Tworzenie stron internetowych

	Pieńsk
	Pieńsk
	; Centrum Pieńska
Herb Pieńska	Flaga Pieńska
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Powiat	zgorzelecki
Gmina	Pieńsk; gmina miejsko-wiejska
Data założenia	przed 965
Prawa miejskie	1962
Burmistrz	Jan Magda
Powierzchnia	9,92 km²
Populacja (30.06.2016); • liczba ludności; • gęstość	; 5 938; 598,6 os./km²
Strefa numeracyjna;	(+48) 75
Kod pocztowy	59-930
Tablice rejestracyjne	DZG
	Położenie na mapie powiatu zgorzeleckiego Pieńsk
	Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Pieńsk
	Położenie na mapie Polski Pieńsk
	51°14′47″N 15°02′46″E/51,246389 15,046111
TERC; (TERYT)	0225044
SIMC	0936351
	Urząd miejski ul. Bolesławiecka 29; 59-930 Pieńsk
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Ten artykuł dotyczy miasta. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.

Pieńsk (tuż po wojnie Pęczek^[3], do 1945 niem. Penzig) – miasto leżące na Łużycach Górnych, w woj. dolnośląskim, w powiecie zgorzeleckim, położone nad Nysą Łużycką, przy granicy z Niemcami. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Pieńsk. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. jeleniogórskiego.

Według danych z 30 czerwca 2012 r. miasto miało 5950 mieszkańców. Według danych z 1 stycznia 2011 r. powierzchnia miasta wynosiła 9,92 km²^[4].

Historia[edytuj]

Urząd Miasta w Pieńsku

Najstarsza wzmianka o Pieńsku pochodzi z 965 r. W 1250 r. wybudowano zamek, który przetrwał do 1514 r. Do połowy XIX wieku Pieńsk był ośrodkiem rolniczym, a część ludności zajmowała się rzemiosłem – głównie tkactwem. W drugiej połowie XIX wieku osada stała się ośrodkiem przemysłu szklarskiego. Do II wojny światowej na terenie Pieńska istniało 13 hut, zatrudniających łącznie około 4000 osób, głównie Niemców. Pieńsk był jednym z największych ośrodków przemysłu szklarskiego w Europie, powstałego na bazie istniejących pokładów polodowcowych piasków szklarskich, oraz zasobów drewna i węgla brunatnego.

Zajęcie miejscowości przez wojska radzieckie w 1945 r. spowodowało znaczne zniszczenia. W wyniku II wojny światowej osada została włączona do Polski, a jej dotychczasową ludność wysiedlono do Niemiec. W 1946 roku istniała w Pieńsku 18 strażnica 4 Komendy Odcinka WOP, obecna nazwa została administracyjnie zatwierdzona 7 maja 1946^[5]

Odbudowa Pieńska spowodowała nadanie mu statusu osiedla w 1954 r., a w 1962 r. praw miejskich. Obecnie miasto jest ośrodkiem przemysłu szklarskiego – huta szkła "Łużyce" i fabryka form szklarskich – "UniMould".

W miejscowości do 21 grudnia 2007 r. istniało drogowe przejście graniczne Pieńsk-Deschka, kiedy to na mocy układu z Schengen zostało zlikwidowane.

Demografia[edytuj]

Piramida wieku mieszkańców Pieńska w 2014 roku^[2].

Zabytki[edytuj]

Kościół par. pw. św. Franciszka z Asyżu

Zespół huty szkła „Lucyna”

Według rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisane są^[6]:

miasto, z XV-XX w.
kościół par. pw. św. Franciszka z Asyżu, neogotycki z l. 1822-85
kościół ewangelicki, nie istnieje (pozostał kawałek muru, znajduje się on w okolicach ul. Łużyckiej)
zespół huty szkła „Lucyna”, ul. Dąbrowskiego 44, z pierwszej ćw. XX w.:
- dwa budynki administracyjne, z 1905 r., 1910 r.
- dwadzieścia jeden budynków produkcyjnych i pomocniczych, z l. 1905-1920
- cztery magazyny, z l. 1905–1920
- wieża ciśnień, z 1910 r.
- budynek przychodni, z 1900 r.
- willa właściciela, z 1930 r.
- park przy willi, z 1930 r.

inne zabytki:

domy mieszkalne z końca XIX i początku XX wieku

Kultura[edytuj]

Euroregionalne Centrum Kultury i Komunikacji EuRegioKom Pieńsk
Zespoły ludowe Lasowianie i Żarki
Stowarzyszenia, koła, związki, zespoły taneczne, warsztaty teatralne, plastyczne, literackie,recytatorskie, koło szachowe, klub gier planszowych, transgraniczne spotkania artystyczne, wystawy malarskie

Edukacja[edytuj]

Przedszkole Miejskie
Szkoła Podstawowa im. Polskich Żołnierzy Września 1939 roku
Gimnazjum im. O.M. Tomaszka
Szkoła Podstawowa im. Jana Brzechwy w Dłużynie Dolnej

Sport[edytuj]

od 2007 roku działa nowoczesna Hala Widowiskowo- Sportowa oraz kompleks boisk sportowych z bieżnią lekkoatletyczną przy Gimnazjum
Stadion Miejski, na którym swoje mecze rozgrywa miejscowa drużyna "Hutnik" Pieńsk
kompleks boisk sportowych "Orlik" przy Szkole Podstawowej
Przy Gimnazjum działa Uczniowski Klub Sportowy o profilu piłki nożnej i piłki siatkowej

Transport[edytuj]

W Pieńsku krzyżują się dwie droga wojewódzkie 351 i 353 . Przez miasto przebiega też linia kolejowa nr 278 Węgliniec – Zgorzelec przez stacją kolejową.

Wspólnoty wyznaniowe[edytuj]

Współpraca międzynarodowa[edytuj]

Miasta i gminy partnerskie:

Rothenburg/O.L.^{[potrzebny przypis]}
Neißeaue^{[potrzebny przypis]}

Przypisy

↑ Burmistrz. piensk.bip.net.pl. [dostęp 2015-01-25].
↑ ^a^b http://www.polskawliczbach.pl/Piensk, w oparciu o dane GUS.
↑ Pierwsza powojenna mapa Polski wydana przez WIG Sztabu Generalnego w roku 1945
↑ Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2013 r.. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2013-07-26. ISSN 1505-5507.
↑ Zarządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 7 maja 1946 r. (M.P. z 1946 r. Nr 44, poz. 85).
↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. [dostęp 11.11.2012]. s. 256.
↑ Sala Królestwa w Pieńsku
↑ Dane według raportów wyszukiwarki zborów (www.jw.org) z 15 stycznia 2017.

Linki zewnętrzne[edytuj]

Oficjalny Serwis Miasta i Gminy Pieńsk
Biuletyn Informacji Publicznej Urzędu Miasta i Gminy w Pieńsku
Penczk, niem. Penzig w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. VII: Netrebka – Perepiat. Warszawa, 1886.

[1] Burmistrz. piensk.bip.net.pl. [dostęp 2015-01-25].

[populacja2016-2] ttp://www.polskawliczbach.pl/Piensk, w oparciu o dane GUS.

[3] Pierwsza powojenna mapa Polski wydana przez WIG Sztabu Generalnego w roku 1945

[4] Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2013 r.. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2013-07-26. ISSN 1505-5507.

[5] Zarządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 7 maja 1946 r. (M.P. z 1946 r. Nr 44, poz. 85).

[6] Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. [dostęp 11.11.2012]. s. 256.

[7] Sala Królestwa w Pieńsku

[8] Dane według raportów wyszukiwarki zborów (www.jw.org) z 15 stycznia 2017.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]