Strony internetowe
Jeżeli chesz mieć własną stronę internetową, a Twoja firma znajduje się w miejscowości Kampinos - dobrze trafiłeś. Projektujemy, wdrażamy i tworzymy strony internetowe dla każdego. Napewno chesz aby klient wpisując w wyszukiwarkę nazwę "Twojej firmy + Kampinos" uzyskał informację o Twojej stronie oraz ofercie Twojej firmy. Dlatego jeżeli chcesz aby Twoja firma była dobrze widoczna kiedy wyszuka się informacje o mieście Kampinos warto stworzyć stronę korzystająć z naszych usług.
Pamietaj! jeśli "Strony Internetowe Kampinos" to tylko My.
Sklepy internetowe
Chcesz aby twój sklep był popularny i aby ludzie mogli go łatwo znaleźć, aby wpisując w wyszukiwarkę "sklep Kampinos" mogli trafić do twojej witryny i szybko oraz wygodnie zrobić zakupy? Potrzebujesz wydajnego i profesjonalnie wykonanego sklepu internetowego? Napisz teraz do nas. Projektujemy profesjonalne sklepy internetowe, dzięki naszym usługom możesz sprzedawać szybko i wygodnie w Internecie, na terenie miasta Kampinos i w całej Polsce!
Reklama internetowa - Marketing www
Chcesz aby Twoja strona/sklep był popularny i aby ludzie mogli go łatwo znaleźć, aby wpisując w wyszukiwarkę "sklep Kampinos" lub "pewna firma Kampinos" mogli trafić do twojej witryny? Poznaj ofertę Malinemarketing dla Kampinos. Zyskaj profesionalneą reklamę i promocję dla Twojej firmy w Kampinos.
Portfolio
Poniżej mozesz zobaczyć kilka nszych prac. Pamiętaj każdy sklep projektujemy indywidualnie pod konkretne potrzeby..
O mieście: Kampinos
|
|||
|
|||
.jpg) Pomnik przyrody – dąb Stefan Wyszyński |
|||
| Państwo |  Polska |
||
| Województwo | mazowieckie | ||
| Powiat | warszawski zachodni | ||
| Gmina | Kampinos | ||
| Liczba ludności (2013) | 843[1] | ||
| Strefa numeracyjna | (+48) 22 | ||
| Kod pocztowy | 05-085 | ||
| Tablice rejestracyjne | WZ | ||
| SIMC | 0003197 | ||
|
Położenie na mapie gminy Kampinos
  Kampinos
|
|||
|
Położenie na mapie powiatu warszawskiego zachodniego
 Kampinos
|
|||
|
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
 Kampinos
|
|||
|
Położenie na mapie Polski
 Kampinos
|
|||
 52°16′12″N 20°27′45″E/52,270000 20,462500 |
|||
| Strona internetowa miejscowości | |||
Kampinos – wieś w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie warszawskim zachodnim. Miejscowość jest siedzibą władz gminy Kampinos.
Najbliższe miasta: Błonie (15 km), Sochaczew (18 km), Brwinów (26 km), Ożarów Mazowiecki (27 km), Grodzisk Mazowiecki (27 km), Wyszogród (28 km), Milanówek (29 km), Żyrardów (29 km).
Wieś królewska w dzierżawie Kampinos w ziemi sochaczewskiej województwa rawskiego w 1792 roku[2]. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa warszawskiego.
Miejscowość jest siedzibą parafii Wniebowzięcia NMP. W strukturze kościoła rzymskokatolickiego parafia należy do metropolii warszawskiej, archidiecezji warszawskiej, dekanatu błońskiego.
Spis treści
Położenie[edytuj]
Miejscowość znajduje się przy drodze wojewódzkiej nr 580 z Warszawy przez Leszno do Żelazowej Woli i Sochaczewa, 42 km od Warszawy, w otulinie Kampinoskiego Parku Narodowego.
Historia[edytuj]
Pierwsza wzmianka o miejscowości Białe Miasto pochodzi z 1377 r. – nazwa pochodzi od białych piasków wydm lub błot (staropol. Bieliny). W 1414 r. miejscowość, jako własność książąt mazowieckich, otrzymała prawa miejskie. W 1451 r. książę Władysław I płocki nadał swojej małżonce Annie, córce księcia oleśnickiego Konrada V Kąckiego, kasztelanię sochaczewską wraz z Białym Miastem jako oprawę wdowią.
W 1476 r. Kampinos został inkorporowany przez króla Kazimierza IV Jagiellończyka do Korony wraz z ziemią sochaczewską, przeciw czemu zaprotestowali książęta Janusz II i Bolesław V warszawski, co spowodowało pogorszenie się stosunków między Mazowszem a Koroną. W 1489 r. król zabezpieczył Hieronimowi i Piotrowi z Nowego Miasta sumę 4800 florenów na m.in. Kampinosie, Wiejcy, Głusku i Rybitwie; wówczas miejscowość została wymieniona po raz pierwszy pod nazwą Capinoss. Do 1511 r. Kampinos był wielokrotnie zastawem królewskim, a jego posesorami byli kolejno: wdowa po kasztelanie sandomierskim Katarzyna Jasieńska z synem Pawłem w 1497 r., dworzanin króla Jana I Olbrachta Paweł Jasieński w 1500 r., wojewoda rawski Prandota z Tarczyna, kasztelan wiślicki i starosta sochaczewski Piotr Szafraniec z Pieskowej Skały w 1505 r., wojewoda płocki Ninogrzew z Kryska w 1506 r., kasztelan sochaczewski Andrzej z Radziejowic w latach 1506–1508 oraz Piotr, Bartłomiej, Paweł i Stanisław z Kryska w 1511 r. W 1511 r. miejscowość została po raz pierwszy wymieniona jako ośrodek dóbr, a od 1512 r. własność Radziejowskich. W 1540 r. został wymieniony miejscowy drewniany kościół, choć parafia została założona w 1377 r. W 1557 r. Kampinos wymieniono jeszcze jako miasto, a w 1579 r. już jako wieś.
W XVII wieku posesorką Kampinosu została m.in. królowa Ludwika Maria Gonzaga w 1649 r.. W lustracji z 1661 r. wymieniony został m.in. drewniany kościół, 18 domów pańszczyźnianych, folwark, wiatrak i karczma. W 1765 r. w miejscowości istniał dworek z gankiem o 3 ścianach do połowy obmurowanych, karczma, browar i gorzelnia. W 1789 r. karczma została wymieniona już jako wymagająca remontu, trunki podawano w austerii. W latach 1773–1782 zbudowano w Kampinosie nowy kościół projektu architekta Lobe z Warszawy z miejscowego drewna sosnowego w stylu polskiego baroku na planie prostokąta, nawiązując jego wyglądem do ówczesnych kościołów murowanych.
W XVIII wieku posesorami zostali późniejszy kanclerz wielki koronny Jan Szembek w 1703 r., podkomorzy litewski Michał Jerzy Mniszech wraz z żoną Birthildą z Szembeków w 1735 r., generał artylerii konnej i pierwszy minister króla Augusta II Mocnego hrabia Henryk von Brühl w 1764 r., hetman wielki koronny Franciszek Ksawery Branicki w 1766 r. oraz starosta czerwiński i królewski szambelan Ludwik Gutakowski do 1795 r. W czasie insurekcji kościuszkowskiej w czasie zjazdu zwołanego w Kampinosie przez generała majora ziemi sochaczewskiej Leona Bilickiego został uchwalony akces do powstania obywateli ziemi sochaczewskiej.
Po rozbiorach Polski oddzielono ekonomię kampinoską od lasów – pod zaborem pruskim utworzono Królewski Urząd Leśny, pod zaborem rosyjskim Leśnictwo Koronne. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę utworzono w Kampinosie nadleśnictwo. W 1863 r. w czasie powstania styczniowego w dworze p.p. Łaszczyńskich mieścił się sztab Zygmunta Padlewskiego, przybyłego do miejscowości z Warszawy dla organizacji oddziałów powstańczych.
W okresie okupacji hitlerowskiej w Kampinosie znajdowała się placówka graniczna żandarmerii (granica pomiędzy III Rzeszą a Generalnym Gubernatorstwem na kanale Łasica). Placówka ta zasłynęła z terroru wobec okolicznych mieszkańców – Polacy musieli nosić tu specjalne opaski, a w parku rozstrzelano wielu ludzi. W 1942 r. oddział GL pod dowództwem Stanisława „Kuby” Gacia dokonał udanego ataku na posterunek.
15 września 1968 r. wieś Kampinos została odznaczona Krzyżem Grunwaldu III klasy za patriotyczną postawę mieszkańców w czasie II wojny światowej i wcześniej.
Po 1948 r. miejscowość zyskała znaczenie jako lokalne centrum turystyczne – w latach 50. w miejscowym dworze mieścił się dom wycieczkowy PTTK, zlikwidowany na początku lat 90. XX wieku. Dwór przejęty został przez prywatnego właściciela, w miejscowości zamknięto też restaurację. Od kilku lat wieś zabiega o przywrócenie atrakcyjności dla inwestorów i turystów.
Charakterystyczne obiekty[edytuj]
Zabytki[3][edytuj]
- kościół pw. Wniebowzięcia NMP, drewniany z XVIII/XIX w., nr w rejestrze zabytków KOBiDZ: 1041/604/62 z 4.04.1962
- plebania z ogrodem, ul. Fryderyka Chopina 21, z 2. poł. XIX w., nr w rejestrze zabytków KOBiDZ: 1239 z 20.01.1984
- zespół dworski, XVIII w., nr w rejestrze zabytków KOBiDZ: A-465 z 4.04.1962:
- dwór z XVIII w.,
- park z XIX w.
Pomniki[edytuj]
- pomnik przed dworem ku czci poległych i zamordowanych w latach 1939–1945 żołnierzy AK, GL i AL,
- tablica upamiętniająca mieszkańców wsi poległych w latach 1939–1945,
- pomniki przyrody: 2 dęby szypułkowe przed plebanią – Stefan Wyszyński i Fryderyk Chopin; imiona zostały nadane przez prymasa Polski, kardynała Józefa Glempa, 29 maja 2002 r.; pierwszy z dębów ma 398 cm obwodu[4].
- Na ścianie dworu znajdowała się tablica, na której między datami 1863 i 1933 widniało godło państwa, a poniżej treść upamiętniająca powstańców styczniowych[5].
- W miejscowym kościele przechowywane były chorągwie (według Lechosława Herza – ornaty) z 1863 wykonane z płaszczy powstańczych – najprawdopodobniej zaginęły.
Atrakcje turystyczne[edytuj]
W miejscowości znajduje się m.in. założona w 2004 r. wioska indiańska „Heyoka”. Kościół znajduje się także na Lokalnym Szlaku Powiatu Warszawskiego Zachodniego, którym można podążać korzystając z dedykowanej aplikacji GPS.
Szlaki turystyczne[edytuj]
Południowy Szlak Krawędziowy (Kampinos – Granica – Leszno – Dąbrowa Leśna) 49,8 km
Szlak im. Zygmunta Padlewskiego (Kampinos – Granica – Nowe Polesie) 16,3 km
Zobacz też[edytuj]
Przypisy
- ↑ GUS. Bank Danych Lokalnych
- ↑ Karol de Perthées, Mappa szczegulna woiewodztwa rawskiego, 1792
- ↑ Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo mazowieckie. 31 marca 2017; 7 miesięcy temu.
- ↑ Lechosław Herz: Przewodnik po Puszczy Kampinoskiej. Warszawa: Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1990. ISBN 83-217-2258-X. (pol.)
- ↑ Zabytki – Kampinos
Bibliografia[edytuj]
- Herz Lechosław, Puszcza Kampinoska; Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, Pruszków 2002 ISBN 83-85557-96-2.
Linki zewnętrzne[edytuj]
- Kampinos w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. III: Haag – Kępy. Warszawa, 1882.
|
|||||||||||