Strony internetowe
Jeżeli chesz mieć własną stronę internetową, a Twoja firma znajduje się w miejscowości Lututów - dobrze trafiłeś. Projektujemy, wdrażamy i tworzymy strony internetowe dla każdego. Napewno chesz aby klient wpisując w wyszukiwarkę nazwę "Twojej firmy + Lututów" uzyskał informację o Twojej stronie oraz ofercie Twojej firmy. Dlatego jeżeli chcesz aby Twoja firma była dobrze widoczna kiedy wyszuka się informacje o mieście Lututów warto stworzyć stronę korzystająć z naszych usług.
Pamietaj! jeśli "Strony Internetowe Lututów" to tylko My.
Sklepy internetowe
Chcesz aby twój sklep był popularny i aby ludzie mogli go łatwo znaleźć, aby wpisując w wyszukiwarkę "sklep Lututów" mogli trafić do twojej witryny i szybko oraz wygodnie zrobić zakupy? Potrzebujesz wydajnego i profesjonalnie wykonanego sklepu internetowego? Napisz teraz do nas. Projektujemy profesjonalne sklepy internetowe, dzięki naszym usługom możesz sprzedawać szybko i wygodnie w Internecie, na terenie miasta Lututów i w całej Polsce!
Portfolio
Poniżej mozesz zobaczyć kilka nszych prac. Pamiętaj każdy sklep projektujemy indywidualnie pod konkretne potrzeby..
O mieście: Lututów
|
|||
|
|||
 Kościół pw św. Piotra i Pawła w Lututowie |
|||
| Państwo |  Polska |
||
| Województwo | łódzkie | ||
| Powiat | wieruszowski | ||
| Gmina | Lututów | ||
| Liczba ludności (2006) | 1432 | ||
| Strefa numeracyjna | (+48) 43 | ||
| Kod pocztowy | 98-360[1] | ||
| Tablice rejestracyjne | EWE | ||
| SIMC | 0706651 | ||
|
Położenie na mapie województwa łódzkiego
  Lututów
|
|||
|
Położenie na mapie Polski
 Lututów
|
|||
 51°22′19″N 18°26′01″E/51,371944 18,433611 |
|||
Lututów – dawne miasto, obecnie wieś w Polsce położona w południowo-zachodniej części województwa łódzkiego, w powiecie wieruszowskim, w gminie Lututów.
Siedziba gminy Lututów.
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0706421 | Dębina | część wsi |
| 1041774 | Jesionki | część wsi |
| 0706527 | Jeżopole | część wsi |
| 0706770 | Młynek | część wsi |
| 0706763 | Piaski | część wsi |
| 0706562 | Zygmuntów | część wsi |
| 0706846 | Żmuda | część wsi |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
Historia[edytuj]
Pierwszymi właścicielami osady już w XIV w. była rodzina Lutoldów. Najwcześniejsza wzmianka z 1406 r. dotyczy nadania Lututowowi praw miejskich, które jednak utraciło z powodu słabego rozwoju.
Ponownie, choć krótko, prawa miejskie z inicjatywy nowego właściciela – Stanisława Biernackiego; w latach 1843[4] – 1870[5]. Od tego czasu Lututów, pomimo wielu cech "miejskości" pozostaje wsią. Po wstąpieniu Polski do Unii Europejskiej stało się to atutem ekonomicznym (dopłaty do rolnictwa i obszarów wiejskich).
W XIX w. dobra lututowskie należały do Biernackich h. Poraj, potem Taczanowskich h. Jastrzębiec. Po I wojnie światowej Helena Taczanowska wniosła majątek Kurnatowskiemu[potrzebny przypis] h. Łodzia (300 ha ziemi i ok. 600 ha lasów).
Alojzy Prosper Biernacki (1778-1854), agronom, działacz społeczny i narodowy (poseł, minister skarbu), założył w r. 1807(?) w Lututowie niższą szkołę rolniczą dla młodzieży chłopskiej.
15 czerwca 1863 r., około godz. 11.00, na polach pomiędzy wsią Piasków a Lututowem miała miejsce tzw. bitwa pod Lututowem, w której uległ całkowitemu rozbiciu ok. 250-osobowy oddział powstańczy (powstał w 1. dekadzie czerwca; w przeważającej części składał się z ludzi uzbrojonych w kosy), dowodzony przez Antoniego Korotyńskiego, który zmarł od ran po bitwie.
Po stronie rosyjskiej w walce wzięły udział dwa zgrupowania ekspedycyjne utworzone specjalnie dla likwidacji oddziału Korotyńskego: z garnizonu w Kaliszu, pod dowództwem płk Tarasenkowa (w składzie: 3 kompanie piechoty, szwadron kawalerii oraz 4 działa; w sumie 750 żołnierzy) oraz płk Wsiewołoda Pomierancowa z garnizonu w wieluńskiego (4 kompanie piechoty, 80 kawalerzystów; razem ok. 880 żołnierzy). W sumie siły rosyjskie liczyły 1630 ludzi.
Bitwa zakończyła się masakrą. Na polu bitwy pozostało 64 zabitych i 40 rannych, z których po kilku dniach zmarło dalszych 11. Do niewoli wzięto tylko trzech powstańców, zwłaszcza, że dowódca grupy wieluńskiej płk Pomerancew wydał rozkaz kozakom wymordowania wziętych do niewoli. Bitwa trwała trzy godziny, ale szybko przekształciła się rozpaczliwą obronę ludzi skazanych w tej sytuacji na pewną śmierć. W przeważającej części byli to mieszkańcy powiatów krotoszyńskiego, ostrowskiego i ostrzeszowskiego, czyli z obszaru zaboru pruskiego[6].
W Lututowie dobre warunki życie i pracy znalazła społeczność żydowska. W II poł. XIX w., w tym najmniejszym podówczas miasteczku powiatu wieluńskiego zamieszkałym przez 389 ludzi, żyło 89 Żydów[7], czyli około 23% ogółu mieszkańców. W 1921 r. zamieszkiwało tu już 1466 Żydów, którzy stanowili 69% mieszkańców wsi.
Podczas II wojny światowej niemiecki okupant zmienił w 1943 r. nazwę Lututowa na Landstätt.
Na początku 1940 r. Niemcy utworzyli w Lututowie getto żydowskie. Podczas jego likwidacji w sierpniu 1942 r. część jego więźniów wywieziono do miejsca zagłady w Kulmnhof am Nehr (Chełmno nad Nerem) a pozostałych do getta w Łodzi, gdzie albo zmarli z głodu, albo podczas jego likwidacji w lipcu-sierpnia 1944, zostali wywiezieni do komór gazowych obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau gdzie zginęli.
5 stycznia 2012 r. doszło w Lututowie do zawalenia się części frontowej kościoła parafialnego (zbudowanego w latach 1910–1917[a]). W wyniku szczegółowej analizy przyczyny okazało się, że w trakcie jego budowy doszło do karygodnego odejścia od pierwotnego i zatwierdzonego planu budowy. Na przykład kościół został skrócony o jedną nawę (o 6 m.), co poważnie zakłóciło jego statykę, której nie obliczono na nowo. Ponadto został posadowiony na lekkich iłach, ale wbrew pierwotnemu planowi zamiast fundamentów trapezowych zastosowano najzwyklejsze prostokątne. Z tego powodu planowane na rok 2017 r. obchody zakończenia budowy kościoła, zostały przeniesione na r. 2027 na 100. rocznicę konsekracji[9].
6 sierpnia 2014 oddano do użytku przebiegającego przez Lututów tzw."Trakt Kalisko – Wieluński”, czyli 70-kilometrowej drogi łączącej Kalisz z Wieluniem i Częstochową.
Zabytki[edytuj]
- Wieś zachowała typowo miejski układ przestrzenny ze zwartą zabudową wokół prostokątnego rynku.
- Kościół parafialny, murowany, pw. św. Piotra i Pawła, wpisany do rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa[10], został wzniesiony w latach 1910-1917 w stylu neoromańskim według projektu z 1907 r. architekta Jarosława Wojciechowskiego. Na wieży kościoła znajduje się zegar wykonany w 1938 r. przez Józefa Ambroziego z Tuszyna. W kościele znajduje się obraz Matki Boskiej z 1639 r. i tablica epitafijna Biernackich z wmurowaną kulą armatnią z 1812 r., upamiętniająca gen. Józefa Biernackiego; na cmentarzu zachowane groby okolicznych ziemian. Poprzedni kościół drewniany (na miejscu pierwotnego – zapewne z XVI w.) stał tu od 1730 r. i był fundowany przez: Michała Madalińskiego, podsędka wieluńskiego, Teodora Wierusza Niemojowskiego i Franciszka Gędkiewicza, kanonika wieluńskiego.
- W północnej części wsi – zespół dworsko-pałacowy. Uprzednio był tu drewniany dwór z XIX w., który spłonął w 1934 r. Wówczas J. Kurnatowski rozpoczął budowę pałacu, który się zachował. W parku: aleja grabowa, jawory, 3 dęby włoskie, dęby szypułkowe, zamulone stawy. W pobliżu zabudowania folwarczne, m.in. zabytkowy klasycystyczny spichlerz z 1777 r. (?), w którym dochowały się kute metalowe drzwi, z datą ich wykonania (1792 r.), zdobione motywami roślinnymi. W piwnicach spichlerza – łukowe stropy. W budynkach podworskich mieści się obecnie Zespół Szkół Rolniczych.
- Synagoga z poł. XIX w., przebudowana na kino.
- Cmentarz żydowski z poł. XIX w., zdewastowany przez hitlerowców, bez nagrobków.
- Na miejscu bitwy pod Lututowem (pomiędzy wsią Piaski a Lututowem), po zachodniej stronie szosy, na skraju lasu "Koziołek" w 1993 r. ustawiono dwa duże krzyże i głazy (na wsch. i zach. skraju pola bitwy). Obok jednego z krzyży, przy samotnej sośnie z kapliczką, na granitowym głazie, wyryto wizerunek Orła powstańczego ze słowami modlitwy: "Boże, zbaw Polskę". Poniżej zamocowano napisy wykonane w metalu: "15 VI 1863 r. w lesie Koziołek miała miejsce bitwa kosynierów pod wodzą płk. A. Korotyńskiego z wojskami rosyjskimi". Po drugiej stronie pola bitwy trzy głazy, a na największym z nich Orzeł powstańczy z napisem w otoku: "Ojczyznę wolną racz nam wrócić Panie". Poniżej: "Miejsce zaciętej bitwy 120 kosynierów pod wodzą płk. Antoniego Korotyńskiego z wojskami rosyjskimi dnia 15 VI 1863 r. Zabito i wymordowano 64 powstańców, 46 ciężko raniono, 3 wzięto do niewoli. Cześć ich pamięci".
- Szczątki mogiły poległych i zamordowanych w bitwie pod Lututowem – na miejscowym cmentarzu w mogile (w lewo od gł. wejścia).
Zobacz też[edytuj]
Uwagi
Przypisy
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych. Poczta Polska S.A., styczeń 2013. [dostęp 2014–03–09]. s. według wyboru.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013–02–15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2014–03–09].
- ↑ TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 18.11.2015].
- ↑ Postanowienie z 23 II/7 III 1843, [w:] "Dziennik Praw", 1843, tom 31, nr 100, str. 333)
- ↑ Postanowienie z 30 XII 1869/11 I 1870, ogłoszone 19/31 V 1870; [w:] "Dziennik Praw", 1870, tom 70, nr 241, str. 67)
- ↑ Antoni Galiński, Z dziejów powstania styczniowego w Wieluńskiem. Bitwa pod Lututowem, 15 VI 1863 roku. Wieluń-Lututów 2013.
- ↑ Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego, t. 5, s. 493.
- ↑ Zegary wieżowe – czyli pasja dłuższa niż jedno życie
- ↑ Kościół pw. św. Apostołów Piotra i Pawła w Lututowie, 1910–1917. Konsekrowany 5 VI 1927. Lututów, 2014.
- ↑ NID: Rejestr zabytków nieruchomych, województwo łódzkie. [dostęp 24 listopada 2010].
Bibliografia[edytuj]
- A. Ruszkowski, "Sieradz i okolice", Sieradz, 2000.
- E. Sobczak, Powstanie styczniowe w tradycji ludowej, [w:] "Rocznik Wieluński", 1963, s. 47-56.
Linki zewnętrzne[edytuj]
- Pałac w Lututowie na stronie Zamki i Pałace województwa łódzkiego
- Lututów w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. V: Kutowa Wola – Malczyce. Warszawa, 1884.
- Lututów w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska. Warszawa, 1902.
|
|||||||||||||
|
|||||||||||||||||
|
||||||||