Strony internetowe
Jeżeli chesz mieć własną stronę internetową, a Twoja firma znajduje się w miejscowości Sokółka - dobrze trafiłeś. Projektujemy, wdrażamy i tworzymy strony internetowe dla każdego. Napewno chesz aby klient wpisując w wyszukiwarkę nazwę "Twojej firmy + Sokółka" uzyskał informację o Twojej stronie oraz ofercie Twojej firmy. Dlatego jeżeli chcesz aby Twoja firma była dobrze widoczna kiedy wyszuka się informacje o mieście Sokółka warto stworzyć stronę korzystająć z naszych usług.
Pamietaj! jeśli "Strony Internetowe Sokółka" to tylko My.
Sklepy internetowe
Chcesz aby twój sklep był popularny i aby ludzie mogli go łatwo znaleźć, aby wpisując w wyszukiwarkę "sklep Sokółka" mogli trafić do twojej witryny i szybko oraz wygodnie zrobić zakupy? Potrzebujesz wydajnego i profesjonalnie wykonanego sklepu internetowego? Napisz teraz do nas. Projektujemy profesjonalne sklepy internetowe, dzięki naszym usługom możesz sprzedawać szybko i wygodnie w Internecie, na terenie miasta Sokółka i w całej Polsce!
Reklama internetowa - Marketing www
Chcesz aby Twoja strona/sklep był popularny i aby ludzie mogli go łatwo znaleźć, aby wpisując w wyszukiwarkę "sklep Sokółka" lub "pewna firma Sokółka" mogli trafić do twojej witryny? Poznaj ofertę Malinemarketing dla Sokółka. Zyskaj profesionalneą reklamę i promocję dla Twojej firmy w Sokółka.
Portfolio
Poniżej mozesz zobaczyć kilka nszych prac. Pamiętaj każdy sklep projektujemy indywidualnie pod konkretne potrzeby..
O mieście: Sokółka
|
|||||
 Plac Tadeusza Kościuszki w Sokółce |
|||||
|
|||||
| Dewiza: Sokółka – naturalnie wielokulturowa | |||||
| Państwo |  Polska |
||||
| Województwo |  podlaskie |
||||
| Powiat | sokólski | ||||
| Gmina | Sokółka gmina miejsko-wiejska |
||||
| Data założenia | XV wiek | ||||
| Prawa miejskie | 28 lutego 1609 | ||||
| Burmistrz | Ewa Kulikowska | ||||
| Powierzchnia | 18,59 km² | ||||
| Populacja (30.06.2016) • liczba ludności • gęstość |
18 510[1] 995,7 os./km² |
||||
| Strefa numeracyjna |
85 | ||||
| Kod pocztowy | 16-100 | ||||
| Tablice rejestracyjne | BSK | ||||
|
Położenie na mapie powiatu sokólskiego
  Sokółka
|
|||||
|
Położenie na mapie województwa podlaskiego
 Sokółka
|
|||||
|
Położenie na mapie Polski
 Sokółka
|
|||||
 53°24′25″N 23°30′00″E/53,406944 23,500000 |
|||||
| TERC (TERYT) |
2011084 | ||||
| SIMC | 0923443 | ||||
|
Urząd miejski
pl. Kościuszki 116-100 Sokółka |
|||||
| Strona internetowa | |||||
Sokółka – miasto w woj. podlaskim, siedziba powiatu sokólskiego i gminy miejsko-wiejskiej Sokółka, przy drodze krajowej nr 19[2].
Prawa miejskie nadane zostały Sokółce w roku 1609. Miasto królewskie ekonomii grodzieńskiej położone było w końcu XVIII wieku w powiecie grodzieńskim województwa trockiego w Wielkim Księstwie Litewskim[3]. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. białostockiego.
Spis treści
- 1 Położenie
- 2 Historia
- 3 Społeczność
- 4 400-lecie miasta
- 5 Gospodarka
- 6 Transport
- 7 Turystyka
- 8 Podgląd miasta
- 9 Media
- 10 Oświata
- 11 Instytucje
- 12 Religia
- 13 Znani ludzie urodzeni w miejscowości
- 14 Sokółka na dużym i małym ekranie
- 15 Miejsca i obiekty
- 16 Sąsiednie gminy
- 17 Miasta partnerskie
- 18 Zobacz też
- 19 Przypisy
- 20 Bibliografia
- 21 Linki zewnętrzne
Położenie[edytuj]
Miasto położone jest na obszarze Wzgórz Sokólskich, w północnej części Niziny Podlaskiej, u źródeł rzeki Sokołdy.
Przez miasto przebiega międzynarodowa trasa drogowa droga krajowa nr 19 i kolejowa Warszawa – Grodno i dalej w kierunkach na Wilno, Rygę, Sankt-Petersburg, Mińsk i Moskwę. Sokółka oddalona jest o 16 km od polsko-białoruskiego przejścia granicznego w Kuźnicy Białostockiej[4].
Historia[edytuj]
Początki miasta[edytuj]
Pierwotnie Sokółka była wsią koronną, której mieszkańcy zobowiązani byli do hodowli sokołów[5], z czym można wiązać pochodzenie nazwy miasta. W początku XVI wieku istniał tu dwór myśliwski Sucholda znajdujący się we władaniu królowej Bony, który został nadany jej przez Zygmunta Starego w roku 1524 wraz z rozległym obszarem od Kowna do Narwi i Świsłoczy, jaki wydzielił z Puszczy Grodzieńskiej[6]. W 1565 roku Zygmunt August ufundował w Sokółce kościół katolicki, a parafia funkcjonowała od roku 1592[7]. W latach 1586-1589 Sokółka stała się wsią targową. Prawa miejskie otrzymała ona 28 lutego 1609 roku od Zygmunta III[8]. Przed nadaniem praw miejskich do Sokółki przybyli rewizorzy królewscy Jerzy Scipion del Campo oraz Stefan Nieszkowski, którzy dokonali rozplanowania przyszłego miasta[9].
Sokółka w XVII i XVIII wieku[edytuj]
Kanclerz wielki litewski Albrycht Stanisław Radziwiłł w swoim pamiętniku pod datą 18 maja 1633 roku zapisał: "Na zaproszenie starosty żmudzkiego i wojewody brzeskiego, mego brata, udaliśmy się do Sokółki, gdzie król i my wszyscy zostaliśmy przyjęci wspaniale. Zanim tam przybyliśmy, król mówił mi (ponieważ jeszcze nigdy w tym miejscu nie byłem), że zobaczę dom drewniany, który został zbudowany za cenę 7000 zł, lecz nie dokończony i już prawie w upadku. Okazało się to prawdziwe"[10]. W roku 1652 Ludwika Maria Gonzaga nadała parafię w Sokółce trzem współpracownikom Wincentego à Paulo[11][12]. Po krótkim pobycie w mieście przeniesieni zostali oni jednak do Warszawy. W tym okresie w mieście wytapiano rudę darniową[13]. 11 lutego 1662 roku wydano dekret, który zmuszał Żydów do opuszczenia miasta. Mogli odwiedzać Sokółkę tylko w dniach handlowych i jarmarcznych, ale nie dłużej niż na 3 dni. Żydom zabronione było nabywanie domów i dóbr ziemskich. Jeżeli któryś z nich takowy majątek posiadał, to przechodził on na własność Kościoła katolickiego. Zakazane było również wynajmowanie Żydom domów. Naruszenie dekretu wiązało się z karą pieniężną w wysokości 10 seksagen groszy litewskich na korzyść Kościoła w Sokółce[14]. 29 grudnia 1698 roku August II nadał zamieszkującym Sokółkę Żydom przywilej wolnego handlu oraz prowadzenia szynków[15].
W roku 1717 miasto znalazło się na drodze pocztowej między Warszawą i Mitawą, a w mieście osadzono urzędników pocztowych z rodziny Michaelisów[16]. W drugiej połowie XVIII wieku podskarbi nadworny litewski Antoni Tyzenhauz sprowadził rzemieślników i rozbudował miasto, próbując dokonać przestrzennej przebudowy miasta[8]. W czasie jego administrowania dokonany został nowy podział ekonomii litewskich, w wyniku czego Sokółka została siedzibą guberni. Tyzenhauz na obszarze ekonomii grodzieńskiej wybudował szereg fabryk i manufaktur, które później upadły, jednak wprowadził na nowo wcześniej zniesioną pańszczyznę. W wyniku tego w Sokółce oraz w Kuźnicy i Krynkach pojawiły się protesty miejscowej ludności, a w latach 70. XVIII wieku pisano supliki do króla. W tym czasie w mieście znajdowały się 182 domy i stacjonował w nim garnizon kawalerii narodowej[17]. Na zlecenie Tyzenhauza został wykonany przez Józefa de Sacco projekt założenia parkowo-pałacowego: „Planty Zabudowania gubernji J.K.mci Sokolskiey”, zbudowano jednak tylko pałacyk gubernatora. Za to do lat 80. XVIII wieku wybudowano 12 kamienic na rynku[18].
W czasie insurekcji kościuszkowskiej w marcu 1794 roku agitację na terenie Sokółki prowadził Joachim Chreptowicz. W kwietniu tego roku stacjonujący w mieście regiment liczył 600 osób. Po zajęciu Grodna przez Rosjan, 9 maja w Sokółce podpisany został przez kilkaset osób akces do powstania oraz zawiązano w nim Komisję Porządkową Powiatu Grodzieńskiego. Wydana została też specjalna odezwa do mieszkających na tych terenach Tatarów. W lipcu komisja ogłosiła Uniwersał Połaniecki[19].
Okres rozbiorów[edytuj]
Od 1796 roku miasto znalazło się w zaborze pruskim, w prowincji Prusy Nowowschodnie[20]. Do czasu Pokoju w Tylży w roku 1807, gdy Sokółka znalazła się w zaborze rosyjskim, stacjonował w niej szwadron wojsk pruskich, liczący 228 osób[21]. W latach 1792 i 1803 wybuchały pożary, w wyniku których spłonęła część miasta, a w roku 1796 kościół parafialny[22]. W roku 1848 zbudowany został murowany kościół katolicki pw. św. Antoniego. W latach 50. XIX wieku zbudowana została prawosławna cerkiew św. Aleksandra Newskiego[23] oraz szkoła administracyjno-leśna i strzelecka, a w 1886 roku koszary. Od końca XIX wieku do wybuchu I wojny światowej w mieście stacjonował 63 Uglicki Pułk Piechoty[24]. W 1910 roku burmistrzem Sokółki był Józef Stanisławowicz Daszuta[25].
Od roku 1807 aż do 1975 Sokółka była miastem powiatowym. W XIX wieku była ośrodkiem targów, rzemiosła i drobnego przemysłu.
Sokółka w czasie II Rzeczypospolitej[edytuj]
Od 30 kwietnia[26] 1919 roku Sokółka znalazła się w granicach Polski, jednak w okresie VII-IX 1920 r. zajmowana była przez wojska bolszewickie podczas wojny polsko-bolszewickiej[27]. W lipcu 1920 roku w wyniku ostrzału artyleryjskiego część miasta została zniszczona[28]. 24 września tego roku stacjonował w mieście sztab dowodzenia 2 Armii Wojska Polskiego, tu także został wydany przez Józefa Piłsudskiego rozkaz ataku na Lidę[28]. 20 listopada 1996 roku[29] odsłonięty został pomnik poświęcony bohaterom bitwy nad Niemnem z tamtego okresu z popiersiem marszałka Piłsudskiego.
W okresie międzywojennym miasto znane z garbarni oraz targów końskich i bydlęcych.
II wojna światowa[edytuj]
21 września 1939 roku miasto zostało zajęte przez oddziały sowieckiej 2 brygady czołgów. W czerwcu 1941 miasto zostało zajęte przez wojska niemieckie, a w lipcu weszło w skład Bezirk Bialystok. Sowieci zbudowali w Sokółce pomnik Lenina, który latem 1941 Niemcy kazali zniszczyć miejscowym Żydom[30].
W 1941 w południowo-wschodniej części miasta Niemcy utworzyli getto dla ludności żydowskiej[31]. Oprócz kilku tysięcy Żydów z Sokółki trafiło tam również ok. 1500 Żydów z Janowa, Krynek, Czyżewa i Zarąb Kościelnych[31]. Mieszkańcy getta pracowali w fabryce filcu, w warsztatach szewskich i krawieckich oraz wykonywali roboty drogowe[31]. Wybudowali także zalew w Sokółce[32]. 2 listopada 1942 ok. 8 tys. osób wywieziono z getta do obozu przejściowego w Kiełbasinie pod Grodnem[31][33]. Getto szczątkowe zlikwidowano w styczniu 1943[34]. Żydzi z sokólskiego getta zginęli w obozie zagłady w Treblince i w Auschwitz-Birkenau[31].
W latach 1942–1944 w Sokółce znajdował się niemiecki obóz pracy[31]. Przeciętnie w obozie przebywało 150 osób; ogółem przeszło przez niego ok. 3 tys. osób[31]. Podczas likwidacji obozu część więźniów rozstrzelano, a część zwolniono[31].
Okres powojenny[edytuj]
W latach 70. XX wieku we wschodniej części miasta powstały dwa duże zakłady przemysłowe: stolarski Stolbud (obecnie Sokółka Okna i Drzwi) oraz Fabryka Urządzeń Mechanicznych „Spomasz”[35].
Społeczność[edytuj]
Demografia[edytuj]
W kolejnych latach Sokółka liczyła:
- Przełom XVIII i XIX w. – 1124 mieszkańców (w tym 383 Żydów i 18 Tatarów)[36]
- 1867 – 3814 mieszkańców[37]
- 1878 – 3431 mieszkańców[38]
- 1945 – 4879 mieszkańców[39]
- 1987 – ok. 18 000[40]
- 2004 – 19 037
- 2008 – 18 666[41]
Piramida wieku mieszkańców Sokółki w 2014 roku[1]. 
400-lecie miasta[edytuj]
W 2009 roku Sokółka obchodziła 400-lecie istnienia. Z tej okazji w Sokółce zorganizowano wiele imprez z takimi artystami na czele jak Danzel. Ponadto przed Urzędem Miejskim postawiono pomnik, upamiętniający ten jubileusz. Wyprodukowano też sokólską monetę o nazwie „Sokole”.
Gospodarka[edytuj]
Miasto jest głównie ośrodkiem usługowym regionu rolniczego, ale także produkcji stolarki okiennej, importu węgla kamiennego i gazu, mrożenia owoców i warzyw czy przetwórstwa mleka. Znajdujące się większe zakłady pracy w Sokółce to:
- Orlen Gaz
- Sokółka Okna i Drzwi
- Farmer Sp. z o.o.
- Metal-Fach Sp. z o.o.
- Spółdzielnia Mleczarska SOMLEK Sokółka przejęta przez Mlekpol
- Barter S.A.
- Eskimos S.A.
- Eko-Gril
- GENES
Transport[edytuj]
Drogi[edytuj]
Przez Sokółkę biegnie droga droga krajowa nr 19, a w przyszłości ma biec droga ekspresowa S19. Oprócz tego w Sokółce początek mają droga wojewódzka nr 673 i droga wojewódzka nr 674.
Kolej[edytuj]
Z Sokółki można dojechać do miast: Warszawa, Białystok, Suwałki, Kuźnica Białostocka, Grodno (Białoruś), Szostaków (Litwa). Dawniej można było dojechać do miast: Wrocław, Bydgoszcz i Katowice.
Transport lotniczy[edytuj]
Około 25 km na zachód od miasta znajduje się nieewidencjonowane lądowisko Białousy.
W 2014 przy ul. Władysława Sikorskiego oddano do użytku sanitarne lądowisko dla helikopterów.
Turystyka[edytuj]
Zabytki[edytuj]
- Kościół parafialny św. Antoniego Padewskiego – neoklasycystyczny (ok. 1848, rozbudowany 1901-1904),
- Prawosławna cerkiew parafialna pw. św. Aleksandra Newskiego z lat 1850-1853
- Granitowa płaskorzeźba – Alegoria Nauki z 1933 roku znajdująca się na elewacji frontowej budynku Szkoły Podstawowej nr 1 im. Adama Mickiewicza w Sokółce
- Murowana kapliczka przy zbiegu ul. Grodzieńskiej i Kresowej w Sokółce z 1906 roku
- Przedwojenne kamienice wzdłuż ulic Białostockiej i Grodzieńskiej
- Dawna drewniana plebania prawosławna na rogu ulic Józefa Piłsudskiego i ks. Piotra Ściegiennego z 1880 roku
Inne obiekty o walorach kulturowych[edytuj]
- prawosławna kaplica cmentarna pw. św. Męczennicy Pawły z 1900 roku[42]
- cmentarz żydowski z XVII wieku[43]
- cmentarz prawosławny z XIX wieku (dawniej rzymskokatolicki)[43]
Szlaki turystyczne[edytuj]
- Szlak Tatarski
- Szlak Śladami Powstania Styczniowego
- Szlak Rękodzieła Ludowego
- Szlak Dawnego Pogranicza
Podgląd miasta[edytuj]
W mieście znajduje się wiele kamer monitoringu wizyjnego należących do miasta jak i osób prywatnych. Telewizja Sokółka udostępnia na swojej stronie internetowej obraz z kilku kamer znajdujących się w różnych częściach miasta. Transmisja jest prowadzona przez całą dobę w czasie rzeczywistym. System jest cały czas rozbudowywany o kolejne kamery[44].
Media[edytuj]
W Sokółce znajduje się lokalna telewizja, gazeta internetowa i tygodnik wydawany w formie papierowej, które swoim zasięgiem obejmują cały powiat:
Oświata[edytuj]
Szkoły podstawowe[edytuj]
- Szkoła Podstawowa Specjalna
- Szkoła Podstawowa nr 1 im. Adama Mickiewicza
- Szkoła Podstawowa nr 2 z Oddziałami Integracyjnymi
- Szkoła Podstawowa nr 3 im. Walerego Wróblewskiego
Gimnazja[edytuj]
- Gimnazjum Specjalne
- Gimnazjum nr 1 im. Jana Pawła II
- Gimnazjum nr 2
- Gimnazjum nr 3 Integracyjne
Szkoły ponadgimnazjalne[edytuj]
- Zespół Szkół w Sokółce, ul. Mickiewicza 11 (Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika i Liceum Ogólnokształcące dla Dorosłych)[48]
- Zespół Szkół Zawodowych im. Elizy Orzeszkowej w Sokółce, Os. Zielone 1A (Technikum nr 1 i Branżowa Szkoła I Stopnia)[49]
- Zespół Szkół Rolniczych im. Henryka Dobrzańskiego „Hubala” w Sokółce, ul. Polna 1 (Technikum nr 2)[50]
- Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy, Os. Zielone 1A (Zasadnicza Szkoła Zawodowa Specjalna)[51]
Instytucje[edytuj]
Fundacje i stowarzyszenia[edytuj]
- Fundacja Sokólski Fundusz Lokalny[52]
- Stowarzyszenie na rzecz Rozwoju Ziemi Sokólskiej „Barka”[53]
- Stowarzyszenie Klub 4x4[54]
- Polskie Stowarzyszenie Łucznictwa Konnego[55]
Kulturalne[edytuj]
- Muzeum Ziemi Sokólskiej
- Sokólski Ośrodek Kultury[56]
- Chór Seniorów „Sokólskie Wrzosy”[57]
- Kapela ludowa „Kapela Kundzicza”
- Klub Plastyków Amatorów
- Klub Seniora „Wrzosy”
- Nauczycielski Klub Seniora
- Zespół muzyczny „Iluzjon”[58]
- Wiejski Klub Kultury w Starej Kamionce
- Zespół muzyczny „Lotos”
- Teatr Amatorski „Coś”
- Zespół muzyczny „Bad Falcon”
Sportowe[edytuj]
- Klub Sportowy Sokół Sokółka – piłka nożna[59]
- Sokólski Klub Kolarski Sokół – kolarstwo, triathlon, bieganie[60]
- Uczniowski Klub Sportowy „Batory” – sekcje: pływacka, szachowa, narciarstwa wodnego[61]
- Klub bilardowy Metal-Fach LP Pool Bilard Sokółka[62]
- Klub Jeździecki BIK[63]
- Klub Sportowy Mikolo Sokółka – siatkówka
- OSiR Sokółka – tenis stołowy[64]
- UKS Boxing Sokółka – boks
- LUKSz Orient Sokółka – szachy
Imprezy cykliczne w mieście[edytuj]
- Dni Sokółki[65]
- Wielkie Grillowanie z Kurczakiem
- Pożegnanie Lata
- Letnia Akademia Wiedzy o Tatarach Polskich
- Przegląd Widowisk Pastorałkowych
- Wojewódzkie Spotkanie Rodzin Muzykujących
- Rodzinny Festyn Dobroczynny[65]
Wielokulturowość miasta[edytuj]
Ze względu na to, że miasto zamieszkują wyznawcy religii katolickiej, prawosławnej oraz islamu, poza Polakami są to Białorusini i Litwini, a w jego okolicach zamieszkują także Tatarzy, zyskało ono określenie stolicy polskiego orientu[4]. W mieście zaczyna się także Szlak Tatarski, utworzony w roku 1979 na cześć sprowadzenia na te ziemie chorągwi tatarskiej przez Jana III Sobieskiego[66].
Religia[edytuj]
Znani ludzie urodzeni w miejscowości[edytuj]
- Aleksandr Bogdanow, rosyjski lekarz, filozof, ekonomista, pisarz science fiction, rewolucjonista i działacz komunistyczny;
- Karolina Czarnecka – polska wokalistka i aktorka;
- Tadeusz Gajdzis – polski pisarz.
- Gabriel (Giba) – polski duchowny prawosławny, mnich, archimandryta, doktor teologii;
- Ireneusz Kaskiewicz – polski aktor filmowy i teatralny;
- Piotr Lebiedziński – fotograf i wynalazca, pionier polskiej i światowej kinematografii oraz polskiego przemysłu fotochemicznego[68];
- Mirosław Mojsiuszko – były polski piłkarz, grający na pozycji obrońcy;
- Dariusz Sańko – ksiądz katolicki, doktor filozofii, wykładowca seminarium duchownego, podróżnik;
- Diana Sokołowska – polska pływaczka;
Sokółka na dużym i małym ekranie[edytuj]
Trylogia „U Pana Boga...”[edytuj]
W Sokółce i okolicach była kręcona większość scen całej trylogii. Ukazane w filmie obiekty które znajdują się w Sokółce: kościół pw. św. Antoniego, plebania, ogród, wędzarnia, obiekty gospodarcze, cerkiew pw. św. Aleksandra Newskiego i inne.
Cud w Sokółce[edytuj]
6 lutego 2010 roku w Telewizji Polsat został wyemitowany film dokumentalny Faktu dla Polsatu pt. „Cud w Sokółce”. W filmie były ukazane zdarzenia, które miały miejsce 12 października 2008 w kościele pw. św. Antoniego w Sokółce.
Miejsca i obiekty[edytuj]
W Sokółce[edytuj]
- zespół boisk, korty tenisowe, kryta pływalnia, skatepark, siłownia przy OSiR, ul. Mariańska 31
- stadion miejski, ul. Mariańska/ul. Grodzieńska
- Zalew Sokólski z ośrodkiem wczasowym – akwen 20 ha z plażą, wypożyczalnia sprzętu wodnego, miejsca noclegowe, kort tenisowy, boisko do siatkówki plażowej, ul. Wodna
- kino „Sokół”
- pomnik z popiersiem Józefa Piłsudskiego
- pomnik na cześć 300 lat osadnictwa tatarskiego (umiejscowiony w parku w centrum miasta)
- tablica poświęcona Antoniemu Tyzenhauzowi na ścianie Muzeum Ziemi Sokólskiej
-
Wieża ciśnień
-
Uliczka przed kinem
-
Jedno z osiedli
-
Starostwo Powiatowe
W najbliższych okolicach Sokółki[edytuj]
- Izba Regionalna w Janowszczyźnie
- dolina rzeki Sokołda z malowniczymi łąkami obejmującymi tereny chronione sieci Natura 2000 w Dworzysku
- Park Krajobrazowy Puszczy Knyszyńskiej z Rezerwatem Kozłowy Ług
- zabytkowe grodzisko wczesnośredniowieczne we wsi Miejskie Nowiny
Sąsiednie gminy[edytuj]
- gmina Czarna Białostocka
- gmina Janów
- gmina Kuźnica
- gmina Sidra
- gmina Supraśl
- gmina Szudziałowo
- gmina Dąbrowa Białostocka
Sokółka sąsiaduje z Białorusią.
Miasta partnerskie[edytuj]
Zobacz też[edytuj]
Przypisy
- ↑ ab http://www.polskawliczbach.pl/Sokolka, w oparciu o dane GUS.
- ↑ Dorota Biziuk: Sokółka. 400-lecie miasta. Białystok: BUK, 2009, s. 6. ISBN 978-83-61128-35-9.
- ↑ Вялiкi гicтарычны атлас Беларусi Т.2, Mińsk 2013, s. 97.
- ↑ ab Serwis informacyjny powiatu sokólskiego. [dostęp 30.06.2009].
- ↑ Sokółka w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola. Warszawa, 1890.
- ↑ Leszek Postołowicz: Zarys dziejów Sokółki i okolic do 1807 roku. Sokółka: Biblioteka Publiczna w Sokółce, 2008, s. 7. ISBN 978-83-60534-98-4.
- ↑ Leszek Postołowicz: Zarys dziejów Sokółki i okolic do 1807 roku. Sokółka: Biblioteka Publiczna w Sokółce, 2008, s. 9. ISBN 978-83-60534-98-4.
- ↑ ab Dorota Biziuk: Sokółka. 400-lecie miasta. Białystok: BUK, 2009, s. 4. ISBN 978-83-61128-35-9.
- ↑ Leszek Postołowicz: Zarys dziejów Sokółki i okolic do 1807 roku. Sokółka: Biblioteka Publiczna w Sokółce, 2008, s. 11. ISBN 978-83-60534-98-4.
- ↑ Albrycht Stanisław Radziwiłł: "Pamiętnik o dziejach w Polsce" T. I 1632-36 r.. Warszawa: PIW Wa-wa, 1980, s. 306-307. ISBN 8306000927.
- ↑ Leszek Postołowicz: Zarys dziejów Sokółki i okolic do 1807 roku. Sokółka: Biblioteka Publiczna w Sokółce, 2008, s. 13. ISBN 978-83-60534-98-4.
- ↑ Dorota Biziuk: Sokółka. 400-lecie miasta. Białystok: BUK, 2009, s. 11. ISBN 978-83-61128-35-9.
- ↑ Leszek Postołowicz: Zarys dziejów Sokółki i okolic do 1807 roku. Sokółka: Biblioteka Publiczna w Sokółce, 2008, s. 14. ISBN 978-83-60534-98-4.
- ↑ Vaida Kamuntavičienė: Studies in church history VI, Christians and the non-Christian other.. Vilnius: Lithuanian Catholic Academy of Science, 2013, s. 81-82. ISSN 1392-0502.
- ↑ Leszek Postołowicz: Zarys dziejów Sokółki i okolic do 1807 roku. Sokółka: Biblioteka Publiczna w Sokółce, 2008, s. 16. ISBN 978-83-60534-98-4.
- ↑ Leszek Postołowicz: Zarys dziejów Sokółki i okolic do 1807 roku. Sokółka: Biblioteka Publiczna w Sokółce, 2008, s. 17. ISBN 978-83-60534-98-4.
- ↑ Leszek Postołowicz: Zarys dziejów Sokółki i okolic do 1807 roku. Sokółka: Biblioteka Publiczna w Sokółce, 2008, s. 19–21, 23. ISBN 978-83-60534-98-4.
- ↑ Leszek Postołowicz: Zarys dziejów Sokółki i okolic do 1807 roku. Sokółka: Biblioteka Publiczna w Sokółce, 2008, s. 21–22. ISBN 978-83-60534-98-4.
- ↑ Leszek Postołowicz: Zarys dziejów Sokółki i okolic do 1807 roku. Sokółka: Biblioteka Publiczna w Sokółce, 2008, s. 24–27. ISBN 978-83-60534-98-4.
- ↑ Dorota Biziuk: Sokółka. 400-lecie miasta. Białystok: BUK, 2009, s. 12. ISBN 978-83-61128-35-9.
- ↑ Leszek Postołowicz: Zarys dziejów Sokółki i okolic do 1807 roku. Sokółka: Biblioteka Publiczna w Sokółce, 2008, s. 28. ISBN 978-83-60534-98-4.
- ↑ Leszek Postołowicz: Zarys dziejów Sokółki i okolic do 1807 roku. Sokółka: Biblioteka Publiczna w Sokółce, 2008, s. 29. ISBN 978-83-60534-98-4.
- ↑ Dorota Biziuk: Sokółka. 400-lecie miasta. Białystok: BUK, 2009, s. 24. ISBN 978-83-61128-35-9.
- ↑ Dorota Biziuk: Sokółka. 400-lecie miasta. Białystok: BUK, 2009, s. 13. ISBN 978-83-61128-35-9.
- ↑ Памятная книга Гродненской губернии 1910.
- ↑ Jan Rećko: Józef Piłsudski w Sokółce. Bydgoszcz: Reprint, 2009, s. 7.
- ↑ Dorota Biziuk: Sokółka. 400-lecie miasta. Białystok: BUK, 2009, s. 14. ISBN 978-83-61128-35-9.
- ↑ ab Jan Rećko: Józef Piłsudski w Sokółce. Bydgoszcz: Reprint, 2009, s. 8.
- ↑ Jan Rećko: Józef Piłsudski w Sokółce. Bydgoszcz: Reprint, 2009, s. 15.
- ↑ http://www.isokolka.eu/wiadomosci/3-sokolka/446-pomnik-ku-czci-bohaterow-pomnik-lenina-pomnik-pamieci-pomordowanych-foto.html.
- ↑ abcdefgh Czesław Pilichowski: Obozy hitlerowskie na ziemiach polskich 1939-1945. Informator encyklopedyczny. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 463. ISBN 83-01-00065-1.
- ↑ Dorota Biziuk: Sokółka. 400-lecie miasta. Białystok: BUK, 2009, s. 20. ISBN 978-83-61128-35-9.
- ↑ Yitzak Arad: Belzec, Sobibor, Treblinka. The Operation Reinhard Death Camps. Bloomington: Indiana University Press, 1999, s. 397. ISBN 978-0-253-21305-1.
- ↑ Anna Pyżewska: Pomoc dla ludności żydowskiej w Okręgu Białystok w latach okupacji niemieckiej [w:] Polacy i Żydzi pod okupacją niemiecką 1939–1945. Studia i materiały. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2006, s. 947. ISBN 83-60464-01-4.
- ↑ Dorota Biziuk: Sokółka. 400-lecie miasta. Białystok: BUK, 2009, s. 16. ISBN 978-83-61128-35-9.
- ↑ Leszek Postołowicz: Zarys dziejów Sokółki i okolic do 1807 roku. Sokółka: Biblioteka Publiczna w Sokółce, 2008, s. 28–29. ISBN 978-83-60534-98-4.
- ↑ Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XI. Warszawa: 1890, s. 26.
- ↑ Tamże, s. 26.
- ↑ Dorota Biziuk: Sokółka. 400-lecie miasta. Białystok: BUK, 2009, s. 15. ISBN 978-83-61128-35-9.
- ↑ Dorota Biziuk: Sokółka. 400-lecie miasta. Białystok: BUK, 2009, s. 17. ISBN 978-83-61128-35-9.
- ↑ Ludność w Sokółce. [dostęp 31 grudnia 2008].
- ↑ Dorota Biziuk: Sokółka. 400-lecie miasta. Białystok: BUK, 2009, s. 26. ISBN 978-83-61128-35-9.
- ↑ ab Andrzej Michałowski, Alicja Sulimierska, Elżbieta Baniukiewicz: Studia i Materiały. Wykaz zabytkowych cmentarzy w Polsce. Województwo Białostockie. Warszawa: Ośrodek Ochrony Zabytkowego Krajobrazu. Narodowa Instytucja Kultury, 1996, s. 48.
- ↑ Sokółka TV – Twoja telewizja – Kamery online. [dostęp 4.07.2015].
- ↑ Sokółka TV – Twoja telewizja. [dostęp 4.07.2015].
- ↑ iSokolka.eu. [dostęp 4.07.2015].
- ↑ Nowiny Sokółskie. [dostęp 4.07.2015].
- ↑ Zespół Szkół w Sokółce (pol.). [dostęp 2014-01-05].
- ↑ Zespół Szkół Zawodowych w Sokółce (pol.). [dostęp 2014-01-05].
- ↑ Zespół Szkół Rolniczych w Sokółce (pol.). [dostęp 2014-01-05].
- ↑ Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy w Sokółce (pol.). [dostęp 2014-01-05].
- ↑ Fundacja Sokólski Fundusz Lokalny. [dostęp 18 września 2010].
- ↑ Stowarzyszenie na rzecz Rozwoju Ziemi Sokólskiej „Barka”. [dostęp 18 września 2010].
- ↑ Stowarzyszenie Klub 4x4 Sokółka. [dostęp 18 września 2010].
- ↑ Polskie Stowarzyszenie Łucznictwa Konnego. [dostęp 6 kwietnia 2013].
- ↑ Sokólski Ośrodek Kultury. [dostęp 18 września 2010].
- ↑ Dorota Biziuk: Sokółka. 400-lecie miasta. Białystok: BUK, 2009, s. 36. ISBN 978-83-61128-35-9.
- ↑ Serwis informacyjny Sokólskiego Ośrodka Kultury. Działalność SOK. [dostęp 5.10.2009].
- ↑ KS Sokół Sokółka. [dostęp 9 listopada 2009].
- ↑ Wymagana kontrola bezpieczeństwa, www.facebook.com [dostęp 2017-02-28] (pol.).
- ↑ Uczniowski Klub Sportowy „Batory”. [dostęp 9 listopada 2009].
- ↑ Klub bilardowy Metal-Fach LP Pool Bilard Sokółka. [dostęp 18 września 2010].
- ↑ Klub Jeździecki BIK. [dostęp 18 września 2010].
- ↑ OSiR Sokółka. [dostęp 18 września 2010].
- ↑ ab Portal miejski Sokółki. Kalendarz wydarzeń. [dostęp 3.10.2009].
- ↑ Dorota Biziuk: Sokółka. 400-lecie miasta. Białystok: BUK, 2009, s. 11, 22. ISBN 978-83-61128-35-9.
- ↑ Dane według wyszukiwarki zborów na oficjalnej stronie Świadków Jehowy (www.jw.org), dostęp z 14 stycznia 2017.
- ↑ Praca zbiorowa 1966 ↓, s. 22.
- ↑ ab Miasta partnerskie Sokółki. [dostęp 2012-04-03].
- ↑ Sokółka ma nowe miasto partnerskie. To Iwie na Białorusi. Co na tym zyskamy?. [dostęp 2011-10-13].
- ↑ Sokółka w Orzyszu. [dostęp 2015-06-22].
- ↑ Urząd Miejski w Ustrzykach Dolnych, www.bip.ustrzyki-dolne.pl [dostęp 2017-06-25].
Bibliografia[edytuj]
- Praca zbiorowa: Historia filmu polskiego tom I 1895-1929. Warszawa: Wydawnictwo Artystyczne i Filmowe, 1966.
- Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XI. Warszawa: 1890.
Linki zewnętrzne[edytuj]
- Telewizja Sokółka. [dostęp 2016-08-20].
- Informator miejski. [dostęp 2011-08-05].
- Sokółka w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola. Warszawa, 1890.
- Serwis Ośrodka Sportu i Rekreacji w Sokółce. [dostęp 2011-08-05].
- Strona klubu siatkarskiego UKS Mikolo Sokółka. [dostęp 2016-08-20].
- Strona klubu UKS Boxing Sokółka. [dostęp 2014-01-04].
- Nieoficjalny serwis KS Sokół Sokółka. [dostęp 2013-01-04].
- Serwis internetowy Sokólskiego Ośrodka Kultury. [dostęp 2011-08-05].
|
||||||||||
|
|||||||||||||
|
||||||||||||||||||||