Tworzenie stron internetowych

Połaniec

Zobacz naszą ofertę w zakresie tworzenia stron www oraz sklepów internetowych. Nasza firma oferuje strony internetowe które przyciągną klientów w mieście Połaniec. Zapewniemy szczególne podejście do Twojego biznesu. Konkurencyjne ceny i profesjonalne wykonanie zapewni Ci sukces. Adres w internecie jest jedną z metod na pozyskanie klientów dla Twojego biznesu, dobrze wykonana strona jest jednym z elementów który zachęcają kupującego do skorzystania z Twojej oferty. Rozwiązania na czasie jakie wykorzystujemy zapewniają skuteczne wykonanie naszej usługi.

Strony internetowe

Jeżeli chesz mieć własną stronę internetową, a Twoja firma znajduje się w miejscowości Połaniec - dobrze trafiłeś. Projektujemy, wdrażamy i tworzymy strony internetowe dla każdego. Napewno chesz aby klient wpisując w wyszukiwarkę nazwę "Twojej firmy + Połaniec" uzyskał informację o Twojej stronie oraz ofercie Twojej firmy. Dlatego jeżeli chcesz aby Twoja firma była dobrze widoczna kiedy wyszuka się informacje o mieście Połaniec warto stworzyć stronę korzystająć z naszych usług.
Pamietaj! jeśli "Strony Internetowe Połaniec" to tylko My.

Sklepy internetowe

Chcesz aby twój sklep był popularny i aby ludzie mogli go łatwo znaleźć, aby wpisując w wyszukiwarkę "sklep Połaniec" mogli trafić do twojej witryny i szybko oraz wygodnie zrobić zakupy? Potrzebujesz wydajnego i profesjonalnie wykonanego sklepu internetowego? Napisz teraz do nas. Projektujemy profesjonalne sklepy internetowe, dzięki naszym usługom możesz sprzedawać szybko i wygodnie w Internecie, na terenie miasta Połaniec i w całej Polsce!

Portfolio

Poniżej mozesz zobaczyć kilka nszych prac. Pamiętaj każdy sklep projektujemy indywidualnie pod konkretne potrzeby..

O mieście: Połaniec

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Ten artykuł dotyczy miasta. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.
Połaniec
Herb Flaga
Herb Połańca Flaga Połańca
Państwo  Polska
Województwo  świętokrzyskie
Powiat staszowski
Gmina Połaniec
gmina miejsko-wiejska
Data założenia 1191
Prawa miejskie 1264-1870, 1980
Burmistrz Jacek Tarnowski
Powierzchnia 17,41[1] km²
Populacja (30.06.2016)
• liczba ludności
• gęstość

8 243[2]
473,5 os./km²
Strefa numeracyjna
+48 15
Kod pocztowy 28-230
Tablice rejestracyjne TSZ
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa lokalizacyjna województwa świętokrzyskiego
Połaniec
Połaniec
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Połaniec
Połaniec
Ziemia50°25′57″N 21°16′50″E/50,432500 21,280556
TERC
(TERYT)
2612054
SIMC 0980783
Urząd miejski
ul. Ruszczańska 27
28-230 Połaniec
Strona internetowa

Połaniecmiasto w południowo-wschodniej części województwa świętokrzyskiego, w powiecie staszowskim. Jest siedzibą miejsko-wiejskiej gminy Połaniec.

Miasto królewskie w powiecie sandomierskim województwa sandomierskiego w drugiej połowie XVI wieku[3]. Miasto w starostwie sandomierskim w 1629 roku[4]. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa tarnobrzeskiego. W Zawadzie k. Połańca znajduje się jedna z największych w Polsce elektrowni cieplnych, GDF SUEZ Energia Polska S.A. o mocy 1800 MW. Otwarty w 2013 Zielony Blok o mocy 205 MW stał się największym na świecie blokiem energetycznym opalanym w 100% biomasą[5]. Na terenie miasta i gminy Połaniec znajduje się również podstrefa Specjalnej Strefy Ekonomicznej Starachowice, obejmująca obszar 22,3 ha i zagospodarowana w ponad 41%[6].

Położenie[edytuj]

Wisła w czasie powodzi tysiąclecia w okolicach Połańca

Miasto i gmina Połaniec leży w Świętokrzyskim, należała do ziemi sandomierskiej[7], we wschodniej części Niecki Połanieckiej będącej częścią Kotliny Sandomierskiej. Od wschodu granicę gminy stanowi rzeka Wisła, zaś od północy i zachodu kompleks Lasów Golejowskich. Tutejszy krajobraz ukształtował lodowiec. Pofałdowany teren rozcinają doliny Wisły, Czarnej, Wschodniej i Kanału Strumienia. Niecka Połaniecka opada 30-metrowym stopniem w kierunku wschodnim. W okolicy Połańca i Winnicy Wisła tworzy malowniczy przełom.

Przez miasto przebiega zielony szlak turystyczny z Chańczy do Pielaszowa.

Historia[edytuj]

Pradzieje[edytuj]

Pierwsze znane ślady osadnictwa na terenach Połańca pochodzą z paleolitu. Kryterium, którym kierowała się ludność próbująca zasiedlić ziemie nadwiślańskie to przede wszystkim zasobność w zwierzynę i ryby, dogodne ukształtowanie terenu, sprzyjający klimat oraz łatwy dostęp do wody. Jednak pierwsi osadnicy prowadzący koczowniczy tryb życia, pozostawali na danym terenie aż do wyczerpania się naturalnych zasobów. Znaleziska archeologów, pochodzące z obecnych terenów GDF SUEZ Energia Polska S.A., na których odnaleziono ślady kultury łużyckiej mogą świadczyć o zakładaniu stałych osad przez ludność okresu mezolitu na ziemiach połanieckich.

Osadnicy posiadający już umiejętność hodowli bydła i uprawy ziemi pojawili się na terenach Połańca około 4000-3500 lat p.n.e. Odkryte w 1968 roku przez grupę archeologów monety z III w. p.n.e. (147 denarów z okresu republiki i pryncypatu)[8] są istotnym dowodem na kontakty handlowe z Imperium rzymskim.

Dzieje Połańca[edytuj]

Połaniec zaczyna tętnić życiem około wieku XI, kiedy to zostaje wzniesiony gród przy ujściu rzeki Czarnej do Wisły. Niedaleko nowo powstałego grodu została ulokowana osada o charakterze służebnym, której powstanie datuje się na XI-XII wiek. Wraz z pierwszym miastem powstaje kościółek św. Katarzyny na Winnej Górze.

Rok 1241 to najazd Tatarów na połanieckie ziemie. Gród został doszczętnie złupiony i spalony. Niedaleko wsi Tursko doszło do zażartej bitwy oddziałów rycerstwa polskiego z Tatarami. Według Jana Długosza Polacy zmusili najeźdźców do ucieczki. Lustracja przeprowadzona najprawdopodobniej 1340 r. wskazuje, że Połaniec liczył około 400 mieszkańców.

W 1350 roku miasto na mocy dokumentu wydanego przez Kazimierza Wielkiego zostało przeniesione z Winnej Góry na obecne miejsce. Ze względu na szlak handlowy wiodący z Krakowa do Sandomierza oraz dosyć ważną drogę wodną, spławną Wisłą, Połaniec uzyskał dość wcześnie (przed 1264 r.) prawa miejskie.

W 1442 roku miała miejsce dziwna sytuacja z ówczesnym królem, Władysławem Warneńczykiem, który gromadząc pieniądze na wyprawę przeciwko Turkom, zapożyczył się u właściciela majątku w Rytwianach, Dersława Jastrzębca, na kwotę ponad 4000 złotych. Niestety król zmarł nie spłacając zaciągniętego długu, zostawiając tym samym swojego następcę z nie lada problemem. Jednak spadkobierca po Deresławie zrzekł się niespłaconej sumy na sejmie w Piotrkowie. W ramach rekompensaty król Kazimierz Jagiellończyk podarował Annie, wdowie po Janie Rytwiańskim, Połaniec. Przez ponad 50 lat Połaniec znajdował się w rękach właścicieli latyfundiów rytwiańskich. Był to trudny okres w dziejach miasta, gdyż właściciele nastawiali się jedynie na zysk, nie dbając o rozwój estetyczny miasta i rozwój gospodarki. Miasto, na które nałożono nadmiar obowiązków nie mogło rozwijać się tak dynamicznie jak pod „skrzydłami” króla. Na początku XVI wieku Połaniec ponownie został doszczętnie zniszczony i spalony podczas kolejnego najazdu Tatarów. W zaistniałej sytuacji król Zygmunt Stary postanowił umorzyć podatki dla pogorzelców i zmniejszyć ich wymiar dla mniej poszkodowanych mieszczan. Po zbójeckim napadzie ten sam król ustanowił targi w każdy poniedziałek i trzy jarmarki w roku (na Zielone Świątki, św. Małgorzatę oraz św. Katarzynę). W 1526 roku ogromny pożar objął Połaniec pochłaniając dużą część zabudowy, będąc przyczyną kolejnego uwolnienia mieszczan od podatków.

połaniec rynek zima
połaniecki rynek nocą

W połowie XVI wieku miastu został ufundowany ratusz, a mecenat nad tym przedsięwzięciem sprawował hetman Jan Amor Tarnowski. Dwanaście lat po tej inwestycji Połaniec został pochłonięty przez kolejny pożar. Również po tym pożarze, podobnie jak poprzednicy, król Zygmunt August zawiesił pobieranie podatków od pogorzelców.

Na początku XVII wieku w mieście powstał szpital dla ubogich, a przy nim kościółek św. Ducha, otwarty decyzją ówczesnego biskupa. W 1632 roku ustanowiono kolejny coroczny jarmark na św. Kazimierza. Przywilej ten został nadany Połańcowi przez Zygmunta III Wazę.

W 1772 roku nastąpił pierwszy rozbiór Polski. Odciął on Połaniec od rynku zbytu, jakim była Galicja, zajęta teraz przez Austriaków. Wysokie cła na transportowane do Galicji towary bardzo spowolniły rozwój gospodarczy miasta. 5 maja 1794 roku Naczelnik Najwyższej Siły Zbrojnej, Tadeusz Kościuszko, zjawił się pod Połańcem zakładając obóz w widłach Wisły i Czarnej. W tym to właśnie miejscu oczekiwał na połączenie swych sił z gen. Janem Grochowskim, by razem z nim uderzyć na armie gen. Denisowa. Początkowo wszystko wskazywało na klęskę oddziałów polskich, lecz zdolności dowódcze Kościuszki sprawiły, że jego armia nie poszła w rozsypkę, ale zachowała ducha bojowego i rozpoczęła odwrót do Warszawy. Bardzo ważnym dokumentem, który został wydany przez Naczelnika był uniwersał połaniecki. Dokument ten został wydany 7 maja 1794 roku. Na mocy Uniwersału chłopi stali się pełnoprawnymi obywatelami Rzeczypospolitej, zostali uwolnieni od poddaństwa, otrzymali wolność osobistą, a tym z nich, którzy wstąpili do armii została całkowicie zniesiona pańszczyzna. Wydarzenie to upamiętnia kopiec Kościuszki w Połańcu.

W 1795 roku, po III rozbiorze Polski, Połaniec trafił do zaboru austriackiego, a od 1815 r. do rosyjskiego. Był to ciężki okres w dziejach historii Połańca. Nasilenie się procesów rusyfikacji na ziemiach nadwiślańskich, po upadku powstania listopadowego, było głównie spowodowane przez chęcią wytępienia polskości, a także scalenia Królestwa z resztą Imperium Rosyjskiego.

Neoromański kościół par. pw. św. Marcina, (XVI/XVII, XIX w.)

1 czerwca 1869 roku na mocy ukazu carskiego Połaniec utracił prawa miejskie. Okoliczna ludność w czynie tym widziała zemstę za udział w powstaniu styczniowym, lecz według władz carskich powody były zupełnie inne. Pierwszym było to, że Połaniec był miastem tylko z tytułu, a zdecydowaną większość mieszkańców stanowili tu rolnicy. Drugim powodem była liczba ludności. Według ustaleń rządu carskiego miasto musiało mieć, co najmniej 3 tysiące mieszkańców, a Połaniec liczył niespełna 2 tysiące. Wskutek polityki rosyjskiej rozwój miasta został poważnie zahamowany.

W 1917 roku w Połańcu w setną rocznicę śmierci Tadeusza Kościuszki usypany został Kopiec Kościuszki w Połańcu.

Okres międzywojenny i II wojna światowa[edytuj]

W 1934 roku tereny Połańca zostały nawiedzone przez powódź. Z brzegów wystąpiła zarówno Wisła jak i Czarna, zalewając Połaniec i okoliczne wsie. Poszkodowanym rolnikom umorzono podatki, a gmina dostała dofinansowanie z funduszu zapomogowego. W tym samym roku w mieście zatrzymano włóczęgę posiadającego ściśle tajne dokumenty z Centrum Wyszkolenia Wojsk Łączności. Szpiegiem zajęła się ekspozytura wojskowego kontrwywiadu z Kielc[9].

Po wybuchu II wojny światowej rozpoczął się dramat Żydów mieszkających na terenach Polski. Połaniec w tym okresie był uważany za „oazę spokoju”, gdyż położony był z dala od ruchliwych szlaków drogowych, pozbawiony komunikacji kolejowej, nie posiadał także stałych placówek gestapo. Ale także tutaj Holocaust pochłonął kilka tysięcy ofiar. W Połańcu podczas okupacji niemieckiej prowadzono tajne nauczanie na etapie szkoły podstawowej i gimnazjum. Po wkroczeniu do miasta Armii Czerwonej na Połaniec spadły nowe represje. Do łagrów wywieziono 42 mieszkańców.

Okres powojenny[edytuj]

Żmudna praca przy odbudowie i usuwaniu zniszczeń po tym, co działo się w Połańcu w okresie II wojny światowej.

  • W latach 50. w miasteczku została „podarowana” energia elektryczna, a OSP otrzymała wóz bojowy.
  • W latach 60. wybudowano szkołę podstawową, uruchomiono komunikacje PKS oraz odbyło się uroczyste otwarci trasy nadwiślańskiej.
  • W latach 70. najważniejszym wydarzeniem było rozpoczęcie budowy Elektrowni Połaniec. Innym ważnym wydarzeniem było też uruchomienie ZSZ (Zasadniczej Szkoły Zawodowej), który miała kształcić głównie młodych, zdolnych elektryków i elektroników.
  • W 1980 roku Połaniec odzyskał prawa miejskie. Trzy lata później zakończono budowę elektrowni i nadano jej imię Tadeusza Kościuszki.
  • W 1997 roku Połaniec nawiedziła powódź tysiąclecia, która wyrządziła ogromne szkody.

Kultura i wypoczynek[edytuj]

  • Centrum Kultury i Sztuki w Połańcu (wraz z salą kinową obsługującą obraz 4K 3D i dźwięk przestrzenny)
  • Miejsko-gminna Biblioteka Publiczna w Połańcu
  • Ośrodek Sportu i Rekreacji w Połańcu
  • Przebudowana i odnowiona Muszla koncertowa przy ul.Królowej Jadwigi

Edukacja[edytuj]

  • Publiczna Szkoła Podstawowa im. T. Kościuszki, ul. Żapniowska 1
  • Publiczne Gimnazjum im. Królowej Jadwigi, ul. Żapniowska 1
  • Zespół Szkół im. Oddziału Partyzanckiego Armii Krajowej „Jędrusie”, ul. Ruszczańska 23

Demografia[edytuj]

  • Piramida wieku mieszkańców Połańca w 2014 roku [2].


Piramida wieku Polaniec.png

Sport[edytuj]

Stadion MKS Czarni Połaniec

Religia[edytuj]

Kościół Matki Bożej Wspomożenia Wiernych

Ulice[edytuj]

Poniżej w tabeli 1 ulice będące integralną częścią miasta Połaniec, z aktualnie przypasanym im numerem zgodnym z TERYT z katalogu ULIC[11].

Tabela 1. Ulice wchodzące w skład miasta na podstawie TERYT[11]
Symbol
ulicy
Nazwa ulicy Symbol
ulicy
Nazwa ulicy Symbol
ulicy
Nazwa ulicy Symbol
ulicy
Nazwa ulicy
00157 ul. Akacjowa 08728 ul. Jana Kochanowskiego 12740 ul. Adama Mickiewicza 23240 ul. Tylna
00868 ul. Batalionów Chłopskich 09003 ul. Hugona Kołłątaja 12784 ul. Mielecka 23373 pl. Uniwersału Połanieckiego
03283 ul. Stefana Czarnieckiego 09186 ul. Marii Konopnickiej 14834 ul. Ogrodowa 23884 ul. Wesoła
03632 ul. Daszyn 09501 ul. Kosynierów 15211 ul. Elizy Orzeszkowej 24012 ul. Widokowa
04574 ul. Działkowców 09546 ul. Kościelna 15233 ul. Osiecka 24398 ul. Wiślana
04805 ul. Energetyków 09582 ul. Tadeusza Kościuszki 15733 ul. Partyzantów 24459 ul. Wincentego Witosa
05627 ul. Bartosza Głowackiego 09796 ul. Krakowska 16853 ul. Podskale 41744 ul. Wójta Bartłomieja
10003 ul. Królowej Jadwigi 09799 ul. Krakowska Duża 18652 ul. Władysława Stanisława Reymonta 25107 ul. kard. Stefana Wyszyńskiego
07123 ul. Jana Pawła II 09800 ul. Krakowska Mała 19123 ul. Ruszczańska 25133 ul. Wyzwolenia
41742 ul. Michała Jańczuka 10301 ul. Bolesława Kubika 19834 ul. Henryka Sienkiewicza 25416 ul. gen. Józefa Zajączka
07565 ul. Jędrusiów 10562 ul. Kwiatowa 20254 ul. Słoneczna 26069 ul. Józefa Zielińskiego
08265 ul. Kazimierza Wielkiego 10898 ul. Leśna 20598 ul. Sosnowa 26259 ul. Zrębińska
08435 ul. Jana Kilińskiego 11139 ul. Lipowa 20641 ul. Spacerowa 26398 ul. Żapniowska
08499 ul. gen. Franciszka Kleeberga 11205 ul. 11 Listopada 20683 ul. Sportowa 26469 ul. Stefana Żeromskiego
08574 ul. Klonowa 11879 ul. gen. Antoniego Józefa Madalińskiego 21073 ul. Staszowska

Dawne części miasta – obiekty fizjograficzne[edytuj]

W latach 70. ubiegłego wieku przyporządkowano i opracowano spis lokalnych części integralnych dla Połańca zawarty w tabeli 1.

Tabela 1. Wykaz urzędowych nazw miejscowych i obiektów fizjograficznych[12]
Nazwa wsi – miasta Nazwy części wsi
– miasta
Nazwy obiektów fizjograficznych
– charakter obiektu
I. Gromada POŁANIEC
  1. Połaniec
  1. Barszczówka
  2. Daszyn
  3. Folwark
  4. Makarówka
  5. Miasto
  6. Mąki
  7. Podskale
  8. Rychterówka
  9. Zamoście
  10. Zatyłki
  11. Żapniów
  1. Barszczówka — pole
  2. Batalie — nieużytki, młody las
  3. Cechowe — pole
  4. Ciołkowe Błonie — pastwisko, krza-
    ki
  5. Cyganówka — pole
  6. Czarna — pole
  7. Dębniak — pole
  8. Doły — pole, krzaki
  9. Dyjówka — pole
  10. Górajki — pole
  11. Grysówka — pole
  12. Kąty — pole
  13. Kępa — łąka, krzaki
  14. Kępy — pole
  15. Kobyliniec — nieużytki, las młody
  16. Koło Łachy — pole
  17. Koskowizna — krzaki, pastwisko
  18. Koziarówka — pole
  19. Ług — nieużytki, pole
  20. Makarówka — pole
  21. Maliniec — pole, łąka
  22. Mąki — pole
  23. Nadmaliniec — pole
  24. Nakło — pole
  25. Ostrówek — krzaki
  26. Pastwisko — pole
  27. Plebanka — pole
  28. Pod Kapliczką — pole
  29. Pod Łęgiem — pole
  30. Pod Matką Boską — pole
  31. Pod Rudnikami — pole
  32. Pod Szubienicą — pole
  33. Podskale — pole
  34. Pogorzele — pole
  35. Promyki — pole
  36. Rożki — pole, las
  37. Różańcówka — pole
  38. Rybickie — pole
  39. Rychterówka — pole
  40. Serwitus — pole
  41. Strzegomka — droga
  42. Ściegna — pole
  43. Śmierdziączka — rzeczka, nieużyt-
    ki
  44. U Strzegomki — pole
  45. U Śmierdziączki — pole, nieużytki
  46. Wielkie Pole — pole
  47. Wysypka — łąka, zarośla
  48. Za Cmentarzem — pole
  49. Za Glinikiem — pole
  50. Za Gruszkami — pole
  51. Za Schodnią — pole
  52. Zasadzie — pole, krzaki
  53. Zatyłki — pole, łąka
  54. Zimna Woda — pole, krzaki
  55. Zrębińskie — pole
  56. Żapniów — pole

Transport[edytuj]

Miasto leży przy drodze krajowej nr 79 oraz wojewódzkiej nr 764.

W okolicach Połańca budowana jest trasa KielceStaszów – Połaniec – MielecKolbuszowaRzeszów, w ramach której powstał nowy, otwarty 12 listopada 2014 r., most na Wiśle.

W mieście znajduje się stacja kolejowa Połaniec.

Na terenach inwestycyjnych w roku 2015 założono śmigłowcowe lądowisko należące do Miasta i Gminy Połaniec.

Współpraca międzynarodowa[edytuj]

Miasta i gminy partnerskie[13]:

Zobacz też[edytuj]

Przypisy

  1. Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2008 r. (GUS), [1]
  2. ab http://www.polskawliczbach.pl/Polaniec, w oparciu o dane GUS.
  3. Województwo sandomierskie w drugiej połowie XVI wieku. ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 1993, s. 82.
  4. Zbigniew Anusik, Własność ziemska w powiecie sandomierskim w roku 1629, w : Przegląd Nauk Historycznych 2012, r. IX, nr 2, s. 32.
  5. Dariusz Ciepiela: W Połańcu ruszył największy na świecie Zielony Blok. wnp.pl, 5 czerwca 2013. [dostęp 2014-12-08].
  6. Informacje na stronie SSE Starachowice. sse.com.pl. [dostęp 2014-12-08].
  7. Mapa małopolskiej ziemi sandomierskiej
  8. Maria Jaczynowska: Historia starożytnego Rzymu. PWN, Warszawa 1986, ​ISBN 83-01-00268-9
  9. Praca zbiorowa: Kalendarz świętokrzyski 2005. Z dnia na dzień przez stulecia. Kielce 2004.
  10. Dane według raportów wyszukiwarki zborów (www.jw.org) z 14 stycznia 2017.
  11. ab ULIC – Katalog ulic (stan na: 2010-10-14) /w:/ Lista plików predefiniowanych. 19 października 2010 r.
  12. Por. Leon Kaczmarek (red. nauk. zeszytu), Witold Taszycki (red. nauk. wyd.): Urzędowe Nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych. 33. Powiat staszowski województwo kieleckie. Komisja ustalania nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych (do użytku służbowego). Z: 33. Warszawa: Urząd Rady Ministrów. Biuro do Spraw Prezydiów Rad Nadzorczych, 1970, s. 35-36, 77-96.
  13. Miasta partnerskie. polaniec.pl. [dostęp 2012-03-19].

Literatura[edytuj]

  1. Kaczmarek Leon (red. nauk. zeszytu), Taszycki Witold (red. nauk. wyd.): Urzędowe Nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych. 33. Powiat staszowski województwo kieleckie. Komisja ustalania nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych (do użytku służbowego). Z: 33. Warszawa: Urząd Rady Ministrów. Biuro do Spraw Prezydiów Rad Nadzorczych, 1970.
  2. Kalendarz świętokrzyski 2005. Z dnia na dzień przez stulecia.Kielce 2004.

Linki zewnętrzne[edytuj]

'