Jeżeli chesz mieć własną stronę internetową, a Twoja firma znajduje się w miejscowości Lubliniec - dobrze trafiłeś. Projektujemy, wdrażamy i tworzymy strony internetowe dla każdego. Napewno chesz aby klient wpisując w wyszukiwarkę nazwę "Twojej firmy + Lubliniec" uzyskał informację o Twojej stronie oraz ofercie Twojej firmy. Dlatego jeżeli chcesz aby Twoja firma była dobrze widoczna kiedy wyszuka się informacje o mieście Lubliniec warto stworzyć stronę korzystająć z naszych usług.
Pamietaj! jeśli "Strony Internetowe Lubliniec" to tylko My.
Chcesz aby twój sklep był popularny i aby ludzie mogli go łatwo znaleźć, aby wpisując w wyszukiwarkę "sklep Lubliniec" mogli trafić do twojej witryny i szybko oraz wygodnie zrobić zakupy? Potrzebujesz wydajnego i profesjonalnie wykonanego sklepu internetowego? Napisz teraz do nas. Projektujemy profesjonalne sklepy internetowe, dzięki naszym usługom możesz sprzedawać szybko i wygodnie w Internecie, na terenie miasta Lubliniec i w całej Polsce!
Chcesz aby Twoja strona/sklep był popularny i aby ludzie mogli go łatwo znaleźć, aby wpisując w wyszukiwarkę "sklep Lubliniec" lub "pewna firma Lubliniec" mogli trafić do twojej witryny? Poznaj ofertę Malinemarketing dla Lubliniec. Zyskaj profesionalneą reklamę i promocję dla Twojej firmy w Lubliniec.
Poniżej mozesz zobaczyć kilka nszych prac. Pamiętaj każdy sklep projektujemy indywidualnie pod konkretne potrzeby..
|
|||||
Rynek Główny w Lublińcu |
|||||
|
|||||
Państwo | Polska | ||||
Województwo | śląskie | ||||
Powiat | lubliniecki | ||||
Gmina | gmina miejska | ||||
Data założenia | 1272 | ||||
Prawa miejskie | 1300[1] | ||||
Burmistrz | Edward Maniura | ||||
Powierzchnia | 89,36 km² | ||||
Wysokość | 260 m n.p.m. | ||||
Populacja (30.06.2016) • liczba ludności • gęstość |
24 038[2] 269,0 os./km² |
||||
Strefa numeracyjna |
(+48) 34 | ||||
Kod pocztowy | 42-700 do 42-715 | ||||
Tablice rejestracyjne | SLU | ||||
50°40′05″N 18°40′45″E/50,668056 18,679167 | |||||
TERC (TERYT) |
2407011 | ||||
SIMC | 0931945 | ||||
Hasło promocyjne: Lubliniec – Bo lubię to miasto | |||||
Urząd miejski
ul. Paderewskiego 542-700 Lubliniec |
|||||
Strona internetowa |
Lubliniec (śl. Lublyńec[potrzebny przypis], łac. Lobin, niem. Lublinitz, Loben, pol. hist. Lublin Śląski[potrzebny przypis]) – miasto w województwie śląskim, siedziba władz powiatu lublinieckiego. Główny ośrodek gospodarczy, turystyczny, kulturalny, edukacyjny i przemysłowy ziemi lublinieckiej oraz drugi co do wielkości (po Częstochowie) w północnej części województwa śląskiego. Jedno z najstarszych miast Śląska, największe miasto Równiny Opolskiej oraz stolica tzw. Śląska Białego.
Miasto położone jest nad rzekami Lublinicą oraz Małą Panwią. Historycznie leży na Górnym Śląsku
Według danych z 1 stycznia 2010 r. powierzchnia miasta wynosiła 89,36 km²[3]. Miasto stanowi 10,9% powierzchni powiatu lublinieckiego.
Według danych z 2002 r. Lubliniec ma obszar ok. 89,8 km², w tym: użytki rolne 20%, użytki leśne 70%[4].
Sąsiednie gminy: Kochanowice, Koszęcin, Krupski Młyn, Pawonków, Tworóg.
Od czasów powojennych miasto przynależało do województwa katowickiego. Po reformie administracyjnej z 1975 r. Lubliniec znalazł się w granicach administracyjnych województwa częstochowskiego. W styczniu 1999 r. po kolejnym podziale administracyjnym przeprowadzonym przez rząd Jerzego Buzka, Lubliniec powrócił do województwa śląskiego.
Średnia temp. roczna w Lublińcu waha się od 8,0 °C do 8,3 °C. Występuje znaczna amplituda opadów od 410 do 839 mm rocznie. Okres wegetacyjny wynosi ok. 220 dni.[potrzebny przypis]
Miasto znajduje się wysokości 260 m n.p.m.[potrzebny przypis]
Przez miasto przepływają takie cieki jak: Lublinica, Mała Panew, Leśnica, Rokitnica, Potok Steblowski, Potok Droniowicki oraz Wilczarnia.
Stawy na terenie miasta:
Dookoła Lublińca rozciągają się Lasy Lublinieckie należące do największych kompleksów leśnych w Polsce. Sięgają one aż po Opole, Bytom, Zawiercie i za Częstochowę. W pobliżu Lublińca znajduje się Park Krajobrazowy Lasy nad Górną Liswartą.
Ta sekcja od 2011-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać (wiarygodne) źródła, najlepiej w formie dokładnych przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w sekcji mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tej sekcji. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji. |
Wykaz zarejestrowanych pomników przyrody na terenie Lublińca:
Poniższa tabela przedstawia rozwój liczby ludności miasta Lubliniec
Rok | Liczba ludności |
---|---|
XV wiek | 200 |
1756 | 676 |
1861 | 2369 |
1914 | 5000 |
1931 | 8500 |
1941 | 10 268 |
1961 | 19 800 |
2004 | 24 700 |
Dane z 30 czerwca 2004 r.[5]:
Opis | Ogółem | Kobiety | Mężczyźni | |||
---|---|---|---|---|---|---|
Jednostka | osób | % | osób | % | osób | % |
Populacja | 24359 | 100 | 12487 | 51,3 | 11872 | 48,7 |
Gęstość zaludnienia [mieszk./km²] |
271,3 | 139,1 | 132,2 |
Piramida wieku mieszkańców Lublińca w 2014 r.[2]:
Podobnie jak w przypadku dolnośląskiego Lubina nazwa Lublińca wywodzi się od polskiego słowa "lubić" – określenia pozytywnej ludzkiej emocji "lubienia czegoś"[7]. Niemiecki językoznawca i historyk Heinrich Adamy w swoim dziele o nazwach miejscowości na Śląsku wydanym w 1888 r. we Wrocławiu wymienia on pierwotną nazwę jako Lubliniec oraz "Lobyn", które tłumaczy jako "Lustort" czyli po polsku "Pożądana, ulubiona miejscowość"[7]. W nawiązaniu do tego znaczenia topograficzny opis Górnego Śląska z 1865 r. notuje tradycyjny przekaz, który głosi, że początkowa nazwa Lubie wzięła się od słów wypowiedzianych przez Władysława opolskiego podczas polowania w rejonie dzisiejszego miasta – "Lubi mi się tu kościół i miasto budować"[8]. Nazwa została początkowo fonetycznie zgermanizowana na Loben[7], a później na Lublinitz tracąc swoje pierwotne znaczenie.
W łacińskiej Księdze uposażeń biskupstwa wrocławskiego spisanej w latach 1295-1305 miejscowość wymieniona jest jako Lublin oraz Lublyn[9][10]. W 1475 r. w łacińskich statutach Statuta Synodalia Episcoporum Wratislaviensium miejscowość wymieniona jest w zlatynizowanej formie Lobin[11]. W spisanym po łacinie dokumencie średniowiecznym Bolesława opolskiego z dnia 1 września 1310 r. miasto wymienione jest pod nazwą Lubin[12].
W 1612 r. polską nazwę miejscowości wspomina Walenty Roździeński w swoim staropolskim poemacie o śląskim hutnictwie pt. "Officina ferraria abo Huta i warstat z kuźniami szlachetnego dzieła żelaznego we fragmencie "Leży pobliż Lublińca; czasu dzisiejszego. Jest pod pana Andrzeja władzą Kochcickiego. Te trzy porząd od dołu na tejże to rzece. (Bruskowska a plaplińską i pusta) kuźnice. Są w dystrykcie lublińskim na koszeckim gruncie"[13].
W 1750 r. polska nazwa „Lubliniec” wymieniona jest w języku polskim przez Fryderyka II pośród innych miast śląskich w zarządzeniu urzędowym wydanym dla mieszkańców Śląska[14].
Polska nazwa Lublinice oraz niemiecka Lublinitz wymieniona jest również w 1896 roku przez śląskiego pisarza Konstantego Damrota. Wymienia on również historyczną nazwę polską Lubin, pod którą miejscowość wymieniono w 1310 i 1423 r., a także Lobin z 1423 r. oraz w wersji staropolskiej Lublinicz z 1517 r.[15] W alfabetycznym spisie miejscowości na terenie Śląska wydanym w 1830 r. we Wrocławiu przez Johanna Knie miejscowość występuje pod nazwą niemiecką Lublinitz oraz obecnie używaną, polską Lubliniec[16].
Nazwę Lubliniec w książce „Krótki rys jeografii Szląska dla nauki początkowej” wydanej w Głogówku w 1847 r. wymienił śląski pisarz Józef Lompa[17]. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego wydany na przełomie XIX i XX w. notuje nazwę miasta pod polską nazwą Lubliniec oraz starszą Lubie, a także niemiecką nazwę Lublinitz[18].
Ze względu na słowiańskie brzmienie, nazistowska administracja III Rzeszy zmieniła w 1941 r. zgermanizowaną polską nazwę Lublinitz na całkowicie niemiecką (pojawiającą się jednak już wcześniej w historii miasta) – Loben[19].
Lubliniec został założony na szlaku handlowym z Wrocławia do Krakowa prawdopodobnie w 1272 r. przez księcia Władysława I opolskiego. W 1277 r. rozpoczęła się budowa miejskiego ratusza oraz kościoła pw. św. Mikołaja. Lokowany na prawie magdeburskim Lubliniec prawa miejskie uzyskał w 1300 r., trafiając jednocześnie pod zwierzchnictwo Czech. Na początku XV w. zdobyty przez wojska królewskie Władysława Jagiełły, a właścicielem miasta został Spytko z Melsztyna. Do 1450 r. liczne przywileje miejskie, nadane przez księcia Jana Dobrego: przywilej cechów (utworzenie nowych cechów), przylej prawa składowego, przywilej na warzenie piwa.
Od XIV w. stolica powiatu lublinieckiego, jednego z największych w księstwie opolskim. W 1655 r. na tutejszym zamku znajdowała się przez krótki okres ikona Matki Boskiej Jasnogórskiej wywieziona z Jasnej Góry tuż przed oblężeniem szwedzkim. W wyniku trzech wojen śląskich w 1742 r. Lubliniec przeszedł wraz z większością Śląska z Monarchii Habsburskiej w granice Prus. W 1812 r. właścicielem dóbr lublinieckich był Franciszek Grotowski, który powołał w mieście Instytut Franciszka Grotowskiego mający na celu opiekę nad osieroconymi dziećmi i zapisał na jego utrzymanie część swojego majątku w testamencie[20].
W połowie XIX w. na terenie ówczesnego powiatu lublinieckiego oraz samego miasta dominowała ludność polska. Topograficzny opis Górnego Śląska z 1865 r. notuje "(...) der Sprachverschiedenheit nach 4510 deutsch sprechende in 887 Famillien, 39,418 polnisch sprechende in 7934 Familien und mahrisch sprechende in einer Familie" czyli w tłumaczeniu na język polski "(...) różnorodność językowa jest następująca: 4510 mówi po niemiecku w 887 rodzinach, 39,418 mówi po polsku w 7934 rodzinach i 3 osoby z jednej rodziny mówi po morawsku"[21]. W XIX w. w mieście swoje dzieła publikował po polsku górnośląski działacz, poeta i publicysta Józef Lompa, który w 1874 r. wydał tu m.in. „Pielgrzyma w Lubopolu”.
20 marca 1921 r. odbył się plebiscyt na Górnym Śląsku. W powiecie Lubliniec 47% z głosujących opowiedziało się za Polską, a 53% za Niemcami (wśród głosujących było prawie 16% tzw. emigrantów śląskich ściągniętych na tereny plebiscytowe w celu podniesienia końcowego rezultatu; wniosek o dopuszczenie emigrantów do głosu zgłosiła strona polska, ale ci w większości głosowali ostatecznie za Niemcami). W czasie III powstania śląskiego Lubliniec został zajęty przez powstańców. Ostateczne władze alianckie zdecydowały o przekazaniu Lublińca Państwu Polskiemu, mimo że w samym mieście 88% ludności (2580 do 351[22]) opowiedziało się za przynależnością do Niemiec (część powiatu wraz z Dobrodzieniem pozostała w Niemczech).W okresie międzywojennym w Lublińcu stacjonował 74 Górnośląski Pułk Piechoty wywodzący się ze 159 pułku piechoty wielkopolskiej. W latach 1921 – 1929 służbę w 74 Górnośląskim Pułku Piechoty pełnił między innymi jego współtwórca kpt.Władysław Nawrocki, bohater bitwy o Postawy i nad rzeką Autą – w czasie wojny polsko – bolszewickiej 1920 roku[23][24].
W czasie agresji niemieckiej na Polskę miasto zostało zdobyte przez oddziały hitlerowskie w pierwszych dniach września 1939 r. W czasie II wojny światowej na terenie miejscowego szpitala psychiatrycznego dokonano mordu na 194 dzieciach w wieku od 5 do 17 lat, które zabijano zastrzykami z barbituranów[25]. Miasto zostało wyzwolone przez 31 korpus pancerno-gwardyjski wspierający 5 armię gwardyjską 1 Frontu Ukraińskiego (w 1968 roku wzniesiono pomnik ku czci wyzwolicieli na ul. Paderewskiego)[26]. Od 1945 r. miasto ponownie należy do Polski.
W centrum miasta znajdują się najstarsze dzielnice Lublińca – Stare Miasto, Śródmieście (funkcje głównie turystyczne, handlowe i usługowe), Wesoła, Biała Kolonia (funkcje mieszkalne). Dookoła rozciągają się nowsze osiedla – na północy jedne z największych osiedli mieszkaniowych – Tysiąclecie, Wojska Polskiego, ZHP, na zachodzie – Delicje, Manhatan, Wieniewskiego, na wschodzie – Niegolewskich, Robotnicze, Powstańców Śląskich, na południu – Stalmacha, Stara Kolonia.
Przemysł skupia się głównie w części północnej, północno-wschodniej i wschodniej miasta (Steblów, Kopce) oraz w okolicach dworca kolejowego (Śródmieście).
Osiedla domków jednorodzinnych tzw. „bliźniaków” (Wymyślacz, Dziuba, Wiłkowice, Droniowiczki, Steblów Nowy, Steblów Stary). W okolicach obwodnicy zachodniej przed dzielnicą Wymyślacz-Dziubowe „bliźniaki” przeplatają się wśród bloków mieszkalnych.
Tereny rekreacyjne skupiają się wokół stawów: Posmyk, Kokotek I, Kokotek II, Piegrza, wokół Zalewu Dronowickiego i Parku Grunwaldzkiego. Baza turystyczna i hotelowa miasta znajduje się nie tylko w Śródmieściu, ale także w dzielnicach południowych: Kokotek, Posmyk, Leśnica i Pusta Kuźnica.
Ponadto na terenie miasta znajduje się kilka mniejszych parków i skwerów.
Siedem parafii:
Jeden zbór:
W Lublińcu znajdują się też ośrodki innych wyznań, m.in.: Kościół Adwentystów Dnia Siódmego. W Lublińcu utworzono Towarzystwo im. E. Stein, prowadzące działalność popularyzatorską w Centrum Pojednania. W 2008 roku Dekretem Stolicy Apostolskiej św. Edyta Stein została ustanowiona patronką miasta.
Lubliniec jest także siedzibą Dekanatu Wojsk Specjalnych.
Lubliniec jest miastem bardzo bogatym w wydarzenia kulturalne i rozrywkowe. W mieście odbywa się wiele imprez i festiwali, kilka spośród nich ma charakter ogólnopolski i międzynarodowy.
Informacja turystyczna:
W mieście krzyżują się następujące trasy:
Ponadto na terenie miasta znajduje 5 turystycznych szlaków rowerowych. Są to:
Co roku we wrześniu organizowany jest Tour de Kokotek na terenie lublinieckich dzielnic Kokotek, Leśnica i Posmyk.
Przez Lubliniec przechodzi także Szlak architektury drewnianej, na jego trasie znajduje się kościół św. Anny z 1653 r.
W mieście znajduje się kilka hoteli: czterogwiazdkowy Hotel Zamek znajdujący się w budynku Zamku Lublinieckiego – jednego z najważniejszych zabytków miasta pochodzącego z XIV wieku, trzygwiazdkowy Hotel Alhar, Obiekt Restauracja RAJSKA Usługi Hotelowe, Hotel Lubliniec – Lubex, Silesiana, Posmyk – Leśne Ustronie, Hotel Leśny, Hotel Heaven, Hotel Młyn oraz 2 hotele garnizonowe.
Lubliniec ma bogatą historię szkolnictwa. Obecnie, oprócz 2 szkół podstawowych i 2 gimnazjów istnieje tu 6 zespołów szkół o charakterze zawodowym: budowlanym, ekonomicznym, gastronomicznym, hotelarskim, mechanicznym, elektronicznym, odzieżowym, medycznym oraz handlowym. Młodzież ma też możliwość pobierania nauki w 3 liceach ogólnokształcących, 4 liceach profilowanych i Centrum Kształcenia Ustawicznego. Ponadto w mieście jest też Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia oraz Szkoła Muzyczna „Yamaha”, Zespół Szkół Katolickiego Stowarzyszenia Wychowawców (KSW), Salezjański Zespół Szkół, Młodzieżowe Centrum Kariery, Specjalny Ośrodek Szkolno Wychowawczy, Ośrodek dla Niesłyszących i Słabosłyszących, Wojewódzki Ośrodek Doskonalenia Zawodowego oraz Uniwersytet Trzeciego Wieku.
W Lublińcu bardzo szybko rozwija się mieszkalnictwo zarówno jednorodzinne, jak i wielorodzinne, w mieście jest budowane wiele domków szeregowych oraz dużo nowych blokowisk, m.in. nowe osiedle wojskowe przy obwodnicy zachodniej, nowe bloki TBS-u na osiedlu "Manhattan" oraz bloki komunalne na osiedlu "Delicje".[potrzebny przypis]
Największy odsetek terenów mieszkaniowych skupia się w dzielnicy śródmiejskiej, a zwłaszcza w samym centrum miasta, jak również w jednostce nazwanej umownie „Śródmieście – Północny Wschód”. Obecnie władze miasta starają zmienić wizerunek Lublińca z „przemysłowego blokowiska” na nowoczesny ośrodek turystyczny.[potrzebny przypis]
W mieście znajduje się kilka szpitali:
W latach 1953–2000 w Lublińcu znajdował się oddział kliniczny Śląskiej AM w Katowicach, który został przeniesiony do Katowic.
Lubliniec jest jednym z 3 miast powiatowych woj. śląskiego oraz jednym z 18 miast w Polsce zaliczanych do klasy A pod względem atrakcyjności inwestycyjnej (dane Instytutu Badań nad Gospodarką Rynkową w Warszawie)[potrzebny przypis].
W Lublińcu działa kilkanaście sklepów należących do dużych sieci handlowych, pasaże i galerie handlowe, kilka domów handlowych oraz mniejsze sklepy.
W Lublińcu działa kilka dużych zakładów pracy. Są to przedsiębiorstwa takie jak: Lentex, EthosEnergy Poland, Hygienika, Gamrat (centrum dystrybucji), Texlen, Da Gama, Miwo Military Lubliniec, Elhand, Ledapol, Gracja, Makpol, Polmar, Hoger, Polimer, Tauron, Enion SA, Dedal, Krynicki Recykling.
W mieście znajduje się również Elektrociepłownia Lubliniec S.A.
W północno-wschodniej części miasta funkcjonuje podstrefa Lubliniec, Katowickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Na terenie lublinieckiej podstrefy KSSE wybudowano i oddano do użytku w 2014 r. dwa zakłady: Krynicki Recykling, Elhand (drugi zakład tej firmy w Lublińcu), w 2015 r. oddano do użytku kolejne dwa zakłady: Da Gama oraz Makpol.
i inne
Władze miasta planują także budowę aquaparku na terenie boiska "Unii"
Lubliniec jest ważnym węzłem drogowym położonym na skrzyżowaniu dróg krajowych:
oraz dróg wojewódzkich:
i dróg lokalnych (międzypowiatowych):
W Lublińcu istnieje obwodnica zachodnia łącząca dzielnice Kokotek z dzielnicą Steblów. W listopadzie 2010 roku została oddana do użytku po trzyletniej budowie obwodnica północna wraz z węzłem Lubliniec Północ (drugim co do wielkości węzłem (estakadą) po gliwickiej Sośnicy w województwie śląskim). Lubliniec posiada również trasę śródmiejską – al. Solidarności, czyli obwodnice dzielnicy staromiejskiej, która zamyka pierścień drogowy wokół lublinieckiego starego miasta.
Autobusy z komunikacji lokalnej obsługują kursy do wszystkich miejscowości powiatu lublinieckiego i większości miejscowości z okolicznych powiatów dla których Lubliniec jest centrum administracyjnym i regionalnym.[potrzebny przypis]
Lubliniec jest ważnym węzłem kolejowym, posiada 5 kierunków wylotowych. Przez Lubliniec przebiegają następujące szlaki kolejowe[31]:
Jedyną stacją kolejową na terenie miasta jest Lubliniec. W przeszłości istniały jeszcze przystanki kolejowe Lubliniec Kokotek i Lubliniec Zachodni. Stacja kolejowa w Lublińcu jest bezpośrednio połączona z większością dużych miast Polski (m.in. Warszawa, Szczecin, Kraków, Lublin, Bydgoszcz, Olsztyn, Wrocław, Katowice, Poznań, Białystok, Gdynia, Kielce, Rzeszów); do wielu ośrodków turystycznych (Szklarska Poręba, Zakopane, Ustka, Kołobrzeg, Wisła, Kudowa-Zdrój, Świnoujście).
Dworzec kolejowy stacji Lubliniec został włączony w sieć obiektów podlegających Oddziałowi Dworce Kolejowe PKP. Otrzymał kategorię C. Ponadto w Lublińcu znajdują się inne instytucje związane z grupą PKP:
Najbliższy port lotniczy, MPL Katowice znajduje się w odległości ok. 50 km w Pyrzowicach.
W mieście jest dyslokowana Jednostka Wojskowa Komandosów (JW 4101), do której należy strzelnica. Na terenie Garnizonu Lubliniec znajduje się placówka ŻW. Na terenie koszar JW 4101 zlokalizowany jest Kościół bł. Piotra Jerzego Frassati w Lublińcu, należący do Dekanatu Wojsk Specjalnych, którego Lubliniec jest siedzibą.
Lata | Imię i nazwisko |
---|---|
1990-1994 | Eugeniusz Krogulecki |
1994-2000 | Józef Widuch |
2000-2002 | Kazimierz Dłubała |
2002-2006 | Józef Kazik |
od 2006 | Edward Maniura |
Lata | Imię i nazwisko |
---|---|
2006 – 2010 | Piotr Półtorak |
2010 – 2014 | Piotr Półtorak |
2014 – | Gabriel Podbioł |
|
|
|
|