Tworzenie stron internetowych

	Radków
	Radków
	; Centrum Radkowa
Herb Radkowa	Flaga Radkowa
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Powiat	kłodzki
Gmina	Radków; gmina miejsko-wiejska
Data założenia	przed 1290
Prawa miejskie	ok. 1320
Burmistrz	Jan Karol Bednarczyk
Powierzchnia	15,03 km²
Wysokość	250-370 m n.p.m.
Populacja (30.06.2016); • liczba ludności; • gęstość	; 2 427; 161,5 os./km²
Strefa numeracyjna;	+48 74
Kod pocztowy	57-420
Tablice rejestracyjne	DKL
	Położenie na mapie powiatu kłodzkiego Radków
	Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Radków
	Położenie na mapie Polski Radków
	50°30′14″N 16°24′12″E/50,503889 16,403333
TERC; (TERYT)	0208124
SIMC	0984539
	Urząd miejski Rynek 1; 57-420 Radków
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Ten artykuł dotyczy miasta w województwie dolnośląskim, powiat kłodzki . Zobacz też: lista miejscowości noszących tę nazwę.

Centrum Radkowa

Radków (tuż po wojnie Hradek^[3], niem. Wünschelburg) – miasto i siedziba gminy miejsko-wiejskiej Radków, w powiecie kłodzkim (województwo dolnośląskie), położone u podnóża Szczelińców na ziemi kłodzkiej. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. wałbrzyskiego. Miasto i gmina wchodzi w skład Aglomeracji Wałbrzyskiej.

Dane ogólne[edytuj]

Powierzchnia: 15,07 km²
Według danych z 31 marca 2011 miasto liczyło 2 521 mieszkańców.

Ośrodek turystyczny; kamieniołom i zakłady kamieniarskie, drobny przemysł^[1]. Przez miasto przebiega droga wojewódzka nr 387, na odcinku Radków – Kudowa zwana Szosą Stu Zakrętów^[1]. W latach 1903-1999 dochodziła tu linia kolejowa ze Ścinawki Średniej^[1], obecnie tory rozebrane są na całym tym odcinku.
W odległości około 2 km na zachód od miasta, tuż przy granicy z Czechami, u podnóża grzbietu Guzowata, na Potoku Czerwonogórskim (czes. Červenohorský Potok) wybudowano zaporę, tworząc w ten sposób sztuczny zalew (długości niespełna kilometra i około trzystu metrów szerokości), nad którym wybudowane są domki kempingowe i restauracja^[1]. Potok Czerwonogórski zaraz po opuszczeniu przepustów zalewu wpada do przepływającego przez Radków potoku Pośna, a ten jest dopływem rzeki Ścinawki^[4].

Historia[edytuj]

Pierwsze ślady pobytu człowieka na tym terenie pochodzą z okresu neolitu^[4].
Radków wzmiankowany był już w 1290 jako Wünschelburg, a prawa miejskie uzyskał około 1320^[4]. Miasto było ośrodkiem produkcji rzemieślniczej, świadczą o tym występujące tutaj w XIV wieku ławy chlebowe, mięsne i obuwnicze^[4]. W Radkowie zajmowano się także młynarstwem, piwowarstwem i na większą skalę sukiennictwem^[4]. Sukno z tutejszych warsztatów było eksportowane do wielu krajów, między innymi do Włoch^[4]. Na przełomie XIV i XV wieku ustalił się ostatecznie kształt Radkowa, który niewiele się zmienił do dzisiaj^[1]. W tym czasie wybudowano mury obronne wokół miasta, a w latach 1571-1580 kościół św. Doroty^[1]. W 1545 w mieście wybuchł groźny pożar, który strawił większą część Radkowa. Wojny w XVII i XVIII wieku spowodowały upadek znaczenia miasta^[4].
Ożywienie gospodarcze miasta nastąpiło dopiero pod koniec XIX wieku, kiedy uruchomiono warsztaty tkactwa lnianego^[4]. W 1895 roku rozpoczęto eksploatację złóż piaskowca, którego wydobycie zwielokrotniono już w 1903 po wybudowaniu linii kolejowej^[4]. W roku 1925 zaczęła działalność poczta, oraz niewielkie fabryczki przemysłu drzewnego, spożywczego, włókienniczego i metalowego^[4].
W 1945 miasto zostało włączone do Polski, rok później przyjęło obecną nazwę^[5]. Dotychczasowych mieszkańców wysiedlono do Niemiec.

Demografia[edytuj]

Piramida wieku mieszkańców Radkowa w 2014 roku^[2].

Zabytki[edytuj]

Według rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa, nr rej.: A/2573/514 z 1.12.1958 na listę zabytków wpisane są obiekty^[6]:

kościół rzym.-kat. par. pw. św. Doroty, d. ewangelicki, z l. 1570-88, przebudowany w 1740 r.
kościół rzym.-kat. pomocniczy pw. św. Andrzeja Boboli, d. ewangelicki, z l. 1905-6
mury obronne, z XV w.
renesansowy ratusz, Rynek, z 1543 r., przebudowany w XVI-XIX w.
dom, ul. Grunwaldzka 1, z 1600, przebudowany w XIX w.
dom, ul. Kościelna 3, z XVIII w., przebudowany w XIX w.
dom, ul. Krótka 3, z poł. XVI w., przebudowany w XIX w.
dom, Rynek 2, z XVIII w., przebudowany w XIX w.
domy, Rynek 3-4, z XVIII w., przebudowane w pocz. XIX w.
dom, Rynek 5, z XVII-XIX w.
dom, Rynek 6, z XVI-XIX w.
dom, Rynek 8, z XVII-XIX w.
dom, Rynek 9, z XVI-XIX w.
dom, Rynek 10, z XVIII-XIX w.
dom, Rynek 11, z XVII-XIX w.
dom, Rynek 12, z poł. XVIII-XIX w.
dom, Rynek 14, z XVII-XIX w.
dom, Rynek 15, z XVII-XIX w.
dom, Rynek 17, z poł. XVII w.
hotel, Rynek 18, z XVII w.
dom, Rynek 20, z XVII-XIX w.
dom, Rynek 21, z XVI-XIX w.
dom, Rynek 22, z XVI w., przebudowany w 1920 r.
dom, Rynek 25, z XVI w., przebudowany w 1880 r.
dom, Rynek 26, z XVI-XIX w.

Galeria[edytuj]

Rynek
Renesansowy ratusz
Browar
Kościół św. Doroty
Mury obronne
Kościół św. A. Boboli
Kolumna maryjna
Obelisk przed ratuszem
Kamienica Rynek 3
Rynek 12
Rynek 14

Szlaki turystyczne[edytuj]

Przez Radków przechodzą dwa szlaki turystyczne:

droga Szklary-Samborowice - Jagielno - Przeworno - Gromnik - Biały Kościół – Żelowice – Ostra Góra – Niemcza - Gilów - Piława Dolna - Góra Parkowa - Bielawa - Kalenica - Nowa Ruda - Przełęcz pod Krępcem - Sarny - Tłumaczów - Gajów - Radków - Skalne Wrota - Pasterka - Przełęcz między Szczelińcami - Karłów - Lisia Przełęcz - Białe Skały - Skalne Grzyby - Batorówek - Batorów - Skała Józefa - Duszniki-Zdrój - Schronisko PTTK „Pod Muflonem” - Szczytna - Zamek Leśna - Polanica-Zdrój - Łomnicka Równia - Huta - Bystrzyca Kłodzka - Igliczna - Międzygórze - Przełęcz Puchacza^[7]
Polanica-Zdrój – Bukowa - Borowina - Niżkowa - Batorówek – Skalne Grzyby – Wambierzyce – Radków – Stroczy Zakręt

Zobacz też[edytuj]

Przypisy[edytuj]

↑ ^a^b^c^d^e^f^g Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 13: Góry Stołowe. Warszawa-Kraków: Wydawnictwo PTTK „KRAJ”, 1992, s. 199-207. ISBN 83-7005-301-7.
↑ ^a^b http://www.polskawliczbach.pl/Radkow, w oparciu o dane GUS.
↑ Pierwsza powojenna mapa Polski wydana przez WIG Sztabu Generalnego w roku 1945
↑ ^a^b^c^d^e^f^g^hⁱ^j Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak: Ziemia Kłodzka. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2010, s. 417 do 419. ISBN 978-83-89188-95-3.
↑ Zarządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 7 maja 1946 r. (M.P. z 1946 r. Nr 44, poz. 85).
↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. [dostęp 2 sierpnia 2012]. s. 81.
↑ Informacje zawarte na stronie PTTK Strzelin; dostęp: 3.08.2015

Bibliografia[edytuj]

Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak: Ziemia Kłodzka. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2010, ISBN 978-83-89188-95-3
Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 13: Góry Stołowe. Warszawa-Kraków: Wydawnictwo PTTK „KRAJ”, 1992, ISBN 83-7005-301-7

Linki zewnętrzne[edytuj]

Oficjalna strona miasta Radkowa
Historyczne i współczesne obrazy miejscowości na stronie Dolny Śląsk na fotografii (Wratislaviae Amici)
Aglomeracja Wałbrzyska
Hradek, niem. Wuenschelburg w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. III: Haag – Kępy. Warszawa, 1882.

[staffa-1] Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 13: Góry Stołowe. Warszawa-Kraków: Wydawnictwo PTTK „KRAJ”, 1992, s. 199-207. ISBN 83-7005-301-7.

[populacja2016-2] ttp://www.polskawliczbach.pl/Radkow, w oparciu o dane GUS.

[Pierwsza_powojenna_mapa_Polski-3] Pierwsza powojenna mapa Polski wydana przez WIG Sztabu Generalnego w roku 1945

[rewasz-4] ↑ ^a^b^c^d^e^f^g^hⁱ^j Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak: Ziemia Kłodzka. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2010, s. 417 do 419. ISBN 978-83-89188-95-3.

[Zarz.C4.85dzenie_Ministr.C3.B3w_Administracji-5] Zarządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 7 maja 1946 r. (M.P. z 1946 r. Nr 44, poz. 85).

[nid-6] Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. [dostęp 2 sierpnia 2012]. s. 81.

[szlaki-7] Informacje zawarte na stronie PTTK Strzelin; dostęp: 3.08.2015

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]