Tworzenie stron internetowych

Wąchock

Sprawdź naszą ofertę w zakresie tworzenia stron www oraz sklepów internetowych. Nasza firma oferuje sklepy www które przyciągną klientów w mieście Wąchock. Zapewniemy wyjątkowe podejście do Twojego biznesu. Niskie ceny i dobre wykonanie zapewni Ci sukces. Strona internetowa jest jedną z metod na pozyskanie klientów dla Twojego biznesu, dokładnie wykonana strona jest jednym z elementów który zachęcają klienta do skorzystania z Twojej oferty. Rozwiązania z wysokiej półki jakie wykorzystujemy zapewniają skuteczne wykonanie naszej usługi.

Strony internetowe

Jeżeli chesz mieć własną stronę internetową, a Twoja firma znajduje się w miejscowości Wąchock - dobrze trafiłeś. Projektujemy, wdrażamy i tworzymy strony internetowe dla każdego. Napewno chesz aby klient wpisując w wyszukiwarkę nazwę "Twojej firmy + Wąchock" uzyskał informację o Twojej stronie oraz ofercie Twojej firmy. Dlatego jeżeli chcesz aby Twoja firma była dobrze widoczna kiedy wyszuka się informacje o mieście Wąchock warto stworzyć stronę korzystająć z naszych usług.
Pamietaj! jeśli "Strony Internetowe Wąchock" to tylko My.

Sklepy internetowe

Chcesz aby twój sklep był popularny i aby ludzie mogli go łatwo znaleźć, aby wpisując w wyszukiwarkę "sklep Wąchock" mogli trafić do twojej witryny i szybko oraz wygodnie zrobić zakupy? Potrzebujesz wydajnego i profesjonalnie wykonanego sklepu internetowego? Napisz teraz do nas. Projektujemy profesjonalne sklepy internetowe, dzięki naszym usługom możesz sprzedawać szybko i wygodnie w Internecie, na terenie miasta Wąchock i w całej Polsce!

Portfolio

Poniżej mozesz zobaczyć kilka nszych prac. Pamiętaj każdy sklep projektujemy indywidualnie pod konkretne potrzeby..

O mieście: Wąchock

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Wąchock
Centrum miasta – plac Majora "Ponurego"
Centrum miasta – plac Majora "Ponurego"
Herb
Herb Wąchocka
Państwo  Polska
Województwo  świętokrzyskie
Powiat starachowicki
Gmina Wąchock
gmina miejsko-wiejska
Prawa miejskie 1454, 1994
Burmistrz Jarosław Jacek Samela
Powierzchnia 16,02 km²
Populacja (30.06.2016)
• liczba ludności
• gęstość

2 794[1]
174,4 os./km²
Strefa numeracyjna
+48 41
Kod pocztowy 27-215
Tablice rejestracyjne TST
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa lokalizacyjna województwa świętokrzyskiego
Wąchock
Wąchock
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Wąchock
Wąchock
Ziemia51°04′27″N 21°00′49″E/51,074167 21,013611
TERC
(TERYT)
3263411054
Urząd miejski
ul. Wielkowiejska 1
27-215 Wąchock
Strona internetowa

Wąchockmiasto w woj. świętokrzyskim, w powiecie starachowickim, siedziba miejsko-wiejskiej gminy Wąchock.

30 czerwca 2009 roku miasto miało 2747 mieszkańców[2].

Był miastem klasztoru cystersów wąchockich w województwie sandomierskim w ostatniej ćwierci XVI wieku[3]. Wąchock jest członkiem stowarzyszenia Unia Miasteczek Polskich[4].

Położenie[edytuj]

Wąchock leży 5 km na zachód od Starachowic nad rzeką Kamienną.

Wąchock jest punktem początkowym niebieskiego szlaku turystycznego im. E. Wołoszyna, prowadzącego do Cedzyny. Przez miasto przechodzi czerwony Szlak Milenijny ze Skarżyska-Kamiennej do Kałkowa, niebieski szlak rowerowy ze Skarżyska-Kamiennej do Ostrowca Świętokrzyskiego oraz czerwony szlak rowerowy do Starachowic.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do woj. kieleckiego.

Historia[edytuj]

Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1179 roku, wtedy to biskup krakowski Gedko ufundował klasztor cystersów. Pierwsi zakonnicy przybyli do Wąchocka z francuskiego opactwa Morimond. W XIII w. klasztor został samodzielnym opactwem, a dzięki darowiznom władców, rycerstwa i szlachty stał się w późniejszych wiekach jednym z bogatszych klasztorów na ziemiach polskich. Cystersi z Wąchocka przyczynili się do rozwoju przemysłu nad Kamienną, zakładając kopalnie i zakłady metalowe w Bzinie, Mostkach, Parszowie, Wąchocku i Starachowicach. Miasteczko i klasztor kilkakrotnie były niszczone przez pożary i najazdy obcych wojsk, m.in. w latach 1259–1260 przez Tatarów, w czasie potopu szwedzkiego i w 1657 przez wojska Jerzego Rakoczego. Klasztor został skasowany w 1819, a budynki i pozostałe dobra przeszły na własność państwa. Zakonnicy wrócili do klasztoru w 1951, który w 1964 podniesiony został ponownie do rangi opactwa.

Miejscowość pomimo istnienia zamożnego i wpływowego klasztoru nigdy nie osiągnęła szczególnego znaczenia administracyjnego i gospodarczego, do czego starali się nie dopuścić biskupi krakowscy i benedyktyni z opactwa na Świętym Krzyżu. Klasztor nieustannie toczył procesy majątkowe z okoliczną szlachtą i benedyktynami, najgłośniejszy dotyczył lokacji miasta Wierzbnika, założonego w 1624 przez ks. Bogusława Boxę-Radoszewskiego, opata benedyktynów ze Świętego Krzyża, jakoby na gruntach cystersów. W 1315 powstała w Wąchocku komora celna, która przetrwała do 2 poł. XV w. W 1454 król Kazimierz Jagiellończyk nadał miejscowości prawo miejskie magdeburskie. Ponieważ statut fundacyjny klasztoru cystersów nadawał przeorowi prawa do wszystkich złóż mineralnych w okolicy Wąchocka nad rzeką Kamienną, powstały tu w średniowieczu pod zarządem klasztornym liczne kuźnie. W 1500 r. Wąchock mógł się pochwalić 22 spośród ogólnej sumy 289 kuźni zarejestrowanych na terenie Królestwa Polskiego[5]. Jeszcze ok. 1850 w miasteczku poza klasztorem i fabryką znajdowały się tylko trzy domy murowane.

 Osobny artykuł: Bitwa pod Świętym Krzyżem.

W styczniu 1863 gen. Marian Langiewicz przeprowadził w mieście koncentrację powstańców, którzy mieli iść na Warszawę. 1400 ludzi założyło tutaj obóz warowny. 3 lutego 1863 doszło do bitwy z wojskami rosyjskimi.

W 1903 wielka powódź na rzece Kamiennej zniszczyła ujęcie wody i zalała część miejscowości.

W latach międzywojennych w budynkach dawnego klasztoru mieściło się państwowe progimnazjum.

W czasie okupacji niemieckiej w okolicy miasta działało Zgrupowanie Partyzanckie Armii Krajowej „Ponury” pod dowództwem legendarnego mjr Jana Piwnika. W mieście stoi jego pomnik.

1 stycznia 1994 r. Wąchock odzyskał prawa miejskie, utracone w 1869 w ramach rosyjskich represji za pomoc powstańcom styczniowym.

Demografia[edytuj]

  • Piramida wieku mieszkańców Wąchocka w 2014 roku[1].


Piramida wieku Wachock.png

Zabytki[edytuj]

Romański kościół klasztorny pw. Najświętszej Marii Panny i św. Floriana
Ruiny zespołu fabrycznego: dom zarządu, tzw. pałac Schenberga, 5 budynków fabrycznych, urządzenia hydrotechniczne z tamą i przepustami
Kaplica pw. św. Rocha
Macewy na cmentarzu żydowskim
Uliczka w mieście przy Urzędzie Gminy
  • Zespół kościelno-klasztorny cystersów z XII wieku z romańskim kapitularzem przykrytym sklepieniem krzyżowo-żebrowym jest prawdziwą mieszanką stylów architektonicznych.
    • Romański kościół klasztorny pw. Najświętszej Marii Panny i św. Floriana z XIII w. zachowany jest w niezmienionym kształcie układu cysterskiego. Kościół zbudowano z naprzemiennie ułożonych ciosów czerwonego piaskowca wąchockiego i jasnego kunowskiego. Ten sposób budowania pochodzi z północnych Włoch. Kościół był wielokrotnie przebudowywany. Pozostałością po epoce gotyku są podniesione szczyty oraz ślady gotyckiej dobudówki po północnej stronie budowli. W XVI w. do północnej nawy dobudowano kaplicę boczną, a w XIX w. kruchtę do fasady zachodniej. kościół o cechach architektury włoskiej jest najstarszą sygnowaną budowlą w Polsce (podpis arch. Simona na fasadzie). Wnętrze barokowe z XVII w., ale plan trzynawowego kościoła jest typowo romański.
    • Klasztor został całkowicie przebudowany w XVII w., zachowały się jednak niektóre wnętrza z XIII w. Należy do nich sala zebrań zakonników (kapitularz), uważana za najpiękniejsze wnętrze romańskie w Polsce. Romańska jest również sala pracy zakonników (fraternia), karcer pod schodami, natomiast piękna jadalnia (refektarz) z poł. XIII w. jest już wczesnogotycka. Klasztor posiadał ogrzewane pomieszczenia (poza dormitorium) jako pierwszy klasztor cysterski z możliwością ogrzewania ciepłem z pieca do wytopu ceramiki, żelaza lub kuchennego. W pomieszczeniach klasztoru mieści się Muzeum Ojców Cystersów prezentujące m.in. zachowane elementy romańskie oraz ceramikę z klasztornej manufaktury oraz Muzeum Powstań Narodowowyzwoleńczych utworzone w 1991 r. ze zbiorów księdza Walentego Ślusarczyka, proboszcza z Nowej Słupi.
  • Ruiny dawnego zakładu metalowego z 1 poł. XIX w., w jego skład wchodzą: dawny budynek mieszkalno-administracyjny (zwany od późniejszych właścicieli pałacem), hale fabryczne i pozostałości dawnego ujęcia wody na rzece Kamiennej, w ogrodzie pałacowym stara figura św. Jana Nepomucena.
  • Dawny zajazd w typie dworku z 1 poł. XIX w., w czasie powstania styczniowego była tu kwatera generała Mariana Langiewicza.
  • Kaplica św. Rocha z XIX w. z późnobarokowym wyposażeniem.
  • Na cmentarzu grzebalnym cenne nagrobki z XIX w., w tym liczne odlewy żeliwne z lokalnych fabryk, nagrobki rodziny Schoenbergów, nagrobki uczestników powstania styczniowego: Karola Ziemlińskiego (poległ w 1863), Józefa Barzykowskiego (zm. 1869), Brunona Pohoskiego (zm. 1922) i Ignacego Jastrzębskiego (zm. 1932). Bramka cmentarna z kamiennym portalem z XVIII w., przeniesionym zapewne z opactwa cystersów.
  • Dawny cmentarz żydowski z końca XIX w., na którym pozostało około trzydziestu macew.
  • Zabytkowe domy z tzw. przejezdnymi sieniami z 2 połowy XIX w.
  • Drewniana kapliczka z figurą św. Jana Nepomucena z XVIII w., w ostatnich latach niefortunnie odnowiona.
  • Dawna willa drewniana z XIX w., obok przejazdu kolejowego, należąca przed wojną do żydowskiego kupca i fabrykanta Joela Halperta.
  • Kaplica św. Jacka i dawne miejsce odpustowe z 1 poł. XIX w. w miejscu zwanym Sina Woda, kolonia Mieszała, odległe ok. 3 km od miejscowości, ale administracyjnie należące do Wąchocka.
Nieistniejące

Kościół pod wezwaniem św. Elżbiety - dziś nieistniejący, warty wspomnienia z uwagi na zachowaną historię. Wybudowany równolegle z budynkami opactwa w miejscu obecnej szkoły , wzniesiony jednocześnie z kościołem klasztornym . W roku 1260 spalony przez Tatarów, odbudowany ponownie jako drewniany. Ponownie spalony w nieznanych latach i okolicznościach. W roku 1597 roku wizytacja kościelna zanotowała opis - kościół w Wąchocku pod wezwaniem św. Elżbiety murowany z kamienia ufundowany został przez opata wąchockiego Andrzej Szpota (który funkcję tę pełnił w latach 1543- 1559).

Z kolei ks. Feliks Brażewicz w „Historycznym opisie Wąchocka..." pisze, że kościół św. Elżbiety w Wąchocku w roku 1587 budował opat Andrzej Karwicki. Tę datę budowy kościoła podaje również ks. Jan Wiśniewski w „Dekanacie Iłżeckim". Ks. Jan Wiśniewski podaje również spis kapłanów kościoła św. Elżbiety według akt metrycznych datowanych od roku 1660[6]

  • Ks. Józef Parnowski 1665 - 79 r. (następnie przeniósł się do Mirca, należącego do Cystersów)
  • Ks. Stanisław Sadowski 1679 do 11 maja 1715 r. „Obdormivit in benedictionibus dulcedinis. Sepultus ante altare m.“
  • Ks. Ferdynand Barycki do 1719 r.
  • Ks. Jakób Witkowski, Ks. Wojciech Kukliński 1722 r.
  • Ks. Stanisław Gadowiński 1728 - 30 r.
  • Ks. Antoni Burlikowski do 1739 r.
  • Ks. Maciej Żeromski do 1740 r.
  • Ks. Wojciech Szwarc do 1767 r. Od 1763—65 r. odbywały się tu misje „ad avertenda yitia hominum". Pracowali Cystersi i świeccy kapłani po 2 tygodnie w każdym roku pod przewodnictwem Ks. Ankwicza i Karola Stobieckiego Soc. J.
  • Ks. Michał Wanatowski do 1774 r.
  • Ks. Jan Badowski, S. J. com. Wąchocki do 1775 r.
  • Ks. Stanisław Rochacki do 1794 r.
  • Ks. Jan Pomykalski do 1808 r.
  • Ks. Melchior Pleśniewski do 1810 r.
  • Ks. Alberyk Ostrowski do 1819 r.
  • Ks. Zefiryn Bartyzel, ostatni proboszcz i przeor klasztoru.

W 1820 roku po kasacie cystersów, kościołem parafialnym staje się kościół klasztorny. Kościół św. Elżbiety powoli ulega zniszczeniu i w 1845 r. zostaje z inicjatywy burmistrza Wąchocka Macieja Sławęckiego rozebrany.

Atrakcje przyrodnicze[edytuj]

  • "Lessowy wąwóz Rocław" - młody wąwóz o długości kilkuset metrów, szerokości 20-30 m i głębokości ok. 15 m. Zbocza wąwozu (poza niewielkimi odcinkami odsłaniającymi profil osadów neoplejstocenu) porasta trwała murawa z licznymi gatunkami roślin naczyniowych. Duże walory krajobrazowe. Położony w otulinie. Użytek ekologiczny - Nr 5 w rejestrze RDOŚ[7] - data utworzenia 2001 rok;
  • Odsłonięcie geologiczne - nieczynny kamieniołom w Wąchocku - historyczny kamieniołom (sięgający pocz. XIII w.) z odsłonięciem czerwonych piaskowców dolnotriasowych. Z niego czerpano surowiec do budowy klasztoru. Położony w otulinie. Od roku 2002 objęty pieczą Wojewódzkiego Konserwatora Przyrody (WKP poz. 9).

Turystyka[edytuj]

Miasto jest atrakcją turystyczną także ze względu na popularne dowcipy o Wąchocku. Bohaterem dowcipów jest sołtys Wąchocka, jednak obecnie, od roku 1994, władzę wykonawczą w Wąchocku sprawuje burmistrz, nie sołtys (co więcej, na czele gminy stał wójt). Jest tam również m.in. pomnik sołtysa znanego z owych dowcipów, odsłonięty w 2003. Atrakcją turystyczną jest coroczny Zjazd Sołtysów. Turniej obejmuje kilkanaście konkurencji sprawnościowych i intelektualnych. Część konkurencji integracyjnych sołtysów opiera się na poczuciu humoru uczestników.

Oddany do użytku w 2008 r. Zalew Wąchocki stanowi dodatkową atrakcję turystyczną.

Transport[edytuj]

Drogi[edytuj]

Przez Wąchock przebiega droga krajowa nr 42.

  1. Droga powiatowa 0563 T łączy Wąchock z Mircem.
  2. Droga powiatowa 0573 T łączy Majków – Marcinków – Wąchock.
  3. Droga powiatowa 0582 T łączy Wąchock – Siekierno – Leśna.
 Osobny artykuł: Drogi powiatu starachowickiego.

Kolej[edytuj]

W Wąchocku istnieje stacja kolejowa o tej samej nazwie. Przez miasto przebiega linia kolejowa 25. Obecnie przez Wąchock kursuje 7 par pociągów osobowych, kursujących w relacjach: Skarżysko-KamiennaStarachowiceOstrowiec Świętokrzyski, KielceOstrowiec Świętokrzyski oraz KrakówOstrowiec Świętokrzyski, a także pociągi towarowe.

Transport publiczny[edytuj]

Przez miasto kursuje linia autobusowa A, obsługiwana naprzemiennie przez MKS Skarżysko-Kamienna i MZK Starachowice.

Z Wąchocka pochodzą[edytuj]

  • Aleksander Bastrzykowski ksiądz, pisarz dokumentalista, historyk (ur. 19 sierpnia 1879 w Wąchocku, zm. 25 marca 1958) pochowany w rodzinnym Wąchocku[8]. Spod jego pióra wyszły między innymi:
    • „Monografia historyczna parafii Janowice Kościelne Sandomierskie”
    • „Zabytki kościelnego budownictwa drzewnego w diecezji sandomierskiej”
    • „Monografia historyczna parafii Góry Wysokie Sandomierskie”
    • „Monografia historyczna Kunowa nad Kamienną i jego okolic”[9].
  • Jan Nepomucen Jaśkowski herbu Jasieńczyk (ur. 1807 w Wąchocku – zm. w Chociwiu (w Rawskim) w roku 1882). Autor tekstów do niektórych utworów Moniuszki.
  • Jan Kanty Rychlicki powstaniec listopadowy, emigrant, współzałożyciel Komitetu Polskiego w Ameryce.
  • Dominik Roch Milbert, ksiądz, budowniczy świątyni Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Sosnowcu[10]
  • Marianna Wiśnios (ur. 6 października 1909 w Ratajach, zm. 1996 w Wąchocku) – artystka zajmująca się malarstwem samorodny talent malarski .

Festiwal bachowski Muzyka w Opactwie[edytuj]

Od 2011 roku Wąchock jest gospodarzem międzynarodowych festiwali muzycznych Muzyka w Opactwie Bach u cystersów. Koncerty odbywają w posiadającym znakomitą akustykę kościele przyklasztornym Opactwa Cystersów w Wąchocku.

Przypisy

  1. ab http://www.polskawliczbach.pl/Wachock, w oparciu o dane GUS.
  2. Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym (Stan w dniu 30 VI 2009 r.). Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2009-11-24. ISSN 1734-6118.
  3. Województwo sandomierskie w drugiej połowie XVI wieku. ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 1993, s. 113.
  4. Członkowie (pol.). Unia Miasteczek Polskich. [dostęp 2016-01-06].
  5. Norman Davies, Elżbieta Tabakowska: Boże igrzysko: historia Polski. T. 2, Od roku 1795. Kraków: Znak, 1991, s. 217. ISBN 83-7006-023-4.
  6. Dekanat Sandomierski - monografia Ks. Jana Wiśniewskiego.
  7. Świętokrzyskie i Nadnidziańskie Parki Krajobrazowe: Parki Krajobrazowe. [dostęp 2013–08–05].
  8. Bastrzykowski Aleksander – Biogram.
  9. Dzieła ks. Bastrzykowskiego w repozytorium cyfrowym Świętokrzyskiej Biblioteki Cyfrowej.
  10. Dominik Roch Milbert. WikiZagłębie. [dostęp 2015-04-01].

Linki zewnętrzne[edytuj]

'