Tworzenie stron internetowych

	Jastrowie
	Jastrowie
	; Poewangelicki kościół NMP Królowej Polski
Herb Jastrowia	Flaga Jastrowia
Państwo	Polska
Województwo	wielkopolskie
Powiat	złotowski
Gmina	Jastrowie; gmina miejsko-wiejska
Data założenia	XIII wiek
Prawa miejskie	1602
Burmistrz	Piotr Wojtiuk
Powierzchnia	72,30 km²
Populacja (30.06.2016); • liczba ludności; • gęstość	; 8 671; 119,9 os./km²
Strefa numeracyjna;	(+48) 67
Kod pocztowy	64-915
Tablice rejestracyjne	PZL
	Położenie na mapie powiatu złotowskiego Jastrowie
	Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Jastrowie
	Położenie na mapie Polski Jastrowie
	53°25′18″N 16°48′56″E/53,421667 16,815556
TERC; (TERYT)	3031024
SIMC	0966843
	Urząd miejski ul. Żymierskiego 79; 64-915 Jastrowie
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Hasło w Wikisłowniku
	Strona internetowa
	BIP

Jastrowie (niem. Jastrow^[2]) – miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie złotowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Jastrowie. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. pilskiego.

Według danych z 30 czerwca 2016 miasto liczyło 8 671 mieszkańców^[1].

Spis treści

1 Położenie
2 Historia
3 Demografia
4 Zabytki
5 Kultura
6 Gospodarka
7 Współpraca zagraniczna
8 Sport
9 Przyroda
10 Oświata
11 Wspólnoty wyznaniowe
12 Ludzie urodzeni w Jastrowiu
13 Zobacz też
14 Przypisy
15 Bibliografia
16 Linki zewnętrzne

Położenie[edytuj]

Jastrowie jest położone na skraju doliny rzeki Gwdy nad rzeką Oską w sąsiedztwie wzgórz zwanych Pagórkami Jastrowskimi. Miasto położone jest w malowniczej okolicy: lasy, wzgórza, czyste jeziora, wszystko to tworzy wspaniałe warunki do wypoczynku czy połowu ryb. Jastrowie leży w północnej części woj.wielkopolskiego w powiecie złotowskim.

Według danych z 1 stycznia 2011 powierzchnia miasta wynosiła 72,30 km²^[3].

Miasto leży u zbiegu dróg krajowych i wojewódzkich:

Droga krajowa nr 11 (Kołobrzeg – Koszalin – Piła – Poznań – Bytom)
Droga krajowa nr 22 (Gorzów Wielkopolski – Elbląg)
Droga wojewódzka nr 189 (Więcbork – Jastrowie)

Komunikację autobusową w Jastrowiu i okolicach zapewnia szczątkowo lokalny oddział Przedsiębiorstwa PKS Wałcz oraz przede wszystkim prywatna firma Baltic Sea Trans. W Jastrowiu znajduje się stacja kolejowa.

Historia[edytuj]

Tereny obecnego miasta i gminy Jastrowie, to odwieczne tereny walk pomiędzy książętami piastowskimi z Wielkopolski, pomorskim rodem Gryfitów oraz margrabiami brandenburskimi. Założona w XIII lub XIV w. mała osada nad Młynówką była wsią placową.

Pierwsze wzmianki o miejscowości „Jastrobe” pochodzą z 1363, w 1530 pojawił się po raz pierwszy zapis nazwy „Jastrowo”. Według innej hipotezy założone zostały dwie wsie po obu brzegach Młynówki. W latach 1565–1569 Polacy siłą wcielili maleńką osadę do swego Jastrowia. Za panowania Kazimierza Wielkiego państwo polskie wyparło z tych terenów Brandenburczyków i Jastrowie wraz z przyległościami znalazło się w silnym gospodarczo i politycznie starostwie ujsko–pilskim, które zostało wydzielone z powiatu wałeckiego w 1560. Później utworzono tutaj m.in. ekonomię jastrowską. Jednak nadal liczne były zatargi pomorsko – polskie, które doprowadziły do powołania komisji granicznej której przewodzili m.in. książę Jan Fryderyk ze Szczecina i Piotr Potulicki – wojewoda kaliski i zarazem starosta ujsko–pilski. W 1588 porozumiano się w sprawie spornego terytorium, jednak różnice religijne i inne tarcia spowodowały nowe wytyczanie i regulacje granicy w 1604, na które Jastrowie wydało 99 florenów.

Budynek dawnego ratusza, (przeł. XVI w. i XVII w.). Na fasadzie znajduje się kamienny herb miasta i data nadania praw miejskich 1603.

W 1602 wojewoda kaliski będący wówczas także starostą ujsko–pilskim nadał Jastrowiu statut miasta. Miało to na celu podniesienie dochodów starostwa z tytułu podatków. Przywilej ten zachował niektóre typowe dla feudalnej wioski właściwości. Dokument ustalał trzy jarmarki, a każdy z nich trwał cztery dni. Starosta zachował sobie prawo wyboru burmistrza oraz prawo kontroli miejskiego sądownictwa. To, że Jastrowie zostało podniesione do rangi miasta, nie „uchroniło” go od postawienia wiejskiego sołectwa. Prawa miejskie nadane przez starostę potwierdził 5 marca 1603 król Zygmunt III. W XVII i XVIII w. w Jastrowiu był silny ośrodek produkcji sukna, oparty o wypas miejscowych owiec i surowiec z nich pozyskiwany – wełnę owczą. Cech sukienników odgrywał istotna rolę w życiu miasta przez ponad dwa stulecia (świadczyć o tym może że w Jastrowiu nad Młynówką zbudowano 2 folusze. W 1773 w mieście Jastrowie hodowano 139 koni, 141 wołów, 94 krowy wraz z cielętami, 254 owce i 324 świnie. W XVIII w. Jastrowie było najbardziej rozwiniętym gospodarczo miastem starostwa, a świadczyć o tym może że w 1772 było tutaj 120 sukienników, a w 1776 – 118 sukienników, 44 szewców, 17 kowali i 10 krawców. W Jastrowiu istniało osiem cechów: tkacki, szewski, kowalski, krawiecki, stolarski, masarski, rymarski, i piekarski. Cech sukienniczy niestety upadł w 1886, gdyż nie wytrzymał konkurencji z rozwijającym się przemysłem. Kwitł natomiast cech szewski: w 1776 szewców było 44 a na koniec XIX w. było już 123 mistrzów i 500 czeladników. Spowodowane było to dużymi zamówieniami ze strony Armii Pruskiej. W 1863 powstało pierwsze duże przedsiębiorstwo: Wytwórnia Wełny Czesankowej „Littena” które wprowadziło do użytku jako pierwsze maszynę parową. Istniały też pomniejsze fabryki butów i trzewików. W 1857 zbudowano odlewnię żeliwa oraz fabrykę maszyn a także tartak. Łącznie wszystkich tartaków było cztery. Działały wytwórnie tytoniu, papierosów i cygar, dwa młyny wodne, dwa wiatraki i krochmalnia. Od 1879 Jastrowie posiadało swoją gazetę lokalną w której można było przeczytać m.in. zarządzenia urzędowe, bieżące wiadomości i ogłoszenia. 6 czerwca 1812 założono fabrykę Tabakfabrik H.E. Simon. W 1900 Jastrowie zelektryfikowano, a w latach 1929–1931 na Gwdzie wybudowano zaporę wodną wraz z elektrownią wodną. Przed 1939 w mieście funkcjonowały dwie fabryki obuwia, fabryka wyrobów sukienniczych, wytwórnia kartonaży, fabryka cygar, betoniarnia, wytwórnia cegły, zakład budowy maszyn, tartak, elektrownia wodna i elektrownia miejska.

Osobny artykuł: Walki o Jastrowie.

2 lutego 1945 Jastrowie zostało zdobyte przez oddziały 4 i 6 DP I Armii Wojska Polskiego. W dwudniowych walkach zniszczeniu uległa część miasta i zginęło 120 polskich żołnierzy, przy 241 rannych i 15 zaginionych, a niemiecki 32 Pułk Grenadierów SS (3. łotewski) poniósł tak znaczne straty, że został rozwiązany^[4]. W wyniku Konferencji Poczdamskiej z 1945 roku Jastrowie powróciło do Polski, zaś jego niemiecką ludność wysiedlono. Pierwszym powojennym burmistrzem Jastrowia był Antoni Borowski. Miasto stopniowo odbudowano i rozbudowano, a w dawnych zakładach otwarto nowe dając zatrudnienie jego nowym mieszkańcom.

Demografia[edytuj]

Piramida wieku mieszkańców Jastrowia w 2014 roku ^[1].

Zabytki[edytuj]

Neobarokowy kościół św. Michała Archanioła

Dom przy ul. Konopnickiej 71 (XVIII w.)

W Jastrowiu przetrwała stara zabudowa głównie wzdłuż głównej ulicy miasta. Do ważniejszych zabytków w Jastrowiu należą:

Kościół św.Michała Archanioła – powstał w 1913 w stylu neobarokowym. Mieści się przy ul.Kieniewicza. We wnętrzach na uwagę zasługują ołtarz główny z 1753, kamienna chrzcielnica z 1800 oraz dwie drewniane figurki św. Jana Nepomucena i św. Kazimierza. W dramacie Leona Kruczkowskiego „Pierwszy dzień wolności” z wieży tegoż kościoła strzelała Inga jedna z głównych bohaterek.
Kościół NMP Królowej Polski – powstał on w 1882 i nosi cechy budowli romańskiej. Początkowo był on ewangelicki, a od 1947 jest kościołem katolickim.
Ratusz- zwany „Kamiennym Domem” powstał na przeł. XVI w. i XVII w. Na fasadzie znajduje się kamiennym herb miasta i data nadania praw miejskich 1603. Obecnie jest to siedziba Biblioteki Publicznej.
Ratusz-siedziba Urzędu Miasta i Gminy – budynek z początku XX w. z zegarem i zdobieniami.
Dom w którym w lutym 1945 przebywał Leon Kruczkowski. Na budynku widnieje tablica pamiątkowa.
Pomnik żołnierzy 1 Armii Wojska Polskiego poległych w walkach o Jastrowie.
Liczne domy kalenicowe, szachulcowe z XVIII i XIX w.,
W pobliżu miasta nad Gwdą atrakcją jest zwalony most pozostałość po nieistniejącej już dziś linii kolejowej Złotów – Jastrowie. Most został wysadzony w czasie walk o Jastrowie w 1945.

Kultura[edytuj]

W Jastrowiu życiem kulturalnym opiekuje się Jastrowski Ośrodek Kultury Sportu i Turystyki. Propaguje on kulturalny obraz miasta. W jego strukturach działa grupa teatralna „Maskotki”, Zespół Górali Czadeckich „Jastrowiacy” czy dziecięcy zespół „Dziordanki”. W kalendarzu imprez występują stałe pozycje jak np. Międzynarodowy Festiwal Folklorystyczny „Bukowińskie Spotkania”, organizowane co roku „Dni Jastrowia” czy też Powiatowy Przegląd Dziecięcych Zespołów Artystycznych. Pierwsza impreza odbywa się w czerwcu, druga w maju, a trzecia jesienią. W pejzaż kulturalny miasta wrysowały się także Miejska i Gminna Biblioteka Publiczna oraz kino „Gryf”.

Gospodarka[edytuj]

Remiza OSP Jastrowie przy ul. Jagiellońska 6

W mieście istnieje przemysł meblarski, budowlany, metalowy. Do zakładów w Jastrowiu zaliczyć możemy:

Spółdzielnia Meblarska,
Chłodnia z zakładem przetwórstwa owocowo – warzywnego Noris II,
Fabryka Rowerów Arkus & Romet Group,
Zakład Elektrowni Wodnych,
Przedsiębiorstwo Produkcji Betonów Precon Polska sp. z o.o,
Naftobazy Sp. z o.o.,
Kopalnia Surowców Mineralnych w Jastrowiu,
Gospodarstwo Szkółkarskie Hajda

W mieście zlokalizowanych jest wiele sklepów, hurtowni, punktów usługowych, hurtownie, składy budowlane. Funkcjonują hotele i pensjonaty, restauracje, stacje benzynowe. W mieście znajduje się posterunek policji, Ochotnicza Straż Pożarna, poczta, ośrodek zdrowia. Miasto posiada także Straż Miejską.

Współpraca zagraniczna[edytuj]

Urząd Miasta i Gminy Jastrowiu

Miasto Jastrowie współpracuje z dwiema gminami zagranicznymi. Pierwszą z nich jest niemiecka gmina Steinfeld (Oldenburg) z którą podpisano umowę partnerską 24 października 2004. Odnowiono ją po 10 latach w 2014 roku. Współpraca obejmuje wymianę uczniów szkół, kontakty firm z obu gmin oraz wspólną promocję gmin. 6 sierpnia 2005 podpisano umowę partnerska z węgierską gminą Bonyhad. Współpraca ta obejmuje wspólne kontakty mieszkańców obu gmin, współpracę w zakresie administracji lokalnej i wymianę uczniów szkól lokalnych z obu gmin.^{[potrzebny przypis]}

Sport[edytuj]

W mieście od 1958 działa klub sportowy „Polonia” który reprezentuje piłkę nożną (pilska liga okręgowa) oraz siatkówkę (III liga B). Oprócz tego klubu w mieście działa jeszcze Uczniowski Klub Sportowy "Gimnasion" którego zawodniczki grają w piłkę ręczną.

Przyroda[edytuj]

Wokół Jastrowia znajdują się duże kompleksy leśne, obfitujące w grzyby, jagody i zwierzynę łowną. W niedalekiej odległości od Jastrowia przepływa rzeka Gwda która stanowi znany szlak kajakowy. Szybko rozwija się agroturystyka w rejonie, powstaje coraz więcej gospodarstw agroturystycznych. Istnieją w okolicy Jastrowia rezerwaty.

Rezerwat „Kozie Brody” – w tym rezerwacie przyrody występuje torfowisko ze stanowiskami brzozy niskiej, kruszczyka błotnego czy listery jajowatej.
Rezerwat „Diabli Skok” – znajduje się 5 km od Trzebieszek. Występuje tutaj las mieszany z rzadka na tych terenach roślinnością górską.

W okolicach miasta zlokalizowanych jest kilka pomników przyrody. Jeden z nich – Dąb Hubert – znajduje się na trasie z Jastrowia do Wałcza. Jastrowie otoczone jest przez jeziora. Największe Krąpsko Długie położone jest w dolinie rzeki Rurzyca. Inne jeziora to: Miechówek, Nadarzyce Długie, Krąpsko Małe, Jastrowskie Małe, Zbiornik wodny Jastrowie, Trzebieszki, Dobre, Zbiornik Wodny Ptusza.

Oświata[edytuj]

W Jastrowiu można uzyskać wykształcenie na poziomie przedszkolnym, podstawowym, gimnazjalnym i średnim. W mieście istnieje Przedszkole Miejskie, Szkoła Podstawowa im. Marii Konopnickiej, Gimnazjum Publiczne im. Adama Mickiewicza, Niepubliczne Gimnazjum im. Jana Pawła II oraz Technikum i Zasadnicza Szkoła Zawodowa należące do Centrum Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego w Złotowie. Oprócz tego działa Placówka Opiekuńczo-Wychowawcza im. Janusza Korczaka oraz Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy im. Polskich Olimpijczyków.

Wspólnoty wyznaniowe[edytuj]

Ludzie urodzeni w Jastrowiu[edytuj]

Tadeusz Rzemykowski

Zobacz też[edytuj]

Przypisy

↑ ^a^b^c http://www.polskawliczbach.pl/Jastrowie, w oparciu o dane GUS.
↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. Nr 142, poz. 262)
↑ Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2013 r.. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2013-07-26. ISSN 1505-5507.
↑ http://wyborcza.pl/alehistoria/1,143321,17342986,Wal_pomorski__Hekatomba_1__Armii.html
↑ Dane według raportów wyszukiwarki zborów (www.jw.org) z 6 czerwca 2014.

Bibliografia[edytuj]

"Związek Gmin Krajny" 2005 Mariusz Leszczyński, Janusz Justyna wyd. AWP Leszczyńscy ISBN 83-919368-0-5
"Gmina Jastrowie wczoraj i dziś" 2006 Janusz Justyna, Ryszard Mikietyński wyd. AWP Leszczyńscy ISBN 83-916710-9-7
"Jastrowie – 400 lat królewskiego miasta 1602-2002" 2002 Zofia Borkowska, Mieczysław Borkowski wyd. Zarząd Miejski Jastrowie ISBN 83-916710-0-3

Linki zewnętrzne[edytuj]

Oficjalna strona miasta
Historia Żydów w Jastrowiu na portalu Wirtualny Sztetl
Jastrowie w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. III: Haag – Kępy. Warszawa, 1882.
Kolej wczoraj - Jastrowie i Płytnica: mosty-relikty
zdjęcie mostu przechylonego podczas rozminowywania przez polskich saperów w 1945 roku

[populacja2016-1] ttp://www.polskawliczbach.pl/Jastrowie, w oparciu o dane GUS.

[MP-2] Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. Nr 142, poz. 262)

[3] Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2013 r.. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2013-07-26. ISSN 1505-5507.

[4] ttp://wyborcza.pl/alehistoria/1,143321,17342986,Wal_pomorski__Hekatomba_1__Armii.html

[5] Dane według raportów wyszukiwarki zborów (www.jw.org) z 6 czerwca 2014.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]