Tworzenie stron internetowych

Ten artykuł dotyczy miasta w województwie lubelskim. Zobacz też: inne znaczenia nazwy Łęczna.

Łęczna
Łęczyński ratusz
Herb Łęcznej Flaga Łęcznej
Państwo	Polska
Województwo	lubelskie
Powiat	łęczyński
Gmina	Łęczna gmina miejsko-wiejska
Prawa miejskie	7 stycznia 1467[1]
Burmistrz	Teodor Edwin Kosiarski
Powierzchnia	19,00 km²
Populacja (30.06.2016) • liczba ludności • gęstość	19 304[2] 1 016,0 os./km²
Strefa numeracyjna	(+48) 81
Kod pocztowy	21-010
Tablice rejestracyjne	LLE
Położenie na mapie powiatu łęczyńskiego Łęczna
Położenie na mapie województwa lubelskiego Łęczna
Położenie na mapie Polski Łęczna
51°18′06″N 22°52′45″E/51,301667 22,879167
TERC (TERYT)	0610034
SIMC	0956388
Urząd miejski pl. Kościuszki 5 21-010 Łęczna
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku
Strona internetowa

Łęczna – miasto w południowo-wschodniej Polsce, w centrum województwa lubelskiego, w powiecie łęczyńskim, siedziba powiatu łęczyńskiego i gminy miejsko-wiejskiej Łęczna. Położone na Wyżynie Lubelskiej w widłach dwóch rzek: Wieprza, która wyznacza jego zachodnią granicę i Świnki, będącą północną granicą miasta.

Według danych z 26 czerwca 2015 r. miasto miało 23 883 mieszkańców^[3].

Położenie[edytuj]

Łęczna położona jest w historycznej Małopolsce (początkowo w ziemi sandomierskiej, a następnie w ziemi lubelskiej). Od 1474 r. należała do województwa lubelskiego. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do małego woj. lubelskiego.

Łęczna jest siedzibą władz gminy miejsko-wiejskiej Łęczna oraz powiatu łęczyńskiego.

Podział administracyjny[edytuj]

Łęczna składa się z ośmiu osiedli:

• Stare Miasto
• os. Słoneczne
• os. Pasternik
• Śródmieście
• os. Samsonowicza
• os. Niepodległości
• os. Bobrowniki
• os. kol.Trębaczów

Środowisko naturalne[edytuj]

Pojezierze Łęczyńsko-Włodawskie na mapie Polski

Łęczna leży na styku trzech różnych jednostek fizycznogeograficznych, których naturalne granice wyznaczają rzeki Wieprz i Świnka.

Tereny po wschodniej stronie Wieprza należą do makroregionu Polesia Lubelskiego, na północ od rzeczki Świnki jest to obszar Pojezierza Łęczyńsko-Włodawskiego, na południe jest to Kotlina Dorohucka. Na zachód od doliny Wieprza rozpościera się Równina Łuszczowska należąca do makroregionu Wyżyny Lubelskiej^[4][5].

Geologia[edytuj]

Złożoność budowy geologicznej rejonu Łęcznej, zwłaszcza zróżnicowanie ukształtowania powierzchni podłoża utworów czwartorzędowych zbudowanych ze skład kredowych, znajduje swoje odbicie w rzeźbie powierzchni terenu. Najważniejszą formą podłoża w dorzeczu środkowego Wieprza jest wał kredowy Lublin-Łęczna. W poprzek tego wału przebija się rzeka Wieprz młodą doliną przełomową między Ciechankami Krzesimowskimi na południu, a Kijanami na północy. Zbocza są strome, a ich wysokość dochodzi na północ od Łęcznej – do dwudziestu kilku metrów. W zboczach przełomu odsłaniają się skały kredowe. Dno doliny jest na tym odcinku bardzo wąskie, osiąga zaledwie 200-300 metrów szerokości. Doliny rozcinają liczne wąwozy.

Na południe i wschód od Ciechanek Krzesimowskich cechy morfologiczne doliny Wieprza ulegają zmianie. Rzeka na tym odcinku silnie meandruje, a sama dolina jest znacznie szersza – od kilkuset metrów do ok. 2 kilometrów. Zbocza doliny zaznaczają się bardzo wyraźnie i mają znaczne nachylenie.

Drugim elementem kształtującym strukturę przestrzenną tego obszaru jest dolina rzeki Świnki. Wcina się ona na głębokość ok. kilku do kilkunastu metrów. Dno jej charakteryzuje się niewielką szerokością 50-150 metrów. Zbocza doliny są strome, porozcinane licznymi wąwozami i suchymi dolinkami. U podnóży zboczy występują źródła.

Obydwie doliny wyraźnie zaznaczają się w rzeźbie rejonu Łęcznej. Oprócz walorów estetyczno-krajobrazowych, stanowią one obszary, gdzie występują liczne cenne zbiorowiska roślinne, wykształcone w ekosystemach łąkowych, bagiennych, torfowiskowych i leśnych oraz miejsca retencji wód, dzięki czemu w bardzo dużej mierze kształtują warunki wodne i bioklimatyczne całego obszaru.

Przeważającymi formami rzeźby okolic Łęcznej są równiny denudacyjne płaskie lub lekko faliste, zbudowane z różnych utworów. Na zachód od przełomu zbudowane są ze skał kredowych. Na wschód – powierzchnia kredy zanurza się gwałtownie pod utwory czwartorzędowe i obszar między dolinami Wieprza i Świnki stanowią równiny zbudowane z utworów lessopodobnych, o zróżnicowanej miąższości, uzależnionej od podłoża kredowego.

Na północny zachód od Łęcznej powierzchnię kredy pokrywają niewielkiej miąższości osady pochodzenia lodowcowego i wodnolodowcowego. Z glin zwałowych oraz piasków zbudowane są płaskie równiny, natomiast z osadów pylastych, piaszczystych i piaszczysto-żwirowych – wały o łagodnych zboczach i rozległych płaskich powierzchniach grzbietowych.

Charakterystyczną cechą równin jest występowanie licznych zagłębień bezodpływowych o różnej genezie^[4][5].

Gleba[edytuj]

Przeważają gleby w I-II klasie bionitacyjnej. W najbliższym sąsiedztwie Łęcznej jedynie na północny zachód od miasta w kierunku Zawieprzyc występują gleby słabsze klasy IV i V.^[4][5]

Klimat[edytuj]

Wody[edytuj]

Wody zarówno powierzchniowo otwarte, jak i podziemne oraz retencjonowane w dnach dolin i obniżeń, na obszarach łąkowych i w torfowiskach. Łęczna i jej okolicy leżą w całości w zlewni Wieprza i jego dopływów, z których największą rolę odgrywa Świnka. Tereny położone na północ i północny wschód oraz jezioro Dratów znajdują się w zasięgu oddziaływania Kanału Wieprz-Krzna. Wody podziemne o znacznych zasobach i kwalifikacji wód pitnych występują w szczelinach i spękaniach utworów kredowych w podłożu całego terenu, a także w utworach czwartorzędowych wypełniających doliny większych rzek.

Wody retencjonowane w torfowiskach w obrębie rozległych obniżeń wokół jeziora Dratów w dnach dolin mają bezpośredni wpływ na kształtowanie się reżimu termiczno-wilgotnościowego powietrza i gleb w najbliższym sąsiedztwie. Kształtują pośrednio warunki bioklimatyczne i hydrologiczne całego regionu^[4][5].

Przyroda[edytuj]

Najcenniejsze walory biotyczne w okolicy Łęcznej występują w obrębie doliny Wieprza i Świnki w ekosystemach leśnych, łąkowo-bagiennych, torfowiskowych i lokalnie murawowych w obrębie skarp. Liczne zespoły roślinności naturalnej bądź w niewielkim stopniu przekształconej.

Fragmenty zboczy doliny Wieprza z roślinnością kserotermiczną (Witanów, Ciechanki), rzadkie okazy roślinności łęgowej (Zakrzów, Łańcuchów).

Fragment doliny Wieprza (od Milejowa do Zawieprzyc na północy) z unikalnymi zespołami roślinności łąkowej, bagiennej, zaroślowej i leśnej.

Dwa parki dworskie (Łęczna i Ciechanki) z licznymi gatunkami drzew egzotycznych i sędziwych. W parku w Łęcznej 8 pomników przyrody^[4][5].

Historia[edytuj]

Widok na miasto od strony północnej z lat 30. XX w. – olej – Paweł Brodzisz

Łęczna ul. Nowokościelna z lat 50. XX w. – olej – Paweł Brodzisz

Łęczna, widok na kościół, lata 50. XX w. – olej – Paweł Brodzisz

Łęczna, plac Kanałowy, lata 50. XX w. – olej – Paweł Brodzisz

 Zobacz też: Kalendarium historii Łęcznej.

Ta sekcja od 2012-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać (wiarygodne) źródła, najlepiej w formie dokładnych przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w sekcji mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tej sekcji. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji.

Pierwsze wzmianki historyczne o Łęcznej pochodzą z 1252 r., jednakże przełom w życiu osady nastąpił w roku 1462, kiedy to Zbigniew z Łęcznej sprzedał swoją rodową wieś rodzinie Tęczyńskich. Już w pięć lat później – dokładnie 7 stycznia 1467 r., Jan z Tęczyna, kasztelan krakowski, uzyskał od Kazimierza Jagiellończyka przywilej na lokację miasta na prawie magdeburskim^{[potrzebny przypis]}.

Wraz z aktem lokacyjnym miastu nadano królewski przywilej na organizowanie dwóch jarmarków. W 1582 r. kolejni właściciele Łęcznej, Firlejowie, uzyskali od króla Stefana Batorego przywilej na dwa następne jarmarki, na Boże Ciało, w czerwcu, i na św. Mikołaja, w grudniu. Dzięki królewskim przywilejom oraz korzystnemu położeniu na ruchliwym szlaku handlowym w kierunku Rusi i Litwy nastąpił szybki rozwój miasta, którego nie powstrzymały groźne pożary nękające je w XVI w.

W pierwszej połowie XVII w. Łęczna przeżywała okres najwyższego rozkwitu. Jego właścicielem był wówczas podkomorzy lubelski Adam Noskowski, który w 1647 r. u króla Władysława IV wystarał się o przywilej na trzy nowe jarmarki. W tym czasie powstało wiele budowli murowanych istniejących do dziś (mansjonaria, kościół, synagoga).

Na łęczyńskie targi ściągało wtedy tysiące sprzedawców, kupców i pośredników nawet z najdalszych krain – z Rosji, Niemiec, Austrii, ziem Królestwa Polskiego. Obroty sięgały zawrotnych wówczas milionowych sum. Targi, rozwój przestrzenny miasta, okazałe budownictwo (zamek, ratusz, kamienice rynku), zwiększająca się stale liczba mieszkańców sprawiły, że miasto rozwinęło się w silny ośrodek miejsko-handlowo-rzemieślniczy na skalę krajową.

Regres w życiu miasta zapoczątkowały wojny nękające Rzeczpospolitą od połowy XVII w., a także epidemie (1693 – kiedy wymarli prawie wszyscy mieszkańcy i 1710 – gdy wybuchła epidemia dżumy). Co prawda w 1723 r. Łęczna uzyskała nowe przywileje targowe i przeniesiono tu nawet z Lublina targi na konie i bydło, ale rozwój miasta uległ zatrzymaniu.

W XIX w., na skutek upadku Rzeczypospolitej, walk niepodległościowych, wytyczenia nowych dróg handlowych i linii kolejowych, które ominęły Łęczną oraz kolejnych pożarów, które w latach 1846 i 1881 zniszczyły całą zabudowę centrum, jarmarki łęczyńskie straciły swój międzynarodowy charakter, a Łęczna już nie powróciła do dawnej świetności.

W XX w. Łęczna była miastem o charakterze rolniczo-handlowym. W latach 60. Państwowy Instytut Geologiczny odkrył w rejonie Łęcznej złoża węgla kamiennego. W 1975 r. w pobliżu miasta, w Bogdance, podjęto budowę pierwszej w Lubelskim Zagłębiu Węglowym „pilotującej” kopalni, a Łęczną wytypowano na stolicę powstającego Zagłębia.

Od stycznia 1999 r. Łęczna po raz pierwszy w historii została siedzibą powiatu.

Demografia[edytuj]

 Osobny artykuł: Ludność Łęcznej.

Według danych z 26 czerwca 2015 r. miasto miało 23 883 mieszkańców^[3].

• Piramida wieku mieszkańców Łęcznej w 2014 roku^[2].

Symbole[edytuj]

Herb Łęcznej

Flaga Łęcznej

• Herb – herbem Łęcznej jest czarny dzik ze srebrnymi kłami w polu czerwonym.
• Chorągiew – chorągiew miasta składa się z dwóch poziomych stref: górnej czarnej oraz dolnej czerwonej, pośrodku której umieszcza się srebrny pas szerokości jednej dziewiątej obu stref.
• Flaga – flaga miasta jest uroczystą odmianą chorągwi miasta. Na środku jej górnej strefy umieszczony jest herb miasta.
• Sztandar – sztandar miasta stanowi uroczystą odmianę chorągwi miasta i składa się z dwóch płatów wielkości 70x70 cm, obszytych złotymi frędzlami, z trzech stron nie przylegających do drzewca. Z prawej (głównej) strony, czarnej ze srebrnym pasem szerokości 10 cm, znajdującym się od strony lewej (od drzewca), umieszcza się pośrodku herb miasta oraz srebrny napis majuskulny: MIASTO ŁĘCZNA. Z lewej strony czerwonej znajdować się będzie herb Rzeczypospolitej Polskiej, z tym, że głowa orła zwrócona będzie do drzewca. W prawym dolnym rogu strony głównej oraz lewym strony lewej umieszczony jest w skos herb województwa. Drzewce sztandaru jest zakończone godłem Miasta wykonanym z metalu.
• Pieczęć – pieczęć miasta zawiera herb miasta wraz z rozmieszczonym wokół niego napisem majuskulnym MIASTO ŁĘCZNA.
• Hejnał – został przekazany 26 kwietnia 1995 roku przez Ryszarda Boguckiego dyrektora Zespołu Szkół Muzycznych I i II stopnia w Łęcznej. Miejski hejnał odgrywany jest codziennie o godzinie 12:00 z miejscowego ratusza oraz grany przez trębacza podczas ważnych uroczystości miejskich i narodowo-patriotycznych.

Źródło:^[7].

Współpraca międzynarodowa

Miasta partnerskie[8]
Miasto	Kraj	Data podpisania umowy
Hajdúhadház	Węgry	od 1996 r.
Treviolo	Włochy	od 1997 r.
Kowel	Ukraina	od 2006 r.

Transport[edytuj]

Transport drogowy[edytuj]

Przez Łęczną przebiegają 4 drogi krajowe i wojewódzkie:

• Droga krajowa nr 82 z Lublina do Włodawy
• Droga wojewódzka nr 813 z Międzyrzeca Podlaskiego do Podzamcza (Łęczna)
• Droga wojewódzka nr 820 z Łęcznej do Sosnowicy
• Droga wojewódzka nr 829 z Łucki do Biskupic

Transport lotniczy[edytuj]

• Port lotniczy Lublin-Świdnik – najbliższy port lotniczy zlokalizowany w Świdniku, około 18 km od centrum Łęcznej
• Lotnisko Lublin-Radawiec – położone około 47 km od centrum Łęcznej w Radawcu Dużym
• Lądowisko – w 2011 roku otwarto sanitarne lądowisko przy Szpitalu Powiatowym im. św. Faustyny Kowalskiej przy ul. Krasnostawkiej 52^[9]

Rada Miejska[edytuj]

Architektura[edytuj]

Układ urbanistyczny[edytuj]

Stare Miasto[edytuj]

Rynek I

Rynek III

Staromiejskie rynki

Miasto posiada charakterystyczny układ urbanistyczny Starego Miasta z trzema rynkami, który kształtował się od XV do początku XIX wieku^[14]. 

• Rynek I – plac Kościuszki – przy placu stoi budynek Urzędu Miasta, a także klasycystyczny budynek Ratusza z czterokolumnowym portykiem, obecnie siedziba Urzędu Stanu Cywilnego^[14].
• Rynek II – najstarszy łęczyński rynek z zespołem synagogalnym. Przy rynku znajduje się Duża Synagoga z poł. XVII wieku, do 2014 siedziba Muzeum Regionalnego. Na wzniesieniu, na wschód od synagogi widoczna jest sylwetka Kościoła św. Marii Magdaleny^[14].
• Rynek III – trzeci rynek z XVIII wieku, usytuowany jest na zachód od najstarszego targowiska. Kilkaset metrów na północ, na wzniesieniu rozpościera się okazały Zespół dworsko-parkowy na Podzamczu z łęczyńskim zamkiem zbudowanym na skarpie doliny Wieprza i Świnki w XV wieku^[14].

Zabudowa Starego Miasta

W czasach odrodzenia stawiano liczne karczmy, pensjonaty i domy zajezdne – te ostatnie z z XIX w. zachowały się m.in. przy ul. 3 maja 26 i 36 oraz placu Kanałowym 18 i 26. 

Zabytki[edytuj]

Kościół św. Marii Magdaleny

Klasycystyczny Ratusz

Duża Synagoga

• Zespół dworsko-parkowy na Podzamczu – na terenie zespołu dworsko-pałacowego znajduje się łęczyński zamek, XIX-wieczny dwór, oficyna, spichlerz i liczne pomniki przyrody.
• Zamek w Łęcznej
• Kościół św. Marii Magdaleny w Łęcznej – renesansowy rzymskokatolicki kościół parafialny wybudowany w latach 1618-1631.
• Dzwonnica przykościelna – późnobarokowa dzwonnica postawiona na planie czworokąta. Wybudowana po 1781 r., a przed 1805 r. W 1805 r. wyposażona była w cztery dzwony. W 1959 r. dzwonnica wyposażona została w trzy nowe dzwony, a dodatkowy czwarty zamontowano w 1966 r.
• Mansjonaria w Łęcznej – późnobarokowy budynek mansjonarii wybudowany około 1639 roku.
• Budynek dawnej plebanii – drewniany budynek dawnej plebanii zbudowany około 1858 roku przez księdza proboszcza Bolesława Wrześniewskiego.
• Duża Synagoga – synagoga znajdująca się przy ulicy Bożniczej 19. Jest obecnie jedną z najlepiej zachowanych synagog w województwie lubelskim.
• Mała Synagoga – synagoga znajdująca się przy ulicy Bożniczej 21.
• Ratusz – zabytkowy klasycystyczny budynek wybudowany w 1888 roku z przeznaczeniem na odwach.
• Dom z podcieniami – murowany, otynkowany dom z cegły przy ul. Krasnostawskiej 4 wybudowany w połowie XIX w. Postawiony na planie prostokąta, dwutraktowy. Wzdłuż elewacji frontowej podcień, wsparty pierwotnie na słupach drewnianych, obecnie na murowanych^[15].
• Domy zajezdne – 4 domy usytuowane przy ul. 3 Maja 26 i 37 oraz przy pl. Kanałowym 18 i 26. Przykład architektury miasta z XIX w. Domy drewniane, o czterospadowych dachach, z dużą sienią zajezdną – stanowiącą ponad jedną trzecią część powierzchni domu. W okresie jarmarków łęczyńskich pełniły role kwater mieszkalnych i stancji^[15].
• Kramy sukienne z XIX w.^[16]

Kultura[edytuj]

Stowarzyszenia i instytucje kulturalne[edytuj]

• Centrum Kultury (ul. Obrońców Pokoju 1)^[17]
• CK-Osiedlowy Dom Kultury (ul. Górnicza 12)^[18]
• Łęczyńskie Stowarzyszenie Twórców Kultury i Sztuki PLAMA – Prezes Maria Majka Zuzańska^[19][20]. W ostatnich latach – Stowarzyszenie Plama silnie się rozrasta, a w jego poczet przyjęci są również artyści z innych rejonów kraju^[21][22].
• Towarzystwo Przyjaciół Ziemi Łęczyńskiej, które od 1975 r. zajmuje się propagowaniem kultury i dziedzictwa lokalnego – Prezes Eugeniusz Misiewicz^[23].

Łęczyński Odyniec Kultury[edytuj]

Nagroda Burmistrza Łęcznej za osiągnięcia w dziedzinie twórczości artystycznej, upowszechniania i ochrony dóbr kultury. Nagrodę przyznaje kapituła nagrody którą tworzą: przedstawiciel Komisji Kultury, Sportu, Turystyki i Spraw Młodzieży Rady Miejskiej, dyrektorzy Centrum Kultury i Miejsko-Gminnej Biblioteki Publicznej oraz laureaci nagrody z lat ubiegłych^[7].

Centrum Kultury w Łęcznej

Laureaci nagrody:

• 2016 – Wacław Perzyński^[7], regionalista
• 2015 – Paweł Brodzisz, artysta
• 2014 – Stanisław Andrzej Winiarski, rzeźbiarz, artysta^[7]
• 2012 – Maria Kieres-Kramek^[7]
• 2010 – nie przyznano^[7]
• 2009 – Tomasz Gładosz^[7]
• 2008 – Helena Kępka^[7]
• 2007 – Eugeniusz Misiewicz^[23]
• 2006 – Górnicza Orkiestra Dęta Lubelskiego Węgla Bogdanka S.A.^[23]
• 2003 – Maria Majka Zuzańska
• 2002 – Grupa Inicjatyw Plastycznych i Fotograficznych PLAMA
• 2001 – J. Ewa Leśniewska^[23]
• 2000 – Eugeniusz Misiewicz i Piotr Winiarski. Zespół Redakcyjny Merkuriusza Łęczyńskiego^[23]
• 1999 – Górnicza Kapela Podwórkowa Karbon^[23]

Teatr[edytuj]

Pierwsze wzmianki o teatrze w Łęcznej pochodzą z lat 1817-1835.^[24]

W skrzydle ratusza mieści się teatr... a dwie kulissy między ścianami i dwoma sochami do belka pułapowego przybitem z płótna rozpięte, poboczne sceny od widzów zasłaniają.

Filmy realizowane w Łęcznej[edytuj]

• Rok pierwszy, film wojenny, polityczny rok produkcji 1960, reżyseria Witold Lesiewicz^[25]

Media[edytuj]

• Pojezierze – miesięcznik informacyjno-publicystyczny, nakład 12 000 egz.^[26]
• Merkuriusz Łęczyński – rocznik, wydawany od 1985 roku^[27]
• Ziemia Łęczyńska – wydawnictwo Samorządu Powiatu Łęczyńskiego
• Studia Łęczyńskie
• Tygodnik Powiatowy – tygodnik informacyjny, nakład 6000 egz. (wydawany w latach 2000–2010)^[28].

Turystyka[edytuj]

Informacja Turystyczna

Lokalne Centrum Informacji Turystycznej znajduje się na parterze budynku Starostwa Powiatowego w Łęcznej przy al. Jana Pawła II 95a, czynne jest od poniedziałku do piątku w godz. 7.00–15.00, wtorek w godz. 8.00–16.00. W punkcie można uzyskać informacje na temat atrakcji turystycznych, bazy noclegowej i gastronomicznej, oferty kulturalnej oraz zaopatrzyć się w bezpłatne materiały promocyjne. Niezbędne turystom informacje udostępniane są również na prowadzonej przez Lokalne Centrum Informacji Turystycznej stronie internetowej Pojezierza Łęczyńsko-Włodawskiego^[29].

Pojezierze Łęczyńsko-Włodawskie

Łęczna stanowi punkt wypadowy na Pojezierze Łęczyńsko-Włodawskie, krainę 68 jezior o powierzchni powyżej 1 ha, tworzących razem powierzchnię 2726 ha. Większość jezior ma regularny, zbliżony do koła zarys linii brzegowej, różnią się natomiast pod względem biologicznym. Istnieją tu jeziora eutroficzne (zasobne w ryby) oraz dystroficzne (zanikowe). Niską trofią charakteryzuje się 1-2 jeziora, które można określić jako mezotroficzne. Wraz z różnorodnością wód występuje bogactwo flory i fauny, a na zróżnicowanym terenie zachowały się siedliska lęgowe i bytowe rzadkich gatunków ptaków.

Muzeum regionalne w Łęcznej

 Osobny artykuł: Muzeum Regionalne w Łęcznej.

Nieistniejące muzeum w Łęcznej. Budynek synagogi, w którym znajdowała się siedziba Muzeum Regionalnego (oddziału zamiejscowego Muzeum Lubelskiego), został decyzją Komisji Regulacyjnej ds. Gmin Wyznaniowych Żydowskich oddany Gminie Wyznaniowej Żydowskiej w Warszawie. 30 kwietnia 2014 r. muzeum odwiedzili ostatni zwiedzający.

Izba Regionalna w Łęcznej.

Izba regionalna

Izba regionalna prowadzona przez Towarzystwo Przyjaciół Ziemi Łęczyńskiej mieści się przy ulicy Tysiąclecia 10 w Łęcznej. W izbie są prezentowane zbiory eksponatów związanych z Ziemią Łęczyńską. W skład kolekcji wchodzą przedmioty pozyskane przez Towarzystwo od darczyńców, w tym od mieszkańców Łęcznej i okolic. W izbie można obejrzeć m.in. przedmioty codziennego użytku, monety, książki, obrazy, zabytkowe kafle, urządzenia domowe^[30]. Izba czynna jest w środy w godz. 13.00–15.00 (zwiedzanie bezpłatne).

Dolina dinozaurów

Łęczyńska Dolina dinozaurów znajduje się w Podzamczu k. Łęcznej. Tworzy ją 8 betonowych rzeźb wielkości od 2 do 8 m. Jej pomysłodawcą i twórcą jest lokalny rzeźbiarz Bogumił Brodzisz. Pierwsze figury powstały w połowie lat 70. XX w. – ostatnie w 2013 r.

Szlaki turystyczne

• Szlak Renesansu Lubelskiego

Religia[edytuj]

Kościół św. Barbary w Łęcznej

Na terenie miasta działalność religijną prowadzą następujące wspólnoty:

Kościół rzymskokatolicki[edytuj]

Kościół rzymskokatolicki posiada na terenie Łęcznej cztery parafie:

• Parafia pw. św. Marii Magdaleny – siedziba parafii Kościół św. Marii Magdaleny w Łęcznej ,ul. Świętoduska 2
• Parafia pw. św. Barbary – siedziba parafii Kościół św. Barbary w Łęcznej, Al. Jana Pawła II 97
• Parafia pw. św. Józefa Opiekuna Rodzin – siedziba parafii Kościół św. Józefa Opiekuna Rodzin w Łęcznej, Al. Matki Bożej Fatimskiej
• Parafia pw. św. Izydora i Niepokalanego Serca NMP – siedziba parafii Kościół św. Izydora i Niepokalanego Serca NMP w Łęcznej, Ciechanki Łęczyńskie 1

Kościół Chrześcijan Wiary Ewangelicznej[edytuj]

• zbór, ul. Józefa Piłsudskiego 4

Chrześcijański Zbór Świadków Jehowy[edytuj]

• 2 zbory: Łęczna-Południe, Łęczna-Północ korzystające z Sali Królestwa ul. Nadwieprzańska 13^[31].

Sport i rekreacja[edytuj]

Stadion drużyny Górnik Łęczna

Klub GKS Górnik Łęczna[edytuj]

Klub sportowy założony 20 września 1979 roku z inicjatywy pracowników Kombinatu Budownictwa Górniczego Wschód^[32].

Sekcje

• Tenis ziemny
• Zapasy styl wolny
• Piłka nożna kobiet
• MMA

Górnik Łęczna[edytuj]

 Osobny artykuł: Górnik Łęczna.

Klub piłkarski mężczyzn (jednosekcyjny) z siedzibą w Łęcznej, założony 20 września 1979, jako sekcja piłki nożnej GKS Górnik Łęczna. 1 stycznia 2007 nastąpiło oddzielenie męskiej sekcji piłkarskiej od wielosekcyjnego GKS Górnik Łęczna.

Osoby związane z Łęczną[edytuj]

• Jakow Naumowicz Onanow
• Stefania Pawlak
• Józef Wójcicki
• Stefan Żabicki

Honorowi obywatele Łęcznej

• kpt. Stanisław Lis-Błoński (od 11.11.1933 r.)^[33]
• Jan Witold Piński^[34]

Galeria[edytuj]

• 

  Widok na deptak i blok przy ulicy Stanisława Staszica

• 

  Pomnik dzika

• 

  Rondo przy DK82

• 

  Park Tysiąclecia z widocznymi trasami drogi krzyżowej. W tle Gimnazjum nr 1.

• 

  Rzeka Wieprz

• 

  Las w okolicach rzeki Wieprz

• 

  Ulica Stanisława Lisa-Błońskiego

• 

  Aleja Jana Pawła II. Widok od strony Lublina

• 

  Aleja Jana Pawła II - widok na stadion Górnika Łęczna oraz boisko treningowe.

• 

  ul. Średnia

• 

  Plac Kościuszki w Łęcznej. Widok od strony ulicy Średniej.

• 

  Osiedle Niepodległości

• 
• 

  Galeria Handlowa "Wamex"

• 

  Michelle Fit & Cafe

• 

  Ulica Lisa Błońskiego i widok na deptak

• 

  Targowisko Miejskie

• 

  Skrzyżowanie ulicy Różanej i Storczykowej

• 

  Skwer na ulicy Targowej

• 

  Ulica Targowa

• 

  Dom Handlowy "Dzik"

Zobacz też[edytuj]

• Cmentarz żydowski w Łęcznej
• Miasta w Polsce

Przypisy

Bibliografia[edytuj]

• Regiony fizycznogeograficzne Polski, Wydawnictwo UW, Warszawa 1977, J. Kondracki

Linki zewnętrzne[edytuj]

W Wikimedia Commons znajdują się multimedia związane z tematem: Łęczna

• Serwis Urzędu Miejskiego
• Mapa miasta
• Łęczna w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. V: Kutowa Wola – Malczyce. Warszawa, 1884.
• Łęczna w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska. Warszawa, 1902.

p • d • e Miasta województwa lubelskiego Miasta powiatowe Miasta powiatów grodzkich Biała Podlaska • Chełm • Lublin • Zamość Miasta powiatów ziemskich Biłgoraj • Hrubieszów • Janów Lubelski • Krasnystaw • Kraśnik • Lubartów • Łęczna • Łuków • Opole Lubelskie • Parczew • Puławy • Radzyń Podlaski • Ryki • Świdnik • Tomaszów Lubelski • Włodawa Miasta gminne Annopol • Bełżyce • Bychawa • Dęblin • Frampol • Józefów • Kazimierz Dolny • Kock • Krasnobród • Lubycza Królewska • Łaszczów • Międzyrzec Podlaski • Modliborzyce • Nałęczów • Ostrów Lubelski • Piaski • Poniatowa • Rejowiec • Rejowiec Fabryczny • Siedliszcze • Stoczek Łukowski • Szczebrzeszyn • Tarnogród • Terespol • Tyszowce • Urzędów • Zwierzyniec

p • d • e Powiat łęczyński Miasta Łęczna Gminy miejsko-wiejskie Łęczna Gminy wiejskie Cyców • Ludwin • Milejów • Puchaczów • Spiczyn