Tworzenie stron internetowych

Połczyn Zdrój

Zobacz naszą ofertę w zakresie tworzenia stron www oraz sklepów internetowych. Nasza firma oferuje sklepy www które przyciągną klientów w mieście Połczyn Zdrój. Zapewniemy dokładne podejście do Twojego biznesu. Niskie ceny i profesjonalne wykonanie zapewni Ci sukces. Strona www jest jedną z metod na pozyskanie klientów dla Twojego biznesu, ładnie wykonana strona jest jednym z elementów który zachęcają klienta do skorzystania z Twojej oferty. Nowoczesne technologie jakie wykorzystujemy zapewniają skuteczne wykonanie naszej usługi.

Strony internetowe

Jeżeli chesz mieć własną stronę internetową, a Twoja firma znajduje się w miejscowości Połczyn Zdrój - dobrze trafiłeś. Projektujemy, wdrażamy i tworzymy strony internetowe dla każdego. Napewno chesz aby klient wpisując w wyszukiwarkę nazwę "Twojej firmy + Połczyn Zdrój" uzyskał informację o Twojej stronie oraz ofercie Twojej firmy. Dlatego jeżeli chcesz aby Twoja firma była dobrze widoczna kiedy wyszuka się informacje o mieście Połczyn Zdrój warto stworzyć stronę korzystająć z naszych usług.
Pamietaj! jeśli "Strony Internetowe Połczyn Zdrój" to tylko My.

Sklepy internetowe

Chcesz aby twój sklep był popularny i aby ludzie mogli go łatwo znaleźć, aby wpisując w wyszukiwarkę "sklep Połczyn Zdrój" mogli trafić do twojej witryny i szybko oraz wygodnie zrobić zakupy? Potrzebujesz wydajnego i profesjonalnie wykonanego sklepu internetowego? Napisz teraz do nas. Projektujemy profesjonalne sklepy internetowe, dzięki naszym usługom możesz sprzedawać szybko i wygodnie w Internecie, na terenie miasta Połczyn Zdrój i w całej Polsce!

Portfolio

Poniżej mozesz zobaczyć kilka nszych prac. Pamiętaj każdy sklep projektujemy indywidualnie pod konkretne potrzeby..

O mieście: Połczyn Zdrój

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Połczyn Zdrój)
Skocz do: nawigacja, szukaj
Połczyn-Zdrój
Połczyn-Zdrój
Herb Flaga
Herb Połczyna-Zdroju Flaga Połczyna-Zdroju
Dewiza: Salus publica suprema lex
(pol. Dobro publiczne najwyższym prawem)
Państwo  Polska
Województwo  zachodniopomorskie
Powiat świdwiński
Gmina Połczyn-Zdrój
gmina miejsko-wiejska
Data założenia ok. 1290
Prawa miejskie 1337
Burmistrz Barbara Nowak
Powierzchnia 7,22 km²
Populacja (30.06.2016)
• liczba ludności
• gęstość

8 307[1]
1 152,1 os./km²
Strefa numeracyjna
(+48) 94
Kod pocztowy 78-320
Tablice rejestracyjne ZSD
Położenie na mapie powiatu świdwińskiego
Mapa lokalizacyjna powiatu świdwińskiego
Połczyn-Zdrój
Połczyn-Zdrój
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa lokalizacyjna województwa zachodniopomorskiego
Połczyn-Zdrój
Połczyn-Zdrój
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Połczyn-Zdrój
Połczyn-Zdrój
Ziemia53°45′57″N 16°05′33″E/53,765833 16,092500
TERC
(TERYT)
3216034
SIMC 0950144
Hasło promocyjne: Połczyn-Zdrój kurort z duszą
Urząd miejski
plac Wolności 3-4
78-320 Połczyn-Zdrój
Strona internetowa

Połczyn-Zdrój (niem. Bad Polzin) – miasto w północno-zachodniej Polsce, w woj. zachodniopomorskim, w powiecie świdwińskim, uzdrowisko lecznicze na Pomorzu Zachodnim, położone nad rzeką Wogrą. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Połczyn-Zdrój, dekanatu, nadleśnictwa. Ośrodek turystyczny na Pojezierzu Drawskim, gdzie leczy się schorzenia reumatyczne, neurologiczne i niepłodność, ośrodek wytwórni wód mineralnych.

Według danych z 31 grudnia 2009 Połczyn-Zdrój zamieszkiwały 8463 osoby, co lokuje miasto na 27. miejscu pod względem ludności w województwie[2].

Położenie[edytuj]

Połczyn-Zdrój leży w środkowej części województwa zachodniopomorskiego, we wschodniej części powiatu świdwińskiego, w którym jest drugim ośrodkiem miejskim. Miasto położone jest nad rzeką Wogrą, na Pojezierzu Drawskim, w zachodniej części pasa Pojezierzy Zachodniopomorskich. Miasto leży wśród wzgórz morenowych w tzw. Szwajcarii Połczyńskiej. Blisko połowa gminy leży na terenie Drawskiego Parku Krajobrazowego lub w jego otulinie, a 2/3 powierzchni jest wpisane do programu Natura 2000[3].

Historycznie miasto leży na Pomorzu Zachodnim. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. koszalińskiego.

Warunki naturalne[edytuj]

Struktura użytkowania gruntów (2005)[4]
Rodzaj Powierzchnia  %
Użytki rolne 295 ha 40,92%
Lasy i grunty leśne 36 ha 4,99%
Pozostałe grunty i nieużytki 390 ha 54,09%
Razem Σ 722 ha 100%

Według danych z 1 stycznia 2010 powierzchnia miasta wynosi 7,22 km²[5]. W Połczynie mieszka 54% mieszkańców gminy Połczyn-Zdrój.

Powierzchnia gruntów leśnych w mieście wynosiła w 2007 35,8 ha, co daje lesistość na poziomie 5%. Według danych z 2005 użytki rolne na obszarze miasta obejmowały 295 ha, czyli 40,9% jego powierzchni[4].

 Zobacz więcej w artykule Połczyn-Zdrój (gmina), w sekcji Warunki naturalne.

Przyroda[edytuj]

Miasto znajduje się w otulinie Drawskiego Parku Krajobrazowego, który rozciąga się na południe i wschód od miasta. Teren wokół miasta objęto dwoma obszarami programu Natura 2000, są to: specjalny obszar ochrony siedlisk „Dorzecze Parsęty” oraz obszar specjalnej ochrony ptaków Ostoja Drawska. Utworzone są także 3 strefy ochrony uzdrowiskowej, gdzie podstawowa obejmuje całe miasto, a ostatnia cały obszar gminy Połczyn-Zdrój. Na trasie Połczyn-Zdrój – Czaplinek znajduje się utworzony w 1987 rezerwat krajobrazowy Dolina Pięciu Jezior.

W 2003 na południowy zachód od miasta został utworzony zbiornik przeciwpowodziowy „Połczyn-Zdrój” na rzece Wogrze, o powierzchni maksymalnej 23,5 ha i powierzchni minimalnej 12,0 ha, zależnej od rzędnej piętrzenia[6]. Większa część zbiornika została włączona do granic administracyjnych miasta.

W Połczynie-Zdroju znajduje się Park Zdrojowy o powierzchni 80 ha (w tym 35,6 ha terenów zielonych), w którym zlokalizowana jest większość obiektów uzdrowiskowych oraz pijalnia wody Joasia (nieczynna). Północna część parku z alpinarium, stawem i fontannami powstała w w l. 1836-1839 stylu francuskim i posiada symetrycznie ukształtowane trawniki, dywany kwiatowe i ciągi pieszych. Niedługo później założona została znacznie większa, południowa część parku o pagórkowatym ukształtowaniu terenu i swobodnym rozproszeniu zieleni. W zachodniej części parku stawy, basen kąpielowy oraz ścieżka zdrowia. W ogrodzie dendrologicznym rośnie ok. 60 gatunków drzew i krzewów, m.in. skrzydłorzech kaukaski (Pterocarya fraxinifolia), orzesznik gorzki (Carya cordiformis), orzech czarny (Juglans nigra), orzech szary (Juglans cinerea), 4 odmiany jodeł (Abies), 9 odmian świerków (Picea)[7]. Park został założony w latach 1836-1839 i jest wpisany do rejestru zabytków[4].

Na początku XX wieku w Parku Zdrojowym powstała fontanna z rybimi głowami oraz z figurą grającego chłopca z fujarką (Keramikbrunnen), zniszczoną prawdopodobnie w 1945 i zastąpioną około 1956 przez kulę. Na początku l. 90. w miejscu kuli pojawił się grzybek, a około 2005 na cokół wrócił grajek, którego figura szybko została zniszczona i zastąpiona repliką.[potrzebny przypis]

Według danych z 2007 miasto posiada 21 zieleńców o łącznej powierzchni 3,9 ha. Tereny zieleni osiedlowej zajmują powierzchnię 8,5 ha. Do zieleni miejskiej można zaliczyć także cmentarz o powierzchni 7 ha[4].

Infrastruktura turystyczna[edytuj]

Ulica Grunwaldzka

Główną gałęzią lokalnej gospodarki jest działalność uzdrowiskowo-turystyczna. Miasto posiada 5 obiektów zbiorowego zakwaterowania na 390 miejsc, w których w 2007 nocowało 6662 osób, w tym 1928 turystów zagranicznych[4].

Przez miasto wiodą trzy piesze szlaki turystyczne:

6 lipca 2013 otwarto ścieżkę edukacyjną Dbając o figurę, poznaje naturę, której logo został zając w czapce leśniczego i z kijami do nordic walkingu. Na trasie zlokalizowane zostały tablice informacyjne opisujące poszczególne przystanki (np. Wilcze Jary, Grodzisko Palupe), wiaty, siłownie i ławki.[potrzebny przypis]

Z Połczyna biegnie ścieżka rowerowa do Złocieńca. Trasa o długości 30 km wiedzie dawnym nasypem kolejowym, z którego zdjęto tory, położono asfalt i udostępniono wyłącznie rowerzystom. Ścieżka prowadzi przez najbardziej malownicze tereny Drawskiego Parku Krajobrazowego.

Okolice Połczyna-Zdroju, z uwagi na jeziora, lasy bukowe i liczne wzgórza morenowe nazywane są "Szwajcarią Połczyńską".

Odwiedzający mogą zasięgnąć informacji turystycznej w Gminnym Centrum Informacji oraz w tutejszym oddziale PTTK.

Liczba korzystających z noclegów w Połczynie-Zdroju w ciągu roku[4]:

Uzdrowisko[edytuj]

W uzdrowisku prowadzone jest leczenie w następujących kierunkach: choroby ortopedyczno-urazowe, choroby reumatologiczne, choroby układu nerwowego, otyłość, osteoporoza, choroby kobiece[8]. Oferta lecznictwa uzdrowiskowego obejmuje ponad 50 zabiegów z zakresu balneoterapii, kinezyterapii, hydroterapii, elektrolecznictwa, termoterapii, światłoterapii oraz klimatoterapii[3].

Na terenie uzdrowiska znajdują się udokumentowane złoża naturalnych surowców: torfu leczniczego – borowiny, wód leczniczych: chlorkowo-sodowych, jodkowych o ogólnej mineralizacji 7,5%[9].

Uzdrowisko posiada 8 zakładów lecznictwa uzdrowiskowego[10].

  • Szpital Uzdrowiskowy „Gryf”[11] („Kaiserbad”), ul. Solankowa 8, zarządzany przez spółkę Uzdrowisko Połczyn Grupa PGU S.A., zbudowany 1894‒1896; do lat 70. XX największy obiekt sanatoryjny w Polsce[12][13], w okresie 1945‒1947 w administracji Armii Czerwonej
  • Szpital Uzdrowiskowy „Borkowo”[14] („Kurhaus Luisenbad”, „Heim Pommern”), ul. Sobieskiego 13, zarządzany przez spółkę Uzdrowisko Połczyn Grupa PGU S.A., zbud. w r. 1822[15][16]
  • Szpital Uzdrowiskowy „Podhale”[17] („Polzin Kurhaus”), ul. Solankowa 6, zarządzany przez spółkę Uzdrowisko Połczyn Grupa PGU S.A., zbud. w latach 1894-1896[18], w okresie 1945-1947 w administracji Armii Czerwonej
  • Sanatorium Uzdrowiskowe „Irena”[19] („Marienbad”), ul. Zdrojowa 5, zarządzane przez spółkę Uzdrowisko Połczyn Grupa PGU S.A., zbud. w 1854[20]
  • Sanatorium „Marta”[21] („Kurhaus Raffael”), ul. Zdrojowa 1‒2, zarządzane przez Fundację Porozumienie od 2005
  • Sanatorium „Hopferówka”[22], ul. Solankowa 8B, zbud. w 1926

Pozostałe obiekty sanatoryjne, domy zdrojowe, wczasowe - wcześniej funkcjonujące w Połczynie:

  • Sanatorium „Friedrich-Wilhelm-Bad”, zbud. 1866, w latach 1945‒1978 siedziba dyrekcji uzdrowiska, nie istnieje
  • Dom Zdrojowy „Fürst Bismarck” (Kurhaus „Fürst Bismarck”), nie istnieje (1915)
  • Sanatorium „Poznanianka” („Cecylienbad”, „Haus am Park”), ul. Zdrojowa 2, zbud. 1924(?), nie funkcjonuje od października 2002
  • Sanatorium „Dąbrówka”, ul. Zdrojowa 4, nie funkcjonuje od października 2002
  • „Leo SPA” („Kurhaus Johannisbad”, „Lechia”, „Leo Karli”), ul. Parkowa 1, zarządzane przez spółkę Leo Karli, zbud. w 1917? (obecnie nie funkcjonuje)
  • Sanatorium „Polanin”, ul. Wojska Polskiego 50, zbud. w 1979 jako Ośrodek Wczasowo-Szkoleniowy PGR „Polanin”, obecnie hotel
  • Sanatorium „Victoriabad”, ul. Grunwaldzka 33, zbud. w 1854, obecnie funkcjonuje jako siedziba Domu Wczasów Dziecięcych
  • Dom Wczasowy „Odrodzenie” przy ul.  Świerczewskiego 2, funkcjonował od 1948 jako dom wczasowy, następnie od lat 60-tych jako Dom Wczasowy Funduszu Wczasów Pracowniczych „Radość 4” do sierpnia 1990, następnie został przejęty przez urząd gminy Połczyn-Zdrój, potem w tym budynku funkcjonował Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych — przestał funkcjonować w 1990 roku
  • Dom Wczasowy „Radość 1” przy ul.  1 Maja 9 (od 1997 Solankowa 9), funkcjonował od 1950 jako dom wczasowy „Radość”, następnie od lat 60-tych jako Fundusz Wczasów Pracowniczych „Radość 1” do sierpnia 1990, następnie został przekazany dla urzędu gminy, potem w tym budynku funkcjonował Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych — przestał funkcjonować w 1990 roku
  • Dom Wczasowy „Zwycięstwo” przy ul.  1 Maja 11 (od 1997 Solankowa 11), funkcjonował od 1950 jako dom wczasowy, potem Dom Wczasowy „Radość 2”, następnie funkcjonowało od lat 60-tych jako dom wczasowy Funduszu Wczasów Pracowniczych „Radość 2” do sierpnia 1990, od końca 1990 roku jako sanatorium „Gryf”, potem „Podhale 2” — przestał funkcjonować w 2003 roku
  • Dom Wczasowy „Braterstwo” przy ul.  1 Maja 7 (od 1997 Solankowa 7), funkcjonował od 1950 jako dom wczasowy, potem od lat 60-tych jako Dom Wczasowy Funduszu Wczasów Pracowniczych „Radość 3” do sierpnia 1990, od końca 1990 roku jako sanatorium „Gryf”, potem „Podhale 2” — przestał funkcjonować w 2003 roku

Strefa ochrony uzdrowiskowej „A” obejmuje południowo-zachodnią część miasta.

Dodatkowym powodem rozwoju uzdrowiska było położenie miasta wśród terenów przyrodniczych i słabo zurbanizowanych, o łagodnym mikroklimacie.

Tutejsze źródła – szczawy żelaziste – odkryto w 1688. Według legendy właściwości miejscowych wód mineralnych i borowiny odkrył chory na reumatyzm sukiennik, który obmył się w wodzie wypływającej z miejscowego źródła, po czym włożył nogę w błoto. Już następnego dnia miał wyzdrowieć. Pojawienie się źródła potwierdza raport połczyńskiego pastora Joachima Tilta do władz kościelnych z l. 70. XVII w.[3] W XVII i XVIII Połczyn był największym uzdrowiskiem na Pomorzu. W XIX wieku odkryto tu złoża borowiny. Rozkwit kurortu przypadł na początek XX wieku, kiedy to Połczyn był zapleczem uzdrowiskowym Berlina. Renomę europejską Połczyn osiągnął w latach 20. i 30. XX wieku, kiedy tutejsze sanatoria przyjmowały 11 tysięcy kuracjuszy rocznie[3]. Tuż po II wojnie światowej miasto było dużym ośrodkiem szpitalno-rekonwalescencyjnym dla żołnierzy. Potem nastąpił powrót do tradycyjnej funkcji uzdrowiska[23]

Oferta lecznicza połczyńskich ośrodków uzdrowiskowych składa się z około 50 zabiegów. Wśród najpopularniejszych są okłady borowinowe, kąpiele solankowe i kwasowęglowe, bicze szkockie, masaże, okłady parafinowe, inhalacje[24].

W Połczynie mieści się wiele obiektów uzdrowiskowych, tj. pijalnia wody mineralnej „Joasia” (nieczynna), hotel „Polanin”, amfiteatr na 2300 miejsc, korty tenisowe, 2 baseny kąpielowe odkryte i 2 kryte, ośrodek jazdy konnej, wypożyczalnia rowerów. W uzdrowisku mieści się także szpital powiatowy oraz stacja pogotowia ratunkowego.

Blisko jedną trzecią kuracjuszy stanowią goście zagraniczni.[potrzebny przypis]

Historia[edytuj]

Miasto w 1900 r.

Przekazy z VI wieku mówią o słowiańskiej osadzie wzniesionej na palach w okolicach Połczyna-Zdroju[25]. W X wieku był to już gród strażniczy ziemi białogardzkiej.

Bogusław IV wzniósł tu zamek około 1290 roku, kiedy Brandenburgia zajęła ziemię świdwińską, a Połczyn stał się miejscowością na pograniczu Pomorza z Brandenburgią. Zamek ten był własnością książęcą do początków XIV wieku, został wtedy przekazany przez księcia Warcisława rodowi Wedlów. Rozbudowali oni (lub wznieśli w nowym miejscu) murowaną warownię[26].

W 1331 Połczyn należał do dziedziny panów von Wedel. Ponieważ dopiero w 1337 w liście hołdowniczym Hassego von Wedla do margrabiego brandenburskiego Ludwika Wittelsbacha po raz pierwszy wymieniono miasto Bolczin – datę tę przyjmuje się za rok założenia miasta[25]. W 1337 hrabia Hasso von Wedel sprzymierzył się z Brandenburczykami, którzy niedługo potem odebrali Wedlom warownię. W 1389 Połczyn został przekazany Manteufflom[26], będącymi lennikami książąt pomorskich i którzy utrzymali się tu do XIX wieku[25].

W okresie średniowiecza miasto znajdowało się na Szlaku Solnym z Kołobrzegu, wiodącym m.in. obecną ul. Grunwaldzką[3].

W 1433 miasto zostało spalone przez Krzyżaków. 33 lata później Połczyn został całkowicie ograbione przez wojska zaciężne, które brały udział w wojnie trzynastoletniej (1454–1466) pomiędzy Koroną Królestwa Polskiego a zakonem krzyżackim.

W 1500 miasto wraz z zamkiem zostało poważnie zniszczone przez pożar. W 1515 ówczesny właściciel miasta – Kurt von Manteuffel ponownie lokował miasto, tym razem na prawie lubeckim. W 1601 miał miejsce kolejny pożar.

Dane historyczne
Rok Ludność Zm., %
1887 4481
1940 6900 54%
1957 7222 4,7%
1995 9487 31,4%
2007 8528 –10,1%
Dane z 1887, 1940, 1957[25]
Dane z 1995,2007 BDR GUSu[4]


W 1688 miejscowy tkacz odkrył źródło wody mineralnej, które w niedługim czasie stało się podstawą bazy uzdrowiskowej miasta – znaczenie Połczyna stopniowo wzrastało.

Do miasta zaczęli przybywać kuracjusze, na potrzeby których w 1705 Jakub von Krockow wybudował pierwszy dom zdrojowy. W 1712 półtoramiesięczny pobyt w uzdrowisku odbył książę Ferdynand z Kurlandii. W latach 1836‒1839 założono Park Zdrojowy. W 1887 żyło tu 4481 stałych mieszkańców, a liczba kuracjuszy przekraczała 5000 osób[25]. Rosnące zainteresowanie pobytem w Połczynie spowodowało, że w latach 1870-1907 zbudowano obiekty lecznicze, które istnieją do dnia dzisiejszego.

Do rozwoju uzdrowiska bardzo przyczyniło się otwarcie w 1897 połączenia kolejowego ze Świdwinem, a w 1903 ze Złocieńcem i Grzmiącą.

W 1936 dotychczasowa ul. Predigerstrasse została przemianowana na Franz Seldtke Strasse, a Brunnenstrasse na Adolf-Hitler-Strasse. 16 lipca 1945 ulice te otrzymały odpowiednio polskie nazwy: ul. Grunwaldzka oraz 5 Marca[27].

W 1940 Połczyn liczył 6900 stałych mieszkańców, natomiast liczba kuracjuszy, dzięki łatwości komunikacji i reklamie, znacznie wzrosła. Kilkudziesięcioletnią tradycją wzorowego sanatorium cieszyły się tutejsze zakłady Bethania. Prócz dochodu z uzdrowiska miasto czerpało pokaźne zyski z tkactwa, garbarstwa, handlu zbożem i bydłem oraz z browaru[25].

Tuż przed wybuchem II wojny światowej w 1939 w Połczynie-Zdroju znajdowała się główna kwatera Grupy Armii Północ, jednej z grup armii Wehrmachtu, która zaatakowała Polskę w 1939. Połczyn-Zdrój był pierwszym przystankiem specjalnego pociągu Amerika Adolfa Hitlera.

Wkrótce po wizycie wodza III Rzeszy, w Połczynie zbudowano jeden z największych ośrodków programu Lebensborn[potrzebny przypis]. Zakład Lebensborn w Połczynie-Zdroju funkcjonował od kwietnia 1938 do lutego 1945 w obecnym położonym 2 km od centrum miasta sanatorium Borkowo, w którym dokonywano germanizacji dzieci głównie z polskich rodzin.

W czasie działań wojennych w 1945 zniszczonych zostało w Połczynie 78 domów, co stanowiło 25% obszaru miasta. 5 marca 1945 roku żołnierze 7 pułku piechoty 3 dywizji 1 Armii Wojska Polskiego pod dowództwem majora S. Rusijana wkroczyli do miasta. Wkrótce potem do miasta weszły pozostałe jednostki dywizji oraz oddziały 2 gwardyjskiego korpusu kawalerii Armii Czerwonej[28].

Pierwszym burmistrzem miasta został były jeniec oflagu w Dobiegniewie - Benedykt Polak[29].

W ciągu pierwszych 10 lat po wojnie liczba kuracjuszy w uzdrowisku powiększyła się dwukrotnie w porównaniu z okresem międzywojennym. Początkowo po opuszczeniu miasta przez Niemców uzdrowisko służyło rannym i kontuzjowanym żołnierzom polskim i radzieckim. Stopniowo wojsko opuszczało miasto przekazując sanatoria władzy cywilnej. Jako ostatnie przekazano sanatorium "Borkowo" (nazwane tak na cześć ówczesnego wojewody L. Borkowicza, który patronował w tym czasie odbudowie Połczyna)[30].

W grudniu 1950 roku żyło w Połczynie blisko 5 tys. osób[31]. W 1957 w 4705 izbach żyło tu 7222 ludzi zatrudnionych w 7 zakładach przemysłowych, 53 rzemieślniczych, 44 sklepach, administracji i lecznictwie[25].

W latach 50. powstały Połczyńskie Zakłady Piwowarsko - Słodownicze (eksportowały słód m.in. do ZSRR, NRD, Rumunii, Brazylii i Kolumbii). W 1957 roku rozpoczął w Połczynie działalność pierwszy w województwie konińskim Klub Prasy i Książki. W 1958 roku zbudowano gmach Liceum Ogólnokształcące im. Stanisława Staszica[32].

W lipcu 1967 zorganizowano tu pierwszy Festiwal Piosenki Żołnierskiej[33], który w 1969 przeniesiono do Kołobrzegu, a w Połczynie pozostał jako Festiwal Zespołów Artystycznych Wojska Polskiego. W 1973 roku koncert z Festiwalu był transmitowany do wszystkich krajów socjalistycznych w ramach "Interwizji"[34].

W 1967 roku miasto po raz pierwszy wzięło udział w konkursie o tytuł "Mistrza Gospodarności" w którym startowały 372 miasta o liczbie ludności nieprzekraczającej 10 tys. mieszkańców. Połczyn Zdrój zajął piąte miejsce w kraju i pierwsze w województwie. W tym czasie miasto wybudowało Osiedle 22 Lipca, wzniesiono gmach nowej szkoły podstawowej Tysiąclatki (ówcześnie imienia gen. Świerczewskiego), zorganizowano Społeczne Ognisko Muzyczne przy nowo powstałym Miejskim Domu Kultury oraz ogródek jordanowski. Po uzyskaniu kolejnej nagrody w edycji konkursu w roku następnym możliwe było zbudowanie nowego dworca PKS, hotelu turystycznego i amfiteatru. Od 1968 roku w mieście działa Połczyńskie Towarzystwo Społeczno - Kulturalne. W 1972 roku powstały nowe zakłady przemysłowe na terenie miasta - Fabryka Maszyn i Urządzeń Przemysłu Spożywczego "Spomasz" (produkująca głównie detale okrętowe) oraz "Spółdzielczy Zakład Poligraficzny "Intropol". W latach 1974 i 1975 rozpoczęły działalność dwie nowe rozlewnie wód mineralnych a wzdłuż głównej arterii miejskiej wytyczono deptak[35].

W 1985 odsłonięto przy Placu Tysiąclecia ufundowany przez miejscowe zakłady pracy obelisk ku czci tych, którzy przywrócili miasto Polsce[36].

11‒12 lipca 1996 wystąpiła gwałtowna powódź opadowa, która spowodowała zalanie dużej części miasta, w tym szpitala powiatowego, parku zdrojowego i wielu budynków mieszkalnych nad rzeką[37]. W 2003 ukończono budowę zbiornika przeciwpowodziowego „Połczyn-Zdrój”. W 2010 uruchomiona została uzdrowiskowa strefa SPA Zdrojowe Zacisze oraz Schronisko Młodzieżowe Tadeuszówka[3].

Toponimia[edytuj]

W VI wieku okolicach Połczyna-Zdroju istniała słowiańska osada wzniesiona na palach zwana Palupe[25].

W 1304 zapisano nazwę Poltsin, która pochodzi od imienia Połk, będącego skrótem od imienia Świętopełk, do którego dodano sufiks -in[38]. Na dokumencie z 1337 zapisano miejsce jako Bolczin[39].

W 1926 do niemieckiej nazwy Polzin dodano człon Bad, który podkreślał uzdrowiskowy charakter miasta. Na polskiej mapie wojskowej z 1938 r. podano polski egzonim Połczyn[40]. Po 1945 zgodnie z przywilejem uzdrowiska Połczyn jest miastem z członem Zdrój. Obecną nazwę miasta wprowadzono urzędowo 19 maja 1946[41].

Podobną nazwę miejscowości Połczyno mają dwie wsie na Pomorzu. Poprzednią niemiecką nazwę miasta posiada niemiecka gmina Groß Polzin na Pomorzu Przednim.

Architektura[edytuj]

Układ miejski tworzy 57 ulic, 3 place: Orła Białego, Tysiąclecia Państwa Polskiego, Wolności oraz Park Zdrojowy[42].

Zabytki[edytuj]

Zabytki chronione prawnie w mieście:

  • Stare Miasto powstało w XIV, przebudowywane XVIII‒XIX. Ochronie podlega układ urbanistyczny z domami z XIX i początku XX wieku.
  • kościół pw. Niepokalanego Poczęcia NMP – budowla została zbudowana w latach 1850‒1860, na miejscu poprzedniego kościoła gotyckiego, z wykorzystaniem jego pozostałości (zostało zachowane gotyckie okno w prezbiterium); ze starego kościoła zachowała się brązowa płyta nagrobna biskupa Erazma Manteuffla z 1544, rzeźba Ostatnia Wieczerza z XVII oraz rzeźby czterech ewangelistów z XVIII.
  • pałac tzw. „Zamek” z przełomu XVII/XVIII – wielokrotnie przebudowywany obecnie forma barokowa z gotyckimi piwnicami. Znajduje się na wzgórzu ok. 100 m od placu Wolności. Pałac tworzą dwa piętrowe budynki złączone na kształt przypominający literę L. Jedno naroże wzmocnione jest skarpą. Elewacja budowli nie wyróżnia się i nie posiada dekoracji. Jedynie zachodnie wejście jest zdobione skromnym barokowym portalem. We wnętrzu zauważyć można stare łuki oraz ślady po kominkach. Jedną z ciekawszych części obiektu są ceglane piwnice, które według ostatnich badań archeologicznych są datowane na początek XVI. Prawdopodobnie pozostały one po wieży mieszkalno-obronnej o wymiarach 12,1×12,6 m[43]. W pałacu funkcjonuje biblioteka, galeria oraz wystawa starych pocztówek.
  • park zdrojowy założony w latach 1836‒1839 z amfiteatrem, całość o powierzchni 80 ha[44] (ul. Zdrojowa i ul. Solankowa)
  • dom z oficynami z 2. połowy XIX (ul. 5 marca 21)
  • zespół browaru wybudowany w latach 1824‒1825, przebudowany w XX w. wieloczłonowy budynek produkcyjny oraz dom właściciela; obecnie jest wytwórnią wód oraz piw „Połczyn” i „Brewer” (ul. Piwna 10)
  • młyn wodny z początku XIX w. z kołem młyńskim o średnicy 13 metrów, cenny zabytek techniki (ul. Koszalińska), obecnie w ruinie.

Pomniki i miejsca pamięci narodowej[edytuj]

  • pomnik poświęcony niemieckim mieszkańcom Połczyna poległym w I wojnie światowej
  • kwatera oraz pomnik poświęcony żołnierzom armii napoleońskich zmarłych w roku 1813 w Połczynie
  • pomnik biskupa Erazma Manteuffla
  • tablica pamięci ppłk. Iwana Tałdykina (1913–1945), który od 22 lutego 1944 r. dowodził 1 Pułkiem Lotnictwa Myśliwskiego „Warszawa”, zginął śmiercią lotnika 16 marca 1945 r. podczas lotu bojowego w rejonie Połczyna (obecnie tablica już nie istnieje)

Demografia[edytuj]

Struktura demograficzna mieszkańców Połczyna-Zdroju według danych z 31 grudnia 2007 r.[4]:

Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
Jednostka osób  % osób  % osób  %
Populacja 8528 100 4552 53,38 3976 46,62
Wiek przedprodukcyjny (0–17 lat) 1519 17,81 758 8,89 761 8,92
Wiek produkcyjny (18–65 lat) 5519 64,72 2720 31,89 2799 32,82
Wiek poprodukcyjny (powyżej 65 lat) 1490 17,47 1074 12,59 416 4,88

Piramida wieku mieszkańców Połczyna-Zdroju w 2014 roku[1].
Piramida wieku Polczyn Zdroj.png

Gospodarka[edytuj]

Struktura użytków rolnych w mieście (2005)[4]
Rodzaj Powierzchnia [ha]  %
grunty orne 249 84,41
łąki 22 7,46
sady 13 4,40
pastwiska 11 3,73
Razem Σ 295 100

Miasto pełni funkcję centrum opieki zdrowotnej i uzdrowiskowej. Znajduje się tu 7 zakładów lecznictwa uzdrowiskowego, hotel, szpital powiatowy, zespoły opieki zdrowotnej.

W Połczynie-Zdroju mieszczą się tylko 4 zakłady produkcyjne. Działają tu dwie wytwórnie wód: Wytwórnia Wód Mineralnych „Perła Połczyńska” oraz Wytwórnia Wody Źródlanej „Połczyn-Zdrój” SA. W mieście znajduje się Browar Fuhrmann, produkujący piwo marek „Połczyn” i „Brewer”. Produkuje się tu także maszyny i urządzenia rozlewnicze, etykietujące i pakujące. W pobliskiej Dziwogórze mieści się zakład przetwórstwa owoców. W Połczynie działają 4 banki, 2 placówki pocztowe, kantor, 3 stacje benzynowe, 3 dyskonty oraz wiele lokali handlowo-usługowych skupionych przy ulicach Starego Miasta. W 2005 w mieście były 2 targowiska o łącznej powierzchni 550 m²[4].

Według danych z 2007 Połczyn-Zdrój miał 1077 prywatnych podmiotów gospodarczych, z czego 825 stanowiły osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, 7 spółdzielnie oraz 17 spółki handlowe z udziałem kapitału zagranicznego. Najwięcej prywatnych przedsiębiorstw tzn. 355 związanych było z motoryzacją (PDK sekcja G). Druga pod względem wielkości grupa z branży finansowo-ubezpieczeniowej liczyła 305 przedsiębiorstw (w tym publicznych 107, prywatnych 198) (PDK sekcja K)[4].

Według danych z sierpnia 2017 r. w Powiatowym Urzędzie Pracy było zarejestrowanych 387 bezrobotnych mieszkańców Połczyna[45].

Oświata[edytuj]

Połczyn to lokalny ośrodek edukacyjny. Według danych z roku 2006 w tutejszej szkole podstawowej uczyło się 735 dzieci oraz w gimnazjum 596 uczniów. W szkołach średnich nauki pobierało 356 uczniów[4].

W mieście znajdują się 2 przedszkola samorządowe oraz Niepubliczne Przedszkole Sióstr Salezjanek. W r. 2007 uczęszczało do nich 240 dzieci w wieku do 6 lat[4].

Na terenie miasta działają następujące szkoły:

Kultura[edytuj]

W Połczynie-Zdroju powołano samorządową instytucję kulturalną Centrum Kultury, która prowadzi działalność we wszystkie obiektach kulturalnych w mieście. Przy ul. Parkowej znajduje się Kino „Goplana”, które posiada widownię na 325 miejsc wykorzystywaną także do prezentacji spektakli teatralnych i widowisk estradowych. W l. 2013-2015 kosztem 5 mln zł z Inicjatywy JESSICA zostało ono zmodernizowane (kino otwarto już w październiku 2014) i rozbudowane o przeszkloną galerię z tarasem widokowym, w której zlokalizowano kawiarnię i punkt informacji turystycznej i kulturalnej. W połczyńskim pałacu znajduje się Biblioteka Publiczna im. Juliana Tuwima, której księgozbiór w roku 2006 liczył 33662 woluminów[4]. W Parku Zdrojowym znajduje się amfiteatr na 2200 miejsc[46], na którym organizowane są programy estradowe.

Od roku 1998 w Połczynie działa Kameralny Chór Mieszany „Cantus”, który swoimi występami towarzyszy ważniejszym imprezom miejskim. Chór jest bardzo związany z połczyńską strażą pożarną, którą reprezentuje na festiwalach ogólnopolskich[47].

W mieście od 2004 r. ukazują się „Wiadomości Połczyńskie”, wydawane przez Urząd Miasta i Gminy w Połczynie-Zdroju, a także kwartalnik Głos Połczyna-Zdroju, będący drukowaną wersją portalu polczynzdroj24.pl.

W Połczynie kręcony był serial Słoneczna włócznia.

Sport[edytuj]

Stadion Miejski

Połczyn-Zdrój dysponuje następującymi obiektami sportowymi i rekreacyjnymi: kort tenisowy, hala sportowo-widowiskowa, basen kąpielowy, dom sportowy oraz stadion piłkarski.

Klub Sportowy „Pogoń” Połczyn-Zdrój rozgrywa mecze piłkarskie, przy ul. 15 Grudnia na Stadionie Miejskim, mającym ok. 1000 miejsc (140 siedzących) z boiskiem o wymiarach 104×66 m. Klub powstał w 1945, a obecną nazwę przyjął w 1957. Najwyższym jej osiągnięciem były rozgrywki w III lidze w sezonie 1996/97. Obecnie zespół gra w V lidze (tj. Koszalińskiej Wojewódzkiej Lidze Okręgowej)[48].

W 2008 Połczyn-Zdrój był jednym z miast na europejskiej trasie World Harmony Run.

W Połczynie-Zdroju działa Międzyszkolny Klub Sportowy „Mieszko” Połczyn-Zdrój. Mecze piłki siatkowej rozgrywają się w hali widowiskowo sportowej przy ul. Mieszka I 19.

Wspólnoty religijne[edytuj]

Miasto jest siedzibą dekanatu, posiada dwie parafie rzymskokatolickie, należące do diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej. W Połczynie znajdują się dwie wspólnoty zakonne żeńskie[49]: salezjanki oraz Siostry Matki Miłosierdzia. W zakładzie uzdrowiskowym „Gryf” mieści się także kaplica.

Pierwszy kościół w mieście zaczęto budować w roku 1343, gdy osiedlili się niemieccy osadnicy. Kościół pierwszy raz wzmiankowany był dokumentach z 1418 r., a od roku 1591 znany już był jako kościół mariacki. Połczyńską parafię rzymskokatolicką erygowano w 1951, choć już od 1945 była tu misja księży oblatów. Kościół Niepokalanego Poczęcia NMP uroczyście konsekrowano w 1992. Przy ul. Cmentarnej w 1978 wybudowano nowy kościół pw. św. Józefa, Oblubieńca NMP. W latach 1932-1937 na terenie Połczyna-Zdroju posługę duszpasterską pełnił ksiądz August Froehlich, wówczas rektor kościoła św. Pawła w Drawsku Pomorskim. W tym okresie zasłynął on z obrony praw niemieckich katolików, rozwoju diaspory katolickiej, za co wielokrotnie był prześladowany przez lokalnych nazistów. 22 czerwca 1942 za obronę maltretowanych polskich robotników przymusowych został zamęczony w niemieckim obozie koncentracyjnym KL Dachau.

Na terenie miasta działalność duszpasterską prowadzi także zbór Kościoła Chrystusowego ze Wspólnoty Kościołów Chrystusowych[50] oraz zbór Kościoła Chrześcijan Dnia Sobotniego.

W mieście działalność prowadzi też Chrześcijański Zbór Świadków Jehowy z Salą Królestwa[51].

W roku 1711 w Połczynie zamieszkał pierwszy Żyd wraz z rodziną, a w 1752 jego domostwo zamieszkiwało 9 osób. W 1764 w mieście były 4 żydowskie rodziny. W XVIII w. założono cmentarz żydowski. W 1812 w mieście były 22 domostwa żydowskie oraz 1 wdowa. Od roku 1840 do 1880 społeczność żydowskiej wzrosła z 210 do 226 osób. W 1925 w Połczynie mieszkało 140 Żydów w ok. 30 domostwach, podczas gdy liczba mieszkańców wynosiła ok. 5 tys. osób. W 1932 mieszkało tu nadal 120 Żydów. Żył tu w XIX i XX wieku Ród Levy'ch o pięciu pokoleniach: Berisch Jӓckel, Ascher Jӓckel/Ascher Jakob Levy, Ascher Levy, Bernhard Levy i Leo Levy, który 10 listopada 1938 został zamordowany w swoim domu przy Bismarck Prommenade 2 (Zdrojowa 2) przez nazistowskich bojówkarzy[52]. W tym samym czasie podczas Nocy kryształowej synagoga przy Mühlenstraße 13 została zdemolowana i następnie zaadaptowana jako magazyn. W latach 30. budynki gminy żydowskiej zostały sprzedane przez władze miasta[53].

Administracja[edytuj]

 Zobacz więcej w artykule Połczyn-Zdrój (gmina), w sekcji Administracja i samorząd.
Urząd Miejski w Połczynie-Zdroju

Miasto jest siedzibą gminy miejsko-wiejskiej. W Radzie Miejskiej w Połczynie zasiada 15 radnych. Organem wykonawczym jest burmistrz. Siedzibą władz jest urząd miasta i gminy przy placu Wolności.

Burmistrzowie Połczyna-Zdroju od 1990:

Miasto należy do Związku Miast i Gmin Dorzecza Parsęty, Stowarzyszenia Gmin Pojezierza Drawskiego, Stowarzyszenia Gmin Uzdrowiskowych RP, Stowarzyszenia Inicjatyw Społeczno-Gospodarczych w Świdwinie, Stowarzyszenia Gmin Polskich Euroregionu Pomerania.

Mieszkańcy wybierają posłów na Sejm z okręgu wyborczego nr 40, senatora z okręgu wyborczego nr 99, a posłów do Parlamentu Europejskiego z okręgu wyborczego nr 13.

Miasto jest siedzibą nadleśnictwa, obejmującego obszar gmin Połczyn Zdrój, Barwice, Czaplinek, Tychowo, Grzmiąca, Rąbino i Ostrowice[54].

Infrastruktura[edytuj]

Transport[edytuj]

Dawne skrzyżowanie dróg: nr 163 z nr 173

Przez miasto przechodzi droga wojewódzka nr 163, biegnąca przez całe województwo z południa od Wałcza do Kołobrzegu. W mieście rozpoczynają się droga wojewódzka nr 173 prowadząca do Drawska Pomorskiego oraz droga wojewódzka nr 172 do Szczecinka. Nieopodal miasta rozpoczynają się dwie kolejne drogi: wojewódzka nr 152 biegnąca w kierunku zachodnim do Płot (DK6) oraz droga wojewódzka nr 167 na północ do Koszalina.

W latach 90. zlikwidowano wszystkie połączenia kolejowe do Połczyna. Najbliższe duże stacje kolejowe znajdują się w Świdwinie (25 km) i Szczecinku (42 km). Najbliższe lotnisko to port lotniczy Szczecin-Goleniów, znajdujący się 102 km od miasta[55].

W mieście znajduje się dworzec autobusowy, z którego odchodzą autobusy m.in. do Bydgoszczy, Jeleniej Góry, Kołobrzegu, Poznania, Szczecina, Warszawy[56].

Gospodarka komunalna[edytuj]

Zasoby mieszkaniowe (2006)[4]
Forma własności Liczba  %
mieszkania osób fizycznych 1448 45,98
mieszkania spółdzielcze 711 22,58
mieszkania komunalne 817 25,94
mieszkania TBS 82 2,6
mieszkania zakładów pracy 82 2,6
pozostałe mieszkania 9 0,29
Σ 3149 100

Połczyn-Zdrój według danych z 2006 posiadał 3149 mieszkań o łącznej powierzchni 199 722 m². W mieście 99,7% mieszkań miało dostęp do wodociągów, 85,7% do łazienki, a 74,4% posiadało centralne ogrzewanie. Przeciętna powierzchnia użytkowa połczyńskiego mieszkania to 63,4 m², a 23,3 m² przypadało na 1 mieszkańca[4].

W 2006 99,9% mieszkańców Połczyna miało dostęp do sieci wodociągowej, 92,2% do sieci kanalizacyjnej, 6,1% do sieci gazowej. Przeciętny mieszkaniec Połczyna w 2006 zużył 25,8 m³ wody z wodociągów, 839,9 kWh energii elektrycznej, 107,4 m³ gazu z sieci[4].

Infrastruktura techniczna[edytuj]

Miasto posiada kanalizację sanitarną o długości 39,5 km. Oczyszczalnia w Połczynie-Zdroju, mając założoną przepustowość 5800 m³/dobę, przyjmuje ścieki w ilości 3600 m³/dobę z czego tylko napływ ok. 1200 m³/dobę wynika ze zużycia wody, a pozostała wielkość ok. 2400 m³/dobę jest skutkiem funkcjonowania w mieście w znacznej części kanalizacji ogólnospławnej. W Połczynie Zdroju jest tylko 5,4 km kanalizacji deszczowej[57].

Połczyn-Zdrój posiada 34,3 km wodociągu z podłączonymi 728 obiektami. Roczne zużycie wody w mieście wynosi 296 100 m³[58].

W Połczynie znajduje się Główny Punkt Zasilania (GPZ) 110/15 kV, przez który energia elektryczna jest rozprowadzana do wszystkich miejscowości w gminie[59]. Operatorem elektroenergetycznym jest Energa-Operator.

Miasto ma możliwość rozbudowy sieci średniego ciśnienia, wyprowadzonej ze stacji redukcyjnej WC/SC w Połczynie Zdroju, zasilanej z rurociągu WC prowadzącego z Barwic[60]. W 2006 ogólna długość czynnej sieci gazowej w mieście wynosiła 33,71 km, a liczba gospodarstw domowych odbierających gaz w mieście wynosiła 5408[4].

Przy ul. Piwnej znajdują się stacje bazowe sieci GSM trzech operatorów komórkowych. Na południowy wschód od miasta znajduje się kolejna stacja bazowa GSM sieci PTC[61]. Operatorem telefonicznej sieci kablowej jest TP SA.

Bezpieczeństwo[edytuj]

W Połczynie mieści się komisariat Policji, obsługujący całą gminę Połczyn-Zdrój oraz gminę Rąbino.

Miasto posiada swoją jednostkę Ochotniczej Straży Pożarnej włączoną do krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego[62]. Na wyposażeniu jednostki są cztery samochody gaśnicze, samochód lekki ratownictwa technicznego, dwa samochody gaśnicze oraz samochód kwatermistrzowski[63]. OSP ma także sekcję 7 płetwonurków. W siedzibie jednostki znajduje się Gminne Centrum Zarządzania Kryzysowego.

W mieście powołano Gminny Zespół Zarządzania Kryzysowego, liczący 23 ekspertów różnych dziedzin, którzy w zakresie swoich kompetencji i umiejętności tworzą zespół doradczy Burmistrza Połczyna-Zdroju[64].

Ratownictwo Medyczne w Połczynie zapewnia tutejsza filia Wojewódzkiej Stacji Pogotowia Ratunkowego, w której działa 1 zespół ratownictwa medycznego[65]. Zespół podstawowy „P” swoim działaniem obejmuje oprócz gminy Połczyn-Zdrój także gminę Rąbino, a także sąsiednie gminy i powiaty w razie niedostępności innych ZRM.

Opieka zdrowotna i socjalna[edytuj]

Przy ul. Szpitalnej mieści się szpital powiatowy, który udziela świadczeń zdrowotnych w zakresie lecznictwa szpitalnego, ambulatoryjnej opieki specjalistycznej, diagnostyki ambulatoryjnej, pomocy doraźnej oraz transportu sanitarnego[66]. Szpital obejmuje 6 oddziałów, blok operacyjny, 8 poradni specjalistycznych, 5 pracowni (w tym laboratorium w Świdwinie).

W Połczynie mieszczą się 3 apteki oraz 6 zespołów opieki zdrowotnej (z czego 1 publiczny szpital powiatowy). W 2007 praktyki lekarskie prowadziło 8 lekarzy[4].

Osoby związane z Połczynem[edytuj]

Tytuł „Honorowego Obywatela Miasta i Gminy Połczyn-Zdrój” decyzją rady miejskiej otrzymali (w porządku chronologicznym): 31 maja 1995 polski polarnik i podróżnik Marek Kamiński, a we wrześniu 2006 siostry salezjanki, pracujące w mieście od 1946, oraz jednocześnie – ordynariusz koszaliński kardynał elekt biskup Ignacy Jeż i prałat Zdzisław Peszkowski.

Osoby urodzone w Połczynie[edytuj]

Miasta partnerskie[edytuj]

Zobacz też[edytuj]

Przypisy

  1. ab http://www.polskawliczbach.pl/Polczyn_Zdroj, w oparciu o dane GUS.
  2. Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym (stan w dniu 31 XII 2009 r.). Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2010-06-11. ISSN 1734-6118.
  3. abcdef Połczyn-Zdrój. Kurort z duszą", Urząd Miejski w Połczynie-Zdroju i Uzdrowisko Połczyn S.A.
  4. abcdefghijklmnopqrs Bank Danych Regionalnych – Strona główna (pol.). GUS. [dostęp 2010-09-14].
  5. Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2013 r.. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2013-07-26. ISSN 1505-5507.
  6. Zlewnia bezpośrednia rzeki Parsęta – obwód rybacki nr 4 (pol.). Towarzystwo Miłośników Parsęty. [dostęp 2009-01-08].
  7. Jerzy Kosacki, Bogdan Kucharski: Pomorze Zachodnie i Środkowe. Przewodnik. Warszawa: Sport i Turystyka, 2001, s. 475. ISBN 83-7200-583-4.
  8. (§6. Statut Uzdrowiska Połczyn-Zdrój) Uchwała Nr XXXVII/318/2009 Rady Miejskiej w Połczynie-Zdroju z dnia 20 lipca 2009 r. (Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego z 2009 r. Nr 68, poz. 1854).
  9. (§5. Statut Uzdrowiska Połczyn-Zdrój) Uchwała Nr XXXVII/318/2009 Rady Miejskiej w Połczynie-Zdroju z dnia 20 lipca 2009 r. (Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego z 2009 r. Nr 68, poz. 1854).
  10. (Załącznik nr 1 do Statutu Uzdrowiska Połczyn-Zdrój) Uchwała Nr IV/24/2011 Rady Miejskiej w Połczynie-Zdroju z dnia 26 stycznia 2011 r. (Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego z 2011 r. Nr 28, poz. 455).
  11. Chmielewski 2015 ↓, s. 51.
  12. Sanatoryjny olbrzym – połczyński „Gryf”, [w:] [1].
  13. Połczyn Zdrój, Sanatorium „Gryf” – fotopolska.eu.
  14. Chmielewski 2015 ↓, s. 49.
  15. Luisenbad, [w:] [2].
  16. Połczyn Zdrój, Sanatorium „Borkowo” – fotopolska.eu.
  17. Chmielewski 2015 ↓, s. 48.
  18. Połczyn Zdrój, Sanatorium „Podhale” – fotopolska.eu.
  19. Chmielewski 2015 ↓, s. 45.
  20. Połczyn Zdrój, Sanatorium „Irena” – fotopolska.eu.
  21. Chmielewski 2015 ↓, s. 46.
  22. Chmielewski 2015 ↓, s. 47.
  23. Połczyn Zdrój i okolice. Przewodnik turystyczny + mapa. Urząd Miejski w Połczynie-Zdroju 2013, s. 40-43.
  24. Połczyn Zdrój i okolice. Przewodnik turystyczny + mapa. Urząd Miejski w Połczynie-Zdroju 2013, s. 52.
  25. abcdefgh 2.1.1. Historia Połczyna Zdroju. W: Urząd Miasta i Gminy w Połczynie-Zdroju: Plan Rozwoju Lokalnego gmina Połczyn-Zdrój na lata 2005–2009. Inwest Consulting SA. Połczyn-Zdrój: UMiG w Połczynie-Zdroju, 2005-01-03, s. 19. (pol.)
  26. ab Zamek w Połczynie-Zdroju (pol.). Zamki w Polsce. [dostęp 21 września 2008].
  27. Wczoraj - dziś. Przedwojenna fotografia ul. Grunwaldzkiej, Głos Połczyna-Zdroju nr 1/2013
  28. Tadeusz Garczyński „Połczyn Zdrój i okolice. Przewodnik” Wydawnictwo Poznańskie 1977, str. 19
  29. Tadeusz Garczyński „Połczyn Zdrój i okolice. Przewodnik” Wydawnictwo Poznańskie 1977, str. 20
  30. Tadeusz Garczyński „Połczyn Zdrój i okolice. Przewodnik” Wydawnictwo Poznańskie 1977, str. 23
  31. Tadeusz Garczyński „Połczyn Zdrój i okolice. Przewodnik” Wydawnictwo Poznańskie 1977, str. 20
  32. Tadeusz Garczyński „Połczyn Zdrój i okolice. Przewodnik” Wydawnictwo Poznańskie 1977, str. 21 i 34
  33. Jan Kawecki, Janusz Sadłowski, Marek Ćwikła, Wojciech Zając: Encyklopedia polskiej muzyki rockowej Rock'n'roll 1959-1973. Kraków: Wydawnictwo „Rock-Serwis”, 1995, s. 288. ISBN 83-85335-25-0.
  34. Tadeusz Garczyński „Połczyn Zdrój i okolice. Przewodnik” Wydawnictwo Poznańskie 1977, str. 22
  35. Tadeusz Garczyński „Połczyn Zdrój i okolice. Przewodnik” Wydawnictwo Poznańskie 1977, str. 21-23
  36. Rada Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa ”Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939-1945” , Sport i Turystyka 1988, ​ISBN 83-217-2709-3​, str. 349
  37. Przeciwpowodziowy zbiornik retencyjny Połczyn Zdrój (pol.). EkoWodrol Sp. z o.o.. [dostęp 2009-01-08].
  38. Nazwy wsi i miast wschodniej części Pomorza Zachodniego. W: Edward Breza: Zeszyty Kulickie. 1999, s. 95, seria: Materiały z konferencji w Kulicach 6-8 listopada 1998. ISSN 1508-9207.
  39. 2.1.1. Historia Połczyna Zdroju. W: Urząd Miasta i Gminy w Połczynie-Zdroju: Plan Rozwoju Lokalnego gmina Połczyn-Zdrój na lata 2005–2009. Inwest Consulting SA. Połczyn-Zdrój: UMiG w Połczynie-Zdroju, 3 stycznia 2005, s. 19.
  40. Arkusz 42 Stettin (Szczecin). Mapa operacyjna 1:300 000. Wojskowy Instytut Geograficzny, Warszawa: 1938.
  41. Zarządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 7 maja 1946 r.(M.P. z 1946 r. Nr 44, poz. 85).
  42. Dane z TERYT.
  43. Połczyn-Zdrój (pol.). Zamki Polskie. [dostęp 2009-01-08].
  44. 2.1.2. Ogólna charakterystyka Połczyna-Zdroju. W: Urząd Miasta i Gminy w Połczynie-Zdroju: Plan Rozwoju Lokalnego gmina Połczyn-Zdrój na lata 2005–2009. Inwest Consulting SA. Połczyn-Zdrój: UMiG w Połczynie-Zdroju, 3 stycznia 2005, s. 20. (pol.)
  45. Bezrobocie sierpień 2017 r.. Powiatowy Urząd Pracy w Świdwinie. [dostęp 2017-09-10].
  46. UMiG w Połczynie-Zdroju: Centrum Kultury (pol.). www.polczyn-zdroj.pl. [dostęp 2008-09-16].
  47. Jubileusz połczyńskiego chóru. „Wiadomości Połczyńskie”. 4 (28), 2008-10-23. Urząd Miasta i Gminy w Połczynie-Zdroju (pol.). 
  48. Klub Sportowy Pogoń Połczyn Zdrój
  49. Salezjanki przy ul. Wąskiej 5; Siostry Matki Miłosierdzia przy ul. Cmentarnej 7.
  50. O nas (pol.). Kościół Chrystusowy w Połczynie Zdroju. [dostęp 2009-03-10].
  51. Dane według raportów wyszukiwarki zborów (www.jw.org) z 29 stycznia 2013.
  52. Frister 2007 ↓, s. 329.
  53. Gerhard Salinger: Die jüdische Gemeinde Polzin (niem.). Der Landkreis Belgard-Schivelbein in Pommern. [dostęp 17 września 2008].
  54. Pojezierze Drawskie - lasy
  55. Michelin: Trasa Połczyn-Zdrój Szczecin-Goleniów (pol.). viamichelin.pl. [dostęp 16 września 2008].
  56. UMiG w Połczynie-Zdroju: Rozkład jazdy (pol.). www.polczyn-zdroj.pl. [dostęp 2008-09-17].
  57. 2.2.2.1 Odprowadzenie ścieków. W: Urząd Miasta i Gminy w Połczynie-Zdroju: Plan Rozwoju Lokalnego gmina Połczyn-Zdrój na lata 2005–2009. Inwest Consulting SA. Połczyn-Zdrój: UMiG w Połczynie-Zdroju, 2005-01-03, s. 29.
  58. 2.2.2.1 Zaopatrzenie w wodę. W: Urząd Miasta i Gminy w Połczynie-Zdroju: Plan Rozwoju Lokalnego gmina Połczyn-Zdrój na lata 2005–2009. Inwest Consulting SA. Połczyn-Zdrój: UMiG w Połczynie-Zdroju, 2005-01-03, s. 29.
  59. 2.2.2.1 Elektroenergetyka. W: Urząd Miasta i Gminy w Połczynie-Zdroju: Plan Rozwoju Lokalnego gmina Połczyn-Zdrój na lata 2005–2009. Inwest Consulting SA. Połczyn-Zdrój: UMiG w Połczynie-Zdroju, 2005-01-03, s. 30. (pol.)
  60. 2.2.2.1 Gazownictwo. W: Urząd Miasta i Gminy w Połczynie-Zdroju: Plan Rozwoju Lokalnego gmina Połczyn-Zdrój na lata 2005–2009. Inwest Consulting SA. Połczyn-Zdrój: UMiG w Połczynie-Zdroju, 2005-01-03, s. 30. (pol.)
  61. Stacje bazowe przy Piwnej 10: PTC GSM900, Centertel GSM900, Polkomtel GSM900 oraz GSM1800; Stacja bazowa Ogartowo 181 – PTC GSM900.
  62. Wykaz OSP w KSRG w województwie zachodniopomorskim w lutym 2011 r.. Komenda Wojewódzka Państwowej Straży Pożarnej w Szczecinie, 2011-03-02. [dostęp 2011-08-14].
  63. Strona OSP w Połczynie-Zdroju: GCZK (pol.). [dostęp 2008-09-16].
  64. UMiG w Połczynie-Zdroju: GCZK (pol.). www.polczyn-zdroj.pl. [dostęp 2008-09-16].
  65. Zachodniopomorskie Centrum Organizacji i Promocji Zdrowia, Dział Ratownictwa Medycznego. Tabela 1. Rozmieszczenie ambulansów typu „R” i „W”. „Plan 2007”. Errata do planu na rok 2007. s. 1 (pol.). 
  66. Zespół Opieki Zdrowotnej w Połczynie-Zdroju: Strona ZOZ Połczyn-Zdrój (pol.). [dostęp 2008-09-21].
  67. ab Goście z Templina na Urodzinach Połczyna. „Wiadomości Połczyńskie”. 4 (28), 2008-10-23. Urząd Miasta i Gminy w Połczynie-Zdroju (pol.). 

Bibliografia[edytuj]

  • Polak, Bogusław (red.): Połczyn-Zdrój: studia z dziejów miasta, Muzeum Okręgowe w Koszalinie 1998, ​ISBN 83-902029-5-6​.
  • Roman Frister: Miłość niemożliwa. Warszawa: Państwowy Instytut wydawniczy, 2007. ISBN 978-83-06-03095-2.
  • Tomasz Chmielewski: Połczyn-Zdrój i okolice. Połczyn-Zdrój: PHU EKO-MAP, 2015. ISBN 978-83-60286-86-9.
  • Janowski, Paweł: Salezjanki w Połczynie Zdroju w latach 1946-2006, Połczyn-Zdrój/Świdwin 2007.
  • Janowski, Paweł (opr.): Połczyn-Zdrój. Wspomnienia mieszkańców miasta, Połczyn-Zdrój Świdwin 2009, II tom serii Pomorze Środkowe. Dzieje i kultura.
  • Połczyn-Zdrój. Kurort z duszą", Urząd Miejski w Połczynie-Zdroju i Uzdrowisko Połczyn S.A.

Linki zewnętrzne[edytuj]

'