Tworzenie stron internetowych

Ropczyce

Oceń naszą ofertę w zakresie tworzenia stron www oraz sklepów internetowych. Nasza firma oferuje wyzytówki online które przyciągną klientów w mieście Ropczyce. Zapewniemy szczegółowe podejście do Twojego biznesu. Konkurencyjne ceny i dobre wykonanie zapewni Ci sukces. Strona internetowa jest jedną z metod na pozyskanie klientów dla Twojego biznesu, kreatywnie wykonana strona jest jednym z elementów który zachęcają oferenta do skorzystania z Twojej oferty. Rozwiązania z wysokiej półki jakie wykorzystujemy zapewniają skuteczne wykonanie naszej usługi.

Strony internetowe

Jeżeli chesz mieć własną stronę internetową, a Twoja firma znajduje się w miejscowości Ropczyce - dobrze trafiłeś. Projektujemy, wdrażamy i tworzymy strony internetowe dla każdego. Napewno chesz aby klient wpisując w wyszukiwarkę nazwę "Twojej firmy + Ropczyce" uzyskał informację o Twojej stronie oraz ofercie Twojej firmy. Dlatego jeżeli chcesz aby Twoja firma była dobrze widoczna kiedy wyszuka się informacje o mieście Ropczyce warto stworzyć stronę korzystająć z naszych usług.
Pamietaj! jeśli "Strony Internetowe Ropczyce" to tylko My.

Sklepy internetowe

Chcesz aby twój sklep był popularny i aby ludzie mogli go łatwo znaleźć, aby wpisując w wyszukiwarkę "sklep Ropczyce" mogli trafić do twojej witryny i szybko oraz wygodnie zrobić zakupy? Potrzebujesz wydajnego i profesjonalnie wykonanego sklepu internetowego? Napisz teraz do nas. Projektujemy profesjonalne sklepy internetowe, dzięki naszym usługom możesz sprzedawać szybko i wygodnie w Internecie, na terenie miasta Ropczyce i w całej Polsce!

Portfolio

Poniżej mozesz zobaczyć kilka nszych prac. Pamiętaj każdy sklep projektujemy indywidualnie pod konkretne potrzeby..

O mieście: Ropczyce

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Ten artykuł dotyczy miasta. Zobacz też: Ropczyce (ujednoznacznienie).
Ropczyce
Herb
Herb Ropczyc
Państwo  Polska
Województwo  podkarpackie
Powiat ropczycko-sędziszowski
Gmina Ropczyce
gmina miejsko-wiejska
Prawa miejskie 1362
Burmistrz Bolesław Bujak
Powierzchnia 47,10[1] km²
Populacja (2013)
• liczba ludności
• gęstość

15 655[1]
332[1] os./km²
Strefa numeracyjna
17
Kod pocztowy 39-100
Tablice rejestracyjne RRS
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa lokalizacyjna województwa podkarpackiego
Ropczyce
Ropczyce
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Ropczyce
Ropczyce
Ziemia50°03′10″N 21°36′33″E/50,052778 21,609167
TERC
(TERYT)
1815034
SIMC 0974825
Urząd miejski
ul. Krisego 1
39-100 Ropczyce
Strona internetowa

Ropczycemiasto w zachodniej części województwa podkarpackiego, siedziba powiatu ropczycko-sędziszowskiego i miejsko-wiejskiej gminy Ropczyce. Położone jest na pograniczu Pogórza Środkowobeskidzkiego i Kotliny Sandomierskiej, nad rzeką Wielopolką.

1 stycznia 2013 r. miasto miało 15 655 mieszkańców[1], co lokuje miasto pod względem ludności na 14. miejscu w województwie.

Miasto stanowi centrum administracyjne powiatu – znajduje się tu m.in. starostwo, sąd rejonowy, prokuratura rejonowa, komenda powiatowa Policji i Państwowej Straży Pożarnej. Były miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego[2].

Położenie[edytuj]

Ropczyce (przy współrzędnych 50°05′N 21°38′E/50,083333 21,633333) położone są na granicy mezoregionów Pradoliny Podkarpackiej i Pogórza Strzyżowskiego, na granicy dwóch makroregionów Pogórza Środkowobeskidzkiego i Kotliny Sandomierskiej. Przez miasto przepływa rzeka Wielopolka.

Historycznie Ropczyce wchodziły w skład województwa sandomierskiego (I Rzeczpospolita), Galicji (XVIII – 1918 rok), województwa krakowskiego (okres II Rzeczypospolitej), tzw. dużego województwa rzeszowskiego (w latach 1945–1975) oraz tzw. małego województwa rzeszowskiego (w latach 1975–1998).

Według danych z 1 stycznia 2013 r. powierzchnia miasta wynosi 47 km²[1].

Toponimia[edytuj]

Nazwy Ropczyce nie da się w żaden prosty sposób wyjaśnić. Istnieją 3 różne hipotezy na temat jej pochodzenia:

  • W 1906 Józef Sulisz, etnograf pochodzący z Ropczyc, szukał źródła jej nazwy. Napisał, że Pierwotnymi osadnikami mieli być Niemcy, a ponieważ w tych stronach były wtedy liczne bandy rozbójnicze, stąd nazwali swoją osadę z niemiecka Raub-schütze, by się mieć na baczność przed napastnikami[3].
  • W 1975 A. Orzechowska w swojej książce przytacza zapisy pt. Ropczyca, Ropczicze, Antiqua Roboczicze seu Chechli, Ropczyce. Twierdzi, że nazwa pochodzi od nazwy osobowej Ropek, która została zanotowana w 1482[4]
  • W dokumencie zakonu koprzywnickiego wystawionym w 1363 wśród świadków wymieniony jest Zbygniew de Ropaczycz. Dokument zachował się w późniejszej kopii[5]. W dokumencie z 1391 dotyczącym plebana ropczyckiego nazwa miasta została zapisana kilkakrotnie Robczicze, a raz Robszicze. To pierwszy zapis, który zachował się w oryginale[6]. W przywileju lokacyjnym Gnojnicy z 1394 wspomniane są też Ropczicze, w którym występuje Więcesław de Ropczicze[7]. Do końca XIV w. nazwa została zanotowana w sześciu różnych wariantach: Robcice (1400); Ropczyce (1356, 1394, 1397, 1399); Ropczyca (1362); Robczyce (1391, 1399, 1400); Robszyce (1391); Ropszyce (1399)[8][9].

Historia[edytuj]

Osada na terenie dzisiejszych Ropczyc istniała prawdopodobnie już XIII wieku[10]. Wiadomo, że w 1226 roku została spalona podczas najazdu Rusinów. Dokument wydany w 1282 roku przez Leszka Czarnego wymienia Ropczyce i okoliczne wsie z nazwy[11]. W 1362 roku, król Kazimierz Wielki nadał Mikołajowi i Janowi Gielnicom przywilej lokacyjny miasta. Powstało ono na terenie osad Starej i Nowej Ropczycy. Miasto królewskie zostało założone na prawie magdeburskim w1353 roku[12].

Wiek XV i XVI zaznacza się ożywiony rozwojem Ropczyc. Rozwija się rzemiosło i handel, a położenie miasta na skrzyżowaniu ważnych szlaków handlowych aktywizuje miejscowych kupców, których kontakty sięgają Rusi, Krakowa oraz miast węgierskich. Przez pewien czas Ropczyce szczyciło się mianem „małego Gdańska”, co najlepiej świadczy o znaczeniu tego miasta[13].

Wiek XVII zaznaczył się kryzysem miasta. Kryzys dotknął wtedy większość miast Rzeczypospolitej. W 1607 roku miasto spustoszyli żołnierze Zebrzydowskiego. W 1655 roku splądrowali je Szwedzi. Kryzys pogłębiały dodatkowo coraz wyższe podatki oraz niekorzystne dla mieszczan prawodawstwo.

Po rozbiorze (1772) miasto weszło w skład zaboru austriackiego. Parę lat później znów zaczął się w nim rozwijać rzemiosło i handel. W 1856 roku miasto straciło szansę na rozwój, gdyż nowo budowana linia kolejowa Kraków-Rzeszów ominęła je. W 1873 roku wielki pożar strawił niemal całą drewnianą zabudowę miasta[14].

Po pierwszej wojnie światowej miasto weszło w skład odrodzonej Polski. W 1937 roku straciło funkcję miasta powiatowego na rzecz dynamicznie rozwijającej się Dębicy. Status ten odzyskało w 1955 roku.

Symbole miasta[edytuj]

Herb Ropczyc

Herb miasta przedstawia w polu błękitnym ptaka – symbolizującego sokoła, barwy naturalnej (cielistej), o rozpostartych skrzydłach, ze złotą literą „R” w dziobie, stojącego na białej podkowie ze złotym krzyżem maltańskim w środku[15].

Architektura[edytuj]

Układ urbanistyczny[edytuj]

Centrum Ropczyc

We współczesnym planie miasta wyraźnie widać, że zabudowa miejska koncentruje się wzdłuż głównych dróg przebiegających przez miasto (przed oddaniem obwodnicy miasta), tj. droga krajowa nr 94 i drogi wojewódzkiej nr 986. 10 października 2010 oddano do użytku obwodnicę miasta o długości 4,7 km[16][17].

Widocznym podziałem miasta są osiedla o odmiennej zabudowie urbanistycznej. Najbardziej charakterystyczne to tzw. górka, czyli osiedla św. Barbary i Północ. Potoczna nazwa wzięła się od ulokowania osiedli na wzgórzu. Dominuje tu budownictwo mieszkalne wielorodzinne zbudowane z wielkiej płyty w latach 80. i 90. XX wieku (os. Św. Barbary i Północ I) oraz zabudowa mieszkalna jednorodzinna (os. Północ II). Odmienny typ to tzw. dół lub miasto, czyli osiedle Śródmieście z typową miejską zabudową, gdzie zlokalizowane są urzędy, sklepy, gastronomia oraz budynki mieszkalne jednorodzinne i wielorodzinne, tutaj znajduje się centralny punkt miasta, czyli rynek oraz planty. Osiedle Czekaj natomiast to część przemysłowa miasta gdzie znajdują się największe ropczyckie zakłady pracy, osiedle mieszkaniowe wielorodzinne zbudowane w latach 90. XX wieku dla pracowników cukrowni oraz typowe budownictwo jednorodzinne. Pozostałe osiedla w Ropczycach mają charakter budownictwa jednorodzinnego z większym lub mniejszym charakterem rolniczym.

Demografia[edytuj]

Piramida wieku mieszkańców Ropczyc w 2014 roku[18]:

Piramida wieku Ropczyce.png

Zabytki[edytuj]

Kościół parafialny pw. Przemienienia Pańskiego

Administracja[edytuj]

Miasto ma 9 jednostek pomocniczych zwanych osiedlami: Świętej Barbary, Brzyzna, Chechły, Czekaj, Granice, Pietrzejowa, Północ, Śródmieście, Witkowice. W każdej z nich mieszkańcy wybierają radę osiedla, która z kolei wybiera zarząd osiedla i przewodniczącego zarządu.

Organem wykonawczym władz jest burmistrz, którym obecnie jest Bolesław Bujak (PSL), wybrany po raz kolejny w wyborach samorządowych. Siedzibą władz jest budynek na ul. Krisego, w którym mieści się także większość urzędów.

Burmistrzowie Ropczyc (przed 1990 r.)

  • Jakub Dobrowolski (ur. 1827, zm. 13.10.1919)

– pełnił obowiązki Kasjera Miejskiego Ropczyc przez kilkanaście lat – wiceburmistrz od 1878 – Burmistrz Ropczyc Od 1892 do 1895

Burmistrzowie Ropczyc (od 1990 r.)
  • 1990-1998 do uzupełnienia
  • Bolesław Bujak (1998-2001 w trakcie pełnienia kadencji został wybrany na posła do Sejmu IV kadencji)
  • Ryszard Kapała (2001-2002 wybrany w miejsce ustępującego Bolesława Bujaka)
  • Stanisław Fąfara (Porozumienie Samorządowe, 2002-2006)
  • Bolesław Bujak (od 2006 – nadal)

W Ropczycach znajdują się 2 biura poselskie: Kazimierza Moskala (PiS), Jana Tomaki (PO). Parlamentarzyści zostali wybrani z okręgu wyborczego numer 23 (rzeszowsko-tarnobrzeski). W Ropczycach działa prokuratura rejonowa, znajduje się tu również sąd rejonowy, urząd skarbowy.

Przemysł[edytuj]

Edukacja i kultura[edytuj]

Centrum Kultury w Ropczycach
  • Wyższa Szkoła Inżynieryjno-Ekonomiczna (obecnie uczelnia ta ma swoją siedzibę w Rzeszowie)
  • Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Kościuszki
  • Zespół Szkół im. ks. dr. Jana Zwierza
  • Zespół Szkół Agrotechnicznych im. Wincentego Witosa
  • Nauczycielskie Kolegium Języków Obcych (zlikwidowane)
  • Centrum Kształcenia Praktycznego
  • Biblioteka Powiatowa oraz 2 filie miejskie
  • Centrum Kultury

Media[edytuj]

  • miesięcznik „Ziemia Ropczycka”
  • miesięcznik „Wspólnota Królowej Rodzin”
  • tygodnik „Głos Powiatu Ropczycko-Sędziszowskiego”
  • tygodnik „Dobry Tydzień”
  • lokalna gazeta „Spichlerz Galicyjski”
  • Telewizja Miejska
  • Tygodnik „Reporter”

Wspólnoty wyznaniowe[edytuj]

Kościół parafialny pw. św. Michała Archanioła
Rzymskokatolicki dekanat Ropczyce obejmujący parafie
Świadkowie Jehowy
  • Zbór Ropczyce (oraz grupa j. migowego)[19].

Sport i rekreacja[edytuj]

Kluby sportowe[edytuj]

Obiekty sportowe[edytuj]

  • Kryta pływalnia
  • Hala Widowiskowo-Sportowa
  • „Moje Boisko – Orlik 2012” powstałe w ramach programu Orlik 2012.
  • Sztuczne lodowisko

Rekreacja[edytuj]

Trasy rowerowe[edytuj]

Trasy piesze[edytuj]

  • szlak turystyczny zielony Ropczyce – Łączki Kucharskie – Mała – BrzezinyGóra Bardo (skrzyżowanie szlaków)
  • szlak turystyczny żółty Ropczyce – Zawada – Pustków – Ocieka – Blizna – Niwiska (skrzyżowanie szlaków)
  • szlak turystyczny czarny Ropczyce – Borki Chechelskie – Broniszów – Wielopole Skrzyńskie – Szufnarowa-Pniaki (skrzyżowanie szlaków)

Współpraca międzynarodowa[edytuj]

Miasta i gminy partnerskie:

Osoby związane z miastem[edytuj]

Honorowi obywatele Miasta Ropczyce[edytuj]

Zobacz też[edytuj]

Przypisy

  1. abcde Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym.
  2. Feliks Kiryk, Urbanizacja Małopolski : województwo sandomierskie : XIII-XVI wiek, Kilece 1994, s. 20.
  3. Józef Sulisz: Zapiski etnograficzne z Ropczyc. Ropczyce: Lud, 1906, s. 57-81.
  4. Alicja Orzechowska: Nazwy miejscowe dawnego powiatu pilzneńskiego oraz prawobrzeżnych części dawnych powiatów sandomierskiego i wiślickiego. Ropczyce: 1975, s. 50.
  5. Franciszek Piekosiński: Kodeks dyplomatyczny Małopolski t.3 nr 764. Kraków: 1882.
  6. Stanisław Kuraś: Zbiór dokumentów katedry i diecezji krakowskiej cz. 1:1063 – 1415. Lublin: 1965, s. 109.
  7. Stanisław Kuraś, Irena Sułkowska-Kuraś: Zbiór dokumentów małopolskich cz. 1. Wrocław: 1962.
  8. Oswald Pietruski: Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum bernardyńskiego we Lwowie. Lwów: 1872, s. 62.
  9. Teodor Wierzbowski: Matricularum Regni Poloniae summaria vol. IV/3 supl. Warszawa: 1915.
  10. Artur Bata, Hanna Lawera: Dębica i Ziemia Dębicka. Krosno: Wydawnictwo Roksana, 1997.
  11. Artur Bata, Hanna Lawera: Dębica i Ziemia Dębicka. Krosno: Wydawnictwo Roksana, 1997.
  12. Anna Berdecka, Nowe lokacje miast królewskich w Małopolsce w latach 1333-1370 : chronologia i rozmieszczenie, w: Przegląd Historyczny, T. 65 (1974), z. 4, tabela 1 po s. 617.
  13. Artur Bata, Hanna Lawera: Dębica i Ziemia Dębicka. Krosno: Wydawnictwo Roksana, 1997.
  14. Artur Bata, Hanna Lawera: Dębica i Ziemia Dębicka. Krosno: Wydawnictwo Roksana, 1997.
  15. Opis herbu w statucie Gminy Ropczyce.
  16. Obwodnica Ropczyc wreszcie otwarta.
  17. Podkarpackie. Otwarto obwodnicę Ropczyc.
  18. http://www.polskawliczbach.pl/Ropczyce, w oparciu o dane GUS.
  19. Dane według raportów wyszukiwarki zborów (www.jw.org) z 14 stycznia 2017.
  20. Kronika. „Kuryer Rzeszowski”, s. 3, Nr 47 z 21 listopada 1897. 

Linki zewnętrzne[edytuj]

'