Tworzenie stron internetowych

	Działoszyn
	Działoszyn
	; Rondo komunikacyjne na Placu Wolności – widok z lotu ptaka
Herb Działoszyna	Flaga Działoszyna
Państwo	Polska
Województwo	łódzkie
Powiat	pajęczański
Gmina	Działoszyn; gmina miejsko-wiejska
Prawa miejskie	1412 i 1993
Burmistrz	Rafał Drab (od 2010)
Powierzchnia	4,94 km²
Populacja (30.06.2016); • liczba ludności; • gęstość	; 6 050; 1 224,7 os./km²
Strefa numeracyjna;	+48 43
Kod pocztowy	98-355
Tablice rejestracyjne	EPJ
	Położenie na mapie województwa łódzkiego Działoszyn
	Położenie na mapie Polski Działoszyn
	51°07′04″N 18°52′12″E/51,117778 18,870000
TERC; (TERYT)	1009014
SIMC	0703026
	Urząd miejski ul. Piłsudskiego 21; 98-355 Działoszyn
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Hasło w Wikisłowniku
	Strona internetowa

Ten artykuł dotyczy miasta. Zobacz też: Działoszyn (ujednoznacznienie).

Działoszyn – miasto w środkowo-południowej Polsce, w województwie łódzkim, w powiecie pajęczańskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Działoszyn, położone na obszarze historycznej ziemi wieluńskiej. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa sieradzkiego.

Według danych z 20 sierpnia 2010 miasto liczyło 6149 mieszkańców^[2].

Działoszyn leży nad Wartą, tuż przy jej przełomie.

Historia[edytuj]

Pałac Męcińskich, obecnie powiatowy ośrodek kultury, mieści Muzeum Regionalne

Do 1939[edytuj]

Ważna osada na szlaku handlowym między Rusią a Śląskiem. Osada lokowana na prawie magdeburskim, prawa miejskie uzyskała w 1412. Ważny ośrodek kalwinizmu i arianizmu. Doszczętnie zniszczony podczas Potopu Szwedzkiego. Podczas rozbiorów pod panowaniem pruskim, od 1809 w Księstwie Warszawskim.

Aż do wielkiego pożaru, w którym spłonęła – z powodu drewnianych zabudowań – cała osada, w Działoszynie istniała synagoga o bardzo dużym znaczeniu w skali kraju.

II wojna światowa[edytuj]

Podczas wojny obronnej 1939 roku miejsce ciężkich walk 30 Dywizji Piechoty gen. Leopolda Cehaka. W odwecie za śmierć generała Dilla, doszczętnie zniszczone w dniach 1 września – 3 września przez lotnictwo niemieckie; według opowiadań niektórych mieszkańców po nalocie pozostały w mieście tylko 4 budynki. Niemcy później również nazywali Działoszyn od nazwiska generała Dilla. Podczas okupacji miejscową ludność żydowską wywieziono do obozów koncentracyjnych.

Czasy powojenne[edytuj]

Od lat 60. XX w. ponowny okres odbudowy. Budowa cementowni w Działoszynie znacznie wpłynęła na okoliczne tereny. Działoszyn oraz siedziba powiatu Pajęczno zyskały nowe osiedla bloków mieszkalnych.1 stycznia 1994 r. Działoszyn odzyskał prawa miejskie.

Przemysł i Transport[edytuj]

Działoszyn – most przez Wartę w ciągu drogi krajowej 42

Przemysł[edytuj]

W XIX wieku w Działoszynie istniała fabryka tytoniu i cygar Kronenberga.

Komunikacja drogowa[edytuj]

Przez Działoszyn przebiega droga krajowa oraz dwie drogi wojewódzkie:

droga krajowa nr 42 relacji Namysłów-Kluczbork-Działoszyn-Pajęczno-Radomsko-Ostrowiec Świętokrzyski
droga wojewódzka nr 486 relacji Działoszyn-Wieluń
droga wojewódzka nr 491 relacji Działoszyn-Częstochowa.

Komunikacja kolejowa[edytuj]

W pobliżu Działoszyna przebiega linia kolejowa nr 131, na której znajduje się stacja kolejowa Działoszyn (zamknięta w 2009 r.).

Turystyka[edytuj]

Urząd Miasta i Gminy w Działoszynie – widok z lotu ptaka

Stanica kajakowa w Działoszynie – widok z lotu ptaka

Na końcu ulicy Zamkowej, na starym mieście znajduje się późnorenesansowy pałac. Obecnie mieści się tam sala wystawowa, sale konferencyjne, galeria lokalnych artystów oraz restauracja. Dookoła pałacu rozpościera się park na wzór angielski i francuski. Za rynkiem (Placem Wolności) przy ulicy Kościelnej stoi XIV-wieczny kościół Znalezienia Krzyża Św. i Św. Marii Magdaleny.

Rekreacja[edytuj]

Na wyspie (teren rekreacji i wypoczynku mieszkańców) znajduje się las, a także boisko sportowe. Przy drodze wylotowej w kierunku cementowni "Warta" znajduje się stadion klubu piłkarskiego Warta Działoszyn; są tam również korty tenisowe i boisko do koszykówki.

Przyroda[edytuj]

Od strony zachodniej i południowo-wschodniej Działoszyn otacza las. Na zachodzie, w Załęczańskim Parku Krajobrazowym znajdują się formy skał wapiennych oraz skamieniałości (głównie amonity).

Osoby związane z Działoszynem[edytuj]

Z Działoszyna wywodzi się powieściopisarka Irena Jurgielewiczowa. Autorka wielu lektur dla młodzieży (m.in. "Ten Obcy"), która otrzymała Order Uśmiechu. Pochodził stąd również przeor Jasnej Góry w latach 1862-1883, o. Stanisław Kacper Kapiczyński.

Demografia[edytuj]

Piramida wieku mieszkańców Działoszyna w 2014 roku^[1].

Zabytki[edytuj]

Kościół Znalezienia Krzyża Św. i Św. Marii Magdaleny

Późnorenesansowy pałac Stanisława Męcińskiego (według tradycji niegdyś stała tu pogańska świątynia) i kościół parafialny (XVIII wiek).

Według rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa^[3] na listę zabytków wpisane są obiekty:

kościół parafialny pw. św. św. Marii i Magdaleny, XVIII/XIX, nr rej.: 646 z 30.08.1967
dzwonnica, nr rej.: 647 z 30.08.1967
pałac, XVIII, XX, nr rej.: 248 z 30.08.1967
elektrownia wodna, drewn., nr rej.: 347 z 6.10.1986

Sport[edytuj]

W Działoszynie działa klub sportowy Warta Działoszyn. Prowadzi dwie sekcje: piłki nożnej i siatkówki.

Piłka nożna KS Warta Działoszyn (dawniej: Budowlani Działoszyn), występuje obecnie w trzeciej lidze. Założony został 6 kwietnia 1965. Swoją profesjonalną karierę rozpoczął tu w sezonie 1983/84 Robert Warzycha.

Sekcja siatkówki męskiej KS Warta Działoszyn istnieje od roku 2004. Obecnie w sezonie 2006/07 Warta występuje w II lidze.

Szkolnictwo w Działoszynie[edytuj]

Na terenie miasta działają: Przedszkola:

Publiczne Przedszkole nr 1 "Bajka"
Publiczne Przedszkole nr 2

Szkoły Podstawowe:

Szkoła Podstawowa nr 1 Im. Janusza Korczaka
Szkoła Podstawowa nr 2 Im. Mikołaja Kopernika

Gimnazja:

Publiczne Gimnazjum im. Jana Pawła II

Szkoły Ponadgimnazjalne:

Zespół Szkół im. Marii Skłodowskiej-Curie

Wspólnoty wyznaniowe[edytuj]

Kościół Rzymskokatolicki
- Parafia św. Marii Magdaleny w Działoszynie
- Parafia bł. Michała Kozala BM w Działoszynie

Podział administracyjny[edytuj]

Obszar miasta Działoszyna podzielony jest na 3 jednostki pomocnicze gminy, nazwane przez Radę Gminy Działoszyn osiedlami. Wyróżnione są one numerami od 1 do 3^[4]. W rejestrze TERYT wyróżnionych jest 5 integralnych części miasta. Są to^[5]:

Zobacz też[edytuj]

Przypisy

↑ ^a^b http://www.polskawliczbach.pl/Dzialoszyn, w oparciu o dane GUS.
↑ Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym (Stan w dniu 20 VIII 2010 r.). Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2010-08-20. ISSN 1734-6118.
↑ NID: Rejestr zabytków nieruchomych, województwo łódzkie. [dostęp 18 września 2008].
↑ Uchwały w sprawie uchwalenia i zmian statutu (pol.). Urząd Miasta i Gminy Działoszyn. [dostęp 2017-02-27].
↑ Rejestr TERYT

Linki zewnętrzne[edytuj]

Działoszyn w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. II: Derenek – Gżack. Warszawa, 1881.
Oficjalna strona internetowa
Historia Żydów w Działoszynie na portalu Wirtualny Sztetl

[populacja2016-1] ttp://www.polskawliczbach.pl/Dzialoszyn, w oparciu o dane GUS.

[Ludno.C5.9B.C4.872010-08-2] Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym (Stan w dniu 20 VIII 2010 r.). Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2010-08-20. ISSN 1734-6118.

[3] NID: Rejestr zabytków nieruchomych, województwo łódzkie. [dostęp 18 września 2008].

[jednpom-4] Uchwały w sprawie uchwalenia i zmian statutu (pol.). Urząd Miasta i Gminy Działoszyn. [dostęp 2017-02-27].

[5] Rejestr TERYT

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]