Tworzenie stron internetowych

Ustroń

Zobacz naszą ofertę w zakresie tworzenia stron www oraz sklepów internetowych. Nasza firma oferuje strony www które przyciągną klientów w mieście Ustroń. Zapewniemy profesjonalne podejście do Twojego biznesu. Konkurencyjne ceny i z dbałością o detale wykonanie zapewni Ci sukces. Strona internetowa jest jedną z metod na pozyskanie klientów dla Twojego biznesu, dokładnie wykonana strona jest jednym z elementów który zachęcają kupującego do skorzystania z Twojej oferty. Aktualne rozwiązania jakie wykorzystujemy zapewniają skuteczne wykonanie naszej usługi.

Strony internetowe

Jeżeli chesz mieć własną stronę internetową, a Twoja firma znajduje się w miejscowości Ustroń - dobrze trafiłeś. Projektujemy, wdrażamy i tworzymy strony internetowe dla każdego. Napewno chesz aby klient wpisując w wyszukiwarkę nazwę "Twojej firmy + Ustroń" uzyskał informację o Twojej stronie oraz ofercie Twojej firmy. Dlatego jeżeli chcesz aby Twoja firma była dobrze widoczna kiedy wyszuka się informacje o mieście Ustroń warto stworzyć stronę korzystająć z naszych usług.
Pamietaj! jeśli "Strony Internetowe Ustroń" to tylko My.

Sklepy internetowe

Chcesz aby twój sklep był popularny i aby ludzie mogli go łatwo znaleźć, aby wpisując w wyszukiwarkę "sklep Ustroń" mogli trafić do twojej witryny i szybko oraz wygodnie zrobić zakupy? Potrzebujesz wydajnego i profesjonalnie wykonanego sklepu internetowego? Napisz teraz do nas. Projektujemy profesjonalne sklepy internetowe, dzięki naszym usługom możesz sprzedawać szybko i wygodnie w Internecie, na terenie miasta Ustroń i w całej Polsce!

Portfolio

Poniżej mozesz zobaczyć kilka nszych prac. Pamiętaj każdy sklep projektujemy indywidualnie pod konkretne potrzeby..

O mieście: Ustroń

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Ten artykuł dotyczy miasta. Zobacz też: Ustroń – inne miejscowości o tej nazwie.
Ustroń
Widok z Równicy
Widok z Równicy
Herb Flaga
Herb Ustronia Flaga Ustronia
Państwo  Polska
Województwo  śląskie
Powiat cieszyński
Gmina gmina miejska
Aglomeracja bielska
Data założenia XIV w.
Prawa miejskie 1956
Burmistrz Ireneusz Adam Szarzec
Powierzchnia 59,03 km²
Populacja (30.06.2016)
• liczba ludności
• gęstość

16 017[1]
271,3 os./km²
Strefa numeracyjna
(+48) 33
Kod pocztowy 43-450
Tablice rejestracyjne SCI
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa lokalizacyjna województwa śląskiego
Ustroń
Ustroń
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Ustroń
Ustroń
Ziemia49°43′09″N 18°48′44″E/49,719167 18,812222
TERC
(TERYT)
2403021
SIMC 0926677
Urząd miejski
Rynek 1
43-450 Ustroń
Strona internetowa
BIP

Ustroń wymowa imiasto w południowej Polsce, w województwie śląskim, w powiecie cieszyńskim. Uzdrowisko (jedno z dwóch w województwie), ośrodek wczasowy i wypoczynkowy.

Według danych z 30 czerwca 2014 r. miasto miało 16 005 mieszkańców[2].

Położenie[edytuj]

Widok na miasto z Równicy

Miejscowość położona jest na północnych stokach Beskidu Śląskiego, u wylotu doliny Wisły. Różnica wzniesień wynosi ponad 500 metrów pomiędzy centrum miasta w dolinie Wisły a Czantorią Wielką i Równicą.

Ustroń historycznie leży na Śląsku Cieszyńskim. Leży w Beskidzie Śląskim nad rzeką Wisłą. Według danych z roku 2002[3] Ustroń ma obszar 58,92 km², w tym:

  • użytki rolne: 41%
  • użytki leśne: 44%

Sąsiednie gminy: Brenna, Goleszów, Skoczów, Wisła. Gmina sąsiaduje z Czechami.

Według danych z 1 stycznia 2011 r. powierzchnia miasta wynosiła 59,03 km²[4]. Miasto stanowi 8,07% powierzchni powiatu.

Podział administracyjny[edytuj]

Ustroń na mapie powiatu

Miasto podzielone jest na 9 jednostek pomocniczych – osiedli[5]:

Inne: Dobka, Jaszowiec.

Demografia[edytuj]

Dane z 30 czerwca 2014 r.[2]:

Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
jednostka osób  % osób  % osób  %
populacja 16 005 100 8423 52,7 7582 47,3
gęstość zaludnienia
(mieszk./km²)
271,6 142,8 128,3

Piramida wieku mieszkańców Ustronia w 2014 r.[1]:
Piramida wieku Ustron.png

Nazwa[edytuj]

W miejscowej gwarze nazwa wymawiana jest ustróń, kogo, czego: ustrónio, w języku niemieckim Ustron, czeskim Ustroni[6].

Zdaniem językoznawców nazwa „Ustroń” pochodzi od miejsca zacisznego, ustronnego, leżącego „na stronie”[7][6]. Natomiast według przekazów legendarnych właśnie tu, nad brzegiem Wisły, jeden z oddziałów tatarskich miał spalić w 1241 r. kilkuset polskich jeńców, skąd poszła nazwa ustrina lub ustrinum, tzn. pogorzelisko z ciał ludzkich (łac. ustor – palący trupy)[8].

W łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) spisanej za czasów biskupa Henryka z Wierzbna w latach 1295–1305 miejscowość wymieniona jest w zlatynizowanej formie Ustrona. Dokument wymienia również Lipowiec (w 1975 r. przyłączony do Ustronia) w formie Lyppowetz[9][10]. Następnie Wstrowe (1447), de Wstronÿ (1478), Vstronye (1479), Wstronye (ca 1480), von Ustron (1487), de Ustrunye (1490), z Ustronie (1491), na Ustronie (1526) itd.[6]

Historia[edytuj]

 Osobny artykuł: Historia Ustronia.

Miejscowość po raz pierwszy wzmiankowana została w łacińskim dokumencie Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego), spisanej za czasów biskupa Henryka z Wierzbna ok. 1305 r. w szeregu wsi zobowiązanych do płacenia dziesięciny biskupstwu we Wrocławiu, w postaci item in Ustrona[11][12][13]. Zapis ten (brak określenia liczby łanów, z których będzie płacony podatek) wskazuje, że wieś była w początkowej fazie powstawania (na tzw. surowym korzeniu), co wiąże się z przeprowadzaną pod koniec XIII w. na terytorium późniejszego Górnego Śląska wielką akcją osadniczą (tzw. łanowo-czynszową). Wieś politycznie znajdowała się wówczas w granicach utworzonego w 1290 r. piastowskiego (polskiego) księstwa cieszyńskiego, będącego od 1327 r. lennem Królestwa Czech, a od 1526 r. w wyniku objęcia tronu czeskiego przez Habsburgów wraz z regionem aż do 1918 r. w monarchii Habsburgów (potocznie Austrii).

Drewniany kościół św. Anny z XVIII w.

Pierwsi osadnicy założyli Ustroń Dolny (tereny równinne w rejonie dzisiejszej stacji kolejowej Ustroń)[14]. W 2 poł. XVI w. zaczął powstawać Ustroń Górny (okolice dzisiejszego centrum), a jeszcze dalej w górę Wisły, „na Polance” (dziś Ustroń Polana), pierwszych 12 zagrodników odnotowano w 1607 r. Ustroń Dolny i część Górnego były od najdawniejszych czasów własnością szlachecką. Pozostała część Górnego Ustronia stanowiła własność książęcą[14]. Z czasem ustrońskie dobra szlacheckie uległy rozdrobnieniu, które starali się przejąć książęta cieszyńscy. Elżbieta Lukrecja w 1633 r. kupiła od Mikołaja Rudzkiego część Ustronia Górnego i Polankę, a w 1637 r. – część Ustronia Dolnego, należącą do Tschammera. Pozostałe ostatecznie w 1738 r. zostały wykupione przez księcia cieszyńskiego Franciszka Lotaryńskiego[14]. Obie części Ustronia połączono w jedną wieś w 1839 r.

W 1621 r. w czasie wojny trzydziestoletniej Ustroń został spalony przez przebywające tu wojska neapolitańskie, walczące po stronie katolickiej Austrii. Uciekający przed grabieżami chłopi zaczęli osiedlać się coraz wyżej w górach i przestawiać się na gospodarkę hodowlaną. W 2. poł. XVII w. na okolicznych górach istniało już szereg gospodarstw pasterskich, opartych na wzorach wołoskich. W 1788 r. na Równicy, Orłowej i Czantorii 39 gospodarzy ustrońskich wypasało ok. 1500 owiec i kilkadziesiąt krów.

Dom Zdrojowy w Ustroniu-Zawodziu

W 2. połowie XVIII w. odkryto tu pokłady rudy żelaza, co doprowadziło do otwarcia w 1772 r. pierwszej huty w Księstwie Cieszyńskim. Od tej pory Ustroń rozwijał się jako ośrodek przemysłowy. Inwentarz z 1823 r. wymienia również browar, 4 młyny, tartak, cegielnię, piec wapienny i papiernię w Polanie. W 1783 r. powstała drewniana szkoła ewangelicka, nieco później także katolicka. W 1835 r. ewangelicy wybudowali murowaną szkołę. W XIX w. odkryto też właściwości lecznicze wody, ogrzewanej bogatym w związki siarki żużlem wielkopiecowym. Przy dobrych warunkach klimatycznych spowodowało to popularyzację Ustronia jako miejscowości uzdrowiskowej. Po otwarciu nowej huty w pobliskim Trzyńcu, do której przeniesiono wiele wydziałów z Ustronia, ustrońskie hutnictwo zaczęło podupadać, a w 1897 r. całkowicie wygaszono ostatni wielki piec. Hutę przekształcono w średniej wielkości zakład przetwórstwa żelaza (kuźnię), która jest w trakcie likwidacji. Od tej pory Ustroń rozwijał się wyłącznie jako miejscowość uzdrowiskowa i wypoczynkowa.

W 1787 r. wybudowano kościół św. Klemensa, z murowaną wieżę z 1835 r. (początkowo wieża była drewniana). W 1835 r. wybudowano kościół ewangelicki.

Według austriackiego spisu ludności z 1900 r. Ustroń miał powierzchnię 4350 hektarów zamieszkałą przez 4683 osób w 479 budynkach, co dawało gęstość zaludnienia równą 107,7 os./km². z tego 1924 (41,1%) mieszkańców było katolikami, 2649 (56,6%) ewangelikami a 110 (2,3%) wyznawcami judaizmu, 4260 (91%) było polsko-, 364 (7,8%) niemiecko- a 34 (0,7%) czeskojęzycznymi[15]. Do 1910 r. liczba budynków wzrosła do 507 a mieszkańców do 4275 osób, z czego 4265 było zameldowanych na stałe, 3917 (91,8%) było polsko-, 333 (7,8%) niemiecko- a 15 (0,4%) czeskojęzycznymi, 1728 (40,4%) było katolikami, 2439 (57,1%) ewangelikami, 107 (2,5%) żydami a 1 osoba była jeszcze innej religii lub wyznania. Gdyby doliczyć do tego przyłączone później do Ustronia Hermanice, Lipowiec i Nierodzim (bez będących jej częścią Bładnic Górnych) liczba ludności wyniosłaby 6692 osób, z czego 6267 (93,9%) polsko-, 390 (5,8%) niemiecko- a 15 (0,2%) czeskojęzycznych, 3219 (48,1%) katolików, 3352 (50,1%) ewangelików, 120 (1,8%) żydów, 1 innej religii lub wyznania[16].

Budynek Urzędu Miejskiego

W lipcu 1920 r. w wyniku decyzji Rady Ambasadorów miejscowość znalazła się w granicach Polski. W okresie międzywojennym w miejscowości stacjonował komisariat Straży Granicznej i placówka II linii SG „Ustroń”[17].

W okresie międzywojennym Ustroń był gminą jednostkową w ramach powiatu cieszyńskiego. 1 grudnia 1945 r. utworzono wiejską gminę Ustroń, która oprócz samego Ustronia objęła pobliskie wsie Hermanice i Lipowiec. Do 1954 r. był siedzibą gminy Ustroń. Podczas reformy administracyjnej z września 1954 r. zniesiono gminy, a Ustroń wraz z przyłączonymi do niego Hermanicami uzyskał status osiedla. Rozporządzeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 1956 r. z obszaru osiedla utworzono miasto Ustroń. W skład miasta weszły później (1 stycznia 1973 r.) sołectwa: Nierodzim i Lipowiec. Od lat 60. XX w. nastąpił gwałtowny rozwój Ustronia. Zbudowano wiele ośrodków wypoczynkowych i leczniczych oraz pełną infrastrukturę turystyczną, łącznie z dwupasmową drogą do Katowic i regulacją rzeki Wisły do celów wypoczynkowych. Dzięki temu Ustroń jest dziś jednym z najważniejszych ośrodków turystyczno-wypoczynkowych w Beskidzie Śląskim, a jako jedyny posiada status uzdrowiska.

W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa bielskiego.

W latach 1945 – 1991 stacjonowała tu strażnica Wojsk Ochrony Pogranicza. Z dniem 16 maja 1991 r. strażnica została przejęta przez Straż Graniczną.

Od kilku lat w Ustroniu funkcjonuje Młodzieżowa Rada Miasta.

Zabytki, turystyka i sport[edytuj]

Zabytki[edytuj]

Pełna lista zabytków:

Piesze szlaki turystyczne i spacerowe[edytuj]

Tabliczki szlaków spacerowych w centrum Ustronia
Dwór Skibówki

Z uwagi na bliskość gór Równicy, Czantorii czy Orłowej Ustroń stanowi dogodną bazą wypadową dla pieszych turystów.

Na otaczające Ustroń góry prowadzi wiele znakowanych szlaków turystycznych. Zaczyna się tu m.in. znakowany kolorem czerwonym szlak turystyczny czerwony Główny Szlak Beskidzki biegnący z centrum Ustronia na Równicę, a następnie schodzący do Ustronia Polany i wspinający się na Czantorię.

Uzdrowiskowa dzielnica Zawodzie na stokach Równicy

Na szczyt gór prowadzą następujące szlaki turystyczne:

Poza nimi, miasto Ustroń stworzyło znakowane szlaki spacerowe:[18] (Szlak Miejski – brązowy, Szlak Zabytkowy – niebieski, Szlak Widokowy – czerwony, Szlak Sanatoryjny – żółty, Szlak Jeleniczka – niebieski, Szlak Leśny – żółty, Szlak Źródlany – czerwony, Szlak Nadwiślański – zielony, Szlak do Jaszowca – czarny) a także powstała polsko-czeska transgraniczna

  • Ścieżka Rycerska: Polana Stokłosica – Czantoria Wielka – Poniwiec – Ustroń Polana (po polskiej stronie znakowana zielonym wizerunkiem rycerza)

Oprócz pieszych szlaków znajdują się tu m.in. parki linowe na Równicy i Czantorii, park Extreme na Równicy i Leśny Park Niespodzianek.

Ośrodki narciarskie[edytuj]

W Ustroniu działają 3 większe ośrodki narciarskie, każdy dysponujący przynajmniej jednym wyciągiem krzesełkowym. Są to ośrodki o nazwach:

Trasy rowerowe[edytuj]

Przez miasto przechodzą następujące trasy rowerowe:

Sport[edytuj]

Od 30 marca 2011 r. działa klub koszykarski TRS „Siła” Ustroń, grający w Bielskiej Lidze Koszykówki pod nazwą „T.R.S. Siła Ustroń”[19].

Działa tutaj także klub piłki nożnej Kuźnia Ustroń.

Leśny Park Niespodzianek w Ustroniu[edytuj]

Bielik amerykański w Leśnym Parku Niespodzianek

W Ustroniu znajduje się Leśny Park Niespodzianek, utworzony w środowisku naturalnym. Po ścieżkach w lesie bukowym swobodnie biegają dziki, jelenie, sarny czy też muflony. Park łączy w sobie funkcje: rekreacyjną i edukacyjną, organizuje również pokazy sokolnicze.

W parku znajdują się[20]:

  • ścieżka edukacyjna (na jej skraju znajduje się Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej),
  • ścieżka bajkowa (przeznaczona dla dzieci, z placem zabaw na końcu),
  • ścieżka widokowa (na jej trasie znajdują się m.in. zagroda muflonów, woliera bażantów)
  • sokolarnia i sowiarnia (tu odbywają się pokazy sokolnicze).

Komunikacja[edytuj]

Przez miasto przebiega linia kolejowa 191 GoleszówWisła Głębce, liczne przystanki komunikacji autobusowej PKS. W mieście są 2 stacje kolejowe: Ustroń i Ustroń Polana oraz przystanek kolejowy Ustroń Zdrój, w planach istniał także przystanek Ustroń Poniwiec, jednak nigdy nie został oddany do użytku[21].

Wspólnoty wyznaniowe[edytuj]

Kościół katolicki[edytuj]

Sześć parafii:

W miejscowości znajduje się jeden z najwyższych posągów Chrystusa Króla: 25 m, w tym 14 m cokół[22].

Kościół Ewangelicko-Augsburski[edytuj]

Jedna parafia:

Kościół Adwentystów Dnia Siódmego[edytuj]

Jeden zbór:

Kościół Wolnych Chrześcijan w RP[edytuj]

Jeden zbór:

Kościół Zielonoświątkowy[edytuj]

Jeden zbór:

Świadkowie Jehowy[edytuj]

Trzy zbory[23]:

  • Ustroń-Nierodzim
  • Ustroń-Polana
  • Ustroń-Centrum

Inne[edytuj]

Chrześcijańska Wspólnota Życie i Misja kierowana przez Henryka Wieję[24]

Ludzie związani z Ustroniem[edytuj]

Burmistrzowie Ustronia[edytuj]

  • Andrzej Broda (zm. 1902) (burmistrz)
  • Franciszek Zawada 1945–1950 (przełożony gminy)
  • Jan Jaszowski, 1950–1951 (przełożony gminy)
  • Władysław Richert, 1951–1952 (przełożony gminy)
  • Ludwik Troszok, 1954–1964 (przewodn. gminnej, potem miejskiej rady narodowej)
  • Włodzimierz Gołkowski, 1964–1982 (1964–1972) przewodn. miejskiej rady narodowej, 1973–1982 (naczelnik miasta)
  • Benedykt Siekierka, 1982–1990 (naczelnik miasta)
  • Andrzej Georg, 1990–1992 (burmistrz)
  • Kazimierz Hanus 1992–1998 (burmistrz)
  • Jan Szwarc 1998-2001 (burmistrz), następnie Poseł na Sejm RP
  • Ireneusz Szarzec, 2002-nadal (burmistrz)

Inni[edytuj]

  • Jan Cholewa – chorąży pilot Polskich Sił Powietrznych w okresie II wojny światowej;
  • Paweł Czudek – działacz spółdzielczy i związkowy, polityk PPSD i PPS, urodzony w Ustroniu, tu pracował;
  • Jan Durczak – działacz socjalistyczny i związkowy, poseł na Sejm, urodzony w Ustroniu;
  • Edward Gierek – polski polityk, I sekretarz KC PZPR w latach 1970-1980 (ostatnie lata swego życia spędził w Ustroniu);
  • Kajetan Kajetanowicz – polski kierowca rajdowy, czterokrotny rajdowy mistrz Polski.
  • Karol Kotschy – teolog i botanik, mieszkaniec Ustronia, tu również pochowany;
  • Theodor Kotschy – botanik i podróżnik, urodzony w Ustroniu, syn Karola;
  • Adam Makowicz – pianista jazzowy, od lat regularnie koncertuje w Ustroniu na rzecz Ośrodka Edukacyjno – Rehabilitacyjno – Wychowawczego w Ustroniu Nierodzimiu.
  • Karol Semik – działacz spółdzielczy i związkowy, żołnierz PSZ na Zachodzie, mieszkał i pracował w Ustroniu;
  • Adrian Sikora – piłkarz, reprezentant Polski, urodzony w Ustroniu, tu rozpoczynał karierę sportową;
  • Jan Szczepański – wybitny socjolog, urodzony w Ustroniu;
  • Józef Sztwiertnia – działacz spółdzielczy i związkowy, polityk PPSD i PPS, mieszkał i działał w Ustroniu;
  • Henryk Wiejalekarz, autor literatury religijnej, działacz ewangelikalny
  • Jerzy Ziętek – wojewoda katowicki, generał Ludowego Wojska Polskiego, mieszkaniec Ustronia
  • Piotr Żyła – skoczek narciarski, wychował się w Ustroniu

Współpraca międzynarodowa[edytuj]

Miasta i gminy partnerskie:[25]

Zobacz też[edytuj]

Przypisy

  1. ab http://www.polskawliczbach.pl/Ustron, w oparciu o dane GUS.
  2. ab GUS Baza Demografia (pol.). stat.gov.pl. [dostęp 2015-01-15].
  3. Portal Regionalny i Samorządowy REGIOset (pol.). regioset.pl. [dostęp 2010-09-14].
  4. Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2013 r.. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2013-07-26. ISSN 1505-5507.
  5. Urząd Miasta Ustroń: Wykaz Osiedli Miasta Ustroń. W: www.ustron.bip.info.pl [on-line]. 2015. [dostęp 2015-07-11].
  6. abc Robert Mrózek: Nazwy miejscowe dawnego Śląska Cieszyńskiego. Katowice: Uniwersytet Śląski w Katowicach, 1984, s. 178. ISBN 82-00-00622-2.
  7. Borek Henryk:Górny Śląsk w świetle nazw miejscowych, Instytut Śląski w Opolu, Opole 1988, s. 83.
  8. Barański Mirosław: Beskid Śląski. Pasma Klimczoka i Równicy. Przewodnik turystyczny, Wydawnictwo PTTK „Kraj”, Warszawa 1995.
  9. Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis online.
  10. H. Markgraf, J. W. Schulte, „Codex Diplomaticus Silesiae T.14 Liber Fundationis Episcopatus Vratislaviensis”, Breslau 1889.
  11. Śląsk Cieszyński w średniowieczu (do 1528 r.). Idzi Panic (redakcja). Cieszyn: Starostwo Powiatowe w Cieszynie, 2010, s. 296. ISBN 978-83-926929-3-5.
  12. Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis online
  13. H. Markgraf, J. W. Schulte, "Codex Diplomaticus Silesiae T.14 Liber Fundationis Episcopatus Vratislaviensis", Breslau 1889
  14. abc Popiołek F.: Historia osadnictwa w Beskidzie Śląskim, Katowice 1939, s. 221.
  15. Gemeindelexikon der im Reichsrate vertretenen Königreiche und Länder, bearbeitet auf Grund der Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1900, XI. Schlesien. Wien: 1906. (niem.)
  16. Ludwig Patryn (ed): Die Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1910 in Schlesien. Troppau: 1912. (niem.)
  17. Marek Jabłonowski, Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne 1918−1839. Dokumenty organizacyjne, wybór źródeł. T. II. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999, s. 26. ISBN 83-87424-77-3.
  18. Szlaki spacerowe w Ustroniu (pol.). [dostęp 2013-08-25].
  19. Bielska Liga Koszykówki.
  20. Leśny park Niespodzianek.
  21. Ustroń Poniwiec. W: Koleje Śląska Cieszyńskiego [on-line]. [dostęp 2011-05-02].
  22. "Polityka", 2013, nr 51/52, s. 57 ("Z życia misiów")
  23. Dane według raportów wyszukiwarki zborów (www.jw.org) z 22 maja 2014.
  24. W co wierzymy (pol.). www.misja.org.pl. [dostęp 2015-05-16].
  25. Oficjalna strona miasta Ustroń (pol.). [dostęp 2013-08-25].

Bibliografia[edytuj]

  • Popiołek F., Historia osadnictwa w Beskidzie Śląskim, Katowice 1939, s. 221-228.
  • Panic I., Wybór źródeł do dziejów Ustronia, tom 1, Cieszyn – Ustroń 1996.
  • Wantuła J., Karty z dziejów ludu Śląska Cieszyńskiego, Warszawa 1954, s. 165 – 230.

Linki zewnętrzne[edytuj]

'