Tworzenie stron internetowych

Ten artykuł dotyczy miasta. Zobacz też: Wejherowo – stacja kolejowa w tym mieście.

Wejherowo
Widok z lotu ptaka
Herb Wejherowa Flaga Wejherowa
Państwo	Polska
Województwo	pomorskie
Powiat	wejherowski
Gmina	gmina miejska
Aglomeracja	gdańska
Data założenia	1643
Prawa miejskie	1650
Prezydent	Krzysztof Hildebrandt
Powierzchnia	26,99[1] km²
Wysokość	12,7 - 149,7 m n.p.m.
Populacja (30.06.2016) • liczba ludności • gęstość	50 129[2] 1 857,3 os./km²
Strefa numeracyjna	58
Kod pocztowy	84-200
Tablice rejestracyjne	GWE
Położenie na mapie powiatu wejherowskiego Wejherowo
Położenie na mapie województwa pomorskiego Wejherowo
Położenie na mapie Polski Wejherowo
54°36′15″N 18°14′56″E/54,604167 18,248889
TERC (TERYT)	2215031
SIMC	0934984
Urząd miejski pl. Jakuba Wejhera 8 84-200 Wejherowo
Multimedia w Wikimedia Commons
Informacje w Wikipodróżach
Hasło w Wikisłowniku
Strona internetowa
BIP

Wejherowo ⁱ (kaszb. Wejrowò lub Nowé Miasto, niem. Neustadt in Westpreußen^[3]) – miasto w województwie pomorskim, położone na pograniczu Pojezierza Kaszubskiego i Pradoliny Redy–Łeby, nad rzeką Redą. Stanowi element Małego Trójmiasta Kaszubskiego, jest również częścią aglomeracji gdańskiej. Siedziba powiatu wejherowskiego i gminy Wejherowo. W latach 1975–1998 w województwie gdańskim. Wchodzi w skład Komunalnego Związku Gmin „Dolina Redy i Chylonki” oraz Doliny Logistycznej.

Wydany w 1880 r. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego uznaje miasto Wejherowo za stolicę Kaszub^[4].

Miasto ma 50 310 mieszkańców (30 czerwca 2014).

Położenie[edytuj]

Dzielnice[edytuj]

 Z tym tematem związana jest kategoria: Dzielnice i osiedla Wejherowa.

Struktura powierzchni[edytuj]

Wejherowo ma obszar 25,65 km² (2002)^[5], w tym:

• użytki rolne: 20%
• użytki leśne: 47%

Miasto zajmuje 2% powierzchni powiatu.

Historia[edytuj]

Jakub Weiher – założyciel miasta

Kościół św. Anny z 1650, fundowany dla franciszkanów przez Jakuba Wejhera

Wejherowo – założone w 1643 przez polskiego wojewodę Jakuba Wejhera – prawa miejskie uzyskało w 1650. Początkowo nazywane też było Wejherowską Wolą i Nowym Miastem (w odróżnieniu od „starego miasta” – czyli Pucka), potoczną nazwą niemiecką była w tym okresie Weihersfrey. Po 1676 przeszło na własność lokalnych rodzin magnackich (przez pewien czas należało także do Sobieskich).

W wyniku I rozbioru Polski (1772) włączono je do Prus pod nazwą Neustadt. W 1818 zostało miastem powiatowym w rejencji gdańskiej (Prusy Zachodnie), stając się też siedzibą okręgu kościelnego Ewangelickiego Kościoła Unii Staropruskiej, po przyłączeniu do Polski przemianowanego na superintendenturę (diecezję) wejherowską Ewangelickiego Kościoła Unijnego, która istniała do 1945. W 1870 wybudowano połączenie kolejowe z Gdańskiem i Słupskiem. W owym czasie miasto zamieszkane było w większości przez Niemców i Kaszubów. Na przełomie XIX i XX wieku intensywnie rozwijało się gospodarczo.

W 1920 wróciło do Polski (mimo protestów części lokalnej ludności). W 1927 r. stało się siedzibą powiatu morskiego w województwie pomorskim (który obejmował dotychczasowy powiat pucki oraz powiat wejherowski bez Gdyni). Struktura demograficzna zaczęła się powoli zmieniać na korzyść Polaków. W dwudziestoleciu międzywojennym Wejherowo było jednym z głównych ośrodków regionalizmu (postulowano autonomizację regionu Pomorza w ramach państwa polskiego).

We wrześniu 1939 Wejherowo zajęte przez Niemców powtórnie przemianowano na Neustadt in Westpreußen. Zasłużony burmistrz Teodor Bolduan został natychmiast aresztowany i rozstrzelany. Krótko po zakończeniu działań wojennych miasto odwiedził gauleiter Pomorza Albert Forster, który publicznie groził antyniemiecko nastawionym mieszkańcom Wejherowa. W okresie okupacji działała konspiracyjna organizacja TOW „Gryf Pomorski”. Na przełomie 1939 i 1940 Niemcy rozstrzelali w lasach piaśnickich 12–14 tys. ludzi, w tym wielu wejherowian. 12 marca 1945 miasto zostało wyzwolone przez jednostki 1 armii pancernej gwardii i 19 armii 2 Frontu Białoruskiego oraz oddziały 2 i 3 baonu czołgów 1 Brygady Pancernej Wojska Polskiego im. Bohaterów Westerplatte. Ku ich pamięci ustawiono w maju 1970 roku Pomnik - czołg zwycięstwa przy ul. Ofiar Piaśnicy^[6].

W 1975 Wejherowo utraciło status powiatu, by w 1999 go odzyskać (w ramach województwa pomorskiego). W latach 2006–2008 przeprowadzono pierwszą od czasów powstania gruntowną renowację zabytkowego kompleksu Kalwarii Wejherowskiej. Od 2003, przeciwnie do większości miast w Polsce, liczba mieszkańców Wejherowa systematycznie rośnie, w 2011 przekroczyła 50 tysięcy.

Pomnik Jakuba Wejhera

Ratusz miejski

W skrócie:

• VII – IX w. – osada słowiańska i gród na Górze Zamkowej
• 1. połowa XIV w. – pierwsze udokumentowane wzmianki o osadach Nanice i Śmiechowo (dzisiejsze dzielnice Wejherowa)
• 1576 – w posiadaniu starosty puckiego Ernesta Wejhera^[7]
• 1643 – lokacja osady zwanej Wejherowską Wolą na gruntach wsi Śmiechowo (obecnie dzielnica miasta)
• 1644 – fundacja kościoła św. Trójcy przez Jakuba Wejhera
• 1649–1655 – budowa Kalwarii Wejherowskiej, ufundowanej przez Jakuba Wejhera i jego krewnych
• 1650 – Wejherowska Wola otrzymała prawa miejskie chełmińskie od króla Jana II Kazimierza Wazy
• 1676 – miasto odkupił książę M.K. Radziwiłł
• 1685 – własność Jana III Sobieskiego
• 1772 – miasto pod zaborem pruskim, przemianowane na Neustadt in Westpreußen
• 1796 – miasto kupił hrabia Keyserlingk
• 1870 – uzyskanie połączenia kolejowego z Gdańskiem i Koszalinem
• 1920 – po 148 latach miasto wraca do Polski
• 7–8 IX 1939 – w pobliżu Wejherowa ciężkie walki obronne toczył 1 Morski Pułk Strzelców
• 1939–1945 – miasto zaanektowane przez III Rzeszę, powtórnie przemianowane na Neustadt in Westpreußen
• 12 III 1945 – opanowanie miasta przez wojska radzieckie i polskie, wyzwolenie spod okupacji niemieckiej i przywrócenie w granice powojenne Polski
• 1975 – utracenie statusu miasta powiatowego w wyniku reformy administracyjnej
• 1999 – przywrócenie siedziby powiatu w wyniku kolejnej reformy administracyjnej, Wejherowo w województwie pomorskim

Przynależność państwowa

Wejherowo będąc dawniej miastem pogranicza polsko-niemieckiego kilkukrotnie zmieniało przynależność państwową. Doświadczyło także okupacji szwedzkiej w czasie Potopu Szwedzkiego oraz francuskiej w trakcie Wojen Napoleońskich.

• 1643–1772 – Rzeczpospolita Obojga Narodów
• 1772–1871 – Królestwo Prus
• 1871–1920 – Cesarstwo Niemieckie
• 1920–1939 – Rzeczpospolita Polska
• 1939–1945 – Rzesza Wielkoniemiecka
• 1945–1989 – Polska Rzeczpospolita Ludowa
• 1989– dziś – Rzeczpospolita Polska

Burmistrzowie, naczelnicy i prezydenci:

• Augustyn Dybowski, 1919–1920
• Alfons Chmielewski, 1920–1921
• Jan Bieliński, 1921–1922
• Władysław Kruczyński, 1922–1928
• Stanisław Gąsowski, 1928–1929
• Karol Biliński, 1929–1932
• Jan Owiński, 1932–1933
• Teodor Bolduan, 1933–1939
• Karl Nitschke, 1939–1944
• Gustav Bamberger (?), 1944–1945
• Bernard Szczęsny, 1945–1949
• Władysław Szutta, 1949–1981
• Zbigniew Pranga, 1982–1990
• Jerzy Budnik, 1990–1998
• Krzysztof Hildebrandt, od 1998 roku

Demografia[edytuj]

 Osobny artykuł: Ludność Wejherowa.

Dane z 30 czerwca 2008^[8]:

• Piramida wieku mieszkańców Wejherowa w 2014 roku^[2].

Klimat[edytuj]

Położenie blisko Bałtyku sprawia, że Wejherowo znajduje się pod wpływem klimatu morskiego. Klimat kontynentalny ma znacznie mniejsze oddziaływanie niż w innych regionach kraju. Najcieplejszym miesiącem jest lipiec, w którym średnia temperatura waha się od +13 °C do +22 °C. Najzimniejszy jest styczeń (temperatura waha się wówczas od −6 °C do 1 °C). Średnia roczna temperatura wynosi ok. +7 °C. Średnia roczna suma opadów wynosi 660 mm. Najbardziej deszczowym miesiącem jest sierpień (90 mm), najmniej opadów przypada na marzec (20 mm).

Współpraca[edytuj]

Przykład architektury modernizmu w Wejherowie – ulica 3 Maja

• Miasta partnerskie
  • Rouen (Francja)
  • Tyresö (Szwecja)
  • Święciany (Litwa)
  • Postawy (Białoruś)
• Miasta zaprzyjaźnione
  • Stanisławów (Ukraina)
  • Trutnov (Czechy)
  • Chełmno (Polska)
• Miasta stowarzyszone
  • Reda (w ramach Małego Trójmiasta Kaszubskiego)
  • Rumia (w ramach Małego Trójmiasta Kaszubskiego)

Turystyka[edytuj]

Zabytki i interesujące miejsca[edytuj]

Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej

Kolegiata św. Trójcy

Fragment ulicy Jana III Sobieskiego

Świąteczne oświetlenie rynku miejskiego i ratusza

Szachulcowy budynek dawnego szpitalika-przytułka

Park Majkowskiego

• Kalwaria Wejherowska ufundowana przez wojewodę Wejhera w latach 1649–59, składająca się z 26 barokowych, rokokowych i neogotyckich kaplic fundacji rodu Wejherów
• Pałac Keyserlingków i Przebendowskich (obecnie siedziba Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej, wpisanego do Państwowego Rejestru Muzeów)
• Kościół św. Trójcy z 1755 fundacji Jana Przebendowskiego, na miejscu dawniejszego kościoła z 1644 – obecnie kolegiata
• poewangelicki, neogotycki Kościół św. Stanisława Kostki z 1908, z pięcioma wieżami
• konwikt św. Leona z 1872 zbudowany przez mieszkańców miasta dla reformatów pozbawionych dawnego klasztoru przez władze pruskie
• barokowy Kościół i klasztor Franciszkanów w Wejherowie z 1650 ufundowany dla franciszkanów przez Jakuba Wejhera
• krypty rodziny Wejherów i Przebendowskich (w podziemiach klasztoru)
• obraz Matki Bożej Wejherowskiej, znajdujący się w kościele klasztornym – ukoronowany przez Jana Pawła II podczas mszy na sopockim hipodromie
• Plac Jakuba Wejhera (rynek) z pomnikiem założyciela miasta Jakuba Wejhera
• ulica Jana III Sobieskiego – deptak miejski, wytyczony w 1643
• ratusz miejski (z udostępnionymi makietami zabytkowego centrum Wejherowa oraz Kalwarii Wejherowskiej)
• szachulcowy szpitalik-przytułek z XVII w.
• eklektyczne kamienice z przełomu XIX / XX w.
• gmach gimnazjum z 1866
• budynek sądu z 1880
• stary cmentarz
• park miejski im. Aleksandra Majkowskiego (z XVIII w.)
• młyn wodny nad rzeką Cedron z XVII w. (przebudowany po pożarze w 1920)
• budynek dawnego Zespołu Szkół Elektrycznych
• budynki dawnego Szpitala Psychiatrycznego (obecnie szkoły specjalne oraz jednostka wojskowa)
• budynek dworca kolejowego
• budynek poczty
• budynek Starostwa Powiatowego
• Villa Musica
• Dom Młynarza (obecnie budynek mieszkalny)

W okolicy[edytuj]

• Piaśnica, k. Wejherowa – miejsce straceń 12 tysięcy Kaszubów, Polaków i Niemców, z grobem bł. Alicji Kotowskiej, zmartwychwstanki
• Trójmiejski Park Krajobrazowy – rezerwat leśny Gałęźna Góra
• Puszcza Darżlubska z dwoma szlakami znakowanymi i ścieżką przyrodniczo-leśną
• Groty Mechowskie – jaskinia pseudokrasowa w Mechowie, na skraju Puszczy Darżlubskiej
• Jezioro Żarnowieckie w rynnie polodowcowej
• rzeka Reda płynąca w plejstoceńskiej pradolinie Reda–Łeba
• w leśnictwie Lisewo Diabelski Kamień – duży głaz narzutowy, gnejs o obwodzie 20 m
• rezerwat torfowiskowy Lewice (tzw. Bagno Biała)

Szlaki turystyczne[edytuj]

• „Szlak Wejherowski” – wiedzie przez Trójmiejski Park Krajobrazowy. Rozpoczyna się w Wejherowie i prowadzi przez Wyspowo, Borowo, Wygodę, Bieszkowice (w tym Piekiełko), Gdynię do Sopotu Kamiennego Potoku. Szlak ma długość 55 km. Na odcinku od Bieszkowic do Wejherowa można poznać kilka jezior m.in. Zawiat, Bieszkowice, Wygoda, Rąbówka i Borowo. Od października 2007 r. szlak prowadzi przez Rezerwat przyrody Cisowa w Gdyni; mija trzy inne rezerwaty: Kacze Łęgi, Łęg nad Swelinią i Pełcznicę.

Fragment jednej ze ścieżek rowerowych w mieście

• „Szlak Puszczy Darżlubskiej” – biegnie zachodnią częścią Puszczy Darżlubskiej. Trasa rozpoczyna się przy dworcu kolejowym w Wejherowie, prowadzi w kierunku leśniczówki Miga. Następnie do Piaśnicy, Jeziora Dobrego, skrajem lasu przez Sobieńczyce do Żarnowca i Krokowej. Szlak jest dostępny dla rowerzystów.
• „Szlak Zagórskiej Strugi” o długości 56 km – wiedzie z Gdyni Wzgórza św. Maksymiliana przez Piekiełko i Rumię do Wejherowa. Szlak biegnie głównie lasami, krawędzią Wysoczyzny Gdańskiej, mocno porozcinanej dolinami, mijając wiele pomników przyrody (drzew, głazów narzutowych). Trasa zaczyna się i kończy w dwóch największych dolinach – dolinie Zagórskiej Strugi i dolinie Cedronu. Na trasie można zwiedzić 17 z 26 kaplic Kalwarii Wejherowskiej.
• „Krawędzią Kępy Puckiej” – trasa liczy 33,2 km i biegnie z Pucka przez Rzucewo, Osłonino, Mrzezino, Rekowo i dalej wchodzi w lasy wejherowskie.

Kultura[edytuj]

Wejherowo na przestrzeni wieków stanowiło silny ośrodek kultury polskiej, opierając się skutecznie akcji germanizacyjnej (działalność koła filomatów „Wiec” oraz S. Marońskiego, J. Łęgowskiego, L. Jakowickiego; koła śpiewacze i teatry amatorskie). Po 1920 miasto było także ważnym ośrodkiem regionalizmu kaszubskiego – wydawana była w nim Gazeta Kaszubska, ukazujące się najpierw jako dwutygodnik, a później tygodnik czasopismo Klëka, przekształcone w 1939 w Tygodnik Wielkiego Pomorza oraz Świt.

Gmach Filharmonii Kaszubskiej - Wejherowskiego Centrum Kultury

Wejherowo jest siedzibą Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej, które gromadzi zabytki piśmiennictwa kaszubsko-pomorskiego, a także organizuje wernisaże i wystawy. Inne muzeum, w którym zapoznać się można z dziejami rodu Wejherów oraz z działalnością wejherowskich franciszkanów, zlokalizowane jest w podziemiach klasztoru.

Verba Sacra – Danuta Stenka czyta Biblię w języku kaszubskim

W nowoczesnym gmachu Filharmonii Kaszubskiej funkcjonuje Wejherowskie Centrum Kultury, które – podobnie jak Ognisko Pracy Pozaszkolnej – prowadzi liczne sekcje i koła zainteresowań, a także zajmuje się edukacją kulturalną, organizuje duże imprezy o charakterze masowym oraz koordynuje działania kulturalne w mieście i regionie. Przy Wejherowskim Centrum Kultury działa też kino studyjne, które powstało po zamknięciu kina „Świt” pod koniec XX wieku, oraz duża sala teatralno-koncertowo-kinowa (występowali na niej m.in.: Budka Suflera, Grupa MoCarta, Raz, dwa, trzy, Aga Zaryan, Anna Maria Jopek, Hanna Banaszak, Edyta Geppert, Renata Przemyk, Grzegorz Turnau, Nigel Kennedy).

W Wejherowie mieści się Miejska (do niedawna Powiatowa i Miejska) Biblioteka Publiczna im. Aleksandra Majkowskiego (od lat organizująca, wraz z władzami miasta, literacki konkurs „Powiew Weny”); działa kilka chórów, m.in. chór męski Harmonia oraz odnoszący sukcesy w kraju i w Europie chór mieszany Cantores Veiherovienses. Funkcjonują również lokalne media, w tym telewizja – Twoja Telewizja Morska i Telewizja Wejherowo, Radio Norda FM, lokalna prasa – Gryf Wejherowski, Panorama Powiatu Wejherowskiego, Express Powiatu Wejherowskiego, Puls Wejherowa oraz lokalne serwisy internetowe.

Cykliczne imprezy kulturalno-rozrywkowe w Wejherowie

• Open Air Rock Festival
• Ogólnopolski Festiwal Pieśni o Morzu
• Verba Sacra – Modlitwy Katedr Polskich
• Imprezy z cyklu African Battle: Reggae & Dub vs. Old Skul Funk & Afrobeat
• Spotkania z Muzyką Kaszub w pałacu-muzeum
• Jarmark Wejherowski
• Dzień Jakuba
• Festyn Wakacyjny
• koncerty organowe w wejherowskiej kolegiacie
• kameralne koncerty wigilijne w wejherowskiej kolegiacie
• letnie koncerty w parku i na rynku
• poetyckie wieczory literackie i muzyczne w kawiarni-galerii „Insula”
• występy alternatywnych zespołów muzycznych w undergroundowym klubie „Fantomas”
• Rekonstrukcja Historyczna w Wejherowie, czyli jak to na Pomorzu zdrajcy ze Szwedem próbowali się bratać.

Sport i rekreacja[edytuj]

Korty tenisowe

Kryta pływalnia

Najważniejsze obiekty sportowe w Wejherowie

• Wejherowskie Korty Tenisowe
• Stadion WKS „Gryf” – Wzgórze Wolności
• Sala widowiskowo-sportowa przy Zespole Szkół nr 1
• Kryta pływalnia i lodowisko (przy Zespole Szkół nr 3)
• Pole golfowe „Sierra Golf Club” (Pętkowice k. Wejherowa)

Kluby sportowe

• Wejherowski Klub Sportowy „Gryf” – przez kilka lat jedyna w okolicy drużyna III ligi piłkarskiej
• Klub Sportowy „Sprzęgło” Wejherowo
• Klub Sportowy „Tytani” Wejherowo (piłka ręczna)
• Klub Sportowy UKS „Szóstka”
• Klub Sportowy UKS „Ósemka” (koszykówka, Unihokej)
• Klub Pływacki UKP „Trójka” Wejherowo

Cykliczne imprezy sportowe w Wejherowie

• turniej streetballa na rynku
• wyścig rowerów górskich na morenowych wzgórzach
• biegi im. Jakuba Wejhera
• turnieje piłkarskie
• zawody balonowe

Obiekty sakralne i cmentarze[edytuj]

Kapliczka Kalwarii Wejherowskiej

Poewangelicki kościół par. pw. św. Leona Wielkiego i Stanisława Kostki, (1907–1909)

Kalwaria wejherowska[edytuj]

Wejherowo jest niekiedy nazywane „duchową stolicą Kaszub” ze względu na znajdujące się w nim liczne obiekty kultu religijnego, w tym sanktuarium pasyjno-maryjne oraz związane z nimi ruchy pielgrzymkowe o wielowiekowej tradycji.

 Osobny artykuł: Kalwaria Wejherowska.

Parafie rzymskokatolickie[edytuj]

• Parafia Chrystusa Króla – kościół parafialny Chrystusa Króla, ul. Narutowicza 2
• Parafia NMP Królowej Polski – kościół parafialny NMP Królowej Polski, ul. Rybacka 22
• Parafia św. Leona Wielkiego – kościół parafialny (poewangelicki) św. Stanisława Kostki, ul. Sobieskiego 235 oraz konwikt Św. Leona Wielkiego, ul. 3 Maja 19
• Parafia św. Anny – kościół parafialny Św. Anny, ul. Reformatów 19
• Parafia Świętej Trójcy – kościół parafialny Świętej Trójcy (kolegiata Wejherowska), ul. Kościuszki 2 oraz kościół cmentarny Chrystusa Pana Zmartwychwstałego, ul. Ks. Edmunda Roszczynialskiego
• Parafia św. Karola Boromeusza - kościół parafialny św. Karola Boromeusza, ul. Gryfa Pomorskiego 51

Wspólnoty innych wyznań[edytuj]

• zbór Kościoła Zielonoświątkowego w Wejherowie
• placówka duszpasterska Kościoła Chrześcijan Baptystów
• trzy zbory Świadków Jehowy z Salami Królestwa^[10].

Cmentarze[edytuj]

Współcześnie istniejące to:

• Cmentarz Śmiechowski
• Cmentarz Stary
• Cmentarz Żołnierzy Radzieckich

Od 2004 działa w mieście stowarzyszenie, mające na celu upamiętnienie dawnych cmentarzy wejherowskich, do których należą:

• Cmentarz Choleryczny
• Cmentarz Ewangelicki – zlikwidowany (bez ekshumacji ciał) w 1951 przez władze komunistyczne ku oburzeniu mieszkańców miasta; obecnie upamiętniony granitowym głazem
• Stary Cmentarz Ewangelicki – przy obecnej ulicy Kościuszki
• Cmentarz Zakładu Psychiatrycznego – położony w lesie za jednostką wojskową, zachowało się sporo płyt nagrobnych, a także oryginalny układ ścieżek. W planach jest utworzenie lapidarium
• Cmentarz Żołnierzy Niemieckich – zlikwidowany razem z cmentarzem ewangelickim w 1951
• Cmentarz Żydowski – zachowały się ślady macew.

Edukacja[edytuj]

Ośrodki edukacyjne w Wejherowie:

• Zespół Szkół Nr 1: Szkoła Podstawowa Nr 6 im. Tadeusza Kościuszki i Gimnazjum Nr 2 im. 1 Morskiego Pułku Strzelców;
• Zespół Szkół Nr 2 im. Fryderyka Chopina: Szkoła Podstawawa Nr 5 i Gimnazjum Nr 4;
• Liceum Niepubliczne Ogólnokształcące dla Dorosłych;
• Zespół Szkół Ogólnokształcących Nr 2 im. Teodora Bolduana: Szkoła Podstawowa Nr 11, Gimnazjum Nr 5 i II Liceum Ogólnokształcące;
• Społeczna Szkoła Podstawowa & Gimnazjum Społeczne Nr 1 im. Janusza Korczaka;
• Szkoła Podstawowa Nr 9 im. gen. Józefa Wybickiego;
• Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych im. Jakuba Wejhera: V Liceum Ogólnokształcące, Technikum Nr 3, Zasadnicza Szkoła Zawodowa Nr 2 i Liceum Ogólnokształcące dla Dorosłych;
• I Liceum Ogólnokształcące im. Króla Jana III Sobieskiego;
• Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych im. Załogi ORP Orzeł;
• Niepubliczna Szkoła Rzemiosła;
• Kaszubsko-Pomorska Szkoła Wyższa;
• Medyczne Studium Zawodowe im. Z. Kieturakisa;
• Państwowa Szkoła Muzyczna I Stopnia im. F. Chopina;
• Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy im. Janusza Korczaka;
• Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Niesłyszących im. Jana Siestrzyńskiego;
• Szkoła Muzyczna „Yamaha”.

Transport i komunikacja[edytuj]

 Osobne artykuły: MZK Wejherowo i Metropolitalny Związek Komunikacyjny Zatoki Gdańskiej.

Komunikacja autobusowa[edytuj]

System komunikacji miejskiej w Wejherowie składa się z 16 miejskich linii autobusowych, organizowanych przez Miejski Zakład Komunikacji w Wejherowie (obsługiwanych przez MZK Wejherowo i Pomorską Komunikację Samochodową) i Zarząd Komunikacji Miejskiej w Gdyni. Z innymi miastami w Polsce Wejherowo ma połączenie dzięki węzłowi drogowemu i kolejowemu. Natomiast do okolicznych miejscowości dotrzeć można autobusami PKS.

Funkcjonują również korporacje taksówkarskie.

Kolej[edytuj]

Dworzec kolejowy w Wejherowie

Przez Wejherowo przebiega linia kolejowa nr 202 (Gdańsk-Stargard). W mieście krzyżują się relacje kolejowe Berlin – Szczecin – Koszalin – Słupsk – Wejherowo – Gdynia oraz, aktualnie nieczynna, Wejherowo – Garczegorze. Z Trójmiastem Wejherowo połączone jest dzięki Szybkiej Kolei Miejskiej, obsługującej dwa przystanki osobowe oraz stację Wejherowo.

W mieście aktualnie znajduje się stacja kolejowa i dwa czynne przystanki osobowe:

• Wejherowo – stacja kolejowa wybudowana w 1870 roku.
• Wejherowo Nanice – przystanek osobowy, wybudowany w 1950^{[potrzebny przypis]}.
• Wejherowo Śmiechowo – przystanek oddany do użytku razem z przystankiem Wejherowo Nanice w 1950^{[potrzebny przypis]}.

Dawniej znajdował się także przystanek (obecnie bocznica szlakowa) Wejherowo Cementownia oddany do użytku w 1902.

Drogi[edytuj]

W Wejherowie krzyżuje się kilka ważnych dróg:

• droga krajowa nr 6: Szczecin – Goleniów – Koszalin – Słupsk – Lębork – Wejherowo – Reda – Gdynia – Gdańsk
• droga wojewódzka nr 218: Krokowa – Wejherowo – Chwaszczyno – Gdańsk
• droga wojewódzka nr 224: Wejherowo – Szemud – Przodkowo – Kartuzy – Egiertowo – Nowa Karczma – Skarszewy – Godziszewo – Tczew

Transport lotniczy[edytuj]

W 1985 roku otwarto sanitarne lądowisko, położone przy ul. Jagalskiego.

Ok. 17 km na południe od miasta działa prywatne lądowisko Donimierz, a ok. 22 km na północny zachód helikopterowe lądowisko Gniewino.

Bibliografia[edytuj]

• Józef Borzyszkowski, Klemens Bruski: Historia Wejherowa, Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej Wejherowo 1998, ​ISBN 83-901354-8-5​
• Regina Osowicka, Jerzy Grubba: Ziemia Wejherowska, Wydawnictwo Morskie Gdańsk 1980, ​ISBN 83-215-7196-4​
• Regina Osowicka, Stanisław Janke (red.): Bedeker Wejherowski, Wydawnictwo ACTEN Wejherowo 2006, ​ISBN 83-922059-2-8​

Zobacz też[edytuj]

• Wejherowie herbu Skarzyna
• Małe Trójmiasto Kaszubskie
• Kalwaria Wejherowska
• Komunalny Związek Gmin Dolina Redy i Chylonki

Linki zewnętrzne[edytuj]

W Wikimedia Commons znajdują się multimedia związane z tematem: Wejherowo

• Wejherowo.pl – oficjalna witryna internetowa miasta (pol. • ang. • niem.)

• Wejherowo w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. XIII: Warmbrun – Worowo. Warszawa, 1893.
• Baza firm i instytucji w mieście
• Wirtualna prezentacja Wejherowa
• Krótka historia Wejherowa
• Mapa Wejherowa – Plan Miasta

Przypisy

p • d • e Dzielnice Wejherowa Dzielnice Dzielnica Zachodnia • Nanice • Śmiechowo • Śródmieście Osiedla 1000-lecia • Cementownia • Chopina• Osiedle Dzięcielskiego • Harcerskie • Kaszubskie • Kąpino Dolne • Przyjaźni • Franciszka Fenikowskiego • Przemysłowa • Staszica • Sucharskiego • Ściegiennego • Śmiechowo-Południe • Śmiechowo-Północ • Zamek

p • d • e Miasta województwa pomorskiego Miasta powiatowe Bytów • Chojnice • Człuchów • Gdańsk • Gdynia • Kartuzy • Kościerzyna • Kwidzyn • Lębork • Malbork • Nowy Dwór Gdański • Pruszcz Gdański • Puck • Słupsk • Sopot • Starogard Gdański • Sztum • Tczew • Wejherowo Miasta gminne Brusy • Czarna Woda • Czarne • Czersk • Debrzno • Dzierzgoń • Gniew • Hel • Jastarnia • Kępice • Krynica Morska • Łeba • Miastko • Nowy Staw • Pelplin • Prabuty • Reda • Rumia • Skarszewy • Skórcz • Władysławowo • Ustka • Żukowo

p • d • e Powiat wejherowski Miasta Reda • Rumia • Wejherowo Gminy miejskie Reda • Rumia • Wejherowo Gminy wiejskie Choczewo • Gniewino • Linia • Luzino • Łęczyce • Szemud • Wejherowo