Jeżeli chesz mieć własną stronę internetową, a Twoja firma znajduje się w miejscowości Mikołów - dobrze trafiłeś. Projektujemy, wdrażamy i tworzymy strony internetowe dla każdego. Napewno chesz aby klient wpisując w wyszukiwarkę nazwę "Twojej firmy + Mikołów" uzyskał informację o Twojej stronie oraz ofercie Twojej firmy. Dlatego jeżeli chcesz aby Twoja firma była dobrze widoczna kiedy wyszuka się informacje o mieście Mikołów warto stworzyć stronę korzystająć z naszych usług.
Pamietaj! jeśli "Strony Internetowe Mikołów" to tylko My.
Chcesz aby twój sklep był popularny i aby ludzie mogli go łatwo znaleźć, aby wpisując w wyszukiwarkę "sklep Mikołów" mogli trafić do twojej witryny i szybko oraz wygodnie zrobić zakupy? Potrzebujesz wydajnego i profesjonalnie wykonanego sklepu internetowego? Napisz teraz do nas. Projektujemy profesjonalne sklepy internetowe, dzięki naszym usługom możesz sprzedawać szybko i wygodnie w Internecie, na terenie miasta Mikołów i w całej Polsce!
Chcesz aby Twoja strona/sklep był popularny i aby ludzie mogli go łatwo znaleźć, aby wpisując w wyszukiwarkę "sklep Mikołów" lub "pewna firma Mikołów" mogli trafić do twojej witryny? Poznaj ofertę Malinemarketing dla Mikołów. Zyskaj profesionalneą reklamę i promocję dla Twojej firmy w Mikołów.
Poniżej mozesz zobaczyć kilka nszych prac. Pamiętaj każdy sklep projektujemy indywidualnie pod konkretne potrzeby..
|
|||
Rynek z ratuszem |
|||
|
|||
Państwo | Polska | ||
Województwo | śląskie | ||
Powiat | mikołowski | ||
Gmina | gmina miejska | ||
Aglomeracja | górnośląska | ||
Data założenia | przed 1222r. (pierwsza pisemna wzmianka) | ||
Prawa miejskie | 1547 | ||
Burmistrz | Stanisław Piechula | ||
Powierzchnia | 79,21[1] km² | ||
Populacja (30.06.2016) • liczba ludności • gęstość |
40 027[2] 505,3 os./km² |
||
Strefa numeracyjna |
32 | ||
Kod pocztowy | 43-190 do 43-197 | ||
Tablice rejestracyjne | SMI | ||
50°09′49″N 18°54′14″E/50,163611 18,903889 | |||
TERC (TERYT) |
2408021 | ||
SIMC | 0941286 | ||
Hasło promocyjne: Mikołów - ogród życia | |||
Urząd miejski
Rynek 1643-190 Mikołów |
|||
Strona internetowa | |||
BIP |
Mikołów (śl. Mikołůw, niem. Nikolai / Nicolai, czes. i słow.: Mikulov, pl. hist. Mikulow[3]) – miasto w południowej Polsce, w województwie śląskim, siedziba władz powiatu mikołowskiego, w południowej części Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego.
Według danych z 31 grudnia 2015 r. miasto miało 39 923 mieszkańców[potrzebny przypis].
Jest to miasto położone na Wyżynie Śląskiej, graniczy bezpośrednio od wschodu z Katowicami, od południa z Tychami, gminą Wyry, Łaziskami Górnymi i Orzeszem, od zachodu z gminą Ornontowice i gminą Gierałtowice, a od północy z Rudą Śląską. Współrzędne geograficzne centrum miasta wynoszą: 50º 10' szerokości geograficznej północnej i 18º 54' długości geograficznej wschodniej. Historycznie leży na Górnym Śląsku.
W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa katowickiego.
Według danych z 31 grudnia 2015 powierzchnia miasta wynosiła 79,21 km²[1]. Miasto stanowi 34% powierzchni powiatu.
Według danych z 1 stycznia 2015 r. powierzchnia gruntów leśnych w Mikołowie wynosiła 2177,33 ha[4]
Sąsiednie gminy: Gierałtowice, Katowice, Łaziska Górne, Ornontowice, Orzesze, Ruda Śląska, Tychy, Wyry.
Ta sekcja od 2014-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać (wiarygodne) źródła, najlepiej w formie dokładnych przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w sekcji mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tej sekcji. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji. |
31 grudnia 2010[6] | 31 grudnia 2015[7] | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Opis | Ogółem | Kobiety | Mężczyźni | Ogółem | Kobiety | Mężczyźni | ||||||
jednostka | osób | % | osób | % | osób | % | osób | % | osób | % | osób | % |
populacja | 39 196 | 100 | 18 982 | 48,43 | 20 214 | 51,57 | 39 923 | 100 | 20 703 | 51,85 | 19 220 | 48,15 |
gęstość zaludnienia (mieszk./km²) |
495 | 240 | 255 | 504 | 261,4 | 242,6 |
W 2005 gmina miejska Mikołów miała 38 057 mieszkańców[8], z czego 28 396 osób zamieszkuje w centralnych dzielnicach miasta, natomiast 9661 pozostałe pięć sołectw wchodzących w skład Mikołowa: Borowa Wieś, Bujaków, Mokre, Paniowy i Śmiłowice[potrzebny przypis].
Piramida wieku mieszkańców Mikołowa w 2014 roku[2]:
Nazwa miasta pochodzi prawdopodobnie od imienia Mikołaj, nie jest jednak pewne, czy pochodzi od św. Mikołaja (najstarszy kościółek, a właściwie kapliczka, poświęcona jest św. Mikołajowi), czy też od jakiegoś dziedzica imieniem Mikołaj (po ludowemu Mikula), bogatego właściciela mieszkającego w tej okolicy w czasach powstania osady. Za drugą możliwością przemawiają dawne nazwy miasta - Miculow, Mikulau, Mikulow, Mikułów (w księgach kościelnych ta ostatnia nazwa występuje do 1824). W alfabetycznym spisie miejscowości na terenie Śląska wydanym w 1830 roku we Wrocławiu przez Johanna Knie miejscowość występuje pod niemiecką nazwą Nicolai[9] oraz polską Mikołow (org. polnisch Mikołow). Statystyczny opis Prus z 1837 roku wymienia tylko niemiecką nazwę Nikolai[10].
Istnieje również stare podanie opowiadające o początkach tego miasta, nie poparte jednak żadnymi dowodami historycznymi. Podanie opowiada o handlarzach bydłem, którzy zatrzymali się w tych okolicach na odpoczynek. W trakcie nocy nagle zachorowało całe bydło. Przerażeni handlarze zaczęli się modlić i ślubować św. Mikołajowi wybudowanie kaplicy, jeżeli święty sprawi, że bydło wyzdrowieje. Bydło rzeczywiście wyzdrowiało, a handlarze zbudowali ślubowaną kaplicę ku czci św. Mikołaja.[potrzebny przypis]
Informacje pochodzące ze „Słownika geograficznego Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich”, Warszawa 1885:
Mikułów al. Mikołów, niem. Nicolai, miasto okręgowe w pow. pszczyńskim na Szląsku górnym, leży na wzniesieniu 1116 st. par., na połowie drogi pomiędzy Oświęcimiem (w Galicyi) a Gliwicami, o 14 kil. od Katowic. Posiada dwa kościoły katolickie, kościół ewangielicki, synagogę, szkołę katolicką 5-klasową (529 uczniów), ewang. 1-klas. (60 ucz.) i żydowską prywatną (104 ucz.). Co do władz M. posiada: urząd miejski, urząd policyjny okręgowy, urząd pocztowy, dwóch sądziów okręgowych. Z zakładów przemysłowych istnieją tu: huty żelazne (Nicolai Hutte, Walther H., Maria Louisen H., Frohlische Loffelschmiede), wielki młyn amerykański. Kolej żelazna łącząca Racibor z Katowicami przerzyna grunta należące do miasta, na których mieści się stacya. Ludność miasta z 2752 mk. w 1834 r., wzrosła do 3059 w 1840 r., doszła do 4479 w 1861 r. Mówi ona zesputą polszczyzną. Wychodzą tu dwa pisma peryodyczne polskie dla ludu nakładem Miarki: „Katolik” i „Monika”. Początkiem miasta miało być obozowisko urządzone tu przez mołdawskich handlarzy bydła. Oni to wznieśli drewniany kościółek ś. Mikołaja (Nikołajek zwany) w miejscu, gdzie dziś stoi murowana kaplica na płn. od miasta przy drodze do st. dr. żel. Pożar ratusza w 1794 r. zniszczył archiwum miejskie, stąd przeszłość M. mało jest znaną. W Kod. dypl. Muczk. i Rzyszcz. wspomniany jest M. w dok. z 1228 r. Dochował się też dokument, w którym Mieczysław (Mieszko), ks. Opolski, jako władzca Pszczyny, potwierdza (w Rybniku 1287 r.) nadania poczynione przez Jana z Grabi kościołowi ś. Wojciecha w M. W 1547 r. baron Hans Turzo, pan na Betlemfalva i na Pszczynie, nadał M. miejską organizacyę, samorząd, sądownictwo i łączne z tem przywileje uprawy wina, warzenia piwa, tworzenia cechów, targi i jarmarki. W tej epoce M. stał się ważnem targowiskiem dla handlu bydłem, solą i wódką. Najście Szwedów w 1630 r. zadało ciężką klęskę miastu. Spustoszyli oni prócz miasta i klasztor zakonnic pod miastem stojący. O przeszłych stosunkach miasta świadczy dotąd nazwa jednej z ulic (Krakowska) i tak zwana Skotnica, będąca zapewne miejscem dawnego targowiska na bydło. Do mieszczan należy obecnie 4662 mr. ziemi, w tem 4029 mr. roli, 52 mr. ogr., 352 mr. łąk, 137 mr. pastw. i 122 zagajników. Klimat tu dość ostry skutkiem wzniesionego położenia i silnych wiatrów od Karpat wiejących. Par. kat. mikułowska posiada od 1861 r., prócz starego, nowy murowany kościół z dwoma wieżami i liczy 13926 parafian (1869 r.). Do parafii należą miejscowości: Gostyń, Wyrów, Łaziska (górne, dolne i średnie), Śmiłowica, Kamionka, Wilkowy, Panewnik, Piotrowice, Podlesie, Zarzycze, Lgota, Althammer. W obrębie parafii mieszka 745 ew. i 540 żydów. Dekanat mikułowski dyec. wrocławskiej miał 1869 r. 45158 kat., 1435 ew., 530 izr. i 8 parafii: Berun, Boischow, Chełm W., Lendzin, Mokra, M., Tychy, Woszczyce.
|
Po trzech wojnach śląskich jakie odbyły się w latach 1740-1763 pomiędzy Austrią oraz Prusami miejscowość znalazła się granicach Prus i leżała w powiecie pszczyńskim. W połowie XIX wieku zarówno w powiecie jak w samej miejscowości dominowała ludność polska. Topograficzny opis Górnego Śląska z 1865 roku notuje „Das polnische Element ist im Kreise das bei Weitem vorherrschende. Unter 75,725 Einwohnern sind nur 8413 Deutsche, 67,312 sprechen polnisch” czyli w tłumaczeniu na język polski „Element polski dominuje w powiecie. Spośród 75,725 mieszkańców tylko 8413 to Niemcy, podczas gdy 67,312 mówi po polsku”[14]. Również w samym mieście było więcej Polaków niż Niemców co odnotowuje spis we fragmencie: „Sogar in den Stadten ist die Bevolkerung zum grosen Theile polnisch. So zahlt Pless unter 3154 Einwohnern 560 polnisch sprechende, Nikolai sogar unter 4479 Einwohnern deren 2971, also sast” w tłumaczeniu „Nawet w miastach ludność w dużej części jest polska. W Pszczynie z 2971 mieszkańców 560 mówi po polsku, a w Mikołowie z 4479 mieszkańców jest ich aż 2971.”[14].
Pierwsza żydowska rodzina zamieszkała w mieście w 1640, po wydaniu, kilkanaście lat wcześniej, edyktu cesarskiego, łagodzącego politykę Habsburgów wobec Żydów. Spis ludności żydowskiej z 1691 r. wspomina o mieszkających w Mikołowie Żydach. Przez wiele lat byli oni jednak stosunkowo nieliczni - w 1758 r. miało tutaj żyć zaledwie 6 osób tego wyznania.
W latach 70. XVIII wieku władze pruskie nakazały początkowo przesiedlić wszystkich Żydów na prawą stronę Odry i to tylko na tereny wiejskie, następnie zmieniono zdanie i przyszło polecenie osiedlenia ich w miastach - w 1780 r. Mikołów został jednym z pięciu miast przesiedleńczych. W 1787 roku i to zarządzenie odwołano w obawie o skutki gospodarcze, ale liczba żydowskich mieszkańców w ówczesnym Nikolei wzrosła do 84 osób.
W 1816 r. Mikołów wybudował synagogę, a w 1854 powstała gmina żydowska, jednak była ona na tyle mała, że aż do 1931 r. funkcję rabinów pełnili kantorzy. W 1861 r. mieszkało w mieście 504 Żydów (ok. 11% społeczeństwa), istniała też żydowska szkoła, do której uczęszczało ponad 100 uczniów. W 1872 r. miejscowa gmina żydowska weszła w skład Związku Górnośląskich Gmin Synagogalnych (Oberschlesische Synagogen-Gemeinden).
Na przełomie wieków liczba Żydów spadła w wyniku emigracji do Stanów Zjednoczonych i Palestyny - spis z 1900 r. wykazał 192 osoby (na 6638 ogółu mieszkańców) a w 1910 r. 175 osób. W Mikołowie działał Izraelicki Związek Pielęgnowania Chorych i Izraelicki Związek Pogrzebowy „Chewra Kadisza”.
W czasie plebiscytu większość Żydów głosowała za pozostawieniem miasta w Niemczech - mimo ogólnego zwycięstwa tej opcji w Mikołowie miasto włączono w granice Polski. Poskutkowało to emigracją wielu Żydów na Zachód. Z drugiej strony nastąpił napływ żydowskich obywateli z głębi Polski - głównie z Zagłębia Dąbrowskiego. Ich przyjazd spotykał się jednak z niechęcią zarówno władz miejskich jak i zamieszkałych już w mieście członków gminy żydowskiej - przyczyną były obawy gospodarcze, negatywny wizerunek Kongresówki w oczach mieszkańców Śląska oraz obawy o wzrost tendencji propolskich[15].
W 1931 r. wybrano pierwszego rabina - został nim Ajzyk Chameides, który jednak dojeżdżał do Mikołowa z Katowic. Liczba Żydów mikołowskich wzrosła z 74 (1928 r.) do 243 osób[16].
Po 1933 r. ruszyła następna fala żydowskich emigrantów - tym razem przyjeżdżali oni z rządzonych przez nazistów Niemiec na polski Górny Śląsk. Liczba uchodźców była na tyle duża, że Zwierzchność Gmin Izraelickich w Katowicach przeprowadziła zbiórkę pieniężną, aby ich wspomóc. W 1938 r. po anszlusie Austrii wielu Żydów kolejny raz opuszczało Śląsk - obawiając się rychłego wybuchu wojny polsko-niemieckiej emigrowali na Zachód.
Po zajęciu tych terenów przez III Rzeszę mikołowskich żydów wywieziono do getta w Sosnowcu, skąd większość 12 maja 1942 r. trafiła do obozu w Auschwitz-Birkenau[17].
Po II wojnie światowej społeczność żydowska już się w Mikołowie nie odrodziła - stary cmentarz żydowski został zabudowany, synagogę wysadzono w powietrze w 1972 r.. Jedyną pamiątką jest nowy cmentarz żydowski.
W mieście znajduje się:[18]
Przez większą część swojej historii Mikołów był miastem handlowym, a w XX wieku miastem przemysłowym. W ubiegłym wieku w Mikołowie powstało wiele dużych zakładów przemysłowych, m.in. MiFaMa (Mikołowska Fabryka Maszyn), FPM (Fabryka Palenisk Mechanicznych), Wiromet. W Mikołowie mieści się jedyna w Polsce i jedna z dwóch w Europie Kopalnia Doświadczalna „Barbara”. W Mikołowie znajduje się wzgórze Gronie, od którego pochodzi nazwa piwa Tyskie Gronie (na wzgórzu tym znajduje się ujęcie wody dla browaru).
Dziewięć parafii:
Jedna parafia:
Jeden zbór:
Szlaki turystyczne
Szlak Obrońców Polskiej Granicy
Szlak Bohaterów Wieży Spadochronowej
Szlak Historii Górnictwa Górnośląskiego
Czasopisma miejskie:
Telewizja internetowa:
Lista miast partnerskich Mikołowa[22]:
|
|
|
|
|
|
|