. Grunwaldzka 11a
    • kaplica, ul.Grunwaldzka 13
    • klasztor ss. miłosierdzia, ul. św. Barbary 2, 4, 6
    • ogrodzenie
Domy mieszkalne 
  • stare miasto - XIII, nr rej.: 88 (L/9) z 31.12.1953
  • dom, ul. Bankowa 1a - 1 poł. XIX, nr rej.: 404 (L/65) z 1.08.1957
  • dom, ul. Jagiellońska 9 - 2 poł. XIX, nr rej.: 915 z 3.08.1968
  • dom, ul. Kilińskiego 4 - k. XVIII, 1960, nr rej.: 406 (L/63) z 1.08.1957
  • dom, ul. Kilińskiego 6 - XVIII, XIX 1959-1960, nr rej.: 405 z 1.08.1957
  • dom, ul. Kościelna 20 - k. XVIII, 1998, nr rej.: 410 (L/90) z 4.08.1957 oraz 914 z 4.08.1968
  • dom (dawna baszta) - ul. Pod Murami 28, XIV-XVI, XIX, nr rej.: 1200 z 21.05.1968
  • dom (dawna baszta) - ul. Pod Murami 30, XIV-XVI, XVII-XVIII, nr rej.: 407 (L/83) z 3.08.1957
  • dom, ul. Pomorska 7 - XVIII/XIX, 1995 nr rej.: 247 (L/68) z 1.08.1957
  • dom, ul. Pomorska 9 - nr rej.: 246 (L/80) z 1.08.1957
  • dom, ul. Pomorska 11 - 1 poł. XIX, 1960 1989, nr rej.: 401 (L/71) z 1.08.1957
  • dom, ul. Pomorska 21 - 1 poł. XIX, nr rej.: 402 (L/74) z 1.08.1957
  • dom, ul. Pomorska 25 - 1 poł. XIX, 1961-1962, nr rej.: 403 (L/76) z 1.08.1957
  • dom, ul. Zamkowa 14 - pocz. XIX, nr rej.: 245 (L/65) z 1.08.1957
  • dom, ul. Zamkowa 27 - pocz. XVIII, XIX, XX, nr rej.: 244 (L/87) z 1.08.1957 oraz 1199 z 21.05.1968

Herb[edytuj]

 Osobny artykuł: Herb Lubawy.
POL Lubawa COA.svg

Herb przedstawia biskupa Chrystiana, który przyniósł na ziemię lubawską wiarę chrześcijańską: symbolizuje też władców miasta, którymi przez pięćset lat byli biskupi chełmińscy.

Na głowie biskup ma bardzo niską infułę średniowieczną z równoramiennym krzyżem pośrodku: twarz bardzo prosta, prawie dziecinna z długimi włosami. Ubrany w ornat i albę, w lewym ręku dzierży pastorał głowicą na zewnątrz, a prawą ma wzniesioną do błogosławieństwa. Stoi on między dwoma drzewami mówiącymi, że ziemia lubawska była ongiś zasobna w lasy mieszane.

Te drzewa to lipa i jodła. Lipa to drzewo lecznicze, miododajne i dające miękki materiał rzeźbiarski. Jodła – doskonałe drzewo opałowe. Drzewa narysowane są sposobem średniowiecznym bez perspektywy. Kolory herbu są biało-czerwone z wyjątkiem złotego ornatu, infuły i zielonych drzew, gdyż takie są barwy ziemi chełmińskiej i biskupstwa chełmińskiego. W herbowej tarczy na czerwonym tle widnieje więc postać biskupa w białej albie, złotym ornacie, pastorale i infule między zielonymi drzewami.

Urodzeni w Lubawie[edytuj]

Kościoły i związki wyznaniowe[edytuj]

Sąsiednie gminy[edytuj]

Zobacz też[edytuj]

Przypisy

  1. Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2013 r. GUS
  2. ab http://www.polskawliczbach.pl/Lubawa, w oparciu o dane GUS.
  3. Zenon Guldon, Jacek Wijaczka, Skupiska i gminy żydowskie w Polsce do końca XVI wieku, w: Czasy Nowożytne, 21, 2008, s. 185.
  4. Portal Regionalny i Samorządowy REGIOset (pol.). regioset.pl. [dostęp 2010-09-14].
  5. Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym. Stan w dniu 30.VI.2013 r.. Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2013-10-30].
  6. Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków. Woj. warmińsko-mazurskie. nid.pl, 30 czerwca 2015. [dostęp 2015-09-14]. s. 65–66.
  7. gazeta olsztyńska.pl
  8. Dane według wyszukiwarki zborów na oficjalnej stronie Świadków Jehowy (www.jw.org), dostęp z 2 stycznia 2015.

Linki zewnętrzne[edytuj]

'