Tworzenie stron internetowych

	Sianów
	Sianów
	; Centrum Sianowa
Herb Sianowa	Flaga Sianowa
Państwo	Polska
Województwo	zachodniopomorskie
Powiat	koszaliński
Gmina	Sianów; gmina miejsko-wiejska
Prawa miejskie	1343
Burmistrz	Maciej Berlicki
Powierzchnia	15,88 km²
Populacja (30.06.2016); • liczba ludności; • gęstość	; 6 621; 416,9 os./km²
Strefa numeracyjna;	(+48) 94
Kod pocztowy	76-004
Tablice rejestracyjne	ZKO
	Położenie na mapie powiatu koszalińskiego Sianów
	Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Sianów
	Położenie na mapie Polski Sianów
	54°13′49″N 16°17′51″E/54,230278 16,297500
TERC; (TERYT)	3209074
SIMC	0950240
	Urząd miejski ul. Armii Polskiej 30; 76-004 Sianów
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Hasło w Wikisłowniku
	Strona internetowa

Sianów (tuż po wojnie Canów^[2], niem. Zanow) – miasto w północno-zachodniej Polsce, w woj. zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Sianów. Położone na Równinie Słupskiej nad strugą Polnicą, ok. 10 km od Koszalina, z którym graniczy administracyjnie.

Według danych z 30 czerwca 2009 r., miasto miało 6606 mieszkańców^[3].

Jest ośrodkiem usługowym z drobnym przemysłem spożywczym. Główny towar eksportowy dawniej stanowiły śledzie oraz piwo z lokalnego browaru (założonego w 1787).

Położenie[edytuj]

Sianów (przy współrzędnych 54°13′N 16°18′E/54,216667 16,300000) leży w północno-wschodniej części województwa zachodniopomorskiego, w północnej części powiatu koszalińskiego. Położony jest na Równinie Słupskiej, nad strugą Polnicą. Na południe od miasta płynie rzeka Unieść oraz Struga Sianowska. Sianów leży na północny wschód od Koszalina, z którym graniczy administracyjnie poprzez lasy Góry Chełmskiej.

Według danych z 1 stycznia 2009 r. powierzchnia miasta wynosi 15,88 km²^[4].

Miasto leży na historycznym Pomorzu Zachodnim. Od 1815 r. w rejencji koszalińskiej, w prowincji Pomorze. Po II wojnie światowej Sianów przyłączono do województwa szczecińskiego, a w 1950 roku został włączony do nowo powstałego województwa koszalińskiego.

W pobliżu Sianowa znajduje się rezerwat przyrody "Jodły Karnieszewickie".

Historia[edytuj]

W 1311 r. przy okazji opisu granic Gorzebądza wspomniano o "villa Sanow", w 1330 r. wzmiankowany był Zamek, który prawdopodobnie znajdował się w widłach Unieści i Polnicy. Sianów prawa miejskie uzyskał w 1343 r. jako własność Święców, a następnie książąt zachodniopomorskich, od 1653 r. Hohenzollernów brandenburskich (zgermanizowana nazwa Zanow). Od XIX w. ośrodek przemysłu zapałczanego. W 1869 r. uzyskał połączenie kolejowe.

Po przejęciu miasta przez administrację polską w 1945 r. przejściowo używano nazwy Canów (ew. Cianowo)^[5], zmienionej po konsultacji z naukowcami Instytutu Bałtyckiego^[6] rozporządzeniem rządowym z listopada 1946 r. na Sianowo^[7]. Komisja Ustalania Nazw Miejscowości przyjmując nazwę nawiązała do rzeczownika pospolitego "siano"^[8].

O gospodarce miasta decydował głównie rozwinięty przemysł zapałczany – Zakłady Przemysłu Zapałczanego "Polmatch" w Sianowie zostały zlikwidowane w 2007 r.^[9]

W czasach niepodległości Pomorza Zachodniego Sianów był miastem, o którego mieszkańcach opowiadano dowcipy podobne do tych, które obecnie opowiada się o Wąchocku, co zostało odnotowane jeszcze przez późniejszych etnografów. Po włączeniu Pomorza do Niemiec zwyczaj ten zanikł.

Demografia[edytuj]

Piramida wieku mieszkańców Sianowa w 2014 roku^[1].

Architektura[edytuj]

Kościół pw. św. Stanisława Kostki

Zabytki chronione prawnie w Sianowie:

układ urbanistyczny miasta^[10],
kościół pw. św. Stanisława Kostki – szachulcowy kościół parafialny z XVIII w. z wieżą murowaną z 2. poł. XVI w.,
kaplica cmentarna z 1844 r. (ul. Węgorzewska),
Park Miejski im. Powstańców Warszawskich w Sianowie^[11] z alejami dojazdowymi z pocz. XIX w. (ul. Chrobrego).

Obiekty o walorach historycznych:

zamek z 1. poł. XIV wieku (nie istnieje ze względu na zatarcie śladów przy budowie drogi do Koszalina)
ratusz z 1879 r.
eklektyczna brama miejska
fabryka zapałek z 1845 r.

Transport[edytuj]

Przez miasto przebiega droga krajowa nr 6 (Berlin – Szczecin – Gdańsk – Kaliningrad) i linia kolejowa nr 202 Stargard – Gdańsk. Połączenie z centrum Koszalina umożliwiają prywatni przedsiębiorcy oraz autobusy PKS (linia nr 7 koszalińskiej komunikacji miejskiej została zlikwidowana). Najbliższa stacja kolejowa położona jest w miejscowości Skibno (około 3 km od centrum) – zatrzymują się tam pociągi osobowe. W Skibnie znajduje się duża składnica drewna. Pociągi pospieszne i ekspresowe zatrzymują się w położonym 10 km od Sianowa Koszalinie.

Gospodarka[edytuj]

Obecnie w gminie Sianów znajdują się następujące zakłady przemysłowe:

firma i fabryka "Dega" – wyroby garmażeryjne w Karnieszewicach,
palarnia kawy "MK Cafe" w Skibnie,
gospodarstwo rybackie "Dadoń",
Chłodnie i Budownictwo Przemysłowe "Ganz Polska".

Edukacja[edytuj]

Szkoła Podstawowa nr 1 im. Janka Bytnara
Szkoła Podstawowa nr 2 im. Bohaterów 8. Drezdeńskiej Dywizji Piechoty
Gimnazjum Gminne im. Ireny Sendlerowej
Przedszkole Gminne

Sport[edytuj]

Kluby sportowe w mieście:

UKS Kometa Sianów – Badminton.
UKS Victoria Dega Sianów
klub sportowy "Victoria Sianów" (IV liga, grupa zachodniopomorska).
UKS Victoria SP 2 Sianów (II liga kobiet, grupa kujawsko-pomorska)

Administracja[edytuj]

Miasto jest siedzibą gminy miejsko-wiejskiej. Mieszkańcy Sianowa wybierają do swojej rady miejskiej 8 radnych (8 z 15). Pozostałych 7 radnych wybierają mieszkańcy terenów wiejskich gminy Sianów. Organem wykonawczym jest burmistrz. Siedzibą władz jest ratusz przy ul. Armii Polskiej.

Burmistrzowie Sianowa:

Mirosław Kamiński (7 czerwca 1990 - 14 marca 1991)
Jerzy Gałązka (14 marca 1991 - 18 kwietnia 1996)
Andrzej Henryk Matyjaszek (1998 - 2000)
Andrzej Jankowiak (21 października 2000 - 18 listopada 2002)
Andrzej Henryk Matyjaszek (2002 - 2006)
Ryszard Stanisław Wątroba (2006 - 2010)
Maciej Berlicki (od 2010 r.)

Gmina Sianów utworzyła w obrębie miasta 3 jednostki pomocnicze, zwane osiedlami (tj. Osiedle Nr 1, 2, 3). Organem uchwałodawczym każdego jest ogólne zebranie mieszkańców, które wybiera zarząd osiedla, składający się z przewodniczącego zarządu, sekretarza oraz od 1 do 3 członków^[12]

Mieszkańcy Sianowa wybierają parlamentarzystów z okręgu wyborczego Koszalin, a posłów do Parlamentu Europejskiego z okręgu wyborczego nr 13.

Wspólnoty wyznaniowe[edytuj]

Ludzie związani z Sianowem[edytuj]

Bernard Konarski – przewodnik turystyczny, działacz polityczny i społeczny
Katarzyna Sobczyk – polska piosenkarka
Kazimierz Trzeciak – dr medycyny, absolwent Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, oficer 6. pułku piechoty Legionów
Tomasz Waleński - polski kick-boxer oraz pięściarz
Edward Żentara – polski aktor

Zobacz też[edytuj]

Cmentarz żydowski w Sianowie

Przypisy

↑ ^a^b http://www.polskawliczbach.pl/Sianow, w oparciu o dane GUS.
↑ Pierwsza powojenna mapa Polski wydana przez WIG Sztabu Generalnego w roku 1945
↑ Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym (Stan w dniu 30 VI 2009 r.). Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2009-11-24. ISSN 1734-6118.
↑ Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2009 r.. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2009-08-20. ISSN 1505-5507.
↑ Słownik współczesnych nazw geograficznych Pomorza Zachodniego z nazwami przejściowymi z lat 1945-1948. Tadeusz Białecki (red.). Szczecin: Książnica Pomorska w Szczecinie, 2002, s. 190. ISBN 83-87879-34-7.
↑ 60 rocznica przybycia pierwszych osadników na Ziemię Sianowską
↑ M.P. z 1946 r. Nr 142, poz. 262, s. 8
↑ Małgorzata Żuchowska, Nazwy miejscowości nadbałtyckich, w: Poznaj swój kraj, nr 4/1986, s.13, ISSN 0832-6151
↑ Cezary Sołowij: Zapałki się wypaliły (pol.). Serwis Głosu Koszalińskiego. [dostęp 2010-02-18].
↑ zachodniopomorski Wojewódzki Konserwator Zabytków, nr rej. 557 z dnia 14.02.1966
↑ Nazwa zgodnie z Uchwałą Nr LI/368/2014 Rady Miejskiej w Sianowie z dnia 23 września 2014 r.
↑ Uchwała Nr XXVII/154/2004 Rady Miejskiej w Sianowie z dnia 29 grudnia 2004 r. ws. uchwalenia statutów osiedli Gminy i Miasta Sianów (Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego z 2005 r. Nr 26, poz. 549)
↑ Dane według wyszukiwarki zborów na oficjalnej stronie Świadków Jehowy (www.jw.org), dostęp z 7 czerwca 2014.

Linki zewnętrzne[edytuj]

Oficjalna strona miasta i gminy Sianów
Zanów w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. XIV: Worowo – Żyżyn. Warszawa, 1895.

[populacja2016-1] ttp://www.polskawliczbach.pl/Sianow, w oparciu o dane GUS.

[2] Pierwsza powojenna mapa Polski wydana przez WIG Sztabu Generalnego w roku 1945

[Ludno.C5.9B.C4.872009-06-3] Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym (Stan w dniu 30 VI 2009 r.). Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2009-11-24. ISSN 1734-6118.

[4] Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2009 r.. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2009-08-20. ISSN 1505-5507.

[5] Słownik współczesnych nazw geograficznych Pomorza Zachodniego z nazwami przejściowymi z lat 1945-1948. Tadeusz Białecki (red.). Szczecin: Książnica Pomorska w Szczecinie, 2002, s. 190. ISBN 83-87879-34-7.

[6] 60 rocznica przybycia pierwszych osadników na Ziemię Sianowską

[7] M.P. z 1946 r. Nr 142, poz. 262, s. 8

[8] Małgorzata Żuchowska, Nazwy miejscowości nadbałtyckich, w: Poznaj swój kraj, nr 4/1986, s.13, ISSN 0832-6151

[9] Cezary Sołowij: Zapałki się wypaliły (pol.). Serwis Głosu Koszalińskiego. [dostęp 2010-02-18].

[10] zachodniopomorski Wojewódzki Konserwator Zabytków, nr rej. 557 z dnia 14.02.1966

[11] Nazwa zgodnie z Uchwałą Nr LI/368/2014 Rady Miejskiej w Sianowie z dnia 23 września 2014 r.

[12] Uchwała Nr XXVII/154/2004 Rady Miejskiej w Sianowie z dnia 29 grudnia 2004 r. ws. uchwalenia statutów osiedli Gminy i Miasta Sianów (Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego z 2005 r. Nr 26, poz. 549)

[13] Dane według wyszukiwarki zborów na oficjalnej stronie Świadków Jehowy (www.jw.org), dostęp z 7 czerwca 2014.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]