Tworzenie stron internetowych

Ten artykuł dotyczy kadzidła. Zobacz też: Kadzidło – wieś w województwie mazowieckim.

Ten artykuł od 2011-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać (wiarygodne) źródła, najlepiej w formie dokładnych przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Okadzanie kadzidłem w Kościele katolickim

Kadzidełka zapachowe

Wikimedia Commons ma galerię ilustracji związaną z tematem: Kadzidło

Kadzidło (arab.: لبٌان, lubbān, hebr. ketoret, gr. libanos, thymiana, łac. tus, incensum) – substancje zapachowe uwalniane podczas spalania, pochodzenia naturalnego stosowane w rytuałach religijnych, medytacji, w kosmetyce, kuchni i medycynie.

W rejonie Morza Śródziemnego kadzidło (tutaj zwane olibanum) powstawało z substancji żywicznej otrzymywanej z przedstawicieli rodzaju kadzidla (kadzidłowiec) (Boswellia sacra, Boswellia serrata) z dodatkiem innych gatunków aromatycznych roślin z rodziny osoczynowatych (Burseracerae). Gatunki, z których uzyskuje się surowiec to niskie drzewa i krzewy występujące na terenie Afryki i Bliskiego Wschodu. Uszkodzenie kory powoduje sączenie żywicy, która po zaschnięciu jest zbierana. Wyschnięta żywica przypomina kawałki rozdrobnionego bursztynu. W czasach przed Imperium Rzymskim cena kadzidła była wyższa niż cena złota. Od starożytności kadzidło jest substancją używaną do celów kultu. Podczas spalania w kadzielnicy wydziela przyjemny zapach. Odświeżający, cytrusowy aromat olibanum sprawia, że od tysiącleci jest używany w rytuałach oczyszczających i w medytacji. Poza zasięgiem roślin z rodzaju kadzidla stosowane są kadzidełka wytwarzane z innych substancji zapachowych.

Naturalne surowce[edytuj]

Drewno i kora orlan malakkański cedr sandałowiec cyprys cynamonowiec Owoce i nasiona bergamotka kolendra jałowiec gałka muszkatołowa anyż wanilia

Żywice styraks kopal olibanum mirra ladanum smocza krew galbanum elemi kamfora sandarak guggul opoponax balsam tolu

Liście szałwia lekarska wawrzyn szlachetny (laur) herbata chińska Korzenie i kłącza wetiweria pachnąca kosaciec niemiecki (irys) tatarak zwyczajny nard galangal perz właściwy

Kwiaty i pąki goździki lawenda szafran Substancje pochodzące od zwierząt ambra piżmo cybet strój bobrowy

Religia[edytuj]

W starożytnej Grecji używano kadzidła w celach kultowych, prawdopodobnie od VII w. p.n.e. W Rzymie od III w. ogrywało dużą rolę w kulcie prywatnym i publicznym oraz w kulcie cesarza.

Kadzidło ma szerokie zastosowanie w wielu religiach i dzisiaj:

• hinduizmie
• buddyzmie
• taoizmie
• shintō
• judaizmie
• chrześcijaństwie
• islamie
• neopogaństwie
• konfucjanizmie

W judaizmie kadzidło jest wyrazem czci oddawanej Bogu przez naród i używane było tylko do celów sakralnych, użycie w innych celach było zakazane. Ołtarz kadzielny w świątyni jerozolimskiej stał na miejscu świętym, a kadzidło mógł zapalić tylko kapłan. Wierzono, że dym kadzidła osłania go przed porażeniem spowodowanym bliską obecnością Boga. Codziennie w świątyni spalano około 0,9 kg importowanego z innych krajów kadzidła^[1].

Starotestamentowy obraz wznoszącej się ku górze woni kadzidła jest symbolem modlitwy: "Niech moja modlitwa będzie stale przed Tobą jak kadzidło; wzniesienie rąk moich jak ofiara wieczorna" (Ps 141,2)^[2]. Symbol ten jest on obecny również w liturgii chrześcijańskiej (Ap 8,4). Kadzidła używa się dla podniesienia uroczystego nastroju niektórych nabożeństw, a także dla okazania czci osobom lub świętym przedmiotom (w katolicyzmie i prawosławiu), okadza się więc hostie, ołtarz, relikwie, osoby, zwłoki podczas pogrzebu. Szczególnie często kadzidła używają liturgie wschodnie.

Według Ewangelii Mateusza kadzidło było jednym z darów trzech mędrców ze Wschodu przyniesionych narodzonemu Chrystusowi^[1].

Skutki zdrowotne[edytuj]

W wyniku spalania wschodnich kadzidełek powstają szkodliwe dla zdrowia substancje kancerogenne, np. benzen i węglowodory poliaromatyczne. Intensywne stosowanie kadzidełek wiąże się ze zwiększoną zachorowalnością na nowotwory^[3].

Kadzidło wytwarzane z żywic kadzidłowców działa leczniczo, zawiera bowiem seskwiterpeny zwiększające utlenowanie mózgowia, co bardzo korzystnie wpływa na pracę podwzgórza, a tym samym gospodarkę hormonalną, stany emocjonalne, procesy uczenia się i zwiększa odporność organizmu^{[potrzebny przypis]}.

Przypisy

Bibliografia[edytuj]

• ABC chrześcijanina. Mały słownik. Sylwester Zalewski (red.). Warszawa: Verbinum, 1999, s. 105. ISBN 83-85762-95-7.
• Bogusław Nadolski: Leksykon liturgii. Poznań: Pallottinum, 2006, s. 613-616. ISBN 83-7014-531-0.

Linki zewnętrzne[edytuj]

• Kadzidło na stronach Antoranz.net