Tworzenie stron internetowych

Ten artykuł dotyczy miasta. Zobacz też: Niepołomice (ujednoznacznienie).

Niepołomice
Zamek Królewski w Niepołomicach od strony ogrodów
Herb Niepołomic Flaga Niepołomic
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Powiat	wielicki
Gmina	Niepołomice gmina miejsko-wiejska
Data założenia	XIV w.
Prawa miejskie	11 kwietnia 1776
Burmistrz	Roman Ptak
Powierzchnia	27,4[1] km²
Populacja (31.12.2016) • liczba ludności • gęstość	12 000[2] 438,0 os./km²
Strefa numeracyjna	(+48) 12
Kod pocztowy	32-005
Tablice rejestracyjne	KWI
Położenie na mapie województwa małopolskiego Niepołomice
Położenie na mapie Polski Niepołomice
50°02′02″N 20°13′02″E/50,033889 20,217222
TERC (TERYT)	1219044
SIMC	0951675
Urząd miejski plac Zwycięstwa 13 32-005 Niepołomice
Multimedia w Wikimedia Commons
Informacje w Wikipodróżach
Hasło w Wikisłowniku
Strona internetowa

Niepołomice (niem. Niepolomitz^[3]; krak. Ńypołomicy) – miasto w województwie małopolskim, w powiecie wielickim, siedziba władz gminy miejsko-wiejskiej Niepołomice. Miasto liczy 12 000 mieszkańców (31 grudnia 2016)^[1], zajmuje powierzchnię 27,4 km².

Położenie[edytuj]

Niepołomice leżą w południowej Polsce, w środkowej części województwa małopolskiego i w północnej części powiatu wielickiego. Pod względem historycznym znajduje się w zachodniej Małopolsce, w ziemi krakowskiej, oraz zachodniej części dawnej Galicji. Niepołomice oddalone są od granicy ze Słowacją o 65 km w linii prostej.

Niepołomice leżą na wschód od Krakowa. Niepołomicki rynek oddalony jest od krakowskiego Rynku Głównego o 21 km (w linii prostej)^[4], zaś od rynku tarnowskiego o 54 km. Miasto leży na na pograniczu Niziny Nadwiślańskiej, Pogórza Wielickiego i Podgórza Bocheńskiego. Większa jego część znajduje się na wysokości ok. 200 m n.p.m., jedynie osiedle Zakościele i południowa część osiedla Zagrody leżą na niewybitnym grzbiecie, zakończonym najwyższym naturalnym wzniesieniem miasta – Wężową Górą (212 m n.p.m.). Na jej szczycie wzniesiono Kopiec Grunwaldzki, którego wierzchołek, na wysokości 226 m n.p.m., stanowi najwyżej położony punkt miasta. W południowo-wschodniej części Niepołomic, na obszarze Puszczy Niepołomickiej, znajdują się niewielkie pagórki – Kozie Górki^[5].

Rozciągłość południkowa miasta wynosi ok. 5,4 km; zaś rozciągłość równoleżnikowa ok. 9,7 km^[6].

Flaga miasta Niepołomice

Niepołomice leżą w obrębie aglomeracji krakowskiej oraz Krakowsko-Katowickiego Obszaru Metropolitalnego.

W latach 1975–1998 miasto należało do województwa krakowskiego.

Podział administracyjny[edytuj]

Ratusz

Niepołomice podzielone są na 7 osiedli: Boryczów, Jazy, Podgrabie, Piaski, Środmieście, Zagrody i Zakościele. W obrębie administracyjnych osiedli znajdują się zwyczajowe jednostki urbanistyczne, niestanowiące jednak jednostek administracyjnych niższego rzędu. Są to zazwyczaj osiedla mieszkaniowe, np. Osiedle Robotnicze czy Osiedle na Wzgórzu, lub dawne osady, np. Chwalców.

Demografia[edytuj]

Liczba mieszkańców miasta aktualnie (31 grudnia 2015) wynosi 11 573 osoby, przy gęstości zaludnienia ok. 401 osób/km². W ostatnich latach zauważalny jest stały wzrost liczby mieszkańców.

• Piramida wieku mieszkańców Niepołomic w 2014 roku ^[2].

Klimat[edytuj]

Miasto znajduje się w strefie klimatu umiarkowanego ciepłego przejściowego. Ma ono korzystne warunki klimatyczne dla sadownictwa i leśnictwa z powodu wysokiej sumy opadów i wysokiej średniej rocznej temperatury powietrza, wynoszącej 8,1 °C. Średnia temperatura lipca: 17,3 °C, natomiast średnia temperatura stycznia: −2,5 °C. Średnia liczba dni bezprzymrozkowych wynosi 169, zaś dni z przymrozkami 196. Wilgotność powietrzna waha się od 70% w maju do 90% w listopadzie i grudniu. Najbardziej deszczowym miesiącem jest lipiec, w którym pada przez średnio 12 dni, a średnia suma opadów wynosi 123,3 mm, zaś najsuchszym luty, w którym występuje około 10 dni deszczowych, zaś średnia suma opadów jest równa 23,7 mm. Średnia roczna ilość opadów to 700–750 mm^[7].

Zanieczyszczenie środowiska[edytuj]

Według raportu Światowej Organizacji Zdrowia w 2016 roku Niepołomice zostały sklasyfikowane jako piętnaste najbardziej zanieczyszczone miasto Unii Europejskiej^[8].

Zarys historyczny[edytuj]

O historycznej przeszłości miasta mówią stare kroniki Jana Długosza, Marcina Bielskiego i Bartosza Paprockiego, zapiski archiwalne, rachunki dworu królewskiego, dowody wizytacji krakowskich biskupów oraz historyczne zabytki – zamek królewski i kościół.

Początki Niepołomic sięgają czasów organizowania się Państwa Polskiego. Za pierwszych Piastów, gdy Kraków został siedzibą panujących książąt, sąsiadująca z nim Puszcza Niepołomicka^[9], stała się ulubionym miejscem polowań. W XIV wieku ostatni z Piastów, król Kazimierz Wielki, wybudował w Niepołomicach zamek myśliwski nad Wisłą i wystawił gotycki kościół.

W okresie Jagiellonów przebudowany zamek niepołomicki stał się drugą po Wawelu siedzibą królewską i stąd Niepołomice w tym okresie swej historii nazywane są (przez Jana Długosza) drugą po Krakowie stolicą Polski.

Od lat 20. XX w. do wybuchu II wojny światowej stacjonował w Niepołomicach 2 Dywizjon Pociągów Pancernych, jedna z dwóch jednostek tego typu w Polsce.

Od stycznia 1958 do lutego 2000 roku w Niepołomicach stacjonował 6 batalion desantowo-szturmowy.

Zabytki i atrakcje Niepołomic[edytuj]

Dokument z dekretem biskupa krakowskiego Bodzanty z 1360 r. w Muzeum na Zamku w Niepołomnicach

Dziedziniec zamkowy

Zamek Królewski w Niepołomicach

 Osobny artykuł: Zamek Królewski w Niepołomicach.

Główną atrakcją turystyczną Niepołomic jest XIV w. zamek królewski zbudowany przez Kazimierza Wielkiego. Przypuszcza się że zamek stał już w 1349, ponieważ Kazimierz Wielki wydał wówczas datowany z Niepołomic i podpisany przez kilku świadków dokument państwowy. Pierwotna rezydencja królewska różniła się dość znacznie od tej, którą możemy oglądać obecnie. Później przez pewien czas w gmachu mieściły się koszary. Po krótkim użytkowaniu przez wojsko, od początku XIX wieku służył jako siedziba rozmaitym instytucjom. Z upływem lat popadał w ruinę. Po wojnie brakowało funduszy na renowację. Prace remontowe rozpoczęły się dopiero po przemianach ustrojowych. Trwająca kilkanaście lat restauracja zakończyła się ostatecznie w 2007. Dzisiaj zamek jest wizytówką miasta. Znajdują się w nim gotyckie i renesansowe piwnice, sale parteru, znajdujące się na poziomie zamkowego dziedzińca, oraz zajmowane przez Muzeum Niepołomickie sale na pierwszym piętrze. Na zamkowym poddaszu znajdują się pokoje hotelowe oraz Centrum Konferencyjne im. Lecha Wałęsy. Na parterze działa restauracja.

Muzeum Niepołomickie W zamkowej kaplicy obejrzeć można ekspozycję stanowiącą depozyt kościoła parafialnego w Niepołomicach. Są tam najstarsze dokumenty królewskie i papieskie, w tym akt utworzenia parafii z 1350, oraz akt erekcyjny i donacyjny kościoła, wystawiony przez Kazimierza Wielkiego. Godna uwagi jest wystawa trofeów myśliwskich prezentująca ptaki i zwierzęta które można spotkać w Puszczy Niepołomickiej. W latach 2007–2010 muzeum gościło ekspozycję pochodzącą z krakowskich Sukiennic. Od kwietnia 2010 w muzeum prezentowany jest zbiór ponad 100 obrazów i rzeźb z Muzeum Książąt Czartoryskich w Krakowie.

Ogrody Królowej Bony Kilkanaście lat temu, na miejscu dawnego targowiska po południowej stronie zamku, odtworzono renesansowy Ogród Bony. Składa się z sześciu identycznych, prostokątnych kwater poprzedzielanych żwirowymi alejkami. We wnętrzu każdej z nich znajduje się identyczny utworzony z żywopłotu wzór geometryczny. Jego centralnym elementem jest okrąg o średnicy około ośmiu metrów. Przy wejściu do ogrodu od strony ul. Zamkowej stoi odlany z brązu pomnik Kazimierza Wielkiego w towarzystwie małego chłopca.

Kościół Parafialny pw. Dziesięciu Tysięcy Męczenników

Kościół w Niepołomicach pw. Dziesięciu Tysięcy Męczenników od strony rynku

 Osobny artykuł: Kościół Dziesięciu Tysięcy Męczenników w Niepołomicach.

Kościół parafialny ufundowany przez Kazimierza Wielkiego w 1349, konsekrowany w 1358. Jest to budowla gotycka z dwoma zakrystiami i kaplicami. Kaplica południowa, utrzymana w stylu renesansowym, ufundowana została w 1596 przez Jana Branickiego. Znajduje się w niej pomnik z ciemnoczerwonego marmuru, a nad nim herby: Gryf i Kotwicz. Po przeciwnej stronie jest kaplica Lubomirskich w stylu barokowym. W gotyckim prezbiterium na ścianie północnej znajduje się polichromia J. Makarewicza z 1916, podobną można zobaczyć na ścianie chóru muzycznego. Ściany kaplicy Lubomirskich zdobią obrazy z życia Karola Boromeusza. Znajduje się tam również obraz przywieziony z Bolonii, przed którym 400 lat temu została uzdrowiona Anna Branicka. W skarbcu kościelnym przechowywana jest gotycka monstrancja z XV wieku. Cały kościół zdobiony jest stiukami. Na zewnątrz umiejscowione są liczne tablice a w apsydzie kapliczka z ogrójcem, obok dzwonnica. Bramka w murze kościelnym została wykonana w stylu renesansowym przez Santiego Gucciego. Archiwum kościelne zawiera wiele starych dokumentów kościelnych i dworu królewskiego.

Młodzieżowe Obserwatorium Astronomiczne jest jedyną tego rodzaju placówką na południowym wschodzie kraju. Głównym jego celem jest popularyzacja i dydaktyka astronomii. Od 2004 obserwatorium nosi imię Kazimierza Kordylewskiego – krakowskiego astronoma, odkrywcy pyłowych księżyców ziemi.

Małopolskie Centrum Dźwięku i Słowa jest obiektem kulturalnym, edukacyjnym, rozrywkowym i szkoleniowym. Zaadaptowane zostało w budynku byłej restauracji „Zamkowa”. Mieści się tam jedyne w Polsce Muzeum Fonografii. W siedmiu salach ekspozycyjnych prezentowana jest historia fonografii – około 150 eksponatów, z których najstarsze mają nawet 130 lat. Integralną częścią ekspozycji jest sala odsłuchowa, w której zgromadzonych jest ok. 2000 płyt winylowych. Budynek mieści również salę kina. Centrum dysponuje czterema salami warsztatowymi oraz salą widowiskową z miejscami dla 220 widzów, wyposażoną w profesjonalne nagłośnienie i oświetlenie oraz sprzęt rejestrujący audio video z pełnym zapleczem technicznym dla artystów i wykonawców^[10].

Kopiec Grunwaldzki znajduje się na zachód od rynku, nieco ponad kilometr od centrum miasta na tzw. Wężowej Górze (212 m n.p.m.). Najpierw w 1902 usypano tam niewielki dwumetrowy kopczyk, który w 1910 z okazji 500 rocznicy bitwy pod Grunwaldem postanowiono powiększyć. Kopiec osiągnął wysokość 14 m., a średnica postawy ma 30 m. Na szczycie stoi kamienny krzyż z pamiątkową tablicą^[5].

Izba Regionalna gromadzi i przechowuje eksponaty sztuki ludowej i rękodzieła artystycznego z terenu gminy. Można tam obejrzeć stare meble, piec chlebowy, żarna, stare wydawnictwa i inne eksponaty z dziejów Niepołomic. Mieści się w budynku dawnej stodoły, w sąsiedztwie parku i zamku.

Niepołomicka orkiestra dęta[edytuj]

Orkiestra Dęta Niepołomice „Lira”

Orkiestra powstała w 1923 z inicjatywy mieszkańców. Siedzibę, umundurowanie oraz opiekę nad członkami orkiestry od samego początku sprawowała Ochotnicza Straż Pożarna Niepołomice. W latach 70. opiekę nad orkiestrą przejął Dom Kultury i przekształcił w Orkiestrę Miejską „Lira”, gwarantując jej utrzymanie oraz nowe umundurowanie. W 2000 r. orkiestra powróciła pod patronat OSP, jednak utrzymanie, umundurowanie i zakup instrumentów pozostaje w gestii Centrum Kultury, w tym też roku zmieniono nazwę na „Reprezentacyjną Orkiestrę Dętą Miasta i Gminy Niepołomice «Lira»”. Kapelmistrzem jest Antoni Majerski. Nad sprawnym działaniem od wielu lat czuwa prezes Stanisław Dąbroś z zarządem, w skład którego wchodzi Jacek Czaplak – kierownik artystyczny, oraz Agnieszka Karcz – zastępca kapelmistrza. Orkiestra aktywnie uczestniczy w życiu środowiska lokalnego, stanowiąc oprawę muzyczną uroczystości państwowych, gminnych i kościelnych, uczestniczy w życiu społecznym i kulturalnym miasta, biorąc udział w różnego rodzaju konkursach i festiwalach na terenie powiatu i województwa. Ma w repertuarze muzykę poważną, marszową, rozrywkową i dixielandową, pieśni kościelne, chorały i kolędy. Orkiestra przez cały czas swojego istnienia wzbogaca repertuar i doskonali kunszt artystyczny^[11].

Komunikacja[edytuj]

Połączenia Niepołomic z Krakowem i Wieliczką realizowane są przez komunikację busową, a także PKS. 28 grudnia 2010 MPK Kraków uruchomiło linie autobusowe nr 211 do Chobot Leśniczówka, 221 do pętli Mały Płaszów oraz przyśpieszoną linię nr 301 do pętli Powstańców Wielkopolskich. Od 16 września 1858 do Niepołomic kursował pociąg z Krakowa, jednak w 2005 linia kolejowa została całkowicie zlikwidowana decyzją ówczesnego burmistrza Stanisława Kracika. W mieście istniała stacja Niepołomice i przystanek Niepołomice Pasternik. Na terenie gminy znajduje się także nieczynny przystanek Podgrabie Wisła. W chwili obecnej najbliższe czynne stacje kolejowe znajdują się w Staniątkach i Podłężu na linii Tarnów - Kraków.

Sport w Niepołomicach[edytuj]

• Miejski Klub Sportowy Puszcza Niepołomice
• Basen. 10 sierpnia 2006 w Niepołomicach otwarto krytą pływalnię, na którą składa się: duży basen (25 × 12 m), mały basen (8 × 13 m), zjeżdżalnia, grzybek, jacuzzi, bicze wodne.
• Klub jazdy konnej. W pobliżu zamku w Niepołomicach ma swą siedzibę klub jazdy konnej „Pod Żubrem”.
• W Niepołomicach działa filia Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego (PTG) „Sokół” Kraków.
• Tenis. 4 września 2006 do użytku oddano korty tenisowe w pobliżu stadionu MKS Puszczy Niepołomice. W skład obiektu wchodzą 2 korty.

Wspólnoty religijne[edytuj]

• Kościół rzymskokatolicki
  • Parafia Dziesięciu Tysięcy Męczenników w Niepołomicach
  • Parafia Matki Boskiej Różańcowej w Niepołomicach-Jazach
• Świadkowie Jehowy z Salą Królestwa^[12][13], powstałą w ramach wolontariatu w l. 90. XX wieku.

Współpraca międzynarodowa[edytuj]

Miasta partnerskie^[14]:

• Enköping (Szwecja)
• Jawor (Polska)
• Monselice (Włochy)
• Palestrina (Włochy)
• Saint-Jean-de-la-Ruelle (Francja)
• Sławuta (Ukraina)
• Sykies (Grecja)
• Szécsény (Węgry)
• Weingarten (Niemcy)

Urodzeni w Niepołomicach[edytuj]

• Józef Watzka (1831-1909) – polski duchowny rzymskokatolicki, teolog, profesor Uniwersytetu Lwowskiego, entomolog amator
• Maksymilian Matakiewicz (1875-1940) - polski inżynier hydrotechnik, profesor i rektor Politechniki Lwowskiej
• Kazimierz Ignacy Sosnowski (1875-1954) - profesor Akademii Handlowej w Krakowie, jeden z najwybitniejszych polskich propagatorów turystyki pieszej, krajoznawca, założyciel schronisk turystycznych, twórca szlaków oraz autor licznych przewodników i artykułów krajoznawczych
• Emil Bobrowski (1876-1938) – poseł do parlamentu austriackiego, pułkownik lekarz Legionów Polskich, Wojska Polskiego, działacz socjalistyczny
• Walerian Czuma (1880-1962) - generał brygady Wojska Polskiego, komendant Straży Granicznej, działacz społeczny, dowódca obrony Warszawy we wrześniu 1939 roku
• Ludwik Nazimek (1890-1922) - porucznik pilot Wojska Polskiego II RP.
• Ignacy Czuma (1891-1963) - polityk i prawnik, doktor prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim
• Tadeusz Sulma (1905-1993) - polski botanik
• Stanisław Ziemba (1908-1972) - polski dziennikarz i działacz państwowy, redaktor naczelny "Dziennika Zachodniego" (1945–1947)
• Julian Brzuchowski (1909-1987) - polski architekt, sędzia sportowy
• Józef Czuma (1915-1944) - polski wojskowy, cichociemny, oficer Kedywu, zamordowany przez hitlerowców
• Barbara Andrejczyn (1933-2015) - polska lekarka, poseł na Sejm PRL VII kadencji (1976–1980)
• Jan Wojdak (1947) – piosenkarz i kompozytor, lider zespołu Wawele

Zobacz też[edytuj]

• Miasta w Polsce, Związek Miast Polskich
• Rynek w Niepołomicach
• Ratusz w Niepołomicach
• Synagoga w Niepołomicach
• Zamek Królewski w Niepołomicach
• Cmentarz wojenny nr 326 – Niepołomice
• Cmentarz wojenny nr 327 – Niepołomice
• Cmentarz wojenny nr 328 – Niepołomice
• Cmentarz żydowski w Niepołomicach
• Puszcza Niepołomicka
• Emil Bobrowski

Przypisy

Linki zewnętrzne[edytuj]

• Niepołomice w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. VII: Netrebka – Perepiat. Warszawa, 1886.
• Niepołomice w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska. Warszawa, 1902.

p • d • e Gmina Niepołomice Siedziba gminy: Niepołomice Miasta Niepołomice Sołectwa Chobot • Ochmanów • Podłęże • Słomiróg • Staniątki • Suchoraba • Wola Batorska • Wola Zabierzowska • Zabierzów Bocheński • Zagórze • Zakrzowiec • Zakrzów

p • d • e Powiat wielicki Miasta Niepołomice • Wieliczka Gminy miejsko-wiejskie Niepołomice • Wieliczka Gminy wiejskie Biskupice • Gdów • Kłaj

p • d • e Miasta województwa małopolskiego Miasta na prawach powiatu Kraków • Nowy Sącz • Tarnów Miasta powiatowe Bochnia • Brzesko • Chrzanów • Dąbrowa Tarnowska • Gorlice • Limanowa • Miechów • Myślenice • Nowy Targ • Olkusz • Oświęcim • Proszowice • Sucha Beskidzka • Wadowice • Wieliczka • Zakopane Miasta gminne Alwernia • Andrychów • Biecz • Bobowa • Brzeszcze • Bukowno • Chełmek • Ciężkowice • Czchów • Dobczyce • Grybów • Jordanów • Kalwaria Zebrzydowska • Kęty • Krynica-Zdrój • Krzeszowice • Libiąż • Maków Podhalański • Mszana Dolna • Muszyna • Niepołomice • Nowe Brzesko • Nowy Wiśnicz • Piwniczna-Zdrój • Rabka-Zdrój • Ryglice • Skała • Skawina • Słomniki • Stary Sącz • Sułkowice • Szczawnica • Szczucin • Świątniki Górne • Trzebinia • Tuchów • Wojnicz • Wolbrom • Zakliczyn • Zator • Żabno