Tworzenie stron internetowych

Iłowo-Osada

Sprawdź naszą ofertę w zakresie tworzenia stron www oraz sklepów internetowych. Nasza firma oferuje sklepy online które przyciągną klientów w mieście Iłowo-Osada. Zapewniemy profesjonalne podejście do Twojego biznesu. Konkurencyjne ceny i dobre wykonanie zapewni Ci sukces. Miejsce w internecie jest jedną z metod na pozyskanie klientów dla Twojego biznesu, dobrze wykonana strona jest jednym z elementów który zachęcają oferenta do skorzystania z Twojej oferty. Nowoczesne technologie jakie wykorzystujemy zapewniają skuteczne wykonanie naszej usługi.

Strony internetowe

Jeżeli chesz mieć własną stronę internetową, a Twoja firma znajduje się w miejscowości Iłowo-Osada - dobrze trafiłeś. Projektujemy, wdrażamy i tworzymy strony internetowe dla każdego. Napewno chesz aby klient wpisując w wyszukiwarkę nazwę "Twojej firmy + Iłowo-Osada" uzyskał informację o Twojej stronie oraz ofercie Twojej firmy. Dlatego jeżeli chcesz aby Twoja firma była dobrze widoczna kiedy wyszuka się informacje o mieście Iłowo-Osada warto stworzyć stronę korzystająć z naszych usług.
Pamietaj! jeśli "Strony Internetowe Iłowo-Osada" to tylko My.

Sklepy internetowe

Chcesz aby twój sklep był popularny i aby ludzie mogli go łatwo znaleźć, aby wpisując w wyszukiwarkę "sklep Iłowo-Osada" mogli trafić do twojej witryny i szybko oraz wygodnie zrobić zakupy? Potrzebujesz wydajnego i profesjonalnie wykonanego sklepu internetowego? Napisz teraz do nas. Projektujemy profesjonalne sklepy internetowe, dzięki naszym usługom możesz sprzedawać szybko i wygodnie w Internecie, na terenie miasta Iłowo-Osada i w całej Polsce!

Portfolio

Poniżej mozesz zobaczyć kilka nszych prac. Pamiętaj każdy sklep projektujemy indywidualnie pod konkretne potrzeby..

O mieście: Iłowo-Osada

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Iłowo-Osada
Budynki przy ul. Wyzwolenia, 2007.
Budynki przy ul. Wyzwolenia, 2007.
Państwo  Polska
Województwo warmińsko-mazurskie
Powiat działdowski
Gmina Iłowo-Osada
Sołectwo Iłowo-Osada
Liczba ludności (2011) 2989[1]
Strefa numeracyjna 23
Kod pocztowy 13-240
Tablice rejestracyjne NDZ
SIMC 0116435
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Iłowo-Osada
Iłowo-Osada
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Iłowo-Osada
Iłowo-Osada
Ziemia53°10′01″N 20°17′35″E/53,166944 20,293056
Lokomotywa Ty45. Eksponat przy głównej drodze Mława-Działdowo
Strażnica kolejowa
Tablica pamiątkowa. W tym miejscu stał pomnik Marszałka Józefa Piłsudskiego postawiony w 1934 r. przez Kolejowe Przysposobienie Wojskowe w Iłowie. Zburzony przez niemieckiego okupanta w 1939 r.
Pomnik pomordowanych dzieci w hitlerowskim obozie przejściowym w Iłowie
Ruiny budynku, który na przestrzeni lat pełnił różną funkcję. Mieściło się tu Towarzystwo Geograficzne wysyłające emigrantów za ocean, była tu siedziba lokalnych władz hitlerowskiego obozu przejściowego, a po wyzwoleniu Gimnazjum Mechaniczno Kolejowe i szkoła zawodowa.

Iłowo-Osada (daw. Iłowo, niem. Illowo) – duża wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie działdowskim, w gminie Iłowo-Osada przy drodze wojewódzkiej nr 544 między Mławą a Działdowem. Miejscowość leży przy linii kolejowej nr 9 Warszawa – Gdańsk.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.

Miejscowość jest siedzibą gminy Iłowo-Osada.

Rys historyczny[edytuj]

W przekazach historycznych nazwa miejscowości występuje już w XIV w. z pisownią Ilowo, a także Gilowo, Gylowo, Jiłowo. Nazwa pochodzi od wyrazu lub od nazwy osobowej „Ił”. Nazwa niemiecka wsi – Illowo lub Illow jest jej fonetyczną adaptacją.

Historia do XIX w.[edytuj]

Teren dzisiejszego Iłowa zamieszkany był pierwotnie przez pruskie plemię Sasinów.

Od 1260 r. ziemia ta należała terytorialnie do zakonu krzyżackiego. Bezpośrednie sąsiedztwo granicy z Mazowszem powodowało jednak silny napływ ludności polskiej. W 1403 r. właścicielem Iłowa był polski rycerz Piotr Bażyński. Według legendy, główną drogą Iłowa (obecnie ul. Jagiellońska) mieli uciekać litewscy dezerterzy spod Grunwaldu.

Wraz z sekularyzacją zakonu krzyżackiego w 1525 r. Iłowo stało się częścią protestanckich Prus Książęcych. Z Iłowa pochodził ród Iłowskich, którzy władali majątkiem jeszcze w XVII w. W 1602 r. Iłowo należało do Stanisława z Iłowa oraz jego żony Zofii z domu Zelskiej. W tym czasie Iłowscy byli również właścicielami Soch. Kolejni właściciele Iłowa, Piotrowicze, posiadali również Kraszewo.

Stanowiąca od 1701 r. część Królestwa Prus wieś utraciła graniczne położenie wraz z II rozbiorem Rzeczypospolitej w 1793 r. Od 1807 r. przebiegała tu jednak ponownie granica Prus i Księstwa Warszawskiego, zaś od 1815 r. – granica prusko-rosyjska.

W 1820 r. w Iłowie dziesięciu gospodarzy, podczas akcji uwłaszczeniowej, skorzystało z renty.

Przełom w rozwoju w wsi datuje się na rok 1877, kiedy dotarła tu kolej. W pobliżu wsi wzniesiono stację graniczną Kolei Malborsko-Mławskiej, którą od strony rosyjskiej połączono z szerokotorową Koleją Nadwiślańską. Iłowo stało się wówczas ważnym ośrodkiem przeładunkowym i handlowym, ze stacją kolejową Iłowo.

W drugiej połowie XIX wieku w Iłowie mieszkało 416 osób, w większości ewangelików (62,5% na 37,5% katolików) i prawie wyłącznie polskojęzycznych. We wsi była stacja pocztowa III klasy, szkoła ewangelicka, a w pobliżu wsi – dwie gorzelnie[2].

Iłowo w XX w.[edytuj]

W grudniu 1914 r. Rosjanie przejściowo zajęli Iłowo i spalili wielki zbiornik nafty należący do firmy Nobel, cały gmach stacyjny, urząd celny i pocztowy, połowę zabudowań stacji towarowej oraz trzy budynki kolejowe.

Po I wojnie światowej, decyzją traktatu wersalskiego z 1919 r., Iłowo wraz z całą Działdowszczyzną zostało bez plebiscytu włączone do państwa polskiego. 16 stycznia 1920 r., o godzinie 6.00 rano, ostatni oddział Grenzschutzu opuścił Iłowo.

W czasie wojny polsko-bolszewickiej z 1920 roku Armia Czerwona zajęła Iłowo 12 sierpnia 1920 r. Dwa dni później Sowieci wkroczyli do Działdowa. Po siedmiu dniach oddziały sowieckie opuściły Działdowszczyznę.

W 1927 r. wybudowano w Iłowie kościół projektu architekta Kwiatkowskiego z Urzędu Wojewódzkiego w Toruniu. Jest to budowla murowana, trzynawowa w stylu neobarokowym. Od 7 października 1953 r. pełni funkcję kościoła parafialnego Parafia Matki Bożej Królowej Różańca Świętego w Iłowie-Osadzie.

W okresie dwudziestolecia międzywojennego w Iłowie mieściła się szkoła powszechna sześcioklasowa (516 uczniów według spisu z 1937 r.), stacja kolejowa, warsztaty kolejowe, parowozownia, elektrownia, tartak i gorzelnia. Przy stacji kolejowej postawiono pomnik Marszałka Józefa Piłsudskiego (dziś w tym miejscu jest tylko tablica pamiątkowa).

II wojna światowa w Iłowie rozpoczęła się już 2 września 1939 r. wkroczeniem oddziałów niemieckich, kilka dni później przystąpiono do aresztowań wytypowanych wcześniej Polaków (tzw. Operacja Tannenberg).

W latach 1941-1945 w Iłowie istniał hitlerowski obóz przejściowy (jako część niemieckiego obozu koncentracyjnego Soldau (KL) w Działdowie). Przebywali w nim robotnicy przymusowi, m.in. Polacy i Rosjanie. Pobyt w obozie trwał kilka dni, po czym osadzone w nim osoby wywożono do pracy na terenie Rzeszy. W obozie był wydzielony jeden barak dla małych dzieci, które odbierano matkom wywożonym na roboty przymusowe. Przywożono tu również na czas rozwiązania kobiety ciężarne już zatrudnione na robotach przymusowych. Po porodzie kobiety wracały do pracy, dzieci pozostawały w obozie. Starsze dzieci o cechach nordyckich wywożono do Niemiec w celach germanizacyjnych. Z powodu braku odpowiedniego wyżywienia i lekarstw panowała wśród dzieci duża śmiertelność.

Po wojnie Iłowo zostało częścią województwa warszawskiego, a następnie w wyniku kolejnej zmiany podziału administracyjnego Polski – województwa ciechanowskiego. Jest siedzibą gminy. 21 sierpnia 1945 r. utworzono Gimnazjum Mechaniczno Kolejowe w Iłowie.

Głównym kierunki rozwoju gospodarczego miejscowości związane były z parowozownią (obsługującą większość pociągów na trasie Warszawa – Gdańsk), paszarnią i pobliskim Nadleśnictwem Dwukoły.

Czasy współczesne[edytuj]

Obecnie Iłowo-Osada jest siedzibą jednej z najbardziej wysuniętych na południe gmin województwa warmińsko-mazurskiego.

Zmiany gospodarcze dokonane w Polsce po 1989 przyniosły zmniejszenie rangi miejscowości. Upadła parowozownia, zlikwidowano kino „Orion”. Nadal jednak istnieje Wytwórnia Pasz (obecnie pod nazwą De Heus), a ostatnio do Iłowa przeniesiono również część zakładów LG z pobliskiej Mławy. Do użytku oddano oczyszczalnię ścieków (2004 r.).

Edukacja[edytuj]

  • Przedszkole Gminne
  • Zespół Szkół(Szkoła Podstawowa + Gimnazjum)
  • Zespół Szkół Zawodowych w skład którego wchodzą Technikum + Branżowa Szkoła I Stopnia

Kultura i sport[edytuj]

  • Gminny Ośrodek Kultury i Sportu
  • Klub Sportowy „Polonia” wraz z stadionem

Zabytki i pomniki[edytuj]

  • Obiekt zabytkowy.svg Wieża ciśnień murowana z 1910 r.[3]
  • Obiekt zabytkowy.svg Ewangelicko-augsburski dom modlitwy z 1912 r. (obecnie sklep)[4]
  • Obiekt zabytkowy.svg Willa (obecnie przedszkole)[5]
  • Kościół katolicki z 1927 r. (patrz zdjęcie obok)[6]
  • Strażnica kolejowa z czasów II-wojny światowej (patrz zdjęcie obok)
  • Lokomotywa Ty45 – eksponat przy głównej trasie 544 z Mławy do Działdowa (patrz zdjęcie obok)[7]
  • Pomnik i tablica upamiętniająca pomordowanych w hitlerowskim obozie przejściowym w Iłowie (filia Soldau (KL))
  • Tablica pamiątkowa w miejscu, gdzie stał przed II wojną światową pomnik marszałka Piłsudskiego (patrz zdjęcie obok)

Przypisy

  1. Strona polskawliczbach.pl
  2. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, tom III, Warszawa 1882, s. 271.
  3. Obiekt zabytkowy.svg obiekt wpisany do rejestru zabytków 2000.04.25 pod nr A-4516.
  4. Obiekt zabytkowy.svg obiekt wpisany do rejestru zabytków 2008.10.23 pod nr A-4167.
  5. Obiekt zabytkowy.svg obiekt wpisany do rejestru zabytków 1980.06.22 pod nr A-1316.
  6. Sam budynek kościoła nie jest wpisany do rejestru zabytków nieruchomych, natomiast wewnątrz znajdują się zabytkowe organy – obecnie w trakcie remontu.
  7. Eksponat jest dostępny dla wszystkich zwiedzających bez ograniczeń i bezpłatnie.

Bibliografia[edytuj]

Zobacz też[edytuj]

'