Tworzenie stron internetowych

Skoczów

Zobacz naszą ofertę w zakresie tworzenia stron www oraz sklepów internetowych. Nasza firma oferuje wyzytówki online które przyciągną klientów w mieście Skoczów. Zapewniemy szczególne podejście do Twojego biznesu. Konkurencyjne ceny i dobre wykonanie zapewni Ci sukces. Strona www jest jedną z metod na pozyskanie klientów dla Twojego biznesu, dobrze wykonana strona jest jednym z elementów który zachęcają kupującego do skorzystania z Twojej oferty. Nowoczesne technologie jakie wykorzystujemy zapewniają skuteczne wykonanie naszej usługi.

Strony internetowe

Jeżeli chesz mieć własną stronę internetową, a Twoja firma znajduje się w miejscowości Skoczów - dobrze trafiłeś. Projektujemy, wdrażamy i tworzymy strony internetowe dla każdego. Napewno chesz aby klient wpisując w wyszukiwarkę nazwę "Twojej firmy + Skoczów" uzyskał informację o Twojej stronie oraz ofercie Twojej firmy. Dlatego jeżeli chcesz aby Twoja firma była dobrze widoczna kiedy wyszuka się informacje o mieście Skoczów warto stworzyć stronę korzystająć z naszych usług.
Pamietaj! jeśli "Strony Internetowe Skoczów" to tylko My.

Sklepy internetowe

Chcesz aby twój sklep był popularny i aby ludzie mogli go łatwo znaleźć, aby wpisując w wyszukiwarkę "sklep Skoczów" mogli trafić do twojej witryny i szybko oraz wygodnie zrobić zakupy? Potrzebujesz wydajnego i profesjonalnie wykonanego sklepu internetowego? Napisz teraz do nas. Projektujemy profesjonalne sklepy internetowe, dzięki naszym usługom możesz sprzedawać szybko i wygodnie w Internecie, na terenie miasta Skoczów i w całej Polsce!

Portfolio

Poniżej mozesz zobaczyć kilka nszych prac. Pamiętaj każdy sklep projektujemy indywidualnie pod konkretne potrzeby..

O mieście: Skoczów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Ten artykuł dotyczy miasta. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.
Skoczów
Od góry: Wzgórze Kaplicówka z krzyżem papieskim, Pegaz z kościołem Św. Piotra i Pawła w tle, ratusz z 1797, zabytkowy rynek
Od góry: Wzgórze Kaplicówka z krzyżem papieskim, Pegaz z kościołem Św. Piotra i Pawła w tle, ratusz z 1797, zabytkowy rynek
Herb Flaga
Herb Skoczowa Flaga Skoczowa
Państwo  Polska
Województwo  śląskie
Powiat cieszyński
Gmina Skoczów
gmina miejsko-wiejska
Aglomeracja bielska
Data założenia XIII w.(?)
Prawa miejskie pod koniec XIV w.(?)
Burmistrz Mirosław Sitko
Powierzchnia 9,85 km²
Populacja (30.06.2016)
• liczba ludności
• gęstość

14 550[1]
1 477,2 os./km²
Strefa numeracyjna
(+48) 33
Kod pocztowy 43-430
Tablice rejestracyjne SCI
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa lokalizacyjna województwa śląskiego
Skoczów
Skoczów
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Skoczów
Skoczów
Ziemia49°48′12″N 18°47′23″E/49,803333 18,789722
TERC
(TERYT)
2403104
SIMC 0925198
Urząd miejski
Rynek 1,
43-430 Skoczów
Strona internetowa

Skoczów (niem. Skotschau, czes. Skočov) – miasto w województwie śląskim, w powiecie cieszyńskim, siedziba władz gminy miejsko-wiejskiej Skoczów.

Według danych z 31 grudnia 2012 miasto miało 14 868 mieszkańców[2]. Charakterystyczna dla miasta jest różnorodność religijna z wyznaniami rzymskokatolickim i luterańskim jako dominującymi.

Położenie[edytuj]

Skoczów na mapie gminy

Skoczów leży w historycznych granicach regionu Śląska Cieszyńskiego, geograficznie zaś leży na południowym krańcu regionu Dolina Górnej Wisły, będącej częścią Kotliny Oświęcimskiej. Od wschodu, południa i zachodu miasto otacza Pogórze Śląskie, którego skrawek – wschodnie zbocze Górki Wilamowickiej (388 m n.p.m.) – należy do Skoczowa[3].

Według danych z 31 grudnia 2012 powierzchnia miasta wynosiła 9,85 km²[4]. Graniczy od północy z miejscowościami Wiślica, Kiczyce i Pierściec, od wschodu z Kowalami i Pogórzem, od południa z Harbutowicami i Bładnicami, na zachodzie z Międzyświeciem i Wilamowicami, wszystkie te miejscowości należą do gminy Skoczów, jedynie Simoradz, z którym miasto sąsiaduje na północnym zachodzie należy do innej gminy (Dębowiec).

Demografia[edytuj]

Piramida wieku mieszkańców Skoczowa w 2014[1]:
Piramida wieku Skoczow.png

Nazwa[edytuj]

Lokalna legenda o pochodzeniu nazwy miasteczka, wspomina o rzeczywistym grodzie, który istniał dawniej na terenie Międzyświecia, w górę rzeki Bładnicy. Z czasem zaczęto osiedlać się na obecnym terenie miasta, a stary gród upadł. Miasteczko, które „przeskoczyło” na obecne miejsce nosi więc nazwę Skoczów. W 1327 wymieniony jest jako oppidum Scocoviense. Na mapie Abrahama Orteliusa z 1603 miejscowość widnieje pod nazwą Skoczow. Szwajcarski kartograf i geograf Matthäus Merian w swoim dziele „Topographia” wydanym w 1650 podaje dwie zgermanizowane formy nazwy miejscowości: „Skotzaw” oraz „Sckozau”[5]. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego podaje nazwę Skoczów oraz niemiecką Skotschau[6].

Historia[edytuj]

Praosadą dzisiejszego Skoczowa było grodzisko położone ok. 2 km na południowy zachód od dzisiejszego centrum (obecnie Międzyświeć). Grodzisko to, założone na miejscu wcześniejszej osady ludności łużyckiej z ok. V w. p.n.e., było zamieszkiwane przez plemię Gołęszyców i funkcjonowało w VII–IX w. n.e. Gród ten początkowo był osadą otwartą usytuowaną na naturalnie obronnym wzgórzu nad doliną rzeki Bładnicy, ponad jarem zwanym „Piekiełko”. Później osada otoczona została wałem ziemnym i fosą. Uwagę zwraca szczególnie obronna funkcja grodu, będącego prawdopodobnie najbardziej na wschód wysuniętą warownią Gołęszyców, która graniczyć mogła z terenami należącymi już do plemiona Wiślan. Osada została zniszczona w końcu IX w. najprawdopodobniej w wyniku najazdu księcia wielkomorawskiego Świętopełka II i już nie odbudowana[7].

Za najstarszą pisaną wzmiankę o Skoczowie uważa się czasem[8] dyplom wystawiony przez Mieszka tytułującego się jako dux Oppoliensis et dominus Tessinensis et Ratiboriensis (księcia opolskiego, pana na Cieszynie i Raciborzu, w domyśle Mieszka Otyłego) dla rycerza Przecha z Zabłocia, na którym na liście świadków widniał pisarz książęcy Mikołaj z miejscowości Coczow[9] (Skoczów)[10]. Część badaczy uważa jednak ten dokument za sfałszowany[11]. Idzi Panic bierze też pod uwagę taką możliwość, że mógł się tu wkraść błąd podczas przepisywania tegoż dokumentu, który mógłby być pierwotnie wystawiony przez Mieszka, późniejszego księcia cieszyńskiego w 1282, wówczas jeszcze wraz z młodszym bratem Przemkiem rządzącym księstwem raciborskim obejmującym również kasztelanię cieszyńską i oświęcimską, o wiele prawdopodobniej mogącego tytułować się księciem opolskim, panem na Cieszynie i Raciborzu, niż Mieszko Otyły, który nigdy w podobny sposób się nie tytułował. Zamiast MCCLXXXII (1282) pominięta mogła zostać liczba L, w rezultacie dając rok MCCXXXII (1232)[12]. Jeśli jednak uznać ten dokument za fałszywy to pierwsza pewna wiadomość o miasteczku, oppidum Scocoviense, pochodzi z dyplomu z 1327, kiedy to książę cieszyński Kazimierz I uznał się za lennika króla czeskiego. Sformułowanie oppidum użyte również do Jamnicy (zob. Frydek), zostało użyte w przeciwieństwie do lokowanych i rządzących się już na prawie zachodnim civitates Cieszyna, Bielska i Frysztatu, oznaczało zapewne to że Skoczów kierował się wówczas jeszcze zwyczajowym prawem polskim[13]. W wymienionym dokumencie lennym wspomina się również gród, który utożamiać można z późniejszym „skoczowskim zamkiem”. Skoczów najprawdopodobniej rozwinął się jako jego podgrodzie oddzielone od niego fosą, które z czasem rozwinęło się we wczesnośredniowieczną osadę targową z nieregularną zabudową. Przedlokacyjne centrum tej osady znajdowało się kilkaset metrów na północ od dzisiejszego rynku, w miejscu gdzie później (najwcześniej pod koniec lat 30. XIV w.) wybudowano kościół parafialny. W pobliżu tego placu przebiegał szlak z Cieszyna, chroniony przez miejscowy gród, dalej przebiegający przez bród (później most) na Wiśle do Bielska (Starego Bielska). Lokacja miasta wokół nowego rynku na prawie niemieckim nastąpiła hipotetycznie w podobnym czasie co Frydku, tj. pod koniec XIV w[14]. Czasem jako datę przyznania Skoczowowi praw miejskich podaje się 1267[8]. Po raz pierwszy podana została w opublikowanych na początku XX wieku prac H. Neulinga, który stwierdził, że w 1267 Skoczów dysponował własną pieczęcią miejską z napisem Sigillum civitatis Skocoviensis[15] Ponadto data ta nie posiada żadnego potwierdzenia w źródłach pisanych, zaś sama rzeczona pieczątka pochodzi nie z 1267, a z 1565, jednak rok ten został niezdarnie wyryty przez niezbyt biegłego w sztuce rytownika, a przez Neulinga źle odczytana[16]. Lokowane miasto charakteryzowało się już regularną zabudową wokół rynku, wydłużoną w kierunku kościoła. Otoczone zostało obwałowaniami drewniano-ziemnymi z dwoma bramami: Bramą Górną w pobliżu obecnej remizy strażackiej, przez który wychodził szlak w kierunku Cieszyna, oraz Bramą Dolną prawdopodobnie na wschód od kościoła, gdzie przechodził szlak w kierunku Bielska. Za Bramą Górną rozwinęło się Górne Przedmieście o nieregularnej zabudowie rozciągającej się na południe wzdłuż drogi do Harbutowic, natomiast na prawym brzegu Wisły, w miejscu rozwidleniu dróg do okolicznych wsi rozwinęło się Dolne Przedmieście. Całość obszaru na prawym brzegu Wisły nazywane było Dolną Stroną, znajdowały się tutaj również Dolne Pola, Dolny Bór, a na południu Bajerki, których nazwa wywodzi się od od określenia bagienki / bagierki (bagna)[17]. W 1447 w trakcie spisu świętopietrza po raz pierwszy wzmiankowana jest parafia rzymskokatolicka pw. śś. Piotra i Pawła, a na podstawie jej wysokości ludność Skoczowa oszacowana została na ok. 450 obywateli[18]. Skoczów był wówczas przede wszystkim osadą rolno-rzemieślniczą, w dużo mniejszym stopniu handlową. Dopiero napływ ludności z Moraw i Węgier spowodował wyspecjalizowanie się grodu głównie w rzemiośle.

Skoczów na mapie Księstwa Oświęcimskiego i Zatorskiego – mapa Abrahama Orteliusa z 1603

Prawdopodobnie pod koniec 1469 lub w pierwszych dniach 1470 Skoczów zniszczył pożar, który strawił nadane miasteczku przywileje oraz inne dokumenty. Po tym pożarze z prośbą o potwierdzenie dotychczasowych praw przez księcia cieszyńskiego Kazimierz II udali się rajcy z burmistrzem (co pośrednio potwierdza funkcjonowanie miasta na prawie niemieckim), co stało się 26 stycznia 1470 w Cieszynie, wystawieniem dokumentu, który ponadto rozszerzył dotychczasowe przywileje miejskie Skoczowa m.in. o prawa spadkowe do czwartego pokolenia jakie zostały nadane wcześniej innym miastom księstwa jako tzw. wielki przywilej[19]. Jest to również najstarszy znany historykom dokument od 1327 informujący o statucie prawnym miasta. W mieście istniała już szkoła i szpital z kaplicą poświadczoną w dokumencie z 1482. Kolejny pożar niszczy miasto w 1531, a po nim pracujący w mieście rzemieślnicy, wzorem innych miast, powołali do życia (lub odnowili swe statuty zniszczone w pożarze z 1469/1470) cechy. Pierwszymi, którzy uzyskali potwierdzenie statutu, byli szewcy w 1547. Przed wojną trzydziestoletnią w mieście funkcjonowało już 7 organizacji cechowych: krawcy, kowale ze ślusarzami, piekarze, płóciennicy, rzeźnicy, sukiennicy i szewcy[20]. Największą sławę dla miasta przynieśli garncarze, czyniąc ze Skoczowa centrum oryginalnej ceramiki, z której miasto było znane do początku XX w. W 1550 miasto uzyskało prawo do warzenia piwa, zatem wzbogaciło się o browar mieszczański. Po objęciu władzy przez księcia Wacława III Adama w księstwie rozpoczął się okres Reformacji, w Skoczowie nowe wyznanie przyjęli zwłaszcza starszyzna cechowa i kupcy. Wkrótce mieszczanie odebrali katolikom kościół parafialny, zostawiając im kościółek szpitalny. Antykatolickie restrykcje nasiliły się po drugim małżeństwie księcia z Sydonią Katarzyną w 1566, kiedy to katolikom odebrano również kościółek Znalezienia Krzyża Świętego. W tym czasie w mieście urodziły się przyszły ksiądz i święty katolicki, Jan Sarkander[21]. W latach 1573–1577 miasto wraz ze Strumieniem oraz sąsiadującymi wioskami zostało sprzedane Gottardowi z Łagowa (von Logau) na Starej Wsi tworząc skoczowsko-strumieńskie państwo stanowe. Nowy właściciel rozpoczął przebudowę drewnianego zamku na murowany. Po jego śmierci w 1589 państwo powróciło do księstwa cieszyńskiego w 1594 po zakupieniu go przez księcia Adama Wacława. W 1610 Adam Wacław przeszedł na katolicyzm, a do Skoczowa sprowadził z Żywca ks. Wojciecha Gagatkowskiego. Jeszcze w 1652 według wizytatora biskupiego większość mieszkańców stanowili nie-katolicy, sytuacja ta odwróciła się dopiero przez 1687.[22]

Rynek z zabytkowymi kamienicami i z późnobarokową figurą Jonasza zwanego Trytonem (1775)
Ratusz w Skoczowie, (XVIII/XIX w., przebud. XX w.)

XVII w. nie był pomyślny dla Skoczowa. Oprócz licznych klęsk żywiołowych, doszły rozboje wojsk i luźnych oddziałów grasujących po okolicy w czasach wojny trzydziestoletniej oraz epidemie. W czasie jednej z nich zmarło 300 mieszkańców miasta i okolic. Miasto wolno dźwigało się ze zniszczeń, ale już w 1676 cesarz Leopold I potwierdził jego mieszkańcom wszelkie dotychczasowe prawa i przywileje. XVIII w. należy również do tragicznych w historii miasta. W przeciągu 43 lat niszczą Skoczów 2 pożary: w 1713 pożar zamienia miasto w pogorzelisko, a drugi, który wybuchł 7 maja 1756 w zabudowaniach browaru miejskiego, objął całe miasto i zniszczył ponad 100 domów. Po drugim pożarze rozpoczęto budowę Skoczowa murowanego, co mogło się stać dzięki widocznej pomocy ze strony cesarstwa. Odbudowano kościół parafialny pw. św. św. Piotra i Pawła, zamek i budynki śródmieścia. Dalsza rozbudowa na przełomie XVIII i XIX w. Powstaje wtedy m.in. ratusz (1797) oraz rynkowa figura Jonasza (Trytona) (1775), które oglądać można po dzień dzisiejszy.

Od połowy XIX w. datuje się rozwój skoczowskiego przemysłu fabrycznego. Początek dała fabryczka sukna braci Bartelt, przyjęta później przez Heilperna i przemianowana została na „Pierwszą Śląską Fabrykę Koców Derek i Guń”. Rozwijało się w mieście także garbarstwo. W 1859 morawski kupiec Dawid Spitzer założył duży warsztat garbarski, który z czasem rozrósł się w fabrykę produkującą skóry na obuwie i obicia mebli. Miasto rozwija się i od 1853 śródmieście oświetlane jest do północy 5 lampami olejowymi. W 1853 Żydzi mieszkający w mieście zbudowali synagogę. Jednocześnie nasilały się konflikty na tle narodowościowym między Polakami a Niemcami, silną pozycję miał dodatkowo ruch ślązakowski, rozwijany przez skoczowskiego nauczyciela Józefa Kożdonia. Głosił on odrębność etniczną Ślązaków i ich przynależność do kultury niemieckiej.

Początek ul. Cieszyńskiej w Skoczowie (od strony rynku) w tle widoczny kościół ewangelicki Świętej Trójcy

Na przełomie XIX i XX w. miasto szybko unowocześnia się. W 1888 zbudowano linię kolejową z Cieszyna do Bielska, która przecięła Skoczów i przyspieszyła rozwój miasta. Zbudowano miejską rzeźnię i gazownię, wprowadzono elektryczność. W 1904 na Kaplicówce za kościołem ewangelickim zbudowano zbiornik wody dla miejskiej sieci wodociągowej[23]. Powstała również obecna ulica Mickiewicza (Bahnhofstrasse), łącząca centrum ze stacją kolejową. Wzniesiono przy niej reprezentacyjne gmachy nowej szkoły, sądu grodzkiego z więzieniem, a bogaci mieszczanie budowali wzdłuż ulicy swe wille. Rozwój zahamował pożar w 1910, który zniszczył 21 domów w centrum miasta.

Według austriackiego spisu ludności z 1900 w 299 budynkach w Skoczowie na obszarze 981 hektarów mieszkało 3241 osób, co dawało gęstość zaludnienia równą 330,4 os./km². z tego 2298 (70,9%) mieszkańców było katolikami, 721 (22,2%) ewangelikami a 222 (6,8%) wyznawcami judaizmu, 1730 (53,4%) było polsko-, 1432 (44,2%) niemiecko-, a 34 (1%) czeskojęzycznymi[24]. Do 1910 liczba budynków wzrosła do 349 a mieszkańców do 3744, z czego 3705 było zameldowanych na stałe, 2443 (65,3%) było katolikami, 1042 (27,8%) ewangelikami, 247 (6,6%) żydami, a 12 (0,3%) zadeklarowało inną religię lub wyznanie, 1863 (50,3%) było niemiecko- (w tym większość ludności żydowskiej[potrzebny przypis]), 1794 (48,4%) polsko-, a 48 (1,3%) czeskojęzycznymi[25]. Według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego w miejscowości mieszkało na początku XX w. 2405 katolików, 584 protestantów i 124 Żydów. Jeżeli chodzi o narodowości 2136 Polaków, 909 Niemców oraz 68 Czechów – informacje te podano na podstawie języka[6].

Pomnik ku czci poległych w obronie Śląska Cieszyńskiego 1918-1920 w Skoczowie autorstwa Jana Raszki

Po zakończeniu I wojny światowej Skoczów wraz z całym Śląskiem Cieszyńskim stał się punktem sporu pomiędzy Polską i Czechosłowacją. W styczniu 1919 pod Skoczowem rozegrała się bitwa pomiędzy armią czechosłowacką a resztkami pozostałych na Śląsku Cieszyńskim oddziałów polskich pod dowództwem płk. Franciszka Latinika, w wyniku której czeska inwazja na linii Wisły została powstrzymana. Po podziale dawnego Księstwa Cieszyńskiego w 1920 Skoczów znalazł się w granicach Polski, choć występowały tutaj silnie tendencje pro-czechosłowackie (polski komisarz okręgowy w 1919 pisał: Ludność Skoczowa ma sympatie zdecydowanie proczechosłowackie, do tych ludzi nie przemawiają argumenty ideowe, patriotyczne, oni się Polakami nie czują, więc musi się im dać przekonanie, że w Polsce będzie im materialnie lepiej[26]).

Kobiety w strojach ludowych, 1938

Okres międzywojenny to dalszy rozwój miasta. W Skoczowie zaczęła szybko rozwijać się polska oświata i kultura, powstała polska szkoła ludowa i wydziałowa, gdzie przez wiele lat uczył Gustaw Morcinek. Powstało szereg organizacji politycznych, związkowych i społeczno-kulturalnych. Po zaprowadzeniu w mieście powszechnego oświetlenia elektrycznego, w 1929 zamknięta została miejska gazownia. Rozrastał się obszar zwartej zabudowy miasta i wzmagał ruch pojazdów. W 1939 zakończono budowę pierwszej drogowej obwodnicy miasta – obecnej ul. Objazdowej[23].

Po wybuchu II wojny światowej 2 września o zmierzchu siły polskie opuściły przedpola Skoczowa, wysadzając mosty na Wiśle: kolejowy oraz drogowy i wycofały się w kierunku Bielska. Jeszcze tego samego dnia do miasta wkroczyły oddziały niemieckie. Okres okupacji hitlerowskiej zaznaczył się licznymi ofiarami. Już 27 września 1939 Niemcy wywieźli do Niska nad Sanem wszystkich Żydów płci męskiej w wieku 16–60 lat[23]. 24 kwietnia 1940 hitlerowcy aresztowali i wywieźli do obozów prawie całą polską inteligencję ze Skoczowa i okolic. W zimie i wiosną 1945, w wyniku wielotygodniowych walk toczonych w okolicy, miasto poważnie ucierpiało. Zniszczonych zostało ok. 65% budynków mieszkalnych, część zakładów przemysłowych, wszystkie mosty, sieć wodociągowa oraz węzeł kolejowy. Ostatecznie miasto zostało wyzwolone przez oddziały 1 armii 4 Frontu Ukraińskiego[27].

Wzgórze Kaplicówka

Po wojnie nastąpiła stopniowa odbudowa miasta oraz rozwój przemysłu. Stare miasto zostało otoczone przez nowe osiedla mieszkaniowe. Rozwijały się również zakłady znane w całej Polsce do dnia dzisiejszego.

W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa bielskiego.

Wydarzeniem dla całego regionu była wizyta w Skoczowie papieża Jana Pawła II (22 maja 1995). Na Kaplicówce została wówczas odprawiona msza dla wiernych, w której udział wzięło około 200 tys. ludzi. Papież dzień wcześniej (21 maja 1995) kanonizował w Ołomuńcu pochodzącego ze Skoczowa Jana Sarkandra.

Zabytki[edytuj]

Ulica Bielska

Według Narodowego Instytutu Dziedzictwa, w miejscowości znajdują się następujące obiekty zabytkowe[28]:

Kultura[edytuj]

Wspólnoty wyznaniowe[edytuj]

Kościół katolicki[edytuj]

Trzy parafie:

Kościół Ewangelicko-Augsburski[edytuj]

Jedna parafia:

Kościół Wolnych Chrześcijan[edytuj]

Jeden zbór:

Kościół Adwentystów Dnia Siódmego[edytuj]

Jeden zbór:

Zbory Boże Chrześcijan Dnia Siódmego[edytuj]

Jeden zbór:

  • zbór w Skoczowie

Kościół Chrześcijan Dnia Sobotniego[edytuj]

Jeden zbór:

Kościół Zielonoświątkowy[edytuj]

Jeden zbór:

  • zbór „Wspólnota Ewangelii”

Świadkowie Jehowy[edytuj]

Trzy zbory[29]:

  • zbór Skoczów-Miasto
  • zbór Skoczów-Północ
  • zbór Skoczów-Zawiśle

Gospodarka[edytuj]

W 1947 uruchomiono prywatną odlewnię żeliwa, którą w 1950 władze komunistyczne przymusowo upaństwowiły. W 1972 weszła ona jako filia w skład Fabryki Samochodów Małolitrażowych w Bielsku-Białej. W latach 60. XX w. wzniesiono drugi wielki zakład – skoczowską kuźnię, która, jako oddział Kuźni Ustroń, również weszła w skład FSM. W okresie PRL-u w mieście funkcjonowały również Skoczowskie Zakłady Wyrobów Filcowych Polkap (dawna firma Hückel) wyrabiające m.in. kapelusze, Fabryka Koców „Pledan”, Zakłady Garbarskie „Skotan”[30].

Po transformacji ustrojowej część zakładów została postawiona w stan upadłości. Gospodarczy rozwój miasta i gminy został zatrzymany w latach 90., jednak Skoczów pozostał najbardziej uprzemysłowioną miejscowością dzisiejszego powiatu cieszyńskiego. Filia Fabryki Samochodów Małolitrażowych po rozbudowie, już w latach 90. XX w., została sprywatyzowana, po czym, jako Teksid Poland, została wykupiona przez koncern Fiat.

Sport[edytuj]

Komunikacja[edytuj]

Z dworca kolejowego w Skoczowie odjeżdżają pociągi Kolei Śląskich linii S6 z Wisły Głębcę, Ustronia, Goleszowa do Pszczyny, Tychów, Katowic, Gliwic i Częstochowy. Ponadto w wybranych dniach kursuje pociąg spółki PKP Intercity TLK Wisła z Warszawy do Wisły Głębce. Ze Skoczowa kursują autobusy do Cieszyna, Bielska-Białej, Brennej Bukowej, Brennej Leśnicy, Chybia, Strumienia, Drogomyśla, Ustronia, Wisły, Koniakowa, Ochab, Kowali, Kiczyc, Pierśćca. Przez miasto kursują również przelotowe autobusy np. do Wisły, Warszawy, Krakowa, Lublina, Kołobrzegu i Ustki.

Turystyka[edytuj]

Tabliczki informacyjne szlaków spacerowych na rynku w Skoczowie
Figura św. Jana Sarkandra przy ul. Mickiewicza
Pomnik Gustawa Morcinka
przy ul. Mickiewicza

Informacja turystyczna[edytuj]

W Skoczowie od 24 maja 2007 przy rynku (Rynek 18) działa Biuro Promocji i Informacji oraz Galeryjka Miejska pod nazwą ARTadres – placówka prowadzona przez Urząd Miejski oraz Miejski Dom Kultury. Miejsce to jest punktem informacyjnym zajmującym się turystyką w Skoczowie i pobliskim Euroregionie Śląska Cieszyńskiego[31].

Szlaki turystyczne i trasy rowerowe[edytuj]

Przed stacją kolejową PKP w Skoczowie rozpoczynają się 2 znakowane szlaki turystyczne[32]:

Na obszarze miasta wytyczone są trzy oznakowane szlaki spacerowe. Na Rynku i przy Muzeum im. Gustawa Morcinka umieszczone są duże tablice z mapą i charakterystyką szlaków[33].

  • Ścieżka krajoznawcza - żółta.svg Spacerowy Szlak Sarkandrowski – wytyczony w 1993, odnowiony w 2006 prowadzący po miejscach związanych z życiem i kultem św. Jana Sarkandra
  • Ścieżka krajoznawcza - czerwona.svg Spacerowy Szlak Morcinkowski – wytyczony w 2006, łączący miejsca związane z Gustawem Morcinkiem
  • Ścieżka krajoznawcza - niebieska.svg Spacerowy Szlak skoczowskich zabytków – wytyczony w 2006, uwzględniający zabytkowe, warte zwiedzenia miejsca
Tablica z mapą tras rowerowych w Skoczowie

Trasy rowerowe przebiegające przez Skoczów:

Współpraca międzynarodowa[edytuj]

Miasta i gminy partnerskie:

Galeria[edytuj]

Zobacz też[edytuj]

Przypisy

  1. ab http://www.polskawliczbach.pl/Skoczow, w oparciu o dane GUS.
  2. Rocznik demograficzny. Stanu w dniu 31.12.2012 r.. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2013.
  3. Marcin Żerański: Śląsk Cieszyński. Od Bielska-Białej do Ostrawy. Cieszyn: Pracownia na pastwiskach, 2012, s. 88. ISBN 9788393310937.
  4. [stat.gov.pl/cps/rde/xbcr/gus/l_powierzchnia_i_ludnosc_przekroj_terytorialny_2013.pdf Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2013 r.]. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2013.
  5. „Topographia Bohemiae, Moraviae et Silesiae”. Merian, Frankfurt am Main 1650, s. 180.
  6. ab Skoczów – Słownik geograficzny Królestwa Polskiego.
  7. Wiesław Kuś: Ziemia cieszyńska w okresie wczesnego średniowiecza. W: Dzieje Śląska Cieszyńskiego od zarania do czasów współczesnych pod redakcją Idziego Panica. T. I: Śląsk Cieszyński w czasach prehistorycznych. Cz. pierwsza: Ziemia cieszyńska do doby plemiennej. Cieszyn: Starostwo Powiatowe, 2009, s. 232–234. ISBN 978-83-926929-2-8.
  8. ab M. Barański, 2007, s. 430.
  9. Śląsk Cieszyński w średniowieczu (do 1528). Idzi Panic (redakcja). Cieszyn: Starostwo Powiatowe w Cieszynie, 2010, s. 294. ISBN 978-83-926929-3-5.
  10. Panic 2005 ↓, s. 68.
  11. Marek Wójcik, Dokumenty i kancelarie książąt opolsko-raciborskich, s. 24, 25.
  12. Panic 2005 ↓, s. 84.
  13. Panic 2005 ↓, s. 90.
  14. Panic 2005 ↓, s. 105.
  15. H. Neuling: Schlesiens Kirchorte und ihre kirchlichen Stiftungen bis zum Ausgange des Mittelalters, Breslau, 1902, s. 301.
  16. Rok 1267, W: J. Wantuła, Skoczów od zarania do współczesności, Skoczów, 1993, s. 24.
  17. Panic 2005 ↓, s. 154.
  18. Panic 2005 ↓, s. 194.
  19. Panic 2005 ↓, s. 121.
  20. Panic 2005 ↓, s. 195.
  21. Panic 2005 ↓, s. 180.
  22. Panic 2005 ↓, s. 183.
  23. abc Kalendarz Skoczowski 2004, wyd. Towarzystwo im. Gustawa Morcinka, Skoczów 2003, ​ISBN 83-904911-8-4​, s. 28, 29
  24. Gemeindelexikon der im Reichsrate vertretenen Königreiche und Länder, bearbeitet auf Grund der Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1900, XI. Schlesien. Wien: 1906. (niem.)
  25. Ludwig Patryn (ed): Die Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1910 in Schlesien. Troppau: 1912. (niem.)
  26. Jabłonków w Polsce, a Skoczów w Czechosłowacji? Jak wyglądałyby wyniki plebiscytu?
  27. ”Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939- 1945” Sport i Turystyka 1988, ​ISBN 83-217-2709-3​, str. 87
  28. Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo śląskie. 31 marca 2017; 7 miesięcy temu.
  29. Dane według raportów wyszukiwarki zborów (www.jw.org) z 22 maja 2014.
  30. Praca zbiorowa: Mały przewodnik po Polsce hasło „Skoczów”. Warszawa: 1980, s. 258.
  31. ARTadres – Oficjalny serwis kulturalno-promocyjny Skoczowa.
  32. Szlaki turystyczne
  33. Szlaki spacerowe – Oficjalny serwis kulturalno-promocyjny Skoczowa.
  34. Województwo Śląskie – Śląskie. Pozytywna energia.

Bibliografia[edytuj]

Linki zewnętrzne[edytuj]

'