Jeżeli chesz mieć własną stronę internetową, a Twoja firma znajduje się w miejscowości Radlin - dobrze trafiłeś. Projektujemy, wdrażamy i tworzymy strony internetowe dla każdego. Napewno chesz aby klient wpisując w wyszukiwarkę nazwę "Twojej firmy + Radlin" uzyskał informację o Twojej stronie oraz ofercie Twojej firmy. Dlatego jeżeli chcesz aby Twoja firma była dobrze widoczna kiedy wyszuka się informacje o mieście Radlin warto stworzyć stronę korzystająć z naszych usług.
Pamietaj! jeśli "Strony Internetowe Radlin" to tylko My.
Chcesz aby twój sklep był popularny i aby ludzie mogli go łatwo znaleźć, aby wpisując w wyszukiwarkę "sklep Radlin" mogli trafić do twojej witryny i szybko oraz wygodnie zrobić zakupy? Potrzebujesz wydajnego i profesjonalnie wykonanego sklepu internetowego? Napisz teraz do nas. Projektujemy profesjonalne sklepy internetowe, dzięki naszym usługom możesz sprzedawać szybko i wygodnie w Internecie, na terenie miasta Radlin i w całej Polsce!
Chcesz aby Twoja strona/sklep był popularny i aby ludzie mogli go łatwo znaleźć, aby wpisując w wyszukiwarkę "sklep Radlin" lub "pewna firma Radlin" mogli trafić do twojej witryny? Poznaj ofertę Malinemarketing dla Radlin. Zyskaj profesionalneą reklamę i promocję dla Twojej firmy w Radlin.
Poniżej mozesz zobaczyć kilka nszych prac. Pamiętaj każdy sklep projektujemy indywidualnie pod konkretne potrzeby..
|
|||
Plac Radlińskich Olimpijczyków w Radlinie |
|||
|
|||
Państwo | Polska | ||
Województwo | śląskie | ||
Powiat | wodzisławski | ||
Gmina | gmina miejska | ||
Aglomeracja | rybnicka | ||
Prawa miejskie | 1954-1975, 1997 | ||
Burmistrz | Barbara Magiera | ||
Powierzchnia | 12,53 km² | ||
Wysokość | 245-298 m n.p.m. | ||
Populacja (30.06.2016) • liczba ludności • gęstość |
17 892[1] 1 427,9 os./km² |
||
Strefa numeracyjna |
(+48) 32 | ||
Kod pocztowy | 44-310 | ||
Tablice rejestracyjne | SWD | ||
50°02′28,32″N 18°27′57,60″E/50,041200 18,466000 | |||
TERC (TERYT) |
2415021 | ||
SIMC | 0945108 | ||
Urząd miejski
ul. Rymera 1544-310 Radlin |
|||
Strona internetowa | |||
BIP |
Radlin – miasto w południowej Polsce, w województwie śląskim, w powiecie wodzisławskim.
Według danych z 31 grudnia 2015 r. miasto miało 17 913 mieszkańców[2].
Radlin historycznie położony jest na Górnym Śląsku.
Według danych z 1 stycznia 2010 r. powierzchnia miasta wynosiła 12,53 km²[3]. Miasto stanowi 4,37% powierzchni powiatu.
Według danych z 2002 r. Radlin miał obszar 12,53 km², w tym: użytki rolne: 63%, użytki leśne: 2%[4].
Sąsiednie gminy: Marklowice, Pszów, Rybnik, Rydułtowy, Wodzisław Śląski.
Radlin jest gminą miejską, nie podzieloną na dzielnice. Obszary pretendujące do miana dzielnic są nazywane w ten sposób jedynie umownie. W miejscowości można wyróżnić:
Dane z 31 grudnia 2007 r.[5]:
Opis | Ogółem | Kobiety | Mężczyźni | |||
---|---|---|---|---|---|---|
jednostka | osób | % | osób | % | osób | % |
populacja | 17 711 | 100 | 9159 | 51,7 | 8552 | 48,3 |
gęstość zaludnienia (mieszk./km²) |
1413,5 | 731,0 | 682,5 |
Co daje miastu 2297 lokatę pod względem powierzchni i 385 lokatę pod względem liczby ludności w skali kraju.
Według danych z roku 2002[6] średni miesięczny dochód na mieszkańca wynosił 1251,81 zł.
Piramida wieku mieszkańców Radlina w 2014 r.[1]:
Ta sekcja od 2011-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać (wiarygodne) źródła, najlepiej w formie dokładnych przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w sekcji mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tej sekcji. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji. |
Radlin jest miejscowością starą, ale niewiele zachowało się o nim wzmianek w kronikach bądź też w aktach urzędowych. Nazwę swą prawdopodobnie wywodzi od słowa „radło” w znaczeniu pługa, lub jego części, co wskazuje na rolniczy charakter miejscowości. Z okresu najazdów Tatarów w 1241 zachowało się podanie, według którego chłopi radlińscy uwolnili oblężonego przez Tatarów w zamku wodzisławskim księcia, za co ten przyjął swych wybawców do stanu szlacheckiego. Stanowiące obecne centrum miasta Biertułtowy były wzmiankowane już w 1305 r. jako Bertholdi villa, zaś pierwsza wzmianka o Radlinie pochodzi z 1365 r. i zamieszczona jest w starym akcie sprzedaży nieznanego bliżej Konrada von Radlin[potrzebny przypis]. Był on właścicielem całego lub części Radlina, a po nim miejscowość przeszła w ręce Plankuara, później Sednitzkiego. Od 1602 r. właścicielem był Jerzy Charwat Plawetzki z Plawecz, zaś Radlin Górny bez Szonowic należał do właściciela Wodzisławia, wchodząc w skład Wodzisławskiego Państwa Stanowego. Do Radlina należały również Obszary wraz z tzw. Pogwizdowem. Pierwsza wzmianka o nich pochodzi z 1696 r. Występują pod nazwą Romanshofod imienia obszarnika pruskiego Romana, który był właścicielem dość rozległych terenów[potrzebny przypis].
Radlin rozwijał się dość wolno. W 1783 r. Mieszkało w nim 51 rolników, 13 ogrodników i liczył tylko 279 mieszkańców. Radlin Dolny długo należał do dóbr rycerskich, a w 1804 r. Przeszedł w ręce właścicieli Wodzisławia, gdyż hrabia wodzisławski zakupił cały Radlin Dolny i część Górnego tzw. Szonowiec.
Dłuższą notkę o tej miejscowości spotykamy w dokumentach pochodzących z końca XIX w., dokładniej mówiąc w zapiskach wodzisławskiego kronikarza Franiczka Henke, który podaje, że Radlin jest jedną z największych wsi powiatu rybnickiego i składa się z Radlina Górnego i Dolnego oraz z Obszar.
Henke podaje, że w Radlinie Górnym było 51 gospodarstw rolnych, zaś w wyniku parcelacji liczba ich wzrosła do 70, ale ich powierzchnia użytkowa poważnie się zmniejszyła. Poza tym było tu 89 chałupników, 2 wodne młyny, 183 domy zamieszkane przez 2190 mieszkańców, w tym 11 ewangelików i 2 żydów. Resztę stanowili katolicy. Same obszary liczyły 107 mieszkańców, w tym 8 ewangelików.
Godny uwagi jest również fakt, że każda dzielnica miała swą własną pieczęć z herbem. I tak Radlin Górny pieczętował się sercem, z którego wychodziły 2 kwiaty, Radlin Dolny mężczyzną toczącym przed sobą koło od wozu, zaś Obszary skrzyżowanymi grabiami, kosą i cepem.
Główne centrum życia mieściło się w Radlinie Dolnym (obecnie tzw. Radlin II), tu znajdowała się szkoła podstawowa i kościół – filia parafii Wodzisław, gdzie proboszczem był ks. Reszka. Do 1870 r. nie było na tych terenach obowiązku uczęszczania do szkoły. Zainteresowani mieszkańcy, np. z Obszar, wysyłali swe dzieci do szkoły mieszczącej się w Radlinie Dolnym.
Wraz z rozwojem przemysłu (głównie kompleksu kopalnianego w skład którego wchodziła kopalnia Emma, dzisiejsza KWK Marcel, elektrociepłownia oraz koksownia, dzisiejsza Koksownia Radlin) intensywnie rozbudowane zostały Obszary oraz Biertułtowy będące dzielnicami Radlina. Na terenach przykopalnianych na przełomie XIX i XX w. powstało modernistyczne osiedle-ogród zwane "Kolonią Emma". Przy pracach nad osiedlem uczestniczyli słynni niemieccy architekci wczesnego modernizmu, m.in. William Müller, czy później Hans Poelzig. Osiedle, w praktycznie niezmienionej kształcie architektonicznym, do dziś można podziwiać w Radlinie.
W wyniku działań wojennych, Radlin, jako ważny ośrodek górniczej aglomeracji, nie ucierpiał tak bardzo, jak chociażby sąsiedni Wodzisław Śląski. Mimo tego miały miejsce lokalne zrywy a nawet bitwy. Do najsłynniejszej doszło w rejonie rolniczej dzielnicy Głożyny, gdzie dziś znajduje się pamiątkowy obelisk[7].
Do największej tragedii w czasie II wojny światowej doszło w okolicach nieczynnego szybu "Reden" który był miejscem nazistowskiego mordu na mieszkańcach terenów ziemi rybnicko-wodzisławskiej. W latach 1939-1945 hitlerowcy wrzucali żywcem do nieczynnego szybu pojmane osoby z okolicznych terenów. W miejscu tragedii dziś znajduje się pomnik upamiętniający tamte wydarzenia, oraz park miejski.
W marcu 1945 r. Armia Czerwona toczy na ziemi rybnicko-wodzisławskiej krwawe boje z cofającymi się Niemcami. 27 marca Radlin został zajęty przez Rosjan. Trzy dni później żołnierze sowieccy wysiedlili większość ludności Kolonii Emma. Pomieszczenia w kamienicach radlińskiego osiedla zajął sztab 38 Armii Czerwonej – siły bojowej IV Frontu Ukraińskiego[8]. Rosyjski pisarz, poeta, dramaturg i korespondent wojenny Konstantin Michajłowicz Simonow tak opisał ówczesną wizytę w mieście: "Powietrze pełne było pyłu węglowego, wszędzie napotykaliśmy jeziorka węglowe o czarnej brudnej wodzie. Także gleba była czarna. Pejzaż był ponury. [...] Murowany budynek typu koszarowego z czerwonej cegły, (tam kwaterował Simonow) choć z zewnątrz ponury, ale jak wiele niemieckich domów mieszkalnych, wewnątrz był bardzo przytulny [...]. Kopalnia i koksownia funkcjonowały”.[8].
Po miesiącu stacjonowania w Kolonii Emma Armii Czerwonej przystąpiono do odbudowy zniszczonej infrastruktury, uruchomienia administracji oraz szkolnictwa[9].
W wyniku wzrostu liczby mieszkańców Radlina – gmina otrzymała prawa miejskie 13 listopada 1954 r.
W 1975 r. Radlin (wraz z Marklowicami, Pszowem, Rydułtowami i Wilchwami) włączono do Wodzisławia Śląskiego. 1 stycznia 1997 r. ponownie się uniezależnił[10], jednak dawne dzielnice Radlin Dolny i Górny, tworzące razem tzw. Radlin II, pozostały w granicach administracyjnych Wodzisławia. W latach 1997-1998, już jako ponownie niezależne miasto, Radlin administracyjnie należał do województwa katowickiego. W 2014 r. w Radlinie uruchomiono pierwszą w przemysłowej części Górnego Śląska tężnię[11].
Tradycje działalności na niwie kultury w Radlinie, sięgają czasów przełomu XIX i XX w. Ważną postacią dla krzewienia działalności kulturalnej w Radlinie, był Leopold Zarzecki, założyciel Związku Katolickich Robotników im. św. Józefa i Towarzystwa Młodzieży Polskiej "Eleusis"[15].
W latach 60. w Radlinie powstaje Zakładowy Dom Kultury przy KWK "Marcel", późniejszy Miejski Ośrodek Kultury w Radlinie.
W 1990 r. w Radlinie (będącym wówczas dzielnicą Wodzisławia Śląskiego) powstaje Radlińskie Towarzystwo Kulturalne, jako forma protestu przeciwko planom przeznaczenia Domu Kultury na cele handlowe i chęć poprawy sytuacji życia kulturalnego na terenie Radlina[16]. W tych kręgach pojawia się również postulat usamodzielnienia się dzielnicy Radlin, jako osobnego samorządu.
Organem prasowym radlińskiego samorządu jest miesięcznik "Biuletyn Radlin"[17]. Oprócz tego w mieście wydawane są czasopisma "Wici" (wyd. Radlińskie Towarzystwo Kulturalne)[18], "wARTo!" (wyd. Miejski Ośrodek Kultury)[19], oraz prasa wyznaniowa (parafialna).
Na terenie Radlina funkcjonują dwie parafie rzymskokatolickie (parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i parafia Niepokalanego Serca Maryi), a także Społeczność Chrześcijańska "Opoka" Kościoła Ewangelicznych Chrześcijan[27]
W Radlinie znajduje się przystanek kolejowy Radlin Obszary z którego odjeżdżają pociągi Kolei Śląskich w kierunku Rybnika i Wodzisławia Śląskiego. W mieście jest również towarowa stacja kolejowa Radlin Marcel, obsługująca wyłącznie ruch towarowy z KWK i EC Marcel i Koksowni Radlin. Najbliższa stacja kolejowa z międzynarodowymi połączeniami kolejowymi znajduje się w Wodzisławiu Śląskim.
Wraz z rozwojem urbanistycznym gmin wchodzących w skład dzisiejszego miasta Radlin, głównie Biertułtów i Obszar, oraz rozwojem przemysłu górniczego, charakter miasta zmieniał się z rolniczego na przemysłowo-usługowy. Wpłynęło to również na handel i usługi. Od drugiej połowy XIX wieku w centrum Biertułtów funkcjonować zaczyna gospoda „Wollner Gasthaus Inhaber Wilhelm Mrosek”[28] która była ważnym ośrodkiem nie tylko usługowym ale i kulturalnym gminy i regionu. Od 1897 następuje szybki rozwój budownictwa w okolicy dzisiejszej kopalni "Marcel", głównie w obrębie Kolonii Emma, na terenie której funkcjonować zaczął konsum kopalniany[29]. Główny plac targowy znajdował się wówczas na terenie dzisiejszego Parku im. Leopolda Zarzeckiego w Biertułtowach[30].
Drugim etapem rozwoju sfery handlowej i usługowej to przełom lat 70. i 80. kiedy to w mieście powstają punkty handlowe w ramach sieci sklepów górniczych (tzw. "sklepy G.")[31]
Przełom ustrojowy po 1989 umożliwił większą swobodę zakładania działalności gospodarczej, co znacząco wpłynęło na zwiększenie punktów drobnego handlu i usług. Oprócz lokalnych przedsiębiorców na terenie miasta zaczynają funkcjonować supermarkety oraz dyskonty.
Z Radlinem związane są nazwiska dwudziestu Olimpijczyków, którzy pochodzili bądź trenowali w radlińskich klubach sportowych. Przede wszystkim reprezentując Klub Sportowy Górnik Radlin oraz Klub Gimnastyczny „Radlin”, którego obiekt gimnastyczy pełnił również rolę Ośrodka Przygotowań Olimpijskich.
Radlińscy Olimpijczycy:
- Jan Deutschmanek, gimnastyk, uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Amsterdamie (1928)
- Paweł Gaca, gimnastyk, uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Helsinkach (1952)
- Janina Kurzanka-Bartoniek, gimnastyczka, uczestniczka Igrzysk Olimpijskich w Helsinkach (1952)
- Ryszard Kucjas, gimnastyk, uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Helsinkach (1952)
- Paweł Gawron, gimnastyk, uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Helsinkach (1952)
- Jerzy Krasówka, piłkarz, uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Helsinkach (1952)
- Paweł Sobek, piłkarz, uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Helsinkach (1952)
- Alfred Kucharczyk, gimnastyk, uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Rzymie (1960), w Tokio (1964) i w Meksyku (1968)
- Ernest Hawełek, gimnastyk, uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Rzymie (1960), i w Tokio (1964)
- Wilhelm Kubica, gimnastyk, uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Tokio (1964), w Meksyku (1968) i w Monachium (1972)
- Mikołaj Kubica, gimnastyk, uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Tokio (1964), w Meksyku (1968) i w Monachium (1972)
- Sylwester Kubica, gimnastyk, uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Meksyku (1968), w Monachium (1972) i w Montrealu (1976)
- Jerzy Kruża, gimnastyk, uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Meksyku (1968) i w Monachium (1972)
- Alfons Andrzej Stawski, bokser, uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Monachium (1972)
- Marian Pieczka, gimnastyk, uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Montrealu (1976)
- Zbigniew Kicka, bokser, uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Montrealu (1976)
- Andrzej Biegalski, bokser, uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Montrealu (1976)
- Leszek Bandach, szermierz, uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Seulu (1988)
- Leszek Blanik, gimnastyk, uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Sydney (2000) i w Pekinie (2008)
- Piotr Gabrych, siatkarz, uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Atenach (2004)[33]
Sukcesy krajowe:
Stadion Górnika Radlin –
MOSiR Radlin[38] –
Obiekt Gimnastyczny im. Leszka Blanika[39] (tzw. „Sokolnia”)[40]
Działalność społeczna:
Przedsiębiorczość:
Bezpieczeństwo:
Radlin podpisał umowy partnerskie z miastami:
Oprócz miast partnerskich Radlin współpracuje z następującymi miastami w Europie:
|
|
|
|
|
|