Tworzenie stron internetowych

Łęczyca

Poznaj naszą ofertę w zakresie tworzenia stron www oraz sklepów internetowych. Nasza firma oferuje sklepy www które przyciągną klientów w mieście Łęczyca. Zapewniemy indywidualne podejście do Twojego biznesu. Niskie ceny i z dbałością o detale wykonanie zapewni Ci sukces. Adres w internecie jest jedną z metod na pozyskanie klientów dla Twojego biznesu, dokładnie wykonana strona jest jednym z elementów który zachęcają kupującego do skorzystania z Twojej oferty. Rozwiązania z wysokiej półki jakie wykorzystujemy zapewniają skuteczne wykonanie naszej usługi.

Strony internetowe

Jeżeli chesz mieć własną stronę internetową, a Twoja firma znajduje się w miejscowości Łęczyca - dobrze trafiłeś. Projektujemy, wdrażamy i tworzymy strony internetowe dla każdego. Napewno chesz aby klient wpisując w wyszukiwarkę nazwę "Twojej firmy + Łęczyca" uzyskał informację o Twojej stronie oraz ofercie Twojej firmy. Dlatego jeżeli chcesz aby Twoja firma była dobrze widoczna kiedy wyszuka się informacje o mieście Łęczyca warto stworzyć stronę korzystająć z naszych usług.
Pamietaj! jeśli "Strony Internetowe Łęczyca" to tylko My.

Sklepy internetowe

Chcesz aby twój sklep był popularny i aby ludzie mogli go łatwo znaleźć, aby wpisując w wyszukiwarkę "sklep Łęczyca" mogli trafić do twojej witryny i szybko oraz wygodnie zrobić zakupy? Potrzebujesz wydajnego i profesjonalnie wykonanego sklepu internetowego? Napisz teraz do nas. Projektujemy profesjonalne sklepy internetowe, dzięki naszym usługom możesz sprzedawać szybko i wygodnie w Internecie, na terenie miasta Łęczyca i w całej Polsce!

Portfolio

Poniżej mozesz zobaczyć kilka nszych prac. Pamiętaj każdy sklep projektujemy indywidualnie pod konkretne potrzeby..

O mieście: Łęczyca

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Ten artykuł dotyczy miasta. Zobacz też: inne miejscowości o tej nazwie.
Łęczyca
Ratusz w Łęczycy
Ratusz w Łęczycy
Herb
Herb Łęczycy
Państwo  Polska
Województwo  łódzkie
Powiat łęczycki
Gmina gmina miejska
Data założenia IX wiek
Prawa miejskie przed 1267
Burmistrz Krzysztof Lipiński (zawieszony) [1]
Powierzchnia 8,95 km²
Populacja (31.12.2016)
• liczba ludności
• gęstość

14 362[2]
1 604,7 os./km²
Strefa numeracyjna
(+48) 24
Kod pocztowy 99-100
Tablice rejestracyjne ELE
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa lokalizacyjna województwa łódzkiego
Łęczyca
Łęczyca
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Łęczyca
Łęczyca
Ziemia52°03′33″N 19°11′54″E/52,059167 19,198333
TERC
(TERYT)
1004011
SIMC 0969250
Urząd miejski
ul. Konopnickiej 14
99-100 Łęczyca
Strona internetowa
BIP

Łęczycamiasto w centralnej Polsce, w województwie łódzkim, w powiecie łęczyckim, przy łączącej północ z południem drodze krajowej nr 91. Miasto rozciąga się na pograniczu Niziny Mazowieckiej i Niziny Wielkopolskiej nad Bzurą (lewym dopływem Wisły), a dokładnie przy ujściu doliny Bzury do pradoliny warszawsko-berlińskiej.

Była miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego[3] w starostwie łęczyckim w powiecie łęczyckim w województwie łęczyckim w końcu XVI wieku[4].

Według danych GUS z 31 grudnia 2016, miasto liczyło 14 362 mieszkańców[2]

Toponimia[edytuj]

Istnieją dwie wersje pochodzenia nazwy miasta. Pierwsza wywodzi je od plemienia Łęczan, które przed powstaniem państwa polskiego zasiedlało okolice Łęczycy. Druga podaje wywód od cech charakterystycznych terenu na którym powstało. Równiny pełne błota i trzęsawisk oraz podmokłe łąki nazywano w języku staropolskimłęgami lub ługami i to one miały dać miejscowości nazwę.

Łacińskie średniowieczne dokumenty podają zlatynizowane nazwy miasta: Lonsin, Lucic, Lunciz, Lantsiza, Loncizia, Lonsitia, Lunchicia. Miejscowość w zlatynizowanej formie Lucic notuje Gall Anonim w swojej Kronice polskiej spisanej w latach 1112–1116[5]. W roku 1154 arabski geograf Al-Idrisi w swoim dziele pt. Księga Rogera zamieścił nazwę Łęczycy jako N(u)grada (pol. Nowygród) pośród innych polskich miast Krakowa, Sieradza, Gniezna, Wrocławia, oraz Santoka[6][7]. XIX wieczny Słownik geograficzny Królestwa Polskiego podaje nazwę miejscową Łęczyca[8].

Położenie[edytuj]

Widok z wieży Zamku Królewskiego

Miasto Łęczyca leży pośrodku obecnego powiatu łęczyckiego, bliżej jego południowej granicy.

Według danych z roku 2014 Łęczyca ma obszar 8,95 km²[9], w tym: użytki rolne 58%, użytki leśne 0,1%. Miasto stanowi 1,16% powierzchni powiatu łęczyckiego.

Sąsiednie gminy: Łęczyca, Daszyna, Grabów, Góra Świętej Małgorzaty, Świnice Warckie, Witonia.

Części miasta: Łęczyca Poduchowna, Obrywka, Probostwo, Przedmieście Ozorkowskie, Sobotczyzna, Waliszew.

Łęczyca dawniej była głównym ośrodkiem ziemi łęczyckiej. Od XIV do XVIII wieku stolica województwa łęczyckiego. W latach 1919–1939 miasto administracyjnie należało do woj. łódzkiego. Od 1946 do 1975 r. w woj. łódzkim. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. płockiego.

W pobliżu miasta znajduje się geometryczny środek Polski.

Demografia[edytuj]

Dane z 31 grudnia 2015[10]:

Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
jednostka osób  % osób  % osób  %
populacja 14512 100 7755 53,44 6757 46,56
gęstość zaludnienia
(mieszk./km²)
1621 866 755
  • Piramida wieku mieszkańców Łęczycy w 2014 roku[11].


Piramida wieku Leczyca.png

Historia[edytuj]

 Osobne artykuły: Zjazd w ŁęczycyRozejm w Łęczycy.
Jan Matejko, Łęczyca – pierwszy Sejm
  • X–XIII wiek – istniał tu gród, którego relikty znajdują się w niedalekim Tumie
  • XI wiek – powstanie w Łęczycy (obecnie miejscowość Tum) opactwa benedyktyńskiego prawdopodobnie z fundacji Kazimierza Odnowiciela lub według tradycji klasztornej przed rokiem 1000 z fundacji św. Wojciecha. Archikolegiata Łęczycka w Tumie jest obecnie sanktuarium św. Wojciecha
  • XI i XII wiek – najważniejszy gród prowincji
  • 1136 – wymieniona pod nazwą łacińską Lancicia
  • 1138–1148 – gród siedzibą księżnej Salomei, wdowy po Bolesławie Krzywoustym (Łęczyca była wtedy stolicą tzw. oprawy wdowiej)
  • 1149–1161 (?) – budowa w Łęczycy (obecnym Tumie), na miejscu rozebranego opactwa benedyktynów, kolegiaty NMP i św. Aleksego, stała się ona miejscem zjazdów książęcych i synodów kościelnych metropolii gnieźnieńskiej, pierwsze polskie sejmy
  • 1264 – podział ziemi łęczyckiej na księstwo łęczyckie i księstwo sieradzkie
  • przed 1267 – nadanie praw miejskich, lokacja miasta na północ od osady na lewym brzegu Bzury lub lokacja Starego Miasta, stolica księstwa łęczyckiego
  • 1352 – Kazimierz Wielki włączył Księstwo Łęczyckie do Polski po śmierci ostatniego księcia łęczyckiego Władysława Dobrzyńskiego
  • XIV w. – stała się siedzibą sądu ziemskiego i grodzkiego[12]
  • 17 lipca 1409 – walny zjazd w Łęczycy uchwalił włączenie się do wojny w razie najazdu Zakonu na Litwę. Stąd wyruszyło poselstwo do Malborka
  • w XVI wieku rozwój miasta jako ośrodka rzemieślniczo-handlowego, stolica województwa łęczyckiego
  • 1793 – likwidacja województwa łęczyckiego
  • 1793-1807 – pod zaborem pruskim
  • 1807–1815 – w Księstwie Warszawskim
  • od 1815 – w Królestwie Polskim
  • 1815 – urodził się w Łęczycy Bernard Lessmann, wydawca i księgarz, dziadek Bolesława Leśmiana i Jana Brzechwy
  • 1842 – powstanie szpitala św. Mikołaja według projektu Henryka Marconiego
  • 1869–1872 – rabinem Łęczycy był uczony i pisarz Malbim
  • 1919–1975 – miasto siedzibą powiatu w województwie łódzkim
  • 1914 – walki w ramach bitwy łódzkiej, udział Legionów Piłsudskiego
  • 1939 – walki Armii "Poznań" i "Pomorze" z Niemcami – bitwa nad Bzurą. Miasto zajęte przez niemiecką 221 Dywizję Piechoty w nocy z 14-ego na 15-ego września
  • luty 1941 – utworzenie przez Niemców getta dla ludności żydowskiej[13]. Obejmowało część miasta pomiędzy ulicami: Kilińskiego, Więzienną, Kaliską i placem Kościuszki[13]. Przez getto przeszło ok. 3 tys. Żydów[13].
  • kwiecień 1942 – likwidacja łęczyckiego getta i wywiezienie jego mieszkańców do obozu zagłady w Chełmnie nad Nerem[13].
  • 1955–1992 – Łęczyckie Zagłębie Rud Żelaza
  • 1975–1998 – w województwie płockim
  • od 1999 – w województwie łódzkim

Zabytki[edytuj]

Kościół parafialny pw. św. Andrzeja
Zamek Królewski w Łęczycy obecnie Muzeum Ziemi Łęczyckiej
Zamek Królewski w Łęczycy podczas XV Międzynarodowego Turnieju Rycerskiego.
Jedyna zachowana wieża XIV-wiecznych fortyfikacji miejskich Łęczycy, pełniąca obecnie funkcje dzwonnicy kościelnej parafii pw. Św. Andrzeja.

Wpisane do rejestru zabytków[edytuj]

Według rejestru zabytków NID[14] na listę zabytków wpisane są obiekty:

  • kościół parafialny pw. św. Andrzeja, XV w., XVII-XIX w., nr rej.: 516 z 15.05.1946 oraz 68 z 25.07.1967
  • zespół klasztorny bernardynów, 1 poł. XVII w.:
    • kościół pw. Niepokalanego Poczęcia NMP, nr rej.: 83-V-7 z 5.06.1946 oraz 70 z 26.07.1967
    • klasztor, nr rej.: 86-V-10 z 5.06.1946 oraz 71 z 26.07.1967
  • zespół klasztorny dominikanów (kościół i klasztor), poł. XIV w., k. XVIII w., k. XIX w., nr rej.: 81-V-5 z 15.05.1946 i z 13.03.1961
    • klasztor norbertanek, ob. urszulanek, pocz. XVII w., 2 poł. XIX w., nr rej.: 450 z 27.07.1967
  • park miejski, k. XVIII w., 1828-30, nr rej.: A/30 z 22.06.2006
  • zespół zamkowy, (Muzeum Ziemi Łęczyckiej), XIV-XVIII w.:
    • dom wsch. – prochownia, XVIII w., nr rej.: 87-V-11 z 15.05.1946 oraz 74 z 26.07.1967
    • „dom nowy”, nr rej.: 80-V-4 z 15.05.1946 oraz 73 z 26.07.1967
    • wieża i mury, nr rej.: 91-V-15 z 15.05.1946 oraz 75 z 26.07.1967
  • baszta obronna, obecnie dzwonnica kościoła parafialnego, XIV w., XVIII w., nr rej.: 84-V-8 z 5.06.1946 oraz 69 z 25.07.1967
  • ratusz, klasycystyczny, 1788-90, przebudowany na pocz. XX w. i 2005-07, nr rej.: 460-V-20 z 6.05.1949 oraz 76 z 27.07.1967
  • hotel, obecnie dom mieszkalny, ul. Kościuszki 32, poł. XIX w., nr rej.: 464 z 29.07.1967
  • szkoła, al. Jana Pawła II 1, 1 poł. XIX w., nr rej.: 896-V-76 z 1953 oraz 465 z 29.07.1967
  • wieża szybowa „Łęczyca I” kopalni rudy żelaza, ul. Ozorkowskie Przedmieście 4, nr rej.: 647 z 11.06.1994
  • przestrzenny układ komunikacyjny kolejki wąskotorowej – Krośniewicka Kolej Dojazdowa
  • liczne domy z XIX wieku

Inne[edytuj]

Obiekty historyczne:

  • Mała Synagoga zbudowana w końcu XVIII wieku
  • Gmach gimnazjum im. Jana Pawła II. Budynek powstał w 1930 r. według projektu Karola Sicińskiego. W II RP mieścił trzy szkoły powszechne. W 1939 służył jako obóz przejściowy dla żołnierzy polskich wziętych do niewoli w Bitwie nad Bzurą, a następnie jako hitlerowskie starostwo powiatowe. Od 1945 r. służy oświacie.
  • cmentarz rzymskokatolicki przy ul. Kaliskiej z kwaterami wojskowymi z 1914, 1920 i 1939 r.
  • cmentarz ewangelicko-augsburski z kwaterą wojskową z 1914 r.
  • cmentarz prawosławny z I poł. XIX wieku obecnie w obrębie nekropolii rzymskokatolickiej
  • Budynki koszar 37 Pułku Piechoty Ziemi Łęczyckiej im. Księcia Józefa Poniatowskiego
  • Dawny szpital św. Mikołaja Cudotwórcy z 1842 r. wzniesiony według projektu Henryka Marconiego.

Nieistniejące obiekty:

Transport[edytuj]

Drogi przechodzące przez miasto:

Łęczyca posiada stację kolejową, przez którą przebiega linia kolejowa nr 16 : BydgoszczAleksandrów Kuj.WłocławekKutno – Łęczyca – Łódź Kaliska

PKS w Łęczycy oferuje przewozy ponad 50 autobusami[15].

PKS ma w planach przebudowę ówczesnej poczekalni na nowy, większy dworzec.

W roku 2015 przy ul. Zachodniej oddano do użytku sanitarne lądowisko dla śmigłowców.

Sport i rozrywka[edytuj]

Kultura[edytuj]

  • Dom Kultury
  • Kino „Górnik”
  • Muzeum w Łęczycy
  • Miejska i Powiatowa Biblioteka Publiczna

Wspólnoty religijne[edytuj]

Na terenie Łęczycy działalność religijną prowadzą następujące wyznania:

Honorowi obywatele miasta[edytuj]

 Z tym tematem związana jest kategoria: Honorowi obywatele Łęczycy.

Edukacja[edytuj]

W mieście znajdują się 3 przedszkola miejskie, 2 szkoły podstawowe, 1 gimnazjum, 2 zespoły szkół ponadgimnazjalnych oraz 1 liceum ogólnokształcące.

  • Szkoła Podstawowa nr 3 im. 25 Kaliskiej Dywizji Piechoty
  • Szkoła Podstawowa nr 4 im. M.Konopnickiej
  • Szkoła Podstawowa nr 5 – ośrodek szkolno wychowawczy
  • Gimnazjum im. Jana Pawła II
  • Liceum Ogólnokształcące im. Kazimierza Wielkiego
  • Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego
    • Technikum Nr 1
    • Branżowa Szkoła I Stopnia Nr 1
    • Szkoła Policealna Nr 1
  • Zespół Szkół im. Jadwigi Grodzkiej
    • II Liceum Ogólnokształcące
    • Technikum Nr 2
    • Branżowa Szkoła I Stopnia Nr 2
    • Liceum Ogólnokształcące dla Dorosłych
    • Szkoła Policealna Nr 2
  • Pedagogiczna Biblioteka Wojewódzka w Łodzi, Filia w Łęczycy

Media[edytuj]

Prasa[edytuj]

Gazety łęczyckie:

Gazety pochodzące z innych miast, posiadające łęczycki dodatek:

Portale[edytuj]

Łęczyca jako garnizon wojskowy[edytuj]

Jednostki stacjonujące przed 1939:

  • 37 Pułk Piechoty Ziemi Łęczyckiej im. ks. Józefa Poniatowskiego

Jednostki stacjonujące po 1945:

Administracja[edytuj]

Miasto stanowi osobną gminę miejską. Łęczyca jest siedzibą władz powiatu łęczyckiego oraz gminy wiejskiej Łęczyca.

Łęczyca jest członkiem stowarzyszenia Unia Miasteczek Polskich[21].

Miasta i gminy partnerskie[22][edytuj]

Zobacz też[edytuj]

Przypisy

  1. [1] Odwołanie burmistrza Łęczycy
  2. ab GUS – Baza Demografia: Wyniki badań bieżących: Stan i struktura ludności: Ludność: 2016: Ludność stan w dniu 31 XII: Ludność według płci i miast: Łódzkie
  3. Magazin für die neue Historie und Geographie Angelegt, t. XVI, Halle, 1782, s. 13.
  4. Województwo sieradzkie i województwo łęczyckie w drugiej połowie XVI wieku. Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 1998, s. 65
  5. Monumenta Poloniae Historica, Tom I, Akademia Umiejętności w Krakowie, Lwów 1864, str. 453.
  6. „Dzieje Wielkopolski w wypisach”, PZWS, Warszawa 1963, s. 41-43.
  7. Tadeusz Lewicki, Polska i kraje sąsiednie w świetle „Księgi Rogera” geografa arabskiego z XII w. Al Indrisi’ego, cz.I, Polska Akademia Nauk. Komitet Orientalistyczny, PWN, Kraków 1945.
  8. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom V, str. 649.
  9. Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2014 r..
  10. Joanna Stańczak i inni, LUDNOŚĆ. STAN I STRUKTURA ORAZ RUCH NATURALNY W PRZEKROJU TERYTORIALNYM W 2015 R. Stan w dniu 31 XII, 2016, ISSN 2451-2087.
  11. http://www.polskawliczbach.pl/Leczyca, w oparciu o dane GUS.
  12. M. Pawlikowski, Sądownictwo grodzkie w przedrozbiorowej Rzeczypospolitej, Strzałków, 2012, tenże, Sądownictwo ziemskie w przedrozbiorowej Rzeczypospolitej, Strzałków 2012
  13. abcd Czesław Pilichowski: Obozy hitlerowskie na ziemiach polskich 1939–1945. Informator encyklopedyczny. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 289. ISBN 83-01-00065-1.
  14. NID: Rejestr zabytków nieruchomych, województwo łódzkie. [dostęp 26 listopada 2010].
  15. Strona PKS Łęczyca. [dostęp 2015-05-02].
  16. Dane według raportów wyszukiwarki zborów na oficjalnej stronie Świadków Jehowy (www.jw.org) z 6 kwietnia 2015.
  17. ELE24
  18. ELE24
  19. leczyca.naszemiasto.pl
  20. www.mojaleczyca.pl
  21. Członkowie (pol.). Unia Miasteczek Polskich. [dostęp 2010-04-20].
  22. Miasta Partnerskie – Urząd miasta Łęczyca (pol.)

Linki zewnętrzne[edytuj]

'