Tworzenie stron internetowych

	Magnuszew
	Magnuszew
	Herb Magnuszewa
	; Rynek w Magnuszewie
Państwo	Polska
Województwo	mazowieckie
Powiat	kozienicki
Gmina	Magnuszew
Liczba ludności (2006)	800
Strefa numeracyjna	(+48) 48
Kod pocztowy	26-910
Tablice rejestracyjne	WKZ
SIMC	0628833
	Położenie na mapie gminy Magnuszew Magnuszew
	Położenie na mapie powiatu kozienickiego Magnuszew
	Położenie na mapie województwa mazowieckiego Magnuszew
	Położenie na mapie Polski Magnuszew
	51°45′43″N 21°22′58″E/51,761944 21,382778
	Multimedia w Wikimedia Commons

Magnuszew (daw. Magnuszów) – dawne miasto, obecnie wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie kozienickim, w gminie Magnuszew.

W latach 1377–1869 Magnuszew posiadał prawa miejskie. Magnuszewo położone było w drugiej połowie XVI wieku w powiecie wareckim ziemi czerskiej województwa mazowieckiego^[1]. Do 1954 roku siedziba gminy Trzebień. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.

Miejscowość jest siedzibą gminy Magnuszew.

Położenie[edytuj]

Miejscowość leży przy drodze krajowej nr 79.

Przez miejscowość przebiega także droga wojewódzka nr 736

Historia[edytuj]

Miejscowość została założona w XII w. przez komesa mazowieckiego. Od XIV w. Magnuszew był w rękach rodu Magnuszewskich herbu Ogończyk.

W roku 1377 ówczesny dziedzic dóbr magnuszewskich, Świętosław uzyskał od księcia mazowieckiego Ziemowita III, prawa miejskie magdeburskie. Na nadanie osadzie rangi miasta miał wpływ rozwój osadnictwa, handlu i rzemiosła, a także położenie na szlaku handlowym wzdłuż lewego brzegu Wisły.

W 1576 roku wskutek zniszczeń wojennych oraz licznych pożarów drewnianej zabudowy Magnuszew został zdegradowany do rzędu wsi. W późniejszym czasie właścicielami Magnuszewa zostali Potoccy, a po nich potężny ród Zamoyskich.

W 1776 roku Andrzej Hieronim Zamoyski na mocy przywileju nadanego przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego przywrócił Magnuszewowi rangę miasta^[2]. Przez następne lata miasto dotykały liczne pożary, powodzie a liczbę mieszkańców dziesiątkowały epidemie cholery i czarnej ospy. Liczba mieszkańców drastycznie zmalała, a Magnuszew zubożał i zatracił charakter miasta.

1 czerwca 1869 na mocy ukazu cara Aleksandra II Magnuszew utracił prawa miejskie.

W marcu 1941 Niemcy utworzyli w Magnuszewie getto dla ludności żydowskiej^[3]. Mieszkało w nim ok. 1200 osób^[3]. We wrześniu 1942 getto zostało zlikwidowane. Jego mieszkańców wywieziono do getta w Kozienicach, a ok. 120 Żydów zamordowano na miejscu^[3].

W czasie II wojny światowej prowadzone były w okolicach Magnuszewa działania wojenne, w wyniku których miejscowość została prawie doszczętnie zniszczona (przyczółek warecko-magnuszewski).

W latach 1974–2005 na podstawie ustawy o uzdrowiskach, Magnuszew było uznany za miejscowość posiadającą warunki do prowadzenia lecznictwa uzdrowiskowego, dzięki czemu mogły być prowadzone tu zakłady lecznictwa^[4].

Zabytki[edytuj]

późnobarokowy kościół parafialny pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela z II połowy XVIII wieku, parafia Magnuszew jest jedną z najstarszych w Polsce. Została erygowana przed 1378 rokiem, wówczas wybudowano drewniany kościół parafialny.
dzwonnica z XIX wieku.
pomnik upamiętniający walki o Przyczółek warecko-magnuszewski.
średniowieczny układ urbanistyczny.
drewniana zabudowa Rynku i głównej ulicy.

Surowce lecznicze[edytuj]

W czerwcu 1958 roku przeprowadzono w Magnuszewie prace badawczych w ramach których dokonano wiercenia otworu tzw. „Magnuszew 1”. Odwiert osiągnął głębokość 3003,5 metra, stwierdzono istnienie wód mineralnych o zróżnicowanym składzie chemicznym, zmiennym ciśnieniu i wydajności. Największą wartość posiadają silnie zmineralizowane solanki chlorkowo-wapniowe. Ciśnienie złoża określono na 25 atmosfer, średnie zasolenie 11%, a zawartość jodu wynosi 6,3 mg J/litr wody. Woda zalegająca na takiej głębokości odznacza się znacznie podwyższoną temperaturą, około 35 stopni Celsjusza na wypływie.^{[potrzebny przypis]}

Lecznicze właściwości wód ze złóż magnuszewskich wstępnie określa się jako możliwe do zastosowania:

kąpiele, po rozcieńczeniu ich do 1-6% podczas rehabilitacji pourazowej i po porażeniach reumatologicznych;
przy schorzeniach wieku dziecięcego (zawartość jodu);
inhalacje górnych dróg oddechowych;
picie po rozcieńczeniu około 1% najlepiej dodatkiem małej ilości CO2;
stosowanie przy leczeniu alergii i schorzeń wadliwej przemiany materii.^{[potrzebny przypis]}

Kultura[edytuj]

We wsi od 1987 roku istnieje grający w lidze ROZPN (klasa A) klub sportowy LZS Magnuszew.

W ostatni weekend czerwca w Magnuszewie jest organizowany Rodzinny Piknik Letni, który inauguruje rozpoczęcie wakacji szkolnych.

Zobacz też[edytuj]

Przypisy

↑ Mazowsze w drugiej połowie XVI wieku ; Cz.1, Mapa, plany, Warszawa 1973, k. 4.
↑ AGAD, Zbiór dokumentów papierowych, sygn. 1991.
↑ ^a^b^c Czesław Pilichowski: Obozy hitlerowskie na ziemiach polskich 1939–1945. Informator encyklopedyczny. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 302. ISBN 83-01-00065-1.
↑ Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 12 kwietnia 1974 r. zmieniające rozporządzenie ws. rozciągnięcia niektórych przepisów o uzdrowiskach na inne miejscowości (Dz.U. z 1974 r. Nr 16, poz. 89)

Linki zewnętrzne[edytuj]

Magnuszew w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. V: Kutowa Wola – Malczyce. Warszawa, 1884.
Oficjalny Serwis Informacyjny Urzędu Gminy w Magnuszewie
O Magnuszewie
Zdjęcia Magnuszewa

[1] Mazowsze w drugiej połowie XVI wieku ; Cz.1, Mapa, plany, Warszawa 1973, k. 4.

[2] AGAD, Zbiór dokumentów papierowych, sygn. 1991.

[Pilichowski302-3] Czesław Pilichowski: Obozy hitlerowskie na ziemiach polskich 1939–1945. Informator encyklopedyczny. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 302. ISBN 83-01-00065-1.

[4] Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 12 kwietnia 1974 r. zmieniające rozporządzenie ws. rozciągnięcia niektórych przepisów o uzdrowiskach na inne miejscowości (Dz.U. z 1974 r. Nr 16, poz. 89)

[1]

[2]

[3]

[4]

Tworzenie stron internetowych

Magnuszew

Strony internetowe

Sklepy internetowe

Portfolio

O mieście: Magnuszew