Strony internetowe
Jeżeli chesz mieć własną stronę internetową, a Twoja firma znajduje się w miejscowości Siewierz - dobrze trafiłeś. Projektujemy, wdrażamy i tworzymy strony internetowe dla każdego. Napewno chesz aby klient wpisując w wyszukiwarkę nazwę "Twojej firmy + Siewierz" uzyskał informację o Twojej stronie oraz ofercie Twojej firmy. Dlatego jeżeli chcesz aby Twoja firma była dobrze widoczna kiedy wyszuka się informacje o mieście Siewierz warto stworzyć stronę korzystająć z naszych usług.
Pamietaj! jeśli "Strony Internetowe Siewierz" to tylko My.
Sklepy internetowe
Chcesz aby twój sklep był popularny i aby ludzie mogli go łatwo znaleźć, aby wpisując w wyszukiwarkę "sklep Siewierz" mogli trafić do twojej witryny i szybko oraz wygodnie zrobić zakupy? Potrzebujesz wydajnego i profesjonalnie wykonanego sklepu internetowego? Napisz teraz do nas. Projektujemy profesjonalne sklepy internetowe, dzięki naszym usługom możesz sprzedawać szybko i wygodnie w Internecie, na terenie miasta Siewierz i w całej Polsce!
Portfolio
Poniżej mozesz zobaczyć kilka nszych prac. Pamiętaj każdy sklep projektujemy indywidualnie pod konkretne potrzeby..
O mieście: Siewierz
|
|||
 Zamek biskupi w Siewierzu |
|||
|
|||
| Państwo |  Polska |
||
| Województwo |  śląskie |
||
| Powiat | będziński | ||
| Gmina | Siewierz gmina miejsko-wiejska |
||
| Prawa miejskie | 1276 | ||
| Burmistrz | Zdzisław Banaś | ||
| Powierzchnia | 38,22 km² | ||
| Populacja (30.06.2016) • liczba ludności • gęstość |
5 485[1] 141,9 os./km² |
||
| Strefa numeracyjna |
+48 32 | ||
| Kod pocztowy | 42-470 | ||
| Tablice rejestracyjne | SBE | ||
|
Położenie na mapie województwa śląskiego
  Siewierz
|
|||
|
Położenie na mapie Polski
 Siewierz
|
|||
 50°27′59″N 19°13′48″E/50,466389 19,230000 |
|||
| TERC (TERYT) |
2401074 | ||
| SIMC | 0943204 | ||
|
Urząd miejski
ul. Żwirki i Wigury 1642-470 Siewierz |
|||
| Strona internetowa | |||
| BIP | |||
Siewierz (fr. Sievers, niem. Sewerien, Sewern, ros. Севеж) – miasto w południowej Polsce, w województwie śląskim, w powiecie będzińskim, siedziba władz gminy miejsko-wiejskiej Siewierz.
Według danych z 31 grudnia 2012 r. miasto miało 5478 mieszkańców.
Miasto biskupstwa krakowskiego w księstwie siewierskim w końcu XVI wieku[2].
Spis treści
Położenie[edytuj]
Siewierz leży w historycznej Małopolsce, położony jest na Garbie Tarnogórskim nad rzeką Czarną Przemszą.
Nazwa[edytuj]
Nazwa notowana w 1123–1125 jako Seuor. Pochodzi od nieistniejącego obecnie w języku polskim rzeczownika siewior, oznaczającego „północ”. Do końca XV w. nazwa miasta brzmiała w taki właśnie sposób (Syewyor, 1470–1480). W XVI w. spotyka się już formy Siewier (1546) i Siewierz (1544). Nazwa określała zapewne miejsce położone na północ od innego obiektu geograficznego[3].
Historia[edytuj]
Już w XII w. Siewierz był osadą targową, a od początku XIII w. siedzibą kasztelanii. Początkowo ośrodek grodowy znajdował się na południowy zachód od dzisiejszego miasta i zlokalizowany był wokół romańskiego kościoła pw. św. Jana Chrzciciela. Prawdopodobnie po najazdach mongolskich został przeniesiony w miejsce łatwiejsze do obrony. W 1276 r. Siewierz uzyskał prawa miejskie. Wytyczono wówczas rynek będący do dziś głównym centrum miasta. W XIV w. książęta bytomscy wznieśli lub zainicjowali budowę murowanego zamku. (patrz: zamek biskupi w Siewierzu)
26 lutego 1289 r. doszło pod miastem do krwawej bitwy między wojskami sprzymierzonych z Henrykiem IV Probusem książąt śląskich a koalicją Władysława Łokietka, wówczas księcia kujawskiego, i książąt mazowieckich. Wcześniejsze wtargnięcie wojsk Probusa na teren księstwa bytomskiego, w granicach którego leżała wówczas kasztelania siewierska, spowodowało złożenie przez zagrożonego Kazimierza hołdu lennego królowi Czech, Wacławowi II. Był to pierwszy z czeskich hołdów lennych na Śląsku.
30 grudnia 1443 r. biskup krakowski, Zbigniew Oleśnicki wykupił księstwo siewierskie wraz z zamkiem od zadłużonego księcia cieszyńskiego, Wacława I. Miasto stało się stolicą świeckiego księstwa feudalnego, rządzonego przez biskupów krakowskich (patrz: księstwo siewierskie). Od 1484 r. biskup krakowski Jan Rzeszowski zaczął używać tytułu księcia siewierskiego (Dominus et Princeps Ducatus Severiensis)[4].
W XVI w. biskupi rozbudowali gotycki zamek dążąc do przekształcenia go w renesansową rezydencję. Od końca średniowiecza aż do upadku Rzeczypospolitej, Siewierz był siedzibą sądu zwanego ziemskim, który łączył w sobie cechy typowe dla dawnego prawa śląskiego oraz polskiego prawa ziemskiego, dwóch sądów: ziemskiego i grodzkiego[5].
W czasie potopu szwedzkiego księstwo nominalnie pozostawało neutralne, jednak na zamku przebywały oddziały hetmana Stefana Czarnieckiego, co skłoniło Szwedów do jego zajęcia. Wojska szwedzkie obłożyły też Siewierz kontrybucją w naturze – trzykrotnie większą niż pozostałe miasta Księstwa Siewierskiego[6].
W 1790 r. Sejm Wielki zlikwidował Księstwo Siewierskie wcielając je do Rzeczypospolitej. W tym samym roku książę – biskup Feliks Paweł Turski opuścił oficjalnie zamek w Siewierzu. W następstwie III rozbioru Polski (1795) Siewierz wszedł w skład pruskiego Nowego Śląska. W 1807 r. Napoleon Bonaparte restytuował księstwo siewierskie i oddał je swemu marszałkowi Jean Lannes, księciu Montebello. Po kongresie wiedeńskim Siewierz znalazł się w granicach Królestwa Kongresowego. W 1870 Siewierz utracił prawa miejskie, aby odzyskać je w 1962 r. Wcześniej przez 4 lata posiadał status osiedla. 4 września 1939 r. niemiecki Freikorps zamordował w Siewierzu 10 Polaków. W 1943 r. do obozu zagłady w Auschwitz-Birkenau wywieziona została cała ludność żydowska (w 1939 r. 229 osób).
Dzisiaj stanowi ośrodek turystyczny, leżący w zapleczu aglomeracji górnośląskiej. Zachowane zabytki to barokowe kościoły datowane od XVI do XVIII w., a zwłaszcza ruiny gotyckiego zamku książąt śląskich, a następnie biskupów krakowskich – książąt siewierskich powstałego od XIV do XVI. Pod miastem zachował się romański kościół św. Jana Chrzciciela w Siewierzu z I poł. XII w. (według Jana Długosza datowany na 1144 r.). Ruch wypoczynkowy obsługuje także zalew Przeczycko-Siewierski, zalew powstały w wyniku spiętrzenia wód Czarnej Przemszy. Od lutego 2005 r. funkcjonuje Izba Tradycji i Kultury Dawnej obejmująca ekspozycje dawnego rzemiosła, rzeźby i rękodzieła artystycznego oraz tematykę historyczną związaną z dziejami księstwa siewierskiego i jego zabytków (w tym zamku).
Demografia[edytuj]
Piramida wieku mieszkańców Siewierza w 2014 r.[1]:
Transport[edytuj]
Drogowy[edytuj]
Przez Siewierz biegnie droga krajowa nr 1/trasa europejska E75 i droga krajowa nr 78. W listopadzie 2010 roku oddano do użytku liczącą 5,7 km południową obwodnicę miasta w ciągu drogi krajowej nr 78, wraz z dwupoziomowym skrzyżowaniem z drogą krajową nr 1. Obwodnica w znacznym stopniu uwolniła miasto od często tworzących się korków.
Oprócz tego kilka kilometrów na południe od Siewierza biegnie droga ekspresowa S1.
Lotniczy[edytuj]
Siewierz ma połączenia z lotniskiem w Pyrzowicach (przez S1 i DK78).
Sport[edytuj]
W mieście działa klub piłki nożnej Przemsza Siewierz, założony w 1946 roku.
Religia[edytuj]
Kościół katolicki[edytuj]
Dwie parafie:
Świadkowie Jehowy[edytuj]
Jeden zbór:
- zbór Siewierz[7]
Produkty tradycyjne[edytuj]
Siedem siewierskich przysmaków jest wpisanych na listę potraw tradycyjnych przez Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi[8]. Są to:
- żurek siewierski
- żołądki z gęsi po siewiersku
- wątróbki gęsie po siewiersku
- siewierska gęś pieczona
- siewierska kaczka pieczona
- smalec gęsi
- borówka/brusznica siewierska
Ludzie związani z miastem[edytuj]
- Błażej Derey (ur. ok. 1587 w Siewierzu, zm. 12 maja 1666) – dominikanin, iluminator, skryptor, restaurator iluminowanych kodeksów.
- Bernard Sołtysik (ur. 2 maja 1940 w Siewierzu) – polski kompozytor, aranżer, pedagog
Zobacz też[edytuj]
Przypisy
- ↑ ab http://www.polskawliczbach.pl/Siewierz, w oparciu o dane GUS.
- ↑ Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 2008, s. 100.
- ↑ K. Rymut, Nazwy miast Polski, Ossolineum, 1987, s. 216.
- ↑ Siewierz w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. X: Rukszenice – Sochacze. Warszawa, 1889.
- ↑ M. Pawlikowski, Sądownictwo ziemskie w przedrozbiorowej Rzeczypospolitej, Strzałków 2012.
- ↑ S. Korusiewicz: Dzieje księstwa siewierskiego i Siewierza do 1990, Piekary Śląskie, s. 82.
- ↑ Dane według raportów wyszukiwarki zborów (www.jw.org) z 22 maja 2014.
- ↑ Lista potraw tradycyjnych – Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi.
Linki zewnętrzne[edytuj]
- Oficjalna strona internetowa Miasta i Gminy Siewierz
- iTV Siewierz – Twoja Telewizja Lokalna
- LKS Przemsza Siewierz – lokalny, piłkarski klub sportowy
- Siewierz w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. X: Rukszenice – Sochacze. Warszawa, 1889.
|
|||||||||||||
|
||||||||||||||||
|
||||||||||
|
||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||
|
||||||||