Strony internetowe
Jeżeli chesz mieć własną stronę internetową, a Twoja firma znajduje się w miejscowości Wodzisław - dobrze trafiłeś. Projektujemy, wdrażamy i tworzymy strony internetowe dla każdego. Napewno chesz aby klient wpisując w wyszukiwarkę nazwę "Twojej firmy + Wodzisław" uzyskał informację o Twojej stronie oraz ofercie Twojej firmy. Dlatego jeżeli chcesz aby Twoja firma była dobrze widoczna kiedy wyszuka się informacje o mieście Wodzisław warto stworzyć stronę korzystająć z naszych usług.
Pamietaj! jeśli "Strony Internetowe Wodzisław" to tylko My.
Sklepy internetowe
Chcesz aby twój sklep był popularny i aby ludzie mogli go łatwo znaleźć, aby wpisując w wyszukiwarkę "sklep Wodzisław" mogli trafić do twojej witryny i szybko oraz wygodnie zrobić zakupy? Potrzebujesz wydajnego i profesjonalnie wykonanego sklepu internetowego? Napisz teraz do nas. Projektujemy profesjonalne sklepy internetowe, dzięki naszym usługom możesz sprzedawać szybko i wygodnie w Internecie, na terenie miasta Wodzisław i w całej Polsce!
Portfolio
Poniżej mozesz zobaczyć kilka nszych prac. Pamiętaj każdy sklep projektujemy indywidualnie pod konkretne potrzeby..
O mieście: Wodzisław
|
|||
|
|||
 Kościół św. Marcina |
|||
| Państwo |  Polska |
||
| Województwo | świętokrzyskie | ||
| Powiat | jędrzejowski | ||
| Gmina | Wodzisław | ||
| Liczba ludności | 1100 | ||
| Strefa numeracyjna | (+48) 41 | ||
| Kod pocztowy | 28-330[1] | ||
| Tablice rejestracyjne | TJE | ||
| SIMC | 0279686 | ||
|
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
  Wodzisław
|
|||
|
Położenie na mapie Polski
 Wodzisław
|
|||
 50°31′12″N 20°11′26″E/50,520000 20,190556 |
|||
Wodzisław – dawne miasto (1317-1870), obecnie wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim, w gminie Wodzisław[2]. Miejscowość jest siedzibą gminy Wodzisław.
Spis treści
Części wsi[edytuj]
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0279060 | Brzezie | osada |
| 1016635 | Piaski Wodzisławskie | osada |
Historia[edytuj]
Miejscowość powstała w XIV w. za panowania Władysława Łokietka. Początkowo nosiła ona nazwę Włodzisław. Dokładna data nadania Wodzisławowi praw miejskich nie jest znana, ale przyjmuje się, że nastąpiło to ok. 1317. Wodzisław był własnością królewską. Według Janka z Czarnkowa 3 listopada 1370 umierający król Kazimierz Wielki w swoim testamencie zapisał miasto Zbigniewowi, Przedborowi i Pakosławowi, synom Zbigniewa. Nie ma pewności co do tego czy zapis ten został wykonany przez króla Ludwika i królową Elżbietę.
W XVI w. miasto, które nosiło już współczesną nazwę Wodzisław należało do rodu Lanckorońskich nazywanych również Wodzisławskimi. W 1581 płaciło ono 16 florenów szosu od 3 łanów miejskich, 1 koła młyńskiego, 8 komorników, 2 krawców, 2 kuśnierzy, 4 tkaczów, 4 szewców, 2 kowali, 2 rzeźników, 1 kołodzieja, 1 bednarza, 1 miecznika, 1 balwierza oraz 4 piekarzy. Wodzisław był więc niewielką osadą o charakterze rzemieślniczym. W 1595 roku miasto położone w powiecie ksiąskim województwa krakowskiego było własnością łowczego sandomierskiego Hieronima Lanckorońskiego[5].
Miasto jako centrum małopolskiego kalwinizmu[edytuj]
W 1551 dziedzic miasta oddał miejscowy drewniany kościół kalwinistom. Funkcję pastora pełnił w Wodzisławiu Marcin Krowicki, który za pomocą perswazji i zręcznego postępowania nawrócił większość mieszkańców na kalwinizm. Miasteczko było jednym z prężniejszych ośrodków kalwinizmu w Małopolsce i miejscem obrad dwudziestu prowincjonalnych synodów kalwińskich: w 1557, 1558, 1559, 1560 (dwukrotnie), 1561, 1566, 1583, 1589, 1590, 1595, 1597 (dwukrotnie), 1599, 1601, 1604, 1606, 1607, 1609, 1610, 1611 i 1612 (te dwa ostatnie dystryktowe).
Dzięki energicznemu przywództwu Stanisława Sarnickiego i patronów z rodziny Lanckorońskich, nie rozszerzył się tutaj tak bardzo arianizm (bracia polscy), chociaż istniał tu ich zbór[6][7]. Wodzisław pozostał drugim obok Secemina głównym miastem z silną społecznością kalwińską.
Pastorami kalwińskimi byli:
- 1555–1557 Marcin Krowicki
- 1557–1560 Marcin z Lublina
- 1560–1561 Marcin Albinus
- 1561–1565 Stanisław Sarnicki
- 1566–1591 Jan Castoreus
- 1591–1597 Franciszek Stankar (młodszy)
- 1597 Bartłomiej Sokół
- 1597–1601 Wincenty
- 1601–1602 Jan Cutenus Domicki
- 1602–1603 Jan z Mstowa
- 1603–1606 Wojciech Salinarius
- 1606–1609 Wojciech Borovius
- 1609–1613 Jan Petricius Starszy.
Zbór zniósł w 1613 Samuel Lanckoroński, który po klęsce Rokoszu Zebrzydowskiego przeszedł na katolicyzm. Ufundował on nowy, murowany kościół katolicki pw. św. Marcina. Nakazał także kalwińskim mieszkańcom opuszczenie miasta albo przejście na katolicyzm.
Historia od XVII w.[edytuj]
W połowie XVI w. zamek pod miastem wzniósł Jan Lanckoroński. Został on w późniejszym okresie przerobiony na pałac. W tym samym czasie w miasteczku zaczęła się osiedlać ludność żydowska. W 1720 wybudowano wodzisławską synagogę. Po pożarze kościoła w 1746 odbudował go w 1787 Maciej Lanckoroński.
Według spisu z 1827 znajdowało się tu 191 domów. Miasto zamieszkane było przez 1760 mieszkańców. W 1857 było tu 321 domów (121 murowanych) i 2081 mieszkańców, w tym 1463 Żydów. W 1865 pożar zniszczył niemal całą osadę.
W 1869 Wodzisław utracił prawa miejskie. W 2. połowie XIX w. osada liczyła ok. 4000 mieszkańców, w tym ok. 3000 Żydów. Znajdowało się tu ok. 350 domów. W początkach XX w. miejscowość liczyła już ponad 6,4 tys. mieszkańców, niemal tyle samo co stolica powiatu Jędrzejów (6,5 tys.), czym kwalifikowała się do jednych z większych w guberni kieleckiej[8].
Pod koniec listopada 1944 roku radziecki oddział partyzancki pod dowództwem Wasyla Łukianowicza Tichonina (ps. "Wasyl") uderzył na miasto. W wyniku ataku stacjonujący tu garnizon hitlerowski stracił kilkunastu zabitych[9].
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie kieleckim.
Zabytki[edytuj]
- Kościół św. Marcina, wzniesiony w latach 1621–1624 w stylu renesansowym; pod koniec XVIII w. przebudowany w stylu barokowym.
- Kościół oraz dzwonnica z 1815 r. są wpisane do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A.170/1-2 z 16.10.1956 i z 11.02.1967)[10].
- Synagoga z przełomu XVI/XVII w., przebudowana w XVIII w. (nr rej.: A.171 z 23.06.1967)[10].
- Kapliczka św. Jana Nepomucena z 1903.
- Pozostałości po cmentarzu żydowskim, przy drodze krajowej nr 7.
Zobacz też[edytuj]
Przypisy
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych. Poczta Polska S.A., styczeń 2013. [dostęp 2014–03–09]. s. według wyboru.
- ↑ Główny Urząd Statystyczny: Rejestr TERYT. [dostęp 2013-04-13].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 18.11.2015].
- ↑ Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 2008, s. 111.
- ↑ Czesław Tadeusz Zwolski, Ponidzie. Busko Zdrój Jędrzejów Kazimierza Wielka Pińczów Staszów. Przewodnik turystyczny, Warszawa 1971, s. 29.
- ↑ Wodzislaw św. Marcina b.w.
- ↑ J. Swajdo, Między Wisłą a Pilicą. Dzieje podziałów administracyjnych w regionie kielecko-radomskim do 1975 roku, Kielce 2005, s. 26.
- ↑ Józef Bolesław Garas „Oddziały Gwardii Ludowej i Armii Ludowej 1942 – 1945” Wydawnictwo MON 1971 str. 402
- ↑ ab Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie. 31 marca 2017; 7 miesięcy temu. [dostęp 2015-10-21]. s. 12.
Bibliografia[edytuj]
- Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Warszawa 1880
Linki zewnętrzne[edytuj]
- Wodzisław, dawniej Włodzisław w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. XIII: Warmbrun – Worowo. Warszawa, 1893.
|
|||||||||||||||||
|
||||||||