Strony internetowe
Jeżeli chesz mieć własną stronę internetową, a Twoja firma znajduje się w miejscowości Lubartów - dobrze trafiłeś. Projektujemy, wdrażamy i tworzymy strony internetowe dla każdego. Napewno chesz aby klient wpisując w wyszukiwarkę nazwę "Twojej firmy + Lubartów" uzyskał informację o Twojej stronie oraz ofercie Twojej firmy. Dlatego jeżeli chcesz aby Twoja firma była dobrze widoczna kiedy wyszuka się informacje o mieście Lubartów warto stworzyć stronę korzystająć z naszych usług.
Pamietaj! jeśli "Strony Internetowe Lubartów" to tylko My.
Sklepy internetowe
Chcesz aby twój sklep był popularny i aby ludzie mogli go łatwo znaleźć, aby wpisując w wyszukiwarkę "sklep Lubartów" mogli trafić do twojej witryny i szybko oraz wygodnie zrobić zakupy? Potrzebujesz wydajnego i profesjonalnie wykonanego sklepu internetowego? Napisz teraz do nas. Projektujemy profesjonalne sklepy internetowe, dzięki naszym usługom możesz sprzedawać szybko i wygodnie w Internecie, na terenie miasta Lubartów i w całej Polsce!
Reklama internetowa - Marketing www
Chcesz aby Twoja strona/sklep był popularny i aby ludzie mogli go łatwo znaleźć, aby wpisując w wyszukiwarkę "sklep Lubartów" lub "pewna firma Lubartów" mogli trafić do twojej witryny? Poznaj ofertę Malinemarketing dla Lubartów. Zyskaj profesionalneą reklamę i promocję dla Twojej firmy w Lubartów.
Portfolio
Poniżej mozesz zobaczyć kilka nszych prac. Pamiętaj każdy sklep projektujemy indywidualnie pod konkretne potrzeby..
O mieście: Lubartów
|
|||
 Pałac Sanguszków |
|||
|
|||
| Państwo |  Polska |
||
| Województwo |  lubelskie |
||
| Powiat | lubartowski | ||
| Gmina | gmina miejska | ||
| Prawa miejskie | 1543 | ||
| Burmistrz | Janusz Bodziacki | ||
| Powierzchnia | 13,91 km² | ||
| Populacja (30.06.2016) • liczba ludności • gęstość |
22 321[1] 1 604,7 os./km² |
||
| Strefa numeracyjna |
81 | ||
| Kod pocztowy | 21-100 | ||
| Tablice rejestracyjne | LLB | ||
|
Położenie na mapie powiatu lubartowskiego
  Lubartów
|
|||
|
Położenie na mapie województwa lubelskiego
 Lubartów
|
|||
|
Położenie na mapie Polski
 Lubartów
|
|||
 51°27′44″N 22°36′31″E/51,462222 22,608611 |
|||
| TERC (TERYT) |
0608011 | ||
| SIMC | 0956313 | ||
|
Urząd miejski
ul. Jana Pawła II 1221-100 Lubartów |
|||
| Strona internetowa | |||
Lubartów – miasto w województwie lubelskim, siedziba powiatu lubartowskiego oraz gminy wiejskiej Lubartów, położone nad rzeką Wieprz. Leży na Wysoczyźnie Lubartowskiej, zaliczanej do Niziny Południowopodlaskiej, która leży w pasie Nizin Środkowopolskich[2]. Nazwa miasta pochodzi z przekształcenia nazwy Lewartów[3].
Według danych z 31 grudnia 2012 r. miasto miało 22 654 mieszkańców[4].
W pobliżu Lubartowa znajduje się Kozłowiecki Park Krajobrazowy
W mieście zlokalizowane są zakłady przemysłu: spożywczego, szklarskiego, materiałów budowlanych, odzieżowego, metalowego, skórzanego, meblarskiego i zakłady drukarskie. Miejscowość słynie z odbywającego się co roku Lubartowskiego Święta Roweru, na które zjeżdżają rowerzyści z całej Polski, a nawet i ze świata.
Spis treści
Położenie[edytuj]
Według danych z roku 2002[5] Lubartów ma obszar 13,92 km², w tym użytki rolne 60%.
Według danych z 1 stycznia 2011 r. powierzchnia miasta wynosiła 13,91 km²[6]. Miasto stanowi 1,08% powierzchni powiatu.
Miasto znajduje się we wschodniej Polsce. Położone jest 26 km[7] na północ od Lublina. Lubartów leży na Wysoczyźnie Lubartowskiej, zaliczanej do Niziny Południowopodlaskiej.
Historia[edytuj]
29 maja 1543 Zygmunt I Stary zezwolił Piotrowi Firlejowi na założenie miasta na gruncie wsi Szczekarkowa i Łucki[8], nazwanego od herbu Firlejów – Lewart, Lewartowem. Prywatne miasto szlacheckie Lewartów położone było w drugiej połowie XVI wieku w powiecie lubelskim w województwie lubelskim[9].
Za rządów Mikołaja, syna Piotra – kalwina i wodza innowierców małopolskich[10] sprowadzono wysoko wykwalifikowanych rzemieślników z Francji, Niemiec i Holandii, jak również hodowców bydła, którzy znacząco przyczynili się do rozwoju miasta. Pod koniec XVI w. Lewartów był ośrodkiem ruchu reformacyjnego. Założone tam przez Mikołaja Kazimierskiego gimnazjum ariańskie zasłynęło w całej Rzeczypospolitej. W 1580 odbył się synod braci polskich[11].
Później miasto wielokrotnie zmieniało właścicieli. Na początku XVIII w. byli nimi Sanguszkowie, którzy przyczynili się do dalszego rozwoju miasta: przebudowali pałac, wybudowali dwa barokowe kościoły oraz kilka kamienic. Na prośbę Pawła Karola Sanguszki (rzekomo protoplastą jego rodu miał być Lubart, syn wielkiego księcia litewskiego – Giedymina) August III, przywilejem z 22 listopada 1744 wydał zgodę na zmianę nazwy miasta na Lubartów (nazwa używana jest do dzisiaj), nadał herb oraz odnowił prawa miejskie.
Gmina żydowska była już zorganizowana w XVI w. Posiadała dwa cmentarze (stary i nowy). W 1819 utworzono nowy kirkut, który ostatnio uporządkowano, a z pozostałych macew utworzono lapidarium. Z nagrobków można wywnioskować, iż gmina żydowska była zamożna. Drugi cmentarz pochodzącego z XVII w. nie zachował się.
Okres zaborów[edytuj]
Po rozbiorach Polski Lubartów znalazł się w zaborze rosyjskim. W okresie powstania listopadowego w 1831 roku niedaleko Lubartowa miała miejsce bitwa. W okresie powstania styczniowego w 1863 roku niedaleko Lubartowa również został stoczona bitwa.
W XIX wieku kilkakrotnie wybuchały pożary (1831, 1838 i 1846). Dopiero w 1866 miasto uzyskało status miasta powiatowego i zostały stworzone warunki do dalszego rozwoju.[potrzebny przypis] W 1912 działało tutaj siedem zakładów przemysłowych (cztery olejarnie, dwa młyny oraz browar). Wartość ich produkcji wynosiła ponad 65 tysięcy rubli.
Okres II RP[edytuj]
W 1922 r. w mieście rozpoczęła działalność huta szkła.
II wojna światowa[edytuj]
W 1939 Żydzi stanowili ponad 50% ludności Lubartowa. W 1942 żydowskich mieszkańców miasta wywieziono do obozów zagłady w Bełżcu i Sobiborze.
W okresie II wojny światowej1 września 1943 roku oddział Gwardii Ludowej (dowódca - Ryszard Postowicz „Murzyn”) przeprowadził akcję likwidacyjną Konstantego Burki - dyrektora szpitala w Lubartowie, który współpracował z Gestapo[12]. W lipcu 1944 r. Lubartów został wyzwolony przez żołnierzy Armii Krajowej[13].
W mieście po wyzwoleniu w 1944 roku formowała się 4 Brygada Saperów 2 Armii Wojska Polskiego (upamiętniała to tablica na ul. Poprzecznej)[14].
Okres powojenny[edytuj]
W Lubartowie działał do lat 90. XX w. oddział Zakładów Radiowych im. M. Kasprzaka w Warszawie, później Zakłady Wytwórcze Magnetofonów „Unitra-Lubartów”, znany z takich wyrobów jak RP-701, Finezja, Condor.
Zabytki Lubartowa[edytuj]
Pałac Sanguszków, który obejmuje murowany pałac z XVIII w., bramę pałacową, park i staw za pałacem oraz pozostałości mostu. Posiadłość została założona ok. połowy wieku XVI w. przez Piotra Firleja, i miała ona wtedy profil obronny. Obecny pałac w stylu barokowym zbudowano w drugiej połowie XVII w. W 1693 roku Tylman z Gameren sporządził projekt przebudowy zamku dla marszałka wielkiego koronnego Józefa Karola Lubomirskiego, ale nie wiadomo, czy został on w pełni zrealizowany. W roku 1705 podczas wojny północnej pałac został częściowo zniszczony. Odbudowany z funduszy księcia Pawła Karola Sanguszki, według projektu Pawła Antoniego Fontany zyskał m.in. portyk i trzecią kondygnację. Poza tym wyposażono wnętrza, dobudowano ogrodzenie oraz uporządkowano wystrój parku za pałacem. Potem rezydencja wielokrotnie zmieniała właścicieli. Był on pod administracją Banku Polskiego w XIX wieku, jak również pełnił funkcję szpitala wojskowego. W 1925 pałac kupiło Zgromadzenie Zakonne Braci Kresowych. Rok 1933 nie zapisał się dobrze w historii tego zabytku – pożar, który wybuchł w rezydencji zniszczył dach i wnętrza pałacowe. Zarząd Miejski wykupił ruinę wraz z ogrodem w latach 1935-1938. Odbudowa i remont generalny miał miejsce już po II wojnie światowej, w latach 1950-1970. Obecnie pełni funkcję siedziby Starostwa Powiatowego w Lubartowie.
Bazylika pw. św. Anny – budowana w latach 1733-1738, projektu Pawła Antoniego Fontany. Barokowa, murowana, dwuwieżowa, ufundowana przez Pawła Sanguszkę. Budowniczym Fary Lubartowskiej był Tomasz Rezler. Konsekracji świątyni dokonał biskup żmudzki Michał Karp w 1738 roku. Kościół był wielokrotnie odnawiany, w szczególności zaś, po pożarze z 1792 roku, kiedy to częściowo spłonęła. Fronton kościoła ozdabiają dwie wieże, które zwieńczone są hełmami oraz elewacja zdobiona pilastrami i gzymsami. Portal wejściowy, który jest wsparty na dwóch kolumnach jest wykonany z czarnego marmuru. Liczne zaokrąglenia, filary i witraże wzbogacają wnętrze grą światła. Ośmioboczna nawa środkowa, nakryta załamanym dachem w późnobarokowej bryle świątyni. Na ową nawę otwierają się arkady naw bocznych, których przęsła są połączone oryginalnymi górnymi prześwitami. W prawej nawie znajduje się epitafium z sercami fundatora (Pawła K. Sanguszki) i jego żony – Barbary z Duninów Sanguszkowej.
Klasztor oo. Kapucynów z lat 1737-1741. Obejmuje: kościół pw. św. Wawrzyńca, klasztor oraz ogród. Kościół został ufundowany przez Pawła Karola Sanguszkę i Mikołaja Krzyneckiego z Urzędowa. Zaprojektowany przez Pawła Antoniego Fontanę, konsekrowany w 1741 roku otrzymał wezwanie św. Wawrzyńca. Jest to budowla jednonawowa, barokowa, oszczędna w bryle i dekoracjach (zgodnie z regułami zakonu kapucynów). Charakterystyczna jest elewacja kościoła, która nawiązuje do głównego kościoła tego zakonu, znajdującego się w Rzymie. Ozdobą wnętrza kościoła są osiemnastowieczne płótna ołtarzowe, autorstwa Szymona Czechowicza. Wśród nich obraz „Męczeństwo św. Wawrzyńca” w ołtarzu głównym. Do kościoła pw. św. Wawrzyńca przylega wybudowany w tym samym czasie klasztor, który przeszedł wiele modernizacji i jest otoczony murem obronnym. W 1831 roku, a więc podczas powstania listopadowego mur ten stanowił punkt oporu podczas walk gen. Wojciecha Chrzanowskiego z liczniejszymi siłami rosyjskimi gen. Kreutza. W 1864 roku, w ramach odwetu za poparcie przez zakonników powstania styczniowego, władze carskie podjęły uchwałę w sprawie kasaty klasztoru oo. Kapucynów, jednak w 1866 roku przebywało tutaj 12 braci zakonnych. W 1867 roku kościół przejęła Archidiecezja lubelska, chociaż przez pewien okres obsługiwał go kapelan zakonny. Dopiero w 1938 roku powrócili tutaj kapucyni. Budynek mieszkalny został oddany tylko częściowo kapucynom – resztę pomieszczeń zajęły urzędy państwowe. W 1978 roku oddano cały klasztor. Kaplica Cmentarna z pocz. XIX w. Nowy cmentarz żydowski W odległości 9 km od Lubartowa znajduje się kompleks pałacowy Zamoyskich w Kozłówce.
|
Ogrody pałacowe
|
Gospodarka/Inwestycje[edytuj]
- Centrum dystrybucyjne sieci sklepów „Biedronka”
- Zakład produkcyjny Roto Frank Okna Dachowe Sp. z o.o.[15]
- Solbet Lubartów S.A.[16]
- Rozlewnia gazu Gaspol Energy[17]
- Fabryka Opakowań foliowych „Stella”
- Drukarnia Dako – największa w Polsce drukarnia opakowań z wyłącznie polskim kapitałem[18]
Transport[edytuj]
W mieście krzyżują się drogi krajowe i wojewódzkie:
- droga krajowa nr 19 (kierunek Rzeszów–Lublin–Lubartów–Międzyrzec Podlaski–Siemiatycze–Białystok),
- droga wojewódzka nr 815 (kierunek Parczew–Wisznice).
Przez Lubartów przebiega też linia kolejowa nr 30 (Łuków–Lublin) ze stacją w Lubartowie i przystankami Lubartów Lipowa oraz Lubartów Słowackiego. Wraz z modernizacją z linii kolejowej na odcinku Lublin Północny–Lubartów ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego, od 2 kwietnia 2013 po 12 latach przerwy wracają pociągi osobowe w postaci szynobusów.
Demografia[edytuj]
Dane z 31 grudnia 2012[4]:
| Opis | Ogółem | Kobiety | Mężczyźni | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Jednostka | osób | % | osób | % | osób | % |
| Populacja | 22 654 | 100 | 11 868 | 52,4 | 10 786 | 47,6 |
| Gęstość zaludnienia [mieszk./km²] |
1629 | 853,6 | 775,4 | |||
- Piramida wieku mieszkańców Lubartowa w 2014 roku[1].
Edukacja[edytuj]
Na terenie Lubartowa działa kilka placówek edukacyjnych.
- Szkoła Podstawowa nr 1
- Szkoła Podstawowa nr 3
- Szkoła Podstawowa nr 4
- Gimnazjum nr 1
- Gimnazjum nr 2
- Liceum Ogólnokształcące im. Piotra Firleja w Lubartowie
- Zespół Szkół im. Księcia Pawła Karola Sanguszki
- Regionalne Centrum Edukacji Zawodowej
- Szkoła Umiejętności
Media[edytuj]
Na terenie Lubartowa działają następujące media:
- Echo Powiatu Lubartowskiego – bezpłatny miesięcznik wydawany przez Starostwo Powiatowe w Lubartowie
- Lubartowiak – gazeta lokalna
- Wspólnota Lubartowska – gazeta powiatowa
- Kanał S
- Lubartów24 – internetowy serwis informacyjny
- Tuba Lubartowa – internetowy serwis informacyjny
- Przegląd Lubartowski.pl – gazeta powiatowa
- MM Moje Miasto Lubartów – internetowy serwis społecznościowy
- MoGe Lubartów – internetowy serwis informacyjny
Osoby związane z Lubartowem[edytuj]
- Iwona Sitkowska
- Honorat Koźmiński
- Jan Kochanowski
- Rafał Patyra
- Janusz Lalka
- Mirosław Granat
- Bolesław Prus – mieszkał w Lubartowie
- Apolinary Nosalski
- Wacław Nałkowski
- Ludwik Stanisław Liciński
- Feliks Bentkowski
- Jan Regulski
- Jan Stecki
- Maciej Topolski
- Grzegorz Korczyński
Wspólnoty religijne[edytuj]
Na terenie Lubartowa działalność religijną prowadzą następujące wspólnoty:
- Kościół Rzymskokatolicki:
- Bazylika pw. św. Anny - (parafia św. Anny)
- Kościół pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy - (parafia Matki Bożej Nieustającej Pomocy)
- Kościół pw.św.Wawrzyńca i Klasztor Ojców Kapucynów
- Kościół pw.Wniebowstąpienia Pańskiego - (parafia Wniebowstąpienia Pańskiego)
- Kaplica pw. św Antoniego Sióstr Felicjanek i Klasztor Sióstr Felicjanek
- Świadkowie Jehowy
- Zbór Lubartów (Sala Królestwa)[19]
Współpraca międzynarodowa[edytuj]
Miasta partnerskie:
Zobacz też[edytuj]
- Lewart Lubartów
- Muzeum Regionalne w Lubartowie
- Muzeum Parafialne w Lubartowie
- Lubartów (stacja kolejowa)
- Zespół Pieśni i Tańca „Lubartowiacy”
- Cerkiew św. Aleksandra Newskiego w Lubartowie
- Unitra-Lubartów
Przypisy
- ↑ ab http://www.polskawliczbach.pl/Lubartow, w oparciu o dane GUS.
- ↑ Katarzyna Wereska: Lubartów.pl – O mieście – Informacje ogólne (pol.). [dostęp 2010-05-09].
- ↑ Lubartów: O mieście: Historia miasta. www.lubartow.pl.
- ↑ ab Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym (Stan w dniu 31 XII 2012 r.). . Warszawa: Główny Urząd Statystyczny. ISSN 1734-6118. [dostęp 2014-08-13].
- ↑ Portal Regionalny i Samorządowy REGIOset (pol.). regioset.pl. [dostęp 2010-09-14].
- ↑ Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2011 r. , 2011-08-10. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny. ISSN 1505-5507.
- ↑ Lubartów.pl.
- ↑ W. Pociecha. Firlej Piotr z Dąbrowicy h. Lewart (†1553) w Polski Słownik Biograficzny.– Kraków: Polska Akademia Umiejętności, 1948.– – Tom VII/1, zeszyt 31.– S. 16.
- ↑ Województwo lubelskie w drugiej połowie XVI wieku, Warszawa 1966, mapa
- ↑ K. Lepszy. Firlej Mikołaj z Dąbrowicy h. Lewart (†1588) / Polski Słownik Biograficzny.– Kraków: Polska Akademia Umiejętności, 1948.– – Tom VII/1, zeszyt 31.– S. 11-12.
- ↑ Synody Arjan Polskich, Stanisław Szczotka s. 31.
- ↑ Józef Bolesław Gargas „Oddziały Gwardii Ludowej i Armii Ludowej 1942 – 1945” Wydawnictwo MON 1971 str. 166
- ↑ Tadeusz Żenczykowski, Polska lubelska 1944, Warszawa 1990, s. 31.
- ↑ Rada Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa ”Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939- 1945” , Sport i Turystyka 1988, ISBN 83-217-2709-3, str. 424
- ↑ Historia - Roto
- ↑ Solbet Lubartów S.A.
- ↑ Kontakt do Gaspol Energy, www.gaspol.pl.html
- ↑ Kontakt – Drukarnia Dako
- ↑ Dane według raportów wyszukiwarki zborów na oficjalnej stronie Świadków Jehowy (www.jw.org), dostęp z 18 stycznia 2017.
- ↑ ab http://lubartow.pl/?temat=100395.
Linki zewnętrzne[edytuj]
- O działalności ks. Tokarzewskiego w Lubartowie – strona zamku lubelskiego
- O działalności ks. Tokarzewskiego w Lubartowie – strona hospicjum
- Oficjalna strona internetowa miasta Lubartowa
- Lubartów w dokumentach archiwalnych
- Lubartów w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. V: Kutowa Wola – Malczyce. Warszawa, 1884.
|
|||||||||||||||
|
||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||