Tworzenie stron internetowych

Syców

Oceń naszą ofertę w zakresie tworzenia stron www oraz sklepów internetowych. Nasza firma oferuje wyzytówki online które przyciągną klientów w mieście Syców. Zapewniemy dokładne podejście do Twojego biznesu. Atrakcyjne ceny i profesjonalne wykonanie zapewni Ci sukces. Strona internetowa jest jedną z metod na pozyskanie klientów dla Twojego biznesu, profesjonalnie wykonana strona jest jednym z elementów który zachęcają oferenta do skorzystania z Twojej oferty. Nowoczesne technologie jakie wykorzystujemy zapewniają skuteczne wykonanie naszej usługi.

Strony internetowe

Jeżeli chesz mieć własną stronę internetową, a Twoja firma znajduje się w miejscowości Syców - dobrze trafiłeś. Projektujemy, wdrażamy i tworzymy strony internetowe dla każdego. Napewno chesz aby klient wpisując w wyszukiwarkę nazwę "Twojej firmy + Syców" uzyskał informację o Twojej stronie oraz ofercie Twojej firmy. Dlatego jeżeli chcesz aby Twoja firma była dobrze widoczna kiedy wyszuka się informacje o mieście Syców warto stworzyć stronę korzystająć z naszych usług.
Pamietaj! jeśli "Strony Internetowe Syców" to tylko My.

Sklepy internetowe

Chcesz aby twój sklep był popularny i aby ludzie mogli go łatwo znaleźć, aby wpisując w wyszukiwarkę "sklep Syców" mogli trafić do twojej witryny i szybko oraz wygodnie zrobić zakupy? Potrzebujesz wydajnego i profesjonalnie wykonanego sklepu internetowego? Napisz teraz do nas. Projektujemy profesjonalne sklepy internetowe, dzięki naszym usługom możesz sprzedawać szybko i wygodnie w Internecie, na terenie miasta Syców i w całej Polsce!

Portfolio

Poniżej mozesz zobaczyć kilka nszych prac. Pamiętaj każdy sklep projektujemy indywidualnie pod konkretne potrzeby..

O mieście: Syców

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Ten artykuł dotyczy miasta. Zobacz też: Syców (ujednoznacznienie).
Syców
Rynek, Plac Wolności, Urząd Miasta i Gminy, Kościół rzymskokatolicki, Park pałacowy
Rynek, Plac Wolności, Urząd Miasta i Gminy, Kościół rzymskokatolicki, Park pałacowy
Herb Flaga
Herb Sycowa Flaga Sycowa
Dewiza: Niech pomyślność miasta rozkwita tak, jak zacność jego obywateli
Państwo  Polska
Województwo  dolnośląskie
Powiat POL powiat oleśnicki flag.svg oleśnicki
Gmina Syców
gmina miejsko-wiejska
Prawa miejskie 1312
Burmistrz Sławomir Kapica
Powierzchnia 17,05 km²
Wysokość 158 – 215[potrzebny przypis] m n.p.m.
Populacja (30.06.2016)
• liczba ludności
• gęstość

10 442[1]
612,4 os./km²
Strefa numeracyjna
(+48) 62
Kod pocztowy 56-500
Tablice rejestracyjne DOL
Położenie na mapie powiatu oleśnickiego
Mapa lokalizacyjna powiatu oleśnickiego
Syców
Syców
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa lokalizacyjna województwa dolnośląskiego
Syców
Syców
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Syców
Syców
Ziemia51°18′36″N 17°43′25″E/51,310000 17,723611
TERC
(TERYT)
0214074
SIMC 0937379
Urząd miejski
ul. Mickiewicza 1
56-500 Syców
Strona internetowa
BIP

Syców (niem. Groß Wartenberg, do 1888 Polnisch Wartenberg[2]) – miasto w województwie dolnośląskim, w powiecie oleśnickim, należące do aglomeracji wrocławskiej, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Syców.

Miasto założone w XIV wieku. Do 1945 roku Wolne Państwo Stanowe pod panowaniem książęcej dynastii von Bironów. Obecnie Syców zamieszkuje 10 469 osób, a jego powierzchnia zajmuje 17,05 km².

Położenie[edytuj]

Park w Sycowie

Miasto położone jest na pograniczu Wzgórz Twardogórskich i Wzgórz Ostrzeszowskich, nad Młyńską Wodą, lewym dopływem Baryczy.

Historycznie leży na Dolnym Śląsku. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. kaliskiego. Przed 1975 było siedzibą powiatu sycowskiego w ramach starego województwa wrocławskiego.

Nazwa[edytuj]

Nazwa miejscowości została zachowana w źródłach pochodzących z końca XIII w., w zapisach: Syczowe (1276), Syczów (1286) i Syzow (1295). Zapisy te świadczą, iż forma pierwotną nazwy jest Syców; jest to nazwa dzierżawcza od n. osobowej Syc (a zatem była to własność Syca, por. Sycewo, Sycyna). Syc z kolei to n. os. notowana już od 1166 r. (jako Siz)[3], odapelatywna – oznaczająca „skąpiec”[4], mogąca też stanowić zdrobnienie od Sylwestra[5].

W księdze łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) spisanej za czasów biskupa Henryka z Wierzbna w latach 1295–1305 miejscowość wymieniona jest w zlatynizownej formie „districtus Syczow sive Wartinbergk”. Kronika ta wymienia również wsie, które w procesach urbanizacyjnych zostały wchłonięte przez miasto i stanowią jego części bądź dzielnice jak n.p. Koźle Małe w formie villa Chosa[6][7]

W pruskim urzędowym dokumencie z 1750 roku wydanym języku polskim w Berlinie przez Fryderyka Wielkiego miasto wymienione jest pośród innych śląskich miejscowości jako Sycowo oboie, co potwierdza istnienie dwóch osad w tym miejscu. Polską nazwę Syców w książce „Krótki rys jeografii Szląska dla nauki początkowej” wydanej w Głogówku w 1847 wymienił śląski pisarz Józef Lompa[8].

W alfabetycznym spisie miejscowości na terenie Śląska wydanym w 1830 roku we Wrocławiu przez Johanna Knie miasto występuje pod obecnie używaną, polską nazwą Syców oraz nazwą niemiecką Polnisch Wartenberg[9]. Spis wymienia również zamek sycowski we fragmencie "Wartenberg Schloss, Zomek Szyczowski"[10]. Niemiecki leksykon geograficzny Neumana wydany w 1905 roku notuje nazwę miejscowości jako Polnisch Wartenberg oraz Gross Wartenberg[11]. Od 1946 oficjalna nazwa miasta brzmi Syców[12].

Historia[edytuj]

Wiek XIII–XVIII[edytuj]

Zamek w Sycowie na rycinie z XIX wieku

Źródła z 1312 ostatecznie potwierdzają posiadanie przez osadę praw miejskich. W 1293, w wyniku podziałów dziedzicznych Śląska, miasto przechodzi z księstwa wrocławskiego do księstwa głogowskiego, by ostatecznie w 1320 znaleźć się w granicach księstwa oleśnickiego.

Obok miejscowości książę wrocławski lokował miasto Wartenberg, w którym osadził kolonistów z Frankonii, na co wskazują udokumentowane później nazwiska mieszczan. Osada otrzymała nowoczesne, regularne rozplanowanie przestrzenne. W dokumencie z 1276 Albert von Schmollen określony jest jako kasztelan we Wrathenberc, mieście zbudowanym wokół warownej twierdzy na szlaku handlowym między Wrocławiem, Kaliszem, a Toruniem. W 1287 wzmiankowany jest miejscowy kościół farny.

Po śmierci ostatniego piastowskiego księcia oleśnickiego, jego ziemie przeszły pod panowanie czeskie. Król Władysław II Jagiellończyk (król Czech i Węgier) wydzielił w 1489 r. z księstwa tzw. Wolne Państwo Stanowe, które nadał rodowi von Haugwitz. W 1529 r. posiadłość przeszła na panów von Maltzan, którzy następnie sprzedali je za 133 tysiące guldenów Georgowi von Braun w 1571 r. 20 lat później Georg Wilhelm von Braun sprzedał ziemie za 140 tysięcy talarów Abrahamowi burgrabiemu von Dohna-Schlobitten. Trzy lata później burgrabia rozpoczął budowę nowego zamku (ukończoną w 1608 r.).

W roku 1734 rozpoczęło się panowanie książąt von Biron (później von Biron-Kurland, zobacz: Ernest Jan Biron), trwające aż do zakończenia II wojny światowej. W 1741 r. Wartenberg, wraz z całym Dolnym Śląskiem, został włączony do Prus i podniesiony do rangi miasta powiatowego. W 1758 r. mieszkały w nim 863 osoby.

Wieki XIX i XX do II wojny światowej[edytuj]

Zachowany fragment murów miejskich oraz dawna synagoga w Sycowie
  • 1805: usunięto część murów miejskich
  • 1847: pierwsza gazeta wydawana w mieście – Groß-Wartenberger Kreisblatt
  • 1853: rozbudowano zamek
  • 1870–1872: budowa linii kolejowej Oleśnica-Kępno przez Syców (stacja kolejowa otwarta w 1871 r.); pierwotnie odcinek ten miał stanowić fragment bezpośredniej trasy Wrocław-Warszawa (Breslau-Warschauer Eisenbahngesellschaft), jednak wskutek braku zainteresowania władz rosyjskich, a później polskich nie została ona zrealizowana do dziś
  • 1880: miasto ma 214 domów i 2320 mieszkańców
  • 1888: miasto przemianowano na Gross Wartenberg; pierwotnie miasto nazywano Wartenberg, później zaś Polnisch Wartenberg (ze względu na skład etniczny miejscowej ludności oraz przebiegającą do 1793 r. w pobliżu miasta granicę Rzeczypospolitej) w celu odróżnienia go od Deutsch Wartenberg (dziś Otyń), również położonego w historycznych granicach Śląska
  • 1920: w rezultacie ustaleń traktatu wersalskiego, duża część powiatu sycowskiego przypadła Polsce, a Syców stał się miastem przygranicznym; wschodnia granica Rzeszy, przebiegająca niegdyś niemal 30 km na wschód od miasta, zbliżyła się na odległość 3 km. Ze względu na znaczne oddalenie od Górnego Śląska kilka wiosek z powiatu sycowskiego przyłączono do Wielkopolski, co utrzymało się do reformy administracyjnej przeprowadzonej w czasach rządu Jerzego Buzka.
  • 1937–1941: budowa linii kolejowej do Bukowy Śląskiej, dzięki której Syców uzyskuje bezpośrednie połączenie z Namysłowem

Przed rokiem 1945, jako Groß Wartenberg (w wolnym tłumaczeniu: Wielka Strażnica), Syców pozostawał w granicach pruskiego rejonu administracyjnego Breslau (Wrocław). W roku 1939 r. w mieście zameldowanych było 3089 osób[potrzebny przypis], głównie narodowości niemieckiej[13].

Lata po II wojnie światowej[edytuj]

Rynek w Sycowie

W styczniu 1945 r. prawie niezniszczone miasto dostało się w ręce Armii Czerwonej, która przebywa w nim około pół roku. W tym czasie miasto zostało częściowo zniszczone, a ratusz i zamek podpalone. Zabytki te zostały następnie rozebrane przez administrację polską, a niemiecka ludność miasta wysiedlona i zastąpiona polskimi osadnikami. W miejsce bloku śródrynkowego z ratuszem władze wyznaczyły parking samochodowy, zaś sam rynek przemianowały na Plac Wolności; część ubytków w tkance miasta zastąpiona została socjalistyczną architekturą mieszkaniową. W miejsce zamku utworzono skwer publiczny. W 1946 r. miasto liczyło 2600 mieszkańców.

W latach 1945–1975 siedziba powiatu sycowskiego.

Linia kolejowa do Bukowy Śląskiej została w 1988 r. zamknięta, by w 1992 r. ulec całkowitej rozbiórce. W 2002 r. zlikwidowane zostały ostatnie połączenia pasażerskie na trasie Kępno – Syców – Oleśnica. W 2000 r. oddano za to drogową obwodnicę miasta, dzięki czemu udało się wyprowadzić przechodzący dotąd przez samo centrum ruch tranzytowy. Po 2010 przekształcono ją w drogę ekspresową S8

Burmistrzowie Sycowa[edytuj]

 Osobny artykuł: Burmistrzowie Sycowa.

Lata 1990 - obecnie[edytuj]

Imię i nazwisko Daty sprawowania urzędu
Stanisław Czajka 1990 - 1994
Henryk Sarnowski 1994 - 1998
Wojciech Kociński 2006 - 2007
Sławomir Kapica 2007 - nadal

Wolni panowie stanowi Sycowa[edytuj]

Zabytki[edytuj]

Zabytkowe czworaki w Sycowie
Fragment dawnego parku pałacowego w Sycowie

Według rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisane są[14][edytuj]

  • ośrodek historyczny miasta; mimo znacznych ubytków w tkance miejskiej po 1945 r., centrum Sycowa zachowało typowe rozplanowanie późnośredniowiecznego miasta kolonizacyjnego z widoczną owalnicą murów miejskich i prostopadłą siecią ulic.
  • kościół par. pw. śś. Piotra i Pawła, ul. Wałowa 6, gotycki z XV w., 1815 r., rozbudowany w 1908 r.
  • kościół ewangelicko-augsburski, pl. Królowej Jadwigi, z l. 1785–1789, klasycystyczny na planie elipsy; zabytek o wysokiej wartości artystycznej, dzieło wybitnego architekta pruskiego Carla Gottharda Langhansa
  • cmentarz żołnierzy Armii Czerwonej, ul. Kaliska, z 1945 r.
  • pozostałości murów obronnych – miejskich, z XIV–XV w., 1578 r.
  • baszta, gotycka dzwonnica kościoła parafialnego, ul. Kościelna, z końca XIV w., przebudowana w 1909 r., z barokowym hełmem z XVIII w.; unikatowy w Polsce przykład adaptacji dawnej bramy miejskiej na funkcje kościelne
  • pozostałości zamku na dawnym folwarku Winnica, obecnie owczarnia, ul. Kolejowa, z l. 1819–1821
  • domy mieszczańskie z XVIII i XIX w.
    • dom, ul. Kępińska 18, z połowy XIX w.
    • dom z oficyną, Rynek (d. pl. Wolności) 17, z pierwszej połowy XIX w.
    • dom w zespole zamkowym, ul. Wrocławska (d. Świerczewskiego) 1, z czwartej ćw. XIX w.
    • dom, ul. Wrocławska (d. Świerczewskiego) 3, z drugiej połowy XVIII w.
  • poczta, ob. biura, ul. 1 Maja 3, z 1887 r.
  • zespół dawnych stajni zamkowych – cugowych, ul. Parkowa, z l. 1884–1889 – końca XIX w.:
    • oficyna, obecnie dom, ul. Parkowa 1
    • ujeżdżalnia, obecnie dom, ul. Parkowa 7
    • stajnia, obecnie dom, ul. Parkowa 5
    • ogrodzenie
    • dwie bramy
  • spichrz zamkowy, ul. Parkowa 14, z 1741 r.

Inne zabytki[edytuj]

  • synagoga z 1825 r.
  • park pałacowy w stylu angielskim (29 ha), założony w XVIII w.

Nieistniejące zabytki[edytuj]

  • monumentalny pałac w stylu neogotyku angielskiego, ukończony w 1819 r., uległ spaleniu w r. 1945 i został rozebrany w latach 1952–1954

Demografia[edytuj]

Piramida wieku mieszkańców Sycowa w 2014 roku[1].
Piramida wieku Sycow.png

Komunikacja[edytuj]

 Zobacz też: Syców (stacja kolejowa).
Fragment Placu Wolności

Syców obiega droga ekspresowa, nadto w mieście mają swój początek i koniec drogi wojewódzkie.

Wspólnoty wyznaniowe[edytuj]

Kościół Ewangelicko-Augsburski w Sycowie

Gospodarka[edytuj]

Obecnie w mieście i okolicach działają firmy z branży meblarskiej.

Strefa ekonomiczna[edytuj]

Sycowski Urząd Miasta i Gminy

Rada Miejska w Sycowie uchwałą Nr XLIX/277/06 z dnia 29 czerwca 2006 r. (zmieniona uchwałą Nr XLIX/278/06 z dnia 27 lipca 2006 r.) jednogłośnie poparła utworzenie na terenie miasta i gminy Syców podstrefy Wałbrzyskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej „Invest-Park”.

Na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 grudnia 2006 r. w skład WSSE „Invest-Park” włączono nowe tereny inwestycyjne – między innymi podstrefę Syców. Jej powierzchnia wynosi 9,8 ha.

Oświata i sport[edytuj]

Kompleks sportowy w Sycowie

Najważniejszym zadaniem Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji w Sycowie jest upowszechnianie i popularyzacja sportu, kultury fizycznej i turystyki wśród mieszkańców miasta i gminy, a także rozbudowa i modernizacja istniejącej bazy sportowo-rekreacyjnej. MOSiR przygotowuje i udostępnia obiekty i urządzenia sportowe dla szkół, organizacji sportowych oraz całego społeczeństwa, stwarzając warunki do większej aktywności i rekreacji poprzez ruch. Siedziba Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji mieści się w budynku hali sportowej w Sycowie przy ulicy Komorowskiej.

Skład Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji[edytuj]

  • Hala sportowa
  • Stadion sportowy
  • Basen
  • Zalew w Stradomii
  • Orlik 2012

Kluby i stowarzyszenia[edytuj]

  • MKS Kama Rosiek Sycówsiatkówka mężczyzn.
  • Klub żeglarski „Szekla”
  • Klub rajdowy „OES”
  • drużyna ratowników przy WOPR we Wrocławiu
  • Samodzielny Klub Wspinaczkowy im. Ferdynanda Petzla
  • Klub sportowy Olimpia
  • SKS Pogoń Syców

Edukacja[edytuj]

Na terenie miasta i gminy Syców funkcjonuje 15 placówek oświatowych: 1 gimnazjum, 6 szkół podstawowych, 1 szkoła filialna, 3 przedszkola publiczne, 1 przedszkole niepubliczne, 2 szkoły ponadgimnazjalne, a także Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia. W mieście podstawową opiekę edukacyjną zapewniają 2 szkoły podstawowe oraz gimnazjum (z istniejącymi przy nich świetlicami środowiskowymi)[16], a także 3 przedszkola publiczne i Niepubliczne Przedszkole Sióstr Urszulanek.

Sycowianie[edytuj]

Ernst Biron

Honorowi Obywatele Miasta i Gminy Syców[edytuj]

Osoby związane z Sycowem[edytuj]

  • Grzegorz Ślak, biznesmen, jeden z najbogatszych Polaków, wiele lat wychowywał się i mieszkał w Sycowie

Osoby urodzone w Sycowie[edytuj]

Sycowskie media[edytuj]

W Sycowie ukazują się dwa lokalne tygodniki – „Panorama Oleśnicka” i „Gazeta Sycowska”. „Gazeta Sycowska” jest powiązana z portalem sycow.naszemiasto.pl, a „Panorama Oleśnicka” z portalem olesnica24.com - pełnią funkcję lokalnych dzienników.

Zobacz też[edytuj]

Przypisy

  1. ab http://www.polskawliczbach.pl/Sycow, w oparciu o dane GUS.
  2. Polnisch Wartenberg w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich Tom VIII, s. 599.
  3. Stanisław Rospond: Słownik etymologiczny miast i gmin PRL. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wyd., 1984, s. 378. ISBN 83-04-01090-9.
  4. Cieślikowa A. (red.), Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, t. 1, Kraków 2000, ​ISBN 83-87623-23-7​.
  5. Malec M. (red.), Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych t. 2, Kraków 1995, ​ISBN 83-85579-68-0​.
  6. Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis online.
  7. H. Markgraf, J. W. Schulte, „Codex Diplomaticus Silesiae T.14 Liber Fundationis Episcopatus Vratislaviensis”, Breslau 1889.
  8. Józef Lompa, „Krótki rys jeografii Śląska dla nauki początkowej”, Głogówek 1847, s. 11.
  9. Johann Knie 1830 ↓, s. 1038.
  10. Johann Knie 1830 ↓, s. 830.
  11. Max Broesike 1905 ↓, s. 840.
  12. Zarządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 7 maja 1946 r. (M.P. z 1946 r. Nr 44, poz. 85).
  13. Na terenie powiatu sycowskiego język polski jako ojczysty zadeklarowało 17 osób, 56 określiło się jako dwujęzyczni. Zob. T. Kulak, W. Mrozowicz, Syców i okolice od czasów najdawniejszych po współczesność, Wrocław-Syców 2000, s. 171.
  14. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. [dostęp 23.9.2012]. s. 130,131.
  15. Dane według raportów wyszukiwarki zborów (www.jw.org) z 4 czerwca 2014.
  16. gimnazjum
  17. ab http://www.sycow.pl/pl/2448/1046/Honorowi_obywatele_Sycowa.html.

Bibliografia[edytuj]

  • Johann Knie: Alpabetisch, Statistisch, Topographische Uebersicht aller Dorfer, Flecken, Stadt und andern Orte der Konigl. Preus. Provinz Schliesen.... Breslau: Barth und Comp., 1830.
  • Max Broesike: Neumans Orts- und Verkehrs-Lexi des Deutschen Reichs. Leipzig und Wien: Verlog des Bibliographischen Instituts, 1905.

Linki zewnętrzne[edytuj]

'