Tworzenie stron internetowych

Bochnia

Poznaj naszą ofertę w zakresie tworzenia stron www oraz sklepów internetowych. Nasza firma oferuje strony www które przyciągną klientów w mieście Bochnia. Zapewniemy indywidualne podejście do Twojego biznesu. Niskie ceny i profesjonalne wykonanie zapewni Ci sukces. Strona internetowa jest jedną z metod na pozyskanie klientów dla Twojego biznesu, dobrze wykonana strona jest jednym z elementów który zachęcają klienta do skorzystania z Twojej oferty. Rozwiązania na czasie jakie wykorzystujemy zapewniają skuteczne wykonanie naszej usługi.

Strony internetowe

Jeżeli chesz mieć własną stronę internetową, a Twoja firma znajduje się w miejscowości Bochnia - dobrze trafiłeś. Projektujemy, wdrażamy i tworzymy strony internetowe dla każdego. Napewno chesz aby klient wpisując w wyszukiwarkę nazwę "Twojej firmy + Bochnia" uzyskał informację o Twojej stronie oraz ofercie Twojej firmy. Dlatego jeżeli chcesz aby Twoja firma była dobrze widoczna kiedy wyszuka się informacje o mieście Bochnia warto stworzyć stronę korzystająć z naszych usług.
Pamietaj! jeśli "Strony Internetowe Bochnia" to tylko My.

Sklepy internetowe

Chcesz aby twój sklep był popularny i aby ludzie mogli go łatwo znaleźć, aby wpisując w wyszukiwarkę "sklep Bochnia" mogli trafić do twojej witryny i szybko oraz wygodnie zrobić zakupy? Potrzebujesz wydajnego i profesjonalnie wykonanego sklepu internetowego? Napisz teraz do nas. Projektujemy profesjonalne sklepy internetowe, dzięki naszym usługom możesz sprzedawać szybko i wygodnie w Internecie, na terenie miasta Bochnia i w całej Polsce!

Portfolio

Poniżej mozesz zobaczyć kilka nszych prac. Pamiętaj każdy sklep projektujemy indywidualnie pod konkretne potrzeby..

O mieście: Bochnia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Ten artykuł dotyczy miasta. Zobacz też: Bochnia (ujednoznacznienie).
Bochnia
Rynek w Bochni
Rynek w Bochni
Herb Flaga
Herb Bochni Flaga Bochni
Państwo  Polska
Województwo  małopolskie
Powiat bocheński
Gmina gmina miejska
Data założenia XII wiek
Prawa miejskie 27 lutego 1253
Burmistrz Stefan Kolawiński
Powierzchnia 29,9 km²
Populacja (30.06.2016)
• liczba ludności
• gęstość

30 051[1]
1 006,1 os./km²
Strefa numeracyjna
(+48) 14
Kod pocztowy 32-700
Tablice rejestracyjne KBC, KBA[2]
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa lokalizacyjna województwa małopolskiego
Bochnia
Bochnia
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Bochnia
Bochnia
Ziemia49°58′08″N 20°25′48″E/49,968889 20,430000
TERC
(TERYT)
1201011
SIMC 0981682
Hasło promocyjne: Miasto Soli
Urząd miejski
ul. Kazimierza Wielkiego 2
32-700 Bochnia
Strona internetowa
BIP
Pomnik Kazimierza Wielkiego na rynku w Bochni
Drewniana dzwonnica bazyliki św. Mikołaja w Bochni
Kopalnia soli w Bochni – szyb Sutoris
Kamienica Dom Bochniaków przy Rynku

Bochniamiasto w południowej Polsce, w województwie małopolskim, siedziba powiatu bocheńskiego, położone nad rzeką Rabą, w dolinie potoku Babica, na granicy Kotliny Sandomierskiej i Pogórza Karpackiego (ściślej: Podgórze Bocheńskie).

Miasto ma 30 303 mieszkańców (31 grudnia 2012)[3].

Struktura powierzchni[edytuj]

Bochnia zajmuje obszar 29,89 km² (2002)[4], w tym:

  • użytki rolne: 59%
  • użytki leśne: 8%

Miasto stanowi 4,73% powierzchni powiatu.

Demografia[edytuj]

Dane z 31 marca 2014[5]:

Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
jednostka osób  % osób  % osób  %
populacja 30 176 100 15 688 52 14 488 48
gęstość zaludnienia
(mieszk./km²)
1009 525 484
  • Piramida wieku mieszkańców Bochni w 2014 roku[1].


Piramida wieku Bochnia.png

Toponimia[edytuj]

W źródłach pojawia się: Sal de Bochegna 1198, Bocheno ok. 1234, Bochnya 1242, Bohcna 1273, Bochnya 1470–80, de Bochen 1504, Bochnia 1581, Bochnia 1880, – nazwa zapewne od starszego Bochynia (jak Bocheń – pierwotnie Bochnya 1396, Bochyn, Bochna 1375, Bochna 1396, Bochynia 1463). Zmiana Bochynia w Bochnia nastąpiła w wyniku ściągnięcia fonetycznego. Nazwa pochodzi od ps. rdzenia *boch z sufiksem -ynia. Rdzeń *boch-||*bech- występuje w nazwach geograficznych, zwłaszcza wodnych (Bochotnica, Bachotek, Bachot, czeska rzeka Bechyně, słoweńska rzeka Bocha), zapewne oznaczała pierwotnie „zagłębienie moczarowate”[6][7].

Historia[edytuj]

Dokument z 1381 roku regulujący sprawy żup bocheńskich.

Bochnia należy do najstarszych miast Małopolski. Pierwsza wzmianka o Bochni w źródłach pisanych pochodzi z 1198 – Patriarcha Jerozolimy Aymar w piśmie potwierdził darowanie przez rycerza Mikora Gryfitę soli z Bochni klasztorowi Bożogrobców w Miechowie[potrzebny przypis]. Była to sól warzona, uzyskiwana z występujących w okolicy źródeł solankowych.

Odkrycie soli kamiennej w 1248 przez Wierzbiętę Gryfitę i powstanie Żupy bocheńskiej, doprowadziło 27 lutego 1253 do nadania Bochni praw miejskich przez Bolesława Wstydliwego. Miasto lokowano na prawie magdeburskim z przywilejami, jakie w owym czasie posiadał Wrocław. Osadę nazwano Bochnią. W dokumencie lokacyjnym wymieniono także niemiecką nazwę miasta – Saltzberg, czyli Solna Góra („góra” to ówczesna nazwa szybu, stąd też nazwa zawodu górnika[potrzebny przypis]). Znaczną część mieszkańców ówczesnej Bochni stanowili bowiem niemieckojęzyczni osadnicy ze Śląska.

Z Bochnią wiąże się legenda o pierścieniu świętej Kingi. Gdy książę krakowski i sandomierski Bolesław poprosił króla Węgier Belę o rękę jego córki, Kunegundy, świątobliwa królewna, gardząc dobrami doczesnymi tego świata zwróciła się do swego ojca, aby w wianie nie dawano jej złota i kosztowności, ale kopalnię soli, którą chciała podarować swej przyszłej ojczyźnie. Król Węgier uposażył więc córkę najbogatszą kopalnią soli SiedmiogroduPraid w Marmarosz. Kinga biorąc ją w posiadanie, wrzuciła do szybu swój zaręczynowy pierścień, zaś w drogę do kraju swego męża zabrała doświadczonych górników węgierskich. W Polsce kazała im szukać soli. Gdy ją wreszcie znaleźli w Bochni to, jak pisze ksiądz Piotr Skarga, W pierwszym bałwanie (bryle) soli, który wykopano, pierścień się on jej znalazł, który ujrzawszy Kunegunda i poznawszy, dziękowała Panu Bogu, który dziwy czyni tym, którzy Go miłują.

Rozwój gospodarczy miasta sprzyjał rozwojowi osadnictwa, powstawaniu urzędów, rozwoju handlu (Bochnia leżała na przecięciu się szlaków handlowych – z Europy Zachodniej na Ruś i dalej do Azji Mniejszej oraz z Węgier nad Morze Bałtyckie). Spowodowało to nadawanie kolejnych przywilejów miastu (w przywileju Bolesława Wstydliwego Bochnia otrzymała uprawnienia, jakich nie miało żadne ówczesne miasto w Polsce)[potrzebny przypis].

W XIV wieku nastąpił dalszy wzrost, głównie za sprawą króla Kazimierza Wielkiego, któremu przypisuje się największy wkład w rozwój miasta. Za jego czasów powstały: ratusz, umocnienia obronne z basztami i czterema bramami, szpital-przytułek dla górników oraz rozpoczęto budowę okazałej Bazyliki mniejszej pod wezwaniem św. Mikołaja. Kazimierz Wielki pozyskał również nowe rynki zbytu dla bocheńskiej soli. Przedstawiciele Bochni wchodzili w skład Sądu Sześciu Miast – organu zwierzchniego dla całego ówczesnego sądownictwa miejskiego Małopolski. W uznaniu zasług Kazimierza Wielkiego dla Bochni w 1870 radni miejscy podjęli uchwałę: Na głównym rynku Bochni wystawiony ma być pomnik na cześć Króla Polskiego JMĆ Kazimierza III Wielkiego, któren był ojcem i wielkim dobrodziejem miasta Bochni. Pomnik w formie kolumny stoi na rynku bocheńskim do dziś.

Od XV wieku działała w Bochni szkoła miejska. W 1623 założono klasztor bernardynów. W tym czasie miasto słynęło z cudownego obrazu maryjnego w kościele dominikanów, do którego przybywało wielu pątników z Małopolski, Śląska, Spiszu i Orawy.

W drugiej połowie XVI wieku rozpoczął się zmierzch świetności miasta. Rabunkowa gospodarka złóż solnych, a także pożar w 1561 doprowadziły do powolnego upadku miasta. Pewna poprawa nastąpiła w okresie administrowania kopalnią przez rodzinę Wielopolskich.

W XVII wieku Bochnia – podobnie jak większość miast polskich – doznała szeregu klęsk. Wielka epidemia morowego powietrza, potop szwedzki, pożogi i zniszczenia urządzeń górniczych. Miasto było okupowane przez Szwedów wypartych w 1656, ale już w 1657 zostało spustoszone przez oddziały Jerzego Rakoczego, a w 1662 przez Kozaków. Skutkiem tego w 1664 w Bochni pozostały 54 domy[potrzebny przypis].

XVIII wiek był okresem postępującego upadku miasta. W tym stuleciu dotknęły je dwa pożary – w 1709 i 1751. Podczas wojny północnej, w 1702 miasto i okolice były terenem starć Augusta II Mocnego z Karolem XII, popierającym Stanisława Leszczyńskiego. W 1768 miasto zajęły oddziały konfederacji barskiej, a w 1772 wojska rosyjskie by w końcu w wyniku I rozbioru Polski znaleźć się pod okupacją austriacką. Bochnia znalazła się w Galicji. Nowa administracja, zlikwidowała obydwa klasztory, rozebrano resztki obwarowań i ratusz. W 1783 utworzono jednostkę administracji – cyrkuł bocheński, który (po znacznym okrojeniu) stał się w 1867 podstawą utworzenia powiatu bocheńskiego.

Przez cały XIX wiek cyrkuł bocheński był terenem licznych działań przeciw zaborcy. W nim zbiegały się nici spisków z lat 30. i 40. XIX w. W 1846 doszło do rzezi galicyjskiej, masowych wystąpień chłopów przeciw szlachcie oraz urzędnikom dworskim i rządowym, a niekiedy i księżom. Bochnianie brali też udział w powstaniach: listopadowym i styczniowym.

Po okresie klęsk miasto powoli się odradzało. W 1817 powstało Gimnazjum Bocheńskie założone przez ks. Piusa Riegera. W latach 1822–1826 Bochnia była siedzibą biskupstwa tynieckiego. Działało także seminarium duchowne. Jednak prawdziwe odrodzenie miasta miało miejsce dopiero u schyłku XIX w., w czasie gdy do Bochni sprowadzali się kolejni osadnicy, oraz gdy do miasta włączono obszary podmiejskie oraz kilka okolicznych wsi. Jednym z najważniejszych wydarzeń sprzyjających rozwojowi miasta było niewątpliwie wybudowanie w 1856 linii kolejowej na trasie KrakówDębica, a w późniejszym okresie także Rzeszów, Przemyśl, Lwów. W 1886 założono w Bochni pierwszą bibliotekę publiczną.

Na początku XX wieku wybudowano wodociąg, a w 1913 powstało pierwsze stałe kino. Mimo unowocześnienia doszło do spadku znaczenia kopalni spowodowanego rozwojem kopalń wschodniogalicyjskich.

Okres wojen światowych był czasem walki mieszkańców miasta o wyzwolenie i w obronie Rzeczypospolitej. Podczas I wojny światowej Bochnia znalazła się w obszarze zmagań Austro-Węgier z Imperium Rosyjskim, a podczas drugiejnazistowskiej III Rzeszy z sowiecką Rosją.

31 października 1918 major Jerzy Dobrodzicki rozpoczął formowanie w Bochni pułku piechoty, na bazie batalionu zapasowego austriackiego 32 Pułku Obrony Krajowej. Następnie oddział ten został przemianowany na 2 Pułk Strzelców Podhalańskich.

W grudniu 1918 z inicjatywy porucznika Ludwika Piątkowskiego powstał 15 Pułk Piechoty „Wilków”. Sztandar ufundowany przez mieszkańców Bochni wręczył pułkowi dowódca 9. dywizji piechoty pułkownik Ryszard Trojanowski w dniu 6 sierpnia 1921 w Chołrzowie koło Mołodeczna. Na sztandarze widnieje order Virtuti Militari, a oprócz tego herb Bochni i wizerunek św. Kingi, patronki bocheńskiej kopalni soli. Na odznace pułkowej umieszczono zgodnie z przybraną nazwą cztery wilcze głowy.

15 sierpnia 1930, w dziesiąta rocznicę zwycięstwa nad bolszewikami, starostwo Bocheńskie odsłoniło na budynku Muzeum im. prof. Stanisława Fischera w Bochni tablicę pamiątkową[8].

3 maja 1935 Bochnianie ufundowali Pomnik Czynu Legionowego projektu Franciszka Maczyńskiego przy ul. Orackiej i ul. Regis w Bochni. Napis na pomniku: Poległym Za Wolność 1914–1920. Na czterech tablicach widnieje 260 nazwisk poległych w walkach o niepodległość 1914–1920. 53 z nich poległo w Legionach Józefa Piłsudskiego.

W 1924 Szwadron Zapasowy 3 Pułku Ułanów Śląskich został dyslokowany z Warszawy do Bochni. Stacjonował w mieście do rozpoczęcia kampanii wrześniowej w 1939.

W pierwszej połowie 1936 roku dochodzi do ekscesów o podłożu antysemickim[9].

6 i 7 września 1939 w obronie miasta walczyły 10 Brygada Kawalerii, 21 Dywizja Piechoty Górskiej oraz 1 Brygada Górska.

Egzekucja Polaków przez Niemców podczas II wojny światowej na wzgórzu Uzbornia (18 grudnia 1939)

W 1939 w Bochni miała miejsce jedna z pierwszych masowych egzekucji w okupowanej przez III Rzeszę Polsce. Niemcy rozstrzelali wówczas 52 osoby w odwecie za zabicie dwóch policjantów niemieckich.

II wojna światowa[edytuj]

W czasie II wojny światowej w Bochni utworzono, a następnie w 1943 poddano likwidacji getto dla ludności pochodzenia żydowskiego.

Rotmistrz Witold Pilecki po ucieczce z obozu Auschwitz-Birkenau w kwietniu 1943 ukrywał się krótko w Bochni.

W 1944 został utworzony 12 Pułk Piechoty AK Ziemi Bocheńskiej, działający w strukturze Polskie Państwo Podziemne. W miejscowości Łapczyca został odsłonięty pomnik Żołnierzom 12 pp. ZWZ-AK Ziemi Bocheńskiej i ich dowódcy ppłk. Julianowi Więckowi „Topoli” walczącym za Ojczyznę w latach II wojny światowej.

Zrzeszenie Wolność i Niezawisłość w latach 1945–1956 walczyło przeciwko reżimowi komunistycznemu w Polsce. Jego trzon stanowili byli żołnierze Armii Krajowej. W Bochni pod kryptonimem „Spółdzielnia 10” działało od lutego do grudnia 1946 r. 37 członków WiN. Rada Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość Powiatu Bocheńskiego: kierownik rady – Feliks Kornaś „Lis”, zastępca kierownika – Piotr Włosek „Gołębiowski”, kierownik informacji i propagandy – Józef Lasak „Grabowski”, kierownik wywiadu i łączności – Józef Strzałka „Kora”, wsparcie – Stanisław Żaba. Zrzeszenie WiN w Bochni rozbił komunistyczny aparat bezpieczeństwa UB. Aresztowane kierownictwo Rady Zrzeszenia poddano brutalnemu śledztu. Członków Rady komunistyczny sąd wojskowy skazał na wieloletnie więzienie. Byli inwigilowani do 1989 r.

Okres PRL[edytuj]

Lata powojenne były okresem stopniowego rozwoju miasta. W 1973 r. włączono do granic miasta okoliczne wsie: Kolanów, Chodenice, Dołuszyce, Kurów i część Brzeźnicy, Krzeczowa, Gorzkowa, Słomki i Krzyżanowic. W 1975 w wyniku zmian w podziale administracyjnym kraju zlikwidowano powiat bocheński, a miasto przeszło z województwa krakowskiego do nowo utworzonego województwa tarnowskiego. Powstały nowe osiedla – z największym Osiedlem Niepodległości na czele. W 1984 zbudowano obwodnicę miasta (trasa E 40). Powstały dwa nowe kościoły: pod wezwaniem św. Pawła (na Wzgórzu Kolanowskim) oraz św. Jana Nepomucena w pobliżu Osiedla św. Jana.

W latach 1975–1998 należało do województwa tarnowskiego. W 1999 r. przywrócono powiat bocheński. Rozbudowano sieci elektryczne, kanalizacyjne, wodociągowe. Powstało wiele zakładów przemysłowych. W Kopalni Soli wstrzymano wydobycie. Kopalnię przekształcono w uzdrowisko i atrakcję turystyczną. Obecnie działają trzy szyby – Campi, Sutoris i Trinitatis.

W czerwcu 1999 r. na zaproszenie burmistrza Wojciecha Cholewy, Ewa Demarczyk przeniosła do Bochni swój teatr. Artystka razem z zespołem kontynuowała działalność w budynku dawnego przedszkola przy ul. Sienkiewicza. Rok później władze miasta w ramach Dni Bochni zorganizowały cykl imprez „Ewa Demarczyk zaprasza do Bochni”. Artystce został nadany tytuł „Honorowego Ambasadora Bochni”.

Zabytki[edytuj]

Bazylika kolegiacka św. Mikołaja nocą – stan obecny
 Osobny artykuł: Zabytki Bochni z XIX w..

Według rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisane są[10]:

  • układ urbanistyczny
  • Bazylika kolegiacka pw. św. Mikołaja, XV w.
  • drewniana dzwonnica, XVI w.
  • dawny klasztor dominikanów, ob. muzeum, Rynek 20, poł. XVII w., k. XVIII w.
  • kaplica „Na Murowance” pw. MB Anielskiej, ul. Brzeźnicka, 1854
  • kaplica, ul. Sądecka, XVIII w., XIX/XX w.
  • cmentarz żydowski, ul. Dębcza, 1872
  • cmentarz komunalny, ul. Oracka, 1787
  • cmentarz wojenny nr 313
  • cmentarz wojenny nr 314
  • grobowiec rodziny Górskich w kwaterze I, 1883
  • zespół salinarny (żupa solna), ul. Kraszewskiego, ul. Oracka, XVI–XIX w.
  • dom, ul. Bernardyńska 4, XIX w.
  • dom, ul. Bernardyńska 11, XIX w.
  • d. poczta, ul. Kazimierza Wielkiego 20, 1 poł. XIX w.
  • dom z oficyną, ul. Kazimierza Wielkiego 21, 1909–10
  • d. starostwo, ul. Kazimierza Wielkiego 31/33, 1893–1907, 1960
  • dom, ul. Konstytucji 3 Maja 3, 1895
  • dom, ul. Kościuszki 4, pocz. XIX w.
  • dworek, ul. Oracka 1, XIX w.
  • dworek, drewn., ul. Oracka 27, 27 A (d.13), XIX w.
  • waga miejska, ob. dom mieszkalny, Rynek 2, XVII w.
  • dom, Rynek 3
  • dom, Rynek 8 (d.7), XVIII/XIX w.
  • kamienica, Rynek 9 / Wolnica, poł. XIX w., pocz. XX w.
  • dom, Rynek 13, k. XVIII w.
  • dom, Rynek 14, 1 poł. XIX w.
  • dom, Rynek 17, XVII w., XIX w.
  • dworek, ul. Sienkiewicza 6, drewn., XVIII w.
  • kopalnia soli (najstarsza część)

inne zabytki:

Kościoły i związki wyznaniowe[edytuj]

Kultura i sztuka[12][edytuj]

 Zobacz też: Muzeum Motyli w Bochni.
Muzeum im. prof. Stanisława Fischera, dawny klasztor dominikanów

odgrywa istotną rolę w życiu umysłowym miasta i powiatu, będąc ośrodkiem pracy naukowej, edukacyjnej i wydawniczej. Mieści się ono w dawnym klasztorze dominikanów – dwuskrzydłowym, późnobarokowym budynku, którego najstarsze fragmenty sięgać mogą XVI w. (dokładna data powstania nie jest znana), usytuowanym w narożnej działce wschodniej pierzei rynku. W 2000 budynek muzeum został wpisany do rejestru zabytków województwa małopolskiego.

  • Powiatowa i Miejska Biblioteka Publiczna im. Jana Wiktora, wraz z 6 filiami, spełnia rolę w życiu kulturalnym miasta. Osiągane przez nią wyniki czytelnicze należą do najwyższych w województwie małopolskim. Ze 140-tysięcznego księgozbioru zawierającego klasykę polską, obcą, literaturę młodzieżową, lektury, opracowania literackie, nowości wydawnicze oraz ponad 11 tys. książek mówionych, 2 tys. płyt, nieomal 1 tys. kaset video, korzysta ponad 15 tys. czytelników. Czytelnia naukowa z bogatym, aktualnym księgozbiorem podręcznym i 78 tytułami prasy udostępnia rocznie ponad 60 tys. książek.
  • Miejski Dom Kultury prowadzi działalność z zakresu wychowania, edukacji i upowszechniania kultury w mieście. Skupia dzieci, młodzież oraz dorosłych w 24 sekcjach tematycznych. Prowadzone są w nim m.in.: zajęcia baletu form nowoczesnych euro dance, break dance, działa klub tańca towarzyskiego, klub seniora, klub fantastyki oraz sekcje: plastyczna, modelarstwa lotniczego, brydża sportowego, szachowa, teatralna. Prowadzony jest kurs wokalno-aktorski, dziecięcy zespół wokalno-taneczny, teatrzyk lalkowy oraz nauka gry na gitarze i perkusji. W bocheńskim kinie Regis, znajdującym się w Miejskim Domu Kultury, działa Dyskusyjny Klub Filmowy „Maciste”. Klub był nominowany do Nagród Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej w kategorii „Dyskusyjny Klub Filmowy w roku 2010”[13].
  • Chłopięcy Chór Pueri Cantores Sancti Nicolai, działający przy Bazylice św. Mikołaja, założony w 1987 przez ks. Stanisława Adamczyka, laureata nagrody im. Jerzego Kurczewskiego, który oprócz funkcji dyrygenta chóru, prowadzi również emisję głosu, a z którym współpracują: Bożena Wojciechowska (II dyrygent chóru), Krzysztof Kościółek (akompaniator), Marcin Skoczek (II akompaniator) oraz Agnieszka Skoczek (emisja głosu). Chór zwyciężył już w dwunastu ogólnopolskich konkursach i festiwalach, w tym laureat Złotej Lutni na Ogólnopolskim Turnieju Chórów Legnica Cantat (1999); laureat Bursztynowej Aureoli oraz Złotego Dyplomu – dwóch głównych nagród na Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Chóralnej w Międzyzdrojach (2001); laureat I miejsca na Festiwalu Pieśni Chóralnej „Kolędy i Pastorałki” w Myślenicach (2006); IV miejsce w kategorii chórów mieszanych na XLVII Międzynarodowym Konkursie Polifonicznym Guido D'Arezzo we Włoszech (1999); III miejsce w kategorii chórów mieszanych na XX Międzynarodowym Festiwalu Muzycznym w Cantonigros odbywającym się w Katalonii (2002); IV miejsce w kategorii chórów mieszanych na XXIV Międzynarodowym Festiwalu Muzycznym w Cantonigros (2006); III miejsce na VIII Europejskim Konkursie we Francji (2008); I miejsce na VIII Europejskim Festiwalu „Giuseppe Zelioli” odbywającym się w Lecco (2009); II miejsce na IX Europejskim Festiwalu „Giuseppe Zelioli” (2010); udział w LII międzynarodowym festiwalu muzyki sakralnej „Virgo Lauretana” odbywającym się w Loreto (2012).
  • Dziewczęcy Chór Parafialny Puellae Sancti Pauli, działający przy parafii św. Pawła Apostoła, założony we wrześniu 1996 przez ks. Grzegorza Piekarza. Chór zajął II miejsce w konkursie kolęd zorganizowanym przez TV Kraków (1999) i II miejsce w konkursie kolęd i pastorałek w Myślenicach (2001). Na Ogólnopolskim Festiwalu Pieśni Religijnej „Cantate Deo” w Rzeszowie w 1999 r. zdobył wyróżnienie, w 2001 zajął II miejsce, a w 2003 I miejsce.
  • Kwartet Smyczkowy „Arco” powstał w październiku 2000. Inicjatorem założenia zespołu był Krzysztof Krawczyk – wiolonczelista kwartetu. Głównym celem zespołu, którego członkowie mieszkają w Bochni, jest propagowanie przebojów muzyki poważnej. W składzie zespołu grają wyłącznie zawodowi muzycy, co wpływa na wysoki poziom artystyczny. Klasyczny skład kwartetu to: dwoje skrzypiec, altówka i wiolonczela.
  • Ad Gloriam Deiparae – festiwal Pieśni Maryjnej od 16 lat organizuje w pierwszy weekend października przez Parafia pw. Świętego Mikołaja, wpisał się na trwałe w kalendarz kulturalny miasta i pozyskał wierną publiczność. Obecnym dyrektorem festiwalu jest ks. Jacek Sarota.
  • Marek Piekarczyk, znany wokalista rockowy, lider legendarnej grupy TSA, z którą wystąpił na około 1000 koncertach w Polsce, USA, Kanadzie, Belgii, Holandii, Czechosłowacji, Rosji, Francji, Finlandii, Litwie, Białorusi, Ukrainie i Niemczech. W 1986 rozpoczął współpracę z Jerzym Gruzą i Teatrem Muzycznym w Gdyni, gdzie grał rolę Jezusa w rock-operze „Jesus Christ Super Star”. Obecnie jego kolejnym projektem artystycznym jest zespół „Marek Piekarczyk i Przyjaciele”, z którym nagrał nową płytę. Niedawno reaktywował grupę TSA. Co rocznie organizuje w pobliskich Proszówkach Rock'Autostradę.
  • Stowarzyszenie Nowej Kultury, założone w listopadzie 2001 roku przez studentów Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, uczniów bocheńskiego I LO i liceum plastycznego w Nowym Wiśniczu.

W Bochni tworzą artyści-plastycy: Józef Mularczyk, Kinga Kasprzyk-Cetnarowicz, Sławomir Jabłoński, Andrzej Szewczyk, Antoni „Tonik” Stompór, Ryszard Ciećkiewicz, małżeństwo Lucyna i Andrzej Błasiak, rzeźbi w drewnie świątki artysta ludowy Stanisław Opaliński. Unikatowe szopki krakowskie tworzy Leszek Jaglarz.

Transport[edytuj]

ul. Rotmistrza Witolda Pileckiego (obwodnica KN-2)

Na terenie miasta znajduje się 116,2 km dróg w tym autostrada (1,1 km), drogi krajowe (5,6 km), wojewódzkie (6,5 km), powiatowe (17,1 km) oraz gminne (85,9 km). 29 listopada 2012 otwarta została autostrada A4, przebiegająca północną częścią miasta, połączona z nim węzłem Bochnia. Południową obwodnicą miasta przebiega droga krajowa nr 94 i 75. Południkowo miasto przecina droga wojewódzka nr 965, połączona z drogą krajową Węzłem Wiśnickim. Obwodnica miasta powstała w 1984 po prawie 10 latach budowy. Była ona niezbędna ze względu na nadmierny ruch w centrum miasta. Obwodnica północno-zachodnia łączy Osiedle Niepodległości z przemysłową częścią miasta. Droga ta nie ma jednolitej nazwy, została podzielona na 3 odcinki: ul. Rotmistrza Pileckiego, ul. Ofiar Katynia oraz ul. Solidarności. Lokalnie używana jest nazwa KN-2.

W Bochni znajduje się stacja kolejowa, przez którą przebiega linia kolejowa 91 (Kraków GłównyMedyka). Linia powstała w 1856 jako część Kolei Galicyjskiej im. Karola Ludwika. Dworzec kolejowy został odremontowany i oddany do użytku w I kwartale 2012. Aktualnie trwa przebudowa układu torowego na stacji. Do infrastruktury kolejowej w mieście można jeszcze zaliczyć bocznicę kolejową do zakładu Stalprodukt oraz bocznica do rozładunku cystern z gazem. Dawniej istniała też do szybu Campi kopalni soli, lecz została rozebrana, a jej pozostałości znajdują się jeszcze w asfalcie ul. Karosek i Wodociągowej.

Od 1 stycznia 2010 komunikację miejską w Bochni obsługuje Bocheński Zakład Komunikacji (BZK), dysponujący siedmioma autobusami kursującymi na czterech liniach: 1, 3, 5a, 9, pokrywających się częściowo z trasami Rejonowego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego, które istnieje w Bochni od 01.04.1993 roku. Obecnie odsługuje ono linie wykraczające poza granice miasta (2, 3, 4, 6, 7, 10, 12, 13, 15). Tereny Bochni obsługuje również wiele prywatnych firm.

W marcu 2013 otworzono lądowisko sanitarne przy ul. Krakowskiej 31.

Sport[edytuj]

 Zobacz też: Stadion MOSIR Bochnia.

Od 1921 w Bochni działa Bocheński Klub Sportowy, który obecnie posiada dwie sekcje: piłkę nożną i ręczną. Piłkarze nożni grają w III lidze małopolskiej, juniorzy występują w Małopolskiej Lidze Juniorów Starszych i Młodszych, która jest najwyższą klasa rozgrywkową dla tej kategorii wiekowej. Drużyna piłkarzy ręcznych występuje w I lidze. Ponadto w mieście działa jednostka budżetowa Urzędu Miasta Bochni tj. Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji, który organizuje życie sportowe na terenie miasta oraz pozwala na rozwijanie talentów w innych sekcjach.

W 2012 roku w Bochni do życia zostało powołane Bocheńskie Stowarzyszenie Futsalu. Aktualnie w klubie pracuje się z czterema grupami młodzieżowymi do lat 14, 16, 18 i 20. Wśród największych sukcesów BSF-u jest dwukrotne zdobycie Młodzieżowego Mistrzostwa Polski w kategorii U-16, dwa razy wicemistrzostwo Polski w kategoriach U-20 i U-18 oraz brązowy medal MMP w kategorii U-14. Pod egidą BSF-u prowadzone są również rozgrywki Bocheńskiej Ligi Futsalu.

Podział na osiedla[14][edytuj]

Sąsiednie gminy[edytuj]

gmina wiejska Bochnia, Nowy Wiśnicz, Rzezawa

Miasta partnerskie[edytuj]

Miastami partnerskimi Bochni są[15]:

Uwagi

Bochnia współpracuje też z miastem Ukraina Borszczów – kontakty nie są jednak formalne (nie podpisano umowy partnerskiej).

Zobacz też[edytuj]

Ludzie związani z Bochnią[edytuj]

Przypisy

  1. ab http://www.polskawliczbach.pl/Bochnia, w oparciu o dane GUS.
  2. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 30 kwietnia 2015 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów (Dz.U. z 2015 r. Nr 0, poz. 669)
  3. Rocznik demograficzny 2013. , 2013. GUS, Departament Badań Statystycznych. Główny Urząd Statystyczny. ISSN 1734-6118 (pol.). 
  4. Portal Regionalny i Samorządowy REGIOset (pol.). regioset.pl. [dostęp 2010-09-14].
  5. Stan, ruch naturalny i wędrówkowy ludności w I kwartale 2014. Dane na dzień: 31.03.2014. (pol.). GUS. [dostęp 2010-10-05].
  6. Stanisław Rospond, Słownik etymologiczny miast i gmin PRL, Wrocław 1984, s.32
  7. Kazimierz Rymut (red.), Nazwy miejscowe Polski. Historia, pochodzenie, zmiany, A-B , Kraków 1996, s. 239-240
  8. Tekst tablicy: Miasto Bochnia Swoim Bohaterom 1920–1930 Józef Piłsudski Marszałek roku 1930 Pierwszemu Marszałkowi Polski Józefowi Piłsudskiemu Budowniczemu Polski Odrodzonej w Dziesiąta Rocznice Wyzwolenia Ojczyzny Od Najazdu Bolszewickiego. Padli Na Polu Chwały Ochotnicy Wojska Polskiego Pod Wodzą J. Piłsudskiego Rada Powiatu Bocheńskiego Michał Kopta Jan Witkowski Władysław Tarada Edward Lizak Józef Kurek Józef Kronenberg Henryk Pilch Roman Jakubowicz Henryk Tara Jerzy Kopeczny.
  9. Szymon Rudnicki „Żydzi w parlamencie II Rzeczypospolitej” Wydawnictwo Sejmowe 2015, ​ISBN 978-83-7666-363-0​, str. 464
  10. Rejestr zabytków nieruchomych woj. małopolskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. [dostęp 5.05.2014]. s. 2-3.
  11. Dane według raportów wyszukiwarki zborów (www.jw.org) z 14 stycznia 2017.
  12. Źródło: Oficjalna strona miasta Bochni.
  13. DKF Maciste nominowany do Nagrody PISF!
  14. Mapa bocheńskich osiedli (pol.).
  15. Informacje o współpracy z miastami partnerskimi na oficjalnej stronie miasta (pol.).
  16. Zebranie polityczne w Bochni / Pogrzeb br. Jorkascha Kocha. „Nowa Reforma”, s. 1, 2, Nr 190 z 26 kwietnia 1909. 
  17. Kronika. „Nowa Reforma”, s. 2, Nr 112 z 17 maja 1898. 

Linki zewnętrzne[edytuj]

'