Tworzenie stron internetowych

Ten artykuł dotyczy miasta. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.

Włoszczowa
Herb Włoszczowy
Państwo	Polska
Województwo	świętokrzyskie
Powiat	włoszczowski
Gmina	Włoszczowa gmina miejsko-wiejska
Prawa miejskie	1539
Burmistrz	Grzegorz Dziubek
Powierzchnia	30,30 km²
Wysokość	240 m n.p.m.
Populacja (30.06.2016) • liczba ludności • gęstość	10 210[1] 337,0 os./km²
Strefa numeracyjna	(+48) 41
Kod pocztowy	29-100
Tablice rejestracyjne	TLW
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego Włoszczowa
Położenie na mapie Polski Włoszczowa
50°51′15″N 19°58′01″E/50,854167 19,966944
TERC (TERYT)	2613064
SIMC	0948472
Urząd miejski ul. Partyzantów 14 29-100 Włoszczowa
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku
Strona internetowa

Włoszczowa – miasto powiatowe w województwie świętokrzyskim. Siedziba władz gminy Włoszczowa i powiatu włoszczowskiego. Położone na Wyżynie Przedborskiej. W mieście funkcjonuje drobny przemysł drzewny, spożywczy, obróbki aluminium, budowlany oraz elektryczny.

Według danych z 31 grudnia 2010 r. miasto miało 10 657 mieszkańców^[2].

Prawidłowo nazwa miasta odmienia się przez przypadki rzeczownikowo (jak Warszawa), z dopełniaczem: "Włoszczowy"^[3], natomiast spotykana odmiana przymiotnikowa "Włoszczowej" jest obecnie uważana za błędną^[4].

Położenie[edytuj]

Włoszczowa znajduje się we wschodniej części Niecki Włoszczowskiej na Wyżynie Przedborskiej. Północno-wschodnią granicę miasta wyznacza rzeka Czarna Struga należąca do dorzecza Pilicy. W południowej części miasta znajduje się niewielkie wapienne wzniesienie nazywane Czarnecką lub Ewińską Górą – najwyższy punkt w granicach miasta – 271 m n.p.m.

Według danych z 1 stycznia 2011 r. powierzchnia miasta wynosiła 30,30 km²^[5].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Demografia[edytuj]

• Piramida wieku mieszkańców Włoszczowy w 2014 roku^[1].

Zabytki[edytuj]

W miejscowości można obejrzeć^[6][7]:

Kopiec św. Jana we Włoszczowie

Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny we Włoszczowie

Kaplica Wszystkich Świętych we Włoszczowie

• Ślady wczesnośredniowiecznego grodziska (kopiec św. Jana Nepomucena) z XII-XIII wieku. Prawdopodobnie było to grodzisko stożkowe z wieżą obronną. W odległości kilku metrów od podstawy kopca widać ślady fosy. Na jego szczycie znajduje się figura świętego Jana Nepomucena (stąd nazwa kopca) wykonana w stylu barokowym.
• Pozostałości założeń obronnych po dworze obronnym Szafrańców (herbu Stary Koń) z XVI wieku.
• Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny z XVII wieku, rozbudowany w XIX wieku. Wewnątrz barokowy obraz Matki Bożej ze św. Joachimem i Józefem z połowy XVII wieku. Zbudowany na planie krzyża. Bryła świątyni wybudowana w połowie XVII wieku. Mniejsza wieża – tzw. „sygnaturka” pochodzi z 1874 roku. Duża wieża (dzwonnica z zegarem) wzniesiona została ok. 1896 roku jako wotum dziękczynne ufundowane przez ocalałych po epidemii cholery.
• Kaplica Wszystkich Świętych wybudowana w latach 1786-1788 przez Ewę Małachowską żonę Mikołaja Małachowskiego (cm. parafialny z XVII w.) w stylu klasycystycznym.
• Figurki św. Floriana z pierwszej połowy XIX wieku w Rynku oraz z XVIII wieku przy ul. Kusocińskiego. W miejscu tej drugiej do połowy XVII wieku znajdował się modrzewiowy kościół parafialny pod wezwaniem św. Jakuba.
• Szkoła Podstawowa nr 1 (budynek z 1922 r.). W czasie okupacji hitlerowskiej w budynku szkoły mieścił się wojskowy szpital.
• Układ urbanistyczny centrum miasta z XVI w.

Historia[edytuj]

Kalendarium historii miasta^[8][9]:

• Pierwsza wzmianka o Włoszczowie pochodzi z roku 1154. Wówczas Henryk Sandomierski przekazał miejscowość o nazwie Vloszcova Joannitom z Zagości.
• W XV wieku Piotr z Radomina z rodu Pierzchałów posiadał w pobliżu miejscowości gródek rycerski z wieżą, do której prowadził most
• Prawa miejskie nadane w 1539 roku przez króla Zygmunta I Starego staraniem starosty chęcińskiego Hieronima Szafrańca.
• XVI-XVII wiek – Włoszczowa znajduje się w rękach Szafrańców.
• Od II połowy XVII wieku wzmożone osadnictwo żydowskie. W języku jidysz miasto było określane jako Vlotscheve.
• Koniec XVIII wieku – miasto było własnością rodu Małachowskich, m.in. wojewody sieradzkiego Mikołaja Małachowskiego. Jego żona Ewa z Męcińskich zbudowała kaplicę cmentarną pw. Wszystkich Świętych.
• Według Skorowidzu Miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. III. województwo kieleckie, wyd. w Warszawie w 1925 r., Włoszczowa liczyła 5479 mieszkańców, w tym 2565 wyznania rzymskokatolickiego, 2910 mojżeszowego; narodowość polską podało 5322 mieszkańców, żydowską – 156, niemiecką – 1.
• Od września 1939 roku pod okupacją niemiecką w Generalnym Gubernatorstwie. We Włoszczowie w latach 1940-1942 istniało getto w rejonie ulicy Kilińskiego na południe od Rynku.
• We wrześniu 1942 roku hitlerowcy wysiedlili prawie całą ludność żydowską miasta^[10].
• W 1969 roku powstaje największe włoszczowskie przedsiębiorstwo Zakład Stolarki Budowlanej Stolbud Włoszczowa.
• W 1980 roku oddany do użytku nowy szpital, który jako jeden z pierwszych w Polsce (jeszcze w okresie PRL) otrzymuje imię Jana Pawła II.
• W pierwszej połowie grudnia 1984 r. dwutygodniowy strajk młodzieży Zespołu Szkół Zawodowych przy ul. Wiśniowej w obronie krzyży usuniętych z sal lekcyjnych. Strajkującą młodzieżą opiekowali się księża Marek Łabuda i Andrzej Wilczyński (+ 2000) oraz prob. ks. Kazimierz Biernacki (+1986). Pamiątkowa tablica na budynku szkoły (Strajk szkolny we Włoszczowie (1984)).
• Początek lat 90. XX wieku – okres upadku wielu dużych zakładów pracy, między innymi PTSB „Transbud Kielce” Oddział VI Włoszczowa, Peberol, STW – w mieście panuje ogromne bezrobocie. Sytuacja nieco poprawia się dopiero dekadę później.
• W październiku 2006 miasto uzyskało ekspresowe połączenie kolejowe z Warszawą i Krakowem. Decyzję tę podjęto na skutek osobistych zabiegów ówczesnego ministra Gosiewskiego z Kancelarii Premiera RP, posła z tutejszego okręgu wyborczego. W tym celu przystosowano położoną na przebiegającej na zachód od miasta Centralnej Magistrali Kolejowej stację Włoszczowa Północ do obsługi pociągów pasażerskich^[11].
• 3 czerwca 2007 koronacja Obrazu Najświętszej Maryi Panny Opiekunki Rodzin papieskimi diademami pobłogosławionymi przez papieża Benedykta XVI^[12].

Herb Miasta Włoszczowa[edytuj]

Wizerunek herbu ewoluował od połowy XVI w. W zasadzie nie zmieniała się jego górna część, czyli rysunek dwóch wież. Z prawej (heraldycznej) wygląda głowa białego konia – element herbu „Staż” Szafrańców – byłych właścicieli Włoszczowy. Z lewej głowa białego ptaka (nieznanego pochodzenia). Dolna część jest podzielona na dwie części. Po prawej stronie znajduje się połowa orła bez korony. Z lewej litera „K” w koronie – nawiązanie do przynależności do dawnego województwa kieleckiego.

Części miasta[edytuj]

Można wyróżnić następujące osiedla^[13]:

• „Miasto” – najstarsza miejska część Włoszczowy z XVI-wiecznym układem urbanistycznym.
• Podzamcze Włoszczowskie – miejsce początkowego osadnictwa.
• Włoszczówka (Przedmieście) – nazwa zapomniana, choć coraz częściej pojawiająca się na dokładniejszych mapach. Obecnie to część ulicy Partyzantów.
• Górki – uliczki na południe od Rynku, ul. Kilińskiego.
• Górajek – nazwa pochodzi od nazwiska dziedziczki Włoszczowy – Gorajskiej. Ulica Jędrzejowska oraz tzw. Górajek Beliński – droga wylotowa w kierunku Kielc.
• Zielonka – część ulicy Sienkiewicza w okolicy dworca PKS.
• Podlipie – Wylotówka na Jędrzejów, za linią kolejową Kielce-Częstochowa.
• Osiedla wzdłuż osi ulicy Wiśniowej – Osiedle Jana Brożka, Władysława Broniewskiego i Armii Krajowej.
• Północ – najmłodsza „dzielnica” osiedlowa przy linii kolejowej CMK.
• Potarganka – ulica Wiejska (dawniej ul. Gwardii Ludowej) od ul. Partyzantów do granic administracyjnych miasta. Ulica wytyczona została prawdopodobnie jeszcze w XVII lub XVIII w. i łączyła Włoszczowę z Chotowem i Olesznem. Nazwa Potarganka wprowadzona została jeszcze w pierwszej połowie XX wieku i miała złośliwy, pejoratywny charakter^[14]. Nazwa przyjęła się i na stałe używana jest przez wielu mieszkańców miasta.

Infrastruktura i transport[edytuj]

Włoszczowa – budynek stacyjny

Włoszczowa Północ

Transport drogowy[edytuj]

Przez Włoszczowę przebiegają drogi wojewódzkie:

• 786 Kielce – Częstochowa
• 742 Przygłów – Nagłowice
• 785 Włoszczowa – Ciężkowice

Transport kolejowy[edytuj]

Włoszczowa posiada dwie stacje kolejowe:

• 61 Włoszczowa na trasie Kielce – Częstochowa.
• 4 Włoszczowa Północ na trasie Grodzisk Mazowiecki – Zawiercie (Centralna Magistrala Kolejowa).

Z tej stacji jeżdżą pociągi do Warszawy, Gliwic, Krakowa, Katowic, Krynicy, Poznania. Do roku 2012 na stacji zatrzymywał się także pociąg międzynarodowy „Vltava” do Pragi i Moskwy przez Terespol.

Transport lotniczy[edytuj]

W mieście znajduje się prywatne śmigłowcowe lądowisko ZPUE Włoszczowa.

Około 13 km na północny wschód od miasta funkcjonuje prywatne lądowisko Krasocin.

Ochrona środowiska[edytuj]

Miasto Włoszczowa otoczone jest terenami podlegającymi pod Włoszczowsko-Jędrzejowski Obszar Chronionego Krajobrazu. Miasto, podobnie jak cała gmina, objęte jest programem segregacji odpadów. Posiada własne składowisko odpadów na Kępnym Ługu oraz oczyszczalnię ścieków przy ul. Wiejskiej (wybudowana w połowie lat dziewięćdziesiątych XX wieku).

Oświata[edytuj]

Szkoły podstawowe i gimnazja[edytuj]

Oświata w mieście^[15]:

• Zespół Placówek Oświatowych nr 1 im. Józefa Piłsudskiego.
• Zespół Placówek Oświatowych nr 2 im. Partyzantów Ziemi Włoszczowskiej.

Licea Ogólnokształcące[edytuj]

Licea ogólnokształcące^[16][17]:

• I Liceum Ogólnokształcące im. gen. Władysława Sikorskiego.
• II Liceum Ogólnokształcące im. Stefana Czarnieckiego przy ZSP nr 2.
• III Liceum Ogólnokształcące im. Stanisława Staszica przy ZSP nr 3.

Szkolnictwo wyższe[edytuj]

• Politechnika Świętokrzyska w Kielcach, filia we Włoszczowie przy I Liceum Ogólnokształcącym im. gen. Władysława Sikorskiego.

Kultura[edytuj]

Organizacje pozarządowe działające w zakresie kultury i lokalnego dziedzictwa:

• Włoszczowskie Towarzystwo Krzewienia Kultury - stowarzyszenie powstałe w roku 1959. Towarzystwo ufundowało pamiątkowy głaz na grobie barda ludowego Piotra Piecha z Kurzelowa i w odremontowanym wiatraku w Krasocinie, w którym urządzono Muzeum Chleba^[18].
• Włoszczowskie Towarzystwo Historyczne - stowarzyszenie założone w roku 2007. Towarzystwo prowadzi działalność w zakresie pogłębiania i upowszechniania wiedzy historycznej w regionie, inicjowania badań nad przeszłością miasta Włoszczowa i powiatu włoszczowskiego, edukacji oraz ochrony zabytków kultury^[19].

Budynek Biblioteki Miejskiej we Włoszczowie.

Instytucje kultury:

• Dom Kultury
• Powiatowe Centrum Kulturalno-Rekreacyjne we Włoszczowie|Powiatowe Centrum Kulturalno-Rekreacyjne
• Miejska Biblioteka Publiczna

Wspólnoty wyznaniowe[edytuj]

Większość mieszkańców miasta stanowią wierni Kościoła Rzymskokatolickiego (dwie parafie). Pierwsza parafia rzymskokatolicka pw. św. Jakuba powstała prawdopodobnie w XIV wieku. Włoszczowa jest siedzibą dekanatu włoszczowskiego. Obecne parafie to: Parafia pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny; Parafia pw. bł. Józefa Pawłowskiego z grona 108 męczenników II wojny światowej (od 11 października 1999). Z Włoszczową jako miastem dzieciństwa związany był bp Mieczysław Jaworski, ur. w 1930 r., w latach 1982-2001 bp tyt. Rapidum i sufragan kielecki, zm. w. 2001 r. Popiersie w kościele Wniebowzięcia NMP z napisem: Nigdy stąd nie odszedłem.

Działalność religijną w mieście prowadzi także Kościół Chrześcijan Wiary Ewangelicznej, protestancka wspólnota o charakterze ewangelicznym. Istnieje również Sala Królestwa miejscowego zboru Świadków Jehowy^[20][21].

Na terenie miasta działają następujące wspólnoty religijne:

• Kościół Chrześcijan Wiary Ewangelicznej
• Kościół Rzymskokatolicki
• Świadkowie Jehowy^[21]

Współpraca międzynarodowa[edytuj]

Miasta i gminy partnerskie:

• Ilińce^{[potrzebny przypis]}
• Le Passage

Zobacz też[edytuj]

• Synagoga we Włoszczowie
• Stary cmentarz żydowski we Włoszczowie
• Nowy cmentarz żydowski we Włoszczowie

Przypisy

Linki zewnętrzne[edytuj]

• Włoszczowa w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. XIII: Warmbrun – Worowo. Warszawa, 1893.

Bibliografia[edytuj]

• Janaczek S., Włoszczowa. Zarys dziejów miasta do końca XVIII wieku, Włoszczowa 2007;
• Gacia T., Z Matką Bożą Opiekunką Rodzin na ziemi włoszczowskiej, red. ks. T. Gacia, Kielce 2006.

p • d • e Miasta województwa świętokrzyskiego Bodzentyn • Busko-Zdrój • Chmielnik • Chęciny • Ćmielów • Daleszyce • Działoszyce • Jędrzejów • Kazimierza Wielka • Kielce • Koprzywnica • Końskie • Kunów • Małogoszcz • Morawica • Opatów • Osiek • Ostrowiec Świętokrzyski • Ożarów • Pińczów • Połaniec • Sandomierz • Sędziszów • Skalbmierz • Skarżysko-Kamienna • Starachowice • Staszów • Stąporków • Stopnica • Suchedniów • Wąchock • Włoszczowa • Zawichost

p • d • e Gmina Włoszczowa Siedziba gminy: Włoszczowa Miasta Włoszczowa Wsie Bebelno-Kolonia • Bebelno-Wieś • Boczkowice • Czarnca • Danków Duży • Danków Mały • Dąbie • Ewina • Gościencin • Jamskie • Jeżowice • Knapówka • Kąty • Konieczno • Kurzelów • Kuzki • Ludwinów • Łachów • Międzylesie • Motyczno • Nieznanowice • Ogarka • Podłazie • Przygradów • Rogienice • Rząbiec • Silpia Duża • Silpia Mała • Wola Wiśniowa • Wymysłów • Wymysłów Kurzelowski Inne Kaleń • Klekot • Martynnik • Mościska • Nadolnik • Wyrąb

p • d • e Powiat włoszczowski Miasta Włoszczowa Gminy miejsko-wiejskie Włoszczowa Gminy wiejskie Kluczewsko • Krasocin • Moskorzew • Radków • Secemin