Tworzenie stron internetowych

	Dołhobyczów
	Dołhobyczów
	; Pałac Rastawieckiego – główny gmach
Państwo	Polska
Województwo	lubelskie
Powiat	hrubieszowski
Gmina	Dołhobyczów
Liczba ludności (2008)	1491
Strefa numeracyjna	(+48) 84
Kod pocztowy	22-540Dołhobyczów
Tablice rejestracyjne	LHR
SIMC	0886794
	Położenie na mapie gminy Dołhobyczów Dołhobyczów
	Położenie na mapie powiatu hrubieszowskiego Dołhobyczów
	Położenie na mapie województwa lubelskiego Dołhobyczów
	Położenie na mapie Polski Dołhobyczów
	50°35′12″N 24°02′01″E/50,586667 24,033611
	Multimedia w Wikimedia Commons

Dołhobyczów (ukr. Долгобичів) – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Dołhobyczów^[2]^[3]. Znajduje się u podnóża wzniesień Grzędy Sokalskiej, w pobliżu granicy z Ukrainą.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego. Jest siedzibą gminy Dołhobyczów.

Historia[edytuj]

Wieś wzmiankowana po raz pierwszy w 1430, gdy Mikołaj Kinik z ziemi płockiej otrzymał ją od książąt bełskich. Już w 1437 sprzedał ją kanclerzowi mazowieckiemu i staroście bełskiemu Mikołajowi Mnichowi. Od 1453 do końca XVI wieku Dołhobyczów należał do rodu Rogalów, natomiast od początku XVIII wieku do II połowy XIX wieku do Rastawieckich. Do znanych osób z rodu Rastawieckich należeli Ludwik, który zbudował pałac i Edward – historyk sztuki, kolekcjoner i archeolog. Ostatnimi właścicielami do 1945 byli Świeżawscy.

Rejon Dołhobyczowa był na przełomie 1918/1919 miejscem starć polsko-ukraińskich. Tereny te zostały przez Traktat brzeski przyznane Ukraińcom. Przeciwstawiało się temu czynnie wojsko polskie. W walkach brał udział I Pułk Szwoleżerów pod dowództwem majora Dreszera. Siły polskie powstrzymały i odparły przybyłe z Sokala wojska ukraińskie.

W 1946 część Ukraińców z Dołhobyczowa została wysiedlona do ZSRR, a pozostała część w 1947 na Ziemie Odzyskane.

Zabytki[edytuj]

Pałac późnoklasycystyczny z kompleksem zabudowań gospodarczych (neogotycki lamus, stajnia-spichlerz, obory, młyn, gorzelnia). Pierwotnie był to parterowy dwór, wzniesiony w pierwszej połowie XIX w. przez barona Ludwika Rastawieckiego, kasztelana Królestwa Polskiego, prezesa zarządu powiatowego zamojskiego. W 1837 pałac przebudowano według projektu architekta Antonia Corazziego. Został gruntownie odnowiony w 1982.
Neogotycki, murowany z cegły, jednonawowy kościół pw. MB Częstochowskiej. Wybudowany w latach 1911-1914 z fundacji Świeżawskich, według projektu architekta Zenona Kononowicza (było to wotum wdzięczności Świeżawskich za udzielenie przez Stolicę Apostolską dyspensy od małżeńskiej przeszkody pokrewieństwa). Kościół był nieznacznie zniszczony w czasie II wojny światowej (częściowo ucierpiało wyposażenie kościoła; zabrano organy, uszkodzono ołtarz główny). Jedna z wież jest miniaturą wieży Kościoła Mariackiego. Warto zwrócić uwagę na artystyczne rzygacze w kształcie paszcz smoków. W drewnianym ołtarzu głównym mieści się obraz Matki Boskiej Częstochowskiej. Ołtarze boczne i ławki pochodzą z kościołów, które po zmianie granic państwowych znalazły się poza terenem Polski. W oknach nawy głównej i kaplic, znajdują się witraże wykonane w latach 80. XX w. przez M. Redmerskiego z Bydgoszczy.
Przed kościołem stoi kamienna figura Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, wystawiona przez właścicieli dóbr w Dołhobyczowie w 1905 jako wotum wdzięczności za ukaz tolerancyjny.
Zachowała się też murowana cerkiew św. Symeona Słupnika z 1910 zbudowana w stylu neobizantyjskim (obecnie należy do parafii prawosławnej w Hrubieszowie).

Pałac Rastawieckiego – panorama

W miejscowości znajduje się cmentarz prawosławno-katolicki oraz cmentarz wojenny z mogiłami żołnierzy Armii Hallera oraz żołnierzy polskich z II wojny światowej^[4].

Obecna sytuacja[edytuj]

W Dołhobyczowie znajdował się kiedyś kombinat rolny PGR, po upadku którego wielu młodych ludzi wyjechało szukać pracy w większych miastach, a wskaźnik urodzeń znacząco spadł. Sytuacja może się poprawić, ponieważ budowane jest tu przejście graniczne z Ukrainą .

Widoki i zabytki Dołhobyczowa

Spichlerz w zespole pałacowym z pierwszej poł. XIX w.

Dawna stróżówka w zespole pałacowym Rastawieckich, obecnie Biblioteka Gminna

Stajnia w majątku

Urząd Gminy w Dołhobyczowie przed remontem

Centrum Dołhobyczowa

Cerkiew pw. św. Szymona Słupnika (przed remontem)

Cerkiew pw. św. Szymona Słupnika (po renowacji)

Kościół Matki Bożej Częstochowskiej

Sport[edytuj]

GKS Kresy Dołhobyczów[edytuj]

W Dołhobyczowie funkcjonuje Gminny Klub Sportowy Kresy Dołhobyczów – amatorski klub sportowy. W 2012 roku przed startem sezonu 2012/13 Kresy Dołhobyczów wycofały się z rozgrywek grupy II zamojskiej klasy B (drużyna piłkarska została rozwiązana). Kresy rozgrywały mecze na Stadionie w Dołhobyczowie. Obecnie w klubie funkcjonuje sekcja siatkówki.

Przypisy

↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych poprzez wyszukiwarkę. Poczta Polska S.A., styczeń 2013. [dostęp 2016-01-09].
↑ TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 18.11.2015].
↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 18.11.2015].
↑ D. Kawałko, Cmentarze województwa zamojskiego, Państwowa Służba Ochrony Zabytków, Zamość 1994, s. 31-33.

Linki zewnętrzne[edytuj]

Dołhobyczów w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. II: Derenek – Gżack. Warszawa, 1881.
Strona internetowa Dołhobyczowa

Zobacz też[edytuj]

[poczta-1] Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych poprzez wyszukiwarkę. Poczta Polska S.A., styczeń 2013. [dostęp 2016-01-09].

[teryt-2] TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 18.11.2015].

[teryt1-3] Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 18.11.2015].

[4] D. Kawałko, Cmentarze województwa zamojskiego, Państwowa Służba Ochrony Zabytków, Zamość 1994, s. 31-33.

[1]

[2]

[3]

[4]

Tworzenie stron internetowych

Dołhobyczów

Strony internetowe

Sklepy internetowe

Portfolio

O mieście: Dołhobyczów