Strony internetowe
Jeżeli chesz mieć własną stronę internetową, a Twoja firma znajduje się w miejscowości Sulmierzyce - dobrze trafiłeś. Projektujemy, wdrażamy i tworzymy strony internetowe dla każdego. Napewno chesz aby klient wpisując w wyszukiwarkę nazwę "Twojej firmy + Sulmierzyce" uzyskał informację o Twojej stronie oraz ofercie Twojej firmy. Dlatego jeżeli chcesz aby Twoja firma była dobrze widoczna kiedy wyszuka się informacje o mieście Sulmierzyce warto stworzyć stronę korzystająć z naszych usług.
Pamietaj! jeśli "Strony Internetowe Sulmierzyce" to tylko My.
Sklepy internetowe
Chcesz aby twój sklep był popularny i aby ludzie mogli go łatwo znaleźć, aby wpisując w wyszukiwarkę "sklep Sulmierzyce" mogli trafić do twojej witryny i szybko oraz wygodnie zrobić zakupy? Potrzebujesz wydajnego i profesjonalnie wykonanego sklepu internetowego? Napisz teraz do nas. Projektujemy profesjonalne sklepy internetowe, dzięki naszym usługom możesz sprzedawać szybko i wygodnie w Internecie, na terenie miasta Sulmierzyce i w całej Polsce!
Reklama internetowa - Marketing www
Chcesz aby Twoja strona/sklep był popularny i aby ludzie mogli go łatwo znaleźć, aby wpisując w wyszukiwarkę "sklep Sulmierzyce" lub "pewna firma Sulmierzyce" mogli trafić do twojej witryny? Poznaj ofertę Malinemarketing dla Sulmierzyce. Zyskaj profesionalneą reklamę i promocję dla Twojej firmy w Sulmierzyce.
Portfolio
Poniżej mozesz zobaczyć kilka nszych prac. Pamiętaj każdy sklep projektujemy indywidualnie pod konkretne potrzeby..
O mieście: Sulmierzyce
|
|||
 Drewniany ratusz w Sulmierzycach z 1743 r. |
|||
|
|||
| Państwo |  Polska |
||
| Województwo |  wielkopolskie |
||
| Powiat | krotoszyński | ||
| Gmina | gmina miejska | ||
| Prawa miejskie | 1457-1972, 1973 | ||
| Burmistrz | Dariusz Dębicki | ||
| Powierzchnia | 29,29 km² | ||
| Populacja (30.06.2016) • liczba ludności • gęstość |
2 898[1] 98,9 os./km² |
||
| Strefa numeracyjna |
62 | ||
| Kod pocztowy | 63-750 | ||
| Tablice rejestracyjne | PKR | ||
|
Położenie na mapie powiatu krotoszyńskiego
  Sulmierzyce
|
|||
|
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
 Sulmierzyce
|
|||
|
Położenie na mapie Polski
 Sulmierzyce
|
|||
 51°36′21″N 17°31′51″E/51,605833 17,530833 |
|||
| TERC (TERYT) |
3012011 | ||
| SIMC | 0937333 | ||
|
Urząd miejski
Rynek 11,63-750 Sulmierzyce |
|||
| Strona internetowa | |||
.jpg)
Sulmierzyce (niem. Sulmierschütz) – miasto w województwie wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim. Miasto stanowi gminę miejską.
W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa kaliskiego.
Były miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego[2].
Według danych z 31 grudnia 2012 miasto liczyło 2895 mieszkańców[3].
W Sulmierzycach urodził się Sebastian Fabian Klonowic.
Spis treści
Struktura powierzchni[edytuj]
Według danych z roku 2002[4] Sulmierzyce ma obszar 28,98 km², w tym:
- użytki rolne: 64%
- użytki leśne: 18%
Miasto stanowi 4,06% powierzchni powiatu.
Demografia[edytuj]
Dane z 31 grudnia 2012[5]:
| Opis | Ogółem | Kobiety | Mężczyźni | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| jednostka | osób | % | osób | % | osób | % |
| populacja | 2.775 | 100 | 1454 | 50,2 | 1441 | 49,8 |
| gęstość zaludnienia (mieszk./km²) |
98,8 | 49,6 | 49,2 | |||
- Piramida wieku mieszkańców Sulmierzyc w 2014 roku [1].
Położenie[edytuj]
Miasto leży na skraju Wysoczyzny Kaliskiej, około 42 km na południowy-zachód od Kalisza, na wysokości 116–139,8 m n.p.m., nad strumieniem Czarna Woda.
Przez Sulmierzyce przechodzą drogi:
- droga wojewódzka nr 444: Krotoszyn-Sulmierzyce-Ostrzeszów oraz
- droga powiatowa Milicz-Sulmierzyce-Ostrów Wielkopolski.
Historia[edytuj]
.JPG)
Gród istniał tu prawdopodobnie już przed XIII wiekiem. Nazwa współczesnego miasta pochodzi od staropolskiego imienia Sulimir. Sulmierzyce były wzmiankowane już w 1297 roku. Prawa miejskie otrzymały, staraniem starosty odolanowskiego Mikołaja Gruszczyńskiego, w roku 1457 z nadania Kazimierza Jagiellończyka. Lokowano je na prawie magdeburskim. Połączono w tym celu trzy wioski: Stare Sulmierzyce, Nowe Sulmierzyce i Granowice. Położenie na samej granicy wielkopolsko-śląskiej, od XIV w. stanowiącej granicę Królestwa Polskiego, i przy drodze handlowej ze Śląska do Kalisza zapewniło Sulmierzycom lata rozwoju (w 1524 roku otwarto tu komorę celną). Było najlepiej rozwiniętym spośród okolicznych mniejszych miast, wyprzedzało m.in. Odolanów, Ostrów, Raszków, Kwiatków, Sobótkę. Utrzymało tę pozycję do połowy XVIII wieku. W 1545 roku urodził się tu poeta Sebastian Klonowic.
Wraz z II rozbiorem Rzeczypospolitej w 1793 r. Sulmierzyce przeszły pod administrację pruską (z przerwą 1807-1815). Od 1819 roku miasto należało do rodu von Thurn-Taxis. Mieszkańcy brali aktywny udział w Wiośnie Ludów 1848 roku. Sulmierzycki batalion liczący 300 osób odznaczył się, 22 kwietnia w bitwie o Odolanów, a okoliczni chłopi rozbili pruski oddział spieszący na odsiecz z garnizonu w Ostrowie. W 1862 odbyła się tu manifestacja narodowa, w której wzięło udział 7000 osób. Odsłonięto podczas niej pomnik Sebastiana Klonowica, powstały z fundacji Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Działały tu między innymi Towarzystwo Oświaty Ludowej i Towarzystwo Czytelni Ludowych. W 1895 r. miasto zostało połączone wąskotorową linią kolejową z odległym od 20 km Miliczem. W 1902 roku odbył się w Sulmierzycach strajk dzieci szkolnych. Do powstania wielkopolskiego sulmierzyczanie wystawili jednostkę liczącą 200 żołnierzy. W nocy z 18 na 19 stycznia odparła ona dwa ataki wojsk niemieckich na Sulmierzyce.
Traktat Wersalski przywrócił w 1920 r. Sulmierzyce Polsce, ponownie wytyczając granicę wzdłuż zachodnich przedmieści. W konsekwencji jedyne połączenie kolejowe miasta uległo zawieszeniu aż do 1945 r. W 1932 miasto włączono, razem z całym powiatem odolanowskim do powiatu ostrowskiego, a w 1934 roku, wraz z wsią Chwaliszew, do powiatu krotoszyńskiego. W okresie międzywojennym w miejscowości stacjonowała placówka Straży Granicznej I linii „Sulmierzyce”[6].
Podczas II wojny światowej hitlerowcy zniszczyli pomnik Sebastiana Klonowica. Nowy odsłonięto w roku 1957. Przejęcie Śląska przez Polskę i utrata pozycji miasta granicznego po 1945 roku przyczyniła się do znacznego ograniczenia roli Sulmierzyc do tego stopnia, że 1 stycznia 1973[7] straciły prawa miejskie, przywrócone 9 grudnia 1973[8] (a więc już po jedenastu miesiącach) dzięki staraniom mieszkańców i inicjatywie Wacława Rogalińskiego[9]. W 1984 roku Sulmierzyce uzyskały w konkursie Mistrz Gospodarności drugie miejsce, a w latach 1985 i 1986 miejsce pierwsze. W 1988 roku miasto zostało odznaczone, w uznaniu zasług położonych dla rozwoju gospodarczego i kulturalnego kraju, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[10]. W 1991 r. połączenie kolejowe z Miliczem zostało ponownie zawieszone; tory zostały ostatecznie rozebrane ok. 2000 r.
Zabytki[edytuj]
- unikatowy ratusz miejski, z 1743 roku, drewniany, otynkowany, z opartym na filarach, czterospadowym dachem naczółkowym, z cebulastą wieżą i drewnianymi schodami, obecnie Muzeum Ziemi Sulmierzyckiej imienia Sebastiana Fabiana Klonowica,
- kościół parafialny Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, pseudobarokowy, wybudowany w 1879 roku po pożarze poprzedniej świątyni, posiada wieżę z cebulastym hełmem,
- drewniany wiatrak-koźlak z XIX wieku,
- domy konstrukcji szkieletowej wypełnionej gliną, powstałe w XVIII i XIX wieku,
- domy konstrukcji wieńcowej na obłap, szczytowe, z czarnymi kuchniami,
- grodzisko Sulimira, wczesnośredniowieczne.
Przyroda[edytuj]
- Obszar Chronionego Krajobrazu Dąbrowy Krotoszyńskie i Baszków Rochy,
- Las Gliśnica.
Gospodarka[edytuj]
Niewielki ośrodek handlowy i usługowy. Występują podmioty działalności gospodarczej i rzemieślniczej oraz gospodarstwa rolne. Największym zakładem pracy jest Wytwórnia Opakowań Tekturowych EKO-PAK-IR, zatrudniająca ok. 60 osób.
Miasta partnerskie[edytuj]
Przypisy
- ↑ ab http://www.polskawliczbach.pl/Sulmierzyce, w oparciu o dane GUS.
- ↑ Magazin für die neue Historie und Geographie Angelegt, t. XVI, Halle, 1782, s. 14.
- ↑ Stan i struktura ludności oraz ruch naturalny w przekroju terytorialnym w 2012 r. Stan w dniu 31 XII. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2013-06-05, s. 104. ISSN 2083-3342. [dostęp 2014-02-19].
- ↑ Portal Regionalny i Samorządowy REGIOset (pol.). regioset.pl. [dostęp 2010-09-14].
- ↑ Bank Danych Lokalnych (pol.). GUS. [dostęp 2014-02-19].
- ↑ Marek Jabłonowski, Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne 1918−1839. Dokumenty organizacyjne, wybór źródeł. T. II. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999, s. 23. ISBN 83-87424-77-3.
- ↑ Dz.U. z 1972 r. Nr 50, poz. 327
- ↑ Dz.U. z 1973 r. Nr 40, poz. 237
- ↑ Mirosława Meissnerowa, Wacław Rogaliński (1910-1980), w: Kronika Miasta Poznania (Raptularz TMMP), nr 4/1987, s.235-238, ISSN 0137-3552
- ↑ M.P. z 1988 r. Nr 21, poz. 190
Linki zewnętrzne[edytuj]
- Sulmierzyce w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola. Warszawa, 1890.
- Oficjalny Serwis Informacyjny Miasta Sulmierzyce - zabytki
|
||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||