Tworzenie stron internetowych

Sławoborze
Herb Sławoborza
Państwo	Polska
Województwo	zachodniopomorskie
Powiat	świdwiński
Gmina	Sławoborze
Wysokość	48 m n.p.m.
Liczba ludności (2012-12-31)	1929
Strefa numeracyjna	(+48) 94
Kod pocztowy	78-314
Tablice rejestracyjne	ZSD
SIMC	0311958
Położenie na mapie gminy Sławoborze Sławoborze
Położenie na mapie powiatu świdwińskiego Sławoborze
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Sławoborze
Położenie na mapie Polski Sławoborze
53°53′31″N 15°42′42″E/53,891944 15,711667
Informacje w Wikipodróżach

Sławoborze (niem. Stolzenberg) – duża wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie świdwińskim, w gminie Sławoborze przy drodze wojewódzkiej 162. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa koszalińskiego.

Miejscowość jest siedzibą gminy Sławoborze. Partnerem wsi jest niemieckie Loiching. Sławoborze jest największą wsią w województwie zachodniopomorskim.

Charakterystyka i układ wsi[edytuj]

Sławoborze jest wsią kościelną o zwartej ulicówce z rozbudową do wielodrożnicy. Pierwotny układ wsi jest czytelny, a kolejne etapy rozbudowy związane są z wytrasowaniem szosy Świdwin – Kołobrzeg, ukośnie do dawnego układu drożnego oraz koryta rzeki Pokrzywnicy, która przepływa przez miejscowość. W latach 80. znajdował się tutaj również dworzec kolej wąskotorowej. Sławoborze nabiera charakteru małomiasteczkowego z bardzo ujednoliconą architekturą.

Historia[edytuj]

Ten artykuł od 2012-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać (wiarygodne) źródła, najlepiej w formie dokładnych przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Pierwsze informacje o wsi pojawiają się w 1291 r. – wtedy Sławoborze było częścią kasztelanii świdwińskiej, w której panowali Brandenburczycy, a granice były ustalone pomiędzy dobrami biskupimi a Nową Marchią. Od XIV w. wieś była częścią księstwa biskupów Kamieńskich z ziemi kołobrzeskiej. W roku 1606 r. Sławoborze stało się lennikiem rodziny Blackenbergów nadanym przez księcia pomorskiego Franciszka I. W wieku XVIII podzielono majątek, a jedna jego część – należąca do Blackenbergów – została sprzedana (w 1718 r.) Manerbergerom, a następnie w 1763 r. nabył ją Ferdynand Wilhelm von Tuschen. Druga część majątku, mniejsza, wciąż pozostawała przy Blackenbergach jako część dóbr w Mysłowicach. W roku 1804 cała wieś była własnością wdowy von Wisman z domu von Tuschen. Kolejnymi właścicielami wsi byli von Schlieffen, lecz w połowie XIX w. Sławoborze podzielono pomiędzy 16 spadkobierców hrabiego Henryka Wilhelma von Schlieffen.

Od czasu wybudowania dworca kolei wąskotorowej wieś znacząco zaczęła się rozbudowywać, a nowe wytrasowanie drogi Kołobrzeg – Świdwin (obecnie część drogi nr 162) zaktywizowało nowe tereny budowlane leżące na wschodnim brzegu rzeki Pokrzywnicy, co spowodowało przybycie ludności nierolniczej. W spisie majątkowym z 1928 r. została wymieniona pozostałość majątku należącego do Hebbinga von Blackensee.

Linki zewnętrzne[edytuj]

• Strona gminy Sławoborze
• Mapa okolic Sławoborza – Stolzenberg (sektion 2160) (1919, skala 1:25 000)

p • d • e Gmina Sławoborze Siedziba gminy: Sławoborze Sołectwa Biały Zdrój • Ciechnowo • Jastrzębniki • Krzecko • Mysłowice • Poradz • Powalice • Rokosowo • Sidłowo • Sławoborze • Słowenkowo • Słowieńsko • Stare Ślepce Miejscowości niesołeckie Drzeń • Kalina • Krzesimowo • Lepino • Miedzno • Międzyrzecze • Międzyrzecko • Nowe Ślepce • Pomorce • Pustowo • Sławkowo • Sobiemirowo • Trzciana • Zagrody