Strony internetowe
Jeżeli chesz mieć własną stronę internetową, a Twoja firma znajduje się w miejscowości Radoszyce - dobrze trafiłeś. Projektujemy, wdrażamy i tworzymy strony internetowe dla każdego. Napewno chesz aby klient wpisując w wyszukiwarkę nazwę "Twojej firmy + Radoszyce" uzyskał informację o Twojej stronie oraz ofercie Twojej firmy. Dlatego jeżeli chcesz aby Twoja firma była dobrze widoczna kiedy wyszuka się informacje o mieście Radoszyce warto stworzyć stronę korzystająć z naszych usług.
Pamietaj! jeśli "Strony Internetowe Radoszyce" to tylko My.
Sklepy internetowe
Chcesz aby twój sklep był popularny i aby ludzie mogli go łatwo znaleźć, aby wpisując w wyszukiwarkę "sklep Radoszyce" mogli trafić do twojej witryny i szybko oraz wygodnie zrobić zakupy? Potrzebujesz wydajnego i profesjonalnie wykonanego sklepu internetowego? Napisz teraz do nas. Projektujemy profesjonalne sklepy internetowe, dzięki naszym usługom możesz sprzedawać szybko i wygodnie w Internecie, na terenie miasta Radoszyce i w całej Polsce!
Portfolio
Poniżej mozesz zobaczyć kilka nszych prac. Pamiętaj każdy sklep projektujemy indywidualnie pod konkretne potrzeby..
O mieście: Radoszyce
|
|||||
|
|||||
 Kościół pw. św. Piotra i Pawła w Radoszycach |
|||||
| Państwo |  Polska |
||||
| Województwo | świętokrzyskie | ||||
| Powiat | konecki | ||||
| Gmina | Radoszyce | ||||
| Liczba ludności (2011) | 3267[1] | ||||
| Strefa numeracyjna | (+48) 41 | ||||
| Kod pocztowy | 26-230 | ||||
| Tablice rejestracyjne | TKN | ||||
| SIMC | 0264986 | ||||
|
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
  Radoszyce
|
|||||
|
Położenie na mapie Polski
 Radoszyce
|
|||||
 51°04′25″N 20°15′18″E/51,073611 20,255000 |
|||||
| Strona internetowa miejscowości | |||||
Radoszyce – dawne miasto (1370-1870), obecnie wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie koneckim, w gminie Radoszyce, której jest siedzibą. Status miasta Radoszyce odzyskają z dniem 1 stycznia 2018[2].
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie kieleckim. Były miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego[3].
Historia[edytuj]
Dokładna data powstania Radoszyc nie jest znana. Jan Długosz przypisuje założenie miasta Kazimierzowi Wielkiemu. Za czasów Długosza było tutaj 12 łanów miejskich oddających dziesięcinę prebendzie Jaszkowskiej, przy katedrze sandomierskiej. Łany wójtowskie oddawały dziesięcinę plebanowi w Opocznie.
W 1411 r. w Radoszycach zatrzymał się król Władysław Jagiełło, udający się na wyprawę do Prus. Król obchodził tu święto Trzech Króli, po czym odesłał królową Annę do Krakowa, sam zaś wyruszył do Torunia. W 1425 r. Jagiełło zatrzymał się tu ponownie, jadąc z Wielkopolski na Ruś. W 1428 r. król Jagiełło przeniósł Radoszyce z prawa polskiego na niemieckie, mogło to być jednak tylko ponowienie aktu Kazimierza Wielkiego. Prócz tego król nadał miastu prawo do dwóch jarmarków: w poniedziałek po Narodzeniu N.P. i na św. Dorotę. W 1450 r. zatrzymał się tu król Kazimierz Jagiellończyk. Przez pewien czas w Radoszycach przebywały królewskie córki, prawdopodobnie chroniąc się przed zarazą.
W 1456 r. Kazimierz Jagiellończyk potwierdził przywileje nadane przez swoich poprzedników. Zwolnił także mieszczan od wszelkich ceł w kraju, a także wydał pozwolenie na zakup soli w królewskich żupach.
W XV w. odbywały się tutaj roki sądowe grodzkie[4].
Według lustracji z 1564 r. miasto należało do starostwa chęcińskiego. Przyległe wsi: Radoska i Grodzisko pełniły rolę przedmieść. Funkcjonowały tu dwa młyny. W królewskim lesie znajdowało się 6 hut, spośród których czynnych było 5.
Po wojnach szwedzkich w Radoszycach zaczęła osiedlać się ludność żydowska. Pomiędzy ludnością katolicką a żydowską, dochodziło do konfliktów o podłożu ekonomicznym, czego dowodzi uchwała burmistrza i rady miasta z 1740 r. Rada miasta pod karą 40 grzywien, a nawet konfiskaty majątku zakazała sprzedaży i zastawu domów Żydom. W 1787 r. w miejscowości przebywał król Stanisław August Poniatowski, który wracając z Krakowa zatrzymał się w tej okolicy, aby zwiedzić miejscowe fabryki żelazne, piece i fryszerki. W 1788 r. król potwierdził dla Radoszyc użycie prawa magdeburskiego. Na sejmie z lat 1773-1775 Radoszyce, wraz ze starostwem radzickim, przekazano rodowi Małachowskich.
W 1784 r. miasteczko administracyjnie należące do powiatu chęcińskiego w województwie sandomierskim nadal było własnością rodu Małachowskich, bowiem w regestrze diecezjów jako właściciel widnieje Małachowski, podkanclerz koronny. 16 listopada 1794 r. nieopodal Radoszyc, we wsi Jakimowice, poddały się ostatki wojsk polskich, kończąc tym samym insurekcję kościuszkowską.
W 1827 r. w Radoszyce zamieszkiwało 1425 osób. Znajdowały się tu 252 domy. W 1858 r. było tutaj 1934 mieszkańców oraz 264 domy. Dochód miasta wyniósł tego roku 1264 ruble. 13 stycznia 1870 Radoszyce utraciły prawa miejskie[5].
Zabytki[edytuj]
- kościół pw. św. św. Piotra i Pawła z I połowy XVII w., rozbudowany w 1846 r., wpisany do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A.493 z 26.02.1957 i z 15.06.1967)[6]
- figurka, niegdyś przydrożna, w chwili obecnej znajduje się na terenie cmentarza parafialnego
- Synagoga w Radoszycach
- Synagoga w Radoszycach (ul. Ogrodowa 19)
- Cmentarz żydowski w Radoszycach
Sport[edytuj]
W miejscowości działa Gminny Klub Sportowy Partyzant Radoszyce. Założony został w 1947 roku. W 2008 roku drużyna pod wodzą trenera Jarosława Komisarskiego po raz pierwszy wywalczyła awans do IV ligi. W sezonie 2013/2014 klub awansował do III ligi.
Zobacz też[edytuj]
Przypisy
- ↑ Wyniki Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań 2011 - Ludność w miejscowościach statystycznych według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31 III 2011 r.. [dostęp 2017-04-08].
- ↑ Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 lipca 2017 r. w sprawie ustalenia granic niektórych gmin i miast, nadania niektórym miejscowościom statusu miasta, zmiany nazwy gminy oraz siedzib władz niektórych gmin (Dz.U. z 2017 r. poz. 1427)
- ↑ Magazin für die neue Historie und Geographie Angelegt, t. XVI, Halle, 1782, s. 13.
- ↑ M. Pawlikowski, Sądownictwo grodzkie w przedrozbiorowej Rzeczypospolitej, Strzałków 2012
- ↑ Postanowienie z 24 października (5 listopada) 1869 (Dziennik Praw, rok 1869, tom 69, nr 239, str. 419)
- ↑ Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie. 31 marca 2017; 7 miesięcy temu. [dostęp 2015-11-17]. s. 34.
Bibliografia[edytuj]
- Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Warszawa 1880
- Czaykowski Franciszek- Regestr Diecezjów Franciszka Czaykowskiego czyli właściciele ziemscy w Koronie 1783-1784. Warszawa 2006.
Linki zewnętrzne[edytuj]
- Oficjalna strona Gminy Radoszyce
- Radoszyce w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. IX: Pożajście – Ruksz. Warszawa, 1888.
|
||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||
|
||||||||