Tworzenie stron internetowych

Mirosławiec

Poznaj naszą ofertę w zakresie tworzenia stron www oraz sklepów internetowych. Nasza firma oferuje sklepy internetowe które przyciągną klientów w mieście Mirosławiec. Zapewniemy szczególne podejście do Twojego biznesu. Atrakcyjne ceny i dobre wykonanie zapewni Ci sukces. Strona www jest jedną z metod na pozyskanie klientów dla Twojego biznesu, dokładnie wykonana strona jest jednym z elementów który zachęcają oferenta do skorzystania z Twojej oferty. Rozwiązania na czasie jakie wykorzystujemy zapewniają skuteczne wykonanie naszej usługi.

Strony internetowe

Jeżeli chesz mieć własną stronę internetową, a Twoja firma znajduje się w miejscowości Mirosławiec - dobrze trafiłeś. Projektujemy, wdrażamy i tworzymy strony internetowe dla każdego. Napewno chesz aby klient wpisując w wyszukiwarkę nazwę "Twojej firmy + Mirosławiec" uzyskał informację o Twojej stronie oraz ofercie Twojej firmy. Dlatego jeżeli chcesz aby Twoja firma była dobrze widoczna kiedy wyszuka się informacje o mieście Mirosławiec warto stworzyć stronę korzystająć z naszych usług.
Pamietaj! jeśli "Strony Internetowe Mirosławiec" to tylko My.

Sklepy internetowe

Chcesz aby twój sklep był popularny i aby ludzie mogli go łatwo znaleźć, aby wpisując w wyszukiwarkę "sklep Mirosławiec" mogli trafić do twojej witryny i szybko oraz wygodnie zrobić zakupy? Potrzebujesz wydajnego i profesjonalnie wykonanego sklepu internetowego? Napisz teraz do nas. Projektujemy profesjonalne sklepy internetowe, dzięki naszym usługom możesz sprzedawać szybko i wygodnie w Internecie, na terenie miasta Mirosławiec i w całej Polsce!

Portfolio

Poniżej mozesz zobaczyć kilka nszych prac. Pamiętaj każdy sklep projektujemy indywidualnie pod konkretne potrzeby..

O mieście: Mirosławiec

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Mirosławiec
Centrum miasta
Centrum miasta
Herb Flaga
Herb Mirosławca Flaga Mirosławca
Państwo  Polska
Województwo  zachodniopomorskie
Powiat wałecki
Gmina Mirosławiec
gmina miejsko-wiejska
Prawa miejskie 1303
Burmistrz Piotr Pawlik (2010)
Powierzchnia 2,17 km²
Populacja (30.06.2016)
• liczba ludności
• gęstość

3 064[1]
1 412,0 os./km²
Strefa numeracyjna
(+48) 67
Kod pocztowy 78-650
Tablice rejestracyjne ZWA
Położenie na mapie powiatu wałeckiego
Mapa lokalizacyjna powiatu wałeckiego
Mirosławiec
Mirosławiec
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa lokalizacyjna województwa zachodniopomorskiego
Mirosławiec
Mirosławiec
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Mirosławiec
Mirosławiec
Ziemia53°20′38″N 16°05′14″E/53,343889 16,087222
TERC
(TERYT)
3217034
SIMC 0967038
Urząd miejski
ul. Wolności 37
78-650 Mirosławiec
Strona internetowa
Pomnik ofiar katastrofy samolotu CASA. Wojskowy samolot transportowy CASA C-295M należący do 13 eskadry lotnictwa transportowego w Krakowie, 23 stycznia 2008 r. kilka minut po godzinie 19 rozbił się podczas podejścia do lądowania w pobliżu lotniska wojskowego w Mirosławcu. W wyniku katastrofy wszyscy znajdujący się na pokładzie samolotu ponieśli śmierć – 4 członków załogi z 13 eskadry lotnictwa transportowego oraz 16 wysokich rangą oficerów, głównie z 1 Brygady Lotnictwa Taktycznego w Świdwinie. Żołnierze wracali z Warszawy z Konferencji Bezpieczeństwa Lotów Lotnictwa Sił Zbrojnych.

Mirosławiec[2] (dawniej Frydląd Marchijski, niem. Märkisch Friedland[3]) – miasto w północno-zachodniej Polsce, w woj. zachodniopomorskim, w powiecie wałeckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Mirosławiec[4]. Położone na Pojezierzu Południowopomorskim, na północ od Jeziora Kosiakowo i na wschód od rzeki Korytnicy.

Siedziba nadleśnictwa. Tutejszy kościół parafialny jest siedzibą dekanatu.

Według danych z 31 grudnia 2013 r. miasto miało 3037 mieszkańców[5].

Prywatne miasto szlacheckie Frydląd lokowane w 1314 roku położone było w XVI wieku w województwie poznańskim[6].

Położenie[edytuj]

Mirosławiec jest położony w wschodniej części Pojezierza Wałeckiego[7], będącym mezoregionem Pojezierza Południowopomorskiego.

Miasto znajduje się w południowo-wschodniej części woj. zachodniopomorskiego, w zachodniej części powiatu wałeckiego.

Według danych z 1 stycznia 2014 powierzchnia miasta wynosi 2,17 km²[8].

W latach 1946–50 miasto administracyjnie należało do woj. szczecińskiego, w latach 1950–75 do woj. koszalińskiego, a w latach 1975–1998 do woj. pilskiego.

Warunki naturalne[edytuj]

We wschodniej części miasta przy stacji kolejowej znajduje się małe Jezioro Stacyjne. W odległości ok. 0,7 km na zachód od miasta płynie z północy na południe rzeka Korytnica, która dalej przepływa przez pobliskie Jezioro Korytnickie.

Historia[edytuj]

Na miejscu dzisiejszego miasta istniała stara osada słowiańska. W 1303 bądź 1314 roku margrabia brandenburski Waldemar lokował tu miasto wzmiankowane jako Nova Vredeland, w którym osiedlili się głównie niemieckojęzyczni koloniści z Meklemburgii. W 1314 roku była to własność szlachecka, której posiadaczami byli Henryk i Jan Wedlowie[9]. Miasto rozwijało się jako ośrodek handlowy na szlaku BerlinKrólewiec. W 1368 r. weszło w skład Królestwa Polskiego, by w 1409 r. przejść we władanie Krzyżaków. Po pokoju toruńskim w 1466 r. ponownie włączono je do Korony, w której granicach pozostało aż do I rozbioru Rzeczypospolitej w 1772 r. Granica Rzeczypospolitej została ustalona w ten sposób, że otaczała miasto w odległości zaledwie kilku kilometrów od trzech stron – południa, zachodu i północy. Faktycznie Frydląd pozostawał jednak od początków swojego istnienia pod władzą regionalnych panów feudalnych, rodu Wedlów (von Wedell), którzy posiadali tu zamek i w ramach liberalnej Rzeczypospolitej korzystali z daleko idącej niezależności. W 1508 r. miejscowa gałąź Wedlów przeszła na protestantyzm i przyjęła nazwisko Frydlandzki[potrzebny przypis]. W 1593 właścicielem miasta stała się jednak katolicka rodzina von Blankenburg, w której rękach pozostało ono aż do 1836 r. W latach 30. XVIII w. Blankenburgowie na miejscu zamku wznieśli barokowy pałac.

Mimo zmian politycznych ośrodek zachował niemiecki charakter etniczny, choć od końca XVI w. systematycznie rósł tu udział ludności żydowskiej. Na przełomie XVIII i XIX w. Żydzi stanowili już ponad 50% ludności miasta i była to największa gmina żydowska na Pomorzu Zachodnim. Specjalnością ówczesnego Märkisch Friedland była produkcja i handel gęsimi piórami do pisania, opanowane właśnie przez ludność żydowską. Wiek XIX przyniósł exodus ludności żydowskiej z przyczyn ekonomicznych (głównie do Berlina) i upadek handlowego znaczenia miasta wskutek utraty nadgranicznego położenia. Wraz z bezpotomną śmiercią ostatniego dziedzica rodu von Blankenburg w 1836 r., Frydląd stracił ostatecznie status miasta prywatnego i przeszedł pod bezpośredni nadzór państwa pruskiego.

Ponowne ożywienie gospodarcze nastąpiło wraz z szybkim rozwojem gospodarczym Niemiec w końcu XIX w. W 1900 r. Friedland otrzymał połączenie kolejowe z Kaliszem Pomorskim na zachodzie oraz Złocieńcem na północy. W 1902 r. wzniesiono budynek sądu grodzkiego, w 1914 r. nową szkołę, a w 1918 r. nastąpiła elektryfikacja miasta. Traktat wersalski nie przywrócił jednak miasta Polsce – w 1912 r. w powiecie wałeckim Polacy stanowili zaledwie 0,6% mieszkańców. W latach 20. XX w. nastąpił przyrost ludności, związany z imigracją Niemców z terenów przekazanych przez traktat wersalski Polsce. Powstała wówczas dzielnica między centrum miasta a dworcem kolejowym (Bahnhofviertel). Dojście nazistów do władzy w Niemczech w 1933 r. przyniosło ostateczną zagładę żydowskich tradycji miasta. W czasie II wojny światowej Friedland stał się miejscem zaciętych walk o przełamanie Wału Pomorskiego, co spowodowało poważne zniszczenia zabytkowej zabudowy śródmieścia (20%).

Miasto zostało zdobyte przez I Armię Wojska Polskiego 10 lutego 1945 roku. Wkrótce władzę przejęła polska administracja cywilna, która wysiedliła dotychczasową ludność miasta i zastąpiła ją polskimi przesiedleńcami. Nową nazwę miasta ustalono na Mirosławiec. W czasach PRL funkcjonowały tu: betoniarnia, ośrodek maszynowy produkujący przyczepy traktorowe do zbierania siana po kombajnach, przetwórnia runa leśnego i wędzarnia ryb[10]. Urządzono tu też Muzeum Walk o Wał Pomorski, a na jednej z kamienic przy Placu Wolności umieszczono duży mural z mapą Wału[11].

23 stycznia 2008 roku w pobliżu lotniska w Mirosławcu doszło do katastrofy wojskowego samolotu CASA, w której zginęło 20 osób.

Demografia[edytuj]

  • Piramida wieku mieszkańców Mirosławca w 2014 roku [1].


Piramida wieku Miroslawiec.png

Zabytki[edytuj]

Cały obszar starego miasta Mirosławca został wpisany do rejestru zabytków[12]. Zabytki chronione prawem w mieście:

  • Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny – budowla zbudowana przez von Blankenburgów w 1721 r. z neogotycką wieżą dobudowaną w latach 1883-1885. W jednonawowym kościele z dwiema kaplicami znajdują się XVIII-wieczna chrzcielnica i chór muzyczny.
  • cmentarz rodowy na Górze Piaskowej z XIX w.
  • cmentarz żydowski z XVII i XVIII w., nazywany także domem grobów, zajmuje powierzchnię 2,2 ha.
  • dom (ul. Kościelna 6)
  • dom (ul. Wałecka 24)
  • spichlerz (ul. Wolności 32)
  • majdan zamkowy z ok. 1375 r. otoczony mokrą fosą z reliktami średniowiecznego zamku i barokowego zespołu pałacowo-parkowego

Kultura i sport[edytuj]

W tutejszym Ośrodku Kultury mieści się Muzeum Walk o Wał Pomorski.

Największym klubem sportowym jest Ludowy Klub Sportowy „Mirstal” liczący 5 sekcji piłki nożnej w tym: 3 sekcje młodzieżowe (90 zawodników), 1 sekcja seniorów (zawodników), 1 sekcja oldbojów(zawodników) oraz Klub Sportowy „Lotnik Mirstal” zrzeszony w Pomorskiej Lidze Oldbojów (piłka nożna), który jest organizatorem Mirosławieckiej Halowej Ligi Piłki Nożnej.

Administracja[edytuj]

Miasto jest siedzibą gminy miejsko-wiejskiej. Mieszkańcy Mirosławca wybierają do swojej rady miejskiej 7 radnych (7 z 15). Pozostałych 8 radnych wybierają mieszkańcy terenów wiejskich gminy Mirosławiec. Organem wykonawczym jest burmistrz. Siedzibą władz jest budynek przy ul. Wolności.

Burmistrzowie Mirosławca:

  • Józef Śliwiński (1990-1994 r.)
  • Edward Ząbek (1994–2002 r.)
  • Elżbieta Beata Rębecka-Sabak (2002–2010 r.)
  • Piotr Pawlik (od 2010 r.)

Mieszkańcy Mirosławca wybierają posłów na Sejm z okręgu wyborczego nr 40 (siedziba Koszalin), senatora z okręgu nr 99 (siedziba Koszalin), a posłów do Parlamentu Europejskiego z okręgu wyborczego nr 13.

Współpraca międzynarodowa[edytuj]

Władze miasta prowadzą współpracę samorządową z dwiema zagranicznymi gminami:

  • Friedland in Brandenburg (Niemcy)
  • Friedland in Mecklenburg-Vorpommern (Niemcy)
  • Friedland in Niedersachsen (Niemcy)
  • Frydlant (Czechy)
  • Frydlant nad Ostravici (Czechy)
  • Prawdinsk (Rosja)

Wojsko/Lotnictwo[edytuj]

Około 5 km na północ od Mirosławca zlokalizowana jest wojskowa 12 Baza Lotnicza dysponująca czynnym lotniskiem.

Przypisy

  1. ab http://www.polskawliczbach.pl/Miroslawiec, w oparciu o dane GUS.
  2. W 1314 r. miasto jest wzmiankowane jako Nuve Vredeland. Późniejsze dokumenty używają różnych nazw, np. Fredland w roku 1509. W czasie II wojny światowej w 1944 r. władze hitlerowskie nadały miastu nazwę niem. Märkisch Friedland. Zobacz Frydland, [w:] Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu [online], Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, 2010–2014..
  3. Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. Nr 142, poz. 262)
  4. Główny Urząd Statystyczny: Rejestr TERYT. [dostęp 2013-09-20].
  5. Ludność. Stan i struktura ludności oraz ruch naturalny w przekroju terytorialnym w 2013 r. (Stan w dniu 31 XII 2013 r.). Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2014-06-05. ISSN 1734-6118.
  6. Zenon Guldon, Jacek Wijaczka, Skupiska i gminy żydowskie w Polsce do końca XVI wieku, w: Czasy Nowożytne, 21, 2008, s. 175.
  7. Jerzy Kondracki, A. Richling: Atlas Rzeczypospolitej Polskiej. Warszawa: Centralny Ośrodek Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej, 1994.
  8. Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2014 r.. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2014-07-24. ISSN 1505-5507.
  9. Frydland, [w:] Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu [online], Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, 2010–2014.
  10. Włodzimierz Łęcki, Piotr Maluśkiewicz, Jacek Wałkowski, Wał Pomorski, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań, 1987, s. 66, ​ISBN 83-210-0703-1​.
  11. (lad), Dwa w jednym, Głos Wielkopolski, 6.02.1991.
  12. Zachodniopomorski Wojewódzki Konserwator Zabytków w Szczecinie, nr rej. 27.

Linki zewnętrzne[edytuj]

'