Tworzenie stron internetowych

Lubaczów

Sprawdź naszą ofertę w zakresie tworzenia stron www oraz sklepów internetowych. Nasza firma oferuje sklepy internetowe które przyciągną klientów w mieście Lubaczów. Zapewniemy szczegółowe podejście do Twojego biznesu. Atrakcyjne ceny i dobre wykonanie zapewni Ci sukces. Strona internetowa jest jedną z metod na pozyskanie klientów dla Twojego biznesu, profesjonalnie wykonana strona jest jednym z elementów który zachęcają klienta do skorzystania z Twojej oferty. Nowoczesne technologie jakie wykorzystujemy zapewniają skuteczne wykonanie naszej usługi.

Strony internetowe

Jeżeli chesz mieć własną stronę internetową, a Twoja firma znajduje się w miejscowości Lubaczów - dobrze trafiłeś. Projektujemy, wdrażamy i tworzymy strony internetowe dla każdego. Napewno chesz aby klient wpisując w wyszukiwarkę nazwę "Twojej firmy + Lubaczów" uzyskał informację o Twojej stronie oraz ofercie Twojej firmy. Dlatego jeżeli chcesz aby Twoja firma była dobrze widoczna kiedy wyszuka się informacje o mieście Lubaczów warto stworzyć stronę korzystająć z naszych usług.
Pamietaj! jeśli "Strony Internetowe Lubaczów" to tylko My.

Sklepy internetowe

Chcesz aby twój sklep był popularny i aby ludzie mogli go łatwo znaleźć, aby wpisując w wyszukiwarkę "sklep Lubaczów" mogli trafić do twojej witryny i szybko oraz wygodnie zrobić zakupy? Potrzebujesz wydajnego i profesjonalnie wykonanego sklepu internetowego? Napisz teraz do nas. Projektujemy profesjonalne sklepy internetowe, dzięki naszym usługom możesz sprzedawać szybko i wygodnie w Internecie, na terenie miasta Lubaczów i w całej Polsce!

Portfolio

Poniżej mozesz zobaczyć kilka nszych prac. Pamiętaj każdy sklep projektujemy indywidualnie pod konkretne potrzeby..

O mieście: Lubaczów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Ten artykuł dotyczy miasta. Zobacz też: Lubaczów (ujednoznacznienie).
Lubaczów
Ratusz
Ratusz
Herb
Herb Lubaczowa
Państwo  Polska
Województwo  podkarpackie
Powiat lubaczowski
Gmina gmina miejska
Prawa miejskie 1376
Burmistrz Krzysztof Szpyt
Powierzchnia 25,73[1] km²
Populacja (30.06.2016)
• liczba ludności
• gęstość

12 271[2]
476,9 os./km²
Strefa numeracyjna
+48 16
Kod pocztowy 37-600
Tablice rejestracyjne RLU
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa lokalizacyjna województwa podkarpackiego
Lubaczów
Lubaczów
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Lubaczów
Lubaczów
Ziemia50°09′33″N 23°07′19″E/50,159167 23,121944
TERC
(TERYT)
1809011
SIMC 0972447
Hasło promocyjne: Lubaczów – miasto z sercem!
Urząd miejski
ul. Rynek 26
37-600 Lubaczów
Strona internetowa
Rynek Miejski po renowacji
Rynek jesienną porą
Cmentarz Komunalny – ul. Tadeusza Kościuszki
Cmentarz Komunalny – ul. Ofiar Katynia
Sąd Rejonowy

Lubaczów (ukr. Любачів, jid. ליבעטשויוו) – miasto w południowo-wschodniej Polsce, w województwie podkarpackim, siedziba powiatu lubaczowskiego, położone na Płaskowyżu Tarnogrodzkim, u ujścia rzeczki Sołotwy do Lubaczówki, blisko granicy państwa z Ukrainą.

Miasto stanowi centrum życia społeczno-gospodarczego i kulturalnego regionu. Jest samodzielną gminą miejską, a równocześnie siedzibą władz dużej gminy wiejskiej, obejmującej 21 okolicznych miejscowości. Lubaczów jest również siedzibą powiatu i rzymskokatolickiego dekanatu diecezji zamojsko-lubaczowskiej. Na terenie miasta znajdują się banki, biura adwokackie i notarialne, jednostki szkoleniowo-usługowe, organizacje społeczne, polityczne i zawodowe.

Według danych z 1 marca 2006 r.[3] miasto miało 12 834 mieszkańców.

Miasto królewskie lokowane w 1376 roku położone było w XVI wieku w województwie bełskim[4].

Położenie[edytuj]

Lubaczów znajduje się we wschodniej części województwa podkarpackiego, w środkowej części powiatu lubaczowskiego. Miasto jest położone na Płaskowyżu Tarnogrodzkim, u ujścia rzeczki Sołotwy do Lubaczówki (dopływu Sanu), blisko granicy państwa z Ukrainą.

W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa przemyskiego.

Lubaczów sąsiaduje z gminą Oleszyce, gminą wiejską Lubaczów i gminą Cieszanów.

Środowisko naturalne[edytuj]

Według danych z roku 2006[5] Lubaczów ma obszar 26 km², w tym:

  • użytki rolne: 72%
  • użytki leśne: 11%

Miasto stanowi 1,97% powierzchni powiatu.

Demografia[edytuj]

Dane z 1 grudnia 2009[3]:

Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
Jednostka osób  % osób  % osób  %
Populacja 12 379 100 6417 51,84 5962 48,16
Gęstość zaludnienia
[mieszk./km²]
476,1 246,8 229,3
  • Piramida wieku mieszkańców Lubaczowa w 2014 roku[2].


Piramida wieku Lubaczow.png

Historia[edytuj]

Pierwsza wzmianka o Lubaczowie pochodzi z 1214. Wówczas na mocy traktatu spiskiego zawartego pomiędzy Leszkiem Białym, księciem krakowskim i sandomierskim, a królem węgierskim Andrzejem, gród otrzymał wojewoda Pakosław Lasocic. Początkowo istniał pod nazwą Lubacew (Ljubacew). Od 1376 utrwala się forma Lubaczów. Prawa miejskie uzyskał w 1376. Po śmierci ostatniego księcia rawsko-mazowieckiego, miasto przeszło w 1462 pod zarząd królewski. Starostwu lubaczowskiemu liczne przywileje nadał w 1523 król Zygmunt Stary. Marcin Broniowski, burgrabia krakowski i dworzanin królewski, nagrodzony został przez Jana Olbrachta starostwem w Lubaczowie i wójtostwami potwierdzonymi także przez Zygmunta Starego, które utorowały drogę do dworu królewskiego następnym z rodu. W XV i XVI w. był siedzibą sądu grodzkiego[6].

Podczas wyprawy Sobieskiego na czambuły w ramach wojny polsko-tureckiej 1672-1676, w czasie działań operacyjnych bitwy pod Niemirowem miały miejsce tu potyczki 7–8 października 1672.

Od 1772 miasto znajdowało się pod zaborem austriackim aż do 1918. W 1817 dobra starościńskie sprzedano, a w 1868 władze austriackie przeniosły urzędy do Cieszanowa. Po I wojnie miasto ponownie uzyskało rangę powiatu.

W obronie Galicji Wschodniej przed Ukraińcami w grudniu 1918 roku toczyły się tu walki, w których brała udział m.in. kompania lubaczowska WP pod dowództwem kpt. Stanisława Dąbka. Ks. mjr Stanisław Sinkowski wtedy szedł w tyralierze z atakującymi żołnierzami, opatrywał i wynosił rannych, pomagał strzelającym, wygłaszał przemówienia zagrzewając żołnierzy do walki, oraz służył jako kapłan.

Podhalańska 21 Dywizja Piechoty Górskiej ze swoim dowódcą gen. bryg. Józefem Kustroniem znalazła się na Ziemi Lubaczowskiej 14 września 1939 i miała za sobą 13 dni morderczych bojów i przemarszów siedemnastu tysięcy stanu wyjściowego. W Lubaczowskiem walczyło ok. 3500 – 4000 żołnierzy WP, mających na wyposażeniu 47 ciężkich karabinów maszynowych, 19 działek przeciwpancernych, 13 dział, 3 czołgi „Vickers”. 21 DPG w Lubaczowskiem przeorganizowała się i stoczyła tu ciężkie walki z Niemcami.16 września 1939 dywizja, usiłując przebić się, stoczyła zaciekłą walkę pod Oleszycami z przeważającą niemiecką 45. Dywizją Piechoty. Około godz. 14 w lesie między Koziejówką a Ułazowem generał Kustroń został zabity, uczestnicząc w ataku podczas próby przebicia. Po pokonaniu wojsk polskich do Lubaczowa wkroczyły wojska niemieckie, ale 26 września ustąpiły miejsca wojskom sowieckim na mocy paktu Ribbentrop-Mołotow. Ponowna okupacja niemiecka rozpoczęła się z wybuchem wojny niemiecko-sowieckiej 22 czerwca 1941 i skutkowała w latach 1942–1943 eksterminacją dużej części ludności żydowskiej (której przed wojną było prawie 2000 na ponad 6 tys. mieszkańców miasteczka). Koniec okupacji niemieckiej nastąpił w Lubaczowie 22 lipca 1944, kiedy to miasto zostało zdobyte przez wojska sowieckie[7]. Po wojnie siedziba gminy Lisie Jamy[8]. W 1945 do Lubaczowa tymczasowo przeniesiono stolicę arcybiskupów lwowskich, w związku z czym kościół parafialny został mianowany kościołem prokatedralnym. Obszar pozostały po Archidiecezji Lwowskiej w granicach Polski został mianowany „Archidiecezją w Lubaczowie” (jedynie na taką nazwę wyraziły zgodę komunistyczne władze, nazwa nie mogła przypominać o polskości Lwowa). Czasowo przewieziono tu pamiątki narodowe z kościołów na Wschodzie, wśród nich cudowny obraz Matki Bożej z Bełza (1951-1974) obecnie w Tarnoszynie, relikwie patrona konkatedry bł. Jakuba Strzemię (20. październik 1966), urnę z sercem abpa Józefa Bilczewskiego. Przez lata 1946–1980 w prokatedrze znajdował się oryginał (obecnie koronowana kopia) cudownego obrazu Matki Bożej Łaskawej przeniesiony przez ówczesnego metropolitę lwowskiego abpa Eugeniusza Baziaka z katedry lwowskiej, ten sam przed którym król Polski Jan Kazimierz w 1656 po potopie szwedzkim składał śluby zawierzenia Polski Bogarodzicy[9][10].

25 marca 1992 w miejsce Archidiecezji w Lubaczowie została erygowana diecezja zamojsko-lubaczowska, na podstawie bulli papieża Jana Pawła II Totus Tuus Poloniae Populus i włączona do metropolii przemyskiej obrządku łacińskiego.

Architektura[edytuj]

Zasadnicza, a zarazem najstarsza historycznie ukształtowana część miasta, tworząca małe śródmieście, usadowiła się na wysoczyźnie pomiędzy Sołotwą a Lubaczówką. Niespełna 0,5 km na południowy wschód od tego centrum, po lewej stronie Lubaczówki wznosi się wzgórze dawnego grodu, nazywane zamkiem. Dookoła śródmieścia umiejscowione są zespoły zabudowy o charakterze podmiejskim, tworzące jego części, osiedla i przysiółki. Na zachodnim krańcu miasta leży Zaprzekop. Na południowym wschodzie, po lewej stronie Lubaczówki, rozciąga się Ostrowiec, będący niegdyś oddzielną wsią, a na zachodzie przysiółek Mazury. W tej części miasta znajduje się park miejski z pozostałościami zamku oraz muzeum.

Zabytki[edytuj]

Lista zabytków znajdujących się w Lubaczowie[11]:

  • cerkiew św. Mikołaja,
  • Ratusz,
  • dworzec kolejowy z 1880, z zabytkową wodociągową wieżą ciśnień,
  • cmentarz żydowski,
  • cmentarz komunalny z 2. poł. XIX w.,
  • wzgórze zamkowe z zabudową dworską w tym: pozostałości zamku i fortyfikacji z XVI-XVII w., spichrz z początku XIX w. (obecnie muzeum), park założony po 1915 roku,
  • budynek handlowy przy ul. Kościuszki 75, z przełomu XIX/XX,
  • dom przy ul. Kościuszki 78, wybudowany w latach 1932–1934,
  • dom przy ul. Mickiewicza 26 z 1900 roku,
  • rogatka przy ul. Handlowej z 1929 roku,

Urodzeni i związani z Lubaczowem[edytuj]

Oświata[edytuj]

Szkoła Muzyczna w Lubaczowie
  • Szkoła Podstawowa nr 1 im. gen. Stanisława Dąbka
  • Szkoła Podstawowa nr 2 im. Obrońców Lubaczowa
  • Publiczne Gimnazjum nr 1 im. mjra Przemysława Inglota
  • Publiczne Gimnazjum nr 2 im. Króla Jana III Sobieskiego
  • Państwowa Szkoła Muzyczna I st. im. Krzysztofa Komedy
  • Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Kościuszki
  • Zespół Szkół im. gen. Józefa Kustronia (obejmuje liceum ogólnokształcące, technika: ekonomiczne, mechaniczne, informatyczne, budowlane, geodezyjne, logistyczne oraz zasadniczą szkołę zawodową)
  • Zespół Placówek im. Jana Pawła II (obejmuje szkoły podstawowe nr 3 i 4, gimnazja nr 3 i 4 oraz szkołę specjalną przysposabiającą do pracy)
  • Ośrodek Kształcenia dla Dorosłych
  • Ośrodek Kształcenia Zawodowego
  • PROMAR Szkoła Językowa – Ośrodek Lubaczów
  • Szkoła Językowa Oliwer

Kultura[edytuj]

Muzeum Kresów (dawny spichlerz)
Galeria Oficyna należąca do zespołu parkowo-zamkowego przy Muzeum Kresów

Sport[edytuj]

Hala sportowa przy Zespole Szkół w Lubaczowie
  • Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji
  • Miejski Klub Sportowy Pogoń-Sokół
  • Uczniowskie Kluby Sportowe
  • Lubaczowska Akademia Sztuk Walki
  • Akademia Sportu w Lubaczowie

Struktury wyznaniowe[edytuj]

Kościół św. Karola Boromeusza w Lubaczowie

Kościół rzymskokatolicki[edytuj]

Dekanat Lubaczów

Kościół greckokatolicki[edytuj]

Świadkowie Jehowy[edytuj]

Byłe wyznania[edytuj]

Obecnie jedyną pamiątką po tutejszej gminie żydowskiej jest cmentarz.

Transport[edytuj]

W mieście znajduje się dworzec kolejowy.

W mieście krzyżują się drogi wojewódzkie łączące cztery polsko-ukraińskie przejścia graniczne: droga wojewódzka nr 866 prowadząca do położonego w odległości 13 km drogowego przejścia w Budomierzu, a także droga wojewódzka nr 867 biegnąca do odległego o 33 km przejścia kolejowego w Werchracie oraz do oddalonego o 50 km Hrebennego i znajdujących się tam dwóch przejść: drogowego i kolejowego.

Z Lubaczowa prowadzą również drogi do Korczowej (przejście graniczne z Ukrainą – 25 km) i dalej do: Przemyśla, Jarosławia, Bełżca i dalej do Tomaszowa Lubelskiego.

Handel[edytuj]

W mieście funkcjonują m.in.:

  • markety spożywcze: Tesco (2), Biedronka (2), Lidl, Delikatesy Centrum (3), Niwex, Piotruś Pan,
  • elektroniczne: Media Expert, Neopunkt, myCenter, MAX Elektro
  • budowlane: Majster, Fachowiec, Chemifarb, PSB Mrówka.

Miasta partnerskie[13][edytuj]

Ludzie związani z Lubaczowem[edytuj]

 Z tym tematem związana jest kategoria: Ludzie związani z Lubaczowem.
Honorowi obywatele[14]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Honorowi obywatele Lubaczowa.

XIX wiek

XX wiek

Zobacz też[edytuj]

Panorama Lubaczowa w kierunku północnym

Przypisy

  1. Dane Głównego Urzędu Statystycznego: Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym (Stan w dniu 31 XII 2008 r.). [dostęp 2009-10-01].
  2. ab http://www.polskawliczbach.pl/Lubaczow, w oparciu o dane GUS.
  3. ab Baza Demograficzna – Tablice predefiniowane – Wyniki badań bieżących; Stan i struktura ludności; Ludność według płci i miast (pol.). GUS. [dostęp 2010-09-14].
  4. Zenon Guldon, Jacek Wijaczka, Skupiska i gminy żydowskie w Polsce do końca XVI wieku, w: Czasy Nowożytne, 21, 2008, s. 173.
  5. Portal Regionalny i Samorządowy REGIOset (pol.). regioset.pl. [dostęp 2010-09-14].
  6. M. Pawlikowski, Sądownictwo grodzkie w przedrozbiorowej Rzeczypospolitej, Strzałków 2012.
  7. ВОВ-60 – Сводки.
  8. Informator adresowy miast i gmin wiejskich Rzeczypospolitej Polskiej. Warszawa: Instytut Wydawniczy Kolumna, 1948.
  9. Homilia papieża Jana Pawła II wygłoszona 3 czerwca 1991 w Lubaczowie.
  10. Wersja audio homilii papieża Jana Pawła II wygłoszonej 2 czerwca 1991 w Lubaczowie.
  11. Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie. 31 marca 2017; 7 miesięcy temu.
  12. Dane według raportów wyszukiwarki zborów (www.jw.org) z 15 stycznia 2017.
  13. Strona internetowa miasta, miasta partnerskie.
  14. Strona internetowa miasta, honorowi obywatele.
  15. Szematyzm Królestwa Galicyi...1879, s. 289; ibidem, 1882, s. 297; ibidem, 1887, s. 377; ibidem, 1895, s. 309. [1].
  16. Kronika. Odpis protokołu obrad pełnej rady gminnej miasta Lubaczowa. „Gazeta Narodowa”, s. 3, nr 195 z 25 sierpnia 1868. 
  17. Szematyzm Królestwa Galicyi...1876, s. 106; Etat zbiorowy wszystkich kategoryi służbowych przy c.k. sądach kolegialnych i powiatowych w okręgu Lwowskiego c.k. Wyższego Sądu Krajowego na rok 1885, Lwów 1885, s. 75; „Gazeta Narodowa” 1879, Nr 149, s. 3; „Gazeta Lwowska” 1883, Nr 121, s. 2; 1890, Nr 92, s. 8; 1895, Nr 8, s. 11; 1897, Nr 14; „Gazeta Warszawska” 1885, Nr 122, s. 3; J. Mazur, Zabytkowa architektura dworsko – pałacowa Ziemi Lubaczowskiej, Lubaczów 2013, s. 15.
  18. Notatka o śmierci Seiferta. „Gazeta Narodowa”, s. 3, nr 287 z 17 grudnia 1881. 
  19. Szematyzm Królestwa Galicyi..., 1900, s. 370; ibidem, 1901, s. 370; ibidem, 1904, s. 393.[2].

Linki zewnętrzne[edytuj]

'