Tworzenie stron internetowych

Ten artykuł dotyczy miasta. Zobacz też: Ustroń – inne miejscowości o tej nazwie.

Ustroń
Widok z Równicy
Herb Ustronia Flaga Ustronia
Państwo	Polska
Województwo	śląskie
Powiat	cieszyński
Gmina	gmina miejska
Aglomeracja	bielska
Data założenia	XIV w.
Prawa miejskie	1956
Burmistrz	Ireneusz Adam Szarzec
Powierzchnia	59,03 km²
Populacja (30.06.2016) • liczba ludności • gęstość	16 017[1] 271,3 os./km²
Strefa numeracyjna	(+48) 33
Kod pocztowy	43-450
Tablice rejestracyjne	SCI
Położenie na mapie województwa śląskiego Ustroń
Położenie na mapie Polski Ustroń
49°43′09″N 18°48′44″E/49,719167 18,812222
TERC (TERYT)	2403021
SIMC	0926677
Urząd miejski Rynek 1 43-450 Ustroń
Multimedia w Wikimedia Commons
Informacje w Wikipodróżach
Hasło w Wikisłowniku
Strona internetowa
BIP

Ustroń wymowa ⁱ – miasto w południowej Polsce, w województwie śląskim, w powiecie cieszyńskim. Uzdrowisko (jedno z dwóch w województwie), ośrodek wczasowy i wypoczynkowy.

Według danych z 30 czerwca 2014 r. miasto miało 16 005 mieszkańców^[2].

Położenie[edytuj]

Widok na miasto z Równicy

Widok na osiedle Zawodzie z Czantorii

Miejscowość położona jest na północnych stokach Beskidu Śląskiego, u wylotu doliny Wisły. Różnica wzniesień wynosi ponad 500 metrów pomiędzy centrum miasta w dolinie Wisły a Czantorią Wielką i Równicą.

Ustroń historycznie leży na Śląsku Cieszyńskim. Leży w Beskidzie Śląskim nad rzeką Wisłą. Według danych z roku 2002^[3] Ustroń ma obszar 58,92 km², w tym:

• użytki rolne: 41%
• użytki leśne: 44%

Sąsiednie gminy: Brenna, Goleszów, Skoczów, Wisła. Gmina sąsiaduje z Czechami.

Według danych z 1 stycznia 2011 r. powierzchnia miasta wynosiła 59,03 km²^[4]. Miasto stanowi 8,07% powierzchni powiatu.

Podział administracyjny[edytuj]

Ustroń na mapie powiatu

Miasto podzielone jest na 9 jednostek pomocniczych – osiedli^[5]:

• Polana (nr 1)
• Poniwiec (nr 2)
• Ustroń Górny (nr 3)
• Ustroń Centrum (nr 4)
• Ustroń Dolny (nr 5)
• Zawodzie (nr 6)
• Hermanice (nr 7)
• Lipowiec (nr 8)
• Nierodzim (nr 9)

Inne: Dobka, Jaszowiec.

Demografia[edytuj]

Dane z 30 czerwca 2014 r.^[2]:

Piramida wieku mieszkańców Ustronia w 2014 r.^[1]:

Nazwa[edytuj]

W miejscowej gwarze nazwa wymawiana jest ustróń, kogo, czego: ustrónio, w języku niemieckim Ustron, czeskim Ustroni^[6].

Zdaniem językoznawców nazwa „Ustroń” pochodzi od miejsca zacisznego, ustronnego, leżącego „na stronie”^[7][6]. Natomiast według przekazów legendarnych właśnie tu, nad brzegiem Wisły, jeden z oddziałów tatarskich miał spalić w 1241 r. kilkuset polskich jeńców, skąd poszła nazwa ustrina lub ustrinum, tzn. pogorzelisko z ciał ludzkich (łac. ustor – palący trupy)^[8].

W łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) spisanej za czasów biskupa Henryka z Wierzbna w latach 1295–1305 miejscowość wymieniona jest w zlatynizowanej formie Ustrona. Dokument wymienia również Lipowiec (w 1975 r. przyłączony do Ustronia) w formie Lyppowetz^[9][10]. Następnie Wstrowe (1447), de Wstronÿ (1478), Vstronye (1479), Wstronye (ca 1480), von Ustron (1487), de Ustrunye (1490), z Ustronie (1491), na Ustronie (1526) itd.^[6]

Historia[edytuj]

 Osobny artykuł: Historia Ustronia.

Miejscowość po raz pierwszy wzmiankowana została w łacińskim dokumencie Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego), spisanej za czasów biskupa Henryka z Wierzbna ok. 1305 r. w szeregu wsi zobowiązanych do płacenia dziesięciny biskupstwu we Wrocławiu, w postaci item in Ustrona^[11][12][13]. Zapis ten (brak określenia liczby łanów, z których będzie płacony podatek) wskazuje, że wieś była w początkowej fazie powstawania (na tzw. surowym korzeniu), co wiąże się z przeprowadzaną pod koniec XIII w. na terytorium późniejszego Górnego Śląska wielką akcją osadniczą (tzw. łanowo-czynszową). Wieś politycznie znajdowała się wówczas w granicach utworzonego w 1290 r. piastowskiego (polskiego) księstwa cieszyńskiego, będącego od 1327 r. lennem Królestwa Czech, a od 1526 r. w wyniku objęcia tronu czeskiego przez Habsburgów wraz z regionem aż do 1918 r. w monarchii Habsburgów (potocznie Austrii).

Drewniany kościół św. Anny z XVIII w.

Pierwsi osadnicy założyli Ustroń Dolny (tereny równinne w rejonie dzisiejszej stacji kolejowej Ustroń)^[14]. W 2 poł. XVI w. zaczął powstawać Ustroń Górny (okolice dzisiejszego centrum), a jeszcze dalej w górę Wisły, „na Polance” (dziś Ustroń Polana), pierwszych 12 zagrodników odnotowano w 1607 r. Ustroń Dolny i część Górnego były od najdawniejszych czasów własnością szlachecką. Pozostała część Górnego Ustronia stanowiła własność książęcą^[14]. Z czasem ustrońskie dobra szlacheckie uległy rozdrobnieniu, które starali się przejąć książęta cieszyńscy. Elżbieta Lukrecja w 1633 r. kupiła od Mikołaja Rudzkiego część Ustronia Górnego i Polankę, a w 1637 r. – część Ustronia Dolnego, należącą do Tschammera. Pozostałe ostatecznie w 1738 r. zostały wykupione przez księcia cieszyńskiego Franciszka Lotaryńskiego^[14]. Obie części Ustronia połączono w jedną wieś w 1839 r.

Muzeum Regionalne „Stara Zagroda” w Ustroniu

W 1621 r. w czasie wojny trzydziestoletniej Ustroń został spalony przez przebywające tu wojska neapolitańskie, walczące po stronie katolickiej Austrii. Uciekający przed grabieżami chłopi zaczęli osiedlać się coraz wyżej w górach i przestawiać się na gospodarkę hodowlaną. W 2. poł. XVII w. na okolicznych górach istniało już szereg gospodarstw pasterskich, opartych na wzorach wołoskich. W 1788 r. na Równicy, Orłowej i Czantorii 39 gospodarzy ustrońskich wypasało ok. 1500 owiec i kilkadziesiąt krów.

Muzeum Ustrońskie

Dom Zdrojowy w Ustroniu-Zawodziu

W 2. połowie XVIII w. odkryto tu pokłady rudy żelaza, co doprowadziło do otwarcia w 1772 r. pierwszej huty w Księstwie Cieszyńskim. Od tej pory Ustroń rozwijał się jako ośrodek przemysłowy. Inwentarz z 1823 r. wymienia również browar, 4 młyny, tartak, cegielnię, piec wapienny i papiernię w Polanie. W 1783 r. powstała drewniana szkoła ewangelicka, nieco później także katolicka. W 1835 r. ewangelicy wybudowali murowaną szkołę. W XIX w. odkryto też właściwości lecznicze wody, ogrzewanej bogatym w związki siarki żużlem wielkopiecowym. Przy dobrych warunkach klimatycznych spowodowało to popularyzację Ustronia jako miejscowości uzdrowiskowej. Po otwarciu nowej huty w pobliskim Trzyńcu, do której przeniesiono wiele wydziałów z Ustronia, ustrońskie hutnictwo zaczęło podupadać, a w 1897 r. całkowicie wygaszono ostatni wielki piec. Hutę przekształcono w średniej wielkości zakład przetwórstwa żelaza (kuźnię), która jest w trakcie likwidacji. Od tej pory Ustroń rozwijał się wyłącznie jako miejscowość uzdrowiskowa i wypoczynkowa.

W 1787 r. wybudowano kościół św. Klemensa, z murowaną wieżę z 1835 r. (początkowo wieża była drewniana). W 1835 r. wybudowano kościół ewangelicki.

Według austriackiego spisu ludności z 1900 r. Ustroń miał powierzchnię 4350 hektarów zamieszkałą przez 4683 osób w 479 budynkach, co dawało gęstość zaludnienia równą 107,7 os./km². z tego 1924 (41,1%) mieszkańców było katolikami, 2649 (56,6%) ewangelikami a 110 (2,3%) wyznawcami judaizmu, 4260 (91%) było polsko-, 364 (7,8%) niemiecko- a 34 (0,7%) czeskojęzycznymi^[15]. Do 1910 r. liczba budynków wzrosła do 507 a mieszkańców do 4275 osób, z czego 4265 było zameldowanych na stałe, 3917 (91,8%) było polsko-, 333 (7,8%) niemiecko- a 15 (0,4%) czeskojęzycznymi, 1728 (40,4%) było katolikami, 2439 (57,1%) ewangelikami, 107 (2,5%) żydami a 1 osoba była jeszcze innej religii lub wyznania. Gdyby doliczyć do tego przyłączone później do Ustronia Hermanice, Lipowiec i Nierodzim (bez będących jej częścią Bładnic Górnych) liczba ludności wyniosłaby 6692 osób, z czego 6267 (93,9%) polsko-, 390 (5,8%) niemiecko- a 15 (0,2%) czeskojęzycznych, 3219 (48,1%) katolików, 3352 (50,1%) ewangelików, 120 (1,8%) żydów, 1 innej religii lub wyznania^[16].

Budynek Urzędu Miejskiego

W lipcu 1920 r. w wyniku decyzji Rady Ambasadorów miejscowość znalazła się w granicach Polski. W okresie międzywojennym w miejscowości stacjonował komisariat Straży Granicznej i placówka II linii SG „Ustroń”^[17].

W okresie międzywojennym Ustroń był gminą jednostkową w ramach powiatu cieszyńskiego. 1 grudnia 1945 r. utworzono wiejską gminę Ustroń, która oprócz samego Ustronia objęła pobliskie wsie Hermanice i Lipowiec. Do 1954 r. był siedzibą gminy Ustroń. Podczas reformy administracyjnej z września 1954 r. zniesiono gminy, a Ustroń wraz z przyłączonymi do niego Hermanicami uzyskał status osiedla. Rozporządzeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 1956 r. z obszaru osiedla utworzono miasto Ustroń. W skład miasta weszły później (1 stycznia 1973 r.) sołectwa: Nierodzim i Lipowiec. Od lat 60. XX w. nastąpił gwałtowny rozwój Ustronia. Zbudowano wiele ośrodków wypoczynkowych i leczniczych oraz pełną infrastrukturę turystyczną, łącznie z dwupasmową drogą do Katowic i regulacją rzeki Wisły do celów wypoczynkowych. Dzięki temu Ustroń jest dziś jednym z najważniejszych ośrodków turystyczno-wypoczynkowych w Beskidzie Śląskim, a jako jedyny posiada status uzdrowiska.

W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa bielskiego.

W latach 1945 – 1991 stacjonowała tu strażnica Wojsk Ochrony Pogranicza. Z dniem 16 maja 1991 r. strażnica została przejęta przez Straż Graniczną.

Od kilku lat w Ustroniu funkcjonuje Młodzieżowa Rada Miasta.

Zabytki, turystyka i sport[edytuj]

Zabytki[edytuj]

Pełna lista zabytków:

 Osobna strona: Wikipedia:Wiki Lubi Zabytki/śląskie/powiat cieszyński/gmina Ustroń.

Piesze szlaki turystyczne i spacerowe[edytuj]

Tabliczki szlaków spacerowych w centrum Ustronia

Dwór Skibówki

Z uwagi na bliskość gór Równicy, Czantorii czy Orłowej Ustroń stanowi dogodną bazą wypadową dla pieszych turystów.

Na otaczające Ustroń góry prowadzi wiele znakowanych szlaków turystycznych. Zaczyna się tu m.in. znakowany kolorem czerwonym Główny Szlak Beskidzki biegnący z centrum Ustronia na Równicę, a następnie schodzący do Ustronia Polany i wspinający się na Czantorię.

Uzdrowiskowa dzielnica Zawodzie na stokach Równicy

Na szczyt gór prowadzą następujące szlaki turystyczne:

• Ustroń-Zdrój dw. PKP – Schronisko PTTK na Równicy – Ustroń Polana – Wielka Czantoria (Główny Szlak Beskidzki)
• Skoczów dw. PKP – Lipowiec – Lipowski Groń – Równica
• Ustroń-Zdrój dw. PKP – Ustroń Czantoria Baranowska – Czantoria Mała
• szlak im. J. Galicza: Ustroń-Zdrój dw. PKP – Schronisko na Czantorii (CZ) – Wielka Czantoria
• Ustroń Polana – Chata na Orłowej

Poza nimi, miasto Ustroń stworzyło znakowane szlaki spacerowe:^[18] (Szlak Miejski – brązowy, Szlak Zabytkowy – niebieski, Szlak Widokowy – czerwony, Szlak Sanatoryjny – żółty, Szlak Jeleniczka – niebieski, Szlak Leśny – żółty, Szlak Źródlany – czerwony, Szlak Nadwiślański – zielony, Szlak do Jaszowca – czarny) a także powstała polsko-czeska transgraniczna

• Ścieżka Rycerska: Polana Stokłosica – Czantoria Wielka – Poniwiec – Ustroń Polana (po polskiej stronie znakowana zielonym wizerunkiem rycerza)

Oprócz pieszych szlaków znajdują się tu m.in. parki linowe na Równicy i Czantorii, park Extreme na Równicy i Leśny Park Niespodzianek.

Ośrodki narciarskie[edytuj]

W Ustroniu działają 3 większe ośrodki narciarskie, każdy dysponujący przynajmniej jednym wyciągiem krzesełkowym. Są to ośrodki o nazwach:

• Kolej Linowa Czantoria w Ustroniu (wyciąg krzesełkowy na Czantorię)
• Kolej Linowa Palenica w Ustroniu
• Ośrodek Poniwiec Mała Czantoria w Ustroniu.

Trasy rowerowe[edytuj]

Przez miasto przechodzą następujące trasy rowerowe:

• Międzynarodowy Szlak Rowerowy Greenways Kraków – Morawy – Wiedeń
• Wiślana Trasa Rowerowa
• czerwona trasa rowerowa nr 24 (Pętla rowerowa Euroregionu Śląsk Cieszyński)
• Główny Karpacki Szlak Rowerowy (621 km)
• zielona trasa rowerowa nr 13 – Ustroń – Jastrzębie-Zdrój – Rybnik (82 km)
• niebieska trasa rowerowa nr 12 – Jaworze – Górki Wielkie – Ustroń (22 km)
• żółta trasa rowerowa nr 256 – Dzięgielów – Ustroń (8,5 km)

Sport[edytuj]

Od 30 marca 2011 r. działa klub koszykarski TRS „Siła” Ustroń, grający w Bielskiej Lidze Koszykówki pod nazwą „T.R.S. Siła Ustroń”^[19].

Działa tutaj także klub piłki nożnej Kuźnia Ustroń.

Leśny Park Niespodzianek w Ustroniu[edytuj]

Bielik amerykański w Leśnym Parku Niespodzianek

W Ustroniu znajduje się Leśny Park Niespodzianek, utworzony w środowisku naturalnym. Po ścieżkach w lesie bukowym swobodnie biegają dziki, jelenie, sarny czy też muflony. Park łączy w sobie funkcje: rekreacyjną i edukacyjną, organizuje również pokazy sokolnicze.

W parku znajdują się^[20]:

• ścieżka edukacyjna (na jej skraju znajduje się Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej),
• ścieżka bajkowa (przeznaczona dla dzieci, z placem zabaw na końcu),
• ścieżka widokowa (na jej trasie znajdują się m.in. zagroda muflonów, woliera bażantów)
• sokolarnia i sowiarnia (tu odbywają się pokazy sokolnicze).

Komunikacja[edytuj]

Przez miasto przebiega linia kolejowa 191 Goleszów – Wisła Głębce, liczne przystanki komunikacji autobusowej PKS. W mieście są 2 stacje kolejowe: Ustroń i Ustroń Polana oraz przystanek kolejowy Ustroń Zdrój, w planach istniał także przystanek Ustroń Poniwiec, jednak nigdy nie został oddany do użytku^[21].

Wspólnoty wyznaniowe[edytuj]

Kościół św. Klemensa w Ustroniu

Kościół ewangelicko-augsburski

Kościół katolicki[edytuj]

Sześć parafii:

• parafia św. Brata Alberta
• parafia św. Anny
• parafia Dobrego Pasterza
• parafia św. Klemensa
• parafia Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski
• parafia Podwyższenia Krzyża Świętego

W miejscowości znajduje się jeden z najwyższych posągów Chrystusa Króla: 25 m, w tym 14 m cokół^[22].

Kościół Ewangelicko-Augsburski[edytuj]

Jedna parafia:

• parafia w Ustroniu - kościół ewangelicko-augsburski

Kościół Adwentystów Dnia Siódmego[edytuj]

Jeden zbór:

• zbór w Ustroniu

Kościół Wolnych Chrześcijan w RP[edytuj]

Jeden zbór:

• zbór w Ustroniu

Kościół Zielonoświątkowy[edytuj]

Jeden zbór:

• zbór w Ustroniu

Świadkowie Jehowy[edytuj]

Trzy zbory^[23]:

• Ustroń-Nierodzim
• Ustroń-Polana
• Ustroń-Centrum

Inne[edytuj]

Chrześcijańska Wspólnota Życie i Misja kierowana przez Henryka Wieję^[24]

Ludzie związani z Ustroniem[edytuj]

Burmistrzowie Ustronia[edytuj]

• Andrzej Broda (zm. 1902) (burmistrz)
• Franciszek Zawada 1945–1950 (przełożony gminy)
• Jan Jaszowski, 1950–1951 (przełożony gminy)
• Władysław Richert, 1951–1952 (przełożony gminy)
• Ludwik Troszok, 1954–1964 (przewodn. gminnej, potem miejskiej rady narodowej)
• Włodzimierz Gołkowski, 1964–1982 (1964–1972) przewodn. miejskiej rady narodowej, 1973–1982 (naczelnik miasta)
• Benedykt Siekierka, 1982–1990 (naczelnik miasta)
• Andrzej Georg, 1990–1992 (burmistrz)
• Kazimierz Hanus 1992–1998 (burmistrz)
• Jan Szwarc 1998-2001 (burmistrz), następnie Poseł na Sejm RP
• Ireneusz Szarzec, 2002-nadal (burmistrz)

Inni[edytuj]

• Jan Cholewa – chorąży pilot Polskich Sił Powietrznych w okresie II wojny światowej;
• Paweł Czudek – działacz spółdzielczy i związkowy, polityk PPSD i PPS, urodzony w Ustroniu, tu pracował;
• Jan Durczak – działacz socjalistyczny i związkowy, poseł na Sejm, urodzony w Ustroniu;
• Edward Gierek – polski polityk, I sekretarz KC PZPR w latach 1970-1980 (ostatnie lata swego życia spędził w Ustroniu);
• Kajetan Kajetanowicz – polski kierowca rajdowy, czterokrotny rajdowy mistrz Polski.
• Karol Kotschy – teolog i botanik, mieszkaniec Ustronia, tu również pochowany;
• Theodor Kotschy – botanik i podróżnik, urodzony w Ustroniu, syn Karola;
• Adam Makowicz – pianista jazzowy, od lat regularnie koncertuje w Ustroniu na rzecz Ośrodka Edukacyjno – Rehabilitacyjno – Wychowawczego w Ustroniu Nierodzimiu.
• Karol Semik – działacz spółdzielczy i związkowy, żołnierz PSZ na Zachodzie, mieszkał i pracował w Ustroniu;
• Adrian Sikora – piłkarz, reprezentant Polski, urodzony w Ustroniu, tu rozpoczynał karierę sportową;
• Jan Szczepański – wybitny socjolog, urodzony w Ustroniu;
• Józef Sztwiertnia – działacz spółdzielczy i związkowy, polityk PPSD i PPS, mieszkał i działał w Ustroniu;
• Henryk Wieja – lekarz, autor literatury religijnej, działacz ewangelikalny
• Jerzy Ziętek – wojewoda katowicki, generał Ludowego Wojska Polskiego, mieszkaniec Ustronia
• Piotr Żyła – skoczek narciarski, wychował się w Ustroniu

Współpraca międzynarodowa[edytuj]

Miasta i gminy partnerskie:^[25]

• Neukirchen-Vluyn
• Budapeszt
• Hajdúnánás
• Pieštany
• Luhačovice
• Frenštát pod Radhoštěm
• Ustronie Morskie
• Kalety

Zobacz też[edytuj]

• Kościół św. Anny w Ustroniu
• Kościół św. Klemensa w Ustroniu
• Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Ustroniu
• Muzeum Regionalne „Stara Zagroda” w Ustroniu
• Muzeum Ustrońskie im. Jana Jarockiego
• Synagoga w Ustroniu
• Cmentarz żydowski w Ustroniu
• Spółdzielnia Spożywców w Ustroniu
• Technikum Mechaniczne w Ustroniu

Przypisy

Bibliografia[edytuj]

• Popiołek F., Historia osadnictwa w Beskidzie Śląskim, Katowice 1939, s. 221-228.
• Panic I., Wybór źródeł do dziejów Ustronia, tom 1, Cieszyn – Ustroń 1996.
• Wantuła J., Karty z dziejów ludu Śląska Cieszyńskiego, Warszawa 1954, s. 165 – 230.

Linki zewnętrzne[edytuj]

• Ustroń – praktyczne informacje turystyczne
• Ustroń w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. XII: Szlurpkiszki – Warłynka. Warszawa, 1892.

p • d • e Województwo bielskie (1975–1998) miasto wojewódzkie – Bielsko-Biała Gminy miejskie Andrychów (do 1991 →) • Bielsko-Biała • Chełmek (do 1991 →) • Cieszyn • Kalwaria Zebrzydowska (do 1991 →) • Kęty (do 1991 →) • Maków Podhalański (do 1991 →) • Oświęcim • Skoczów (do 1991 →) • Strumień (do 1991 →) • Sucha Beskidzka • Szczyrk • Ustroń • Wadowice (do 1991 →) • Wilamowice (do 1991 →) • Wisła • Zator (do 1991 →) • Żywiec Gminy miejsko-wiejskie (od 1992) Andrychów • Chełmek • Kalwaria Zebrzydowska • Kęty • Maków Podhalański • Skoczów • Strumień • Wadowice • Wilamowice • Zator Gminy wiejskie Andrychów (do 1991) • Brenna • Brody (do 1976) • Brzeźnica • Buczkowice (do 1976 i od 1990) • Budzów • Chełmek (do 1991) • Chybie • Czernichów • Dębowiec • Gilowice (do 1976 → i ← od 1991) • Gilowice-Ślemień (1976–1991) • Goleszów • Hażlach • Istebna • Jasienica • Jaworze (← od 1991) • Jeleśnia • Kalwaria Zebrzydowska (1976–1991) • Kęty (do 1991) • Komorowice (do 1976 →) • Koszarawa • Kozy • Lanckorona • Lipowa • Łękawica (do 1976 → i ← od 1991) • Łodygowice • Maków Podhalański (do 1991) • Milówka • Mucharz • Osiek • Oświęcim • Polanka Wielka (← od 1992) • Porąbka • Przeciszów • Radziechowy-Wieprz • Rajcza • Skoczów (do 1991) • Spytkowice • Stare Bielsko (do 1976) • Strumień (do 1991) • Stryszawa • Stryszów • Szczyrk (← 1976–1990 →) • Ślemień (do 1976 → i ← od 1991) • Świnna • Tomice • Ujsoły • Wadowice • Wapienica (do 1976) • Węgierska Górka • Wieprz • Wilamowice (do 1991) • Wilkowice • Zator (do 1991) • Zawoja • Zembrzyce Urzędy rejonowe (od 1990) Bielsko-Biała • Cieszyn • Oświęcim • Wadowice • Żywiec

p • d • e Powiat cieszyński Miasta Cieszyn • Skoczów • Strumień • Ustroń • Wisła Gminy miejskie Cieszyn • Ustroń • Wisła Gminy miejsko-wiejskie Skoczów • Strumień Gminy wiejskie Brenna • Chybie • Dębowiec • Goleszów • Hażlach • Istebna • Zebrzydowice

p • d • e Miasta województwa śląskiego Miasta powiatowe Będzin • Bielsko-Biała • Bieruń • Bytom • Cieszyn • Chorzów • Częstochowa • Dąbrowa Górnicza • Gliwice • Jastrzębie-Zdrój • Jaworzno • Katowice • Kłobuck • Lubliniec • Mikołów • Mysłowice • Myszków • Piekary Śląskie • Pszczyna • Racibórz • Ruda Śląska • Rybnik • Siemianowice Śląskie • Sosnowiec • Świętochłowice • Tarnowskie Góry • Tychy • Wodzisław Śląski • Zabrze • Zawiercie • Żory • Żywiec Miasta gminne Blachownia • Czechowice-Dziedzice • Czeladź • Czerwionka-Leszczyny • Imielin • Kalety • Kłobuck • Knurów • Koniecpol • Koziegłowy • Krzanowice • Krzepice • Kuźnia Raciborska • Lędziny • Łaziska Górne • Łazy • Miasteczko Śląskie • Ogrodzieniec • Orzesze • Pilica • Poręba • Pszów • Pyskowice • Radlin • Radzionków • Rydułtowy • Siewierz • Skoczów • Sławków • Sośnicowice • Strumień • Szczekociny • Szczyrk • Toszek • Ustroń • Wilamowice • Wisła • Wojkowice • Woźniki • Żarki