Tworzenie stron internetowych

Ten artykuł dotyczy miasta. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.

Prudnik
Ratusz w Prudniku
Herb Prudnika Flaga Prudnika
Państwo	Polska
Województwo	opolskie
Powiat	prudnicki
Gmina	Prudnik gmina miejsko-wiejska
Data założenia	1255
Prawa miejskie	1279
Burmistrz	Franciszek Fejdych
Powierzchnia	20,48 km²
Wysokość	ok. 265 m n.p.m.
Populacja (30.06.2016) • liczba ludności • gęstość	21 390[1] 1 043,4 os./km²
Strefa numeracyjna	77
Kod pocztowy	48-200
Tablice rejestracyjne	OPR
Położenie na mapie powiatu prudnickiego Prudnik
Położenie na mapie województwa opolskiego Prudnik
Położenie na mapie Polski Prudnik
50°19′11″N 17°34′45″E/50,319722 17,579167
TERC (TERYT)	1610044
SIMC	0965878
Urząd miejski ul. Kościuszki 3 48-200 Prudnik
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
BIP

Prudnik (niem. Neustadt, Neustadt in Oberschlesien) – miasto w województwie opolskim, w powiecie prudnickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Prudnik. Historycznie leży na Górnym Śląsku. Od 1950 miasto administracyjnie należy do woj. opolskiego.

Według danych z Narodowego Spisu Powszechnego z 2011 miasto miało 22 256 mieszkańców^[2].

Środowisko naturalne[edytuj]

Miasto jest położone w południowej części województwa opolskiego nad rzekami Prudnik (lewy dopływ Osobłogi) i Złoty Potok, na pograniczu Płaskowyżu Głubczyckiego i północno-wschodniej części Gór Opawskich. Wpływ na klimat Prudnika ma sąsiedztwo Gór Opawskich. Średnia temperatura roczna wynosi +8 °C. Pokrywa śnieżna występuje od grudnia do kwietnia. Duże zróżnicowanie dotyczy termicznych pór roku. Średnie roczne opady atmosferyczne w rejonie Prudnika wynoszą 640 mm dominują wiatry zachodnie. Średnia wilgotność względna powietrza atmosferycznego wynosi w przekroju rocznym 78%

Nazwa[edytuj]

Nowe Miasto Królewskie wśród innych nazw śląskich miejscowości w urzędowym pruskim dokumencie z 1750 roku wydanym w języku polskim w Berlinie^[3].

Prudnik jest zbohemizowaną postacią pierwotnej formy Prądnik (utworzonej od rzeczownika prąd i oznaczającej podobnie jak pobliska Prężyna rzekę o wartkim nurcie, następnie również osadę leżącą nad tą rzeką). Nazwa rzeki (dopływu Osobłogi) i miasta była od średniowiecza zapisywana z u będącym czeskim i morawskim odpowiednikiem ą (1262 Pruthenos, 1331 Prudnik). Obok nazwy starszej słowiańskiej osady (Prudnik) pojawiła się, zapewne już w ostatniej ćwierci XIII w. nazwa lokacyjnego miasta tj. Neustadt^[4]. Od tego czasu używano (w różnych postaci) obu nazw równolegle^[5] .

Nazwa niemiecka była zapisywana także w zlatynizowanej postaci Neostadium, czasem używano również jej polskiego i czeskiego przekładu (Nowe Miasto, Nové město) . Starsza nazwa miewała również swą postać zlatynizowaną (Prudnicium). W tekstach pisanych na Śląsku po niemiecku w okresie XVI-XVIII w. przeważała nazwa lokacyjna (Neustadt, Polnisch Neustadt). W źródłach pisanych po czesku używano jej zamiennie ze starszą nazwą (Prudník^[6], Proudník, Nejštát, Nové Město). Formę Polnisch-Neustadt stosowano w języku niemieckim do 1708 r., kiedy to zrezygnowano z przymiotnika polnisch w obawie, że potencjalni kupcy mogą nie trafić do tego śląskiego miasta, gdyż szukają go w Polsce^[7] i wprowadzono nową nazwę Konigliche Stadt Neustadt^[4]. Jej polski odpowiednik Nowe Miasto Królewskie został użyty m.in. w wydanym w 1750 r. po polsku zarządzeniu Fryderyka II dla mieszkańców Śląska^[8]

Później, w XIX i XX wieku do 1945 r. oficjalnie stosowana była nazwa Neustadt in Oberschlesien. Polskiej nazwy powszechnie używali Polacy czy użytkownicy polskiej gwary górnośląskiej mieszkający w regionie, co odnotowuje topograficzny opis Górnego Śląska z 1865 r.: "Der ursprunglische Stadtname "Prudnik" ist noch jetz bei den polnischen Landbewohnern ublich"^[4]. Jednak nazwa polska była jeszcze w pierwszej połowie XIX w. odnotowywana również w oficjalnych publikacjach. W alfabetycznym spisie miejscowości z terenu Śląska wydanym w 1830 roku we Wrocławiu przez Johanna Knie miejscowość występuje pod obecnie używaną polską nazwą Prudnik oraz niemiecką Neustadt^[5][9] ("Prudnik, polnische Benennung der Kreistadt Neustadt"^[5]). Podobnie opisane zostało miasto w 1837 roku w opracowaniu statystycznej dotyczącej państwa pruskiego^[10]. Nazwy Prudnik w książce "Krótki rys jeografii Szląska dla nauki początkowej" wydanej w Głogówku w 1847 użył też śląski pisarz Józef Lompa^[11]. Wprowadzano tę nazwę również do wydawanych w drugiej połowie XIX w. i na pocz. XX w. poza Śląskiem polskich i czeskich opracowań encyklopedycznych, geograficznych i kartograficznych. W polskich publikacjach z tego okresu używano niekiedy zrekonstruowanej formy Prądnik^[7]; nazwy tej w roku 1945 używano urzędowo^[12]. Obecna nazwa została administracyjnie zatwierdzona 7 maja 1946^[13]

Historia[edytuj]

Zamek Woka (Wogendrossel) w XVIII w.

Panorama Prudnika, pocz. XIX w.

Pocztówka, przedstawiająca dzisiejsze I prudnickie LO im. Adama Mickiewicza

Kościół pw. św. Michała, (1612, 1730-1738)

Kościół i klasztor bonifratów z l. 1783-1787

Cmentarz żydowski z końca XIX w.

Pomnik 1000-lecia i fontanna w parku miejskim

Wieża Woka

Willa z końca XIX w., ob. Prudnicki Ośrodek Kultury

Kolumna Maryjna, ufundowana w 1694 roku dla uczczenia ofiar dżumy w 1624 r.

Ślady pobytu człowieka na terenie obecnego miasta Prudnik, potwierdzone badaniami archeologicznymi, sięgają epoki paleolitu. Miejscowa ludność utrzymywała kontakty handlowe z Rzymem, co dokumentują znalezione tu rzymskie monety datowane na lata 700 p.n.e. – 1250 n.e.

Istnieją dwie wersje powstania miasta.

Pierwsza^[7] z tych wersji, obalona przez Weltzla w XIX w. mówi, że drewniany zamek Wagendrösel założyli ok. 1000 roku templariusze co jest ewidentną nieprawdą, gdyż zakon powstał dopiero w 1118 roku. W XIX w. wieża miała być rozebrana, ale gdy pruski oficer dowiedział się o jej pochodzeniu, kazał ją zostawić.

Druga^[14] wersja, która znajduje już częściowe potwierdzenie w dokumentach historycznych, wskazuje, że założycielem miasta był najwyższy marszałek Królestwa Czech i namiestnik Styrii – czeski wielmoża Wok z Rożemberka (Woko de Rosenberch, Vok I. z Rožmberka)^[15]. W latach 1255-1259 założył on w okolicy obecnego Prudnika kilka wsi i w zakolu rzeki Prudnik – zamek gotycki, kontrolujący ruch na szlaku handlowym z Nysy do Opawy.

Syn Woka, Henryk z Rożemberka ok. 1279 roku uzyskał dla Prudnika lokację miasta na prawie niemieckim. Jedynym śladem pierwotnego miasta jest wieża Woka. Pozostała zabudowa w większości spaliła się natomiast budowle trwalsze, na przestrzeni wieków były rozbierane i przebudowywane. Miasto do 1337 r znajdowało się w granicach czeskich Moraw i księstwa opawskiego, ostatnim morawskim panem był Albrecht z Fulštejnu. W 1337 r. król czeski Jan Luksemburczyk odkupił odeń Ziemię Prudnicką i przekazał ją wraz z miastem księciu niemodlińskiemu Bolesławowi Pierworodnemu. Prudnik pozostał w Koronie Czeskiej, stał się dziedziczną posiadłością Piastów Opolskich, lenników czeskiego władcy . Władali oni Prudnikiem do śmierci Jana II Dobrego w 1532 roku, na którym wygasła linia opolska.

W myśl zawartych z Janem II Dobrym umów Prudnik wraz z całym księstwem raciborsko-opolskim przypadł królom czeskim z dynastii Habsburgów. Udzielali oni opolskiego lenna m.in. Wazom. Miasto stało się prężnym ośrodkiem rzemieślniczym i handlowym. Znani byli zwłaszcza prudniccy płóciennicy, eksportujący swoje wyroby do Holandii, a także garbarze. W trakcie wojny trzydziestoletniej (1618-1648) ludność Prudnika została zdziesiątkowana. W 1625 roku tereny te zostały objęte epidemią dżumy a w 1642 roku miasto zdobyli Szwedzi, którzy je splądrowali i spalili.

Po zakończeniu wojny miasto zostało jednak szybko odbudowane dzięki pomocy cesarza Ferdynanda III Habsburga i cechu śląskich rzeźników. Następnie w wyniku wojen śląskich w 1741 roku Prudnik znalazł się pod panowaniem Prus. W 1816 stał się siedzibą powiatu ziemskiego (Landkreis Neustadt O.S.).

Na początku XIX wieku nastąpił dalszy rozwój miasta, głównie drogą przyjmowania na kwaterę pruskich wojsk. Przemysł przędzalniczy stopniowo podupada. Po wojnach pruskich i napoleońskich w 1816 r. miasto miało 82330 talarów długu przy wpływach 14687 talarów i wydatkach 14238 talarów. Dług ten utrzymywał się mniej więcej do okresu wojny francusko-pruskiej (1870). W 1828 roku miasto miało ok. 4000 mieszkańców. W mieście powstały pierwsze przędzalnie i tkalnie wełny, lnu i jedwabiu, a także założona przez żydowskiego przemysłowca Samuela Fränkla fabryka adamaszku (istniała do 2011 r. jako ZPB "Frotex" S.A.). Wybudowano także cegielnię, browar, młyny i fabrykę octu.

W 1876 roku otwarto linię kolejową, która połączyła Prudnik z Nysą i Koźlem. Na początku XX wieku w Prudniku zbudowano łaźnię miejską, park i koszary, a Prudnik stał się garnizonem wojskowym.

W 1921 roku w trakcie plebiscytu śląskiego Prudnik znalazł się poza terenem plebiscytowym, choć istniały tu polskie organizacje, w tym Polska Organizacja Wojskowa Górnego Śląska.

1939 w sierpniu i we wrześniu prudnickie Gestapo na czele z Maxem Krause przystąpiło do aresztowania polskich powstańców i działaczy Związku Polaków w Niemczech. Osoby te zostały następnie skierowane do obozu koncentracyjnego w Buchenwaldzie. Wśród 20 aresztowanych osób znaleźli się m.in.: B. Augustyn, K. Chrząszcz, J. Dominik, F. Kwoczek, A. Sosna, W. Szpiler i inni^[16].

W czasie II wojny światowej w Prudniku funkcjonowała filia (podobóz) niemieckiego obozu koncentracyjnego w Auschwitz. Przetrzymywane tu więźniarki (około 400 kobiet – Żydówek z Węgier) zatrudnione były w zakładach włókienniczych (Schlesische Feinweberei AG). 39 więźniarek zostało zamordowanych lub zmarło z powodu trudnych warunków pracy. Pozostałe, w styczniu 1945 r., zostały przeniesione do obozu w Groß-Rosen. W tymże miesiącu przez Prudnik przeszły także kolumny więźniów z innych obozów. W toku tzw. marszu śmierci wiele osób zmarło lub zostało zamordowanych przez Niemców^[17].

18 marca 1945 roku Armia Czerwona zdobyła miasto, choć Prudnik miastem frontowym był aż do maja 1945 roku (w związku z tym, że w niewielkiej odległości od miasta broniły się oddziały niemieckie, które skapitulowały dopiero w maju 1945 roku). Wtedy też miasto zostało przejęte przez administrację polską. Wówczas w Prudniku i okolicy została osiedlona m.in. część polskich repatriantów z Kresów Wschodnich – z Nadwórnej (dawny powiat nadwórniański w województwie stanisławowskim) i okolic Tarnopola. Niemieckojęzyczna ludność została wysiedlona na zachód.

Od 2015 roku Prudnik jest członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Miast Dobrego Życia Cittaslow^[18].

Demografia[edytuj]

• Piramida wieku mieszkańców Prudnika w 2014 roku^[1].

Zabytki[edytuj]

Według rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisane są^[19]:

• stare miasto, w granicach średniowiecznego założenia
• Kościół parafialny pw. św. Michała Archanioła, wzniesiony w 1279 roku, w dokumentach wzmiankowany w 1321 roku, pierwotnie drewniany, z 1612 r., obecnie istniejący kościół zaczęto budować w l. 1730-1738, wypisany z księgi rejestru
• zespół klasztorny bonifratrów, z l. 1783-1787: kościół par. pw. św. Apostołów Piotra i Pawła i klasztor oo. bonifratrów, został zbudowany w 1783 roku, wypisane z księgi rejestru, znajduje się przy obecnej ulicy Piastowskiej
• ruina klasztoru, z XVIII w., wypisany z księgi rejestru, nie istnieje
• kaplica przydrożna, z XIX w., wypisana z księgi rejestru
• kaplica, ul. Poniatowskiego 17 (d. Wiejska), z XVIII w.
• plebania, z XVIII w./XIX w.
• cmentarz komunalny, ul. Kościuszki, z 1870 r.: mogiła zbiorowa ofiar II wojny światowej
• cmentarz żydowski, ul. Kolejowa, z k. XIX w.:,
• bożnica
• mogiła zbiorowa ofiar II wojny światowej
• park miejski, z k. XIX w.
• wieża zamkowa zwana wieżą Woka, z XIII/XIV w., XV w., pozostałość starego, średniowiecznego murowanego zamku zbudowanego prawdopodobnie przed 1262 rokiem przez Woka z Rosenbergu, usytuowana jest w zachodniej części Starego Miasta, na lekkim wzniesieniu. Z dawnego zamku pozostała cylindryczna, murowana z kamienia wieża tzw. stołp (wieża ostatniej szansy) o dwu kondygnacjach zaznaczonych odsadzkami oraz z trzecią niższą kondygnacją o rzucie ośmioboku. Od północy, w połowie wysokości znajduje się otwór w obramieniu kamiennym z dwoma konsolkami. Po gruntownej renowacji w 2009 roku wieża Woka stała się punktem widokowym zarządzanym przez Muzeum Ziemi Prudnickiej; wypisana z księgi rejestru
• mury obronne – miejskie z dwiema basztami murowanymi z kamienia i cegły z XV-XVI w. – zachowany fragment, w chwili obecnej znajduje się tam Muzeum Ziemi Prudnickiej i Bramą Dolną – w dokumentach wzmiankowana w 1481 roku, usytuowana jest w południowej zwartej zabudowanej obecnej ulicy Batorego. Do wysokości drugiej kondygnacji wieży wybudowana jest w mury zbudowanych później kamienic. Wieża jest murowana, otynkowana, posiada trzy kondygnacje i jest zwieńczona murowanym hełmem stożkowym. Została odremontowana w 2006 roku, wypisane z księgi rejestru
• ratusz miejski, z XVIII w., 1840 r., jako obiekt drewniany istniał już w średniowieczu, murowany powstał w 1782 roku a obecny kształt uzyskał w latach 1894-1896, wypisany z księgi rejestru
• „Dom Katolicki”, pl. Farny 1, z poł. XIX w., wypisany z księgi rejestru
• domy , ul. Batorego 7, z poł. XIX w., wypisany z księgi rejestru
• dom, ul. Batorego 11
• dom, ul. Bolesława Chrobrego 34, z poł. XIX w.
• dom, ul. Bolesława Chrobrego 51, z XVIII w./XIX w., nie istnieje
• domy, ul. Damrota 21, 23, z k. XVIII w., nie istnieją
• dom, ul. Górna 1, z XVIII w., wypisany z księgi rejestru
• dom, ul. Jagiellońska 3 (d. 21), z XIX w.
• willa, obecnie dom kultury, ul. Kościuszki, z k. XIX w.
• areszt śledczy, ul. Kościuszki 7, z l. 1856-90
• dom, ul. Krótka 1 / ul. Łąkowa 1, wypisany z księgi rejestru
• domy, ul. Krótka 2 (d. 5), 3 (d. 2), 4 (d. 6), z XVIII w./XIX w., nie istnieją
• dom, ul. Krótka d. 3, z XVIII w./XIX w.
• dom z oficyną, ul. Młyńska 1/3, z poł. XIX w., XX w.
• willa, ul. Nyska 2, z poł. XIX w.
• willa Samuela Fränkla, ul. Kościuszki 1, z pocz. XX w.
• dom, ul. Parkowa 2, z pocz. XX w.
• łaźnia miejska, ul. Parkowa 4 (d. 6), zbudowana w 1908 r. – pocz. XX w., posiada kryty basen
• domy, ul. Piastowska 9, 22, z XIX w.
• budynek liceum medycznego, ul. Piastowska 26, z 1873 r.: ogrodzenie, metalowe
• zajazd, ul. Piastowska 65, z poł. XVIII w.
• dom, ul. Ratuszowa 7, z XIX w., wypisany z księgi rejestru
• domy, Rynek 2 (d. 40,) z 1769 r., 3 (d. 41), 26 (d. 11)
• domy, Rynek 22 (d. 32) 25 (d. 2), wypisane z księgi rejestru
• domy, ul. Sobieskiego 2, 4, 5 (d. 3), 6, 7 (d. 5), 8, 13 (d. 11), z XVII w., XVIII w., XIX w., wypisane z księgi rejestru
• domy, ul. Sobieskiego 9 (d. 7), 30, XVIII w., z poł. XIX w.
• domy – renesansowe kamieniczki mieszczańskie, ul. Zamkowa 1-2 (d. 2), 3-7 (d. 3), 3-7 (d. 4), 3-7 (d. 5), 3-7 (d. 6), 3-7 (d. 7), z XVII w., XVIII w., wypisane z księgi rejestru
• młyn wodny, z 1788 r.

inne zabytki:

• klasztor franciszkanów w Prudniku-Lesie^[20] – klasztor powstał w 1852 roku. Wtedy to przybył tu franciszkański odłam alkantarystów. Wybierając zaciszne miejsce w pobliżu Prudnika, zrezygnowali z osiedlenia się w klasztorze na Górze Świętej Anny. W wyniku konfliktu z diecezją alkantaryści opuścili Prudnik, ich miejsce zajął pustelnik. W 1866 roku na stałe zamieszkali tu franciszkanie. Ich dziełem był kilkukrotnie rozbudowywany klasztor (Kościół pw. św. Józefa – 1866, klasztor – 1900 i 1921). Przy klasztorze powstała droga krzyżowa, a w 1904 r. uroczyście poświęcono grotę lurdzką. Szczególną czcią otaczano znajdujący się w kościele obraz św. Józefa. W klasztorze tym w okresie od 6 października 1954 do 28 października 1955 był więziony kardynał Stefan Wyszyński. Znajduje się tam sala pamięci upamiętniająca to uwięzienie. Po skierowaniu prymasa do Komańczy postanowiono zamienić budynki klasztorne na prewentorium dla dzieci wojskowych. Prace były już zaawansowane, ale wskutek oporu mieszkańców Prudnika postanowiono oddać franciszkanom (Prowincji św. Jadwigi Zakonu Braci Mniejszych) ich własność. W 1996 roku biskup opolski, abp Alfons Nossol, podniósł kościół do rangi sanktuarium św. Józefa. Obecnie jest to jedno z najczęściej odwiedzanych miejsc w Górach Opawskich, czemu sprzyja istniejąca na Koziej Górze (316 m n.p.m.) od 2009 wieża widokowa^[21]
• kolumna maryjna, ufundowana w 1694 roku przez notariusza miejskiego Piotra Ortmana i jego żonę dla uczczenia ofiar dżumy w 1624 roku. Usytuowana w północno-zachodniej części Rynku
• figura św. Jana Nepomucena w Rynku, barokowa z 1733 r.
• fontanna, barokowa z 1695 r., także w Rynku.

Gospodarka[edytuj]

W Prudniku do 2010 roku największym pracodawcą w mieście były Zakładu Przemysłu Bawełnianego Frotex^[22] w latach świetności zatrudniały 4 tysiące pracowników. Drugim największym już nie istniejącym przedsiębiorstwem były zakłady obuwnicze Primus^[23], które zostały zlikwidowane w 2004 roku (zatrudniały przeszło tysiąc osób).

W miejscowości działało państwowe gospodarstwo rolne – Stadnina Koni Prudnik^[24]. Od 1994 działa jako Stadnina Koni Prudnik Sp. z o.o.^[25].

W Prudniku, przy ul. Przemysłowej , mieści się także Podstrefa Wałbrzyskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej o powierzchni 12 ha. Dotychczas w Strefie ulokowały się dwie firmy.

14 lipca 2016 roku władze samorządowe Prudnika oraz Opolskie Centrum Rozwoju Gospodarki (OCRG) poinformowały o planowanym uruchomieniu przez amerykański koncern Henniges Automotive (dostawca uszczelek i komponentów amortyzujących drgania na potrzeby przemysłu motoryzacyjnego) fabryki, w której w ciągu pięciu lat ma zostać zatrudnionych ponad 500 osób. Zakład w Prudniku, który będzie funkcjonował w halach po dawnej fabryce Frotex, będzie pierwszą inwestycją tego przedsiębiorstwa w Polsce^[26]. Prudnik jest położony 150 kilometrów na północ od fabryki Henniges Automotive w Hranicach w kraju ołomunieckim w Republice Czeskiej, która została uruchomiona w 2008 roku^[27][28].

Transport[edytuj]

Przez Prudnik przechodzą droga krajowa nr 40 (Pyskowice – granica czeska) i droga krajowa nr 41 (Nysa – granica czeska). Chociaż w ostatnich latach zbudowano obwodnicę, nie obejmuje ona ruchu do Czech, który prowadzi przez miasto. Na granicy miasta zaczyna się droga wojewódzka nr 414 Prudnik – Opole.

Z Prudnika można dojechać pociągiem do Brzegu, Nysy, Kędzierzyna-Koźla i Gliwic. Przez miasto przebiega linia kolejowa nr 137 (Katowice – Legnica) i kończy się nieużywana linia kolejowa nr 306 (Gogolin – Prudnik), linia jest obecnie remontowana na zlecenie MON^[29] stacja Prudnik.

Na terenie miasta funkcjonuje komunikacja miejska, świadczenie usług zleca Urząd Miasta.

Obecnie funkcjonują dwie linie autobusowe^[30].

Transport zbiorowy realizowany jest firmę Arriva Transport, która w Prudniku posiada bazę^[31].

Miasto posiada bezpośrednie połączenia autobusowe z Opolem, Oławą, Wrocławiem, Kłodzkiem, Kudową Zdrojem, Katowicami, Kielcami, Gliwicami, Zawierciem, Nowym Sączem.

Oświata[edytuj]

Liceum Medyczne w Prudniku

• Publiczna Szkoła Podstawowa nr 1 im. Bohaterów Westerplatte
• Publiczna Szkoła Podstawowa nr 3 im. Powstańców Śląskich
• Publiczna Szkoła Podstawowa nr 4 im. Marii Konopnickiej
• Publiczne Gimnazjum nr 1 im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego
• Publiczne Gimnazjum nr 2 im. Jana Pawła II
• I Liceum Ogólnokształcące im. Adama Mickiewicza
• II Liceum Ogólnokształcące im. Stefanii Sempołowskiej
• Zespół Szkół im. Janusza Korczaka
• Zespół Szkół Rolniczych
• Zespół Szkół Zawodowych
• Państwowa Szkoła Muzyczna I st. im. Karola Szymanowskiego

Kultura[edytuj]

Muzeum Ziemi Prudnickiej

• Prudnicki Ośrodek Kultury i Biblioteki Publicznej (połączone w 2014; biblioteka funkcjonuje od 1947)
• Muzeum Ziemi Prudnickiej
• Prudnicka Grupa Fotograficzna
• Teatr Bez Garderoby
• Grupa plastyczna "Bo Po Co"

Media lokalne[edytuj]

• Tygodnik Prudnicki
• Gazeta Prudnik24
• Portal Prudnik24.pl
• Telewizja Kablowa Prudnik
• Portal Prudnicka.pl

Religia[edytuj]

Zbór zielonoświątkowców

Na terenie miasta działalność duszpasterską prowadzą następujące kościoły i związki wyznaniowe:

• Kościół Rzymskokatolicki
  • Parafia św. Michała Archanioła w Prudniku
  • Parafia Miłosierdzia Bożego w Prudniku (ul. Skowrońskiego 35)
• Kościół Zielonoświątkowy w RP
  • Zbór Syloe (ul. Kolejowa 40A)
• Świadkowie Jehowy
  • Zbór Prudnik (ul. Piastowska 22A)^[32]

Sport[edytuj]

• Klub Sportowy Pogoń Prudnik (koszykówka – I liga polska w koszykówce mężczyzn)
• Miejski Klub Sportowy Pogoń Prudnik (piłka nożna – Klasa okręgowa, gr. Opolska II)^[33]
• Klub Sportowy "Obuwnik" Prudnik (łucznictwo –ekstraklasa kobiet, ekstraklasa mężczyzn)
• Ludowy Klub Sportowy "Zarzewie" Prudnik (karate, szachy)
• Ludowy Klub Jeździecki "Olimp" Prudnik (jeździectwo)
• Miejski Klub Sportowy "Sparta" Prudnik (piłka nożna)
• Stowarzyszenie Sportowe "Tigers" Prudnik (piłka nożna, parkour, freerun)
• SPPS Ro-Nat GSM Prudnik (siatkówka – III liga opolska)

Administracja[edytuj]

Ratusz – wejście do Urzędu Stanu Cywilnego

Miasto jest siedzibą gminy miejsko-wiejskiej. Mieszkańcy Prudnika wybierają do swojej Rady Miejskiej 16 radnych (16 z 21). Pozostałych 5 radnych wybierają mieszkańcy terenów wiejskich gminy Prudnik. Organem wykonawczym jest burmistrz. Siedzibą władz jest Urząd Miejski przy ul. Kościuszki. W mieście znajduje się starostwo powiatu prudnickiego.

Burmistrzowie Prudnika[edytuj]

• Henryk Engel^[34](1876–1899, ?–1903) (z przerwami) – 21 marca 1903 przyznano mu tytuł Honorowego Obywatela Miasta.
• Jan Roszkowski (1990-1998)
• Zenon Kowalczyk (SLD) (1998–2006)
• Franciszek Fejdych (PO) (od 2006)

Współpraca międzynarodowa[edytuj]

Miasta i gminy partnerskie

Miasto	Kraj	Data podpisania umowy
Northeim	Niemcy	1990
Bogumin (Bohumín)	Czechy	2000
Nadwórna (Nadwirna)	Ukraina	2000
Karniów / Krnów (Krnov)	Czechy	2002
San Giustino	Włochy	2002

Osoby urodzone w Prudniku[edytuj]

• Mikołaj Henel z Hennenfeldu (1582–1656), śląski kronikarz
• Daniel Löbrinus Novoměstský (1585–1623), czeski pisarz religijny, kaznodzieja w Liběchovie nad Łabą
• Klara Wolff (1805–1853), jedna z założycielek zakonu Elżbietanek (Congregatio Sororum a Sancta Elisabeth)
• Karol Dziatzko (1842–1903), filolog klasyczny i bibliolog, dyrektor bibliotek uniwersyteckich we Wrocławiu i Getyndze
• Samuel Fränkel (1801–1881), twórca prudnickich zakładów tekstylnych (d. S. Fränkel, ob. Frotex S.A.)
• Eugen Fraenkel (1853–1925), patolog i bakteriolog, pracował w Hamburgu
• Felice Bauer (1887–1960), narzeczona Franza Kafki
• Bernd Scholz (1911–1969), kompozytor
• Walter Odersky (* 1931), profesor prawa, prezes Federalnego Trybunału Sprawiedliwości w Karlsruhe (1988-1996), członek komitetu Bawarskiej Akademii Katolickiej
• Jan Góra OP (1948-2015), duszpasterz akademicki w Poznaniu, twórca Ogólnopolskich Spotkań Młodzieży w Lednicy
• Aleksandra Konieczna, aktorka teatrów warszawskich
• Peter Peschel (* 1972), piłkarz, były zawodnik Borussii Dortmund
• Bogusław Pawłowski (* 1962), antropolog, kierownik Katedry Biologii Człowieka na Uniwersytecie Wrocławskim
• Ireneusz Pawlik (* 1958), dziennikarz, autor książek
• Grzegorz Kaliciak (*1973) – podpułkownik Wojska Polskiego
• Michał ZBUKU Buczek (*1992) – muzyk, raper

Zobacz też[edytuj]

• 6 Pułk Huzarów im. Hrabiego Goetzena (2 Śląski)
• 15 Pułk Wojsk Obrony Wewnętrznej
• 48 Komenda Odcinka Prudnik
• 71 Batalion Ochrony Pogranicza
• 45 Batalion WOP
• Klub Ludzi Piszących w Prudniku

Przypisy

Bibliografia[edytuj]

1. Johann Knie: Alpabetisch, Statistisch, Topographische Uebersicht aller Dorfer, Flecken, Stadt und andern Orte der Konigl. Preus. Provinz Schliesen.... Breslau: Barth und Comp., 1830.
2. Felix Triest: Topographisches handbuch von Oberschliesen. Breslau: Verlag von Wilh. Gottl. Korn, 1865.
3. Augustyn Bogusław Weltzel: Historia miasta Prudnika na Górnym Śląsku. Opole: Wydawnictwo MS, 2005. ISBN 83-8894-560-2.
4. Stanisław Sławomir Nicieja: Prudnik dawniej i dziś 1896-2006. Opole: Wydawnictwo MS, 2006. ISBN 83-8894-566-1.
5. Antoni Kazimierz Dudek: Prudnik – Las : przewodnik : sanktuarium św. Józefa i miejsce uwięzienia Księdza Prymasa Stefana Wyszyńskiego. Wrocław: Franciszkańskie Wydawnictwo św. Antoniego, 2007. ISBN 9788360791578.
6. Józef Michałek: Góry Opawskie. Katowice: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1979.

Linki zewnętrzne[edytuj]

• Witryna Urzędu Miasta
• Gazeta lokalna Tygodnik Prudnicki
• Strona internetowa portalu Prudnik24.pl
• Prądnik w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. IX: Pożajście – Ruksz. Warszawa, 1888.

p • d • e Miasta województwa opolskiego Miasta powiatowe Brzeg • Głubczyce • Kędzierzyn-Koźle • Kluczbork • Krapkowice • Namysłów • Nysa • Olesno • Opole • Prudnik • Strzelce Opolskie Miasta gminne Baborów • Biała • Byczyna • Dobrodzień • Głogówek • Głuchołazy • Gogolin • Gorzów Śląski • Grodków • Kietrz • Kolonowskie • Korfantów • Leśnica • Lewin Brzeski • Niemodlin • Otmuchów • Ozimek • Paczków • Praszka • Prószków • Ujazd • Wołczyn • Zawadzkie • Zdzieszowice

p • d • e Gmina Prudnik Siedziba gminy: Prudnik Wsie Czyżowice • Dębowiec • Łąka Prudnicka • Mieszkowice • Moszczanka • Niemysłowice • Piorunkowice • Rudziczka • Szybowice • Wierzbiec Inne miejscowości Chocim • Moszczanka-Kolonia Części miejscowości Gajówka • Wieszczyna • Włóczno • Włókna • Zimne Kąty

p • d • e Powiat prudnicki Miasta Biała • Głogówek • Prudnik Gminy miejsko-wiejskie Biała • Głogówek • Prudnik Gminy wiejskie Lubrza