Tworzenie stron internetowych

Pyskowice

Zobacz naszą ofertę w zakresie tworzenia stron www oraz sklepów internetowych. Nasza firma oferuje sklepy online które przyciągną klientów w mieście Pyskowice. Zapewniemy dokładne podejście do Twojego biznesu. Niskie ceny i profesjonalne wykonanie zapewni Ci sukces. Miejsce w internecie jest jedną z metod na pozyskanie klientów dla Twojego biznesu, profesjonalnie wykonana strona jest jednym z elementów który zachęcają kupującego do skorzystania z Twojej oferty. Aktualne rozwiązania jakie wykorzystujemy zapewniają skuteczne wykonanie naszej usługi.

Strony internetowe

Jeżeli chesz mieć własną stronę internetową, a Twoja firma znajduje się w miejscowości Pyskowice - dobrze trafiłeś. Projektujemy, wdrażamy i tworzymy strony internetowe dla każdego. Napewno chesz aby klient wpisując w wyszukiwarkę nazwę "Twojej firmy + Pyskowice" uzyskał informację o Twojej stronie oraz ofercie Twojej firmy. Dlatego jeżeli chcesz aby Twoja firma była dobrze widoczna kiedy wyszuka się informacje o mieście Pyskowice warto stworzyć stronę korzystająć z naszych usług.
Pamietaj! jeśli "Strony Internetowe Pyskowice" to tylko My.

Sklepy internetowe

Chcesz aby twój sklep był popularny i aby ludzie mogli go łatwo znaleźć, aby wpisując w wyszukiwarkę "sklep Pyskowice" mogli trafić do twojej witryny i szybko oraz wygodnie zrobić zakupy? Potrzebujesz wydajnego i profesjonalnie wykonanego sklepu internetowego? Napisz teraz do nas. Projektujemy profesjonalne sklepy internetowe, dzięki naszym usługom możesz sprzedawać szybko i wygodnie w Internecie, na terenie miasta Pyskowice i w całej Polsce!

Portfolio

Poniżej mozesz zobaczyć kilka nszych prac. Pamiętaj każdy sklep projektujemy indywidualnie pod konkretne potrzeby..

O mieście: Pyskowice

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Ten artykuł dotyczy miasta w woj. śląskim. Zobacz też: inne znaczenia.
Pyskowice
Rynek w Pyskowicach
Rynek w Pyskowicach
Herb
Herb Pyskowic
Państwo  Polska
Województwo  śląskie
Powiat gliwicki
Gmina gmina miejska
Aglomeracja górnośląska
Prawa miejskie 1260
Burmistrz Wacław Kęska
Powierzchnia 30,89 km²
Populacja (30.06.2016)
• liczba ludności
• gęstość

18 418[1]
596,2 os./km²
Strefa numeracyjna
32
Kod pocztowy 44-120
Tablice rejestracyjne SGL
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa lokalizacyjna województwa śląskiego
Pyskowice
Pyskowice
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Pyskowice
Pyskowice
Ziemia50°23′53″N 18°37′39″E/50,398056 18,627500
TERC
(TERYT)
2405021
SIMC 0942417
Urząd miejski
ul. Strzelców Bytomskich 3
44-120 Pyskowice
Strona internetowa
BIP

Pyskowice (niem. Peiskretscham) – miasto w południowej Polsce, w województwie śląskim, w powiecie gliwickim.

Według danych z 31 grudnia 2012 r. miasto miało 18 704 mieszkańców[2].

Położenie[edytuj]

Miasto Pyskowice jest położone w południowo-zachodniej Polsce, w zachodniej części województwa śląskiego, i Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego (GOP), w północnej części powiatu gliwickiego na Wyżynie Katowickiej, nad rzeką Dramą. Historycznie leży na Górnym Śląsku.

Miasto sąsiaduje z miastem:

oraz gminami:

W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa katowickiego.

Według danych z 1 stycznia 2010 r. powierzchnia miasta wynosiła 30,89 km²[3]. Miasto stanowi 4,69% powierzchni powiatu.

Według danych z 2002 r. Pyskowice ma obszar 31,14 km², w tym: użytki rolne 61%, użytki leśne 6%[4].

Dzielnice[edytuj]

W skład Pyskowic wchodzą 4 dzielnice:

Demografia[edytuj]

Dane z 31 grudnia 2012 r.[5]:

Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
Jednostka osób  % osób  % osób  %
Populacja 18 704 100 9 697 51,8 9 007 48,2
Gęstość zaludnienia
[mieszk./km²]
605,5 313,9 291,6

Piramida wieku mieszkańców Pyskowic w 2014 r.[1]:
Piramida wieku Pyskowice.png

Nazwa[edytuj]

Dokument pruski z 1750 roku

Według niemieckiego językoznawcy Heinricha Adamy nazwa miejscowości pochodzi od polskiej nazwy piasku[6]. W swoim dziele o nazwach miejscowych na Śląsku wydanym w 1888 r. we Wrocławiu wymienia wcześniejszą od niemieckiej nazwę „Pyskowice” podając jej znaczenie jako „Sandkrug”, czyli tłumacząc na język polski „Dzban piasku, piaskowa gospoda”[6]. W wyniku germanizacji utraciła swoje pierwotne znaczenie[6].

W księdze łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) spisanej za czasów biskupa Henryka z Wierzbna w latach 1295–1305 miejscowość wymieniona jest w zlatynizowanej formie Piscowitz[7][8].

Wymienione również jako Piskowicze (1495). Uznawana również jako nazwa patronimiczna, pochodząca od nazwy osobowej Pysk[9]. W polskojęzycznym dokumencie pruskim z 1750 miejscowość jest określona jako Preyskretczam

W alfabetycznym spisie miejscowości na terenie Śląska wydanym w 1830 r. we Wrocławiu przez Johanna Knie miejscowość występuje pod polską nazwą Piskowice oraz niemiecką Peiskretscham[10]. Statystyczny opis Prus z 1837 r. wymienia dwie nazwy – Peiskretscham oraz Piskowico[11]. Topograficzny opis Górnego Śląska z 1865 r. notuje miejscowość we fragmencie „Der Name hiestiger Stadt ist in deutscher Sprache „Peiskretscham”, in polnischer „Pyskowice” und in lateinischer Pasqua, Urbs pasquotiensis”, czyli w języku polskim „Nazwa miasta w języku niemieckim brzmi „Peiskretscham”, w polskim „Pyskowice” i po łacinie Pasqua, Urbs pasquotiensis”[12]. Polską nazwę Pyskowice w książce „Krótki rys jeografii Szląska dla nauki początkowej” wydanej w Głogówku w 1847 r. wymienił śląski pisarz Józef Lompa[13].

Obecna nazwa została administracyjnie zatwierdzona 7 maja 1946[14]

Historia[edytuj]

Krzyż Golgoty Wschodu przy parafii Nawrócenia św. Pawła Apostoła
Dowód wdzięczności Janowi Pawłowi II – parafia Nawrócenia św. Pawła Apostoła
Budynek starego szpitala

Pyskowice są jednym z najstarszych miast Górnego Śląska. Pierwsze zachowane dokumenty wskazują na 1256 r. i postać wrocławskiego biskupa Tomasza, który w dokumentach wymienienia braci „Lutozat” i „Lonek”, potomków „Pisca”. Bracia zwracają się do biskupa o pomoc w utrzymaniu zbudowanego przez nich kościoła. Biskup, pozytywnie rozpatrzył wniosek i nałożył na rzecz kościoła pod wezwaniem św. Pawła w „Piscowiczych” dziesięcinę z kilku sąsiednich wsi. Dokument ten pozwala przypuszczać, że nazwa miejscowości pochodzi od „Pisca”, być może założyciela osady. Za tym, że osada istniała wcześniej, może przemawiać fakt uczynienia z niej siedziby parafii.

W 1260 r. książę opolski Władysław I nadał osadzie prawa miejskie.

Słowo „miasto” przy niemieckiej nazwie „Pyzenkreczem” spotykamy w 1327 r., w tekście hołdu lennego złożony przez księcia Władysława Bytomskiego (1277–1352) na rzecz Jana Luksemburskiego: „My Władysław, książę kozielski, ogłaszamy i donosimy wszystkim treścią niniejszego pisma, że jesteśmy księciem i wasalem Wielmożnego Pana Naszego Jana, Najjaśniejszego Króla Czech i Polski oraz hrabiego Luksemburga. Od niego będziemy chcieć przyjąć w lenno księstwo nasze kozielskie ze znajdującymi się w nim miastami: Koźlem, Bytomiem, Pyskowicami oraz grodami Toszkiem i Sławięcicami...”[15]

Pyskowice były miastem książęcym w latach 1327 do 1532 r., tj. do śmierci księcia opolskiego Jana II Dobrego. Po jego śmierci jako lenno przeszły w ręce rodu Habsburgów. Przy tej okazji sporządzono „urbariusz” (księgę wieczystą), która zawiera informacje o ustroju urbanistycznym miasta liczącego 34 domy przy rynku, a przy otaczających go uliczkach – 63. Domy były nieduże, drewniane i kryte słomą lub sitowiem. Działki, na których je wzniesiono, były również nieduże i bardzo wąskie. Miasto otoczone było wałem ziemnym i fosą napełnioną wodą z Dramy. W mury obronne były wbudowane dwie bramy: toszecką i tarnogórską.

Plan miasta był zwyczajowy dla rozwiązań średniowiecznych, gdzie na środku rynku znajdował się ratusz, który we wczesnym okresie miał być budowlą drewnianą. Kościół i cmentarz usytuowano bliżej wałów obronnych. Władzę w mieście, w imieniu księcia, sprawował wójt z ławą miejską. Mieszczanie, obok rolnictwa trudnili się rzemiosłem. Dokumenty miejskie podają, iż na początku XV w. istniały w Pyskowicach cechy: szewców, krawców, piekarzy, rzeźników i stolarzy. Miasto liczyło w tym czasie około 500 mieszkańców.

W Pyskowicach odbywały się dwa jarmarki w ciągu roku: na św. Stanisława (7 maja) i na św. Mikołaja (6 grudnia).

W latach 1430 i 1433 Pyskowice zostały ograbione i spustoszone przez wojska husyckie. Wśród godnych podkreślenia budowli wzniesionych po wojnach husyckich, należy wymienić kościół św. Stanisława przy toszeckiej bramie wjazdowej, a przy nim szpital.

W okresie wojny 30-letniej. w 1622 r. spłonął kościół parafialny, którego odbudowa trwała pięć lat. W latach dwudziestych XVII w. miasto splądrowały walczące wojska, a w 1642 r. w okresie potopu szwedzkiego Pyskowice zdobyły wojska szwedzkie. XVIII w. z klęskami głodu, epidemiami i wojnami (II śląską i 7-letnią) wpłynął na zatrzymanie rozwój miasta. Pyskowice leżące na przy dużych miastach Górnego Śląska szybko odbudowały straty demograficzne, o czym świadczy liczba mieszkańców, która w 1787 r. wynosiła 1862.

Na przełomie XVIII i XIX w. powstał w mieście przemysł metalurgiczny oparty na węglu drzewnym. W mieście działały dwa hutnicze piece do wytopu surówki. Od 1808 r. Pyskowice utraciły status miasta prywatnego.

W 1822 r. w Pyskowicach wybuchło 11 pożarów, które doszczętnie zniszczyły miasto. W zgliszczach znalazła się połowa domów, ratusz, kościół, czteroletnia szkoła i spora część zabudowań gospodarczych. Plan odbudowy oparto na kształcie jaki Pyskowice miały w XIII w. Liczba mieszkańców Pyskowic w 1823 r. wynosiła już 2950 osób. W 1879 r. Pyskowice znalazły się na trasie linii kolejowej z Opola do Gliwic, a w ślad za tym stały się miejscem stacji rozrządowej w 1898 r. W tym okresie rozpoczęła się budowa osiedla dla kolejarzy i systematyczna modernizacja stacji kolejowej. Okres szybkiego rozwoju miasta zatrzymała I wojna światowa i wydarzenia po jej zakończeniu. Powstania śląskie i plebiscyt miały bardzo ostry przebieg w Pyskowicach[potrzebny przypis], które po podziale Górnego Śląska pozostały w granicach Niemiec.

Na przełomie lat 20. i 30. XX w. nastąpił przestrzenny rozwój miasta. Sprzyjała temu parcelacja folwarku na Zaolszanach Wielkich. W rejonie obecnego placu Żwirki i Wigury i sąsiednich ulic budowano domy dla kolejarzy, a następnie dla górników i hutników pracujących poza Pyskowicami.

W czasie II wojny światowej Niemcy wycofując się wysadzili budynek szkoły podstawowej i jeden z budynków sąsiadujących z pocztą. Podczas II wojny światowej w styczniu 1945 r. miasto zajęły wojska sowieckie, które spaliły część zabudowy miejskiej. Następnie miasto przyłączono do Polski. W marcu 1945 r. Pyskowice przejęły władze polskie. Do końca lat 40. odbudowano spalone domy w rynku i sąsiednich ulicach, zachowując charakter zabytkowy. Na początku lat 50. zapadła decyzja budowy osiedla mieszkaniowego w północnej części miasta[16].

Rynek w Pyskowicach
Rynek
Rynek
Kolumna Maryjna
Zabytkowa fontanna na rynku w Pyskowicach

Kalendarium:

  • 1256 – pierwsze wzmianki o wsi;
  • 1260 – prawdopodobne otrzymanie praw miejskich (jako miasto wzmiankowane w 1327);
  • 1281–1355 – przynależność do księstwa bytomskiego;
  • 1338 – miasto padło ofiarą zarazy;
  • 1355 – własność książąt cieszyńskich;
  • 1414 – własność książąt oświęcimskich;
  • 1430 i 1433 – rabunek przez husytów (Biedrzych ze Strażnicy);
  • 1455 – przynależność do księstwa toszeckiego;
  • 1484 – własność króla czeskiego Władysława Jagiellończyka, który sprzedał je Janowi Sokołowskiemu;
  • 1497 – odkupienie księstwa toszeckiego przez książąt opolskich;
  • 1532 – własność margrabiego brandenburskiego Jerzego Hohenzollerna;
  • 1558 – własność rodziny Redernów;
  • 1581 – ścięcie burmistrza Tomasza Czecha na rozkaz Rederna;
  • 1626 – rabunek miasta przez wojska duńskie Mansfelda;
  • 1627 – pożar miasta;
  • 1637 – własność rodziny Kolowrat-Liebsteinsky;
  • 1638 – własność rodziny Collonów;
  • 1680 – pożar miasta;
  • 1707 – własność rodziny Peterswaldskich;
  • 1718 – własność rodziny Kotulińskich;
  • 1759 – własność rodziny Wehner – Posadowskich;
  • 1791 – własność rodziny Eichendorfów;
  • 1797 – własność rodziny Gaszyńskich;
  • 1808 – upaństwowienie miast prywatnych;
  • 1822 – pożar miasta;
  • 1841 – własność rodziny Guradze;
  • 1879 – wybudowanie linii kolejowej Opole-Bytom;
  • 1890 – proboszczem został ks. dr Jan Piotr Chrząszcz (1857–1928);
  • 1921 – podczas plebiscytu 2/3 ludności głosowało za przynależnością do Niemiec;
  • 22 stycznia 1945 wkroczenie Armii Czerwonej do miasta.

Architektura[edytuj]

Groty skalne przy kościele św. Mikołaja

Pyskowice zasadniczo dzielą się na 2 części: Stare Pyskowice - tak zwana Stara Bana (południowa część miasta) i Nowe Pyskowice - tak zwane Osiedle (północna część miasta). Na dwie części Pyskowice dzieli rzeka Drama oraz równolegle do rzeki wybudowana obwodnica z Bytomia do Opola. Nowe Pyskowice poza starówką to budynki z lat pięćdziesiątych w stylu socrealistycznym i bloki z Wielkiej płyty (Osiedle Wieczorka). Na terenie Nowych Pyskowic znajduje się rynek z ratuszem i kamieniczkami stanowiące starówkę miasta. Stare Pyskowice to budynki z lat trzydziestych, stary dworzec kolejowy, osiedle z wielkiej płyty (Osiedle Traugutta) i dzielnica domków jednorodzinnych. W części Starych Pyskowic znajduje się również dzielnica Dzierżno niegdyś osobna wieś oraz dzielnica Zaolszany. Zabudowa obu dzielnic jest typowo wiejska z wieloma gospodarstwami rolnym. W dzielnicy Dzierżno znajdują się dwa sztuczne jeziora: Dzierżno Małe z wieloma ośrodkami rekreacyjnymi i Dzierżno Duże niezagospodarowane ze względu na zanieczyszczenie wody. W dzielnicy Zaolszany znajduje się zabytkowy cmentarz żydowski przy drodze nr 901.[potrzebny przypis]

Zabytki[edytuj]

Pyskowice zostały bardzo dobrze odbudowane po zniszczeniach wojny lub czasów powojennych. Najważniejsze zabytki usytuowane są w obrębie rynku, czyli starego miasta:

Kultura[edytuj]

  • Klub Filmowy JAŚ w Miejskim Ośrodku Kultury i Sportu
  • Miejska Biblioteka Publiczna
  • Miejski Ośrodek Kultury i Sportu
  • Muzeum Miejskie
  • Ognisko Pracy Pozaszkolnej
  • Społeczne Ognisko Muzyczne

Wspólnoty wyznaniowe[edytuj]

Kościół katolicki[edytuj]

Trzy parafie:

Kościół Ewangelicko-Augsburski[edytuj]

Jedna parafia:

Świadkowie Jehowy[edytuj]

Dwa zbory[17]:

  • zbór Pyskowice-Wschód
  • zbór Pyskowice-Zachód
Kościoły w Pyskowicach
Kościół Nawrócenia św. Pawła Apostoła
Kościół Matki Boskiej Nieustającej Pomocy
Kościół ewangelicko-augsburski Świętych Piotra i Pawła

Edukacja[edytuj]

Zespół Szkół im. M. Konopnickiej w Pyskowicach

Żłobki[edytuj]

  • Miejski Żłobek Integracyjny

Przedszkola[edytuj]

  • Przedszkole nr 1
  • Przedszkole nr 2
  • Przedszkole nr 3
  • Przedszkole nr 4
  • Przedszkole nr 5

Szkoły podstawowe[edytuj]

  • Szkoła Podstawowa nr 4
  • Szkoła Podstawowa nr 5
  • Szkoła Podstawowa nr 6

Gimnazja[edytuj]

  • Gimnazjum nr 1
  • Gimnazjum nr 2

Szkoły ponadgimnazjalne[edytuj]

  • Liceum Ogólnokształcące w ZS im. Marii Konopnickiej
  • Liceum Profilowane w ZS im. Marii Konopnickiej
  • Technikum (profile: informatyczny, architektury krajobrazu oraz handlowy)
  • Zasadnicza Szkoła Zawodowa w ZS im. Marii Konopnickiej
  • Zespół Szkół Specjalnych

Inne[edytuj]

  • Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna
  • Zespół Obsługi Placówek Oświatowych
  • Ognisko Pracy Pozaszkolnej

Turystyka[edytuj]

Komunikacja miejska[edytuj]

Na terenie Pyskowic kursuje 8 linii autobusowych obsługiwanych przez KZK GOP i MZKP (linie: 20, 71, 153, 184, 677, 707, 737, 739, 791) ponadto kursują lokalne autobusy PKS Gliwice. Linie KZK GOP i MZKP łączą Pyskowice z Bytomiem, Dzierżnem, Gliwicami, Łabędami, Tarnowskimi Górami i od 2011 roku z Wielowsią, oraz zabrzańskimi dzielnicami Helenka i Rokitnica.

Transport[edytuj]

Drogowy[edytuj]

Drogi Wojewódzkie:

Drogi Krajowe:

Autostrady:

Kolejowy[edytuj]

Komunikacja kolejowa nie jest dobrze rozwinięta. Pyskowice posiadają stację kolejową, na której zatrzymują się jedynie pociągi Regio. Najczęstsze i niestety jedyne kursy pociągów Regio zatrzymujących się na pyskowickiej stacji zmierzają do Opola i Gliwic, składy dalekobieżne spółki PKP Intercity jadące do Poznania przez Lubliniec oraz do Wrocławia przez Opole nie zatrzymują się w Pyskowicach. Przez Pyskowice przechodzi linia kolejowa Opole-Gliwice, oraz magistrala węglowa Gliwice-Lubliniec. W latach osiemdziesiątych istniało jeszcze bezpośrednie połączenie do Lublińca (reaktywowane przez Koleje Śląskie w roku 2013). Do lat 90. część pociągów na trasie Gliwice-Katowice kończyło swoją trasę na stacji Pyskowice Miasto, która znajdowała się blisko centrum miasta i nowo wybudowanego osiedla mieszkaniowego. Później tory do Pyskowic Miasta zostały złożone przez PKP, a budynek dworca został zaadaptowany jako bar; obecnie nie jest używany. Od 1998 r. w pobliżu stacji kolejowej działa skansen kolejowy.[potrzebny przypis]

Lotniczy[edytuj]

W odległości około 42 km od Pyskowic w Pyrzowicach znajduje się port lotniczy Katowice-Pyrzowice. W samych Pyskowicach trwają prace nad otworzeniem lotniska paralotniarstwa.

Sport[edytuj]

W mieście istnieje wiele obiektów oraz organizacji sportowych:

Obiekty sportowe[edytuj]

  • Skatepark przy ulicy Szpitalnej
  • Hala Widowiskowo-Sportowa im. Huberta Wagnera
  • Ośrodek Sportowo-Rekreacyjny
  • Stadion Sportowy

Kluby sportowe[edytuj]

  • TKS Karate Kyokushinkaikan filia Pyskowice
  • Remedium Pyskowice (futsal I liga ogólnopolska)
  • Miejski Klub Sportowo-Rekreacyjny „CZARNI” Pyskowice (piłka nożna)
  • Miejski Klub Sportowo-Rekreacyjny (piłka siatkowa)
  • Miejski Klub Sportowy „Return” (tenis ziemny)
  • UKS „TRÓJKA” (piłka nożna)
  • UKS „CZWÓRKA” (koszykówka)
  • UKS „PIĄTKA” (szczypiorniści)
  • Śląski Klub „TAEKWON-DO”
  • Sekcja Tenisa Stołowego
  • Stowarzyszenie „GTW” – sekcja wspinaczki sportowej
  • UKS Bushi Pyskowice – samoobrona, judo, karate, kung-fu

Polityka[edytuj]

Ratusz w Pyskowicach

Władze miasta[edytuj]

Kolejnymi burmistrzami miasta w III RP byli:

  1. 1990–1994 – Ryszard Drozd
  2. 1994–1998 – Alicja Wecel
  3. 1998–2002 – Jan Turkiewicz
  4. 2002–2006 – Wacław Kęska
  5. 2006–2010 – Wacław Kęska
  6. 2010–2014 – Wacław Kęska
  7. od 2014 – Wacław Kęska[18]

Miasta partnerskie[edytuj]

Lista miast partnerskich Pyskowic[19]:

Ludzie związani z miastem[edytuj]

  • Agata Buzek (ur. 20 września 1976 w Pyskowicach) – polska aktorka i modelka. Córka byłego premiera Rzeczypospolitej Polskiej Jerzego Buzka i Ludgardy Buzek.
  • ks. dr Jan Piotr Chrząszcz (1857–1928) – śląski kapłan, historyk regionalny, ksiądz w Pyskowicach, zmarł w Pyskowicach.
  • Magdalena Kumorek (ur. 14 sierpnia 1979 w Pyskowicach) – polska aktorka filmowa i teatralna. Wychowana w Gliwicach.
  • Artur Płatek (ur. 2 czerwca 1970 w Pyskowicach) – były piłkarz, obecnie trener.
  • Ewa Sonnet (była mieszkanka Pyskowic) – piosenkarka oraz modelka.
  • Thomas Szczeponik (1860–1927) – polityk mniejszości niemieckiej w Polsce i działacz katolicki z Górnego Śląska, poseł do Reichstagu oraz na Sejm Śląski, senator I kadencji w II RP.
  • Tomasz Bandrowski – piłkarz Lecha Poznań, gra na pozycji defensywnego pomocnika.
  • Grzegorz Kasprzik (ur. 20 września 1983 w Pyskowicach) – polski piłkarz grający na pozycji bramkarza w Lechu Poznań. Grał m.in. w Górniku Zabrze (juniorzy) i Piaście Gliwice
  • Rafał Szombierski (ur. 12 marca 1982 w Pyskowicach)- żużlowiec, wychowanek RKM-u Rybnik. Obecnie zawodnik Włókniarza Częstochowy.
  • Egon Franke (ur. 23 października 1935 w Gliwicach) – polski szermierz, mistrz olimpijski z Tokio 1964. W latach 50. i 60. XX wieku mieszkał w Pyskowicach.
  • Dariusz Gnatowski (ur. 24 maja 1961 w Rudzie Śląskiej) – polski aktor teatralny i filmowy. Przez trzy lata mieszkał w Pyskowicach przy ul. Wojska Polskiego.
  • Bob One, właściwie Bogumił Morawski (ur. 18 września 1981 w Pyskowicach) – polski raper, wokalista i producent muzyczny.
  • C-BooL, właściwie Grzegorz Cebula (ur. 30 maja 1981 roku w Pyskowicach) – polski DJ i producent muzyczny.
  • Piotr Borowiak (ur. 25.05.1998) – polski fotograf, aktywista, miłośnik historii lokalnej i transportu. Działacz na rzecz ochrony zabytków i dziedzictwa kulturowego w Polsce, realizował szereg materiałów archiwalnych dot. Pyskowic i projektu Kolei Ruchu Regionalnego z lat 70 XXw., a także okolicznych kopalni piaskowych.

Zobacz też[edytuj]

Przypisy

  1. ab http://www.polskawliczbach.pl/Pyskowice, w oparciu o dane GUS.
  2. „Stan i struktura ludności oraz ruch naturalny w przekroju terytorialnym w 2012 r. Stan w dniu 31 XII”, s. 94, 2013. Główny Urząd Statystyczny. ISSN 2083-3342 (pol.). 
  3. Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2013 r.. , 2013-07-26. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny. ISSN 1505-5507. 
  4. Portal Regionalny i Samorządowy REGIOset (pol.). regioset.pl. [dostęp 2010-09-14].
  5. Bank Danych Lokalnych; Ludność wg miejsca zameldowania/zamieszkania i płci (pol.). GUS. [dostęp 2014-02-20].
  6. abc Heinrich Adamy: Die Schlesischen Ortsnamen ihre entstechung und bedeutung. Breslau: Verlag von Priebotsch’s Buchhandlung, 1888, s. 71.
  7. Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis online.
  8. H. Markgraf, J.W. Schulte, „Codex Diplomaticus Silesiae T.14 Liber Fundationis Episcopatus Vratislaviensis”, Breslau 1889.
  9. K. Rymut, Nazwy miast Polski, Ossolineum 1987, s. 198.
  10. Johann Knie 1830 ↓, s. 991.
  11. L. Freiherrn: Der Preußische Staat in allen seinen Beziehungen (...) Dritter Band. Berlin: Verlag von’August Hirschwald, 1837, s. 140.
  12. Felix Triest 1865 ↓, s. 494.
  13. Józef Lompa, Krótki rys jeografii Śląska dla nauki początkowej, Głogówek 1847, s. 30.
  14. Zarządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 7 maja 1946 r. (M.P. z 1946 r. Nr 44, poz. 85).
  15. Johannes Chrząszcz, Historia Miasta Pyskowice i Toszek. Urząd Miasta Pyskowice 1994, s. 42.
  16. http://www.pyskowice.pl/prezentacja-gminy/historia.html.
  17. Dane według raportów wyszukiwarki zborów (www.jw.org) z 22 maja 2014.
  18. Państwowa Komisja Wyborcza: Wybory samorządowe 2014 (pol.). Państwowa Komisja Wyborcza, 2014-12-01. [dostęp 2014-12-03].
  19. Miasta partnerskie. Urząd Miejski w Pyskowicach. [dostęp 2011-06-18].

Bibliografia[edytuj]

  • Johann Knie: Alpabetisch, Statistisch, Topographische Uebersicht aller Dorfer, Flecken, Stadt und andern Orte der Konigl. Preus. Provinz Schliesen... Breslau: Barth und Comp., 1830.
  • Felix Triest: Topographisches handbuch von Oberschliesen. Breslau: Verlag von Wilh. Gottl. Korn, 1865.

Linki zewnętrzne[edytuj]

'