Maja Chwalińska
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
11 października 2001 |
| Wzrost |
164 cm |
| Gra |
leworęczna, oburęczny backhand |
| Trener |
Jaroslav Machovsky |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
0 WTA, 1 WTA 125, 7 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
121 (31 marca 2025) |
| Australian Open |
1R (2025) |
| Roland Garros |
2Q (2023) |
| Wimbledon |
2R (2022) |
| US Open |
2Q (2022) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
0 WTA, 3 WTA 125, 10 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
99 (21 kwietnia 2025) |
Maja Chwalińska (ur. 11 października 2001 w Dąbrowie Górniczej) – polska tenisistka, reprezentantka kraju w rozgrywkach Pucharu Federacji.
Kariera tenisowa
[edytuj | edytuj kod]Kariera juniorska
[edytuj | edytuj kod]Grać w tenisa zaczęła w wieku 7 lat. Wychowanka i zawodniczka sekcji tenisowej Centrum Sportu i Rekreacji w Dąbrowie Górniczej. Reprezentuje klub BKT Advantage Bielsko-Biała. Od 2008 do 2020 roku jej trenerem był Paweł Kałuża[1].
W 2015 reprezentacja Polski z Chwalińską w składzie triumfowała w halowych mistrzostwach Europy do lat 14. Chwalińska wygrała wszystkie pięć meczów, w których brała udział – trzech singlowych oraz dwóch deblowych[2][3]. W letniej edycji tych zawodów Polki z Chwalińską w składzie zdobyły brązowe medale[4].
W 2015 roku w parze z Igą Świątek zdobyła tytuł mistrzyni Europy młodzików w grze podwójnej[5]. Rok później para osiągnęła triumf w kategorii kadetów[6][7].
W 2016 była członkinią reprezentacji, która triumfowała w rozgrywkach Junior Fed Cup[8][9].
W styczniu 2017 wygrała AGL Loy Yang Traralgon Junior International (Grade 1) w grze podwójnej w parze z Igą Świątek, a w Australian Open z tą samą partnerką przegrały mecz finałowy.
W lipcu 2017 triumfowała (bez straty seta) w mistrzostwach Europy kadetów w grze pojedynczej[10][11].
Rok później zdobyła srebro (w grze pojedynczej) i brąz (w deblu, z Weroniką Falkowską) podczas mistrzostw Europy juniorów[12][13].
Kariera zawodowa
[edytuj | edytuj kod]W 2017 dotarła do finału turnieju ITF w Wirralu (15 000 $), gdzie przegrała z Maią Lumsden 4:6, 1:6. W lipcu 2019 roku wygrała swój pierwszy turniej ITF, rozegrany w Bytomiu, w którym w finale pokonała Ninę Potočnik 6:3, 6:4.
W 2019 roku po raz pierwszy reprezentowała kraj w zmaganiach o Puchar Federacji.
30 czerwca 2021 roku Polka poinformowała o zawieszeniu kariery tenisowej z powodów zdrowotnych. Przyznała, że od półtora roku cierpi na depresję[14]. Po paru miesiącach powróciła do treningów oraz udziału w zawodach[15][16].
W grudniu 2024 roku wygrała deblowe zmagania w turnieju WTA 125 w Buenos Aires. Tydzień później zwyciężyła w grze pojedynczej i podwójnej podczas turnieju tej samej rangi we Florianópolis. W styczniu 2025 roku udanie przeszła przez kwalifikacje do Australian Open, lecz przegrała w pierwszej rundzie turnieju głównego z Jule Niemeier 0:6, 1:6. Mimo porażki ten rezultat pozwolił Chwalińskiej na awans na najwyższe w karierze 126 miejsce w grze pojedynczej światowego rankingu.
W marcu wystartowała w serii turniejów WTA 125 w tureckiej Antalyi. W pierwszym z nich doszła do półfinału singla, a zmagania deblowe wygrała w parze z Anastasią Dețiuc. W decydującym meczu pokonały doświadczony duet Jesika Malečková–Miriam Škoch 4:6, 6:3, 10–2. W następnym tygodniu Chwalińska z Dețiuc spotkały się ponownie z czeską parą już w pierwszej rundzie. Tym razem nie straciły seta, a później pewnie awansowały do finału. W przypadku końcowego triumfu Polka awansowałaby do pierwszej setki deblowego rankingu WTA. W decydującym spotkaniu polsko-czeska para prowadziła 6:3 i 5:4 z przełamaniem, ale nie potrafiła domknąć meczu. Od tego momentu przegrały większość punktów przegrywając mecz, więc Chwalińska musiała odłożyć swój historyczny awans na później.
Historia występów wielkoszlemowych
[edytuj | edytuj kod]- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
Występy w grze pojedynczej
[edytuj | edytuj kod]| Turniej | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | 2023 | 2024 | 2025 | Tytuły | Z–P | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | Q1 | Q1 | A | A | A | 1R | 0 / 1 | 0 – 1 | ||||||||||||||
| French Open | A | A | A | A | A | Q1 | A | Q2 | A | 0 / 0 | 0 – 0 | |||||||||||||||
| Wimbledon | A | A | A | A | NH | Q1 | 2R | Q1 | A | 0 / 1 | 1 – 1 | |||||||||||||||
| US Open | A | A | A | A | A | A | Q2 | A | Q1 | 0 / 0 | 0 – 0 | |||||||||||||||
| Ranking na koniec roku | 900 | 588 | 336 | 220 | 220 | 343 | 154 | 349 | 165 | 0 / 2 | 1 – 2 | |||||||||||||||
Występy w grze podwójnej
[edytuj | edytuj kod]| Turniej | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | 2023 | 2024 | 2025 | Tytuły | Z–P | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | |||||||||||||||
| French Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||||||||||||||
| Wimbledon | A | A | A | A | NH | A | A | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||||||||||||||
| US Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||||||||||||||
| Ranking na koniec roku | – | 828 | 344 | 372 | 429 | 397 | 199 | 411 | 183 | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||||||||||||||
Występy w grze mieszanej
[edytuj | edytuj kod]Maja Chwalińska nigdy nie startowała w rozgrywkach gry mieszanej podczas turniejów wielkoszlemowych.
Finały turniejów WTA 125
[edytuj | edytuj kod]| Legenda | |
|---|---|
| Wielki Szlem | |
| Igrzyska olimpijskie | |
| WTA Tour Championships | |
| od 2021 |
|
| WTA 1000 (obowiązkowe) | |
| WTA 1000 (nieobowiązkowe) | |
| WTA 500 | |
| WTA 250 | |
| WTA 125 | |
Gra pojedyncza 1 (1–0)
[edytuj | edytuj kod]| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 8 grudnia 2024 | Florianópolis | Ceglana |  Ylena In-Albon
|
6:1, 6:2 |
Gra podwójna 4 (3–1)
[edytuj | edytuj kod]| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 1 grudnia 2024 | Buenos Aires | Ceglana |  Katarzyna Kawa
|
 Laura Pigossi Majar Szarif
|
6:4, 3:6, 10–7 |
| Zwyciężczyni | 2. | 7 grudnia 2024 | Florianópolis | Ceglana | Laura Pigossi
|
 Nicole Fossa Huergo Wałerija Strachowa
|
7:6(3), 6:3 |
| Zwyciężczyni | 3. | 22 marca 2025 | Antalya | Ceglana |  Anastasia Dețiuc
|
Jesika Malečková Miriam Škoch
|
4:6, 6:3, 10–2 |
| Finalistka | 1. | 29 marca 2025 | Antalya | Ceglana | Anastasia Dețiuc
|
 María Lourdes Carlé Simona Waltert
|
6:3, 5:7, 3–10 |
Finały turniejów ITF
[edytuj | edytuj kod]| turnieje z pulą nagród 100 000 $ (W100) |
| turnieje z pulą nagród 80 000 $ (W80) |
| turnieje z pulą nagród 60 000 $ (W75) |
| turnieje z pulą nagród 40 000 $ (W50) |
| turnieje z pulą nagród 25 000 $ (W35) |
| turnieje z pulą nagród 15 000 $ (W15) |
| turnieje z pulą nagród 10 000 $ |
Gra pojedyncza 11 (7–4)
[edytuj | edytuj kod]| Rezultat | Data | Turniej | ($) | Naw. | Przeciwniczka | Wynik | |
| Finalistka | 1. | 18/02/2017 |  Wirral
|
15 000 | Twarda (hala) | Maia Lumsden
|
4:6, 1:6 |
| Zwyciężczyni | 1. | 28/07/2019 | Bytom
|
25 000 | Ceglana |  Nina Potočnik
|
6:3, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 2. | 04/08/2019 | Grodzisk Mazowiecki
|
25 000 | Ceglana |  Dejana Radanović
|
7:6(5), 6:4 |
| Zwyciężczyni | 3. | 11/08/2019 | Warszawa
|
60 000 | Ceglana |  Anastasija Komardina
|
6:3, 6:0 |
| Zwyciężczyni | 4. | 16/01/2022 |  Monastyr
|
25 000 | Ceglana |  Carole Monnet
|
6:4, 6:4 |
| Finalistka | 2. | 13/02/2022 |  Porto
|
25 000 | Twarda (hala) |  Julia Grabher
|
3:6, 7:6(2), 5:7 |
| Zwyciężczyni | 5. | 08/05/2022 | Praga
|
60 000 | Ceglana |  Ekaterine Gorgodze
|
7:5, 6:3 |
| Finalistka | 3. | 28/01/2024 | Porto
|
60 000 | Twarda (hala) |  Jéssica Bouzas Maneiro
|
6:3, 0:6, 4:6 |
| Finalistka | 4. | 08/05/2024 | Praga
|
60 000 | Twarda (hala) | Dominika Šalková
|
3:6, 0:6 |
| Zwyciężczyni | 6. | 07/07/2024 | Montpellier
|
60 000 | Twarda (hala) |  Oksana Sielechmietjewa
|
6:3, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 7. | 21/07/2024 | Porto
|
60 000 | Twarda | Tessah Andrianjafitrimo
|
7:5, 6:1 |
Gra podwójna 20 (10–10)
[edytuj | edytuj kod]| Rezultat | Data | Turniej | ($) | Naw. | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik | |
| Finalistka | 1. | 23/09/2016 | Brno
|
15 000 | Ceglana | Paulina Czarnik
|
Aneta Kladivová Aneta Laboutková
|
6:7(5), 6:3, 10–12 |
| Zwyciężczyni | 1. | 17/02/2017 | Wirral
|
15 000 | Twarda (hala) |  Miyabi Inoue
|
 Emina Bektas Ronit Yurovsky
|
6:4, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 2. | 30/06/2018 | Toruń
|
25 000 | Ceglana | Katarzyna Kawa
|
 Albina Chabibulina Hélène Scholsen
|
6:1, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 3. | 11/08/2018 | Warszawa
|
25 000 | Ceglana | Daria Kuczer
|
Martyna Kubka Stefania Rogozińska-Dzik
|
3:6, 7:6(5), 10–1 |
| Finalistka | 2. | 04/11/2018 |  Toronto
|
60 000 | Twarda (hala) |  Elica Kostowa
|
Sharon Fichman Maria Sanchez
|
0:6, 4:6 |
| Finalistka | 3. | 16/02/2019 |  Trnawa
|
25 000 | Twarda (hala) | Miriam Kolodziejová
|
 Laura Ioana Andrei Anastasia Zarycká
|
4:6, 3:6 |
| Zwyciężczyni | 4. | 13/04/2019 | Sunderland
|
25 000 | Twarda (hala) |  Ulrikke Eikeri
|
Emina Bektas Tara Moore
|
6:4, 3:6, 11–9 |
| Zwyciężczyni | 5. | 10/08/2019 | Warszawa
|
60 000 | Ceglana | Ulrikke Eikeri
|
Weronika Falkowska Martyna Kubka
|
6:4, 6:1 |
| Finalistka | 4. | 18/12/2020 | Sëlva
|
25 000 | Twarda (hala) | Linda Fruhvirtová
|
Matilde Paoletti Lisa Pigato
|
5:7, 1:6 |
| Finalistka | 5. | 29/10/2021 |  Stambuł
|
25 000 | Twarda (hala) | Miriam Kolodziejová
|
 Jasmijn Gimbrere Bibiane Schoofs
|
2:6, 4:6 |
| Finalistka | 6. | 06/11/2021 |  Haabneeme
|
25 000 | Twarda (hala) |  Adrienn Nagy
|
Jessica Failla Chihiro Muramatsu
|
3:6, 4:6 |
| Finalistka | 7. | 27/11/2021 | Milovice
|
25 000 | Twarda (hala) | Linda Nosková
|
Sakura Hosogi Misaki Matsuda
|
6:3, 2:6, 8–10 |
| Zwyciężczyni | 6. | 04/12/2021 | Jablonec nad Nysą
|
25 000 | Dywanowa (hala) | Katherine Sebov
|
Lucie Havlíčková Linda Klimovičová
|
7:5, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 7. | 30/04/2022 | Stambuł
|
60 000 | Ceglana | Jesika Malečková
|
Berfu Cengiz Anastasija Tichonowa
|
2:6, 6:4, 10–7 |
| Zwyciężczyni | 8. | 06/05/2023 | Praga
|
60 000 | Ceglana | Jesika Malečková
|
Aneta Kučmová Kaylah McPhee
|
6:0, 7:6(5) |
| Finalistka | 8. | 23/06/2023 | Ilkley
|
100 000 | Trawiasta | Jesika Malečková
|
Natalija Stevanović Nao Hibino
|
6:7(10), 6:7(5) |
| Finalistka | 9. | 16/12/2023 | Szarm el-Szejk
|
25 000 | Twarda | Gina Feistel
|
Wiktorija Michajłowa Marija Tkaczowa
|
4:6, 6:3, 11–13 |
| Finalistka | 10. | 13/01/2024 |  Nonthaburi
|
40 000 | Twarda | Yuki Naito
|
Anna Sisková Ksienija Zajcewa
|
5:7, 6:7(3) |
| Zwyciężczyni | 9. | 18/02/2024 |  Altenkirchen
|
60 000 | Dywanowa (hala) | Jesika Malečková
|
Julia Lohoff Conny Perrin
|
6:4, 7:5 |
| Zwyciężczyni | 10. | 29/06/2024 | Staré Splavy
|
60 000 | Ceglana | Anastasia Dețiuc
|
 Feng Shuo Sapfo Sakellaridi
|
6:3, 2:6, 10–6 |
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych
[edytuj | edytuj kod]Gra podwójna (1)
[edytuj | edytuj kod]| Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
| Finalistka | 2017 | Australian Open
|
Twarda | Iga Świątek
|
Bianca Andreescu Carson Branstine
|
1:6, 6:7(4) |
Puchar Federacji
[edytuj | edytuj kod]Gra podwójna
[edytuj | edytuj kod]| Rok | Runda | Data i miejsce | Przeciwnik | Nawierzchnia | Partnerka | Rywalki | Zwycięstwo/Porażka | Rezultat |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2019 | Europa/Afryka Grupa I | 6–9 lutego 2019 Zielona Góra, Polska |
 Dania (3:0)
|
Twarda (hala) | Alicja Rosolska | Maria Jespersen Hannah Viller Møller |
Zwycięstwo | 6:0, 6:3 |
| 2020 | 5–8 lutego 2020 Esch-sur-Alzette, Luksemburg |
Słowenia (2:1)
|
Kaja Juvan Pia Lovrič |
Porażka | 5:7, 0:6 | |||
| Turcja (3:0)
|
Magdalena Fręch | Ayla Aksu İpek Öz |
Zwycięstwo | 6:3, 6:4 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rafał Smoliński: Wielkie zmiany u Mai Chwalińskiej. Tenisistka zakończyła współpracę z trenerem, który odkrył jej talent. Sportowe Fakty, 2020-06-11. [dostęp 2022-06-29]. (pol.).
- ↑ Polskie tenisistki wygrały Halowe Drużynowe Mistrzostwa Europy!. WP SportoweFakty. [dostęp 2017-01-21]. (pol.).
- ↑ Polki mistrzyniami Europy! Rosjanki pokonane. Polsat Sport. [dostęp 2017-01-21]. (pol.).
- ↑ Maja Chwalińska z zespołem narodowym wywalczyła brązowy medal. Dąbrowa Górnicza – NaszeMiasto.pl. [dostęp 2017-01-21]. (pol.).
- ↑ Maja Chwalińska i Iga Świątek Mistrzyniami Europy !!!. Tenis Bielsko. [dostęp 2017-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2 lutego 2017)]. (pol.).
- ↑ Iga Świątek i Kacper Żuk deblowymi mistrzami Europy!. Klub Tenisowy Legia Warszawa. [dostęp 2017-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (13 marca 2017)]. (pol.).
- ↑ Mistrzostwa Europy kadetów w Moskwie. Polski-Tenis.pl. [dostęp 2017-01-21]. (pol.).
- ↑ Junior Fed Cup by BNP Paribas. ITF. s. 8. [dostęp 2017-01-21]. (ang.).
- ↑ Junior Fed Cup – Polki mistrzyniami świata. Polski-Tenis.pl. [dostęp 2017-01-21]. (pol.).
- ↑ Mistrzostwa Europy do lat 18, 16 i 14 [online], Polski-Tenis.pl [dostęp 2017-07-30] (pol.).
- ↑ 2017 European Junior Championships 16 & Under: Girls Singles 16 Main Draw [online], Tennis Europe [dostęp 2017-07-30] (ang.).
- ↑ 2018 European Junior Championships [online], ITF Tennis [dostęp 2018-07-30] (ang.).
- ↑ Clara Tauson za mocna. Maja Chwalińska wicemistrzynią Europy juniorek [online], WP SportoweFakty [dostęp 2018-07-30] (pol.).
- ↑ Polska Agencja Prasowa, Polska tenisistka zawiesza karierę z powodów zdrowotnych [online], TVP Sport, 30 czerwca 2021 [dostęp 2021-06-30] (pol.).
- ↑ Adam Barabasz: Maja Chwalińska: „Nie było treningu, żebym nie płakała”. Nikt nie zauważył podstępnej choroby. TVN, 2021-11-03. [dostęp 2022-01-16]. (pol.).
- ↑ Antoni Cichy: Maja Chwalińska o meczu z samą sobą i depresją. „Każde pytanie wywoływało łzy”. TVP, 2021-12-03. [dostęp 2022-01-16]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2025-04-11] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2025-04-11] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2025-04-11] (ang.).